Help! Ik moet even mijn verhaal kwijt. Lang verhaal, sorry.

Ik moet even mijn verhaal kwijt. Ik heb bijna zes jaar, met ziel en zaligheid, gewerkt bij mijn huidige werkgever. Ik heb alles gegeven en extra. Maar nooit (voldoende) erkenning en waardering gekregen. In bijna zes jaar tijd heb ik een loonsverhoging gehad van nog geen 350 euro bruto. En dan moest ik er zelf om vragen, en nee, ik verdien geen geweldig salaris. Mijn personeelsdossier bevatte alleen maar negatieve gespreksverslagen zonder 1 regel positief, gewoon niks. Hun verklaring was dat ze me wel enorm waardeerde (en dat zeiden ze ook vaak) maar op papier was daar niets van te merken. Dat waren overigens verslagen die ik nooit gezien of getekend heb. Het was voor hun een geheugensteuntje om nog te bespreken. Het was een klap in mijn gezicht waar ik even knock out van ben geweest. Het komt heel hard binnen als je in 1 keer bijna zes jaar negativiteit te lezen krijgt.

Het is dat ik een paar weken geleden via een ander bedrijf een uitstekend assessment gedaan heb op gebied van markering en communicatie anders was mijn zelfvertrouwen naar 0 gezakt.

Ik werd door mijn werkgever gevraagd om in het bestuur te komen van een, door hen opgerichte stichting. Een hele eer dacht ik nog en toch een soort van waardering. Het bleek dat ik alleen maar gevraagd ben zodat ik de marketing en communicatiewerkzaamheden kon doen , dus naast mijn gewone werk. Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost. Door de overige bestuursleden werd ik dermate denigrerend behandeld dat ik uit het bestuur ben gestapt. En dus ook de werkzaamheden niet meer wilde doen. Woedend was mijn leidinggevende op mij.

Dus ik heb zelf de regie gepakt. Ik ben gaan solliciteren en ik ben aangenomen bij een fantastisch mooi bedrijf. Ik heb 8 augustus volkomen eerlijk en transparant ontslag genomen.

Ik heb een goede overdracht geschreven, een collega ingewerkt op mijn werkzaamheden. Netjes alles gearchiveerd enz. Ik ben zelfs, op mijn uitnodiging en kosten, wezen lunchen met het MT (drie personen) om ze toch te bedanken voor de fijne samenwerking.

1 oktober begin ik bij mijn nieuwe baan. 15 september zou mijn afscheid zijn en vanaf 16 september zou ik vakantie hebben. Tot aan afgelopen dinsdag was er niets aan de hand. Mijn leidinggevende zei zelfs dat ik in december ook een winstuitkering zou krijgen vanwege mijn inzet afgelopen jaar. Ontzettend leuk want dat hoefde hij niet te doen. Ook zou ik een uitstekend getuigschrift krijgen.

Maar afgelopen donderdag merkte ik opeens een omslag bij mijn leidinggevende. Hij zei geen boe of bah tegen me. Het voelde of hij uit was op een reden om ruzie met mij te maken. En die heeft hij gevonden. Ik was namelijk in de veronderstelling dat ik nog voldoende vakantie-uren had. Ik had mijn verlofkaart opgevraagd en daar stond nog 120 uur op. Maar bij invullen van mijn aanvraag vakantie bleek dat ik opeens 20 uur in de min stond. De administratie had niet op tijd de verloven bijgewerkt. Dus ik heb via een vergaderverzoek aangegeven dat ik vrijdag 16 september thuis zou werken voor de laatste puntjes op de 1 en om accounts over te zetten. Dit was niet iets nieuws en deed ik wel vaker. Leidinggevende ging altijd akkoord. Maar deze keer niet.

Hij kwam afgelopen donderdag briesend, tegen het schreeuwen aan mijn kantoor binnen. Dat ik een bedrieger was om opeens thuis te werken en dat ik die vrijdag maar had te komen nog veel meer erge dingen. Ik kon totaal mijn kant van het verhaal niet doen. Hij stoof mijn kantoor uit en gooide de deur met een knal dicht. Mij in tranen achterlatend.

In de avond heb ik hem een app gestuurd. Dat ik het niet vond kunnen hoe hij tekeer was gegaan en dat ik helemaal geen verkeerde bedoelingen had. Ik zag het alleen niet zitten om nog een dag te moeten terug te moeten komen. Ik heb dus aangegeven dat ik gewoon deze week ma, di, do en vr. zou komen werken maar dat ik afzie van een afscheid vanwege het feit dat ik niet nog daarna een dag moet komen werken. Mijn leidinggevende reageerde niet op mijn app, dacht ik.

Afgelopen vrijdag is hij weer woedend mijn kantoor binnengekomen. Dat ik onbeschoft was om niet meer te reageren op zijn apps (achteraf zag ik pas dat de apps automatisch werden gearchiveerd, dus ik heb die helemaal niet gezien), Dat hij helemaal klaar met me was en die kop van mij niet meer hoefde te zien. En nog veel meer erge dingen. Het was afschuwelijk. Helemaal lamgeslagen was ik. Zo overstuur, dat ik heb overgegeven. Mijn man heeft me opgehaald want zelf rijden was uitgesloten.

En zo is mijn dienstverband dus geëindigd. Ik ben een paria geworden alsof ik fraude heb gepleegd of iets anders ernstigs. Nog maar een paar dagen had ik moeten werken. Dan had ik fatsoenlijk afscheid kunnen nemen en met een goed gevoel weg kunnen gaan. En dan hebben we het over een zakelijke relatie. Bizar, en nog nooit zoiets meegemaakt. Het enige positieve is dat het alleen maar bevestigt dat ik een juiste keuze heb gemaakt door daar weg te gaan. Maar het blijft ontzettend naar en voelt enorm onterecht.

Sorry voor het lange verhaal.

Natuurlijk hebben jullie allemaal helemaal gelijk. Het zegt alles over hem ipv mij. Maar het voelt nog steeds erg akelig. Ik heb dit absoluut niet gewild. Ik ben ook dolblij dat ik mijn nieuwe baan helemaal aan mezelf te danken heb. Ontzettende lieve reacties van jullie. Dat voelt enorm goed en kan ik heel goed gebruiken.

Dank jullie voor al jullie lieve woorden. Dat had ik echt even nodig. En dat blijf ik me ook afvragen (en meerderen met mij). Waarom? Waar heb ik dit aan verdiend. Maar dat zal altijd wel een mysterie blijven. Leidinggevende is overigens ook eigenaar/directeur. Dat maakt het nog beschamender.