Werk & Studie
alle pijlers
Niet gelukkig in loondienst
zaterdag 12 januari 2008 om 20:22
Hoi,
De laatste tien jaar heb ik verschillende banen gehad, van management assistent tot docent Engels. Voordat ik de
docent Engels baan kon krijgen moest ik eerst mijn opleiding afmaken, dat had ik vroeger niet gedaan. De opleiding afmaken ging prima, ik was heel gemotiveerd en het werk ging daarna ook goed. Met een paar "leerdoelen" die ik nog steeds heb (niemand is immers perfect) vinden mijn leerlingen en ikzelf ook wel dat ik een goede docent ben. Er zitten ook hele leuke kanten aan.
Maar.....ik ben niet echt gelukkig in deze baan.
Het stomme is dat ik ook in eerdere banen niet gelukkig was. Ik begon dan heel gemotiveerd maar langzaam vond ik het steeds minder leuk.
Ik merk ook dat ik er echt moeite mee heb dat ik zo gebonden zit in loondienst. Je moet elke keer weer komen (ik bedoel dat je altijd dezelfde vaste werktijden hebt en deze niet zelf kan indelen) en er wordt altijd veel van je gevraagd, terwijl je vaak erg weinig zeggenschap hebt over je eigen werk. Soms denk ik wel eens dat ik beter als zelfstandige zou kunnen werken, het is namelijk niet zo dat ik niet hard wil werken.
Het is mijn droom om nog eens een boek te schrijven, maar ja, daar betaal je de huur niet mee dus dat moet ik naast mijn werk doen. Alleen hou ik naast mijn werk niet genoeg ruimte in mijn hoofd over en ook niet genoeg energie om echt iets op papier te krijgen. Dat is erg frustrerend.
Wie herkent dit of wie heeft tips?
Zijn er mensen die hun droom (die in eerste instantie dus geen geld oplevert) toch op een of andere manier hebben waargemaakt?
Alle tips zijn meer dan welkom, want ik wil niet blijven steken in "het is niet leuk boehoehoe" maar op een positieve, constructieve manier dit probleem oplossen.
Bedankt,
Judith
De laatste tien jaar heb ik verschillende banen gehad, van management assistent tot docent Engels. Voordat ik de
docent Engels baan kon krijgen moest ik eerst mijn opleiding afmaken, dat had ik vroeger niet gedaan. De opleiding afmaken ging prima, ik was heel gemotiveerd en het werk ging daarna ook goed. Met een paar "leerdoelen" die ik nog steeds heb (niemand is immers perfect) vinden mijn leerlingen en ikzelf ook wel dat ik een goede docent ben. Er zitten ook hele leuke kanten aan.
Maar.....ik ben niet echt gelukkig in deze baan.
Het stomme is dat ik ook in eerdere banen niet gelukkig was. Ik begon dan heel gemotiveerd maar langzaam vond ik het steeds minder leuk.
Ik merk ook dat ik er echt moeite mee heb dat ik zo gebonden zit in loondienst. Je moet elke keer weer komen (ik bedoel dat je altijd dezelfde vaste werktijden hebt en deze niet zelf kan indelen) en er wordt altijd veel van je gevraagd, terwijl je vaak erg weinig zeggenschap hebt over je eigen werk. Soms denk ik wel eens dat ik beter als zelfstandige zou kunnen werken, het is namelijk niet zo dat ik niet hard wil werken.
Het is mijn droom om nog eens een boek te schrijven, maar ja, daar betaal je de huur niet mee dus dat moet ik naast mijn werk doen. Alleen hou ik naast mijn werk niet genoeg ruimte in mijn hoofd over en ook niet genoeg energie om echt iets op papier te krijgen. Dat is erg frustrerend.
Wie herkent dit of wie heeft tips?
Zijn er mensen die hun droom (die in eerste instantie dus geen geld oplevert) toch op een of andere manier hebben waargemaakt?
Alle tips zijn meer dan welkom, want ik wil niet blijven steken in "het is niet leuk boehoehoe" maar op een positieve, constructieve manier dit probleem oplossen.
Bedankt,
Judith
zaterdag 12 januari 2008 om 23:09
Hi Judith, hier nog zo eentje...
Ik ben inmiddels, naast mijn baan in loondienst, m'n eigen bedrijfje gestart. Een schrijfbedrijf. Hoewel ik vele malen méér uren werk voor mijn baas dan voor mijzelf (helaas...), zeg ik toch eerder "ik ben schrijfster" dan "ik ben administratief medewerkster". Want schrijven is mijn roeping, en mijn loondienstjob is euh, een soort basisinkomen zeg maar. Ik doe het omdat ik móet, niet omdat ik het leuk vind. Ik heb er geen hekel aan, maar net zoals jij zegt: het complete gebrek aan vrijheid, het op moete komen draven op gezette tijden, gedoe als je vrij wilt nemen om van het mooie weer te genieten, allerlei verplichte activiteiten/vergaderingen/trainingen etc. Alles is tot in den treure vastgelegd, voorgeschreven en voorgekauwd, weinig ruimte voor eigen inbreng/visie/aanpak.
De afgelopen jaren heb ik wél al m'n targets gehaald, maar dat is eigenlijk meer omdat ik het werk zolangzamerhand wel kan dromen. Ik weet wat ik moet doen en hoe ik het moet doen, dus dat doe ik. Maar een tandje extra? Mwah, voor een klant wil ik dat wel doen, maar voor m'n baas doe ik het niet. Oftewel, als ik een bepaalde klant heb dan wil ik me voor die zaak wel heel erg inzetten, maar ik heb nu niet de behoefte om het hoogste aantal klanten van de zaak te halen. Bij een opleiding die getoetst wordt, idem dito: als ik genoeg geleerd heb om te slagen, vind ik het verder prima. Hoeft niet cum laude.
Terwijl ik voor mijn eigen bedrijf het vuur uit m'n sloffen werk, als ik een opdracht heb. Dan moet 'ie perfect. Kan een artikel gerust drie keer herschrijven als ik het gevoel heb dat het nog nét een tikkie beter kan, kan makkelijk uuuuren achter de pc aan het werk zijn, maar na een dag loondienst ben ik op, moe, leeg.
Wat ik aan het proberen ben is dusdanig op de rails te komen als freelancer, dat ik m'n loondienst-arbeid terug kan brengen tot een parttime job. Vooralsnog heeft een tijdlang ziektewet behoorlijk roet in het eten gegooid, omdat ik dusdanig "op" was dat ik noch kon werken, noch kon schrijven. Maar nu kan ik zoetjesaan weer opbouwen.
Tipje van mij (als tenminste toepasselijk is voor jouw situatie, en jouw freelancerswens): probeer je loondienstarbeid te zien als 'input' voor je freelancewerk. Dat probeer ik ook. Dus: klantcontact = met mensen om leren gaan en probleemoplossend vermogen verder ontwikkelen, collegae = netwerken, nieuw gedachtengoed en andere belevingswerelden ontdekken, vergaderingen = mogelijkheid om te observeren en ideetjes te bedenken. Typwerk = sneller tekstverwerken, tips & trucs van Word ontdekken, cursussen volgen = gratis manier om kennis uit te breiden etc.
Maakt het voor mij 'n stuk dragelijker.
Ik ben inmiddels, naast mijn baan in loondienst, m'n eigen bedrijfje gestart. Een schrijfbedrijf. Hoewel ik vele malen méér uren werk voor mijn baas dan voor mijzelf (helaas...), zeg ik toch eerder "ik ben schrijfster" dan "ik ben administratief medewerkster". Want schrijven is mijn roeping, en mijn loondienstjob is euh, een soort basisinkomen zeg maar. Ik doe het omdat ik móet, niet omdat ik het leuk vind. Ik heb er geen hekel aan, maar net zoals jij zegt: het complete gebrek aan vrijheid, het op moete komen draven op gezette tijden, gedoe als je vrij wilt nemen om van het mooie weer te genieten, allerlei verplichte activiteiten/vergaderingen/trainingen etc. Alles is tot in den treure vastgelegd, voorgeschreven en voorgekauwd, weinig ruimte voor eigen inbreng/visie/aanpak.
De afgelopen jaren heb ik wél al m'n targets gehaald, maar dat is eigenlijk meer omdat ik het werk zolangzamerhand wel kan dromen. Ik weet wat ik moet doen en hoe ik het moet doen, dus dat doe ik. Maar een tandje extra? Mwah, voor een klant wil ik dat wel doen, maar voor m'n baas doe ik het niet. Oftewel, als ik een bepaalde klant heb dan wil ik me voor die zaak wel heel erg inzetten, maar ik heb nu niet de behoefte om het hoogste aantal klanten van de zaak te halen. Bij een opleiding die getoetst wordt, idem dito: als ik genoeg geleerd heb om te slagen, vind ik het verder prima. Hoeft niet cum laude.
Terwijl ik voor mijn eigen bedrijf het vuur uit m'n sloffen werk, als ik een opdracht heb. Dan moet 'ie perfect. Kan een artikel gerust drie keer herschrijven als ik het gevoel heb dat het nog nét een tikkie beter kan, kan makkelijk uuuuren achter de pc aan het werk zijn, maar na een dag loondienst ben ik op, moe, leeg.
Wat ik aan het proberen ben is dusdanig op de rails te komen als freelancer, dat ik m'n loondienst-arbeid terug kan brengen tot een parttime job. Vooralsnog heeft een tijdlang ziektewet behoorlijk roet in het eten gegooid, omdat ik dusdanig "op" was dat ik noch kon werken, noch kon schrijven. Maar nu kan ik zoetjesaan weer opbouwen.
Tipje van mij (als tenminste toepasselijk is voor jouw situatie, en jouw freelancerswens): probeer je loondienstarbeid te zien als 'input' voor je freelancewerk. Dat probeer ik ook. Dus: klantcontact = met mensen om leren gaan en probleemoplossend vermogen verder ontwikkelen, collegae = netwerken, nieuw gedachtengoed en andere belevingswerelden ontdekken, vergaderingen = mogelijkheid om te observeren en ideetjes te bedenken. Typwerk = sneller tekstverwerken, tips & trucs van Word ontdekken, cursussen volgen = gratis manier om kennis uit te breiden etc.
Maakt het voor mij 'n stuk dragelijker.
zondag 13 januari 2008 om 10:18
Ik werk als zelfstandige en ik heb ook een aantal jaar parttime als zelfstandige aan opdrachten gewerkt, zodat ik tijd vrij had om dat boek te gaan schrijven. Enerzijds is het hartstikke leuk, maar anderzijds lijkt me de kans groot dat je ook met dat werk niet helemaal gelukkig bent.
Een paar overwegingen. Bijna de helft van de schrijvers verdient minder dan vijfduizend euro per jaar uit inkomsten uit de literaire markt, blijkt uit een enquête van het Fonds voor de Letteren. Een vriend van mij is schrijver, heeft inmiddels 3 boeken uitgegeven maar heeft er nog altijd een parttime baan naast. Vrijwel alle bekende schrijvers hebben in het begin van hun carriere een partner gehad die de kost voor hen verdiende. Er is dus grote kans dat jouw droom je ook in tweede en derde instantie geen geld oplevert. Ik heb het nu over dat boek he, niet over schrijven in opdracht waar Mastermind het over heeft. Daar kun je prima een inkomen uithalen. Maar ik kreeg de indruk dat het jou daar niet om gaat.
Als je alleen op je kamertje zit te schrijven, zul je alle kritiek en alle erkenning ook uit jezelf moeten halen. (gaat alweer over dat boek, niet over schrijfopdrachten) Om dat te kunnen moet je behoorlijk stevig in je schoenen staan, is mijn ervaring. Jij twijfelt steeds "of dit het nou is." De kans is aanwezig dat je die twijfel meeneemt naar het schrijven. Want je komt al je karaktereigenschappen heel hard tegen in dat werk. Ik kan heel goed zelfstandig werken en heb veel discipline, maar de voortdurende twijfel aan mezelf zat me behoorlijk in de weg.
Dan over het werken als zelfstandige. Als je als zelfstandige werkt, moet je niet alleen aandacht besteden aan de vakinhoudelijke kant, maar ook aan het ondernemerschap. Hoe krijg ik klanten, hoe schrijf ik facturen, hoe onderscheid ik me van anderen. Je moet het werk doen, je vakgebied bijhouden, ondernemer zijn en je eigen administratie doen, en dat allemaal in die drie dagen per week - in de rest van de tijd wil je immers dat boek gaan schrijven. Het lijkt misschien dat je meer zeggenschap over je werk en je tijd krijgt, maar je krijgt ook meer verantwoordelijkheid. En je wilt ook je inkomen uit die drie dagen halen - dat lukt je alleen met relatief verantwoordelijk en moeilijk werk. Het kan wel, het is mij ook gelukt, maar de energie die je overhoudt en de ruimte in je hoofd is nog steeds niet overvloedig. Je bezigheden worden nog meer versnipperd dan ze nu al zijn. Als je echt graag wilt schrijven, is het een beter idee om er een niet al te zware baan naast te hebben, zoals Mastermind beschrijft, dan om je energie te stoppen in het ondernemerschap. (Nog steeds ervan uitgaande dat het je gaat om dat boek, niet om werk als copywriter.)
Mijn eigen ervaring: werk, welk werk dan ook, is alleen leuk / bevredigend als je er helemaal voor gaat. Je kunt blijven zoeken naar het ideale werk (net als naar de ideale relatie
) maar je kunt ook besluiten eens helemaal te gaan voor het werk dat je al hebt. In mijn geval was dat dat zelfstandige werk in opdracht, dat werd ineens 10 x zo leuk toen ik besloot dat ik niet per se ernaast de Grote Epische Roman Van de Eenentwintigste Eeuw hoefde te schrijven.
Een paar overwegingen. Bijna de helft van de schrijvers verdient minder dan vijfduizend euro per jaar uit inkomsten uit de literaire markt, blijkt uit een enquête van het Fonds voor de Letteren. Een vriend van mij is schrijver, heeft inmiddels 3 boeken uitgegeven maar heeft er nog altijd een parttime baan naast. Vrijwel alle bekende schrijvers hebben in het begin van hun carriere een partner gehad die de kost voor hen verdiende. Er is dus grote kans dat jouw droom je ook in tweede en derde instantie geen geld oplevert. Ik heb het nu over dat boek he, niet over schrijven in opdracht waar Mastermind het over heeft. Daar kun je prima een inkomen uithalen. Maar ik kreeg de indruk dat het jou daar niet om gaat.
Als je alleen op je kamertje zit te schrijven, zul je alle kritiek en alle erkenning ook uit jezelf moeten halen. (gaat alweer over dat boek, niet over schrijfopdrachten) Om dat te kunnen moet je behoorlijk stevig in je schoenen staan, is mijn ervaring. Jij twijfelt steeds "of dit het nou is." De kans is aanwezig dat je die twijfel meeneemt naar het schrijven. Want je komt al je karaktereigenschappen heel hard tegen in dat werk. Ik kan heel goed zelfstandig werken en heb veel discipline, maar de voortdurende twijfel aan mezelf zat me behoorlijk in de weg.
Dan over het werken als zelfstandige. Als je als zelfstandige werkt, moet je niet alleen aandacht besteden aan de vakinhoudelijke kant, maar ook aan het ondernemerschap. Hoe krijg ik klanten, hoe schrijf ik facturen, hoe onderscheid ik me van anderen. Je moet het werk doen, je vakgebied bijhouden, ondernemer zijn en je eigen administratie doen, en dat allemaal in die drie dagen per week - in de rest van de tijd wil je immers dat boek gaan schrijven. Het lijkt misschien dat je meer zeggenschap over je werk en je tijd krijgt, maar je krijgt ook meer verantwoordelijkheid. En je wilt ook je inkomen uit die drie dagen halen - dat lukt je alleen met relatief verantwoordelijk en moeilijk werk. Het kan wel, het is mij ook gelukt, maar de energie die je overhoudt en de ruimte in je hoofd is nog steeds niet overvloedig. Je bezigheden worden nog meer versnipperd dan ze nu al zijn. Als je echt graag wilt schrijven, is het een beter idee om er een niet al te zware baan naast te hebben, zoals Mastermind beschrijft, dan om je energie te stoppen in het ondernemerschap. (Nog steeds ervan uitgaande dat het je gaat om dat boek, niet om werk als copywriter.)
Mijn eigen ervaring: werk, welk werk dan ook, is alleen leuk / bevredigend als je er helemaal voor gaat. Je kunt blijven zoeken naar het ideale werk (net als naar de ideale relatie
) maar je kunt ook besluiten eens helemaal te gaan voor het werk dat je al hebt. In mijn geval was dat dat zelfstandige werk in opdracht, dat werd ineens 10 x zo leuk toen ik besloot dat ik niet per se ernaast de Grote Epische Roman Van de Eenentwintigste Eeuw hoefde te schrijven.
