Werk & Studie
alle pijlers
Man werkeloos
maandag 26 januari 2009 om 21:44
Ben het even behoorlijk zat, kom even mn hart luchten.....
Na 3 jaar af en aan in de ziektewet gezeten te hebben, is mn man onlangs ook nog ontslagen.
Hij kon afgelopen oktober bij een groot bedrijf aan de slag, weliswaar via een detacheringsburo, maar ja het was een prima functie en na 3 jaar ziektewet liggen de banen niet voor het oprapen.
Helaas had ook dit bedrijf last van tegenvallende resultaten en je raad het al, de mensen via het detacheringsburo konden als eerste oprotten dus nu een werkeloze man thuis.
Ik ben nu meer gaan werken wat gelukkig kan bij mijn zeer flexibele werkgever, maar ja ik kan natuurlijk niet zijn hele salaris opvangen.
Punt is ook dat we eindelijk weer een beetje op orde waren qua financieën, want 3 jr ziektewet hakt er ook in, en nu is alles weer terug bij af.
Ik word zo langzamerhand een beetje moedeloos van de situatie en kan alleen nog maar geïrriteerd doen, vooral tegen hem.
Naar mijn idee blijft hij er ook te lang in hangen, ik denk ok, het is balen maar je moet toch weer aan de slag en dus hup. ga solliciteren.
Hij blijft dus een beetje hangen in dat baal gevoel van ik heb zo mijn best gedaan en alsnog aan de kant gezet en tot nu toe is er nog niet zoveel uit zijn handen gekomen, waar ik dan weer nog geïrriteerder van raak....
Kortom weet het even niet meer..
Na 3 jaar af en aan in de ziektewet gezeten te hebben, is mn man onlangs ook nog ontslagen.
Hij kon afgelopen oktober bij een groot bedrijf aan de slag, weliswaar via een detacheringsburo, maar ja het was een prima functie en na 3 jaar ziektewet liggen de banen niet voor het oprapen.
Helaas had ook dit bedrijf last van tegenvallende resultaten en je raad het al, de mensen via het detacheringsburo konden als eerste oprotten dus nu een werkeloze man thuis.
Ik ben nu meer gaan werken wat gelukkig kan bij mijn zeer flexibele werkgever, maar ja ik kan natuurlijk niet zijn hele salaris opvangen.
Punt is ook dat we eindelijk weer een beetje op orde waren qua financieën, want 3 jr ziektewet hakt er ook in, en nu is alles weer terug bij af.
Ik word zo langzamerhand een beetje moedeloos van de situatie en kan alleen nog maar geïrriteerd doen, vooral tegen hem.
Naar mijn idee blijft hij er ook te lang in hangen, ik denk ok, het is balen maar je moet toch weer aan de slag en dus hup. ga solliciteren.
Hij blijft dus een beetje hangen in dat baal gevoel van ik heb zo mijn best gedaan en alsnog aan de kant gezet en tot nu toe is er nog niet zoveel uit zijn handen gekomen, waar ik dan weer nog geïrriteerder van raak....
Kortom weet het even niet meer..
maandag 26 januari 2009 om 21:58
wuiles, hij had via het detacheringsburo een contract op uitzendbasis voor de eerste 6 maanden werken. Kan dus net zoals via een uitzneburo per dag beëindigd worden (van beide kanten dan wel natuurlijk) dus daar hoeft geen rechter of cwi aan te pas te komen.
Wist hij vantevoren hoor, maar ja, je moet toch wat, als je weer ergens wilt beginnen en vaste banen liggen helaas niet voor het oprapen.
Wist hij vantevoren hoor, maar ja, je moet toch wat, als je weer ergens wilt beginnen en vaste banen liggen helaas niet voor het oprapen.
maandag 26 januari 2009 om 22:10
maandag 26 januari 2009 om 22:11
dinsdag 27 januari 2009 om 07:22
Verplaats je eens in hem.
Hij zit echt niet voor zijn plezier zolang thuis. En dan ook nog eens ontslagen worden is een harde klap. Natuurlijk kun jij makkelijk zeggen " hup " . Zo te horen heb jij het nog nooit meegemaakt. Bedenk je eens hoeveel hoop hij had, hoe blij hij was. Hoe fijn hij het weer vond een baan te hebben en voor het gezin te zorgen. Hoe fijn het is weer mee te draaien in de maatschappij. En dat na die ziektejaren.
En hij was nog niet eens gewend en hij wordt weer ontslagen. Dat geeft je een knauw. En dan begrijpt je vrouw je ook nog niet. Alsof hij heeft gezegt " ja! Ontsla mij! "
Gun hem zijn tijd. Hij is vast niet de persoon voor chips en de bank. Maar zijn vertrouwen is wel geschaad en dat heeft tijd nodig om te herstellen.
Ontzie hem eens en praat dan eens over zijn dromen en hoe die in duigen vielen. En hoe hij nu weer moed kan vergaren om samen met jou een nieuwe baan te aanvaarden. Jullie zijn een team, ook als hij ontslagen word.
(en wees blij dat het niet je financiele nekslag is. Laat het ook niet het laatste van je relatie zijn)
Succes!
Hij zit echt niet voor zijn plezier zolang thuis. En dan ook nog eens ontslagen worden is een harde klap. Natuurlijk kun jij makkelijk zeggen " hup " . Zo te horen heb jij het nog nooit meegemaakt. Bedenk je eens hoeveel hoop hij had, hoe blij hij was. Hoe fijn hij het weer vond een baan te hebben en voor het gezin te zorgen. Hoe fijn het is weer mee te draaien in de maatschappij. En dat na die ziektejaren.
En hij was nog niet eens gewend en hij wordt weer ontslagen. Dat geeft je een knauw. En dan begrijpt je vrouw je ook nog niet. Alsof hij heeft gezegt " ja! Ontsla mij! "
Gun hem zijn tijd. Hij is vast niet de persoon voor chips en de bank. Maar zijn vertrouwen is wel geschaad en dat heeft tijd nodig om te herstellen.
Ontzie hem eens en praat dan eens over zijn dromen en hoe die in duigen vielen. En hoe hij nu weer moed kan vergaren om samen met jou een nieuwe baan te aanvaarden. Jullie zijn een team, ook als hij ontslagen word.
(en wees blij dat het niet je financiele nekslag is. Laat het ook niet het laatste van je relatie zijn)
Succes!
dinsdag 27 januari 2009 om 11:17
Tja, ontslagen worden schijnt iets heel ergs te zijn; alleen het sterven van een naaste is erger. Hij moet even door dit proces heen, maar het is ook zaak dat hij snel weer aan de slag gaat. Zijn best kan hij nog in genoeg andere banen doen dus hij moet gewoon van solliciteren zijn baan maken na enkele baaldagen. Als hij zich er niet overheen zet, komt het ook niet goed over tijdens sollicitaties.
Ik neem aan dat je hem wel iets helpt met zoektocht op internet?
Ik neem aan dat je hem wel iets helpt met zoektocht op internet?
dinsdag 27 januari 2009 om 11:19
dinsdag 27 januari 2009 om 12:17
dank jullie wel voor al jullie reacties, ik zal even antwoord geven op jullie vragen.
Raspberry, daar heb je een punt, ik wil ook niet hard tegen hem zijn maar moet er wel bij zeggen dat hij altijd de neiging heeft om heel lang in dingen te blijven hangen, negatieve dingen dan he. En jaren geleden (voor de ziektewet) werd bij een vorige baan zijn contract eens niet verlengd en daar is hij toen zolang in blijven hangen dat ik er gek van werd.
Hij is nu pas 2 weken geleden ontslagen hoor, dus ik wil niet zeggen dat hij er nu al heel lang in blijft hangen maar ik ben gewoon heel erg bang voor herhaling.
Ik wil hem de tijd ook wel gunnen om hem eroverheen te laten komen, maar dat gaat gewoon niet qua geld, das het punt.
sneeuevrouw, hij is wel al enkele uitzendburo's langsgeweest maar die hebben echt heel weinig op het moment. Daarbij kan hij vanwege reuma ook niet alles, schoonmaken is bv te zwaar voor hem (thuis kan wel hoor maar niet hele kantoren schoonmaken zeg maar)
hi1777 nee heb het idd nooit meegemaakt dus in die zin heb ik ook makkelijk praten. Punt is dat hij het op een of andere manier altijd verpest op zn werk, en ook veel geluk heeft hij niet hoor, moet ik erbij zeggen, want nu had hij wel erg zn best gedaan en was het puur een financiele kwestie vanuit het bedrijf.
Het is wel een beetje onze finaciele nekslag, das ook het punt, we kunnen dit gewoon niet leiden.
elninjoo, we hebben 1 zoontje van net een jaar. Voordat mn man weer ging werken afgelopen oktober, heb ik al die tijd meer dan fulltime gewerkt om alles op te vangen en het heeft mij ook bijna opgebroken.
Moeilijke start gehad met zoon, lang herstel van mij, en meer dan fulltime gewerkt om het toch maar rond te krijgen allemaal.
Nu was man dus weer ah werk en ik kon dus idd wat minderen, ik blij want vind werken leuk maar wel al veel van mn zoontje gemist dat eerste jaar.
Daarbij komt nog dat manlief wel het een en ander in het huis doet maar ik doe toch het merendeel. Heel logisch als je minder werkt, maar nu ik dus weer meer werk en man 3 dagen volledig voor zichzelf heeft (want zoon bij de oppas) en hij 1 dag zoon thuis heeft, doet hij dus minimaal iets in het huishouden.
Hij kan zich er niet toe zetten, niet tot het huishouden en niet tot echt solliciteren, en ondertussen ga ik er wel een beetje aan onderdoor dat ik naast al het werken ook nog bijna alles thuis moet doen.
Dus wat dat betreft is de verdeling ik werken en hij thuis niet echt een optie, en ik verdien ook niet genoeg om voor het hele gezin te kunnen betalen.
LouiseP ja daar ben ik dus ook bang voor, dat ze bij een sollicitatie denken mijn god, die heeft ook geen motivatie.
Zowel ik als zn vader als zn broertje hebben zijn hele inbox volgemaakt met allerlei vacatures die wij voor hem zoeken, vooralsnog heeft hij daar zo weinig mee gedaan, dat we weer opnieuw kunnen beginnen omdat het gewoonweg geen nut heeft om op dingen te reageren die al weken op internet staan.
Raspberry, daar heb je een punt, ik wil ook niet hard tegen hem zijn maar moet er wel bij zeggen dat hij altijd de neiging heeft om heel lang in dingen te blijven hangen, negatieve dingen dan he. En jaren geleden (voor de ziektewet) werd bij een vorige baan zijn contract eens niet verlengd en daar is hij toen zolang in blijven hangen dat ik er gek van werd.
Hij is nu pas 2 weken geleden ontslagen hoor, dus ik wil niet zeggen dat hij er nu al heel lang in blijft hangen maar ik ben gewoon heel erg bang voor herhaling.
Ik wil hem de tijd ook wel gunnen om hem eroverheen te laten komen, maar dat gaat gewoon niet qua geld, das het punt.
sneeuevrouw, hij is wel al enkele uitzendburo's langsgeweest maar die hebben echt heel weinig op het moment. Daarbij kan hij vanwege reuma ook niet alles, schoonmaken is bv te zwaar voor hem (thuis kan wel hoor maar niet hele kantoren schoonmaken zeg maar)
hi1777 nee heb het idd nooit meegemaakt dus in die zin heb ik ook makkelijk praten. Punt is dat hij het op een of andere manier altijd verpest op zn werk, en ook veel geluk heeft hij niet hoor, moet ik erbij zeggen, want nu had hij wel erg zn best gedaan en was het puur een financiele kwestie vanuit het bedrijf.
Het is wel een beetje onze finaciele nekslag, das ook het punt, we kunnen dit gewoon niet leiden.
elninjoo, we hebben 1 zoontje van net een jaar. Voordat mn man weer ging werken afgelopen oktober, heb ik al die tijd meer dan fulltime gewerkt om alles op te vangen en het heeft mij ook bijna opgebroken.
Moeilijke start gehad met zoon, lang herstel van mij, en meer dan fulltime gewerkt om het toch maar rond te krijgen allemaal.
Nu was man dus weer ah werk en ik kon dus idd wat minderen, ik blij want vind werken leuk maar wel al veel van mn zoontje gemist dat eerste jaar.
Daarbij komt nog dat manlief wel het een en ander in het huis doet maar ik doe toch het merendeel. Heel logisch als je minder werkt, maar nu ik dus weer meer werk en man 3 dagen volledig voor zichzelf heeft (want zoon bij de oppas) en hij 1 dag zoon thuis heeft, doet hij dus minimaal iets in het huishouden.
Hij kan zich er niet toe zetten, niet tot het huishouden en niet tot echt solliciteren, en ondertussen ga ik er wel een beetje aan onderdoor dat ik naast al het werken ook nog bijna alles thuis moet doen.
Dus wat dat betreft is de verdeling ik werken en hij thuis niet echt een optie, en ik verdien ook niet genoeg om voor het hele gezin te kunnen betalen.
LouiseP ja daar ben ik dus ook bang voor, dat ze bij een sollicitatie denken mijn god, die heeft ook geen motivatie.
Zowel ik als zn vader als zn broertje hebben zijn hele inbox volgemaakt met allerlei vacatures die wij voor hem zoeken, vooralsnog heeft hij daar zo weinig mee gedaan, dat we weer opnieuw kunnen beginnen omdat het gewoonweg geen nut heeft om op dingen te reageren die al weken op internet staan.
dinsdag 27 januari 2009 om 12:37
Het wordt tijd voor een goed gesprek met je man, anders raken jullie elkaar kwijt en ga jij er ook nog eens aan onderdoor.
Waarschijnlijk zit je man niet lekker in zijn vel en heeft hij de puf of het overzicht niet waar te beginnen.
Hij moet gaan inzien dat de situatie, naast dat het voor hem persoonlijk erg pijnlijk is, op jou ook zijn weerslag heeft.
Voor je het weet zitten jullie allebei op jullie eilandje, jij in de modus "die lapzwans zit daar maar zielig te wezen" en hij in de modus "zelfs mijn vrouw vindt me niet goed genoeg en ik sluit me af want ik hoor alleen maar verwijten".
Je geeft aan dat hij in zijn werkverleden het "op de een of andere manier altijd heeft verpest". Denk je dat het niet zijn weerslag op hem heeft dat zijn vrouw er zo in staat? Je zult het waarschijnlijk nooit hardop hebben gezegd maar lijkt me sterk dat hij je niet goed genoeg kent om dit door te hebben.
Jouw frustratie kan ik me ook enorm goed voorstellen, het zal nooit snel genoeg gaan. Enige tip die ik je kan geven is aangeven wat je van hem verwacht en hem vragen hoe je hem kunt steunen. Zijn inbox volgooien met vacatures is volgens mij niet een methode die voor hem werkt, gezien zijn gedrag. Als je de juiste snaar weet te raken en hij het gevoel heeft deze storm samen jou te kunnen doorstaan, zou hij zomaar eens hard kunnen gaan lopen om een baan te bemachtigen. Dit begint echter wel met vertrouwen wat jij hem schenkt waardoor zijn zelfvertrouwen weer toe zal nemen. En zelfvertrouwen is wat je nodig hebt als je gaat solliciteren.
Heel veel sterkte!
Waarschijnlijk zit je man niet lekker in zijn vel en heeft hij de puf of het overzicht niet waar te beginnen.
Hij moet gaan inzien dat de situatie, naast dat het voor hem persoonlijk erg pijnlijk is, op jou ook zijn weerslag heeft.
Voor je het weet zitten jullie allebei op jullie eilandje, jij in de modus "die lapzwans zit daar maar zielig te wezen" en hij in de modus "zelfs mijn vrouw vindt me niet goed genoeg en ik sluit me af want ik hoor alleen maar verwijten".
Je geeft aan dat hij in zijn werkverleden het "op de een of andere manier altijd heeft verpest". Denk je dat het niet zijn weerslag op hem heeft dat zijn vrouw er zo in staat? Je zult het waarschijnlijk nooit hardop hebben gezegd maar lijkt me sterk dat hij je niet goed genoeg kent om dit door te hebben.
Jouw frustratie kan ik me ook enorm goed voorstellen, het zal nooit snel genoeg gaan. Enige tip die ik je kan geven is aangeven wat je van hem verwacht en hem vragen hoe je hem kunt steunen. Zijn inbox volgooien met vacatures is volgens mij niet een methode die voor hem werkt, gezien zijn gedrag. Als je de juiste snaar weet te raken en hij het gevoel heeft deze storm samen jou te kunnen doorstaan, zou hij zomaar eens hard kunnen gaan lopen om een baan te bemachtigen. Dit begint echter wel met vertrouwen wat jij hem schenkt waardoor zijn zelfvertrouwen weer toe zal nemen. En zelfvertrouwen is wat je nodig hebt als je gaat solliciteren.
Heel veel sterkte!
dinsdag 27 januari 2009 om 13:40
Het lijkt erop alsof je man hulp nodig heeft. Bij het solliciteren en het verwerken van de ziekteperiode en nu het ontslag. Kan hij bij het CWI niet terecht? Of maatschappelijk werk? Sommige steden hebben gratis loopbaanadviseurs (bv gepensioneerden die hun expertise gratis ter beschikking stellen).
Ik heb ook wat ellende gehad op de arbeidsmarkt en heb ook de neiging erin te blijven hangen. Ik heb er ook hulp voor moeten zoeken. Dat heeft ook wel geholpen. En de wetenschap dat meer mensen rampspoed treft, en dat dat niet exclusief is voor mij, en dat je dan juist moet doorzetten. Niet blijven hangen in zelfbeklag. Is wel fijn maar niet constructief. En veel afleiding zoeken. Het leven gaat door, ook als je werkloos bent.
Ik heb ook wat ellende gehad op de arbeidsmarkt en heb ook de neiging erin te blijven hangen. Ik heb er ook hulp voor moeten zoeken. Dat heeft ook wel geholpen. En de wetenschap dat meer mensen rampspoed treft, en dat dat niet exclusief is voor mij, en dat je dan juist moet doorzetten. Niet blijven hangen in zelfbeklag. Is wel fijn maar niet constructief. En veel afleiding zoeken. Het leven gaat door, ook als je werkloos bent.
dinsdag 27 januari 2009 om 20:50
MissMMM en Jesper heel erg bedankt voor de steunende en positieve woorden, ik zie nu al iets meer in dat hij zo ook niks aan mij heeft.
Ik ga komende dagen als we even tijd hebben, zeker een gesprek met hem aan en zal hem meer proberen te steunen hierin.
Hij is bij het CWI geweest, daar kunnen ze hem niet veel verder helpen dan een uitkering voor hem aanvragen en hem op vacatures wijzen.
Jesper, hoe kom je aan die gratis loopbaanaviseurs dan?
De ellende is ook nog dat hij eigelijk al jaren leraar engels wil worden en hij dat qua intelligentie ook kan maar door het hele ziektewet gedoe is onze financiele situatie niet erg rooskleurig en stabiel, dus er is helaas geen geld voor een opleiding, dat is nog behoorlijk duur.
Jammer is dat he, dat je graag iets wilt doen waar ook nog een tekort aan is, en je de kans niet hebt vanwege geld, is echt balen.
Hij heeft ook al bij het CWI gevraagd voor subsidie hiervoor maar die bestaat dus niet.
Ik ga komende dagen als we even tijd hebben, zeker een gesprek met hem aan en zal hem meer proberen te steunen hierin.
Hij is bij het CWI geweest, daar kunnen ze hem niet veel verder helpen dan een uitkering voor hem aanvragen en hem op vacatures wijzen.
Jesper, hoe kom je aan die gratis loopbaanaviseurs dan?
De ellende is ook nog dat hij eigelijk al jaren leraar engels wil worden en hij dat qua intelligentie ook kan maar door het hele ziektewet gedoe is onze financiele situatie niet erg rooskleurig en stabiel, dus er is helaas geen geld voor een opleiding, dat is nog behoorlijk duur.
Jammer is dat he, dat je graag iets wilt doen waar ook nog een tekort aan is, en je de kans niet hebt vanwege geld, is echt balen.
Hij heeft ook al bij het CWI gevraagd voor subsidie hiervoor maar die bestaat dus niet.
dinsdag 27 januari 2009 om 23:02
quote:zaterdag1978 schreef op 27 januari 2009 @ 20:50:
MissMMM en Jesper heel erg bedankt voor de steunende en positieve woorden, ik zie nu al iets meer in dat hij zo ook niks aan mij heeft.
Ik ga komende dagen als we even tijd hebben, zeker een gesprek met hem aan en zal hem meer proberen te steunen hierin.
Hij is bij het CWI geweest, daar kunnen ze hem niet veel verder helpen dan een uitkering voor hem aanvragen en hem op vacatures wijzen.
Jesper, hoe kom je aan die gratis loopbaanaviseurs dan?
De ellende is ook nog dat hij eigelijk al jaren leraar engels wil worden en hij dat qua intelligentie ook kan maar door het hele ziektewet gedoe is onze financiele situatie niet erg rooskleurig en stabiel, dus er is helaas geen geld voor een opleiding, dat is nog behoorlijk duur.
Jammer is dat he, dat je graag iets wilt doen waar ook nog een tekort aan is, en je de kans niet hebt vanwege geld, is echt balen.
Hij heeft ook al bij het CWI gevraagd voor subsidie hiervoor maar die bestaat dus niet.
Ik neem aan dat je man WW ontvangt? Zo ja zsm de re-integratietelefoon van het UWV bellen en melden dat je ondersteuning nodig hebt en een IRO wil aanvragen. Iro is een individuele re-integratie overeenkomst, dwz een rugzakje met max 5000 euri die je vrij (uiteraard binnen een aantal kaders) kunt besteden aan je re_integratie. Vervolgens zul je een gesprek krijgen met een re-integratiecoach van het UWV en kun je je verzoek voorleggen.
Succes!
MissMMM en Jesper heel erg bedankt voor de steunende en positieve woorden, ik zie nu al iets meer in dat hij zo ook niks aan mij heeft.
Ik ga komende dagen als we even tijd hebben, zeker een gesprek met hem aan en zal hem meer proberen te steunen hierin.
Hij is bij het CWI geweest, daar kunnen ze hem niet veel verder helpen dan een uitkering voor hem aanvragen en hem op vacatures wijzen.
Jesper, hoe kom je aan die gratis loopbaanaviseurs dan?
De ellende is ook nog dat hij eigelijk al jaren leraar engels wil worden en hij dat qua intelligentie ook kan maar door het hele ziektewet gedoe is onze financiele situatie niet erg rooskleurig en stabiel, dus er is helaas geen geld voor een opleiding, dat is nog behoorlijk duur.
Jammer is dat he, dat je graag iets wilt doen waar ook nog een tekort aan is, en je de kans niet hebt vanwege geld, is echt balen.
Hij heeft ook al bij het CWI gevraagd voor subsidie hiervoor maar die bestaat dus niet.
Ik neem aan dat je man WW ontvangt? Zo ja zsm de re-integratietelefoon van het UWV bellen en melden dat je ondersteuning nodig hebt en een IRO wil aanvragen. Iro is een individuele re-integratie overeenkomst, dwz een rugzakje met max 5000 euri die je vrij (uiteraard binnen een aantal kaders) kunt besteden aan je re_integratie. Vervolgens zul je een gesprek krijgen met een re-integratiecoach van het UWV en kun je je verzoek voorleggen.
Succes!
woensdag 28 januari 2009 om 12:44
Ik woon in een grote stad en daar is een vrijwilligerscentrale. Daar zitten dus die gratis loopbaanadviseurs.
Ik heb ook een IRO-traject gehad van het UWV toen ik in de WW zat. Dat is ook een mogelijkheid.
Jammer dat hij geen subsidie kan krijgen om docent engels te worden. Je weet wel dat je studiekosten kan aftrekken van de belasting? Is er niet een school die hem wil subsidieren? Want als er een gebrek aan docenten is, is er misschien wel wat te regelen. Ook via het UWV. Een oudcollega van mij kreeg vrijstelling collegegeld toen ze de PABO wilde doen, maar misschien is dat een uitzondering.
Ik heb ook een IRO-traject gehad van het UWV toen ik in de WW zat. Dat is ook een mogelijkheid.
Jammer dat hij geen subsidie kan krijgen om docent engels te worden. Je weet wel dat je studiekosten kan aftrekken van de belasting? Is er niet een school die hem wil subsidieren? Want als er een gebrek aan docenten is, is er misschien wel wat te regelen. Ook via het UWV. Een oudcollega van mij kreeg vrijstelling collegegeld toen ze de PABO wilde doen, maar misschien is dat een uitzondering.
woensdag 28 januari 2009 om 20:33
Ik snap dat je baalt, ik snap helemaal dat je je ergert omdat hij niks in huis doet. Praten dus en duidelijk zijn.
Ondertussen moet jij gewoon fulltime aand e slag, niet gaan lopen mutsen over hoeveel je van je zoontje hebt gemist en dat het zo zwaar is. Shit happens, je moet soms een offer brengen.
Als je van je man bepaald gedrag verwacht zul je zelf ook iets moeten laten zien.
Ondertussen moet jij gewoon fulltime aand e slag, niet gaan lopen mutsen over hoeveel je van je zoontje hebt gemist en dat het zo zwaar is. Shit happens, je moet soms een offer brengen.
Als je van je man bepaald gedrag verwacht zul je zelf ook iets moeten laten zien.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 28 januari 2009 om 21:15
Pippi, ondertussen hebben we idd gepraat en dat heeft ook de lucht geklaard, man doet al stukken meer in het huishouden.
Ik werk nu 4 dagen bij mn huidige baan en daarnaast nog bij een lunchroom van vrienden voor een extra centje erbij.
En ik vang hem al jaren op deze manier op, is ook geen punt, maar neemt niet weg dat ik af en toe baal dat ik soms gewoon erg veel mis van onze zoon.
Maar het is waar, offers moet je soms brengen, ik doe mn best.
Jesper ik woon niet in een grote stad maar zal eens gaan kijken voor loopbaanadviseurs in de buurt.
Ja ik weet dat je studiekosten af kan trekken van de belasting, maar ja, punt is dat je die eerst moet voldoen (lesgeld e,d) en dat hebben we nu niet.
Mn zusje heeft Pabo gedaan en kreeg ook subsidie maar das voor lagere school en hij wil graag leraar engels op middelbaar onderwijs.
Hij moet het nogmaals maar vragen bij het UWV maar de laatste keer (2 maanden geleden) zeiden ze dat daar geen subsidie voor is.
Zn aanvraag voor de WW loopt nog, het detacheringsburo waar hij via werkte waren hem vergeten af te melden, dus na 100 keer heen en weer bellen is dat eindelijk rond. Zucht vanaf gisteren heeft het UWV die aanvraag WW dus pas in behandeling kunnen nemen.
Miss MMM die IRO is een goeie, moet hij ook maar eens gaan informeren. Gekke is dus dat hij voige keer naar allemaal dit soort dingen gevraagd heeft hij het UWV en er dus niks van deze opties naar voren is gekomen, is toch raar!!
Ik werk nu 4 dagen bij mn huidige baan en daarnaast nog bij een lunchroom van vrienden voor een extra centje erbij.
En ik vang hem al jaren op deze manier op, is ook geen punt, maar neemt niet weg dat ik af en toe baal dat ik soms gewoon erg veel mis van onze zoon.
Maar het is waar, offers moet je soms brengen, ik doe mn best.
Jesper ik woon niet in een grote stad maar zal eens gaan kijken voor loopbaanadviseurs in de buurt.
Ja ik weet dat je studiekosten af kan trekken van de belasting, maar ja, punt is dat je die eerst moet voldoen (lesgeld e,d) en dat hebben we nu niet.
Mn zusje heeft Pabo gedaan en kreeg ook subsidie maar das voor lagere school en hij wil graag leraar engels op middelbaar onderwijs.
Hij moet het nogmaals maar vragen bij het UWV maar de laatste keer (2 maanden geleden) zeiden ze dat daar geen subsidie voor is.
Zn aanvraag voor de WW loopt nog, het detacheringsburo waar hij via werkte waren hem vergeten af te melden, dus na 100 keer heen en weer bellen is dat eindelijk rond. Zucht vanaf gisteren heeft het UWV die aanvraag WW dus pas in behandeling kunnen nemen.
Miss MMM die IRO is een goeie, moet hij ook maar eens gaan informeren. Gekke is dus dat hij voige keer naar allemaal dit soort dingen gevraagd heeft hij het UWV en er dus niks van deze opties naar voren is gekomen, is toch raar!!
donderdag 29 januari 2009 om 10:53
quote:zaterdag1978 schreef op 28 januari 2009 @ 21:15:
Pippi, ondertussen hebben we idd gepraat en dat heeft ook de lucht geklaard, man doet al stukken meer in het huishouden.
Ik werk nu 4 dagen bij mn huidige baan en daarnaast nog bij een lunchroom van vrienden voor een extra centje erbij.
En ik vang hem al jaren op deze manier op, is ook geen punt, maar neemt niet weg dat ik af en toe baal dat ik soms gewoon erg veel mis van onze zoon.
Maar het is waar, offers moet je soms brengen, ik doe mn best.
Jesper ik woon niet in een grote stad maar zal eens gaan kijken voor loopbaanadviseurs in de buurt.
Ja ik weet dat je studiekosten af kan trekken van de belasting, maar ja, punt is dat je die eerst moet voldoen (lesgeld e,d) en dat hebben we nu niet.
Mn zusje heeft Pabo gedaan en kreeg ook subsidie maar das voor lagere school en hij wil graag leraar engels op middelbaar onderwijs.
Hij moet het nogmaals maar vragen bij het UWV maar de laatste keer (2 maanden geleden) zeiden ze dat daar geen subsidie voor is.
Zn aanvraag voor de WW loopt nog, het detacheringsburo waar hij via werkte waren hem vergeten af te melden, dus na 100 keer heen en weer bellen is dat eindelijk rond. Zucht vanaf gisteren heeft het UWV die aanvraag WW dus pas in behandeling kunnen nemen.
Miss MMM die IRO is een goeie, moet hij ook maar eens gaan informeren. Gekke is dus dat hij voige keer naar allemaal dit soort dingen gevraagd heeft hij het UWV en er dus niks van deze opties naar voren is gekomen, is toch raar!!Ze delen de IRO's ook niet uit, maar als je de re-integratietelefoon belt, moeten ze je aanvraag in behandeling nemen. Mocht je er niet uitkomen, wil ik wel helpen.....
Pippi, ondertussen hebben we idd gepraat en dat heeft ook de lucht geklaard, man doet al stukken meer in het huishouden.
Ik werk nu 4 dagen bij mn huidige baan en daarnaast nog bij een lunchroom van vrienden voor een extra centje erbij.
En ik vang hem al jaren op deze manier op, is ook geen punt, maar neemt niet weg dat ik af en toe baal dat ik soms gewoon erg veel mis van onze zoon.
Maar het is waar, offers moet je soms brengen, ik doe mn best.
Jesper ik woon niet in een grote stad maar zal eens gaan kijken voor loopbaanadviseurs in de buurt.
Ja ik weet dat je studiekosten af kan trekken van de belasting, maar ja, punt is dat je die eerst moet voldoen (lesgeld e,d) en dat hebben we nu niet.
Mn zusje heeft Pabo gedaan en kreeg ook subsidie maar das voor lagere school en hij wil graag leraar engels op middelbaar onderwijs.
Hij moet het nogmaals maar vragen bij het UWV maar de laatste keer (2 maanden geleden) zeiden ze dat daar geen subsidie voor is.
Zn aanvraag voor de WW loopt nog, het detacheringsburo waar hij via werkte waren hem vergeten af te melden, dus na 100 keer heen en weer bellen is dat eindelijk rond. Zucht vanaf gisteren heeft het UWV die aanvraag WW dus pas in behandeling kunnen nemen.
Miss MMM die IRO is een goeie, moet hij ook maar eens gaan informeren. Gekke is dus dat hij voige keer naar allemaal dit soort dingen gevraagd heeft hij het UWV en er dus niks van deze opties naar voren is gekomen, is toch raar!!Ze delen de IRO's ook niet uit, maar als je de re-integratietelefoon belt, moeten ze je aanvraag in behandeling nemen. Mocht je er niet uitkomen, wil ik wel helpen.....
dinsdag 3 februari 2009 om 12:51
Hier ook wel herkenning...
Hi1777, je zegt het mooi: jullie zijn een team, ook als hij ontslagen wordt!
Ja, het raakt jou en je partner als één van de 2 noodgedwongen thuis komt te zitten. En je ervaart het ieder op je eigen manier.
Hier zit nu Growingman, ontslagen, thuis. Dat is door allerlei omstandigheden al eerder voorgekomen dus baalt nu extra dat ie weer het traject in moet.
En ja, soms denk ik ook wel eens van 'reageer nu even meteen op die advertentie'. Maar soms lukt het gewoon even niet bij hem. Dan komt de energie niet los. Ik moet me dan echt dwingen om daar niks van te zeggen. Me proberen in te leven maar dat is soms moeilijk. Inderdaad, ik heb het niet meegemaakt. Van de andere kant, als partner kun je natuurlijk wel proberen iemand weer 'in beweging' te krijgen ook al moet ie het natuurlijk uiteindelijk zelf doen.
Anderzijds begrijpt hij dat het voor mij soms ook lastig is. Een goed gesprek is dan de oplossing.
Maar ja, als er dan weer een afwijzing komt, dan kan het wel weer even moeilijk zijn.
@LouiseP "Tja, ontslagen worden schijnt iets heel ergs te zijn; alleen het sterven van een naaste is erger."Op wat voor toon bedoel je dit? Bagataliseer je een ontslag?
Hi1777, je zegt het mooi: jullie zijn een team, ook als hij ontslagen wordt!
Ja, het raakt jou en je partner als één van de 2 noodgedwongen thuis komt te zitten. En je ervaart het ieder op je eigen manier.
Hier zit nu Growingman, ontslagen, thuis. Dat is door allerlei omstandigheden al eerder voorgekomen dus baalt nu extra dat ie weer het traject in moet.
En ja, soms denk ik ook wel eens van 'reageer nu even meteen op die advertentie'. Maar soms lukt het gewoon even niet bij hem. Dan komt de energie niet los. Ik moet me dan echt dwingen om daar niks van te zeggen. Me proberen in te leven maar dat is soms moeilijk. Inderdaad, ik heb het niet meegemaakt. Van de andere kant, als partner kun je natuurlijk wel proberen iemand weer 'in beweging' te krijgen ook al moet ie het natuurlijk uiteindelijk zelf doen.
Anderzijds begrijpt hij dat het voor mij soms ook lastig is. Een goed gesprek is dan de oplossing.
Maar ja, als er dan weer een afwijzing komt, dan kan het wel weer even moeilijk zijn.
@LouiseP "Tja, ontslagen worden schijnt iets heel ergs te zijn; alleen het sterven van een naaste is erger."Op wat voor toon bedoel je dit? Bagataliseer je een ontslag?
zondag 8 februari 2009 om 15:23
Hallo!
Heel herkenbaar allemaal!!
Mijn echtgenoot heeft anderhalf jaar een eigen bedrijf gehad als zelfstandig werkend kok. Helaas meer schuld dan inkomsten.
Is toen aan de slag gegaan bij een baas. (als zelfstandige heb je geen recht op uitkering mocht het fout gaan.....). De eerste baas vond het niet klikken op het werk. Mijn echtgenoot kon dus vertrekken. De tweede kon mijn echtgenoot na een maand niet betalen vanwege het failliet gaan van de zaak. Bij de derde baas klikte het reeds na een week niet.
Nu heeft hij een baan sinds twee weken in een andere tak van sport. (= de hulpverlening).
Ik merk dat ik de zenuwen krijg als dit niet goed zou gaan. Want ik betaal sinds een jaar of 2 werkelijk alles qua vaste lasten. (= huur, gas water licht en alle belastingen, eten/drinken).
Die druk is dus enorm hoog!!!
Ik wens iedereen veel kracht en sterkte om dit vol te houden.
Ik kan wel zeggen dat dit verhaal veel invloed heeft op mijn erotisch leven; dat is er dus nauwelijks door de spanning.
Groetjes, Caafje.
Heel herkenbaar allemaal!!
Mijn echtgenoot heeft anderhalf jaar een eigen bedrijf gehad als zelfstandig werkend kok. Helaas meer schuld dan inkomsten.
Is toen aan de slag gegaan bij een baas. (als zelfstandige heb je geen recht op uitkering mocht het fout gaan.....). De eerste baas vond het niet klikken op het werk. Mijn echtgenoot kon dus vertrekken. De tweede kon mijn echtgenoot na een maand niet betalen vanwege het failliet gaan van de zaak. Bij de derde baas klikte het reeds na een week niet.
Nu heeft hij een baan sinds twee weken in een andere tak van sport. (= de hulpverlening).
Ik merk dat ik de zenuwen krijg als dit niet goed zou gaan. Want ik betaal sinds een jaar of 2 werkelijk alles qua vaste lasten. (= huur, gas water licht en alle belastingen, eten/drinken).
Die druk is dus enorm hoog!!!
Ik wens iedereen veel kracht en sterkte om dit vol te houden.
Ik kan wel zeggen dat dit verhaal veel invloed heeft op mijn erotisch leven; dat is er dus nauwelijks door de spanning.
Groetjes, Caafje.
zondag 8 februari 2009 om 15:32
Ik wil niet stom doen he en misschien heb ik er ergens overheen gelezen maar je geeft aan dat man 3 dagen voor zichzelf heeft en je kind dan bij een oppas is?
Ik neem aan dat je die oppas ook moet betalen? Ik weet niet hoeveel natuurlijk maar ik kan me voorstellen dat dat in de maand wel wat zou schelen als het niet zou hoeven, dan zou jij misschien niet extra in de lunchroom te hoeven werken?
Snap dat het voor je man lekker is dat ie 3 dagen niks hoeft maar jullie hebben toch verdorie samen het kind op de wereld gezet en hij mag zich er net zo hard om bekommeren als jij? Vind dat wel een beetje makkelijk
Ik neem aan dat je die oppas ook moet betalen? Ik weet niet hoeveel natuurlijk maar ik kan me voorstellen dat dat in de maand wel wat zou schelen als het niet zou hoeven, dan zou jij misschien niet extra in de lunchroom te hoeven werken?
Snap dat het voor je man lekker is dat ie 3 dagen niks hoeft maar jullie hebben toch verdorie samen het kind op de wereld gezet en hij mag zich er net zo hard om bekommeren als jij? Vind dat wel een beetje makkelijk
zondag 8 februari 2009 om 15:38
Al eens gekeken naar docent Engels?Wat hij graag wil,maar studie te duur? Op veel middelbare scholen hebben ze daar een enorm tekort aan.Ze bieden vaak een baan,met opleiding aan.
Zoek eens op websites van scholen,daar staan vacatures op.
Ik neem aan dat als hij docent Engels wil worden hij de taal wel vaardig is.Mischien een ideetje?
succes.
Zoek eens op websites van scholen,daar staan vacatures op.
Ik neem aan dat als hij docent Engels wil worden hij de taal wel vaardig is.Mischien een ideetje?
succes.
zondag 8 februari 2009 om 16:27
quote:AriMa schreef op 08 februari 2009 @ 15:32:
Ik wil niet stom doen he en misschien heb ik er ergens overheen gelezen maar je geeft aan dat man 3 dagen voor zichzelf heeft en je kind dan bij een oppas is?
Ik neem aan dat je die oppas ook moet betalen? Ik weet niet hoeveel natuurlijk maar ik kan me voorstellen dat dat in de maand wel wat zou schelen als het niet zou hoeven, dan zou jij misschien niet extra in de lunchroom te hoeven werken?
Snap dat het voor je man lekker is dat ie 3 dagen niks hoeft maar jullie hebben toch verdorie samen het kind op de wereld gezet en hij mag zich er net zo hard om bekommeren als jij? Vind dat wel een beetje makkelijk En als ie dan een baan vind niet kunnen accepteren ivm geen kinderopvang? UWV verwacht dat je de kinderopvang hebt geregeld, je krijgt tenslotte een loongerelateerde uitkering (naar je laatsverdiende inkomen dus).
Ik wil niet stom doen he en misschien heb ik er ergens overheen gelezen maar je geeft aan dat man 3 dagen voor zichzelf heeft en je kind dan bij een oppas is?
Ik neem aan dat je die oppas ook moet betalen? Ik weet niet hoeveel natuurlijk maar ik kan me voorstellen dat dat in de maand wel wat zou schelen als het niet zou hoeven, dan zou jij misschien niet extra in de lunchroom te hoeven werken?
Snap dat het voor je man lekker is dat ie 3 dagen niks hoeft maar jullie hebben toch verdorie samen het kind op de wereld gezet en hij mag zich er net zo hard om bekommeren als jij? Vind dat wel een beetje makkelijk En als ie dan een baan vind niet kunnen accepteren ivm geen kinderopvang? UWV verwacht dat je de kinderopvang hebt geregeld, je krijgt tenslotte een loongerelateerde uitkering (naar je laatsverdiende inkomen dus).
