Keuze maken werk en ik kom er niet uit

Goedemorgen allemaal,

Ik ben een trouwe meelezer maar heb nooit eerder de behoefte gehad om zelf iets te delen, nu loop ik echter vast en ik hoop hier wat tips te krijgen.

Ik ben 36 jaar en ik heb altijd gewerkt in de management support, waarbij ik geen standaard secretaresse ben, maar echt als sparringpartner naast de directie sta en meedenk over beleid , processen en hierbij ook gevraagd en ongevraagd advies geef. Sinds 2 jaar werk ik bij een kleinere organisatie. Een enorm leuke branche, met voornamelijk mannen, het is wel een vrij harde wereld is met de nodige uitdagingen, waaronder een hoog burn out percentage door de soms lange werkdagen. De directie vraagt heel veel van het personeel.
Het is een jong bedrijf, en door de branche veel leuke extra's zoals bedrijfsfeesten maar ook regelmatig trips naar het buitenland voor werk.
Ik ben daar gestart in de fase van start up naar scale up, wat een hoop uitdagingen meebracht. Er waren nog geen vastgestelde processen, er was nog geen HR afdeling, nog geen finance afdeling etc. Dit betekende voor mij een zeer uitgebreid takenpakket, waarbij de HR werkzaamheden en financiële werkzaamheden voor mijn rekening kwamen. Ik heb onwijs veel geleerd, en het bleek dat de HR kant me heel erg ligt en ik heb aangegeven hier graag in verder te willen. Ik ben daarom destijds gestart met een HRM opleiding om me meer te verdiepen in arbeidsrecht, organisatiestructuren etc. Ik heb met de directie afgesproken dat ik me uiteindelijk wil ontwikkelen tot HR Manager. De algemeen directeur heeft zelfs niets met HR en is zakelijk heel sterk, maar zijn people skills zijn iets minder ontwikkeld dus ik zag hier echt een kans. De directeur zelf is een vrij moeilijk persoon om mee te werken, dit was voor mij echt schakelen maar ik heb mijn weg hier in gevonden en ondanks soms de nodige discussies werken we goed samen.
Er is echter vorig jaar een nieuwe operationeel directeur gestart die zelf een HR achtergrond heeft, en die veel van mijn taken heeft overgenomen. Hierdoor zijn het voor mij nu meer de uitvoerende HR werkzaamheden, en veel minder nadenken over beleid, verbetering van processen etc. Dit is echter juist waar ik heel sterk in blijk te zijn, en waar ook echt mijn passie ligt. Ik ben dus voor mijn gevoel echt een stap terug gegaan.

Buiten bovenstaand verhaal om, heeft het corona virus ervoor gezorgd dat onze branche compleet op zijn gat ligt. I.v.m. herkenning zal ik hier niet teveel over uitweiden, maar doordat wij internationaal werken hebben wij op dit moment totaal geen werk. Dit heeft geresulteerd in werktijdverkorting aanvragen voor de gehele organisatie, en het lijkt erop dat het voor ons nog maanden gaat duren. Veel spanning, een directeur die nu echt alleen nog maar kan snauwen en andere werkzaamheden zoekt, en het personeel loopt op z'n tandvlees.

Mijn contract loopt eind volgende maand af. De directeur heeft vorige maand aangegeven me wel graag te willen houden maar op dit moment. nog geen beloftes te kunnen doen vanwege de crisis. Inmiddels zijn echter al een aantal tijdelijke contracten niet verlengd, en een aantal vaststellingsovereenkomsten opgesteld voor medewerkers met een onbepaalde tijd contract.

Omdat ik totaal geen zekerheid heb op dit moment en ik wel een huis heb en een gezin, voelt dit niet prettig. Toen ik 2 weken geleden een kennis sprak die aangaf een HR functie open te hebben staan in haar organisatie en zij me vroeg of ik interesse zou hebben in een kennismaking, heb ik dus ook ja gezegd. Inmiddels heb ik vanmorgen mijn laatste (online) gesprek gehad en hebben ze mij zojuist een aanbieding gedaan. Een enorme kans voor mij, omdat ik hier echt verantwoordelijk zal zijn voor het volledige HR stuk, en ik onderdeel uit zal maken van het management team. Ze weten mijn niveau, maar geloven vooral in drive en karakter en zij willen me deze kans bieden. Ook dit is een scale up, dus nog de nodige uitdagingen.

Ik zou er iets op vooruit gaan in salaris maar niet noemenswaardig, maar ik krijg hier wel de functie HR Manager wat inhoudelijk echt een vooruitgang betekend. Over de functie zelf ben ik dan ook heel enthousiast, ik krijg alle vrijheid om dit zelf in te richten en dat is eigenlijk wel een droom! Het is echter in een totaal andere branche, meer richting de zorg, en dus niet de snelle wereld waar ik al jaren in werk. Voornamelijk vrouwen, terwijl ik gewend ben om met meer met mannen te werken. Daarnaast geen branche waar veel uitjes bij horen, en ook niet de standaard vrijdagmiddag borrel etc. Dit zijn allemaal zaken die niet super belangrijk zijn, maar die mijn huidige baan wel leuk(er) maken.

Om een heel lang verhaal kort te maken, ik ben mega enthousiast over de functie zelf, maar iets minder over de branche. Ik ben bang dat ik door de snelle wereld waar ik nu in werk, dit uiteindelijk toch wat suf vind. Wat zouden jullie doen? De nieuwe baan accepteren en afwachten hoe het me bevalt omdat dit inhoudelijk een enorme stap is? Of blijven bij mijn huidige baan, waar ik nog geen zekerheid heb en die inhoudelijk ook minder uitdagend is, maar waarbij ik nog steeds de hoop heb dat ik uiteindelijk wel door zou kunnen groeien, en waar ik de branche heel erg leuk vind.

Excuses voor het lange verhaal, maar ik wilde de situatie graag zo helder mogelijk uitleggen.