Ik wil graag op kamers maar durf niet

Ik zou even blijven waar je bent, je basis nog meer versterken en even genieten van de rust. Vanuit die versterkte basis weer nieuwe uitdagingen aangaan. Ik vind het erg knap dat je je zo hebt hersteld. Je woont weer op jezelf (!), je relatie met je ouders is verbeterd, je nieuw studie gaat goed. Je mag trots zijn op jezelf, chapeau! Ik heb het toen ik jong was ook niet makkelijk gehad, geloof mij rustig opbouwen is verstandig. Misschien kun je proberen wat meer aansluiting te vinden in je omgeving van je studie, mocht je dan op termijn alsnog willen verhuizen dan heb je al wat basis gecreëerd.

Je kan toch sociale contacten buiten je huis zoeken: leuke bijbaan, hobby, nmlk.nl

Bijna niemand woont met zijn vrienden.

Fijn dat het nu goed met je gaat! Het eerste deel tot de psycholoog van ons verhaal is identiek. Ook ik heb altijd 2 uur gereisd voor hoger onderwijs maar ik kon bij mijn ouders blijven wonen. En ook ik heb al mijn vrienden het dorp zien verlaten, ik ben zelf pas een paar jaar later weggegaan. Mijn oplossing was toen om meer vrienden te maken bij mijn bijbaan in het dorp. De reistijd is voor mij nooit een probleem geweest Daarom: is het een optie om een nieuw huis te zoeken binnen je woonplaats? Of gaan sommige huisgenootjes binnenkort verhuizen? Je hebt natuurlijk geen garantie dat je huisgenootjes net zo leuk worden als de vorige. Alles achter laten voor een stad waar je geen vrienden hebt lijkt me wel spannend, in jouw geval nog een beetje extra. En je lijkt het best goed te hebben nu

Gewoon blijven zitten waar je nu zit.

Ja ik zou ook zeggen. Blijven waar je bent en vandaar proberen je kring wat groter te maken. Het is echt niet zo dat je ergens anders wel van allerlei huisgenoten vindt waar je wat mee hebt.

Mijn advies is wel om richting je studie te vertrekken. Want je vrienden van nu vliegen uit, en je studietijd is echt de meest laagdrempelige manier om nieuwe vrienden te maken. Als jij jezelf nu die kansen ontzegt doordat je steeds snel terug moet naar je dorpje, heb je over een paar jaar nog steeds geen nieuwe vrienden.

Voor ALLE studenten is het eng en moeilijk om een nieuw leven op te bouwen, maar juist omdat ze dat allemaal hebben, staan ze voor elkaar open. Dus dan heb je suffe klasgenoten (echt allemaal?), maar dan ga je een of andere studentensport of hobby doen, en dan kom je toch bakken met nieuwe leeftijdsgenoten tegen.

Je kan vrijwilligerswerk gaan doen, of uitgaan. Bij een vereniging, een creatieve cursus doen, of lid worden van een studievereniging (niet hetzelfde als een studentenvereniging); dan kan je samen studiegerelateerde dingen organiseren. Of je neemt een bijbaantje.

Ik had in mijn eerste studiejaar best veel klasgenoten die in het weekend terug "naar huis" gingen, waardoor mijn weekends ook erg leeg leken. Maar ik heb mijn draai wel gevonden. Ik had op een gegeven moment een leuke truc om de zaterdag gezellig door te komen: in mijn studiestad werden de radio opnames van Spijkers met Koppen opgenomen. Dat was een leuk programma met actualiteiten en cabaret en humor. Die opnames mocht je gratis bijwonen in een cafe. Dan ging ik 1,5 uur voor de opnamen in het café zitten met een weekendkrant en 1 kopje koffie (en, eerlijk is eerlijk, een croissantje in een zak onder tafel), en dan had ik een goed zitplekje tegen de tijd dat de opnames begonnen en het cafe stampvol zat. Prima gelegenheid om vast de krant te lezen zodat ik me niet verveelde. Opnames duurde 2 uur en daarna had ik echt een gezellige ochtend achter de rug en vond ik het niet erg om boodschappen te doen en weer op mijn kamer te gaan zitten.

Kortom: je maakt het alleen maar moeilijker als je die stap pas over een jaar of 5 wilt gaan zetten, want dan zijn leeftijdsgenoten weer in een andere fase en staan ze veel minder open voor nieuwe contacten.

Misschien is het ook een idee om te kijken of er woongroepen zijn, in je omgeving. Net als in studentenhuizen hebben mensen daar hun eigen kamer(s) plus een gezamenlijke ruimte. Het verschil is dat er meer diversiteit is in leeftijd/ levensinvulling van de bewoners (bijv naast studenten ook werkende mensen), maar vooral dat bewoners er bewust voor kiezen om samen te eten en dingen te ondernemen.

Dit gaat in een ander studentenhuis niet anders worden. De kans dat je in een hecht vriendinnenclubje terecht komt door te verhuizen is nihil. Dus gewoon blijven zitten, tenzij je via je studie mensen kent waar ne uiteindelijk mee zou willen samenwonen. Maar huisgenoten zijn in veel gevallen niet meer dan dat, mensen die toevallig in hetzelfde huis wonen.

In heel veel huizen zijn het losse contacten. Vaak doen mensen wat meer met elkaar in het eerste en tweede jaar. Maar daarna komt het wat serieuzere leven om de hoek kijken door stage en afstuderen. Vaak zie je dan mensen ook wel weer vertrekken naar hun oude woonplaats, hoeft niet maar kan wel.

Ik had me toen ik ging studeren zo verheugd op huisgenoten. Leek me geweldig, mensen van mijn eigen leeftijd en samen eten, leuke dingen delen enz.

Na een aantal huisgenoten te hebben gehad weet ik een ding zeker, nooit meer! Ook mensen die in het begin zo leuk overkwamen, en zo gezellig met elkaar, lieten al snel hun masker vallen. Ik heb roddelaars meegemaakt, dieven, viespeuken, opdringerige avances moeten afslaan, dronken mensen naar hun kamer helpen. Agressiviteit, ook meegemaakt..
Natuurlijk waren er ook leuke huisgenoten. Dat waren voor mij de mensen die ook snapten als je soms alleen wilde zijn, of even niks te maken met het groepsgedoe. Want dat heb je ook met die leuke groepjes huisgenoten, dat geplak aan elkaar..
Dat je een leuk groepje huisgenoten bij elkaar hebt is echt heel zeldzaam. Zelfs vrienden die samen gaan wonen in een huis kunnen na een half jaar met vette ruzie uit elkaar gaan.
Staar je dus niet blind op Friends-taferelen.
Ik zou zeggen, blijf daar rustig zitten en laat studiegenoten weten wat je precies wil.
Misschien komt dat vanzelf wel dan.

Ik heb de eerste anderhalf jaar bij een hospita gezeten; dat is wel een grote drempel voor vrienden om langs te komen. Daarna was ik aan de beurt bij een studentencomplex en heb ik bij een paar etages gehospiteerd. Uiteindelijk zelfs twee boven elkaar op dezelfde avond, en uiteindelijk mocht ik bij allebei komen. Etages met 15 eenheden met 1 gedeelde keuken. Ik heb toen gekozen voor de etage die er duidelijk minder smerig uit zag: daar werd nog wel redelijk samengewerkt en aan het schoonmaakkrooster gehouden. Waren veel leuke mensen (tja: sommigen minder). Samen echt leuke dingen meegemaakt en georganiseerd. Je leert elkaar koken, we hadden spelletjes avonden, vierden Sinterklaas, keken allemaal star trek, zijn bij ouders met een boerderij in de aardappelschuur gaan slapen (was vlak bij Sixflags)... Okee: je hoefde iets minder streng in 4 jaar klaar te zijn; ik heb met studiewisselingen veel langer gestudeerd en er woonden wel meer langstudeerders. Dat soort dingen zullen wel uitmaken; een mix van jonge en wat ervarener mensen door elkaar.

Volg nog steeds een aantal op Facebook en eentje is vriendin gebleven zowel van mijzelf als mijn man.

Dus het kan alle kanten op. Door de Kamernood kies je soms te makkelijk een huis waarvan de bewoners niet bij je passen, maar besef dat je dan ook later verder kan zoeken en blijf er niet hangen.

Is Studiegirl er nog?

Studiegirl schreef: ↑

23-02-2020 11:40

Iedereen bedankt.
Ik ben er zeker nog! Maar snel reageren is niet mijn sterkste punt

Ik vind het lastig omdat iedereen hier natuurlijk anders over denkt. De één zegt wel doen, de ander zegt blijven waar je nu woont. Ik woon dus in een huis met 6 huisgenoten. De meesten zijn al ouder dan ik ben en werken ook al. Een bijbaantje lukt me momenteel naast mijn studie niet zo goed. Daarvoor in de plaats doe ik dus wel vakantiewerk en zo nu en dan vrijwilligerswerk. Maar dit doe ik niet in mijn eigen stadje. Sowieso trekken veel jongeren uit mijn streek naar studentensteden.

De reden waarom ik zo nu en dan twijfel om toch te verhuizen is omdat ik op FB steeds vaker leuke kamers voorbij zie komen. Dit zijn kamers waar je wel moet hospiteren, maar waar ook foto's van alle huisgenoten op staan. Ik kijk dan vooral naar de advertenties waar mensen aangeven dat ze onderling veel dingen samen doen. Samen koken, huisfeesten organiseren, sinterkerst&nieuw vieren etc. Ik heb nu wel het geluk dat ik nu goed zit en niet persee iets nieuws moet hebben. Daardoor kan ik wel kieskeurig zijn bij mijn mogelijke volgende kamer.. En ik geloof ook wel dat je juist tijdens je studententijd veel nieuwe mensen, op een laagdrempelige manier, kunt leren kennen.
Ik zit nu in een klas met 11 anderen, maar daarmee heb ik helaas geen klik. Niet buiten schooltijd o.i.d. Kan gebeuren, je kunt natuurlijk niet met iedereen bevriend raken.

Anderzijds zit ik hier nu dus wel goed. Gelukkig heb ik nog minstens een paar maanden bedenktijd.

Je kan reageren op die kamers en daadwerkelijk gaan hospiteren om meer duidelijkheid te krijgen. Zelfs als zij jou kiezen, kan jij nog nee zeggen. Het is net als met sollicitaties; iedereen denkt dat je dan vooral “gekozen” moet worden, maar jij moet ook voor het bedrijf kiezen (of niet). Ik heb ook wel eens een werkplek geweigerd waar ze het werk niet goed voor elkaar hadden.

Hoe meer je jezelf kunt zijn (omdat je toch al een prima woonplek achter de hand hebt), hoe meer ze je kunnen kiezen omdat ze een klik met je voelen. Of niet, en dat bespaart je dan een verhuizing. In principe hoeft er niets te veranderen, dus kan je er alleen maar op vooruit gaan als je ergens tegenaan loopt waar je voor wilt gaan. En afwijzingen zijn dus niet erg he?

Door berichten krijg ik de indruk dat je een opleiding volgt, geen studie. Klopt dat?
Als je studeert, dan zou je lid kunnen worden van een studentenvereniging om zo nieuwe contacten te leggen. Ik weet niet of dat voor mbo of hbo ook bestaat.

Ik zou in ieder geval wel een kamer zoeken in de stad waar je je opleiding of studie volgt. Natuurlijk is dat even spannend, maar met een beetje moeite ga je daar heel veel leuke nieuwe vrienden maken.

Je opleiding is het aller belangrijkste. Als je je nu goed voelt zou ik daar blijven, eventueel in een andere kamer vlakbij gaan wonen. Ik zou zeker niet nog eens paniekaanvallen etc. riskeren door bij je vangnet weg te gaan.

En dit zijn dus de redenen dat er studie, en studentenverenigingen zijn.

Kijk of er een Studentenvereniging is welke leden bevat die vergelijkbare hobbies en interesses hebben. Een corporale vereniging is waarschijnlijk niets voor jou, maar gelukkig zijn er vaak ook vele kleinere verenigingen welke veel socialer zijn en ondernemender qua rustigere activiteiten.

Ga kijken. Vraag rond en maak een bewuste overwogen keuze.