Na 1 jaar opnieuw intern switchen: schuldgevoel

Exact 1 jaar geleden ben ik doorgegroeid naar m'n huidige functie bij directeur Y. Ik heb nu de mogelijkheid om opnieuw door te groeien naar een functie op een ander departement bij directeur X. Dit is altijd al m'n einddoel geweest. Ik had mijn huidige functie aanvaard omdat dit zou helpen m'n doel te bereiken. Ik dacht er wel aan deze een vijftal jaar te doen. (X was hiervan op de hoogte.) Investeringen in mij waren niet echt nodig, ik kon deze functie al voor 90% doordat ik tijdens crisissen vaak insprong.

Vorig jaar kreeg ik telefoon van X dat ik dringend moest nadenken over m'n carrière, dat hij vindt dat m'n huidige functie te uitvoerend is voor mijn profiel en ik beter kan doorgroeien bij hen. Diezelfde dag zei Y out of the blue dat hij wel wist dat m'n functie nu geen oplossing voor me was en ik me na 2 jaar toch ging vervelen. Ik stond vrij perplex toen (onverwachtse uitspraak, het ging ook over iets anders), al klopt het wel. M'n functie bij X is op maat waarbij ik inspraak krijg in de jobinhoud en om ervoor te zorgen dat ik zeker iets ga doen waar ik m'n ei in kwijt kan, raadde X me eerst een coachingstraject aan. Het leek erop dat ik nog wat tijd kreeg dus en ik begon met dat traject (voor 50% afgerond).

Gisteren na een meeting werd er plots druk gezet. X vroeg wanneer ik m'n transfer ging aanvragen, dat ik enkel m'n go moest geven en we dan discreet de jobinhoud konden bepalen. Ik heb m'n go toen gegeven want ik wil absoluut deze opportuniteit aangrijpen.

Is het not done om zo snel opnieuw te switchen intern? Ik voel me er best naar bij naar m'n huidige collega en leidinggevende toe, ook al weten zij dat ik vaak "hints" krijg voor een nieuwe functie dus zo'n verrassing zal het niet zijn. Die uitspraak van Y vond ik heel bizar, misschien is er al gepraat tussen X en Y en verwacht hij zich hier al aan? Ik wil deze kans echt grijpen omdat het is wat ik wil en er niet zó veel opportuniteiten zijn voor mij in onze organisatie. Dit is een hele grote. Alleen zit ik met dat schuldgevoel omdat ik na 1 jaar (+ 1 jaar back-up) alweer vertrek. Ik zal wel vervangen worden uiteraard. Is m'n gevoel onterecht en hoort dit er niet gewoon bij in de bedrijfswereld?

Ja jullie hebben inderdaad gelijk. Het is zakelijk, niet persoonlijk. Ik weet niet echt waarom ik me er zo bij voel, uit dat coachingstraject kwam wel naar voren dat ik teveel andere mensen wil pleasen. Overigens heeft m'n collega tijdens m'n toenmalige transfer zelf intern gesolliciteerd op iets anders. Ik viel ver achterover toen maar ik begreep ook wel direct dat die functie een opportuniteit voor hem was dus nam hem niks kwalijks. Uiteindelijk is dat niks geworden. Ik maak me geen zorgen over hoe m'n dienst nu zal presteren, mijn collega is ouder dan ik, heeft meer ervaring en is heel competent. Waar ik wel mee zit is dat hij al geruime tijd tegen een burn-out aanleunt en een nieuwe persoon opleiden best zwaar is. Mijn transfer gaat wel niet op 123 gebeuren, dat soort dingen sleept altijd wel aan bij ons.

Doreia* schreef: ↑

18-02-2021 13:54

Dat is geen reden om dan maar jezelf op te offeren natuurlijk.
Die collega moet bij de baas aan de bel trekken voor collega uitvalt. Meer niet.

Je kunt niet de hele wereld redden. Het lost zich wel op, daar ben jij niet onmisbaar voor.

Je hebt inderdaad gelijk, ik moest dit even van iemand anders horen. Bedankt!