niet goed in baan

Geen ervaring, wel een

Is het voor jezelf nu ook duidelijk waarom deze opdracht gewoonweg te hoog gegrepen was voor iemand met jouw profiel?



Ik denk dat als je dit bespreekbaar maakt, dat je er dan wel een goed verhaal over moet hebben waaruit duidelijk blijkt dat het niet jouw capaciteiten op zichzelfstaand zijn die falen, maar meer dat jouw profiel niet aansluit bij hetgeen vereist is om een dergelijke opdracht goed af te ronden. En dan tot de conclusie proberen te komen samen met degene die je ervoor ingezet heeft dat dat vooraf gewoon gezamenlijk niet goed ingeschat was. Vervolgens wel er een wending aan proberen te geven van wat je dan wel zou kunnen doen en hoe jij een hele nuttige bijdrage (in een andere opdracht?) zou kunnen leveren. Oftewel: wees wel eerlijk, maar geef er een positieve draai aan zodat ze goed over je denken.



Zelf heb ik als junior, net vers van de universiteit, ook eens een opdracht in mijn maag geschoven gekregen waar ik eigenlijk helemaal niks mee kon omdat ik absoluut niet thuis was in de wereld waar ik iets van moest maken. Mijn manager toen heeft dat achteraf ook heel duidelijk gezien, dat dat geen opdracht was voor een broekie en uiteindelijk is de opdracht jaren later gedaan door een senior met behoorlijk wat werkervaring....

Heeft de betreffende leidinggevende je aangenomen? Is er een personeelsdienst? Staat er iemand boven je directe leidinggevende? Is er een vertrouwenspersoon? Er zijn meer mensen die je kunt aanspreken. Dat hoeft niet perse de leidinggevende van jouw afdeling/project te zijn.



Succes.

Als je niets aan je eigen manager hebt, móet je mijns inziens juist naar de regiomanager. Waarom durf je dat niet?



Heeft het zin om door te gaan zoals je nu bezig bent? Nee toch? Is ook niet goed voor je zelfvertrouwen. Ik denk, dat je alleen maar sterker en wijzer wordt gezien als je ook bij de betreffende leidinggevenden neerlegt, dat je het niet snapt en het niet lukt.



Naar een vertrouwenspersoon of bedrijfsmaatschappelijk werker stappen, snap ik in deze fase niet. Waarom zou je? De eerste vraag die zij gaan stellen is 'met wie heb je hierover gesproken' en 'wat zij diegene'. Moet je alsnog je verhaal doen.

Marahbloem, ik heb ook de ervaring in een baan te zitten die niet bij me paste. Het was nota bene bij een kleine, culturele stichting waarvan ik zelf eerst in het bestuur gezeten had en die ik dus wel dacht te kennen.

Toch bleek de baan echte boekhoudkennis te vereisen, veel meer dan was aangegeven, volgens mij althans. Ik heb zitten zweten boven cijfers en rapportages en wist echt niet wat ik zat te doen. Ik pakte het niet. Ik had wel hulp van een accountant van het kantoor dat ook de salarisadministratie voor de stichting deed, maar die man had de stichting net als klant overgenomen van iemand die bij dat accountantskantoor wegging. Daar had ik heel weinig aan. Als hij er was dacht ik het op zich wel weer te snappen en dat ik er dan later zelf mee verder zou kunnen, maar dan rees er meteen alweer een probleem waar ik niet uitkwam.

Echt afschuwelijk.

Uiteindelijk heb ik dit bespreekbaar gemaakt en de keuze voorgelegd: of de rapportages uitbesteden aan het accountantskantoor, of ik zou opstappen. Ze hebben het toen uitbesteed, maar daarmee waren mijn problemen nog niet opgelost. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar ik kon me er niet toe zetten dingetjes die ik moest bijhouden ook echt bij te houden, stelde alles uit, maakte slordige fouten. Stapels papieren op mijn bureau. Ik heb toen ontslag genomen.

Inmiddels weet ik vrijwel zeker dat ik een vorm van ADHD heb, waar ik sinds ik mijn kinderen gekregen heb veel meer 'last' van heb dan daarvoor al. Daarom is zo'n baan met duizend kleine taken niets voor mij.



Maar goed, wat ik dus in jouw verhaal herken is dat je ergens zit te werken en inderdaad nauwelijks weet wat je zit te doen. Dat trek je niet lang!

Ik heb zoiets trouwens ooit eerder gehad. Ruim 20 jaar geleden alweer werkte ik bij een dierenarts. Ik was één week ingewerkt (ondanks belofte dat ik uitvoerig zou worden ingewerkt en begeleid en dat het lang zou duren voor ik de praktijk een beetje zou kennen etc blabla) en moest echt álles doen. Van medicijnen verstrekken en inkopen tot assisteren bij spreekuren en operaties, injecties geven, gebitten schoonmaken van honden en katten onder narcose, van telefoon beantwoorden tot de complete administratie. Dat er mensen bestaan die dat van een 19-jarige verwachten... enfin, toen heb ik ook zitten huilen boven de boekhouding, want daar had ik geen kaas van gegeten en opeens was me te binnen geschoten dat er ook zoiets als een grootboek ergens lag, en wat was dat in godsnaam voor een ding...

Binnen twee maanden was ik bijna gek. Ik zat op de bus te wachten en liet die gewoon voorbij rijden, dat soort dingen. En elke avond kostte het me minimaal anderhalf uur om de hele dag te laten passeren, zóveel gebeurde daar in al die uren dat ik er was altijd.

Nouja, ik kan een boek schrijven over die tijd. Een hufter van een baas ook nog... pffffffff.



To the point. Ik zou zeggen: niet langer doormodderen, maar aankaarten. Als je denkt dat de manager er weinig mee kan, is het misschien inderdaad een idee naar bedrijfsmaatschappelijk werk te gaan. Kan in elk geval nooit kwaad. Gewoon doen, van daaruit kom je wel weer een stap verder op het pad.

xx lisa.

CL2 schreef op 08 juli 2008 @ 14:54:

Als je niets aan je eigen manager hebt, móet je mijns inziens juist naar de regiomanager. Waarom durf je dat niet?



Heeft het zin om door te gaan zoals je nu bezig bent? Nee toch? Is ook niet goed voor je zelfvertrouwen. Ik denk, dat je alleen maar sterker en wijzer wordt gezien als je ook bij de betreffende leidinggevenden neerlegt, dat je het niet snapt en het niet lukt.



Naar een vertrouwenspersoon of bedrijfsmaatschappelijk werker stappen, snap ik in deze fase niet. Waarom zou je? De eerste vraag die zij gaan stellen is 'met wie heb je hierover gesproken' en 'wat zij diegene'. Moet je alsnog je verhaal doen.

Ik ben bij meerdere organisaties meerdere keren bij een bmw geweest en nog nooit zijn dat de eerste vragen geweest. Vertrouwenspersoon weet ik niet, maar dat zijn volgens mij niet de eerste insteek vragen van een bmw.