Werk & Studie
alle pijlers
Jongerenwerk: wie heeft er ervaring mee?
woensdag 11 juni 2008 om 19:11
Een vraagje voor de beroepsjongerenwerkers onder ons: wat dóen jullie nou? En voor mensen die er (het liefst beroepsmatig) mee te maken hebben: wat zijn jullie ervaringen?
Ik vraag dit omdat ik merk dat ik een beetje moeite heb met het definieren van de functie van jongerenwerk. Vanuit mijn werk heb ik er regelmatig mee te maken - het jongerenwerk wordt door mijn werkgever gefinancierd - maar een echte functie-omschrijving kan ik er maar niet uit krijgen. In mijn beleving zijn het een soort kinderoppassers voor grote kinderen en dan nog vrijblijvend ook. Afspraken kunnen niet gemaakt worden want 'dat wil de jeugd niet'. Nee, maar 'de jeugd' wil wél een zak geld voor leuke feestjes die ze dan samen met de jongerenwerker organiseren.
Misschien ligt het aan mij en is het écht zo dat de jeugd van vandaag vermaakt moet worden? Toen Tientje nog écht een klein Tientje was, waren die jongerenwerkers er nauwelijks: wij moesten onszelf vermaken. En als we ergens inspraak in wilden, moesten we dezelfde kanalen volgen als de volwassenen. Dus gewoon naar een inspraakavond of een briefje sturen. Voor ons geen uitzonderingspositie, sterker nog, we werden behandeld als de onwetende kinderen die we feitelijk ook waren (al denk je daar zelf héél anders over!). Wij moesten gewoon luisteren naar de volwassenen, mijn vader zei altijd: 'als je volwassen bent mag je volwassen beslissingen nemen, tot die tijd nemen wij ze'.
Maar goed, voor ik te ver afdwaal: wie wil zijn ervaringen delen zodat ik (hopelijk) een wat genuanceerder beeld van dit werk krijg?
Ik vraag dit omdat ik merk dat ik een beetje moeite heb met het definieren van de functie van jongerenwerk. Vanuit mijn werk heb ik er regelmatig mee te maken - het jongerenwerk wordt door mijn werkgever gefinancierd - maar een echte functie-omschrijving kan ik er maar niet uit krijgen. In mijn beleving zijn het een soort kinderoppassers voor grote kinderen en dan nog vrijblijvend ook. Afspraken kunnen niet gemaakt worden want 'dat wil de jeugd niet'. Nee, maar 'de jeugd' wil wél een zak geld voor leuke feestjes die ze dan samen met de jongerenwerker organiseren.
Misschien ligt het aan mij en is het écht zo dat de jeugd van vandaag vermaakt moet worden? Toen Tientje nog écht een klein Tientje was, waren die jongerenwerkers er nauwelijks: wij moesten onszelf vermaken. En als we ergens inspraak in wilden, moesten we dezelfde kanalen volgen als de volwassenen. Dus gewoon naar een inspraakavond of een briefje sturen. Voor ons geen uitzonderingspositie, sterker nog, we werden behandeld als de onwetende kinderen die we feitelijk ook waren (al denk je daar zelf héél anders over!). Wij moesten gewoon luisteren naar de volwassenen, mijn vader zei altijd: 'als je volwassen bent mag je volwassen beslissingen nemen, tot die tijd nemen wij ze'.
Maar goed, voor ik te ver afdwaal: wie wil zijn ervaringen delen zodat ik (hopelijk) een wat genuanceerder beeld van dit werk krijg?
woensdag 11 juni 2008 om 19:48
Tja... wat zal ik er eens op zeggen...
Volgens mij is het niet zinvol om te vergelijken met vroeger, de maatschappij veranderd nu eenmaal. Vroegah waren er niet zoveel files, zaten de tbs klinieken niet zo vol, was een klap uitdelen aan een kind nog niet zo'n issue, waren er minder verslaafden, minder criminaliteit enz. De maatschappij verhard, mensen zoeken hun toevlucht ergens anders, helaas...
Volgens mij is het niet zinvol om te vergelijken met vroeger, de maatschappij veranderd nu eenmaal. Vroegah waren er niet zoveel files, zaten de tbs klinieken niet zo vol, was een klap uitdelen aan een kind nog niet zo'n issue, waren er minder verslaafden, minder criminaliteit enz. De maatschappij verhard, mensen zoeken hun toevlucht ergens anders, helaas...
woensdag 11 juni 2008 om 20:46
Dag tientje,
Ik heb stage gelopen als jongerenwerker. Wat je dan doet is contact leggen met (probleem-) jongeren d.m.v het organiseren van doelgroep-gerichte activiteiten. Deze contacten 'gebruik' je om bestaande problemen te signaleren en nieuwe problemen (proberen) te voorkomen. Bij problemen probeer je ervoor te zorgen dat de jongeren worden doorverwezen naar verdere hulpverlening (bv. schuldhulpverlening of verslavingszorg) en in sommige gevallen begeleid je de jongeren verder in het traject van hulpverlening. Het klopt dat dit inhoud dat je soms 'een zak geld gebruikt voor een feestje' . Dit doe je echter niet (alleen) om voor vertier en afleiding te zorgen, maar vooral ook om contacten te leggen / onderhouden en vertrouwen te winnen.
Ik heb stage gelopen als jongerenwerker. Wat je dan doet is contact leggen met (probleem-) jongeren d.m.v het organiseren van doelgroep-gerichte activiteiten. Deze contacten 'gebruik' je om bestaande problemen te signaleren en nieuwe problemen (proberen) te voorkomen. Bij problemen probeer je ervoor te zorgen dat de jongeren worden doorverwezen naar verdere hulpverlening (bv. schuldhulpverlening of verslavingszorg) en in sommige gevallen begeleid je de jongeren verder in het traject van hulpverlening. Het klopt dat dit inhoud dat je soms 'een zak geld gebruikt voor een feestje' . Dit doe je echter niet (alleen) om voor vertier en afleiding te zorgen, maar vooral ook om contacten te leggen / onderhouden en vertrouwen te winnen.
woensdag 11 juni 2008 om 21:01
He Marieke, fijn dat je reageert! Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je nog wat vragen stel?
Zoals wie je opdrachtgever is - in wiens opdracht ga je op zoek naar jongeren? En hoe vind je die dan? En hoe bepaal je wie 'probleemjongere' is? En probeer je dan vertrouwen te winnen om die jongere gericht te kunnen helpen? Is dat niet een rol die eigenlijk bij ouders hoort te liggen? En wat doe je dan met 'normale' jongeren? Ben gewoon benieuwd!
Zoals wie je opdrachtgever is - in wiens opdracht ga je op zoek naar jongeren? En hoe vind je die dan? En hoe bepaal je wie 'probleemjongere' is? En probeer je dan vertrouwen te winnen om die jongere gericht te kunnen helpen? Is dat niet een rol die eigenlijk bij ouders hoort te liggen? En wat doe je dan met 'normale' jongeren? Ben gewoon benieuwd!
woensdag 11 juni 2008 om 21:08
Als eerste wil ik graag aangeven dat het jongerenwerk niet alleen voor probleemjongeren is en dat het altijd groepswerk is. Bij ons zijn alle jongeren welkom en ik heb gemerkt dat zodra en een mix van verschillende groepen ontstaat dat de sfeer anders is en dat de "probleemjongeren" minder problematisch gedrag vertonen aangezien zij ook "goede" voorbeelden krijgen. Zaak is wel om de activiteiten waar verschillende groepen aan meedoen goed te begeleiden om spanningen tussen de groepen te voorkomen.
Jongeren komen alleen op het jongerenwerk af als zij het leuk vinden. De activiteiten gebruik je als middel om je doelen te halen.
Het hoeven niet altijd feestjes te zijn. Met name sportactiviteiten zijn ontzettend geschikt voor het jongerenwerk.
Tijdens de sportactiviteiten werk je met jongeren aan sociale vaardigheden zoals samenspelen, samendelen, luisteren, etc. Door het spel actief te sturen heb je ontzettend veel invloed op het gedrag en het spel van de jongeren. Gebruik de jongeren ook voor het organiseren van hun activiteiten. Zij kunnen bij een sportactiviteit heel goed scheidsrechter zijn.
Door leuke activiteiten aan te bieden krijg je vanzelf vertrouwen met jongeren, tenminste als je daarin investeerd door gesprekken met jongeren aan te gaan. Dat kan heel goed tijdens een partijtje tafelvoetbal etc.
Ideeen van jongeren kom je te weten door met jongeren in contact te treden. Weet je hun ideeen, kan je hun participatie stimuleren door vragen te stellen hoe zij dat het liefst willen doen en vervolgens de uitnodiging te geven om dat ook werkelijk uit te voeren. Een positieve benadering en complimenten zijn goed voor het zelfvertrouwen van de jongeren.
Geef wel heel duidelijk de grenzen van de mogelijkheden aan om teleurstellingen te voorkomen.
Wat belangrijk is, is om je in te leven in de doelgroep en hun taal te spreken. Corrigerend op te treden en duidelijke regels en grenzen stellen, maar hou het ook bij de jongeren speels.
Nu ik hier zo'n stukje schrijf kan ik ook aangeven wat ik erg moeilijk vind.
Ik merk dat ik jongens erg agressief met elkaar om vind gaan, veel stoeien (dat mag bij mij tot een bepaalde grens) maar waar ik nog het meeste moeite mee heb is het grove taalgebruik. Ze gebruiken ontzettend veel scheldwoorden in hun dagelijkse spreken naar elkaar toe. Iedereen accepteerd het van elkaar. Nu is er 1 jongen bij die het echt te grof doet en eigenlijk beledigingen uit, ook naar vriendjes. Iedereen negeert het gewoon, maar soms wordt een ander ook boos. Dan zegt hij altijd "grapje", maar ik vind het geen grapjes. Ik ben al een aantal keren serieus met hem in gesprek gegaan hierover en hij begrijpt wel wat ik zeg. Toch blijft hij het doen en eens gaat het een keer goed fout.
Ik laat nu de jongeren zelfs gericht terugslaan en gericht terugschelden om het hem te laten ervaren wat het met de ander doet. Iets waarbij normaal een waarschuwing wordt gegeven.
Hoe zouden jullie met deze jongen omgaan?
Jongeren komen alleen op het jongerenwerk af als zij het leuk vinden. De activiteiten gebruik je als middel om je doelen te halen.
Het hoeven niet altijd feestjes te zijn. Met name sportactiviteiten zijn ontzettend geschikt voor het jongerenwerk.
Tijdens de sportactiviteiten werk je met jongeren aan sociale vaardigheden zoals samenspelen, samendelen, luisteren, etc. Door het spel actief te sturen heb je ontzettend veel invloed op het gedrag en het spel van de jongeren. Gebruik de jongeren ook voor het organiseren van hun activiteiten. Zij kunnen bij een sportactiviteit heel goed scheidsrechter zijn.
Door leuke activiteiten aan te bieden krijg je vanzelf vertrouwen met jongeren, tenminste als je daarin investeerd door gesprekken met jongeren aan te gaan. Dat kan heel goed tijdens een partijtje tafelvoetbal etc.
Ideeen van jongeren kom je te weten door met jongeren in contact te treden. Weet je hun ideeen, kan je hun participatie stimuleren door vragen te stellen hoe zij dat het liefst willen doen en vervolgens de uitnodiging te geven om dat ook werkelijk uit te voeren. Een positieve benadering en complimenten zijn goed voor het zelfvertrouwen van de jongeren.
Geef wel heel duidelijk de grenzen van de mogelijkheden aan om teleurstellingen te voorkomen.
Wat belangrijk is, is om je in te leven in de doelgroep en hun taal te spreken. Corrigerend op te treden en duidelijke regels en grenzen stellen, maar hou het ook bij de jongeren speels.
Nu ik hier zo'n stukje schrijf kan ik ook aangeven wat ik erg moeilijk vind.
Ik merk dat ik jongens erg agressief met elkaar om vind gaan, veel stoeien (dat mag bij mij tot een bepaalde grens) maar waar ik nog het meeste moeite mee heb is het grove taalgebruik. Ze gebruiken ontzettend veel scheldwoorden in hun dagelijkse spreken naar elkaar toe. Iedereen accepteerd het van elkaar. Nu is er 1 jongen bij die het echt te grof doet en eigenlijk beledigingen uit, ook naar vriendjes. Iedereen negeert het gewoon, maar soms wordt een ander ook boos. Dan zegt hij altijd "grapje", maar ik vind het geen grapjes. Ik ben al een aantal keren serieus met hem in gesprek gegaan hierover en hij begrijpt wel wat ik zeg. Toch blijft hij het doen en eens gaat het een keer goed fout.
Ik laat nu de jongeren zelfs gericht terugslaan en gericht terugschelden om het hem te laten ervaren wat het met de ander doet. Iets waarbij normaal een waarschuwing wordt gegeven.
Hoe zouden jullie met deze jongen omgaan?
woensdag 11 juni 2008 om 21:16
Voordat je op zoek gaat naar jongeren moet je eerst kijken wat je doel is. Wat voor jongeren wil je bereiken. Dan kan je op zoek gaan naar het waar zij zich ophouden, meestal een hangplek op straat.
Dus veel de straat op gaan, zelf actief op zoek gaan. Maar ook contacten met bijvoorbeeld het opbouwwerk en de politie, scholen etc kunnen helpen om de jongeren te vinden.
Hoe je vertrouwen probeert te winnen? Door gesprekken met ze aan te gaan en door leuke activiteiten aan te bieden, bijvoorbeeld op hun hangplek. Neem wat sportmateriaal mee en organiseer wat met en voor de jongeren.
Niet alleen probleemjongeren zijn welkom, ook normale jongeren. Het jongerenwerk richt zich niet alleen op individuele probleemjongeren, maar richt zich ook op groepen die overlast veroorzaken of buurtbewoners pesten, vernielingen aanrichten. Door educatieve activiteiten zo in te kleden dat het leuk wordt kan je jongeren ook bereiken om hun bewust te maken van hun gedrag in de buurt. Hou het vooral leuk en speels!
Met name door goed door te vragen kom je achter de problemen en kan je doorverwijzen. Dit is een functie van het jongerenwerk, maar absoluut niet de belangrijkste.
Jongeren zetten zich veelal af tegen hun ouders. Opvoeding door ouders, wat is dat? Zelfs jonge kinderen (vanaf een jaar of 3) worden de straat op gegooit en mogen het op straat zelf uitzoeken. Dat is werkelijk zo. Er is nauwelijks contact met ouders en veel ouders weten niet waar hun kind, tiener of jongere uithangt.
Maar tientje, mag ik vragen wat jou achtergrond is en de reden waarom je deze vragen stelt?
Ben jij zelf jongerenwerker of wil je dat graag gaan doen?
woensdag 11 juni 2008 om 21:32
Ik kan je vragen alleen vanuit mijn eigen ervaring beantwoorden. Ik weet dus niet of het ook precies zo werkt bij het jongerenwerk dat door jouw werkgever gefinancierd wordt.
Je opdrachtgever is de gemeente. In mijn geval liep ik stage bij een sociaal cultureel centrum dat zich bezig hield met het verbeteren van de leefbaarheid in probleemwijken. Hieronder viel niet alleen jongerenwerk, maar ook bv. intergratiewerk en opvoedingsondersteuning voor ouders van jonge kinderen.
De jongeren vind je op straat (welbekende hanggroepjongeren). Als jongerenwerker zorg je ervoor dat je met deze jongeren in gesprek komt. In mijn geval gingen we daarvoor op pad met een omgebouwde srv-wagen. Hierin hadden we playstations, een tv, spelletjes enz. Met deze bus reden we de hangplekken af. Dit zorgde ervoor dat ze iets te doen hadden (lees; dus geen overlast veroorzaakten) en was tegelijkertijd een goede manier voor ons om contact te leggen. Het is nu eenmaal makkeljker om contact te leggen met deze jeugd door een gepsrekje tijdens een potje voetbal op de PS dan door het formeel aan te pakken. Door hun omgeving wordt vaak een niet al te positief beeld geschetst over hulpverleners, dus je moet je 'doel' er niet al te dik bovenop leggen.
Niet alle jongeren die je tegenkomt zijn 'probleemjongeren', maar aangezien jongerenwerkers vooral actief zijn in 'probleemwijken', kom je wel veel jongeren met de nodige problemen tegen. De activiteiten die je oragniseert zijn in principe voor alle jongeren, de probleemjongeren pik je dan tussenuit nadat je de groep wat beter kent. Jongerenwerk staat helemaal aan het begin van de hulpverlening en heeft vooral een signalerende functie. Je probeert jongeren bij de hulpverlening te krijgen die daar uit zichzelf (nog) niet naartoe gaan.
Je hebt gelijk dat deze rol eigenlijk bij de ouders zou moeten liggen, maar in de wijken waar ik stage heb gelopen ontbreekt bij de meeste ouders iedere vorm van verantwoordelijkheidsgevoel. Daarom is dit werk ook belangrijk, door de jeugd te helpen probeer je deze cirkel van desinteresse en gebrek aan opvoeding (op den duur) te doorbreken.
Met 'normale' jongeren doe je in principe niet zoveel. Ze nemen deel aan de activiteiten. Hierdoor kun je ze in de gaten houden en waar nodig begeleiden. Je kunt ze bijvoorbeeld helpen met het zoeken naar een baan of met ze meegaan naar een open dag van een school (inderdaad ook dingen die ouders 'horen' te doen). Op deze manier probeer je ervoor te zorgen dat deze 'normale' jongeren zich niet tot 'probleemjongeren' ontwikkelen.
Je opdrachtgever is de gemeente. In mijn geval liep ik stage bij een sociaal cultureel centrum dat zich bezig hield met het verbeteren van de leefbaarheid in probleemwijken. Hieronder viel niet alleen jongerenwerk, maar ook bv. intergratiewerk en opvoedingsondersteuning voor ouders van jonge kinderen.
De jongeren vind je op straat (welbekende hanggroepjongeren). Als jongerenwerker zorg je ervoor dat je met deze jongeren in gesprek komt. In mijn geval gingen we daarvoor op pad met een omgebouwde srv-wagen. Hierin hadden we playstations, een tv, spelletjes enz. Met deze bus reden we de hangplekken af. Dit zorgde ervoor dat ze iets te doen hadden (lees; dus geen overlast veroorzaakten) en was tegelijkertijd een goede manier voor ons om contact te leggen. Het is nu eenmaal makkeljker om contact te leggen met deze jeugd door een gepsrekje tijdens een potje voetbal op de PS dan door het formeel aan te pakken. Door hun omgeving wordt vaak een niet al te positief beeld geschetst over hulpverleners, dus je moet je 'doel' er niet al te dik bovenop leggen.
Niet alle jongeren die je tegenkomt zijn 'probleemjongeren', maar aangezien jongerenwerkers vooral actief zijn in 'probleemwijken', kom je wel veel jongeren met de nodige problemen tegen. De activiteiten die je oragniseert zijn in principe voor alle jongeren, de probleemjongeren pik je dan tussenuit nadat je de groep wat beter kent. Jongerenwerk staat helemaal aan het begin van de hulpverlening en heeft vooral een signalerende functie. Je probeert jongeren bij de hulpverlening te krijgen die daar uit zichzelf (nog) niet naartoe gaan.
Je hebt gelijk dat deze rol eigenlijk bij de ouders zou moeten liggen, maar in de wijken waar ik stage heb gelopen ontbreekt bij de meeste ouders iedere vorm van verantwoordelijkheidsgevoel. Daarom is dit werk ook belangrijk, door de jeugd te helpen probeer je deze cirkel van desinteresse en gebrek aan opvoeding (op den duur) te doorbreken.
Met 'normale' jongeren doe je in principe niet zoveel. Ze nemen deel aan de activiteiten. Hierdoor kun je ze in de gaten houden en waar nodig begeleiden. Je kunt ze bijvoorbeeld helpen met het zoeken naar een baan of met ze meegaan naar een open dag van een school (inderdaad ook dingen die ouders 'horen' te doen). Op deze manier probeer je ervoor te zorgen dat deze 'normale' jongeren zich niet tot 'probleemjongeren' ontwikkelen.
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
woensdag 11 juni 2008 om 21:42
Je verhaal is trouwens erg herkenbaar voor mij jojootje! Ik heb ook echt staan kijken van kinderen die met hun driewieler om 23:00 uur nog over straat gingen. Geen hond die naar ze omkijkt, maar oh wee als je als hulpverlener er met een vinger naar wijst, dan staat ineens de hele familie tegenover je (incl. ooms, tantes, opa's, oma's enz)
woensdag 11 juni 2008 om 21:43
Marieke, waar heb jij stage gelopen?
Er zitten heel veel overeenkomsten in onze verhalen en ik denk eigenlijk dat waar je ook komt de essentie van het jongerenwerk gelijk is. Echter het maakt veel uit in wat voor wijk of stad je jongerenwerk uitvoert wat je aan situaties meemaakt.
Wat is jouw ervaring met de methodieken binnen het ambulant jongerenwerk t.o.v. het accomodatiegebodenden jongerenwerk?
Er zitten heel veel overeenkomsten in onze verhalen en ik denk eigenlijk dat waar je ook komt de essentie van het jongerenwerk gelijk is. Echter het maakt veel uit in wat voor wijk of stad je jongerenwerk uitvoert wat je aan situaties meemaakt.
Wat is jouw ervaring met de methodieken binnen het ambulant jongerenwerk t.o.v. het accomodatiegebodenden jongerenwerk?
woensdag 11 juni 2008 om 21:52
Tja, soms vind ik het te triest voor woorden, hoe jong kinderen zijn en eigenlijk aan hun lot overgelaten worden. Op straat geldt de wet van de sterksten en de kleintjes worden ingezet om kattekwaad voor de oudere jongens en meiden op straat uit te voeren.
Het leven is ontzettend hard en voor velen is het echt overleven.
Nog triester vind ik de soms echt jonge kinderen die al de zorg van nog jongere kinderen hebben gekregen en de verantwoordelijkheid die de kinderen al hebben.
Bij De Bus: een meisje van 5 met haar 3 jarige zusje en 2 jarige broertje waar zij verantwoordelijk voor is. Geen omkijken van ouders op het moment dat zij op straat spelen. Zulke jonge kinderen mogen normaal niet bij mijn activiteiten komen, maar zij zijn ook op het pleintje. En door er een beetje voor hun te zijn kan het oudste meisje even spelen zonder haar veranwoordelijkheden.
Een meisje van 10 met 3 broertjes en een neefje. Geen wonder dat er veel kinderen ontsporen, die als probleemjongere weer bij het jongerenwerk terecht komen.
Ook triest vind ik de ouderen die in een buurt wonen en gewoon gepest worden om het pesten.
Stenen die door de ruit gegooit worden, als die vrouw in de tuin aan het werk is komen de jongeren gewoon bij haar tuin staan en kijken aldoor naar haar en wordt de pet van een jongen bij haar in de tuin gegooit etc.
Toch heb ik ook wel eens een pet afgepakt en moet je die hele stoere jongen dan zien huilen!
Ach, ik kan ontzettend veel verhalen schrijven over wat ik allemaal meemaak. Dat maakt het werk wel heel boeiend.
Het leven is ontzettend hard en voor velen is het echt overleven.
Nog triester vind ik de soms echt jonge kinderen die al de zorg van nog jongere kinderen hebben gekregen en de verantwoordelijkheid die de kinderen al hebben.
Bij De Bus: een meisje van 5 met haar 3 jarige zusje en 2 jarige broertje waar zij verantwoordelijk voor is. Geen omkijken van ouders op het moment dat zij op straat spelen. Zulke jonge kinderen mogen normaal niet bij mijn activiteiten komen, maar zij zijn ook op het pleintje. En door er een beetje voor hun te zijn kan het oudste meisje even spelen zonder haar veranwoordelijkheden.
Een meisje van 10 met 3 broertjes en een neefje. Geen wonder dat er veel kinderen ontsporen, die als probleemjongere weer bij het jongerenwerk terecht komen.
Ook triest vind ik de ouderen die in een buurt wonen en gewoon gepest worden om het pesten.
Stenen die door de ruit gegooit worden, als die vrouw in de tuin aan het werk is komen de jongeren gewoon bij haar tuin staan en kijken aldoor naar haar en wordt de pet van een jongen bij haar in de tuin gegooit etc.
Toch heb ik ook wel eens een pet afgepakt en moet je die hele stoere jongen dan zien huilen!
Ach, ik kan ontzettend veel verhalen schrijven over wat ik allemaal meemaak. Dat maakt het werk wel heel boeiend.
woensdag 11 juni 2008 om 21:52
In Enschede, is wel al een tijdje terug (2001/2002). Ik heb geen ervaring in het accomodatiegebonden jongerenwerk, althans niet binnen dezelfde instelling als waar ik ambulant jongerenwerk heb gedaan, dus de vergelijking is moeilijk te maken voor mij.
Ik heb wel accomodatiegebonden jongerenwerk gedaan bij een ander centrum. Mijn ervaring hiermee is dat het vrij lastig was de doelgroep naar de locatie te krijgen. Ik heb daar meidenwerk gedaan. Aangezien veel ouders een negatief beeld van het centrum hadden (werd gezien als bemoeienis), werd het sommige meiden verboden het centrum te bezoeken. Ook was het behoorlijk moeilijk om gevormde groepen in stand te houden, omdat veel meiden op den duur wegbleven.
Ik heb wel accomodatiegebonden jongerenwerk gedaan bij een ander centrum. Mijn ervaring hiermee is dat het vrij lastig was de doelgroep naar de locatie te krijgen. Ik heb daar meidenwerk gedaan. Aangezien veel ouders een negatief beeld van het centrum hadden (werd gezien als bemoeienis), werd het sommige meiden verboden het centrum te bezoeken. Ook was het behoorlijk moeilijk om gevormde groepen in stand te houden, omdat veel meiden op den duur wegbleven.
woensdag 11 juni 2008 om 21:59
Het meidenwerk is inderdaad erg lastig!
Bij ons in het jongerencentrum komen maar een paar meiden ten opzichte van tientallen jongens.
De meiden laten zich ook echt gebruiken door de jongens en tijdens een discoavond liggen ze ook gewoon buiten op een bankje in een donker hoekje te krikken. De jongens spreken af wie aan de beurt is. De meiden laten alles toe.
Ik vind het ontzettend lastig om deze meiden te bereiken en hun in te laten zien dat zij gebruikt worden als sexobject door de jongens. Er is vanuit de meiden absoluut geen werbaarheid om voor zichzelf op te komen. Zij zijn ook ontzettend gesloten hierover.
Wat mij heel erg opvalt is dat in een jongerencentrum verschillende avonden zijn en dat het met name mono cultuur groepen zijn.
Tijdens het ambulant jongerenwerk komen meer gemeleerde groepen op de activiteiten af. Wellicht door het open karakter.
Bij ons in het jongerencentrum komen maar een paar meiden ten opzichte van tientallen jongens.
De meiden laten zich ook echt gebruiken door de jongens en tijdens een discoavond liggen ze ook gewoon buiten op een bankje in een donker hoekje te krikken. De jongens spreken af wie aan de beurt is. De meiden laten alles toe.
Ik vind het ontzettend lastig om deze meiden te bereiken en hun in te laten zien dat zij gebruikt worden als sexobject door de jongens. Er is vanuit de meiden absoluut geen werbaarheid om voor zichzelf op te komen. Zij zijn ook ontzettend gesloten hierover.
Wat mij heel erg opvalt is dat in een jongerencentrum verschillende avonden zijn en dat het met name mono cultuur groepen zijn.
Tijdens het ambulant jongerenwerk komen meer gemeleerde groepen op de activiteiten af. Wellicht door het open karakter.
woensdag 11 juni 2008 om 22:11
Ik heb mbo sociaal cultureel werk gedaan (hier stage gelopen bij ambulant jongerenwerk). Daarna heb ik hbo maatschappelijk werk en dienstverlening gedaan (orienterende stage bij meidenwerk). Ik ben in het derde jaar van hbo mwd gestopt, dus geen diploma. Hierna ben ik in de horeca terecht gekomen waar ik een paar jaar als bedrijfsleidster heb gewerkt. Momenteel werk ik even niet omdat ik net een zoontje heb gekregen. Ik overweeg om, als ik straks weer aan het werk ga, weer iets te gaan doen in het jongerenwerk. Ik ben alleen bang dat het lastig is er tussen te komen omdat ik maar weinig ervaring heb en het al een tijdje geleden is.
