Ik twijfel...

Ik heb even een nieuw account aangemaakt, aangezien ik met mijn account waar ik hier al 12 jaar schrijf altijd best open ben geweest over mijn beroep en ik toch bang ben voor herkenning.

Ik twijfel dus en ik heb al zo vaak goede raad hier gehad, dat ik mijn twijfels graag aan jullie voorleg. Hopelijk maakt dat de keuze makkelijker. De mensen die dicht bij ons staan, hebben allemaal dezelfde mening.
En toch ik behoefte aan meningen van meer objectieve mensen.

Het zit dus zo: na 16 jaar lang op dezelfde plek gewerkt te hebben, ben ik begin vorig jaar op een andere plek binnen ons bedrijf gaan werken. Een leuke nieuwe uitdaging met meer verantwoordelijkheid en zelfstandigheid en daarnaast ben ik begonnen met een opleiding voor een jaar.
Tevens werk ik nog met een 0-uren contract op mijn oude afdeling, zo'n 4 diensten per maand. In mijn nieuwe functie werk ik 16 uur.

Nu is er na mijn functie nog een stap te maken, ik werk nu zeg maar op HBO niveau en ik zou nog op HBO/WO niveau kunnen gaan werken.
Er komen niet zo vaak vacatures voorbij voor die functie en dan vragen ze vaak iemand met ervaring.
Nu zag ik vorige week onverwacht een vacature voorbij komen, die helemaal voldoet aan mijn eisen en ik voldoe helemaal aan de eisen van hen. Toen ik de vacature zag, stond die nog 1,5 uur open, dus ik moest meteen reageren als ik een kans wilde maken. Ik heb een brief en CV geschreven en een goede referentie geregeld.
De volgende ochtend kreeg ik al een uitnodiging voor meerdere gesprekken met verschillende leden en dat was gister.
Ik heb 2 hele fijne gesprekken gehad, er waren nog 3 andere kandidaten en na een uur werd ik al gebeld dat ze het unaniem met elkaar eens waren en dat ze voor mij kiezen.

Ik was zo flabbergasted. Kan met tijden heel zeker zijn over wat ik kan en doe, maar soms ook heel onzeker zijn of ik dit niveau wel aankan.
Concreet betekent het dat ik in sept klaar ben met mijn huidige opleiding, daarna begin ik met de volgende studie.
Die duurt 2 jaar en heeft een werk/studiebelasting van 45-50 uur per week.

Ik ga dus van 16 uur werken en een studie en zo'n 4 dagen extra per maand, naar 32 uur per week werken en een studie.
Mijn grootste twijfel zit 'm erin dat ik me een slechte moeder voel als ik dit ga doen.
We hebben 2 kinderen van 5 en 10 jaar, mijn man werkt 4 dagen en wij doen het werk/de kinderen/het huishouden echt samen.
Verder maken we nu dag per week gebruik van de BSO en 1 dag in de week komt oma of opa oppassen bij ons thuis.

In de nieuwe situatie ben ik dus meer van huis, de reistijd is zo'n 10 min langer dan nu.

Mijn grootste twijfels zijn dus: kan ik het wel: een pittige HBO studie, nieuw werk, nieuwe werkgever, gezin.
En daarnaast: doe ik onze kinderen hierdoor tekort?

P.s: ik heb morgen een arbeidsvoorwaardengesprek en ik wil gaan bespreken of ik 1 dag of een dagdeel thuis kwam werken.

Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Inmiddels een paar dagen verder en ik heb jullie meningen op me in laten werken.
Nog veel met mijn man en vriendinnen erover gehad en daarnaast mijn arbeidsvoorwaardengesprek gehad.

En 1 vraag van een vriendin was voor mij een hele verhelderende; ze vroeg mij wanneer het volgens mij wel de juiste tijd voor deze stap zou zijn.
Ik antwoordde dat ik over een jaar of 5 in gedachten had, omdat de jongste dan ook zelfstandiger is.
Waarop haar antwoord was: ja, maar dan heb je ook een puber in huis en wie weet heb je dan een zieke vader of moeder oid. Je weet niet wat het leven brengt, maar nu krijg je deze kans.

Een andere vriendin zei: ik vind dat iedereen zijn eigen keuzes mag maken, maar ik zou het echt heel stom van je vinden als je deze kans niet aangrijpt.

Mijn nieuwe werkgever is nu aan het kijken hoe we mijn vraag voor een dag of dagdeel thuiswerken kunnen gaan inrichten en de praktische zaken hebben mijn man en ik ook al goed kunnen bespreken.

Conclusie: ik ga de uitdaging aan!
Super spannend, maar wel heel erg leuk!