Werk & Studie alle pijlers

Het leed dat promoveren heet

11-10-2021 16:55 38 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste forummers,
natuurlijk ben ik blij dat ik de kans heb gekregen om onderzoek te doen en op den duur (hopelijk) te mogen promoveren, maar nu baal ik toch vooral van alles wat er niet goed gaat. Iedereen zegt het van te voren: je hebt doorzettingsvermogen nodig, alles wat mis kan gaan gaat ook mis en het kost ontzettend veel (vrije) tijd, en alles daarvan is waar! Meestal zie ik vooral de leuke aspecten, maar nadat er weeeeeer een artikel voor de zoveelste keer is afgewezen, ik een stuk voor de vijfde keer opnieuw moet schrijven omdat mijn mede-auteurs er allemaal weer iets op aan te merken hebben en mijn planning weer totaal de mist ingaat ben ik niet gemotiveerd meer en heb ik zin om te zeggen dat ik ermee kap. En denk ik: kan ik dit eigenlijk wel of ben ik hier bij nader inzien totaal ongeschikt voor?

Wie is er ook bezig met een proefschrift/eindscriptie/verslag en heeft tips om weer gemotiveerd te raken? En voor de mensen die al klaar zijn: was het de moeite waard en zou je het nog eens doen?
Ik zit midden in mijn scriptie dus ik voel met je mee! Helaas (nog) geen tips, maar snap je frustratie
Alle reacties Link kopieren
Jep, been there, done that. En ach…alles is relatief.. ik ben na mijn promotie het bedrijfsleven ingegaan, en dit soort tegenslagen (bedrijf wat sluit, werk wat overgedragen wordt naar goedkopere locatie, projecten waar de stekker uitgetrokken wordt) hoort gewoon bij het werkend leven.

Business is a game, life is serious…

Dus zou ik het nog eens doen: ja! Dit is gewoon echt een unieke kans die je niet vaak krijgt, en als persoon word je gewoon ook een stuk flexibeler in alles wat je tegenkomt.
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten als jij. En geloof me….ook ik heb gevloekt. In mijn geval was ik zelf erg koppig, want ik deed onderzoek naar iets waarvan docenten en medestudenten reeds tijdig aangaven dat er weinig vat op te krijgen was. En toch moest en zou ik doorgaan. Ik liep op mijn tandvlees, en toch lukte het me door dat punt heen te breken en succesvol door te gaan en succesvol af te ronden.

En toen kwam het werkzame leven………
Alle reacties Link kopieren
herkenbaar, het kan frustrerend zijn en je kunt je totaal ongeschikt voelen. Maar ook zoals teletascha al zegt, in iedere baan heb je tegenslagen. Nu is de academische wereld wel een beetje apart ;-). Neem even afstand ervan, wellicht een dagje vrij, de beslissing om te kappen hoef je niet deze week nog te nemen. Hoe lang ben je al met je promotietraject bezig?

Ik vond het de moeite waard omdat ik het vakgebied erg interessant vind en ook in het onderzoek wilde blijven. Weet jij al wat je na je promotie zou willen doen?
happiness = reality - expectations
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar! En bijna iedere PhD-er die ik ken heeft dalen gehad. Persoonlijk heb ik dat vooral aan het einde gehad. Het telkens net niet klaar zijn terwijl mijn contract al wel afgelopen was. Wat had ik die laptop graag uit het raam gegooid. Toch vind ik het uiteindelijk de moeite waard. Het hele traject heeft me gevormd, ik ben er een ander mens van geworden. Ik ben nu werkzaam in het bedrijfsleven en gebruik mijn titel alleen als ik wat ‘aanzien’ nodig heb. En wellicht was ik ook zonder PhD op dezelfde plek beland. Toch zou ik het zo weer doen.
En als ik je advies mag geven: praat er over! Met mede PhD-ere maar ook met je begeleiding. Ga niet alleen worstelen.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het wel superstoer als mensen gepromoveerd zijn. Voor mij als non-academicus zonder doorzettingsvermogen lijkt het echt het toppunt van inzet, het vermogen om je voor lange tijd op iets te kunnen focussen en volhardendheid. En je wordt dr wat natuurlijk ook heel cool is.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb hier destijds ook vaak geschreven over mijn twijfel om te stoppen of niet.

Wat belangrijk is je te realiseren: ik ben nog nooit een stuk tegengekomen, althans niet als eerste of tweede versie, dat niet herschreven hoeft te worden. Dat dat gebeurt (en ook dat dat vijf keer gebeurt) is volkomen normaal. Ik denk dat je dat soort feedback het beste ziet als onafhankelijk van je eigen kunnen. Meer dus als verbeterpunten om het stuk zelf beter te maken. Voor mij geldt vaak: hoe beter het stuk, hoe meer (en gedetailleerder) het commentaar. Dus veel commentaar betekent niet direct: slecht gedaan. Probeer ik ook altijd aan iedereen mee te geven, maar soms slipt het er in de haast tussendoor. Moet het trouwens opnieuw geschreven worden of aangepast worden?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
Alle reacties Link kopieren
En afwijzingen zijn inderdaad heel vervelend, maar wel onderdeel van het geheel. Het artikel waarop ik het trotste ben is ontelbare keren afgewezen, maar wat telt is dat het uiteindelijk wel gepubliceerd is. Loop er nu ook tegenaan met een ander artikel. Vind het zelf één van de betere dingen die ik ooit geschreven heb, maar de reviewers zijn het er blijkbaar mee oneens. Dus dan vraag je feedback en dien je het toch maar weer opnieuw in, net zolang totdat ik genoeg mensen overtuigd heb. :)
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zelf niet gepromoveerd, niet de juiste studie destijds, maar mijn bonuszoon wel, veel tegenslagen, wat zeg ik...heel veel tegenslagen en steeds even een dip, maar toch weer die schouders eronder en doorgaan...het zegt heel veel over je als je je dr titel haalt, niet alleen dat je een onderzoek hebt gedaan, maar wat hierboven ook al gezegd is, doorzettingsvermogen, volhardendheid, inzet, flexibiliteit...allemaal zaken die jou als werknemer aantrekkelijk maken, naast alle theoretische kennis die je door jouw studie natuulijk opgedaan hebt.
Succes!
Alle reacties Link kopieren
Hou vol, pain is temporary, PhDs are forever. ;-D

Ik ben inmiddels alweer wat jaartjes terug gepromoveerd. Ik ben er echt relatief fluitend doorheen gekomen, maar denk dat iedereen wel de frustraties herkent. Ik ben daarna ook heel snel het bedrijfsleven ingegaan. Vond onderzoek doen heel leuk, maar dat kan ook op genoeg plekken met meer impact en minder frustratie dan de academische wereld.
Alle reacties Link kopieren
Whoopsadaisies schreef:
11-10-2021 17:29
Hoe lang ben je al met je promotietraject bezig?
Ik vond het de moeite waard omdat ik het vakgebied erg interessant vind en ook in het onderzoek wilde blijven. Weet jij al wat je na je promotie zou willen doen?
Bedankt voor alle reacties! Goed idee om even een dagje vrij te nemen en dan weer de schouders eronder te zetten.
Ik ben nu al met al 2 jaar bezig, relatief laat begonnen met het traject en afwisselend klinische werkzaamheden en onderzoek. Nu denk ik zeker niet verder te willen in het onderzoek als het eenmaal af is, maar denk dat mijn mening nu niet helemaal objectief is...
Alle reacties Link kopieren
Daffodil schreef:
11-10-2021 18:07
Moet het trouwens opnieuw geschreven worden of aangepast worden?
Het moet aangepast worden, maar omdat er zoveel opmerkingen in het stuk staan is bijna alles rood onderstreept en moet ik het voor mijn gevoel helemaal opnieuw schrijven, wat natuurlijk niet zo is.
Alle reacties Link kopieren
Dat het soms frustrerend is is hartstikke normaal en hoort er wel een beetje bij. De kunst is om het niet al te persoonlijk op te vatten. Het is een baan. Als het allemaal in de soep loopt dan is dat heel vervelend maar meestal niet jouw schuld, en er gaat niemand dood (als het goed is ;-) ). Relativeren is echt belangrijk.

Wat betreft artikelen eindeloos opnieuw schrijven : been there done that. Er is een reden dat je een paar jaar de tijd hebt om te promoveren, anders dan zou je misschien wel binnen een paar maanden klaar zijn. Dus wees alsjeblieft niet te hard voor jezelf.
Kies je zelf het tijdschrift waar je je ze indient? Als het afgewezen is kun je wellicht een ander tijdschrift proberen. Vaak krijg je ook weer volledig ander commentaar dan. En soms moet je een beetje mazzel hebben met de review. En wat iemand anders ook zegt, denk dat het goed is als je eens met prof of UD overlegt.
Alle reacties Link kopieren
Geen tips, maar ik vind het retestoer!
Zou zelf ook wel ooit willen promoveren, maar ik weet niet zeker of ik de ballen heb.
Dus dat jij dit gewoon wel aan het doen bent is echt op zichzelf al supercool.
.
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar hoor!

En zoals al gezegd is.... dergelijke tegenslagen ga je nog je hele werkende leven tegen op lopen - maar nu leer je bij uitstek hoe daarmee te dealen, en daar heb je écht de rest van je leven plezier van!

Ik heb geleerd om op de juiste momenten schijt te hebben aan dingen, en op andere specifieke momenten juist flexibel te zijn en me met te stroom mee te laten gaan.
Pick your battles.... ;-)
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
Alle reacties Link kopieren
Ik ben in 2018 gepromoveerd en ook ik ken de befaamde 1-2 jaars dip. Voelde me enorm gedemotiveerd door alle tegenslagen, afwijzingen en het gevoel van uitzichtloosheid en machteloosheid dat dit meebracht. Uiteindelijk heb ik mezelf een ultimatum gesteld: stoppen voordat 2 jaar om zijn of doorgaan en afmaken (met de wetenschap dat er 4 jaar subsidie / salaris) voor me zou zijn. Uiteindelijk vlogen de weken voorbij en ben ik binnen de 4 jaar gepromoveerd!
Wat me heeft geholpen is om doelen haalbaar te houden en niet-haalbare plannen bij te stellen. Ook heb ik kenbaar gemaakt dat ik niet in het onderzoek zou gaan blijven waardoor mijn promotoren echt een stuk milder voor me waren dan 'het toptalent van de toekomst' in mijn onderzoeksgroep.

Ik heb direct na aflopen contract de academische wereld verlaten. Geen idee of ik het traject opnieuw zou doen. Met de kennis die ik nu (na promoveren) heb over hoe zwaar het kan zijn, zou ik niet snel dezelfde keus maken maar mijn bril is dan ook gekleurd.

Het heeft me wel zeer waardevolle dingen opgeleverd qua relativeringsvermogen en persoonlijke ontwikkeling. Ik ben van een control freak naar een zeer relaxed persoon gegaan omdat ik heb geleerd om los te laten. Dingen gaan nou eenmaal mis, mensen hoeven m'n werk niet altijd goed te vinden en er is altijd wel een plan B tm Z.

Succes!
Alle reacties Link kopieren
Joanna_83 schreef:
11-10-2021 18:42
Het moet aangepast worden, maar omdat er zoveel opmerkingen in het stuk staan is bijna alles rood onderstreept en moet ik het voor mijn gevoel helemaal opnieuw schrijven, wat natuurlijk niet zo is.
Nee, dat is inderdaad niet zo. Feedback verwerken vind ik lang niet zo lastig als een eerste opzet schrijven. Vooral als je nog een beetje zoekende bent, krijg je met die feedback hopelijk een beter idee van waar het heen gaat.

En precies: feedback is geen aanval op wat je verkeerd doet, maar hopelijk constructieve input om het stuk beter te maken. Het is dus niet persoonlijk. Meestal helpt: lezen en bij irritatie even wegleggen en er een dag (of 2, 3) later weer naar kijken. Meestal valt het dan mee of is het in ieder geval duidelijk waar de verbeterpunten zitten.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
Alle reacties Link kopieren
Ik denk trouwens dat als promoveren je ongelukkig maakt je er vooral mee moet stoppen. Zeker als je geen toekomst in de wetenschap nastreeft. Maar de irritatie die je nu beschrijft is wel redelijk standaard.

Ze zijn er vast wel, maar ik heb binnen mijn vakgebied maar weinig mensen meegemaakt die zich gedurende hun promotietraject niet op een zeker moment (of zelfs op heel veel zekere momenten) afvroegen of ze er wel geschikt voor waren.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
Alle reacties Link kopieren
Ik ben nu bezig met mijn 5e scriptie en heb het ook wel helemaal gehad. Vroeger leek promoveren me wel cool maar mede door de topics hier ga ik dat echt niet doen. Heb er verder ook niks aan.

Ik heb tussen mijn studies door en naast mijn studies ook gewerkt en het werkzame leven (zonder studie ernaast) is echt zoooooooooveel chiller. Ik ga hierna echt nooit meer studeren. Ik kijk uit naar de vrije tijd. Nog een paar maandjes.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
dubbel..
anoniem_63ab5705e222a wijzigde dit bericht op 11-10-2021 23:26
98.53% gewijzigd
Daffodil schreef:
11-10-2021 22:10
Ik denk trouwens dat als promoveren je ongelukkig maakt je er vooral mee moet stoppen. Zeker als je geen toekomst in de wetenschap nastreeft. Maar de irritatie die je nu beschrijft is wel redelijk standaard.

Ze zijn er vast wel, maar ik heb binnen mijn vakgebied maar weinig mensen meegemaakt die zich gedurende hun promotietraject niet op een zeker moment (of zelfs op heel veel zekere momenten) afvroegen of ze er wel geschikt voor waren.

Ik wou zeggen, als iedere PhD die ooit ongelukkig was door zijn of haar promotie er mee gestopt zou zijn, er niemand meer ooit een doctorstitel zou behalen.
Alle reacties Link kopieren
Antoon69 schreef:
11-10-2021 23:25
Ik wou zeggen, als iedere PhD die ooit ongelukkig was door zijn of haar promotie er mee gestopt zou zijn, er niemand meer ooit een doctorstitel zou behalen.
Echt ongelukkig? Of meer ontevreden?

Langdurig ongelukkig zijn door je promotie is het echt niet waard, hoor. Voor mij niet althans.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
Alle reacties Link kopieren
CleopatraVII schreef:
11-10-2021 23:23
Ik ben nu bezig met mijn 5e scriptie en heb het ook wel helemaal gehad. Vroeger leek promoveren me wel cool maar mede door de topics hier ga ik dat echt niet doen. Heb er verder ook niks aan.
Als je er niks aan hebt is het sowieso niet aan te raden om te promoveren, maar een promotie kan naast veeleisend en frustrerend ook ontzettend bevredigend zijn. Voor een x-aantal jaar kun je je helemaal toeleggen op een onderwerp dat (hopelijk, anders gaat er iets niet goed) je interesse heeft. Je wordt gaandeweg expert op dat gebied en kunt je nieuwsgierigheid je gang laten gaan. Ja, soms loop je tegen dingen aan of zijn er zaken niet geweldig geregeld. Ik kan ook wel een aardig lijstje opsommen van wat er in de wetenschap beter kan. Maar tegelijkertijd kan het machtig interessant zijn om zelf vragen te stellen en die dan ook op te lossen.

Wat ik wil zeggen: We moeten de issues in de wetenschap zeker niet onderschatten, maar er zitten zeker ook hele positieve kanten aan vast als het je trekt. Persoonlijk vind ik de vrijheid, de ruimte voor creativiteit en, althans voor de pandemie, de mogelijkheid wat van de wereld te zien (niet alleen per se tijdens je promotie, maar ook erna) bijvoorbeeld enorme pluspunten.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven