
Klaar met werken in hulpverlening.. En nu?
zondag 31 januari 2021 om 10:20
Normaal lees ik alleen mee, maar ben benieuwd naar ervaringen van anderen.
Situatie:
Werk sinds 16 jaar in de zorg/hulpverlening. Bij verschillende organisaties gewerkt, waarvan 10 jaar bij een grote organisatie. Na jaren van onrust binnen organisatie een nieuwe baan gezocht.
Sinds enige maanden werkzaam bij een leuke organisatie in dezelfde functie. Echter merk ik dat ik mezelf niet meer kan motiveren. De hulpverlening is erg veranderd de laatste jaren (zo ervaar ik het althans) en kan me niet altijd vinden in de wijze van hulpverlenen. Veel ongewenst gedrag wordt m. i. weggezet onder de beperking, problematiek of stoornis, terwijl ik winst zie in het sterker maken van cliënten en hen dus ook een eigen verantwoordelijkheid geven. Ik stoor me enorm aan het grenzeloos hulpverlenen waar ik niet achter sta.
Maar realistisch gezien zal ik me moeten schikken aan mijn werkgever.
Dit is iets wat bij mij ligt. Ben het zat om verantwoordelijk te zijn voor andermans leven(sgeluk), neem het werk mee naar huis en voel weerstand bij mezelf om te moeten werken op een manier die niet past bij me.
Heb al veel vaker sterk de behoefte gehad de zorg/hulpverlening te verlaten... Maar hoe?
Ik ben 42 en afgezien van bijbaantjes in winkels als jongere, verder geen ervaring buiten zorg. Heb een MBO en Bachelor diploma.
Zijn er meer mensen bezig met dit vraagstuk? Of misschien ben je hiermee al verder dan ik? Zou het leuk vinden ervaringen uit te wisselen en tips zijn altijd welkom!
Situatie:
Werk sinds 16 jaar in de zorg/hulpverlening. Bij verschillende organisaties gewerkt, waarvan 10 jaar bij een grote organisatie. Na jaren van onrust binnen organisatie een nieuwe baan gezocht.
Sinds enige maanden werkzaam bij een leuke organisatie in dezelfde functie. Echter merk ik dat ik mezelf niet meer kan motiveren. De hulpverlening is erg veranderd de laatste jaren (zo ervaar ik het althans) en kan me niet altijd vinden in de wijze van hulpverlenen. Veel ongewenst gedrag wordt m. i. weggezet onder de beperking, problematiek of stoornis, terwijl ik winst zie in het sterker maken van cliënten en hen dus ook een eigen verantwoordelijkheid geven. Ik stoor me enorm aan het grenzeloos hulpverlenen waar ik niet achter sta.
Maar realistisch gezien zal ik me moeten schikken aan mijn werkgever.
Dit is iets wat bij mij ligt. Ben het zat om verantwoordelijk te zijn voor andermans leven(sgeluk), neem het werk mee naar huis en voel weerstand bij mezelf om te moeten werken op een manier die niet past bij me.
Heb al veel vaker sterk de behoefte gehad de zorg/hulpverlening te verlaten... Maar hoe?
Ik ben 42 en afgezien van bijbaantjes in winkels als jongere, verder geen ervaring buiten zorg. Heb een MBO en Bachelor diploma.
Zijn er meer mensen bezig met dit vraagstuk? Of misschien ben je hiermee al verder dan ik? Zou het leuk vinden ervaringen uit te wisselen en tips zijn altijd welkom!
maandag 8 februari 2021 om 18:05
vrijdag 12 februari 2021 om 21:15
Bedankt voor de goede tip! Gisteren een loopbaancoach gebeld, goed gesprek gehad maar het aantal vergoedingen is al 'op'. Ik ben te laat zeg maar.Leefvandaag schreef: ↑08-02-2021 18:05Er is nu tijdelijk een traject voor een gratis loopbaantraject t.w.v €700, zat de eerste keer snel vol, vanaf januari kun je je er weer voor inschrijven, je kunt coaches uit je eigen omgeving kiezen. (Via NL leert door)
Nou goed, het is veel geld maar het voelt ook als goede investering in de toekomst. Maar mocht er nog een andere tip zijn dan graag! Misschien dat je het af kan trekken bij de belasting oid?