Ik voel me niet echt veilig, hoe verder met loopbaan?

Dit wordt mogelijk een onsamenhangend verhaal, maar ik ga het toch proberen.

Heel grof gezegd voel ik me niet echt sociaal veilig op het werk. Vriend zegt dat het overal voorkomt en dat ik nooit de fout moet maken om open kaart te spelen naar mijn leidinggevende, maar ik moet het wel ergens kwijt. Ik weet niet zo goed wat ik met het topic wil, misschien tips of wat herkenning?

Ik werk in een middelgrote overheidsorganisatie. Ik werk op een project rond het invoeren van nieuwe wetgeving, waar eigenlijk niemand van de vaste medewerkers op zit te wachten want lastig en moeilijk en buuuuh verandering. Het gaat wel over een supertof onderwerp waar niemand meer onderuit kan, ook de commerciële wereld niet, iedereen vindt het belangrijk, tot er stappen gezet moeten worden want dan is niemand ervan. We werken in onze organisatie regelmatig met externe consultants (niet mijn project maar we hebben wel contacten) en die klagen ook steen en been over de slechte werkcultuur bij ons. Mensen komen hun afspraken niet na, management geeft opdrachten maar die worden regelmatig straal genegeerd, en er komt weinig van de grond. Eigenlijk vind ik alle externe consultants goed in hun werk en bij de interne collega's vind ik dat lang niet altijd. Mensen die willen gaan voor verandering zijn blijkbaar eng of bedreigend, laat staan mensen met actuele vakkennis en mensen die wat nieuws kunnen neerzetten.

Daar komt bovenop dat mijn organisatie zich nogal maatschappelijk beweegt, men heeft de mond vol van diversiteit en inclusie maar ondertussen meet men gigantisch met twee of meer maten; bepaalde 'andere' collega's die zich gediscrimineerd voelen of vinden dat we wel iets neutraler zouden mogen doen, krijgen nul op het rekest, en als je niet oppast krijg je intern een tik op de vingers van het DEI-team omdat je een racist zou zijn (????) Ja, hallucinant, maar ik heb er in de divisie waar ik werk arbeidsrechtszaken over meegemaakt waarbij de klagers trouwens allebei gelijk kregen in dat ze onterecht van strafbare feiten werden beschuldigd maar wel met een zak geld weggebonjourd werden vanwege verstoorde arbeidsrelatie. Wie die relatie dan heeft verstoord, laten we dan maar even in het midden (kuch). Ik zie dat met lede ogen aan en merk dat ik me daarom terugtrek, ik deel minder met collega's over mijn politieke opvattingen. Je luncht nog wel eens met elkaar, maar oei, wat moet je toch oppassen tegenwoordig als je over dingen buiten de kern van het werk praat. Ik vind het heel ongemakkelijk en voel me veel minder vrij in de maatschappij dan 10-20 jaar geleden. En dat is extra lastig als je politiek een beetje actief bent...

Nu loopt dit project binnenkort af, en zou ik qua vakgebied waar ik nu 2 jaar diepgaand mee bezig ben geweest, in moeten stromen op een andere afdeling, een bestaande afdeling, die dus bezig is met dat supertof vakgebied. Er is alleen geen vacature, maar op de plek waar ik formeel werk is eigenlijk ook geen plek meer voor mij. Ik ben daar ooit formeel geplaatst omdat er een formatieplaats voor me gezocht moest worden maar echt thuishoren doe ik er qua kennis en vaardigheden niet. Ik heb een vast contract bij de organisatie dus de baas moet me wel aan werk helpen na afloop van dit project. Die andere afdeling is een optie, maar die vind ik maar matig functioneren. Ik kom er door de samenloop met mijn project wel eens over de vloer en ik heb daardoor een beeld. De teams communiceren intern slecht met elkaar en vormen samen geen afdeling met gezamenlijke doelen en ambities, en dat merken ook hun klanten. Ik zie snel in processen waar het mis gaat, maar ja, dat wil men natuurlijk niet horen van de nieuwkomer. Ik voel me weleens bekeken, of juist genegeerd. Mijn vriend denkt dat ik te flamboyant ben voor deze organisatie of te snel, te slim, te dienstverlenend, te commercieel of iets anders, maar echt accepteren zullen ze me nooit. De nieuwe leidinggevende waar ik onder zou komen te vallen, heeft me tot 2 keer toe niet teruggegroet toen ik haar op de gang tegenkwam. Niet echt een lekkere binnenkomer zo...
Er zijn ook managers binnen de divisie van wie ik weet dat ze de pik op me hebben door een eerder project. Niet dat ze daar iets mee kunnen of mogen, maar de lichaamstaal is duidelijk. Door intern geroddel en lasterpraatjes is een eerdere interne vacature waarvoor ik utigekozen was alsnog aan mijn neus voorbijgegaan en ik weet vrij zeker dat dit door één van die managers komt maar ik kan het niet keihard maken. Ik heb het al bij vertrouwenswerk neergelegd maar daar is niets uitgekomen.

Ik ben bezig met een vakcertificering en die is veelgevraagd dus als ik hem heb, kan ik op veel plekken aan de slag. Dus na dit heeeel lange verhaal, zullen jullie natuurlijk zeggen: wat doe je daar in godsnaam nog? Ga weg! Maar ja, de mensen in de frontlinie in onze organisatie doen wel geweldig, zeer nuttig en aanzienvol werk. Ik wil graag bij die club horen, ik voel me thuis in alle hoeken en gaten van het pand, de arbeidsvoorwaarden zijn uitstekend en ik kan fietsend naar kantoor. En ik kan me in dit vakgebied juist hier uitstekend uitleven, als ze me tenminste de kans geven om verdere senioriteit op te bouwen. Maar ja.... Echt rooskleurig lijkt het voorland niet.

Ik wil eigenlijk helemaal niet weg, een salarisstap kan ik eigenlijk niet zo snel maken want ik verdien al vrij goed, maar het zou misschien toch goed voor me zijn, alleen vind ik de stap zó eng, stel dat het misgaat en dat ze gelijk hebben en dat ik toch niks kan, en er zijn nauwelijks organisaties die me zo aanspreken als waar ik nu werk. Ik weet hier precies wat ik heb en weet precies hoe de organisatie werkt, ook al deugt de cultuur niet, maar wat dan? Wat zou jij doen? Of herken je deze twijfels? Zal ik aansturen op een detachering buiten de organisatie als ik binnenkort een functioneringsgesprek heb? Of gewoon lekker duiken, instemmend meelachen en de shit voor lief nemen?

Nou, die twee gevallen zijn iets genuanceerder dan 'DEI heeft ze ontslagen', maar ik houd erover op. Want de kern is dat ik niet moet zeuren en dat het gewoon aan mij ligt, begrijp ik.

Ja, de reacties zijn wat hard, ik mag inderdaad ook naar mezelf kijken. En er moet meer zijn dan dat de arbeidsvoorwaarden zo goed zijn., jullie hebben gelijk. Kortom: alle irrelevante dingen waar ik geen invloed op heb van me af laten glijden, onthouden dat het maar werk is en geen levensinvulling, dus werk en privé nog strikter gescheiden houden en verder komen in mijn vakgebied. Stick to the plan. Ik ben te betrokken bij deze club en de taken en soms te uitgesproken en dat nekt me.