Werk & Studie
alle pijlers
ondernemen... iets met bomen en bos
dinsdag 2 september 2008 om 14:40
Mijn partner wilde, toen hij nog in zijn oude beroep zat, altijg graag een eigen winkel beginnen. Nooit van gekomen en hij doet nu ook iets heel anders. Gister viel het dus ook nogal koud op mijn dak dat hij aangaf toch zo'n winkel als droomwens te zien.
In de jaren is er natuurlijk veel veranderd en het idee vran vroeger is heel anders dan het idee van nu. Als we dit jaren geleden hadden gedaan hadden we zonder personeel samen in de zaak gestaan en had ik andere keuzes gemaakt mbt tot studie e.d. Nu hebben we een eigen huisje studeer ik nog lekker een aantal jaren door... stabiel dus.
Nu zit mijn partner erover te denken om gewoon een winkel te openen. We hebben dan gen stabiel inkomen meer, dus ik heb gezegd dat dat alleen kan als ik klaar ben met studie, zodat we in ieder geval 1 stabiel inkomen hebben. Daarbij heb ik dan mijn eigen carriere en zou er dus prsoneel moeten komen. Dan slaat helemaal de angst om mijn hart, want dat kost veel geld (zeker in verhouding tot de gemiddelde omzet van het type bedrijf).
Mijn partner denkt er redelijk makkelijk over en ik ben er juist goed in om problemen op te sporen en op te lossen. Als ik dus niet fultime in die zaak sta ben ik bang dat ik nergens wat over te zeggen heb (helemaal niet als er personeel rondloopt, want dan ben ik alleen 'de vrouw van de baas').
Het komt dus nogal koud op mijn dak en ik zie al overal beren op de weg. Toch wil ik er alles aan doen om de wens van mijn partner werkelijkheid te laten worden.
Ik weet eigelijk niet wat ik met dit topic wil, maar ik heb gewoon even behoefte om even wat structuur te krijgen in mijn gedachten. (Aan mijn bericht merk ik dat ik het niet echt allemaal op een rijtje heb haha) Echt ALLE advies is dus welkom. Over het ondernemen, de relatie met mijn partner, zijn droomwens, mijn aandeel daarin en hoe om te gaan met personeel enz.
Bedankt voor het lezen iig.
Groet'n Artio
In de jaren is er natuurlijk veel veranderd en het idee vran vroeger is heel anders dan het idee van nu. Als we dit jaren geleden hadden gedaan hadden we zonder personeel samen in de zaak gestaan en had ik andere keuzes gemaakt mbt tot studie e.d. Nu hebben we een eigen huisje studeer ik nog lekker een aantal jaren door... stabiel dus.
Nu zit mijn partner erover te denken om gewoon een winkel te openen. We hebben dan gen stabiel inkomen meer, dus ik heb gezegd dat dat alleen kan als ik klaar ben met studie, zodat we in ieder geval 1 stabiel inkomen hebben. Daarbij heb ik dan mijn eigen carriere en zou er dus prsoneel moeten komen. Dan slaat helemaal de angst om mijn hart, want dat kost veel geld (zeker in verhouding tot de gemiddelde omzet van het type bedrijf).
Mijn partner denkt er redelijk makkelijk over en ik ben er juist goed in om problemen op te sporen en op te lossen. Als ik dus niet fultime in die zaak sta ben ik bang dat ik nergens wat over te zeggen heb (helemaal niet als er personeel rondloopt, want dan ben ik alleen 'de vrouw van de baas').
Het komt dus nogal koud op mijn dak en ik zie al overal beren op de weg. Toch wil ik er alles aan doen om de wens van mijn partner werkelijkheid te laten worden.
Ik weet eigelijk niet wat ik met dit topic wil, maar ik heb gewoon even behoefte om even wat structuur te krijgen in mijn gedachten. (Aan mijn bericht merk ik dat ik het niet echt allemaal op een rijtje heb haha) Echt ALLE advies is dus welkom. Over het ondernemen, de relatie met mijn partner, zijn droomwens, mijn aandeel daarin en hoe om te gaan met personeel enz.
Bedankt voor het lezen iig.
Groet'n Artio
dinsdag 2 september 2008 om 14:50
Ja, hij weet globaal wat er bij komt kijken, dat heet hij eerder al uitgezocht. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik degene ben van de administratie, cijfers, belasting, planning enz. Ik zal hem daar dus ook altijd in helpen, maar personeel heb ik nog geen idee van en ook de branche is een dilemma. Ik vraag me af of daar in deze economie nog voldoende ruimte voor is.
dinsdag 2 september 2008 om 14:59
Is het wellicht zinnig om van te voren een soort van marktonderzoek te doen?
En dan ben jij van de cijfers, als hij iets opstart, weet jij 100% zeker dat je niet alleen wilt helpen, maar daar ook onderdeel van wil zijn? Want daar zal het op neer komen. Je zegt een eigen carierre te willen, los van die zaak. Stel dat het minder loopt, hoe zit dat voor jou qua dilemma? Denkt hij daar ook aan?
Het is mooi om een visie te hebben, maar daarbij heb je ook bedrijfsstructuur nodig. Als jullie elkaar goed aanvullen en willen dit beiden dan is het mogelijk. Maar.. dat is nu net de clue, wil je dat wel?
En dan ben jij van de cijfers, als hij iets opstart, weet jij 100% zeker dat je niet alleen wilt helpen, maar daar ook onderdeel van wil zijn? Want daar zal het op neer komen. Je zegt een eigen carierre te willen, los van die zaak. Stel dat het minder loopt, hoe zit dat voor jou qua dilemma? Denkt hij daar ook aan?
Het is mooi om een visie te hebben, maar daarbij heb je ook bedrijfsstructuur nodig. Als jullie elkaar goed aanvullen en willen dit beiden dan is het mogelijk. Maar.. dat is nu net de clue, wil je dat wel?
dinsdag 2 september 2008 om 15:03
Zoals jij het nu schetst, moet je zowel voor het vaste inkomen zorgen, als de zaak van je man runnen (planning, cijfers, administratie, structuur). Dat is teveel. Dat zou ik zelf nooit doen, zeker niet als je die ondersteuning van je partner grotendeels onbetaald moet doen.
Persoonlijk zou ik kiezen:
- òf als volledige partner in de zaak, met alle beslissingsbevoegdheid die hij ook heeft en hetzelfde inkomen
- òf geen aandeel in de zaak, maar dan ook geen ondersteunende klusjes, geen verantwoordelijkheid en geen aansprakelijkheid.
Wat dat laatste betreft: zijn jullie getrouwd, en zo ja, zijn jullie in gemeenschap van goederen getrouwd?
Ik heb samen met mijn partner een bedrijf, dus het kan wel, maar het levert wel af en toe fikse discussies op.
Persoonlijk zou ik kiezen:
- òf als volledige partner in de zaak, met alle beslissingsbevoegdheid die hij ook heeft en hetzelfde inkomen
- òf geen aandeel in de zaak, maar dan ook geen ondersteunende klusjes, geen verantwoordelijkheid en geen aansprakelijkheid.
Wat dat laatste betreft: zijn jullie getrouwd, en zo ja, zijn jullie in gemeenschap van goederen getrouwd?
Ik heb samen met mijn partner een bedrijf, dus het kan wel, maar het levert wel af en toe fikse discussies op.
dinsdag 2 september 2008 om 15:09
Tja, dat is lastig om te zeggen. Mijn eerste reactie is dat er een stabiel inkomen moet zijn. Ik wil niet mijn huis kwijtraken en me allerlei ellende op de hals halen. Een eigen zaak is altijd risico en ik wil degene zijn die dat risico minimaliseerd o.a. door een stabiel inkomen te bieden. Ik KAN er dus voor mijn gevoel niet 100% in.
En er niet 100% in kunnen is ook meteen de pest, want ik voel me wel verantwoordelijk, als het goed gaat is dat voor een deel mijn verdienste, maar als het slecht gaat ook. Ik denk dat wij elkaar zakelijk prima aanvullen, daar lig ik niet zo wakker van. het is meer dat het voelt dat het alleen een succes kan worden als ik er helemaal in mee ga en dat druist in tegen mijn gevoel om finacieel ook een soort zekerheid te hebben. Dit is gewoon in de loop der jaren veranderd. Het idee dat ik er niet genoeg aan kan doen en nergens zeggenschap over heb jaagt mij angst aan, maar ook het idee dat er verder geen inkomen is dan.
Ik kan me op het moment geloof ik niet zo duidelijk uitdrukken, sorry daarvoor, maar ik ben ook een beetje verward.
En er niet 100% in kunnen is ook meteen de pest, want ik voel me wel verantwoordelijk, als het goed gaat is dat voor een deel mijn verdienste, maar als het slecht gaat ook. Ik denk dat wij elkaar zakelijk prima aanvullen, daar lig ik niet zo wakker van. het is meer dat het voelt dat het alleen een succes kan worden als ik er helemaal in mee ga en dat druist in tegen mijn gevoel om finacieel ook een soort zekerheid te hebben. Dit is gewoon in de loop der jaren veranderd. Het idee dat ik er niet genoeg aan kan doen en nergens zeggenschap over heb jaagt mij angst aan, maar ook het idee dat er verder geen inkomen is dan.
Ik kan me op het moment geloof ik niet zo duidelijk uitdrukken, sorry daarvoor, maar ik ben ook een beetje verward.
dinsdag 2 september 2008 om 15:12
dinsdag 2 september 2008 om 15:46
Maar het is toch ZIJN droom? Ik snap wel dat je het er een deel mee eens moet zijn maar als mijn man nu besluit ontslag te nemen om een eigen zaak te beginnen dan is dat zijn keuze maar ook zijn verantwoordelijkheid. Ik heb daar niets mee te maken en zal daar ook niet mee helpen, hij helpt mij toch ook niet met mijn baan?
Het is wat mij betreft gewoon een baan, een carriereswitch zo je wil. Als je alles goed regelt kan je er helemaal buiten blijven, ook financieel. Als hij denkt dat hij het kan, kan hij dat toch gaan doen?
Vraag me wel af of het slim is om "zomaar" een winkel te beginnen. Misschien is het handig voor hem eerst wat opleidingen/cursussen te doen in die richting? Er komt veel bij kijken..
Het is wat mij betreft gewoon een baan, een carriereswitch zo je wil. Als je alles goed regelt kan je er helemaal buiten blijven, ook financieel. Als hij denkt dat hij het kan, kan hij dat toch gaan doen?
Vraag me wel af of het slim is om "zomaar" een winkel te beginnen. Misschien is het handig voor hem eerst wat opleidingen/cursussen te doen in die richting? Er komt veel bij kijken..
dinsdag 2 september 2008 om 17:23
Artio, je kunt best parttime in de zaak werken en tòch volledige zeggenschap hebben.
Het gaat er mij om dat jij niet degene bent die gaat buffelen om zijn droom waar te maken, zoals hi1977 ook aangeeft. Dat hou je niet vol. Het lukt je alleen, als het ook jouw droom is, of als je zorgt dat het dat wordt. Dus als je nu al een flinke vinger in de pap hebt bij het ondernemingsplan, de rechtsvorm, de taakverdeling en wat niet al.
En dat kun je in het begin best beperken tot 2 of 3 dagen werk per week, met daarnaast loondienst, dat doen meer mensen.
Maar wat wil je met je eigen carriere? Gaat het jou vooral om een inkomen uit loondienst, of vind je inhoudelijk het werk waar je voor gestudeerd hebt ook interessant? Zou je dat uiteindelijk willen opgeven voor een eigen winkel? Of zie je punten waar die winkel aansluit op jouw kennis en ervaring?
Het gaat er mij om dat jij niet degene bent die gaat buffelen om zijn droom waar te maken, zoals hi1977 ook aangeeft. Dat hou je niet vol. Het lukt je alleen, als het ook jouw droom is, of als je zorgt dat het dat wordt. Dus als je nu al een flinke vinger in de pap hebt bij het ondernemingsplan, de rechtsvorm, de taakverdeling en wat niet al.
En dat kun je in het begin best beperken tot 2 of 3 dagen werk per week, met daarnaast loondienst, dat doen meer mensen.
Maar wat wil je met je eigen carriere? Gaat het jou vooral om een inkomen uit loondienst, of vind je inhoudelijk het werk waar je voor gestudeerd hebt ook interessant? Zou je dat uiteindelijk willen opgeven voor een eigen winkel? Of zie je punten waar die winkel aansluit op jouw kennis en ervaring?
dinsdag 2 september 2008 om 20:04
Het is natuurlijk onzin dat zijn droom alleen gerealiseerd kan worden met jouw hulp. Al die andere ondernemers moeten het namelijk ook zonder jouw ondersteuning stellen; dat zal hem dus ook best lukken. Daarvoor zal hij wel het nodige moeten doen en laten. Het begint met een goed plan en met deskundige hulp. Het voert te ver om op dit forum een bedrijfsplan te gaan voorkauwen maar het lijkt me in elk geval belangrijk dat jij je realiseert dat je keuzes hebt en niet blindelings in zijn droom hoeft te stappen.
woensdag 3 september 2008 om 01:05
woensdag 3 september 2008 om 02:53
quote:Artio schreef op 02 september 2008 @ 14:40:
Mijn partner wilde, toen hij nog in zijn oude beroep zat,welk beroep?quote:altijg graag een eigen winkel beginnen.Waarom? Wat trekt hem zo aan?quote:Nooit van gekomen en hij doet nu ook iets heel anders. Gister viel het dus ook nogal koud op mijn dak dat hij aangaf toch zo'n winkel als droomwens te zien.Kennen jullie elkaar slecht, praten jullie slecht, is hij erg wispelturig?quote:In de jaren is er natuurlijk veel veranderd en het idee vran vroeger is heel anders dan het idee van nu. Als we dit jaren geleden hadden gedaan hadden we zonder personeel samen in de zaak gestaan en had ik andere keuzes gemaakt mbt tot studie e.d. Nu hebben we een eigen huisje studeer ik nog lekker een aantal jaren door... stabiel dus.Hoe oud zijn jullie? Wat studeer je? Waarom studeer jij nog, en hoe denkt hij daar over?quote:Nu zit mijn partner erover te denken om gewoon een winkel te openen. We hebben dan gen stabiel inkomen meer, dus ik heb gezegd dat dat alleen kan als ik klaar ben met studie, zodat we in ieder geval 1 stabiel inkomen hebben.En ga jij daar over? Of is dat de manier waarop jullie communiceren: hij beslist dit, jij beslist dat, en jullie leggen elkaar voldongen feiten en dictaten voor?quote:Daarbij heb ik dan mijn eigen carriere en zou er dus prsoneel moeten komen.Waarom kan hij het niet alleen?quote:Dan slaat helemaal de angst om mijn hart, want dat kost veel geld (zeker in verhouding tot de gemiddelde omzet van het type bedrijf).Vertel?quote:Mijn partner denkt er redelijk makkelijk over en ik ben er juist goed in om problemen op te sporen en op te lossen.Je klinkt alsof je vooral goed bent problemen te zien nog voor er iets gebeurd is, dat is iets anders dan problemen opsporen.quote:Als ik dus niet fultime in die zaak sta ben ik bang dat ik nergens wat over te zeggen heb (helemaal niet als er personeel rondloopt, want dan ben ik alleen 'de vrouw van de baas').En waarom zou jij ergens iets over te zeggen moeten hebben waar je niet aan mee doet? Wil hij wel dat je mee doet?quote:Het komt dus nogal koud op mijn dak en ik zie al overal beren op de weg. Toch wil ik er alles aan doen om de wens van mijn partner werkelijkheid te laten worden.Waarom? En wil hij dat, of vind jij dat je onmisbaar bent?
Mijn partner wilde, toen hij nog in zijn oude beroep zat,welk beroep?quote:altijg graag een eigen winkel beginnen.Waarom? Wat trekt hem zo aan?quote:Nooit van gekomen en hij doet nu ook iets heel anders. Gister viel het dus ook nogal koud op mijn dak dat hij aangaf toch zo'n winkel als droomwens te zien.Kennen jullie elkaar slecht, praten jullie slecht, is hij erg wispelturig?quote:In de jaren is er natuurlijk veel veranderd en het idee vran vroeger is heel anders dan het idee van nu. Als we dit jaren geleden hadden gedaan hadden we zonder personeel samen in de zaak gestaan en had ik andere keuzes gemaakt mbt tot studie e.d. Nu hebben we een eigen huisje studeer ik nog lekker een aantal jaren door... stabiel dus.Hoe oud zijn jullie? Wat studeer je? Waarom studeer jij nog, en hoe denkt hij daar over?quote:Nu zit mijn partner erover te denken om gewoon een winkel te openen. We hebben dan gen stabiel inkomen meer, dus ik heb gezegd dat dat alleen kan als ik klaar ben met studie, zodat we in ieder geval 1 stabiel inkomen hebben.En ga jij daar over? Of is dat de manier waarop jullie communiceren: hij beslist dit, jij beslist dat, en jullie leggen elkaar voldongen feiten en dictaten voor?quote:Daarbij heb ik dan mijn eigen carriere en zou er dus prsoneel moeten komen.Waarom kan hij het niet alleen?quote:Dan slaat helemaal de angst om mijn hart, want dat kost veel geld (zeker in verhouding tot de gemiddelde omzet van het type bedrijf).Vertel?quote:Mijn partner denkt er redelijk makkelijk over en ik ben er juist goed in om problemen op te sporen en op te lossen.Je klinkt alsof je vooral goed bent problemen te zien nog voor er iets gebeurd is, dat is iets anders dan problemen opsporen.quote:Als ik dus niet fultime in die zaak sta ben ik bang dat ik nergens wat over te zeggen heb (helemaal niet als er personeel rondloopt, want dan ben ik alleen 'de vrouw van de baas').En waarom zou jij ergens iets over te zeggen moeten hebben waar je niet aan mee doet? Wil hij wel dat je mee doet?quote:Het komt dus nogal koud op mijn dak en ik zie al overal beren op de weg. Toch wil ik er alles aan doen om de wens van mijn partner werkelijkheid te laten worden.Waarom? En wil hij dat, of vind jij dat je onmisbaar bent?
woensdag 3 september 2008 om 04:15
Hoi Artio,
Het kan lastig zijn, maar als je partner zijn eigen winkel/bedrijf wil opzetten is dat toch vooral zijn zaak, als ik het zo lees. Je kunt hem ondersteunen, zonder zelf meteen "partner" iod te zijn,en zonder mee gezogen worden in eventueel mindere tijden.
Ik snap je reserves,want eigen baas zijn is niet altijd even makkelijk. Mijn vriend is ook eigen baas, en ik werk bij hem. Sta op de loonlijst en heb aandelen. Maar dan nog is het soms lastig, want ik beschouw het ook als mijn eigen zaak, hoewel dat feitelijk niet zo is en hij neemt soms beslissingen waar ik niet achter sta. Daar baal ik dan van, maar kan er weinig aan doen, mocht het echt mis gaan, dan is het zijn pakkie an, en niet de mijne (hoewel ik dan wel mijn baan kwijt ben). Soms luistert hij ook wel naar mijn adviezen, en dat is maar goed ook
Wij werken ook in een niet zo geweldige branche, economisch gezien, maar ik ga er wel helemaal voor, net als hij. Hij zit al ca. 20 jr in die branche, en ik ca. 15, en ik zie zijn bedrijf ook helemaal als de mijne, ik werk daar alsof het mijn eigen bedrijf is, ook al sta ik "gewoon" op de loonlijst.
Nou ja, weet ook niet zo goed wat ik hiermee wil zeggen, behalve denk ik, áls je mee gaat werken, echt mee gaat werken, dat je er ook wel voor moet gaan, dat jullie hetzelfde resultaat voor ogen hebben. Want maar "half", dat gaat niet werken denk ik.
Het kan lastig zijn, maar als je partner zijn eigen winkel/bedrijf wil opzetten is dat toch vooral zijn zaak, als ik het zo lees. Je kunt hem ondersteunen, zonder zelf meteen "partner" iod te zijn,en zonder mee gezogen worden in eventueel mindere tijden.
Ik snap je reserves,want eigen baas zijn is niet altijd even makkelijk. Mijn vriend is ook eigen baas, en ik werk bij hem. Sta op de loonlijst en heb aandelen. Maar dan nog is het soms lastig, want ik beschouw het ook als mijn eigen zaak, hoewel dat feitelijk niet zo is en hij neemt soms beslissingen waar ik niet achter sta. Daar baal ik dan van, maar kan er weinig aan doen, mocht het echt mis gaan, dan is het zijn pakkie an, en niet de mijne (hoewel ik dan wel mijn baan kwijt ben). Soms luistert hij ook wel naar mijn adviezen, en dat is maar goed ook
Wij werken ook in een niet zo geweldige branche, economisch gezien, maar ik ga er wel helemaal voor, net als hij. Hij zit al ca. 20 jr in die branche, en ik ca. 15, en ik zie zijn bedrijf ook helemaal als de mijne, ik werk daar alsof het mijn eigen bedrijf is, ook al sta ik "gewoon" op de loonlijst.
Nou ja, weet ook niet zo goed wat ik hiermee wil zeggen, behalve denk ik, áls je mee gaat werken, echt mee gaat werken, dat je er ook wel voor moet gaan, dat jullie hetzelfde resultaat voor ogen hebben. Want maar "half", dat gaat niet werken denk ik.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
woensdag 3 september 2008 om 10:43
Ten eerste wil ik wel graag even stellen dat mijn partner en ik niet op een onmenselijke manier met elkaar praten ofzo haha. Het zijn geen feiten over en weer en we kunnen overal juist goed over praten. Dat het koud om mijn dak kwam is om twee redenen 1) hij heeft het er al jaren niet meer over en 2) hij schrok er volgens mij zelf ook van dat hij die droom nog heeft. Ik had er dus niet achter kunnen komen. Daarbij is hij op het moment ook nog eens heel wispelturig.
Het idee dat ik er helemaal buiten blijf onder het motto 'het is toch zijn zaak' is ondenkbaar. Een eigen zaak is keihard werken en geen 40 urige werkweek (eerder 90) en een winkel gaat ook mijn leven drastisch veranderen ookal zet ik er geen stap binnen. Ook mijn toekomst staat dan op het spel (want met deze economie is het echt een gok) en ik wil dus wel een stabiel inkomen, en dat lijkt mij ook heel logisch.
Het personeel verhaal... goed personeel is erg lastig te krijgen in die branche, maar wel noodzakelijk omdat je niet in je eentje een winkel kan draaien. Daarbij heb ik dus mijn bedenkingen bij het inkomen dat je kunt genereren en als daar nog een 4000 euro weggaat aan personeel vraag ik me helemaal af of het haalbaar is. Goed personeel verdient zich terug, dat weet ik, maar ik heb redenen genoeg om hier een probleem te zien.
Ik studeer nog aan de universiteit en doe dat in de eerste plaats omdat ik studeren heel leuk vind. Mijn studie heeft weinig raakvlakken met een eigen winkel.
Wat ik wil weet ik ook niet. Ik ben op het moment ook erg bezig met het kiezen van een master e.d. en ik wil gewoon werk dat bij me past. Ik hoef geen status en een grote auto, maar gewoon werk waar ik me prettig voel en een salaris dat daarbij past. Nu met die winkel weet ik het helemaal niet meer.
Wat ik wil in de winkel maakt volgens mij in de eerste jaren toch niet uit, want ik vind het onverantwoord om alletwee nu fulltime in die winkel te staan. Ik wil mijn huis niet kwijt en zal dus zorgen voor extra inkomen.
Door de jaren heen heb ik vele soortgelijke winkels kapot zien gaan. Vaak omdat ze niet efficient werken en een winkel beginnen 'omdat dat zo leuk is' en verder niet kijken naar cijfers e.d. Ik wil dat voorkomen (mijn partner ziet ook nergens problemen (maar dan ook echt NERGENS)) en ik zal er dus altijd alles aan doen om te helpen. Iemand aannemen om mijn hulpgevende taken is weer terug naar het personeelspunt. Als dit betekent dat ik vecht voor zijn droom, dan is dat maar zo, dat heb ik er voor over, ik kan ook mijn droom waarmaken. Ik kan hem niet gewoon laten spartelen en er zelf niets aan doen.
Ik zal dus altijd inspraak hebben, betaald of niet. (Volgens mij klink ik erg hard en kil, maar anders wordt het warrig emotioneel verhaal, dus dan liever duidelijk)
Hij heeft overigens wel diploma's hiervoor, maar weinig kennis van boekhouding enz. Daarbij is hij goed in zijn vak, maar zijn branche is een drama op het moment. Ik ben wel leuk met cijfers, dus daar wil ik niet moeilijk over doen. Ik weet gewoon niet of ik een winkel wel zie zitten. (hij kan ook een andere specialisatie kiezen zonder duur winkelpand en een groter gemiddelde omzet)
pfff lang verhaal.....
Bedankt in ieder geval voor alle advies, ga er zeker iets mee doen. (en ik hoef geen kant en klaar ondernemersplan, dat komt wel goed
het is meer de situatie waar ik mee zit)
groetjes Artio
Het idee dat ik er helemaal buiten blijf onder het motto 'het is toch zijn zaak' is ondenkbaar. Een eigen zaak is keihard werken en geen 40 urige werkweek (eerder 90) en een winkel gaat ook mijn leven drastisch veranderen ookal zet ik er geen stap binnen. Ook mijn toekomst staat dan op het spel (want met deze economie is het echt een gok) en ik wil dus wel een stabiel inkomen, en dat lijkt mij ook heel logisch.
Het personeel verhaal... goed personeel is erg lastig te krijgen in die branche, maar wel noodzakelijk omdat je niet in je eentje een winkel kan draaien. Daarbij heb ik dus mijn bedenkingen bij het inkomen dat je kunt genereren en als daar nog een 4000 euro weggaat aan personeel vraag ik me helemaal af of het haalbaar is. Goed personeel verdient zich terug, dat weet ik, maar ik heb redenen genoeg om hier een probleem te zien.
Ik studeer nog aan de universiteit en doe dat in de eerste plaats omdat ik studeren heel leuk vind. Mijn studie heeft weinig raakvlakken met een eigen winkel.
Wat ik wil weet ik ook niet. Ik ben op het moment ook erg bezig met het kiezen van een master e.d. en ik wil gewoon werk dat bij me past. Ik hoef geen status en een grote auto, maar gewoon werk waar ik me prettig voel en een salaris dat daarbij past. Nu met die winkel weet ik het helemaal niet meer.
Wat ik wil in de winkel maakt volgens mij in de eerste jaren toch niet uit, want ik vind het onverantwoord om alletwee nu fulltime in die winkel te staan. Ik wil mijn huis niet kwijt en zal dus zorgen voor extra inkomen.
Door de jaren heen heb ik vele soortgelijke winkels kapot zien gaan. Vaak omdat ze niet efficient werken en een winkel beginnen 'omdat dat zo leuk is' en verder niet kijken naar cijfers e.d. Ik wil dat voorkomen (mijn partner ziet ook nergens problemen (maar dan ook echt NERGENS)) en ik zal er dus altijd alles aan doen om te helpen. Iemand aannemen om mijn hulpgevende taken is weer terug naar het personeelspunt. Als dit betekent dat ik vecht voor zijn droom, dan is dat maar zo, dat heb ik er voor over, ik kan ook mijn droom waarmaken. Ik kan hem niet gewoon laten spartelen en er zelf niets aan doen.
Ik zal dus altijd inspraak hebben, betaald of niet. (Volgens mij klink ik erg hard en kil, maar anders wordt het warrig emotioneel verhaal, dus dan liever duidelijk)
Hij heeft overigens wel diploma's hiervoor, maar weinig kennis van boekhouding enz. Daarbij is hij goed in zijn vak, maar zijn branche is een drama op het moment. Ik ben wel leuk met cijfers, dus daar wil ik niet moeilijk over doen. Ik weet gewoon niet of ik een winkel wel zie zitten. (hij kan ook een andere specialisatie kiezen zonder duur winkelpand en een groter gemiddelde omzet)
pfff lang verhaal.....
Bedankt in ieder geval voor alle advies, ga er zeker iets mee doen. (en ik hoef geen kant en klaar ondernemersplan, dat komt wel goed
het is meer de situatie waar ik mee zit)groetjes Artio
woensdag 3 september 2008 om 10:57
Zou je wel vertrouwen in de onderneming van je partner hebben, als hij een goed ondernemingsplan zou maken?
Het lijkt alsof je bang bent dat je partner jullie financieel stabiele situatie in gevaar brengt door te falen als zelfstandig ondernemer.
Als hij je op papier kon laten zien dat hij aan alles heeft gedacht, zou je dan geruster zijn? Jullie kunnen dan ook uitrekenen hoeveel jullie gezamenlijke huishouding kost, hoeveel jij daarin inbrengt (nu en in de toekomst) en hoeveel je partner daarin inbrengt. Zodat jij kunt bepalen of je MOET werken, hoeveel dan en hoe jullie dat kunnen oplossen.
Een ondernemingsplan zal hij waarschijnlijk toch moeten maken, want personeel, winkelpand, voorraad...
Het lijkt alsof je bang bent dat je partner jullie financieel stabiele situatie in gevaar brengt door te falen als zelfstandig ondernemer.
Als hij je op papier kon laten zien dat hij aan alles heeft gedacht, zou je dan geruster zijn? Jullie kunnen dan ook uitrekenen hoeveel jullie gezamenlijke huishouding kost, hoeveel jij daarin inbrengt (nu en in de toekomst) en hoeveel je partner daarin inbrengt. Zodat jij kunt bepalen of je MOET werken, hoeveel dan en hoe jullie dat kunnen oplossen.
Een ondernemingsplan zal hij waarschijnlijk toch moeten maken, want personeel, winkelpand, voorraad...
woensdag 3 september 2008 om 11:09
quote:Artio schreef op 03 september 2008 @ 10:43:
Ik wil dat voorkomen (mijn partner ziet ook nergens problemen (maar dan ook echt NERGENS)) en ik zal er dus altijd alles aan doen om te helpen.
Dit is een heel kloterige rolverdeling. Dat jouw partner nergens problemen ziet, betekent dat hij de verantwoordelijkheid afschuift. Geen problemen zien is echt iets anders dan risico's incalculeren en vervolgens de stap wagen. Als het echt zo is dat hij nooit problemen ziet, kun je maar een ding doen: je met hand en tand tegen zijn plan verzetten. Dan is hij namelijk niet geschikt voor een eigen zaak.
Bedenk eens hoe dat zal gaan: hij dromen van een mooie zaak, jij rekenen, belasting bellen en contracten uitvogelen. Over een paar jaar werkt hij 80 uur per week en dan denkt hij dat op te lossen door extra personeel aan te nemen. Dan moet jij zeggen dat dat niet kan. Of hij denkt dat een uitbreiding zal zorgen voor verhoogde omzet. Dan moet jij waarschuwend met je vingertje zwaaien. Of hij denkt dat het gezellig is om aan kinderen te beginnen terwijl jij de kost verdient. Dan moet jij vragen wie er dan voor gaat zorgen. Enzovoort. En dan vindt hij jou een vervelende zeikerd die nooit ergens enthousiast over is.
Ik weet dit uit ervaring, mijn partners in de zaak zijn ook van die optimisten die nooit problemen zien. Op den duur raak je vastgeroest in die rolverdeling: zij altijd enthousiast, jij altijd waarschuwen. Je krijgt dan de rol van overbezorgde, strenge moeder opgedrongen. Wil je dat? Ik niet, maar zie er maar eens vanaf te komen.
Ik wil dat voorkomen (mijn partner ziet ook nergens problemen (maar dan ook echt NERGENS)) en ik zal er dus altijd alles aan doen om te helpen.
Dit is een heel kloterige rolverdeling. Dat jouw partner nergens problemen ziet, betekent dat hij de verantwoordelijkheid afschuift. Geen problemen zien is echt iets anders dan risico's incalculeren en vervolgens de stap wagen. Als het echt zo is dat hij nooit problemen ziet, kun je maar een ding doen: je met hand en tand tegen zijn plan verzetten. Dan is hij namelijk niet geschikt voor een eigen zaak.
Bedenk eens hoe dat zal gaan: hij dromen van een mooie zaak, jij rekenen, belasting bellen en contracten uitvogelen. Over een paar jaar werkt hij 80 uur per week en dan denkt hij dat op te lossen door extra personeel aan te nemen. Dan moet jij zeggen dat dat niet kan. Of hij denkt dat een uitbreiding zal zorgen voor verhoogde omzet. Dan moet jij waarschuwend met je vingertje zwaaien. Of hij denkt dat het gezellig is om aan kinderen te beginnen terwijl jij de kost verdient. Dan moet jij vragen wie er dan voor gaat zorgen. Enzovoort. En dan vindt hij jou een vervelende zeikerd die nooit ergens enthousiast over is.
Ik weet dit uit ervaring, mijn partners in de zaak zijn ook van die optimisten die nooit problemen zien. Op den duur raak je vastgeroest in die rolverdeling: zij altijd enthousiast, jij altijd waarschuwen. Je krijgt dan de rol van overbezorgde, strenge moeder opgedrongen. Wil je dat? Ik niet, maar zie er maar eens vanaf te komen.
woensdag 3 september 2008 om 11:11
Een winkel heeft veel kosten en om daar een stabiel inkomen uit te krijgen kan wel even duren. Natuurlijk is het dan zo dat hij onze financiele toekomst bedreigt, want elke maand een vast salaris is wel heel anders dan afwachten of je genoeg hebt verkocht of niet.
Het sleutelwoord is risico volgens mij. Een bedrijf is altijd een risico, maar een bedrijfje vanuit de schuur in de tuin is wel anders dan met een winkel op een toplocatie. Een winkel is in deze economie altijd een risico. Ik weet dat mijn partner goed is in zijn vak en ik weet wat hij voor kwaliteiten heeft, maar ondernemen is niet alleen maar 'leuk'. Ondernemen is een risico en ik wil dat risico zo klein mogelijk. Ik wil er niet vanuit gaan dat je meteen een hoop geld verdient, want dat is gewoon niet zo. Met falen wil ik gewoon rekening houden, want bij falen ben je je huis en je leven kwijt. Stel je zou na het eerste jaar failliet gaan, dan heb je wel een torenhoge schuld en geen inkomen meer. Daar kom je bijna niet uit.
De tip voor de prive-vaste lasten is een goede, maar dat doe ik al. (ik hou elke maand precies bij welk geld waar heen gaat.) Met een zaak wordt dat moeilijker omdat je dan dus geen vast inkomen hebt.
Ik hoop dat ik zoveel mogelijk vragen duidellijk uitleg, als er iets mist, dan hoor ik het wel.
Groetjes
Het sleutelwoord is risico volgens mij. Een bedrijf is altijd een risico, maar een bedrijfje vanuit de schuur in de tuin is wel anders dan met een winkel op een toplocatie. Een winkel is in deze economie altijd een risico. Ik weet dat mijn partner goed is in zijn vak en ik weet wat hij voor kwaliteiten heeft, maar ondernemen is niet alleen maar 'leuk'. Ondernemen is een risico en ik wil dat risico zo klein mogelijk. Ik wil er niet vanuit gaan dat je meteen een hoop geld verdient, want dat is gewoon niet zo. Met falen wil ik gewoon rekening houden, want bij falen ben je je huis en je leven kwijt. Stel je zou na het eerste jaar failliet gaan, dan heb je wel een torenhoge schuld en geen inkomen meer. Daar kom je bijna niet uit.
De tip voor de prive-vaste lasten is een goede, maar dat doe ik al. (ik hou elke maand precies bij welk geld waar heen gaat.) Met een zaak wordt dat moeilijker omdat je dan dus geen vast inkomen hebt.
Ik hoop dat ik zoveel mogelijk vragen duidellijk uitleg, als er iets mist, dan hoor ik het wel.
Groetjes
woensdag 3 september 2008 om 11:11
Ik zou ook zeker even nadenken over de gevolgen voor je leven als je een winkel hebt. Kun je het financieel dan nog aan om je winkel een aantal weken dicht te doen (vakantie) of wordt je zo'n koppel wat nooit op vakantie kan? Dat zou voor mij de dealbreaker zijn om geen winkel te willen in elk geval. Je moet al over genoeg financiele middelen beschikken om iemand die winkel te laten runnen gedurende je vakantie, anders zou het een NO GO zijn.
woensdag 3 september 2008 om 11:14
Overigens als jullie samenwonen/getrouwd zijn moet je als een van de partners een eigen zaak begint, het huis op jouw naam zetten, zodat je met faillisement je woning niet kunt kwijt raken. Dus eventuele gemeenschap van goederen kun je beter laten wijzigen en zorgen dat al jullie bezit veilig gesteld kan worden.
woensdag 3 september 2008 om 11:16
@ korenwolf: ja, daar ben ik ook wel eens bang voor. Zoals ik al zei hij ziet geen problemen en die risico's incalculeren, daar ben ik dan voor. Ik wil echter niet de zwaaiende vinger zijn idd.
Wat ik ook wel irritant vind is dat ondernemer-zijn blijkbaar een vak is waar je meestal weinig risico's ziet en het vooral 'leuk' vindt. soms lijkt het niet op een baan (als je begrijpt wat ik bedoel).
en die kinderen.... daar wil ik al helemaal niet over denken, want mijn partner denkt dat dat gewoon kan met 2 mensen met een 90 urige werkweek......maar dat is weer een ander verhaal.
Wat ik ook wel irritant vind is dat ondernemer-zijn blijkbaar een vak is waar je meestal weinig risico's ziet en het vooral 'leuk' vindt. soms lijkt het niet op een baan (als je begrijpt wat ik bedoel).
en die kinderen.... daar wil ik al helemaal niet over denken, want mijn partner denkt dat dat gewoon kan met 2 mensen met een 90 urige werkweek......maar dat is weer een ander verhaal.
woensdag 3 september 2008 om 11:19
@ elninjoo: Ik moet 2 weken vakantie, anders val ik om haha. Dat moet geen discussie zijn. We zijn dus nog niet getrouwd, maar met een eigen zaak moet dat idd goed geregeld zijn. (al heb ik ook wel eens gehoord dat als je echt veel schulden maakt de partner toch aansprakelijk gesteld kan worden, voorwaarden of niet.) Daar gaan we ook echt even voor zitten, want het zou dom zijn om er ook in dit geval vanuit te gaan dat het goed gaat.
woensdag 3 september 2008 om 14:15
quote:Artio schreef op 03 september 2008 @ 11:16:
Wat ik ook wel irritant vind is dat ondernemer-zijn blijkbaar een vak is waar je meestal weinig risico's ziet en het vooral 'leuk' vindt. soms lijkt het niet op een baan (als je begrijpt wat ik bedoel).
Ondernemen = risico-management. Wie denkt ondernemer te zijn maar geen risico's ziet en denkt dat het vooral om "leuk" draait is naief, onnozel, een gokverslaafde of een idioot. Of een combinatie daarvan.
Wat ik ook wel irritant vind is dat ondernemer-zijn blijkbaar een vak is waar je meestal weinig risico's ziet en het vooral 'leuk' vindt. soms lijkt het niet op een baan (als je begrijpt wat ik bedoel).
Ondernemen = risico-management. Wie denkt ondernemer te zijn maar geen risico's ziet en denkt dat het vooral om "leuk" draait is naief, onnozel, een gokverslaafde of een idioot. Of een combinatie daarvan.
woensdag 3 september 2008 om 14:21
quote:Artio schreef op 03 september 2008 @ 11:11:
Een winkel heeft veel kosten en om daar een stabiel inkomen uit te krijgen kan wel even duren. Natuurlijk is het dan zo dat hij onze financiele toekomst bedreigt, want elke maand een vast salaris is wel heel anders dan afwachten of je genoeg hebt verkocht of niet.
Het sleutelwoord is risico volgens mij. Een bedrijf is altijd een risico, maar een bedrijfje vanuit de schuur in de tuin is wel anders dan met een winkel op een toplocatie. Een winkel is in deze economie altijd een risico. Ik weet dat mijn partner goed is in zijn vak en ik weet wat hij voor kwaliteiten heeft, maar ondernemen is niet alleen maar 'leuk'. Ondernemen is een risico en ik wil dat risico zo klein mogelijk. Ik wil er niet vanuit gaan dat je meteen een hoop geld verdient, want dat is gewoon niet zo. Met falen wil ik gewoon rekening houden, want bij falen ben je je huis en je leven kwijt. Stel je zou na het eerste jaar failliet gaan, dan heb je wel een torenhoge schuld en geen inkomen meer. Daar kom je bijna niet uit.
De tip voor de prive-vaste lasten is een goede, maar dat doe ik al. (ik hou elke maand precies bij welk geld waar heen gaat.) Met een zaak wordt dat moeilijker omdat je dan dus geen vast inkomen hebt.
Ik hoop dat ik zoveel mogelijk vragen duidellijk uitleg, als er iets mist, dan hoor ik het wel.
GroetjesIk denk dat je een hele heldere analyse maakt. Een winkel op een toplocatie, met hoge vaste lasten is een veel en veel groter risico dan bijv. een dienstenbedrijf. Je zit met huur of kooplasten, personeel, en voorraden. Daarnaast zal je echt je ogen niet kunnen sluiten voor de huidige economische situatie. Nu beginnen is gewoon een 50-50 kansmarge. Als het misgaat komt je daar niet zomaar uit, schuldsanering van 3 tot 5 jaar of een faillissement wat je je hele leven meedraagt. Ik ben zelfstandig, ik hou van mijn werk, maar ik zou nu op dit moment niet kiezen om te starten in jullie situatie.
Een winkel heeft veel kosten en om daar een stabiel inkomen uit te krijgen kan wel even duren. Natuurlijk is het dan zo dat hij onze financiele toekomst bedreigt, want elke maand een vast salaris is wel heel anders dan afwachten of je genoeg hebt verkocht of niet.
Het sleutelwoord is risico volgens mij. Een bedrijf is altijd een risico, maar een bedrijfje vanuit de schuur in de tuin is wel anders dan met een winkel op een toplocatie. Een winkel is in deze economie altijd een risico. Ik weet dat mijn partner goed is in zijn vak en ik weet wat hij voor kwaliteiten heeft, maar ondernemen is niet alleen maar 'leuk'. Ondernemen is een risico en ik wil dat risico zo klein mogelijk. Ik wil er niet vanuit gaan dat je meteen een hoop geld verdient, want dat is gewoon niet zo. Met falen wil ik gewoon rekening houden, want bij falen ben je je huis en je leven kwijt. Stel je zou na het eerste jaar failliet gaan, dan heb je wel een torenhoge schuld en geen inkomen meer. Daar kom je bijna niet uit.
De tip voor de prive-vaste lasten is een goede, maar dat doe ik al. (ik hou elke maand precies bij welk geld waar heen gaat.) Met een zaak wordt dat moeilijker omdat je dan dus geen vast inkomen hebt.
Ik hoop dat ik zoveel mogelijk vragen duidellijk uitleg, als er iets mist, dan hoor ik het wel.
GroetjesIk denk dat je een hele heldere analyse maakt. Een winkel op een toplocatie, met hoge vaste lasten is een veel en veel groter risico dan bijv. een dienstenbedrijf. Je zit met huur of kooplasten, personeel, en voorraden. Daarnaast zal je echt je ogen niet kunnen sluiten voor de huidige economische situatie. Nu beginnen is gewoon een 50-50 kansmarge. Als het misgaat komt je daar niet zomaar uit, schuldsanering van 3 tot 5 jaar of een faillissement wat je je hele leven meedraagt. Ik ben zelfstandig, ik hou van mijn werk, maar ik zou nu op dit moment niet kiezen om te starten in jullie situatie.
woensdag 3 september 2008 om 14:46
Het punt is dat er ook wel andere mogelijkheden kunnen zijn in hetzelfde vak. Meer gespecialiseerd, andere doelgroep, andere prijs enz. Maar mijn partner wil het liefst een winkel. Lastig, want ik denk dat er meer geld te verdienen is op een diensten-achtige manier.
Daarbij heb je bij een dienst de mogelijkheid gelijkmatig te beginnen. Eerst een paar uurtjes, dan parttime en bij genoeg klanten fulltime. Een winkel kan je niet maar een paar uurtjes open doen haha. En een winkel moet wel op een goede locatie, want ergens achteraf is gedoemd te mislukken.
Nog een extra probleem is dat het een branche is die nogal achteloopt op andere moderne branches. Bestaande winkels van dit soort zijn halsstarrig, bang voor samenwerking, geen franchise, weinig gebruik van ICT en www. Een frisse wind zou erg welkom zijn, maar de klanten zijn voornamelijk op leeftijd. Weinig tot geen jongeren enz.
Daarbij heb je bij een dienst de mogelijkheid gelijkmatig te beginnen. Eerst een paar uurtjes, dan parttime en bij genoeg klanten fulltime. Een winkel kan je niet maar een paar uurtjes open doen haha. En een winkel moet wel op een goede locatie, want ergens achteraf is gedoemd te mislukken.
Nog een extra probleem is dat het een branche is die nogal achteloopt op andere moderne branches. Bestaande winkels van dit soort zijn halsstarrig, bang voor samenwerking, geen franchise, weinig gebruik van ICT en www. Een frisse wind zou erg welkom zijn, maar de klanten zijn voornamelijk op leeftijd. Weinig tot geen jongeren enz.
