Werk & Studie
alle pijlers
Het zinkend schip verlaten?
dinsdag 13 mei 2008 om 22:32
Bijna had ik gereageerd in de discussie "toch weer het onderwijs in?", maar ik wilde de topicstartster niet ontmoedigen.
Ik wil graag eens aan anderen die in het (middelbaar) onderwijs werken vragen hoe zij over het volgende denken: ik vind veel aspecten van het werk leuk, collega's zijn leuk, leerlingen zijn leuk, mijn vak is interessant.....maar HET IS ZO SLOPEND!
Heb inmiddels veel jonge collega's zien vertrekken naar andere sectoren en veel oudere collega's zien opbranden. Het lijkt wel alsof het maar heel moeizaam overleven is in het onderwijs. Zo ervaar ik het ook. Ik haal steeds ternauwernood de vakantie. Ik heb het idee dat ik tijdens het schooljaar mezelf voorbijren, niet aan mezelf toekom, aan ontspanning, aan nadenken over wat ik eigenlijk wil. Ik vermoed ook dat dit alles op zijn minst een beetje bijdraagt aan mijn pech in de liefde: hoe kun je iemand ontmoeten en voor hem openstaan als je alleen maar jezelf voorbijrent en alleen maar bezig bent met overleven?
Omdat ik het eigenlijk erg leuk vind, maar momenteel gewoon echt te zwaar, was ik met een paar collega's aan het brainstormen over 'tactieken' om beter te overleven. Toen zei ineens iemand: als jonge, getalenteerde, gezonde mensen zulke noodgrepen moeten verzinnen om uberhaupt te overleven in een sector, is er dan niet gewoon iets gigantisch mis met die sector?
Het lijkt wel echt een zinkend schip. Is het verstandig nog aan boord te blijven, vraag ik me af. Ik heb dit jaar veel huilbuien gehad. Collega's zijn opgebrand of naar andere sectoren vertrokken. Ik vind het leraarsberoep in theorie een prachtig beroep, maar in de praktijk ben ik bang dat ik het gewoon niet lang meer volhou, en dat het misschien verstandiger is om nu alvast in een andere sector te solliciteren, voordat het echt misgaat.
Hoe denken jullie hierover? Hebben jullie manieren gevonden om het te redden zonder eraan onderdoor te gaan? Ik vraag het met name aan de fulltimers.
Ik wil graag eens aan anderen die in het (middelbaar) onderwijs werken vragen hoe zij over het volgende denken: ik vind veel aspecten van het werk leuk, collega's zijn leuk, leerlingen zijn leuk, mijn vak is interessant.....maar HET IS ZO SLOPEND!
Heb inmiddels veel jonge collega's zien vertrekken naar andere sectoren en veel oudere collega's zien opbranden. Het lijkt wel alsof het maar heel moeizaam overleven is in het onderwijs. Zo ervaar ik het ook. Ik haal steeds ternauwernood de vakantie. Ik heb het idee dat ik tijdens het schooljaar mezelf voorbijren, niet aan mezelf toekom, aan ontspanning, aan nadenken over wat ik eigenlijk wil. Ik vermoed ook dat dit alles op zijn minst een beetje bijdraagt aan mijn pech in de liefde: hoe kun je iemand ontmoeten en voor hem openstaan als je alleen maar jezelf voorbijrent en alleen maar bezig bent met overleven?
Omdat ik het eigenlijk erg leuk vind, maar momenteel gewoon echt te zwaar, was ik met een paar collega's aan het brainstormen over 'tactieken' om beter te overleven. Toen zei ineens iemand: als jonge, getalenteerde, gezonde mensen zulke noodgrepen moeten verzinnen om uberhaupt te overleven in een sector, is er dan niet gewoon iets gigantisch mis met die sector?
Het lijkt wel echt een zinkend schip. Is het verstandig nog aan boord te blijven, vraag ik me af. Ik heb dit jaar veel huilbuien gehad. Collega's zijn opgebrand of naar andere sectoren vertrokken. Ik vind het leraarsberoep in theorie een prachtig beroep, maar in de praktijk ben ik bang dat ik het gewoon niet lang meer volhou, en dat het misschien verstandiger is om nu alvast in een andere sector te solliciteren, voordat het echt misgaat.
Hoe denken jullie hierover? Hebben jullie manieren gevonden om het te redden zonder eraan onderdoor te gaan? Ik vraag het met name aan de fulltimers.
dinsdag 13 mei 2008 om 23:04
Ik ben juist van 0,8 naar fulltime gegaan omdat ik er genoeg van had dat ik om de haverklap toch onbetaald op m'n vrije dag naar het werk moest reizen, voor cursus, terugkomdag cursus, rapportvergadering, kerstbrunch, tweedeklassenfeest dat 's middags al voorbereid moest worden.....ik dacht als ik dan toch steeds vijf dagen moet komen opdraven, betaal me dan ook maar voor vijf dagen!
Maarja, dat betekent wel dat je ook evenredig meer lessen hebt en dat is misschien inderdaad te zwaar.
Vind jij het goed te doen, 0,8? Zie je jezelf dit over tien jaar nog doen?
Maarja, dat betekent wel dat je ook evenredig meer lessen hebt en dat is misschien inderdaad te zwaar.
Vind jij het goed te doen, 0,8? Zie je jezelf dit over tien jaar nog doen?
dinsdag 13 mei 2008 om 23:27
Aiai, ik ben er enorm over aan het malen merk ik, vanavond. Maar het brengt me wel tot de conclusie dat ik het echt, echt, heel erg graag wil blijven doen!
Moet dus echt gewoon tactieken verzinnen om het vol te houden. Een daarvan: niet meer 's avonds malen. Ik ga NU wat anders doen
Hoop op meer reacties, ik wil graag horen hoe anderen een manier hebben gevonden om het werk vol te houden. Ik wil het echt erg graag volhouden!
Moet dus echt gewoon tactieken verzinnen om het vol te houden. Een daarvan: niet meer 's avonds malen. Ik ga NU wat anders doen
Hoop op meer reacties, ik wil graag horen hoe anderen een manier hebben gevonden om het werk vol te houden. Ik wil het echt erg graag volhouden!
woensdag 14 mei 2008 om 08:47
Wij moeten een stage zoeken voor 10 maanden, drie dagen per week (Pedagogiek) en de stages op middelbare scholen zijn echt het minst gewild. Als je op een school terecht komt heb je gewoon niet hard gezocht naar een leuke stageplek. Het lijkt me echt niet leuk om te doen ook! Ik heb veel respect voor die docenten die dat jaar in jaar uit doen!
woensdag 14 mei 2008 om 16:31
Maar waar lopen de docenten dan tegen aan? Je weet met welke doelgroep je te maken krijgt wanneer je kiest om les te geven op het voortgezet onderwijs. Dat spreekt je aan, of niet. Hoe kun je dan nu zeggen dat het zo zwaar is en je op bent en het over tactieken hebt om te overleven?! Heb je dan niet het verkeerde beroep gekozen? Ik denk dat wanneer je het naar je zin hebt op je werk je dat gevoel niet hebt, zeker niet wanneer je nog jong bent.
Dus ik vraag me af wat er dan precies zo zwaar aan is, de leerlingen, de buitenschoolse activiteiten, het vele vergaderen?
Let wel dat iedereen wel eens een periode op het werk heeft dar je denkt, 'ik zie het niet meer zitten'. Daar moet je soms doorheen, maar zo negatief denken als je nu doet, zo komt het tenminste over, dat schiet natuurlijk niet op. Zie de leuke dingen weer eens, zoals je leuke collega`s, de vele vakantiedagen.
Dus ik vraag me af wat er dan precies zo zwaar aan is, de leerlingen, de buitenschoolse activiteiten, het vele vergaderen?
Let wel dat iedereen wel eens een periode op het werk heeft dar je denkt, 'ik zie het niet meer zitten'. Daar moet je soms doorheen, maar zo negatief denken als je nu doet, zo komt het tenminste over, dat schiet natuurlijk niet op. Zie de leuke dingen weer eens, zoals je leuke collega`s, de vele vakantiedagen.
woensdag 14 mei 2008 om 16:38
Ik ben nog geen docent maar ben wel van plan het onderwijs in te gaan. Ik hoor inderdaad van heel veel mensen dat het erg zwaar is. Toch vind ik dat niet heel erg afschrikwekkend ik vond mijn stage ontzettend leuk. Ik kan er dus in zoverre niet over mee praten aangezien ik er nog niet echt in zit. Toch heb ik het vermoeden dat het in principe niet zo heel veel verschilt van een andere baan. Overal zullen ze druk op je uit proberen te oefenen om je toch aan het werk te krijgen ook als je geen tijd hebt. (Tenminste dit is mijn ervaring). Maar goed ik heb hiervan wel geleerd hoe belangrijk het is om je grenzen aan te geven. En ik ben hier dan ook heel duidelijk in. Ik denk en hoop dat dat niet zo snel zou veranderen als ik in het onderwijs zit.
woensdag 14 mei 2008 om 23:08
Hoi Emmeke,
Ik werk zelf fulltime in het (basis)onderwijs. Dat er verschillen zijn met het middelbaar onderwijs begrijp ik, maar denk dat elke leerkracht wel aanloopt tegen de drukte van het vak. Kun jij er voor jezelf de vinger op leggen wat je nu precies zo slopend vind? Het lijkt me dat als je weet wat de oorzaak is, je alweer een stapje dichter bij mogelijke oplossingen bent.
Heb zelf wel een aantal jaar terug een periode gehad dat ik het echt erg moeilijk had. Als ik nu terugkijk, weet ik dat dat o.a. kwam omdat ik me niet voldoende gesteund voelde door directeur en zelfs (bevriende) collega's. Ik draaide een erg zware groep, werkte mezelf zowat over de kop en kon die negatieve spiraal niet goed doorbreken. Op zich had ik het er best naar m'n zin (klinkt misschien raar), maar toen er onverwachts een vacature op een andere school kwam en ik de overstap kon maken heb ik dat toch gedaan. Een half jaar na m'n switch kwam ik de ex-collega tegen die mijn klas had overgenomen. Ze zei me dat ze nu pas begreep hoe zwaar ik het had gehad. Ze werkte zelf part-time en hield dat al amper vol.. Erg jammer dat het begrip zo laat kwam... (maar.. liever laat dan nooit!)
Voor mij was het naar een andere school gaan een impulsieve beslissing, maar de beste die ik in tijden gemaakt heb. Ik voel me enorm thuis op deze school en voel me hier wel gesteund als het even niet goed gaat of als ik ergens mee zit. Als collega's zijn we open naar elkaar toe en op het moment dat het allemaal teveel wordt, proberen we het wat rustiger aan te doen. Dan maar even geen spannende uitstapjes of projecten.. Zelf probeer ik ook m'n werk goed te verdelen, op een dag dat we vergadering hebben, zorg ik ervoor dat ik niet al teveel nakijkwerk heb bijvoorbeeld. (wellicht dat dat in het basisonderwijs wat makkelijker te regelen is)
Verder hebben we het als collega's vooral ook erg leuk met elkaar en de kinderen, we proberen toch ook te genieten van alle leuke dingen.
Maar goed, hoe dan ook denk ik dat je in het onderwijs altijd te maken zult hebben met periodes waarin er heel veel moet, je erg lange dagen maakt, wellicht ook in het weekend of 's avonds thuis doorwerkt en ruim over je uren heen gaat. Misschien niet zo fijn, maar het hoort erbij.. En dan zijn de vakanties er inderdaad om weer bij te tanken.
Ik werk zelf fulltime in het (basis)onderwijs. Dat er verschillen zijn met het middelbaar onderwijs begrijp ik, maar denk dat elke leerkracht wel aanloopt tegen de drukte van het vak. Kun jij er voor jezelf de vinger op leggen wat je nu precies zo slopend vind? Het lijkt me dat als je weet wat de oorzaak is, je alweer een stapje dichter bij mogelijke oplossingen bent.
Heb zelf wel een aantal jaar terug een periode gehad dat ik het echt erg moeilijk had. Als ik nu terugkijk, weet ik dat dat o.a. kwam omdat ik me niet voldoende gesteund voelde door directeur en zelfs (bevriende) collega's. Ik draaide een erg zware groep, werkte mezelf zowat over de kop en kon die negatieve spiraal niet goed doorbreken. Op zich had ik het er best naar m'n zin (klinkt misschien raar), maar toen er onverwachts een vacature op een andere school kwam en ik de overstap kon maken heb ik dat toch gedaan. Een half jaar na m'n switch kwam ik de ex-collega tegen die mijn klas had overgenomen. Ze zei me dat ze nu pas begreep hoe zwaar ik het had gehad. Ze werkte zelf part-time en hield dat al amper vol.. Erg jammer dat het begrip zo laat kwam... (maar.. liever laat dan nooit!)
Voor mij was het naar een andere school gaan een impulsieve beslissing, maar de beste die ik in tijden gemaakt heb. Ik voel me enorm thuis op deze school en voel me hier wel gesteund als het even niet goed gaat of als ik ergens mee zit. Als collega's zijn we open naar elkaar toe en op het moment dat het allemaal teveel wordt, proberen we het wat rustiger aan te doen. Dan maar even geen spannende uitstapjes of projecten.. Zelf probeer ik ook m'n werk goed te verdelen, op een dag dat we vergadering hebben, zorg ik ervoor dat ik niet al teveel nakijkwerk heb bijvoorbeeld. (wellicht dat dat in het basisonderwijs wat makkelijker te regelen is)
Verder hebben we het als collega's vooral ook erg leuk met elkaar en de kinderen, we proberen toch ook te genieten van alle leuke dingen.
Maar goed, hoe dan ook denk ik dat je in het onderwijs altijd te maken zult hebben met periodes waarin er heel veel moet, je erg lange dagen maakt, wellicht ook in het weekend of 's avonds thuis doorwerkt en ruim over je uren heen gaat. Misschien niet zo fijn, maar het hoort erbij.. En dan zijn de vakanties er inderdaad om weer bij te tanken.
woensdag 14 mei 2008 om 23:58
Het is absoluut niet 'de hel' Het is prachtig om te werken met jonge mensen die nog zoveel energie hebben. Die ze niet altijd in jouw vak willen steken, maar da's vaak juist het leuke aan ze (al kan ik ook wel blij worden van een uitzonderlijk gemotiveerde leerling, hoor )
Wat mij zo tegenvalt is dat het in theorie een creatief beroep is: je staat eigenlijk toch een beetje cabaretier te zijn, speelt in op opmerkingen uit de klas, bedenkt van tevoren hoe je iets het beste kunt uitleggen of boeiend kunt maken, etc. Dat is allemaal enorm interessant! In theorie.
In de praktijk loop je zo te rennen en te vliegen van de ene naar de andere taak (en nee, dat komt niet doordat ik geen nee kan zeggen, want ik heb dit jaar zelfs op papier TE WEINIG taken op me genomen. Dat voelt ook kut zeg, jezelf het schompes werken en dan op papier zien staan dat je TE WEINIG doet)
25 lessen in de week is teveel, als je geen parallelklassen hebt, drie verschillende vakken geeft, in onder- en bovenbouw staat, een mentoraat hebt, surveillance-taken, commissies, vergaderingen, ouderavonden.....en steeds van lokaal en vaak zelfs gebouw moet wisselen.
ik kom niet eens meer aan lesvoorbereiding toe. Ik kom haastig, te laat, aangerend in een les, zeg: "eeeeeeeeh, waar waren we ergens? Tekst 8A af? Okee, gaan we nu 8B doen" en that's it. Niks interessante projecten voor ze verzinnen, niks creatieve manier om iets uit te leggen, niks interessante opdracht. Ik raffel alles af en heb voortdurend het gevoel dat ik zowel de leerlingen als mezelf tekort doe.
Dat is het jammere. Het beroep is prachtig! Maar de omstandigheden waarin je het moet doen halen alle glans er vanaf.
Ik weet van slechts 1 van mijn 20 collega's die onder de 35 zijn dat ie NIET zich aan het orienteren is op andere sectoren. Tussen de anderen, die wel in andere beroepen aan het solliciteren zijn, zitten er een boel die hartstikke geschikt zijn voor het onderwijs. En het in theorie ook hartstikke leuk vinden. Maar niet op deze manier. Die zeggen ook: "als twintig lesuren een fulltime baan was, zonder al die andere taken erbij, dan bleef ik dolgraag".
Mijn liefde voor het onderwijs is groot en ik leef op als ik voor de klas sta. Vooral als ik bij hoge uitzondering eens een keer een les WEL heb voorbereid. Ik vind het echt erg leuk en zou het werk graag blijven doen, maar hoe? Ik zou mezelf echt een uilskuiken vinden als ik de enige ben die in het onderwijs blijft en mezelf over een paar jaar een burnout kado heb gedaan. Dar ben ik bang voor. Misschien moet ik dat inderdaad maar voorkomen, en het onderwijs overlaten aan degenen die het wel kunnen volhouden. Ze bestaan!
Het is prachtig om te werken met jonge mensen die nog zoveel energie hebben. Die ze niet altijd in jouw vak willen steken, maar da's vaak juist het leuke aan ze (al kan ik ook wel blij worden van een uitzonderlijk gemotiveerde leerling, hoor )Wat mij zo tegenvalt is dat het in theorie een creatief beroep is: je staat eigenlijk toch een beetje cabaretier te zijn, speelt in op opmerkingen uit de klas, bedenkt van tevoren hoe je iets het beste kunt uitleggen of boeiend kunt maken, etc. Dat is allemaal enorm interessant! In theorie.
In de praktijk loop je zo te rennen en te vliegen van de ene naar de andere taak (en nee, dat komt niet doordat ik geen nee kan zeggen, want ik heb dit jaar zelfs op papier TE WEINIG taken op me genomen. Dat voelt ook kut zeg, jezelf het schompes werken en dan op papier zien staan dat je TE WEINIG doet)
25 lessen in de week is teveel, als je geen parallelklassen hebt, drie verschillende vakken geeft, in onder- en bovenbouw staat, een mentoraat hebt, surveillance-taken, commissies, vergaderingen, ouderavonden.....en steeds van lokaal en vaak zelfs gebouw moet wisselen.
ik kom niet eens meer aan lesvoorbereiding toe. Ik kom haastig, te laat, aangerend in een les, zeg: "eeeeeeeeh, waar waren we ergens? Tekst 8A af? Okee, gaan we nu 8B doen" en that's it. Niks interessante projecten voor ze verzinnen, niks creatieve manier om iets uit te leggen, niks interessante opdracht. Ik raffel alles af en heb voortdurend het gevoel dat ik zowel de leerlingen als mezelf tekort doe.
Dat is het jammere. Het beroep is prachtig! Maar de omstandigheden waarin je het moet doen halen alle glans er vanaf.
Ik weet van slechts 1 van mijn 20 collega's die onder de 35 zijn dat ie NIET zich aan het orienteren is op andere sectoren. Tussen de anderen, die wel in andere beroepen aan het solliciteren zijn, zitten er een boel die hartstikke geschikt zijn voor het onderwijs. En het in theorie ook hartstikke leuk vinden. Maar niet op deze manier. Die zeggen ook: "als twintig lesuren een fulltime baan was, zonder al die andere taken erbij, dan bleef ik dolgraag".
Mijn liefde voor het onderwijs is groot en ik leef op als ik voor de klas sta. Vooral als ik bij hoge uitzondering eens een keer een les WEL heb voorbereid. Ik vind het echt erg leuk en zou het werk graag blijven doen, maar hoe? Ik zou mezelf echt een uilskuiken vinden als ik de enige ben die in het onderwijs blijft en mezelf over een paar jaar een burnout kado heb gedaan. Dar ben ik bang voor. Misschien moet ik dat inderdaad maar voorkomen, en het onderwijs overlaten aan degenen die het wel kunnen volhouden. Ze bestaan!
donderdag 15 mei 2008 om 00:07
Dank voor jullie reacties trouwens! Ik denk dat het onderwijs het in toenemende mate (is nu trouwens ook al wel zo) moet hebben van de parttimers die een partner met een fulltime baan hebben. Als parttimer kun je wel aandacht besteden aan je lessen, en je 'bijkomende taken' zijn ook evenredig minder.
Maar ik ben alleenverdiener en wil weer een leven!
Ja, ik besef zelf ook hoe negatief ik klink. Dat is inderdaad een teken aan de wand. Ik moet er maar gewoon eens uit.
In elk geval mooi dat er hier ook mensen reageren die er nog plezier in hebben en het ook nog redden allemaal. Die mensen zijn hard nodig! Chapeau
Maar ik ben alleenverdiener en wil weer een leven!
Ja, ik besef zelf ook hoe negatief ik klink. Dat is inderdaad een teken aan de wand. Ik moet er maar gewoon eens uit.
In elk geval mooi dat er hier ook mensen reageren die er nog plezier in hebben en het ook nog redden allemaal. Die mensen zijn hard nodig! Chapeau
donderdag 15 mei 2008 om 06:41
In andere sectoren hoeft het niet beslist beter te zijn, Emmeke, dus overweeg goed waar je naar toe wilt bij een verandering. Is het niet een algehele onvrede over je leven, bijvoorbeeld het feit dat je geen partner hebt?
In een andere baan kun je bijvoorbeeld te maken krijgen met produktienormen die gehaald moeten worden, die de stress flink kunnen verhogen, en slechts viereneenhalve week vakantie per jaar!!
In een andere baan kun je bijvoorbeeld te maken krijgen met produktienormen die gehaald moeten worden, die de stress flink kunnen verhogen, en slechts viereneenhalve week vakantie per jaar!!
donderdag 15 mei 2008 om 08:32
Het gras lijkt elders altijd groener, dat weet ik, maar ik denk dat het in het geval van het onderwijs ook vaak wel zo is. Ik ken natuurlijk veel oud-collega's die in andere sectoren zijn gaan werken en die zeggen allemaal dat wat vroeger op school voor hen een normale werkdag was, in hun huidige beroep een piekdag is. Wat vroeger normaal was, is in het nieuwe bedrijf een 'extreem drukke periode'. Geen van hen peinst er nog over ooit naar het onderwijs terug te keren, ofschoon velen het WEL heel leuk werk vonden.
En andersom zie je veel zij-instromers vanuit het bedrijfsleven komen die na een paar jaar toch weer het onderwijs uit gaan. Het beroep trok hen wel, maar de praktijk blijkt toch te zwaar.
Ik kan zelf ook wel een klein beetje vergelijken omdat ik een jaar bij ABN-Amro heb gewerkt. Daar waren de dagen ook heel veel rustiger, maar dat was eigenlijk niks voor mij: de tijd kroop voorbij. Als ik naar een andere sector ga, moet dat dus in elk geval geen baan worden waar ik hele dagen achter een bureau zit
Misschien is het een optie om drie dagen onderwijs te combineren met twee dagen op kantoor of in een winkel.
En andersom zie je veel zij-instromers vanuit het bedrijfsleven komen die na een paar jaar toch weer het onderwijs uit gaan. Het beroep trok hen wel, maar de praktijk blijkt toch te zwaar.
Ik kan zelf ook wel een klein beetje vergelijken omdat ik een jaar bij ABN-Amro heb gewerkt. Daar waren de dagen ook heel veel rustiger, maar dat was eigenlijk niks voor mij: de tijd kroop voorbij. Als ik naar een andere sector ga, moet dat dus in elk geval geen baan worden waar ik hele dagen achter een bureau zit
Misschien is het een optie om drie dagen onderwijs te combineren met twee dagen op kantoor of in een winkel.
donderdag 15 mei 2008 om 09:33
Ik ben vier jaar geleden de PABO gaan doen. Ik liep 2 dagen stage in de week en ik vond dat al echt ontzettend zwaar, het voor de klas staan (en dan ben je nog maar stagiaire!). Ik heb echt veel respect voor mensen die dit dag in dag uit, jaar in jaar uit, doen. Ik had een kantoorbaan voordat ik aan het onderwijs begon en al die keren dat ik op kantoor "klaagde" over het vele werk neem ik terug. Dat is niets vergeleken met het onderwijs! Op verschillende scholen was het een standaard gegeven dat leerkrachten tot savonds laat en zelfs in de weekenden nog op school zaten: commissies, voorbereiden, vergaderen, oudergesprekken etc. En dan nog thuis van alles voor school doen.
Ik ben er inmiddels achter dat ik dit niet fulltime kan en wil doen. Ik vind het echt enorm zwaar. Petje af voor alle docenten/leerkrachten wat mij betreft.
Ik ben er inmiddels achter dat ik dit niet fulltime kan en wil doen. Ik vind het echt enorm zwaar. Petje af voor alle docenten/leerkrachten wat mij betreft.
donderdag 15 mei 2008 om 10:42
Ja lijkt me zonde om zoiemand die duidelijk gemotiveerd is voor het onderwijs te verliezen. Maar afgebrand raken, daar heeft niemand wat aan.
Mij is een beetje hier en een beetje daar (tijdelijk) goed bevallen, helpt te relativeren.
Ook is afbakenen soms nodig. Op je vrije dag naar school is echt een no-no. Grenzen bewaken! Anders hou je het niet vol. Het principe zachte-heelmeester-maken-stinkende-wonden, moet je af en toe ook op werkgevers loslaten. Zo af en toe moet je nee verkopen en hard zijn om toch een gezonde werkverhouding te houden en je werk zo optimaal mogelijk te doen.
Al je lessen perfect en leuk? nee dat lukt niet met zo'n aantal lesuren, maar af en toe er eentje uitpikken die je opleukt en waarbij je uitpakt, houd het ook leuk voor jezelf. Maar eis niet dat dat altijd kan -dat ligt niet aan jou, maar aan de manier waarop het onderwijs gefinancierd en organiseerd wordt.
Succes met je beslissing
donderdag 15 mei 2008 om 12:30
Basisonderwijs is schaal LA, dat begint op 2171 bruto en eindigt na 18 jaar op 3132 bruto.
Voortgezet onderwijs (schoolsoort maakt niet uit) is schaal LB, beginsalaris 2251, eind 3441.
Er zijn plannen om de salarislijn in te korten van 18 jaar naar 12, zodat je na 12 jaar al op je max zit (en in die twaalf jaar dus per jaar sneller stijgt) en meer leraren in schaal LC en LD (hogere bedragen) te krijgen. Die plannen gaan echter pas in vanaf 2014 en zullen pas helemaal zijn ingevoerd in 2020. Voor nu zou ik dus uitgaan van de hierboven genoemde bedragen.
Ik vind het salaris niet slecht, het is puur mijn angst om opgebrand te raken waarom ik overweeg het onderwijs uit te gaan.
Voortgezet onderwijs (schoolsoort maakt niet uit) is schaal LB, beginsalaris 2251, eind 3441.
Er zijn plannen om de salarislijn in te korten van 18 jaar naar 12, zodat je na 12 jaar al op je max zit (en in die twaalf jaar dus per jaar sneller stijgt) en meer leraren in schaal LC en LD (hogere bedragen) te krijgen. Die plannen gaan echter pas in vanaf 2014 en zullen pas helemaal zijn ingevoerd in 2020. Voor nu zou ik dus uitgaan van de hierboven genoemde bedragen.
Ik vind het salaris niet slecht, het is puur mijn angst om opgebrand te raken waarom ik overweeg het onderwijs uit te gaan.
donderdag 15 mei 2008 om 14:17
Nou ja, slecht of niet, vind ik wel in relatie staan tot wat je moet doen. Als je in de praktijk 60 uur per week aan het werk bent, zoals ik begrijp uit het werken 's avonds en in weekends, dan vind ik 3.000 toch anders dan wanneer je echt klaar zou zijn met 40 uur.
Overigens, ik weet dat salaris niet het belangrijkste is. En ook van hard werken raak je niet opgebrand, wel van het steeds maar jezelf achterna moeten hollen, onvoldoende controle te hebben over wat je doet, jezelf niet kwijt kunnen in je werk, dat soort dingen.
Persoonlijk vind ik les geven bijzonder leuk, voor er bij, en alleen voor volwassenen. Een middelbare school lijkt me, zoals meds al zei, een aardige voorbode van de hel.
Overigens, ik weet dat salaris niet het belangrijkste is. En ook van hard werken raak je niet opgebrand, wel van het steeds maar jezelf achterna moeten hollen, onvoldoende controle te hebben over wat je doet, jezelf niet kwijt kunnen in je werk, dat soort dingen.
Persoonlijk vind ik les geven bijzonder leuk, voor er bij, en alleen voor volwassenen. Een middelbare school lijkt me, zoals meds al zei, een aardige voorbode van de hel.
donderdag 15 mei 2008 om 18:24
Ik denk dat het qua doelgroep niet zoveel uitmaakt waarvoor je lesgeeft. Wat het verschil met de uni en hbo zo groot maakt is dat je daar wordt geacht 40 uur te werken en in principe taken krijgt voor die tijd en niet meer. Tuurlijk werk je met de tentamenperiode ook wel wat langer door maar andere dagen ben je weer eerder klaar. Er is een veel grotere balans tussen wat je aan uren kwijt bent en hoeveel uur je officieel werkt. Ik denk dat dat velen stoort in het middelbaar onderwijs. Ik denk qua lesgeven dat het niet uitmaakt of je lesgeeft voor 5/6 havo VWO of op de uni of hbo. VMBO is natuurlijk weer anders, net als jongere jaren. Maar het lesgeven is niet het probleem, het zijn aaaaaaaaaaaaaaaal die dingen ernaast. Ik had allang in opstand gekomen. 40 uur werken is 40 uur werken. Werk je meer, dan wil je ook meer betaald worden. 25 lessen is al 25 uur komt de voorbereiding nog bij, je hebt 3 vakken kom je alleen voor de lessen al uit op 40 uur schat ik zo. Heb ik het nog niet eens over al die bijtaken. Ja dooooooei. Ik had het allang vaarwel gezegd.
Gek dat je vak niet gegeven wordt op hbo-uni. Ik zou bijna niets kunnen verzinnen dat je daar niet kan geven. Zelfs gym, handvaardigheid en tekenen moeten lukken....Lang verhaal maar ik begrijp je helemaal!
Gek dat je vak niet gegeven wordt op hbo-uni. Ik zou bijna niets kunnen verzinnen dat je daar niet kan geven. Zelfs gym, handvaardigheid en tekenen moeten lukken....Lang verhaal maar ik begrijp je helemaal!
donderdag 15 mei 2008 om 20:44
Wat wel kan uitmaken is de voorbereidingstijd die je nodig hebt.
Ik heb in het VO gewerkt (welliswaar volwassenenonderwijs) en nu dus in het hoger onderwijs.
In het VO had ik een lesmethode die ik volgde, in het hoger onderwijs moet ik al mijn colleges helemaal zelf schrijven en bijhouden, materialen zelf maken etc.. Voor geen van mijn vakken gebruik ik 1 tekstboek en voor veel vakken bestaat dit niet eens. In principe zou je -volgens mijn baas- in het eerste jaar hoger onderwijs 6 uur voorbereidingstijd moeten krijgen voor 1 uur college, daarna 3 of 2 uur -dat krijg je niet, maar heb je minstens nodig om met iets enigszins onderbouwds en gestructureerds uit de bus te komen. In het VO lag dat in mijn geval heel anders.
Je krijgt minder lesuren, maar hebt daarnaast ook veel taken, onderwijskundig, administratief en bestuurlijk (en o ja, onderzoek..). Ik klaag niet hoor, vind het hartstikke leuk en het heeft denk ik idd wat meer afwisseling dan het VO (en dat je meer invulling kan geven aan wat je doet, wat je het gevoel geeft wat meer controle over je werkleven te hebben- wat Rider daarover zegt is denk ik helemaal waar), maar het gevoel van nog niks op papier hebben -en niet omdat je teveel hebt zitten forummen..- en de volgende ochtend voor een zaal van 100 studenten moeten is ook niet echt rustgevend...
Wil niet afdoen hoe zwaar 25 uur lesgeven VO is hoor! Maar zelf vind ik het WO eigenlijk zwaarder (en meestal veel meer dan 40 uur), dan mijn ervaring in het VO.
Ik heb in het VO gewerkt (welliswaar volwassenenonderwijs) en nu dus in het hoger onderwijs.
In het VO had ik een lesmethode die ik volgde, in het hoger onderwijs moet ik al mijn colleges helemaal zelf schrijven en bijhouden, materialen zelf maken etc.. Voor geen van mijn vakken gebruik ik 1 tekstboek en voor veel vakken bestaat dit niet eens. In principe zou je -volgens mijn baas- in het eerste jaar hoger onderwijs 6 uur voorbereidingstijd moeten krijgen voor 1 uur college, daarna 3 of 2 uur -dat krijg je niet, maar heb je minstens nodig om met iets enigszins onderbouwds en gestructureerds uit de bus te komen. In het VO lag dat in mijn geval heel anders.
Je krijgt minder lesuren, maar hebt daarnaast ook veel taken, onderwijskundig, administratief en bestuurlijk (en o ja, onderzoek..). Ik klaag niet hoor, vind het hartstikke leuk en het heeft denk ik idd wat meer afwisseling dan het VO (en dat je meer invulling kan geven aan wat je doet, wat je het gevoel geeft wat meer controle over je werkleven te hebben- wat Rider daarover zegt is denk ik helemaal waar), maar het gevoel van nog niks op papier hebben -en niet omdat je teveel hebt zitten forummen..- en de volgende ochtend voor een zaal van 100 studenten moeten is ook niet echt rustgevend...
Wil niet afdoen hoe zwaar 25 uur lesgeven VO is hoor! Maar zelf vind ik het WO eigenlijk zwaarder (en meestal veel meer dan 40 uur), dan mijn ervaring in het VO.
