Nu al paniek omdat ik morgen moet werken

Tot voor kort heb ik het altijd erg naar mijn zin gehad op werk en ging ik altijd met plezier heen. Maar dit is veranderd. Zo’n anderhalf jaar geleden ben ik na een promotie gestart in een nieuwe functie waar ik nul ervaring in had. Met mijn toenmalige manager heb ik goede afspraken gemaakt oa over de kans om te leren, wat gezien de functie echt wel een paar jaar kost, maar ook over het volgen van een opleiding. Inmiddels is toenmalige manager vertrokken en een ander manager is gestart. Ook met deze manager heb ik het altijd goed kunnen vinden maar deze manager is het afgelopen jaar flink overvraagd. De een na ander is uitgevallen zo wel op managementniveau als collega’s. Om manager te ontlasten is er een teamleider aangetrokken. En waar teamleider eerst best ok leek heeft deze wel zo zijn voorkeuren qua mensen. Dit vermoeden was er al maar wordt steeds duidelijker. En nu blijkt er een soort ‘geheime agenda’ te zijn van allerlei mensen die er uit moeten. (Er moet bezuinigd worden dat is al een tijd bekend en de een na de ander krijgt een vso en kan vertrekken. Opvallend genoeg zijn dit allemaal mensen die zijn aangenomen door het vorige management) En je raad het al: het lijkt er steeds meer op dat ik ook op die lijst sta. Waar er nog nooit een probleem was met mijn functioneren, mijn functioneringsgesprekken altijd top waren krijg ik nu allemaal steken onder water. Teamleider komt steeds met allerlei vacatures bij me, ik moet nadenken of ik wel gelukkig wordt van het werk wat ik doe, de opleiding die ik zou doen mag ik niet meer volgen en het werk wat eerst door twee personen werd gedaan moet ik voortaan in mijn eentje doen. Dit is natuurlijk helemaal niet realistisch. En als ik dit aangeef dan geeft teamleider niet thuis. Enige wat ik te horen krijg is dat alles wat mijn werk leuk maakt maar moeten laten vallen.

Dit alles met elkaar zorgt ervoor dat ik eigenlijk al vanaf vrijdag met een knoop in mijn maag zit. Het is niet uitgesproken maar mijn onderbuik geeft heel duidelijk aan dat dit foute boel is. Ik heb dan ook vrij rigoreus besloten dat ik op zoek ga naar ander werk. Maar die nieuwe baan heb ik natuurlijk niet direct. Ik sta stijf van de paniek en de stress. En zie er zo tegenop dat ik morgen naar kantoor moet. Ik ben alleen dus ik kan het mij niet veroorloven zonder werk te zitten maar deze stress is niet ok. Hoe ga ik de komende tijd doorkomen? Want nu kan ik wel janken.

Sorry voor de lange tekst. Alle tips en waar ik aan moet denken zijn welkom.

Toch nog even berichtje. Ik ben gewoon aan het werk, zoals gezegd ik doe alsof mijn neus bloed. Officieel weet ik natuurlijk nog van niks en weet ik alleen dingen die ik eigenlijk helemaal niet hoor te weten. Ondertussen heb ik zowel met met mijn rechtsbijstand als de vertrouwenspersoon gesproken. De rechtsbijstand heeft een dossier aangemaakt maar kan nu nog niks omdat er nog niks is. Maar zodra er iets gebeurd kan ik direct contact opnemen dus dat is fijn om te weten. Het gesprek met de vertrouwenspersoon heeft niet echt wat opgeleverd. Ik heb mijn verhaal kunnen doen maar verder dan dat ze wel met mij mee wilden om een gesprek te voeren kunnen ze mij niet helpen. Ook heb ik de tip van de or opgevolgd en heb ik kort gesproken met hen. Omdat zij al meer signalen hebben ontvangen zijn zij bezig om te kijken wat zij kunnen doen. Hoe dan ook er loopt een hoop en ik ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen. De stress is er nog wel maar het voelt ergens ook wel fijn dat ik een soort van controle heb op een aantal punten zoals mijn rechtbijstand. En zolang er nog niks formeel is blijf ik werken zoals altijd maar ben ik wel om mij heen aan het kijken voor een andere baan.