Werk & Studie
alle pijlers
Nieuwe baan en twijfels
vrijdag 6 maart 2020 om 18:27
Dag allen
Ik zou graag jullie hulp vragen bij het volgende.
Sinds drie weken ben ik gewisseld van baan na 17 jaar dienstverband.
Ik was leidinggevend in een winkel voor 24 uur per week maar voelde weinig uitdaging meer na alle jaren. Ook begonnen de vereisten qua resultaten me steeds iets meer tegen te staan. Ik heb toen na lang nadenken besloten eens rond te kijken voor wat anders. Eigenlijk vond ik direct iets leuks.. een administratie baan bij een gemeente maar dan voor 32 uur in de week. Toen ik ontslag nam deed ik dit huilend en vanaf de laatste dag dat ik er gewerkt heb sloeg de paniek me al om het hart. Zo bang dat ik misschien toch de verkeerde beslissing had gemaakt en bang voor spijt. Maar dit wuifde ik weg als logisch. Het is immers voor iedereen een beste stap om na 17 jaar iets anders te gaan doen. De nieuwe baan trok me aan omdat ik geen druk meer zou hebben over de te behalen resultaten en geen zeurende klanten meer zou ontvangen in de winkel.
Maar jeetje!!! Wat voel ik me ongelukkig! Vanaf de eerste dag voel ik me niet op mijn plek in het team. Vind ik het doodsaai in het kantoortje helemaal op de 6e verdieping achterin het gebouw. En valt het werk ook nog eens tegen met wat ik ervan verwacht had.
Dagelijks zit ik nu in paniek over wat ik moet doen.
Ga ik terug naar mijn oude baan? Als dit überhaupt nog mogelijk is? Met het risico dat ik me weer ga vervelen? Maar waar ik wel ontzettend goed verdiende. Genoeg tijd had voor mijn kindjes en me altijd onwijs goed heb kunnen identificeren met de producten en diensten die ik verkocht? Of moet ik na drie weken niet zeuren en eens afwachten hoe het nieuwe werk verder bevalt? Alleen die 32 uur breken me nu al op qua planning met de kinderen. Man werkt in wisseldiensten en kids hebben veel ziekenhuis afspraken en sporten alle drie. Qua BSO, opa en oma en andere mogelijkheden is dit echt een onwijs vervelend geregel waar ik met mijn 24 vroeger geen last had. Bij nieuwe baan durf ik nog niet binnen mijn proeftijd te beginnen of minder uren eventueel mogelijk zijn. Of zou ik dit wel moeten nagaan? Derde optie is natuurlijk om dan weer helemaal wat anders te gaan zoeken. Een baan voor 24 uur die wel binnen mijn planningen enzo past. Maar ja daarin heb ik een behoorlijk luxe probleem. Ik verdiende na 17 jaar behoorlijk goed en dit salaris heb ik ongeveer kunnen meenemen naar mijn nieuwe baan. Andere banen voor 24 uur die ik tegenkom leveren lang niet hetzelfde op en minder verdienen wil ik natuurlijk liever niet. Pfff wat moet ik doen? Oordeel ik te snel en heeft het allemaal tijd nodig? Of mis ik echt mijn oude baan en moet ik proberen of ze me daar nog terugwillen terwijl ik denk dat die kans heel klein is aangezien mijn functie niet meer is opgevuld vanwege besparen op uren? Bedankt alvast voor het lezen!
Ik zou graag jullie hulp vragen bij het volgende.
Sinds drie weken ben ik gewisseld van baan na 17 jaar dienstverband.
Ik was leidinggevend in een winkel voor 24 uur per week maar voelde weinig uitdaging meer na alle jaren. Ook begonnen de vereisten qua resultaten me steeds iets meer tegen te staan. Ik heb toen na lang nadenken besloten eens rond te kijken voor wat anders. Eigenlijk vond ik direct iets leuks.. een administratie baan bij een gemeente maar dan voor 32 uur in de week. Toen ik ontslag nam deed ik dit huilend en vanaf de laatste dag dat ik er gewerkt heb sloeg de paniek me al om het hart. Zo bang dat ik misschien toch de verkeerde beslissing had gemaakt en bang voor spijt. Maar dit wuifde ik weg als logisch. Het is immers voor iedereen een beste stap om na 17 jaar iets anders te gaan doen. De nieuwe baan trok me aan omdat ik geen druk meer zou hebben over de te behalen resultaten en geen zeurende klanten meer zou ontvangen in de winkel.
Maar jeetje!!! Wat voel ik me ongelukkig! Vanaf de eerste dag voel ik me niet op mijn plek in het team. Vind ik het doodsaai in het kantoortje helemaal op de 6e verdieping achterin het gebouw. En valt het werk ook nog eens tegen met wat ik ervan verwacht had.
Dagelijks zit ik nu in paniek over wat ik moet doen.
Ga ik terug naar mijn oude baan? Als dit überhaupt nog mogelijk is? Met het risico dat ik me weer ga vervelen? Maar waar ik wel ontzettend goed verdiende. Genoeg tijd had voor mijn kindjes en me altijd onwijs goed heb kunnen identificeren met de producten en diensten die ik verkocht? Of moet ik na drie weken niet zeuren en eens afwachten hoe het nieuwe werk verder bevalt? Alleen die 32 uur breken me nu al op qua planning met de kinderen. Man werkt in wisseldiensten en kids hebben veel ziekenhuis afspraken en sporten alle drie. Qua BSO, opa en oma en andere mogelijkheden is dit echt een onwijs vervelend geregel waar ik met mijn 24 vroeger geen last had. Bij nieuwe baan durf ik nog niet binnen mijn proeftijd te beginnen of minder uren eventueel mogelijk zijn. Of zou ik dit wel moeten nagaan? Derde optie is natuurlijk om dan weer helemaal wat anders te gaan zoeken. Een baan voor 24 uur die wel binnen mijn planningen enzo past. Maar ja daarin heb ik een behoorlijk luxe probleem. Ik verdiende na 17 jaar behoorlijk goed en dit salaris heb ik ongeveer kunnen meenemen naar mijn nieuwe baan. Andere banen voor 24 uur die ik tegenkom leveren lang niet hetzelfde op en minder verdienen wil ik natuurlijk liever niet. Pfff wat moet ik doen? Oordeel ik te snel en heeft het allemaal tijd nodig? Of mis ik echt mijn oude baan en moet ik proberen of ze me daar nog terugwillen terwijl ik denk dat die kans heel klein is aangezien mijn functie niet meer is opgevuld vanwege besparen op uren? Bedankt alvast voor het lezen!
vrijdag 6 maart 2020 om 18:39
Helemaal mee eensMaud*de*Braose schreef: ↑06-03-2020 18:35Het is een flinke verandering. Geef jezelf de tijd om te wennen.
vrijdag 6 maart 2020 om 18:41
Als je nu ineens veel meer moet regelen dan eerst dan is dat even wennen plus je nieuwe baan waar je nog dingen moet leren kost gewoon veel energie.
Praktisch is het wel haalbaar toch? Anders heb je niet goed nagedacht voordat je dit aan ging. Ik denk dat je er wel nog in gaat groeien, een nieuwe modus gaat vinden samen met je gezin.
Ik zou niet terug rennen naar een plek waar je was op uitgekeken dan zou ik eerder iets helemaal nieuws zoeken.
Maar ik weet niet in hoeverre je dan iets vindt dat wel aan je wensen voldoet. 24 uur en een baan op niveau is praktisch vrijwel onmogelijk.
Dus kiezen of delen lijkt me.
Praktisch is het wel haalbaar toch? Anders heb je niet goed nagedacht voordat je dit aan ging. Ik denk dat je er wel nog in gaat groeien, een nieuwe modus gaat vinden samen met je gezin.
Ik zou niet terug rennen naar een plek waar je was op uitgekeken dan zou ik eerder iets helemaal nieuws zoeken.
Maar ik weet niet in hoeverre je dan iets vindt dat wel aan je wensen voldoet. 24 uur en een baan op niveau is praktisch vrijwel onmogelijk.
Dus kiezen of delen lijkt me.
vrijdag 6 maart 2020 om 19:30
Scenario: Oude baan is niet meer opgevuld, dus jij kan terug en je gaat vol goede zin aan het werk.
En dan kom je daar en dan blijkt dat je collega's die onder je stonden er jou taken bij hebben gekregen, plus misschien een bonusje. En ze vonden het leuk om die extra taken erbij te doen
En dan moeten ze die taken = bonus weer inleveren.
Scenario 2: ze deden die extra taken zonder bonus, en baalden daar flink van, dus zijn blij dat jij die rotklussen weer op komt nemen.
Kies maar hoe jouw collega's zouden reageren
En dan kom je daar en dan blijkt dat je collega's die onder je stonden er jou taken bij hebben gekregen, plus misschien een bonusje. En ze vonden het leuk om die extra taken erbij te doen
En dan moeten ze die taken = bonus weer inleveren.
Scenario 2: ze deden die extra taken zonder bonus, en baalden daar flink van, dus zijn blij dat jij die rotklussen weer op komt nemen.
Kies maar hoe jouw collega's zouden reageren
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 6 maart 2020 om 19:42
Alleen die 32 uur breken me nu al op qua planning met de kinderen. Man werkt in wisseldiensten en kids hebben veel ziekenhuis afspraken en sporten alle drie. Qua BSO, opa en oma en andere mogelijkheden is dit echt een onwijs vervelend geregel waar ik met mijn 24 vroeger geen last had.
Ik pik dit stukje er even uit. Heb je dit niet van te voren ingecalculeerd toen je meer uren aannam?
In je proeftijd vragen om minder uren zou ik niet doen, in principe mag de werkgever alleen weigeren bij zwaarwegende financiële belangen, maar wellicht kom je je proeftijd niet eens door.
Ik pik dit stukje er even uit. Heb je dit niet van te voren ingecalculeerd toen je meer uren aannam?
In je proeftijd vragen om minder uren zou ik niet doen, in principe mag de werkgever alleen weigeren bij zwaarwegende financiële belangen, maar wellicht kom je je proeftijd niet eens door.
vrijdag 6 maart 2020 om 19:52
Eerst maar eens 3 maand er werken voor je een definitief oordeel velt.
En why oh why neem je een job aan van 32 uur als dat dus duidelijk te zwaar is?
Naar 24 gaan ze je niet zo makkelijk laten gaan. Ze hebben immers iemand nodig voor 4 dagen.
Misschien dat 28 à 30 op termijn - als je ingewerkt bent en dergelijke - wel bespreekbaar is.
En why oh why neem je een job aan van 32 uur als dat dus duidelijk te zwaar is?
Naar 24 gaan ze je niet zo makkelijk laten gaan. Ze hebben immers iemand nodig voor 4 dagen.
Misschien dat 28 à 30 op termijn - als je ingewerkt bent en dergelijke - wel bespreekbaar is.
vrijdag 6 maart 2020 om 20:42
Thanks voor jullie reacties. In eerste instantie dacht ik heel naïef dat ik het wel zou redden. 1 dag vrij. Nooit meer weekenden werken en 4 dagen op kantoor. Dus genoeg tijd voor de kinderen. Schooltijden en naschoolse opvang bekeken en geregeld. Dus ik dacht komt wel goed! Echter had ik natuurlijk nooit stilgestaan bij de vakanties!! Hoe dom!! Want dan moeten ze ook tijdens school extra worden opgevangen. Bij mijn oude baan begon ik op maandag pas 's middags als mijn man thuis was en dinsdag en woensdag was opvang geregeld. Nu komen daar dus de maandag en donderdag extra bij. Snap niet hoe ik dat ooit kon vergeten. En qua ziekenhuisbezoek en andere afspraken dacht ik.. ach dat kan dan wel op die vrije dag. Maar ja nu merk je dat die vrije dag vol zit met afspraken. Maar daarentegen heb ik wel alle weekenden vrij voor mijzelf en mijn gezin. Ook is er sprake van thuiswerk wat wellicht mogelijk gaat zijn na een jaar echter dat blijkt nu nog niet zeker of dat doorgaat.
vrijdag 6 maart 2020 om 20:59
Het klinkt als een hele verandering en veel verschil tussen de twee banen, dus dat het even tijd kost om daaraan te wennen is logisch en die tijd moet je jezelf ook gunnen. Ik zou in ieder geval de komende tijd op een aantal factoren letten:Visje3kids schreef: ↑06-03-2020 20:42Thanks voor jullie reacties. In eerste instantie dacht ik heel naïef dat ik het wel zou redden. 1 dag vrij. Nooit meer weekenden werken en 4 dagen op kantoor. Dus genoeg tijd voor de kinderen. Schooltijden en naschoolse opvang bekeken en geregeld. Dus ik dacht komt wel goed! Echter had ik natuurlijk nooit stilgestaan bij de vakanties!! Hoe dom!! Want dan moeten ze ook tijdens school extra worden opgevangen. Bij mijn oude baan begon ik op maandag pas 's middags als mijn man thuis was en dinsdag en woensdag was opvang geregeld. Nu komen daar dus de maandag en donderdag extra bij. Snap niet hoe ik dat ooit kon vergeten. En qua ziekenhuisbezoek en andere afspraken dacht ik.. ach dat kan dan wel op die vrije dag. Maar ja nu merk je dat die vrije dag vol zit met afspraken. Maar daarentegen heb ik wel alle weekenden vrij voor mijzelf en mijn gezin. Ook is er sprake van thuiswerk wat wellicht mogelijk gaat zijn na een jaar echter dat blijkt nu nog niet zeker of dat doorgaat.
- vind je het nieuwe werk inhoudelijk leuk? Heb je genoeg te doen? Nu vind je het misschien nog saai maar als je er straks helemaal in zit en lekker met je taken bezig bent, is dat dan nog steeds zo denk je? Want als je druk bezig bent met (leuk) werk ben je er ook minder mee bezig dat je 6 hoog in een saai kantoor zit denk ik.
- qua thuissituatie is het natuurlijk ook even wennen. Geef dat de tijd ook. Mijn ervaring is dat je uiteindelijk daar wel een weg in vindt. Is het mogelijk dat je man bijvoorbeeld een halve dag minder gaat werken zodat hij de hele maandag de opvang kan doen?
- Qua vakanties: In de vakanties is er ook opvang door de bso toch?
- Heb je na een tijdje nog geen aansluiting met collega's denk je? Misschien toch even de tijd geven om ze wat beter te leren kennen?
En mijn ervaring is dat ziekenhuisbezoek enzo bij een gemeente ook wel op je werkdag ingepast kan worden. En zeker bij een administratieve functie waarbij je (denk ik als ik je verhaal zo lees) redelijk veel achter je bureau zit en niet zoveel afspraken/contact met klanten hebt. Dat lijkt in het begin allemaal moeilijk maar daar moet je echt je weg in vinden.
Toen ik net een nieuwe baan had stond ik de eerste twee maanden stijf van de zenuwen. Mijn collega's beginnen bijvoorbeeld allemaal heel laat en werken tot laat door terwijl ik liever vroeg begin en eerder stop. In het begin dacht ik ook jeetje hoe ga ik dat in hemelsnaam doen. Bleek uiteindelijk geen enkel probleem mijn eigen tijden te hanteren. Maar dat lijkt in het begin allemaal erg lastig.
vrijdag 6 maart 2020 om 21:13
Ik lees vooral veel ik vind het saai, ik vind het lastig, ik heb niet aan de vakanties gedacht, ik heb het druk op mijn vrije dag, ik heb tijd voor mijn gezin.
Laat je man een (halve) dag minder gaan werken. Als hij bijvoorbeeld de donderdagmiddag thuis is, kan hij naar bepaalde (kinder)afspraken. Waarom moet jij naar ziekenhuisafspraken op jouw vrije dag??
Jij bent meer gaan werken en dat vergt niet alleen aanpassing van jouw kant.
Ik ben ook meer gaan werken. Betekent voor zowel Man als Dochter dat zij extra moeten doen qua huishouden. Vinden ze dat leuk? Mwah, niet persé. Maar de extra inkomsten zijn wel welkom. Ik wil niet én fulltime werken én fulltime huishouden terwijl dochterlief met netflix op de bank hangt. Ze zal haar deel gewoon moeten doen. Nou zijn jouw kinderen waarschijnlijk een flink stuk jonger, maar ook zij kunnen best wat doen. Ze krijgen helemaal niks van een keertje was sorteren, alle onderbroeken en sokken bij elkaar doen, alle spijkerbroeken bij elkaar en alle shirtjes. Ze kunnen zelf hun bed afhalen, hun spullen opruimen. Ze kunnen best elk één keer per week even een stoflap over de tafels halen.
Daarnaast zoveel mogelijk prullaria weg, boodschappen laten bezorgen en een robotstofzuiger aanschaffen.
En vooral; keuzes maken. Ik ben al een half jaar niet meer bij mijn zus geweest. We waren al nooit dikke vriendinnen en nu ik fulltime werk heb ik wel wat anders te doen dan een paar uur besteden aan een bezoekje waar ik eigenlijk geen zin in heb. Mijn vrije tijd is beperkt en die verdeel ik alleen over de mensen en taken die belangrijk voor me zijn.
Mijn zus hoort niet bij die mensen (zij komt overigens ook niet hier, blijkbaar is het voor haar verder dan voor mij) en stofzuigen hoort niet bij die taken.
Een goede eerste stap is dus; strepen in je agenda. En man en kinderen vragen hetzelfde te doen.
Laat je man een (halve) dag minder gaan werken. Als hij bijvoorbeeld de donderdagmiddag thuis is, kan hij naar bepaalde (kinder)afspraken. Waarom moet jij naar ziekenhuisafspraken op jouw vrije dag??
Jij bent meer gaan werken en dat vergt niet alleen aanpassing van jouw kant.
Ik ben ook meer gaan werken. Betekent voor zowel Man als Dochter dat zij extra moeten doen qua huishouden. Vinden ze dat leuk? Mwah, niet persé. Maar de extra inkomsten zijn wel welkom. Ik wil niet én fulltime werken én fulltime huishouden terwijl dochterlief met netflix op de bank hangt. Ze zal haar deel gewoon moeten doen. Nou zijn jouw kinderen waarschijnlijk een flink stuk jonger, maar ook zij kunnen best wat doen. Ze krijgen helemaal niks van een keertje was sorteren, alle onderbroeken en sokken bij elkaar doen, alle spijkerbroeken bij elkaar en alle shirtjes. Ze kunnen zelf hun bed afhalen, hun spullen opruimen. Ze kunnen best elk één keer per week even een stoflap over de tafels halen.
Daarnaast zoveel mogelijk prullaria weg, boodschappen laten bezorgen en een robotstofzuiger aanschaffen.
En vooral; keuzes maken. Ik ben al een half jaar niet meer bij mijn zus geweest. We waren al nooit dikke vriendinnen en nu ik fulltime werk heb ik wel wat anders te doen dan een paar uur besteden aan een bezoekje waar ik eigenlijk geen zin in heb. Mijn vrije tijd is beperkt en die verdeel ik alleen over de mensen en taken die belangrijk voor me zijn.
Mijn zus hoort niet bij die mensen (zij komt overigens ook niet hier, blijkbaar is het voor haar verder dan voor mij) en stofzuigen hoort niet bij die taken.
Een goede eerste stap is dus; strepen in je agenda. En man en kinderen vragen hetzelfde te doen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
