Ik voel me snel buitengesloten

Hallo,

Ik wist even geen betere titel dan deze, maar hij dekt de lading vrij goed. Ik plaats dit topic onder Werk omdat ik dit probleem alleen op m'n werk heb.

En ik weet wel waar het door komt. Bij mijn vorige werkgever veel negatiefs meegemaakt met directe collega's. We zaten met 5 op een kamer, en vanaf de 2e maand dat ik er werkte merkte ik al spanning qua sfeer. De "oudst gediende" maakte veel afzeikgrapjes ten koste van andere collega's, er werd ontzettend veel geroddeld (dus ik trok de conclusie; ook over mij), en er werd naar mijn mening gewoon gepest en de meesten deden daaraan mee. Bijvoorbeeld sochtends "grappen" dat hij de hele dag niets tegen 1 collega zou zeggen en de rest mee opjutten en "kijken hoelang het zou duren voordat diegene het merkte".

Ik heb me hier een paar jaar zo onveilig gevoeld, en ik merk dat ik deze ervaring meeneem naar de volgende werkgever. We zijn met 7 man gestart in een opleidingstraject dus niemand kende elkaar vooraf. Het is een super leuk clubje en iedereen behandelt elkaar gezellig en met respect. Ik heb met 2 andere dames leuk contact, we gaan altijd bij elkaar zitten en kunnen heel de dag kletsen.
Maar.... ik voel me bij het minste of geringste buitengesloten. Dit had ik 5 jaar geleden niet, dus dit ligt echt aan de vorige ervaring. Bijv als ik zie dat de andere twee dames tegen elkaar praten op Teams en niet in onze groepschat, voel ik me meteen rot. Logisch kan ik beredeneren; wat maakt het uit, dat mag toch gewoon, ik praat ook wel eens alleen tegen 1 van de twee? Maar mijn gevoel is meteen; ze sluiten me buiten.
Ook was ik en 1 andere dame al bezig met afsluiten, de derde was nog ergens mee bezig. Zij vroeg mij iets, ik zeg; ik ga heel even naar de wc. En op de terugweg van de wc zie ik ze samen al naar de lift lopen. Dan voel ik; wat een rotstreek, je kunt toch wel even op mij wachten? Weer word ik buitengesloten. Terwijl ik gewoon weet; wat maakt dit nou uit?

Ik wil dat gewoon ook kunnen voelen, dat het niks uitmaakt. Want het zijn maar collega's. Maar mijn gevoel... ik weet niet wat ik hier aan kan doen. Ik heb dus vrij vaak een kutavond doordat ik dat rotgevoel niet kan ombuigen. Iemand een soortgelijke ervaring (hoeft niet op werk te zijn per se) die haar wijsheid wil delen?

Bedankt voor de fijne reacties!

Graze schreef: ↑

23-07-2025 17:49

Wat rot dat je vorige werkplek deze diepe sporen heeft achter gelaten. Is het een idee om er misschien eens met iemand over te praten? Niet met die leuke collega's die je nu hebt maar een vriendin, familielid, luitserlijn of wellicht de huisarts?

Praten helpt zeker, ik merk dat het hier delen al helpt. Het nadeel is ook dat ik alleen woon, dus als ik thuiskom heb ik niemand om mijn verhaal aan kwijt te kunnen. Dat moet ik dan echt zelf opzoeken. En dat vind ik dan ook weer overdreven van mezelf, om daar speciaal een vriendin mee lastig te gaan vallen.
Ik heb over 2 weken wel een afspraak met een ex-collegatje van die vorige rotplek, wij konden en kunnen altijd heel goed praten dus neem me ook voor om dit zeker te delen. Zij begrijpt het eigenlijk ook het beste, omdat zij het samen met mij heeft meegemaakt.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

23-07-2025 19:06

Zouden die andere 4 zich nu niet buitengesloten voelen ?

Of de rest van je collega’s ?

De andere 4 trekken ook weer meer naar elkaar toe, zijn allemaal heren.