Werk & Studie
alle pijlers
Kwaliteit lerarenopleidingen
woensdag 22 januari 2020 om 22:01
Even een stukje om mijn gal te spuien en ervaringen te verzamelen. Wellicht komen we nog op mooie ideeën om de lerarenopleidingen in de toekomst te verbeteren.
Ik zit in het laatste jaar van mijn tweedegraads lerarenopleiding en ik moet zeggen dat ik alles op de hogeschool (dus niet mijn stage waarbij ik zelf lesgeef) voor het grootste gedeelte zo'n erge bezigheidstherapie vind. Ik moet reflecteren, helemaal prima. Dit doe ik graag, omdat ik geloof dat ik hier een betere docent van word. Ook ben ik best in staat kritisch naar mijn eigen handelen te kijken. Waar ik alleen zo moe van word, is de hoeveelheid reflectie-opdrachten die ik geacht word te doen. Ik ben welgeteld met vijf verschillende mensen aan het reflecteren op mijn handelen, te weten: mijn stagebegeleider, mijn instituutsopleider (beoordelaar vanuit hogeschool), mijn mentor, mijn schoolopleider (intervisie) en mijn scriptiebegeleider. Daarnaast word ik geacht een portfolio bij te houden. Dit naast de vele reflectie-opdrachten, waardoor dit als enorme tijdsverspilling begint te voelen.
Ik hoor de statistieken en die liegen er niet om. We hebben te maken met een enorm lerarentekort, echter valt meer dan de helft van de studenten gedurende de lerarenopleiding uit. Ik denk eerlijk gezegd dat het bij de helft van deze mensen niet te maken heeft met het lesgeven, maar met dat eeuwige herkauwen van die reflectie-opdrachten en hoe moe mensen daarvan worden in combinatie met een drukke stage.
Ik heb het dus niet over de theorie die ik op de hogeschool krijg; deze is vaak nuttig en van toegevoegde waarde. Waar het mij om gaat is dat ik soms twee uur zit te reflecteren waar op de 'ijsberg' ik mijzelf moet plaatsen of welk persoonlijkheidstype ik ben (de roos van Leary, hoe erg wil je dingen herkauwen). Iedere opdracht, iedere stage, bij iedere begeleider/docent/mentor weer, en dat ieder jaar opnieuw! Barfffff…
Anyway, op zoek naar ervaringen! Brand los..!!
Ik zit in het laatste jaar van mijn tweedegraads lerarenopleiding en ik moet zeggen dat ik alles op de hogeschool (dus niet mijn stage waarbij ik zelf lesgeef) voor het grootste gedeelte zo'n erge bezigheidstherapie vind. Ik moet reflecteren, helemaal prima. Dit doe ik graag, omdat ik geloof dat ik hier een betere docent van word. Ook ben ik best in staat kritisch naar mijn eigen handelen te kijken. Waar ik alleen zo moe van word, is de hoeveelheid reflectie-opdrachten die ik geacht word te doen. Ik ben welgeteld met vijf verschillende mensen aan het reflecteren op mijn handelen, te weten: mijn stagebegeleider, mijn instituutsopleider (beoordelaar vanuit hogeschool), mijn mentor, mijn schoolopleider (intervisie) en mijn scriptiebegeleider. Daarnaast word ik geacht een portfolio bij te houden. Dit naast de vele reflectie-opdrachten, waardoor dit als enorme tijdsverspilling begint te voelen.
Ik hoor de statistieken en die liegen er niet om. We hebben te maken met een enorm lerarentekort, echter valt meer dan de helft van de studenten gedurende de lerarenopleiding uit. Ik denk eerlijk gezegd dat het bij de helft van deze mensen niet te maken heeft met het lesgeven, maar met dat eeuwige herkauwen van die reflectie-opdrachten en hoe moe mensen daarvan worden in combinatie met een drukke stage.
Ik heb het dus niet over de theorie die ik op de hogeschool krijg; deze is vaak nuttig en van toegevoegde waarde. Waar het mij om gaat is dat ik soms twee uur zit te reflecteren waar op de 'ijsberg' ik mijzelf moet plaatsen of welk persoonlijkheidstype ik ben (de roos van Leary, hoe erg wil je dingen herkauwen). Iedere opdracht, iedere stage, bij iedere begeleider/docent/mentor weer, en dat ieder jaar opnieuw! Barfffff…
Anyway, op zoek naar ervaringen! Brand los..!!
woensdag 22 januari 2020 om 22:53
Helemaal mee eens. Van mij mochten alle bezigheidsuurtjes eruit en meer diepgang en theorie erin. Ontwikkelingspsychologie etc vond ik super interessant, maar kregen we helaas maar 1 semester. Didactiek enz mag er ook wel meer in van mij.
Ik snap dat de PABO een HBO opleiding is en dat je een praktisch beroep gaat uitvoeren, maar voor mij mocht de opleiding zelf wel een stuk minder praktisch
Nu moet ik wel zeggen dat ik gemakkelijk schrijf en de bekwaamheidsdossiers niet als vervelend heb ervaren. 't was wel vaak herhaling inderdaad.
Ik snap dat de PABO een HBO opleiding is en dat je een praktisch beroep gaat uitvoeren, maar voor mij mocht de opleiding zelf wel een stuk minder praktisch
Nu moet ik wel zeggen dat ik gemakkelijk schrijf en de bekwaamheidsdossiers niet als vervelend heb ervaren. 't was wel vaak herhaling inderdaad.
woensdag 22 januari 2020 om 23:14
Ik vond de kwaliteit van mijn opleiding om hele andere redenen bagger. Wel herkenbaar hoor, wat je schrijft, over dat eeuwige reflecteren. Ik schreef dat soort dingen altijd wel makkelijk weg, dus heb t nooit als een hele zware last ervaren.
Maar de docenten met slechte vakinhoudelijke kennis, die vooral zó ver van de beroepspraktijk afstaan en dan wel feedback geven op hoe je handelt voor de klas terwijl ze zelf duidelijk geen idee hebben, dat vond ik frustrerend. Met als toppunt dat voor mijn allerlaatste assessment een beoordelaar op mijn stage kwam die zelf nooit les had gegeven maar als zzp’er dit soort klusjes voor de hogeschool uitvoerde. Die vond dat ik er meer uit had kunnen halen (2vmbo-t, laatste schooldag voor de zomervakantie). Dat soort mensen hebben t echt wel voor mij vergald tijdens mijn opleiding.
Maar de docenten met slechte vakinhoudelijke kennis, die vooral zó ver van de beroepspraktijk afstaan en dan wel feedback geven op hoe je handelt voor de klas terwijl ze zelf duidelijk geen idee hebben, dat vond ik frustrerend. Met als toppunt dat voor mijn allerlaatste assessment een beoordelaar op mijn stage kwam die zelf nooit les had gegeven maar als zzp’er dit soort klusjes voor de hogeschool uitvoerde. Die vond dat ik er meer uit had kunnen halen (2vmbo-t, laatste schooldag voor de zomervakantie). Dat soort mensen hebben t echt wel voor mij vergald tijdens mijn opleiding.
donderdag 23 januari 2020 om 02:58
Je kunt gewoon alle ‘reflectie’ recyclen. Zelfs al zijn dat dingen die je tien jaar geleden bij het behalen van je eerste bevoegdheid hebt geschreven. Echt niemand leest dat, het is een af te turven onderdeeltje. Zie het als een soort verkapte cursus fictieve verhalen schrijven.
Als stagebegeleider interesseren die reflectieopdrachten en persoonlijke logboeken/blogjes mij bitter weinig. SWOT en SMART mogen stagiaires ook houden. Ik vind het veel interessanter hoe iemand investeert in een band met de leerlingen, aanvoelen van een groep en sfeer, aansluiting zoekt binnen het team, tips en adviezen kan verwerken/omzetten maar bovenal een eigen stijl durft te ontwikkelen en daarbij niet bang is op zijn/haar gezicht te gaan.
In de deeltijdopleiding is het gelukkig een stuk minder, dat gereflecteer en gefeedforward.
Als stagebegeleider interesseren die reflectieopdrachten en persoonlijke logboeken/blogjes mij bitter weinig. SWOT en SMART mogen stagiaires ook houden. Ik vind het veel interessanter hoe iemand investeert in een band met de leerlingen, aanvoelen van een groep en sfeer, aansluiting zoekt binnen het team, tips en adviezen kan verwerken/omzetten maar bovenal een eigen stijl durft te ontwikkelen en daarbij niet bang is op zijn/haar gezicht te gaan.
In de deeltijdopleiding is het gelukkig een stuk minder, dat gereflecteer en gefeedforward.
donderdag 23 januari 2020 om 07:50
Helemaal met je eens. Helemaal doorgeslagen. Nu heb ik bij twee verschillende opleiders mijn opleiding gedaan en ik vond het niveau sowieso niet echt fantastisch. Van docenten niet, van de stof niet. En dan ook nog dat geneuzel erbij. Heb een hele dikke duim gekweekt tijdens mijn lerarenopleiding in ieder geval.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
donderdag 23 januari 2020 om 07:59
Ik heb eerste graads gedaan en had qua boekenkennis al wat in huis, maar intervisie en reflecteren vond ik nog wel nuttig. Dan moet je natuurlijk wel echt reflecteren en niet eindeloze verslagen gaan moeten typen en ze dan maar uit je duim zuigen.
Ik ben na mijn baanvariant ‘stage’ ook meteen fulltime aan de bak gegaan en toen vond ik dat ik zó veel moest lesgeven dat ik amper tijd had om eens goed na te denken, reflecteren dus, wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd was, en hoe ik dat redelijk kon ombuigen.
Ik wil al jaren een veel langer lio-traject, dat je wel in dienst bent, maar nog niet alle klussen doet en dat langzaam on the job leert. Dus je doet eerst de lerarenopleiding waarin een stevig fundament gelegd wordt en dan ga je nog 4 jaar ergens in dienst doorleren tot je volledig bevoegd docent bent.
Ik ben na mijn baanvariant ‘stage’ ook meteen fulltime aan de bak gegaan en toen vond ik dat ik zó veel moest lesgeven dat ik amper tijd had om eens goed na te denken, reflecteren dus, wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd was, en hoe ik dat redelijk kon ombuigen.
Ik wil al jaren een veel langer lio-traject, dat je wel in dienst bent, maar nog niet alle klussen doet en dat langzaam on the job leert. Dus je doet eerst de lerarenopleiding waarin een stevig fundament gelegd wordt en dan ga je nog 4 jaar ergens in dienst doorleren tot je volledig bevoegd docent bent.
donderdag 23 januari 2020 om 08:29
Klinkt als een goed idee. Maar hier in Amsterdam zijn er scholen die draaien met een half team.. Hoe gaan die ooit de leraren in opleiding begeleiden?Mevrouw75 schreef: ↑23-01-2020 07:59Ik wil al jaren een veel langer lio-traject, dat je wel in dienst bent, maar nog niet alle klussen doet en dat langzaam on the job leert. Dus je doet eerst de lerarenopleiding waarin een stevig fundament gelegd wordt en dan ga je nog 4 jaar ergens in dienst doorleren tot je volledig bevoegd docent bent.
donderdag 23 januari 2020 om 08:41
Mensen onbevoegd en onbegeleid voor de klas gooien zorgt ervoor dat je die mensen niet alleen kwijtraakt maar ook nooit meer terug krijgt.
