Werk & Studie
alle pijlers
gestopt met studie, wie ook (ooit)...?
woensdag 30 mei 2007 om 13:10
Haj
Na 1,5 jr lang lichamelijk klachten (en geestelijke) te hebben gehad en altijd maar ongelukkig zijn, gestresst zijn en geen zin meer te hebben in mijn studie ben ik sinds vandaag gestopt. Ben opgelucht en ben nu opzoek naar werk (heb al een diploma van een eerdere studie). Aan de andere kant de twijfel om tzt weer te gaan studeren....
Wie is ook gestopt met de studie en hoe heb je t ervaren hierna?
Na 1,5 jr lang lichamelijk klachten (en geestelijke) te hebben gehad en altijd maar ongelukkig zijn, gestresst zijn en geen zin meer te hebben in mijn studie ben ik sinds vandaag gestopt. Ben opgelucht en ben nu opzoek naar werk (heb al een diploma van een eerdere studie). Aan de andere kant de twijfel om tzt weer te gaan studeren....
Wie is ook gestopt met de studie en hoe heb je t ervaren hierna?
woensdag 30 mei 2007 om 17:09
Ik ben twee keer gestopt met een studie. Eerste keer in het tweede jaar van een HBO studie en een jaar later in het eerste jaar van een universitaire studie. Beide keren vanwege ernstige psychische klachten.
Hierna heb ik 1,5 jaar thuisgezeten, eerst gezocht naar werk, via CWI en later UWV. Dat zijn een paar hele zware jaren geweest. Uiteindelijk ben ik door het UWV 100% arbeidsongeschikt verklaard en nu studeer ik weer, maar dan op lager niveau (MBO) om de werkdruk laag te houden.
Uit jouw post begrijp ik dat je al een eerder diploma hebt, dat zou een voordeel kunnen zijn bij het zoeken naar werk. Weet je al een beetje welke kant je uitwilt?
Veel succes!
Hierna heb ik 1,5 jaar thuisgezeten, eerst gezocht naar werk, via CWI en later UWV. Dat zijn een paar hele zware jaren geweest. Uiteindelijk ben ik door het UWV 100% arbeidsongeschikt verklaard en nu studeer ik weer, maar dan op lager niveau (MBO) om de werkdruk laag te houden.
Uit jouw post begrijp ik dat je al een eerder diploma hebt, dat zou een voordeel kunnen zijn bij het zoeken naar werk. Weet je al een beetje welke kant je uitwilt?
Veel succes!
woensdag 30 mei 2007 om 17:24
Op mijn 19e ben ik gestopt na het eerste jaar Pabo. Dit omdat het gewoon niet lukte voor de klas. Het was alleen maar een opluchting. Ik ben daarna iets heel anders gaan doen: werken en leren tegelijk (grafisch vak),
en daarna weer heel iets anders (MBO-IW opleiding, afgemaakt).
Nu ben ik een paar weken geleden gestopt met mijn opleiding hypnotherapie (zie ander topic) en hier heb ik veel meer gemengde gevoelens bij. Het was iets dat ik echt wilde, ik wilde tzt een eigen praktijk als therapeute, maar omdat mijn persoonlijke bagage té groot is, ben ik nu niet in staat deze opleiding af te maken. Ik zat in het tweede jaar (van de vier).
En eigenlijk zweef ik nu nog een beetje in een soort niemandsland. Ik ben overigens ook bezig met een reïntegratietraject om te kijken wat er qua werk echt bij mij past.
en daarna weer heel iets anders (MBO-IW opleiding, afgemaakt).
Nu ben ik een paar weken geleden gestopt met mijn opleiding hypnotherapie (zie ander topic) en hier heb ik veel meer gemengde gevoelens bij. Het was iets dat ik echt wilde, ik wilde tzt een eigen praktijk als therapeute, maar omdat mijn persoonlijke bagage té groot is, ben ik nu niet in staat deze opleiding af te maken. Ik zat in het tweede jaar (van de vier).
En eigenlijk zweef ik nu nog een beetje in een soort niemandsland. Ik ben overigens ook bezig met een reïntegratietraject om te kijken wat er qua werk echt bij mij past.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 30 mei 2007 om 18:37
op mijn 18de ben ik in het eerst jaar van een WO studie gestopt omdat de studie mij echt totaal niet beviel! Veelste technische veel meer dan dat ze lieten doorschemeren op de voorlichtings dagen. en ik ging het niet trekken om 3 jaar deze vakken te volgen alvorens ik mij kon specialiseren in een bepaalde richting (die stukken minder technische zou zijn) (veel wiskunde B/Natuurkunde (procestechniek en mechanica gezever)
Heb toen aan dezelfde universiteit een andere studie gekozen, en tot op heden bevalt ie goed.:D Al is het wel jammer dat er stuffie op is gegaan aan een voor mij niet leuke studie:( maar ach er zijn ergere dingen in het leven toch?
groetjes SMM
Heb toen aan dezelfde universiteit een andere studie gekozen, en tot op heden bevalt ie goed.:D Al is het wel jammer dat er stuffie op is gegaan aan een voor mij niet leuke studie:( maar ach er zijn ergere dingen in het leven toch?
groetjes SMM
woensdag 30 mei 2007 om 19:28
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Ben blij dat ik niet de enige ben die niet meteen de juiste keuzes heeft gemaakt. Morgen ga ik me officieel uitschrijven bij de uni, vind het aan de ene kant heel erg jammer om te moeten stoppen, maar aan de andere kant is iedere dag verdrietig zijn, ongemotiveerd en toch niets willen met het uiteindelijke beroep ook wel weer heel zonde om dit nog een paar jaar te moeten doorstaan.
Klein nadeel is wel dat het diploma waarmee ik wel kan gaan werken op MBO-niveau is en ik dus nu op WO-niveau studeer.
Klein nadeel is wel dat het diploma waarmee ik wel kan gaan werken op MBO-niveau is en ik dus nu op WO-niveau studeer.
donderdag 31 mei 2007 om 21:20
Hai, ik ben sinds vorige week gestopt met mijn opleiding. Ook bij mij overheerst een gevoel van opluchting, omdat met name de laatste paar maanden de druk veel te hoog op liep en ik ook allerlei lichamelijke klachten kreeg. En dat terwijl ik tijdens mijn zwangerschap juist stress moet vermijden.
Gelukkig heb ik hiervoor wel een andere studie afgerond. Ik hoop nadat ik uitgezwangerd ben met dat diploma toch een leuke baan te vinden, maar stiekem blijf ik wel nadenken over toch nog een andere opleiding....
Gelukkig heb ik hiervoor wel een andere studie afgerond. Ik hoop nadat ik uitgezwangerd ben met dat diploma toch een leuke baan te vinden, maar stiekem blijf ik wel nadenken over toch nog een andere opleiding....
zaterdag 2 juni 2007 om 10:37
Hoi Tinkerbellen,
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap! Met welke studie ben jij gestopt?Ook een moedige keuze om te stoppen. Ik heb het ook dat ik toch uitkijk naar een andere studie. Momenteel overheerst er weer een gevoel van 'spijt' dat ik ben gestopt, anderzijds heb ik nog tot 1 juli om me te bedenken en mijn keuze terug te draaien.
Ik ben zó bang spijt te krijgen en voel me best wel een loser; aan de ene kant heb ik zoveel lichamelijke en geestelijke klachten (stress, angst) dat ik de stress en angst niet wil laten willen en er misschien mee moet leren omgaan en aan de andere kant voelt het ook wel als een opluchting om gestopt en dus ook van de (aankomende) tentamenstress af te zijn. Ik voel me een beetje als iemand zonder doorzettingsvermogen.
Zijn er meer mensen die achteraf spijt hadden van het stoppen met de studie?
zaterdag 2 juni 2007 om 10:56
Ik ben iets van 6 jaar geleden gestopt in het 2e jaar van mijn studie. Ik vond de studie erg tegenvallen. Ik zat niet lekker in mijn vel en zat meer voor mijn buitenwereld nog op school. Ik vond het het moeilijkst dat ik mijn ouders ging teleurstellen. Ik was ook bang hoe mijn omgeving er op ging reageren. Het is een erg moeilijke beslissing geweest maar wel een goed doordachte en tot op het moment heb ik geen spijt gehad van mijn keuze. Ik geloof wel dat het makkelijker is om een andere baan op HBO niveau te krijgen als je ook dat diploma hebt. Maar ik heb inmiddels de werkervaring en in ieder geval mijn mbo en mijn propedeuse. Hopelijk zal me dat helpen.
maandag 4 juni 2007 om 16:15
Hoi Larissa,
Ik herken je gevoel dat je gefaald hebt en soms denk ik ook dat ik te vroeg de moed heb opgegeven. Ik volgde een praktijkopleiding in dienst van een ziekenhuis. Dus door te stoppen met de opleiding ben ik ook direct mijn baan kwijt. Ik denk dat ik daar nog wel de meeste moeite mee heb.
Aan de andere kant; tijdens mijn vorige studie zag ik het soms ook wel eens niet helemaal zitten, maar ik heb me nooit zo ellendig en ziek gevoeld als de afgelopen maanden. Bovendien, een extra reden voor mij het niet nog een kans te geven: ik had totaal geen problemen met de theorie, maar het praktijkgedeelte liep niet goed/ik was er niet goed in.
Heb je voor jezelf al wat duidelijker of je er echt mee wil stoppen/gestopt wil blijven of het nog een kans wil geven?
Sterkte!
Ik herken je gevoel dat je gefaald hebt en soms denk ik ook dat ik te vroeg de moed heb opgegeven. Ik volgde een praktijkopleiding in dienst van een ziekenhuis. Dus door te stoppen met de opleiding ben ik ook direct mijn baan kwijt. Ik denk dat ik daar nog wel de meeste moeite mee heb.
Aan de andere kant; tijdens mijn vorige studie zag ik het soms ook wel eens niet helemaal zitten, maar ik heb me nooit zo ellendig en ziek gevoeld als de afgelopen maanden. Bovendien, een extra reden voor mij het niet nog een kans te geven: ik had totaal geen problemen met de theorie, maar het praktijkgedeelte liep niet goed/ik was er niet goed in.
Heb je voor jezelf al wat duidelijker of je er echt mee wil stoppen/gestopt wil blijven of het nog een kans wil geven?
Sterkte!
maandag 4 juni 2007 om 18:50
Wie is er niet eens gestopt met een studie, zou ik haast zeggen. Heus, je bent echt niet de enige, heel veel studenten wisselen van studie. Ikzelf ben ook een keer gestopt met een studie, omdat ik het niet zag zitten dat ik het zou kunnen afmaken. Ik ben preventief gestopt dus:P Maar het is een goede keuze geweest denk ik. Ik ben toen na het eerste jaar gestopt, maar ik heb wel veel geleerd, over het vak en over mezelf. Daarna ben ik op een hoger niveau (wat ik dus best wel kon) een heel andere studie gaan doen, veel theoretischer. Achteraf denk ik dat ik dat jaartje die praktijkopleiding als 'leer'pauze goed kon gebruiken.
Dus eh.. hier geen spijt. Ik denk dat jij dat ook niet moet hebben. Deze studie was niet goed voor je, dus kan je er maar beter mee stoppen denk ik dan. Ik zou je willen aanraden goed na te denken wat je echt wilt. Je kunt in september weer beginnen, of werken, of eerst werken en dan nog studeren. Je toekomst ligt niet vast, je mag zelf beslissen.
dinsdag 5 juni 2007 om 08:32
Hej, wat een verhalen allemaal! Ik hoor bijna van niemand dat diegene spijt heeft gekregen. Op dit moment voel ik het niet hoeven studeren en presenteren (en tentamens maken) als opluchting en mijn klachten zijn ook een stuk meer verdwenen, maar ik heb toch steeds het gevoel wel weer naar de colleges te moeten e.d. (wat ik stiekem ook wel een beetje wil, want heb toch nog een beetje spijt).
Wat ik wel flauw vond was dat mijn mijn vriend tegen mn schoonvader zei dat ik gestopt was en hij zei: 'ooh, maar dit had ik al wel verwacht dat ze zou stoppen':( Toen werd ik wel even verdrietig. Ik ben namelijk afgelopen februari ook al gestopt na 1.5 jr met mijn studie (ook vanwege de stress-klachten/paniekaanvallen).
Het laatste verhaal vond ik ook echt heel mooi en ook dat je (dubbelfriss?) hebt doorgezet en weer bent begonnen ondanks je slechte ervaringen tijdjes je vorige stage. Heel knap!
Wat ik wel flauw vond was dat mijn mijn vriend tegen mn schoonvader zei dat ik gestopt was en hij zei: 'ooh, maar dit had ik al wel verwacht dat ze zou stoppen':( Toen werd ik wel even verdrietig. Ik ben namelijk afgelopen februari ook al gestopt na 1.5 jr met mijn studie (ook vanwege de stress-klachten/paniekaanvallen).
Het laatste verhaal vond ik ook echt heel mooi en ook dat je (dubbelfriss?) hebt doorgezet en weer bent begonnen ondanks je slechte ervaringen tijdjes je vorige stage. Heel knap!
dinsdag 5 juni 2007 om 15:12
MDF: heel herkenbaar wat je schrijft over je stages: de druk om goed te presteren, alle verwachtingen die mensen van je hebben, je eigen faalangst en onzekerheden... Hierop is ook grotendeels mijn leerproces stukgelopen.
En Larissa, ik denk dat shada helemaal gelijk heeft. Je komt er pas na verloop van tijd achter of het echt de goede keus is geweest, maar op dit moment is de druk van de ketel. Ik zou eerst iets gaan doen wat bekend is, waar je goed in bent, zodat je je zelfvertrouwen terug kan winnen. En na verloop van tijd kan je misschien objectiever terug kijken naar je studie en is het misschien ook makkelijker aan te wijzen wat precies de oorzaak is geweest waardoor het misging. Als je dat weet, kan je altijd nog beslissen de studie weer op te pakken of weet je juist dat het echt niets voor jou is.
En Larissa, ik denk dat shada helemaal gelijk heeft. Je komt er pas na verloop van tijd achter of het echt de goede keus is geweest, maar op dit moment is de druk van de ketel. Ik zou eerst iets gaan doen wat bekend is, waar je goed in bent, zodat je je zelfvertrouwen terug kan winnen. En na verloop van tijd kan je misschien objectiever terug kijken naar je studie en is het misschien ook makkelijker aan te wijzen wat precies de oorzaak is geweest waardoor het misging. Als je dat weet, kan je altijd nog beslissen de studie weer op te pakken of weet je juist dat het echt niets voor jou is.
dinsdag 5 juni 2007 om 15:32
Hoi Larissa,
Een week geleden heb ik besloten om (ook) te stoppen met mijn studie.
Dit is echter niet de eerste keer dat ik een punt achter een studie zet.
Bijna 2 jaar geleden heb ik mijn SPW4 diploma gehaald. Hierna wilde ik echter toch nog verder gaan studeren. Ik koos voor de opleiding Pedagogiek. Dit bleek echter totaal niet bij mij te passen. Opvoeden doe je in mijn ogen niet vanuit een boekje met allemaal leuke theorieën enzo. Dus ik stopte met de opleiding en ging fulltime werken. Wat ik eerste als bijbaan had.
Al snel kwam ik er achter dat ik toch weer wilde gaan studeren. Dus bezocht ik een open dag, waarna ik erachter kwam dat ik de studie die ik al jaren helemaal geweldig vond, echt ontzettend leuk vond!
Ik besloot me gelijk in te schrijven en werd aangenomen. Sinds september vorig jaar studeerde ik Sociaal Juridische Dienstverlening.
Nog altijd vond ik het leuk en vind ik het leuk...
Toch is het niet echt mijn ding. Het is TE juridisch zeg maar..
Uiteraard zijn er momenten dat ik gedacht heb "sh*t, had ik nou maar gewoon even doorgebeten met de studie pedagogiek. Dan had ik tenminste nog een diploma gehad".
Maar dat trekt allemaal wel bij.
Momenteel ben ik druk aan het solliciteren en weet ik zeker dat er wel iets op mij pad komt.
Je wordt er niet gelukkig van als je steeds met tegenzin of andere negatieve reacties aan je studie moet ebginnen. Misschien probeer ik het ooit nog. Zo niet, jammer dan... dan is het gewoon niet voor mij weg gelegd. Wat zegt zo`n papiertje nou eigenlijk?
Larissa, ik wens je succes met de door jou gemaakte keuze! ook al denk je soms dat het tegen zit. Je komt er, hoe dan ook...
Een week geleden heb ik besloten om (ook) te stoppen met mijn studie.
Dit is echter niet de eerste keer dat ik een punt achter een studie zet.
Bijna 2 jaar geleden heb ik mijn SPW4 diploma gehaald. Hierna wilde ik echter toch nog verder gaan studeren. Ik koos voor de opleiding Pedagogiek. Dit bleek echter totaal niet bij mij te passen. Opvoeden doe je in mijn ogen niet vanuit een boekje met allemaal leuke theorieën enzo. Dus ik stopte met de opleiding en ging fulltime werken. Wat ik eerste als bijbaan had.
Al snel kwam ik er achter dat ik toch weer wilde gaan studeren. Dus bezocht ik een open dag, waarna ik erachter kwam dat ik de studie die ik al jaren helemaal geweldig vond, echt ontzettend leuk vond!
Ik besloot me gelijk in te schrijven en werd aangenomen. Sinds september vorig jaar studeerde ik Sociaal Juridische Dienstverlening.
Nog altijd vond ik het leuk en vind ik het leuk...
Toch is het niet echt mijn ding. Het is TE juridisch zeg maar..
Uiteraard zijn er momenten dat ik gedacht heb "sh*t, had ik nou maar gewoon even doorgebeten met de studie pedagogiek. Dan had ik tenminste nog een diploma gehad".
Maar dat trekt allemaal wel bij.
Momenteel ben ik druk aan het solliciteren en weet ik zeker dat er wel iets op mij pad komt.
Je wordt er niet gelukkig van als je steeds met tegenzin of andere negatieve reacties aan je studie moet ebginnen. Misschien probeer ik het ooit nog. Zo niet, jammer dan... dan is het gewoon niet voor mij weg gelegd. Wat zegt zo`n papiertje nou eigenlijk?
Larissa, ik wens je succes met de door jou gemaakte keuze! ook al denk je soms dat het tegen zit. Je komt er, hoe dan ook...
zondag 10 juni 2007 om 21:31
Hoi allemaal,
Heb op het moment steeds minder spijt dat ik gestopt ben met mijn studie; voel me opgeluchter, blijer en vrijer:D. Vanaf juli ga ik werken (fulltime) op een kantoor en administratief werk doen, alleen moet ik er dan wel een cursus bij doen die op MBO-niveau is (deed universiteit), dus dat zal wel niet heel moeilijk worden.
Heb een beetje het gevoel dat ik 'gedoemd' ben om kantoorwerk te doen terwijl ik het liefst iets in de gezondheidszorg zou doen (geneeskunde oid).
Maar ja, eerst moet ik maar even een paar maanden gaan werken en hopelijk bevalt het.
Heb op het moment steeds minder spijt dat ik gestopt ben met mijn studie; voel me opgeluchter, blijer en vrijer:D. Vanaf juli ga ik werken (fulltime) op een kantoor en administratief werk doen, alleen moet ik er dan wel een cursus bij doen die op MBO-niveau is (deed universiteit), dus dat zal wel niet heel moeilijk worden.
Heb een beetje het gevoel dat ik 'gedoemd' ben om kantoorwerk te doen terwijl ik het liefst iets in de gezondheidszorg zou doen (geneeskunde oid).
Maar ja, eerst moet ik maar even een paar maanden gaan werken en hopelijk bevalt het.
zondag 10 juni 2007 om 21:54
MDF: jouw verhaal is mijn verhaal zo'n beetje.
Ben ook verleden jaar met m'n verpleegkunde opleiding gestopt (mbo) Zolang ik op school zit gaat het geweldig maar zodra ik BPV moet gaan doen gaat het mis; het MOETEN presteren (van mezelf dus) geen genoegen halen met een 7 het moet minimaal een 9 zijn. BPV opdrachten niet begrijpen, dan niet helemaal de juiste begeleiding krijgen en daarvoor overspannen geraakt en niet te weinig ook (heb ook verleden van depressiviteit etc)
Of ik spijt heb: JA. Achteraf had ik zoiets van "ik had door moeten zetten, mezelf een schop onder m'n kont moeten geven en door moeten gaan. Ik zat zo op m'n plek in de psychiatrie, was helemaal mijn ding" en doordat ik 1 keer doordraaide heb ik het bijltje erbij neergegooid............
Overigens ben ik vroeger al 2 x eerder met een opleiding gestopt door psychische problemen, waar ik me vreselijk voor schaam (niet die problemen, maar het stoppen van opleidingen en stoppen met werk en niet weten wat ik wil enzovoorts)
Ook nu heb ik nog vaak problemen met mezelf; het MOET goed, beter best............lastig.
Ik heb al zoveel banen gehad hierdoor.............(schaam....)
Toch blijft de medische wereld me trekken en zit ik te denken aan doktersassistente, al moet ik daar ook weer bpv gaan doen.........dus misschien toch maar niet....
Faalangst en een vreselijk moordend perfectionisme..........
Ben ook verleden jaar met m'n verpleegkunde opleiding gestopt (mbo) Zolang ik op school zit gaat het geweldig maar zodra ik BPV moet gaan doen gaat het mis; het MOETEN presteren (van mezelf dus) geen genoegen halen met een 7 het moet minimaal een 9 zijn. BPV opdrachten niet begrijpen, dan niet helemaal de juiste begeleiding krijgen en daarvoor overspannen geraakt en niet te weinig ook (heb ook verleden van depressiviteit etc)
Of ik spijt heb: JA. Achteraf had ik zoiets van "ik had door moeten zetten, mezelf een schop onder m'n kont moeten geven en door moeten gaan. Ik zat zo op m'n plek in de psychiatrie, was helemaal mijn ding" en doordat ik 1 keer doordraaide heb ik het bijltje erbij neergegooid............
Overigens ben ik vroeger al 2 x eerder met een opleiding gestopt door psychische problemen, waar ik me vreselijk voor schaam (niet die problemen, maar het stoppen van opleidingen en stoppen met werk en niet weten wat ik wil enzovoorts)
Ook nu heb ik nog vaak problemen met mezelf; het MOET goed, beter best............lastig.
Ik heb al zoveel banen gehad hierdoor.............(schaam....)
Toch blijft de medische wereld me trekken en zit ik te denken aan doktersassistente, al moet ik daar ook weer bpv gaan doen.........dus misschien toch maar niet....
Faalangst en een vreselijk moordend perfectionisme..........
maandag 11 juni 2007 om 22:45
Hoi!
Ook ik ben, al 2 keer, gestopt met een studie. Ben gaan werken zo'n 7 jaar geleden en heb mij in het bedrijf verder ontwikkeld. Ik werk nu in een totaal ander werkveld dan waar ik ooit voor gestudeerd heb.
Wat een bevrijdend gevoel was dat toen ik ging werken.
Spijt? Absoluut niet!
Ik weet nu wat ik wil, wat ik kan, waar ik goed in ben en waar ik niet zo goed in ben.
Ben op dit moment wel aan de deeltijdstudie (jaar bezig) en dat bevalt zo goed! Ik heb het gevoel dat ik eindelijk op de juiste plek zit.
Nee, het was voor mij de beste keuze ooit om te stoppen met mijn studie toen!
Ook ik ben, al 2 keer, gestopt met een studie. Ben gaan werken zo'n 7 jaar geleden en heb mij in het bedrijf verder ontwikkeld. Ik werk nu in een totaal ander werkveld dan waar ik ooit voor gestudeerd heb.
Wat een bevrijdend gevoel was dat toen ik ging werken.
Spijt? Absoluut niet!
Ik weet nu wat ik wil, wat ik kan, waar ik goed in ben en waar ik niet zo goed in ben.
Ben op dit moment wel aan de deeltijdstudie (jaar bezig) en dat bevalt zo goed! Ik heb het gevoel dat ik eindelijk op de juiste plek zit.
Nee, het was voor mij de beste keuze ooit om te stoppen met mijn studie toen!
dinsdag 12 juni 2007 om 11:42
Heeej,
Ben blij te lezen dat lang niet altijd iedereen spijt heeft gestopt te zijn. Dit is voor mij trouwens ook niet de eerste of 2de keer dat ik gestopt ben met een studie. In principe weet ik wat ik wél wil, alleen is dat ook niet zo makkelijk om mee te beginnen, wegens de studieduur en de verplichtingen tav mijn koophuis e.d.
Als ik weer een deeltijdstudie zou doen, zou ik deze het liefst weer op WO-niveau doen, maar ik weet niet of dat wel te doen is, aangezien deze studies soms wel 7 jaar duren. Iemand ervaring daarmee?
Groetjes...
Ben blij te lezen dat lang niet altijd iedereen spijt heeft gestopt te zijn. Dit is voor mij trouwens ook niet de eerste of 2de keer dat ik gestopt ben met een studie. In principe weet ik wat ik wél wil, alleen is dat ook niet zo makkelijk om mee te beginnen, wegens de studieduur en de verplichtingen tav mijn koophuis e.d.
Als ik weer een deeltijdstudie zou doen, zou ik deze het liefst weer op WO-niveau doen, maar ik weet niet of dat wel te doen is, aangezien deze studies soms wel 7 jaar duren. Iemand ervaring daarmee?
Groetjes...
dinsdag 12 juni 2007 om 11:45
Weetje, jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar; ik ben ook al met meerdere studies gestopt in totaal verschillende richtingen. Mijn broer zei laatst nog dat ik recordhouder ben in het wisselen van studies.
Ook ik schaam me erg tegenover anderen omdat ik graag een diploma wil en erg perfectionistisch ben ingesteld (met alle psychische gevolgen).
Het liefst zou ik dus geneeskunde of diergeneeskunde studeren, maar dit is momenteel onmogelijk (geld, huis, vriend etc etc.) Wellicht zal ik altijd spijt houden dat ik nooit met 1 van deze twee studies ben begonnen.....
woensdag 13 juni 2007 om 23:27
Hoi Levensgenietertje,
Ik herken veel van jouw verhaal. Bedenk dat het geen schande is om je studie op te pakken. Ik heb het gedaan, omdat ik nu veel sterker in mijn schoenen sta. Het is juist heel sterk als je durft te zeggen dat je een verkeerde beslissing hebt gemaakt, dat gevoel heb ik wel!
En mensen die wel gestopt zijn en geen spijt, die zijn er ook. Dat zijn volgens mij mensen die zich in hun studiekeus hebben laten beïnvloeden door ouders, vrienden/ vriendinnen, salaris, of wat dan ook...
Spijt of geen spijt, je kan altijd terug! En soms moet je eerst een paar verkeerde keuzes maken om uiteindelijk de goede te kunnen nemen, met alles wel; studies, vriendjes, etc etc.
Liefs MDF
Ik herken veel van jouw verhaal. Bedenk dat het geen schande is om je studie op te pakken. Ik heb het gedaan, omdat ik nu veel sterker in mijn schoenen sta. Het is juist heel sterk als je durft te zeggen dat je een verkeerde beslissing hebt gemaakt, dat gevoel heb ik wel!
En mensen die wel gestopt zijn en geen spijt, die zijn er ook. Dat zijn volgens mij mensen die zich in hun studiekeus hebben laten beïnvloeden door ouders, vrienden/ vriendinnen, salaris, of wat dan ook...
Spijt of geen spijt, je kan altijd terug! En soms moet je eerst een paar verkeerde keuzes maken om uiteindelijk de goede te kunnen nemen, met alles wel; studies, vriendjes, etc etc.
Liefs MDF
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
