Werk & Studie
alle pijlers
Niet enthousiast..
zondag 4 mei 2008 om 12:57
Hoi allemaal,
Na wat twijfels heb ik toch maar besloten mijn situatie hier neer te zetten. Gewoon om eens te lezen wat anderen erover denken/hoe ze zouden handelen/wat ze adviseren. Wie weet komen er nog wel dingen naar boven waar ik zelf of vrienden niet aan hebben gedacht...
In het kort:
Ik heb bijna 8 jaar bij hetzelfde (grote) bedrijf gewerkt. De eerste 7 jaar op kantoor, daarna een jaar in een winkel van datzelfde bedrijf. Ik ben in die winkel gaan werken omdat ik het gevoel had wel klaar te zijn op kantoor, maar nog niet met het bedrijf. En op kantoor waren er geen doorgroeimogelijkheden.
Na het jaar in de winkel heb ik ontslag genomen omdat ik echt een onwijs leuke baan had gevonden. Goed salaris, leuk bedrijf, leuke functie, genoeg doorgroeimogelijkheden voor als-je-dat-op-termijn-zou-willen. Helemaal goed dus. Maar ik heb ook ontslag genomen omdat ik de reistijd naar de winkel te lang vond (meer dan een uur) en nog wat andere dingen (nu nog even niet belangrijk, misschien straks wel).
Goed, Muts begint vol enthousiastme aan haar nieuwe baan. Helemaal leuk! Twee weken training gehad met een groep mensen... Tot dat we op de laatste dag van de training, vrij laat in de middag, te horen kregen dat het bedrijf afscheid van ons (de hele groep) ging nemen (ik dacht nog: "Heel grappig zo op zo'n laatste dag van een training). Dit bleek dus alles behalve een grapje te zijn. Balen!! Helaas zaten we allemaal nog in onze proeftijd, dus dit kon "zomaar". Niet dat ik het idee had dat ze dit "zomaar" even deden, want we zagen echt wel de emotie bij de directeur die het kwam vertellen.
Lang verhaal iets korter: Ik werkte daar via een uitzendbureau (wel op contract, maar toch), zij hadden al snel ander, tijdelijk, werk voor me. Dat heb ik uiteraard aangegrepen. Je moet toch iets (ik ben alleen, dus mijn inkomsten zijn meteen ook de enige inkomsten).
Ondertussen had ik nog een goed contact met mijn regio manager van het bedrijf waar ik weg ben gegaan. Ik belde hem dus op om te vragen of het getuigschrift dat ik nog zou krijgen misschien met wat spoed mijn kant op kon komen. Het hele verhaal uitgeld... Biedt hij me opnieuw een baan aan.
Super natuurlijk dat ze mij zo graag terug wilden! Helemaal blij mee (geeft toch wel een beetje een ego-boost). Hij heeft er ook super zijn best voor gedaan om mij dichter bij mijn woonplaats te kunnen plaatsen (dat is nu ook zeker wel gelukt) en om er voor te zorgen dat ik een dag minder kon gaan werken (32 i.pv. 40 uur).
Al met al natuurlijk helemaal top. Echter, ik merk nu dat mijn enthousiastme toch niet zo groot is als ik had gedacht... Ondanks dat de redenen waarom ik in eerste instantie ontslag heb genomen allemaal weg zijn, ben ik gewoonweg niet enthousiast.... Daarbij valt het loon ook wat tegen (ben er niet op achteruit gegaan, maar zeker ook niet op vooruit). En ik heb een contract voor een half jaar gekregen met een proeftijd van 2 maanden. Dat contract begrijp ik wel, maar die twee maanden proeftijd vind ik lang. Nou hebben ze die proeftijd wel verklaard (Het bedrijf houdt een antecedentenonderzoek en dat duurt natuurlijk wat langer). Maar ze hebben mijn hele verleden. Nou moet ik er wel bij zeggen dat het hier om twee bedrijven gaat die samen zijn gegaan en ik dus nu de voorwaarden krijg die bij het andere bedrijf gelden.
Goed, is het toch nog een lang verhaal geworden...
Al met al weet ik gewoon niet wat ik wil. Ik heb wel besloten gewoon te gaan beginnen, maar wat ga ik dan doen? Blijven "hangen" in wat ik al ken (lekker veilig) of toch verder zoeken ondertussen? Dat laatste levert me weer soort van schuldgevoel op omdat ze zo vreselijk hun best voor me hebben gedaan...
Aaaaargh! (Sorry, moest even).
Wat denken jullie?
Na wat twijfels heb ik toch maar besloten mijn situatie hier neer te zetten. Gewoon om eens te lezen wat anderen erover denken/hoe ze zouden handelen/wat ze adviseren. Wie weet komen er nog wel dingen naar boven waar ik zelf of vrienden niet aan hebben gedacht...
In het kort:
Ik heb bijna 8 jaar bij hetzelfde (grote) bedrijf gewerkt. De eerste 7 jaar op kantoor, daarna een jaar in een winkel van datzelfde bedrijf. Ik ben in die winkel gaan werken omdat ik het gevoel had wel klaar te zijn op kantoor, maar nog niet met het bedrijf. En op kantoor waren er geen doorgroeimogelijkheden.
Na het jaar in de winkel heb ik ontslag genomen omdat ik echt een onwijs leuke baan had gevonden. Goed salaris, leuk bedrijf, leuke functie, genoeg doorgroeimogelijkheden voor als-je-dat-op-termijn-zou-willen. Helemaal goed dus. Maar ik heb ook ontslag genomen omdat ik de reistijd naar de winkel te lang vond (meer dan een uur) en nog wat andere dingen (nu nog even niet belangrijk, misschien straks wel).
Goed, Muts begint vol enthousiastme aan haar nieuwe baan. Helemaal leuk! Twee weken training gehad met een groep mensen... Tot dat we op de laatste dag van de training, vrij laat in de middag, te horen kregen dat het bedrijf afscheid van ons (de hele groep) ging nemen (ik dacht nog: "Heel grappig zo op zo'n laatste dag van een training). Dit bleek dus alles behalve een grapje te zijn. Balen!! Helaas zaten we allemaal nog in onze proeftijd, dus dit kon "zomaar". Niet dat ik het idee had dat ze dit "zomaar" even deden, want we zagen echt wel de emotie bij de directeur die het kwam vertellen.
Lang verhaal iets korter: Ik werkte daar via een uitzendbureau (wel op contract, maar toch), zij hadden al snel ander, tijdelijk, werk voor me. Dat heb ik uiteraard aangegrepen. Je moet toch iets (ik ben alleen, dus mijn inkomsten zijn meteen ook de enige inkomsten).
Ondertussen had ik nog een goed contact met mijn regio manager van het bedrijf waar ik weg ben gegaan. Ik belde hem dus op om te vragen of het getuigschrift dat ik nog zou krijgen misschien met wat spoed mijn kant op kon komen. Het hele verhaal uitgeld... Biedt hij me opnieuw een baan aan.
Super natuurlijk dat ze mij zo graag terug wilden! Helemaal blij mee (geeft toch wel een beetje een ego-boost). Hij heeft er ook super zijn best voor gedaan om mij dichter bij mijn woonplaats te kunnen plaatsen (dat is nu ook zeker wel gelukt) en om er voor te zorgen dat ik een dag minder kon gaan werken (32 i.pv. 40 uur).
Al met al natuurlijk helemaal top. Echter, ik merk nu dat mijn enthousiastme toch niet zo groot is als ik had gedacht... Ondanks dat de redenen waarom ik in eerste instantie ontslag heb genomen allemaal weg zijn, ben ik gewoonweg niet enthousiast.... Daarbij valt het loon ook wat tegen (ben er niet op achteruit gegaan, maar zeker ook niet op vooruit). En ik heb een contract voor een half jaar gekregen met een proeftijd van 2 maanden. Dat contract begrijp ik wel, maar die twee maanden proeftijd vind ik lang. Nou hebben ze die proeftijd wel verklaard (Het bedrijf houdt een antecedentenonderzoek en dat duurt natuurlijk wat langer). Maar ze hebben mijn hele verleden. Nou moet ik er wel bij zeggen dat het hier om twee bedrijven gaat die samen zijn gegaan en ik dus nu de voorwaarden krijg die bij het andere bedrijf gelden.
Goed, is het toch nog een lang verhaal geworden...
Al met al weet ik gewoon niet wat ik wil. Ik heb wel besloten gewoon te gaan beginnen, maar wat ga ik dan doen? Blijven "hangen" in wat ik al ken (lekker veilig) of toch verder zoeken ondertussen? Dat laatste levert me weer soort van schuldgevoel op omdat ze zo vreselijk hun best voor me hebben gedaan...
Aaaaargh! (Sorry, moest even).
Wat denken jullie?
zondag 4 mei 2008 om 13:25
Hallo Muts,
Dat contract van dat bedrijf klopt niet helemaal. Op het moment dat ze jou een contract van een half jaar aanbieden mag de proeftijd niet langer zijn dan een maand. Indien de proeftijd wel langer is dan een maand dan is de proeftijd in haar geheel niet rechtsgeldig en komt dan in het voordeel van de werknemer te vervallen. Dit betekent in de praktijk dat de werkgever niet zonder reden van je af kan, maar dat de werknemer wel zonder reden in de eerste maand het contract kan verbreken. Kortom in jouw geval is er helemaal geen sprake van een proeftijd!!
groetjes lies
Dat contract van dat bedrijf klopt niet helemaal. Op het moment dat ze jou een contract van een half jaar aanbieden mag de proeftijd niet langer zijn dan een maand. Indien de proeftijd wel langer is dan een maand dan is de proeftijd in haar geheel niet rechtsgeldig en komt dan in het voordeel van de werknemer te vervallen. Dit betekent in de praktijk dat de werkgever niet zonder reden van je af kan, maar dat de werknemer wel zonder reden in de eerste maand het contract kan verbreken. Kortom in jouw geval is er helemaal geen sprake van een proeftijd!!
groetjes lies
zondag 4 mei 2008 om 13:34
Dank je wel voor jullie reacties.
Weet je? Ik ben niet bang voor die proeftijd (al had ik zelf ook wel zo'n idee dat dat niet mag), maar meer het idee erachter. Waarom zouden ze zo'n onderzoek moeten doen (niet dat ik iets te verbergen heb) terwijl ze me al 8 jaar kennen en weten wat ik kan, waar ik voor sta en wat ik waard ben?
Verder, opleidingen: Ik denk het niet, tenminste voorlopig niet. Misschien in de toekomst, maar ik ben geloof ik ook gewoon klaar met het bedrijf.
Soms zit ik een beetje te denken en dan zou ik gewoon een leuke baan willen hebben op een kantoor. Wel een leuk salaris, maar dat hoeft niet megaveel te zijn (mag wel natuurlijk hahahaha).
Dus eigenlijk zie ik dit zelf meer als een tijdelijke baan tot ik iets anders heb gevonden. En dat vind ik dan weer naar.... Er is namelijk echt een functie voor me gecreeerd... Er waren geen vacatures (zowiezo een vacaturestop momenteel).
Weet je? Ik ben niet bang voor die proeftijd (al had ik zelf ook wel zo'n idee dat dat niet mag), maar meer het idee erachter. Waarom zouden ze zo'n onderzoek moeten doen (niet dat ik iets te verbergen heb) terwijl ze me al 8 jaar kennen en weten wat ik kan, waar ik voor sta en wat ik waard ben?
Verder, opleidingen: Ik denk het niet, tenminste voorlopig niet. Misschien in de toekomst, maar ik ben geloof ik ook gewoon klaar met het bedrijf.
Soms zit ik een beetje te denken en dan zou ik gewoon een leuke baan willen hebben op een kantoor. Wel een leuk salaris, maar dat hoeft niet megaveel te zijn (mag wel natuurlijk hahahaha).
Dus eigenlijk zie ik dit zelf meer als een tijdelijke baan tot ik iets anders heb gevonden. En dat vind ik dan weer naar.... Er is namelijk echt een functie voor me gecreeerd... Er waren geen vacatures (zowiezo een vacaturestop momenteel).
zondag 4 mei 2008 om 13:52
Kijk, dat is hun probleem, niet het jouwe! Je moet de problemen laten waar ze horen.
Als een bedrijf jou niet meer nodig heeft, dan zullen ze jou ook dumpen (dat is tenminste mijn overtuiging). Zo kun jij een bedrijf ook dumpen als jij ze niet meer nodig hebt.
Bovendien geven ze je een contract van 6 maanden. Zorg dat je in die tijd een leuke baan vindt, en ga gewoon weg na afloop van je contract.
Als een bedrijf jou niet meer nodig heeft, dan zullen ze jou ook dumpen (dat is tenminste mijn overtuiging). Zo kun jij een bedrijf ook dumpen als jij ze niet meer nodig hebt.
Bovendien geven ze je een contract van 6 maanden. Zorg dat je in die tijd een leuke baan vindt, en ga gewoon weg na afloop van je contract.
zondag 4 mei 2008 om 13:58
Je hebt toch niets te verliezen?
Ik begrijp dat je nu geen ander werk hebt. Je krijgt nu een baan voor 6 maanden, bij een bedrijf wat je al kent. Fijn toch dat je 6 maanden verzekert bent van werk! Kun je in de tussentijd zoeken naar iets anders. Of misschien bevalt het toch weer zo goed dat je wilt blijven.
Zie het ook een beetje zakelijk, dat doet het bedrijf ook! eens met surface, als het bedrijf geen plaats meer heeft voor jou zullen ze je ook laten gaan. Dat heb je trouwens gezien bij die andere baan. Op de laatste dag van je training laten ze je gaan en zit je zonder werk.
Je werkgever is niet je familie en moet je dus ook zakelijk bekijken. Dat kan nog wel op een sociale manier maar toch, de werkgever denkt uiteindelijk aan zichzelf en het bedrijf. En jij mag ook aan jezelf denken.
Dat heb ik door schade en schande ook geleerd.
Ik begrijp dat je nu geen ander werk hebt. Je krijgt nu een baan voor 6 maanden, bij een bedrijf wat je al kent. Fijn toch dat je 6 maanden verzekert bent van werk! Kun je in de tussentijd zoeken naar iets anders. Of misschien bevalt het toch weer zo goed dat je wilt blijven.
Zie het ook een beetje zakelijk, dat doet het bedrijf ook! eens met surface, als het bedrijf geen plaats meer heeft voor jou zullen ze je ook laten gaan. Dat heb je trouwens gezien bij die andere baan. Op de laatste dag van je training laten ze je gaan en zit je zonder werk.
Je werkgever is niet je familie en moet je dus ook zakelijk bekijken. Dat kan nog wel op een sociale manier maar toch, de werkgever denkt uiteindelijk aan zichzelf en het bedrijf. En jij mag ook aan jezelf denken.
Dat heb ik door schade en schande ook geleerd.
zondag 4 mei 2008 om 14:51
Hahahaha heel herkenbaar jullie reacties! En jullie hebben ook absoluut gelijk, ze zullen mij ook dumpen als het nodig is en ik moet zeker niet blijven om ze een plezier te doen... Zijn allemaal reacties die ik zelf zou hebben gegeven naar iemand in dezelfde situatie... Maar gevoelsmatig... Ach, jullie herkennen het vast wel.
Maar wel fijn om nog even te lezen hoor!
@annetd: Ik ben zeker wel blij hiermee hoor. Heb ook al lang ja gezegd, dus zoals ik al zei: Ik begin gewoon bij dit bedrijf. Maar het is meer wat ik nu wil en verder moet doen. Gewoon eens kijken hoe anderen zouden handelen. Ik begin dus zowiezo, maar ik weet niet of ik meteen moet gaan zoeken of dat ik wel ga zoeken, maar dan voor een baan waar ik over een half jaar kan beginnen (om maar eens een dwarsstraat te noemen) of dat ik gewoon eerst maar eens moet zien hoe het gaat lopen.
Maar wel fijn om nog even te lezen hoor!
@annetd: Ik ben zeker wel blij hiermee hoor. Heb ook al lang ja gezegd, dus zoals ik al zei: Ik begin gewoon bij dit bedrijf. Maar het is meer wat ik nu wil en verder moet doen. Gewoon eens kijken hoe anderen zouden handelen. Ik begin dus zowiezo, maar ik weet niet of ik meteen moet gaan zoeken of dat ik wel ga zoeken, maar dan voor een baan waar ik over een half jaar kan beginnen (om maar eens een dwarsstraat te noemen) of dat ik gewoon eerst maar eens moet zien hoe het gaat lopen.
