Werk & Studie
alle pijlers
Ontslag genomen! en Trots!
maandag 12 november 2007 om 21:52
Ik wilde dit toch even delen met jullie allemaal:
Ik heb vandaag ontslag genomen bij mijn werkgever! Ik heb een aanbieding van een andere werkgever gekregen, start: 1 december, maar het laatste gesprek gaf mij toch inzicht dat dit het ook niet écht is. Ik heb de baan dus afgewezen omdat het niet 100% goed voelde.
Bij mijn huidige werkgever heb ik een erg leuke baan, alleen mijn twee managers (twee Fransen mannen) zijn zo hiërarchisch dat 'samenwerken' niet te doen is. Ze commanderen mij, en als ik iets niet doe, dan is het schreeuwen. HR is machteloos omdat Frankrijk ons betaald (GALIA organisatie). Toen ik mijn ontslag aangaf, kreeg ik promotie aangeboden: erg leuk meer geld, maar het lost het probleem NIET op: ik wordt hier niet gelukkig van! (sommige mensen denken echt dat problemen opgelost kunnen worden door meer geld, pff)
Het was een erg moeilijke beslissing, omdat de baan zelf erg leuk is, maar toch heb ik besloten om mijn ontslag in te dienen omdat ik zó ongelukkig werd door de hele situatie.
Stress, huilbuien (thuis voordat ik naar kantoor moest), managers die schreeuwden omdat ik niet als secretaresse wilde werken voor hen (ik ben manager bij dit bedrijf) etc. etc.
Genoeg is genoeg.. ik heb mijn intuïtie gevolgd! Dan maar even twee moeilijke maanden (of meer) totdat ik een nieuwe, leuke baan vind waar ik 100% voor wil gaan! Ik heb flink wat spaargeld opgespaard (wat eigenlijk bedoeld is voor toekomstige plannen) en ik heb een heel lieve vriend die me ook kan supporten (ook al zal ik dit hem niet toelaten want ik ben nogal trotsaangelegd haha) maar toch: ik ga voor mijn eigen well-being, mijn geluk!
Komende maanden worden moeilijk: solliciteren, onzekerheid, etc. maar uiteindelijk zal ik een stuk gelukkiger mens zijn!
Ik ben benieuwd of ik de enige ben die deze stap heb 'durven' nemen: zelf ontslag nemen om ergens anders gelukkig(!) verder te gaan?
Ik lees graag jullie situaties/ervaringen! Wie weet kunnen we elkaars kracht delen!
Ik heb vandaag ontslag genomen bij mijn werkgever! Ik heb een aanbieding van een andere werkgever gekregen, start: 1 december, maar het laatste gesprek gaf mij toch inzicht dat dit het ook niet écht is. Ik heb de baan dus afgewezen omdat het niet 100% goed voelde.
Bij mijn huidige werkgever heb ik een erg leuke baan, alleen mijn twee managers (twee Fransen mannen) zijn zo hiërarchisch dat 'samenwerken' niet te doen is. Ze commanderen mij, en als ik iets niet doe, dan is het schreeuwen. HR is machteloos omdat Frankrijk ons betaald (GALIA organisatie). Toen ik mijn ontslag aangaf, kreeg ik promotie aangeboden: erg leuk meer geld, maar het lost het probleem NIET op: ik wordt hier niet gelukkig van! (sommige mensen denken echt dat problemen opgelost kunnen worden door meer geld, pff)
Het was een erg moeilijke beslissing, omdat de baan zelf erg leuk is, maar toch heb ik besloten om mijn ontslag in te dienen omdat ik zó ongelukkig werd door de hele situatie.
Stress, huilbuien (thuis voordat ik naar kantoor moest), managers die schreeuwden omdat ik niet als secretaresse wilde werken voor hen (ik ben manager bij dit bedrijf) etc. etc.
Genoeg is genoeg.. ik heb mijn intuïtie gevolgd! Dan maar even twee moeilijke maanden (of meer) totdat ik een nieuwe, leuke baan vind waar ik 100% voor wil gaan! Ik heb flink wat spaargeld opgespaard (wat eigenlijk bedoeld is voor toekomstige plannen) en ik heb een heel lieve vriend die me ook kan supporten (ook al zal ik dit hem niet toelaten want ik ben nogal trotsaangelegd haha) maar toch: ik ga voor mijn eigen well-being, mijn geluk!
Komende maanden worden moeilijk: solliciteren, onzekerheid, etc. maar uiteindelijk zal ik een stuk gelukkiger mens zijn!
Ik ben benieuwd of ik de enige ben die deze stap heb 'durven' nemen: zelf ontslag nemen om ergens anders gelukkig(!) verder te gaan?
Ik lees graag jullie situaties/ervaringen! Wie weet kunnen we elkaars kracht delen!
maandag 12 november 2007 om 21:59
Hoi!
Je mag trots op jezelf zijn door zo'n moedige beslissing te nemen. Trek je vooral van niemand wat aan die roept "geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt". Want deze opmerking zul je ongetwijfeld een paar keer horen. Bedenkdan ; als jij huilend naar je werk gaat, is dat gewoon niet goed.
Heb het zelf ook 6 jaar geleden gedaan, en zolang je positief bent en blijft zal het vast allemaal goedkomen. Stap overal met een lach en een mooi CV binnen, dan heb je (echt!) de helft al gewonnen!!
Ik werk nu als intercedent bij Tempo-Team, stap eens binnen bij de dichtbijzijnde vestiging om de mogelijkheden door te spreken. (Of kijk op www.tempo-team.nl) You never know!
Mocht je nog vragen aan me hebben, dan kun je deze rustig aan mij stellen,
Heel veel succes gewenst en het komt echt allemaal goed, de arbeidsmarkt ziet er rooskleurig uit!
Je mag trots op jezelf zijn door zo'n moedige beslissing te nemen. Trek je vooral van niemand wat aan die roept "geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt". Want deze opmerking zul je ongetwijfeld een paar keer horen. Bedenkdan ; als jij huilend naar je werk gaat, is dat gewoon niet goed.
Heb het zelf ook 6 jaar geleden gedaan, en zolang je positief bent en blijft zal het vast allemaal goedkomen. Stap overal met een lach en een mooi CV binnen, dan heb je (echt!) de helft al gewonnen!!
Ik werk nu als intercedent bij Tempo-Team, stap eens binnen bij de dichtbijzijnde vestiging om de mogelijkheden door te spreken. (Of kijk op www.tempo-team.nl) You never know!
Mocht je nog vragen aan me hebben, dan kun je deze rustig aan mij stellen,
Heel veel succes gewenst en het komt echt allemaal goed, de arbeidsmarkt ziet er rooskleurig uit!
maandag 12 november 2007 om 22:10
Ik heb in augustus ontslag genomen en net als bij jou lees voelde ik me blij, opgelucht en trots. Trots omdat ik voor mijzelf koos. Ik had het niet bar slecht, maar mijn functie was uitgehold en ik kreeg intern een andere functie aangeboden, maar daar kwam uiteindelijk zoveel gezeik bij, dat ik merkte dat ik iedere dag met ietsje minder plezier naar mijn werk ging. En ik ben 'm gesmeerd voordat ik met tegenzin naar mijn werk zou gaan.
Ik ben mijn hele leven altijd met plezier naar mijn werk gegaan en ik wou dit koste wat kost vermijden. Ik ga niet ongelukkig zijn vanwege mijn werk. Net als jij had ik een financiele buffer, dat geeft natuurlijk ook de mogelijkheid om zoiets te doen.
Twee maanden en een aantal sollicitaties later ben ik aangenomen bij de politie en as maandag begin ik met de opleiding.
Ik kreeg reacties van "jeetje, je hebt nog helemaal geen nieuwe baan, wat dom" tot "wat stoer". Maar die reacties kunnen en konden me niet veel schelen, ik wist dat het de juiste keuze was (okay, heb na anderhalve maand wel eens momenten gehad dat ik even dacht van 'hmmm... was dit nu wel zo verstandig') en dat ik zeker weer een baan zou vinden en wel een die nog beter bij mij zou passen. And so I did.
Succes! Zoals gezegd: vacatures in overvloed op dit moment.
Ik ben mijn hele leven altijd met plezier naar mijn werk gegaan en ik wou dit koste wat kost vermijden. Ik ga niet ongelukkig zijn vanwege mijn werk. Net als jij had ik een financiele buffer, dat geeft natuurlijk ook de mogelijkheid om zoiets te doen.
Twee maanden en een aantal sollicitaties later ben ik aangenomen bij de politie en as maandag begin ik met de opleiding.
Ik kreeg reacties van "jeetje, je hebt nog helemaal geen nieuwe baan, wat dom" tot "wat stoer". Maar die reacties kunnen en konden me niet veel schelen, ik wist dat het de juiste keuze was (okay, heb na anderhalve maand wel eens momenten gehad dat ik even dacht van 'hmmm... was dit nu wel zo verstandig') en dat ik zeker weer een baan zou vinden en wel een die nog beter bij mij zou passen. And so I did.
Succes! Zoals gezegd: vacatures in overvloed op dit moment.
Known to cause insanity in laboratory mice
maandag 12 november 2007 om 22:56
Wat ontzettend moedig van je. Dat is echt een staaltje voor jezelf kiezen! Ik zit momenteel in zo'n situatie dat mijn huidige baan echt niet meer te doen is, met zoveel tegenzin ga ik erheen. Ik ben 10 jaar geleden gestopt met mijn HBO-opleiding, vanwege pure faalangst. Dankzij de werkervaring die ik heb opgedaan ben ik veel zelfverzekerder, maar helaas, heb dus niet dat diploma waardoor ik steeds in banen zal verzanden waar ik mijn talent niet in kwijt kan. Ik heb nu de keuze gemaakt dat ik die HBO-opleiding toch nog ga afmaken. Helaas bevind ik me niet in een situatie waarin ik ontslag kan nemen, maar ik heb contact opgenomen met een bureau voor loopbaanbegeleiding, zodat ik even een extra steuntje in de rug heb om mijn dromen te verwezenlijken. En het gaat lukken, het hebben van dit doel stemt me al zo gelukkig dat ik het zelfs nu niet erg vind om naar mijn huidige baan te gaan, hoewel ik daar wel iets aan moet gaan veranderen.
dinsdag 13 november 2007 om 16:39
Valencia, good for you!
Ik heb vorige week ook ontslag genomen. Dat wil zeggen, aangegeven dat ik ga stoppen. Mijn contract loopt t/m december. Ik zie nog niet gebeuren dat men dan al een opvolger voor me heeft, en ik wil best nog een tijdje doorwerken tot dat wél zo is. Dus voorlopig zit ik er nog wel. Maar het gevoel is nu al anders. Deze week heb ik een beetje twijfel, heb ik er echt goed aan gedaan? Ik zit hier toch leuk? Maar dat komt denk ik juist doordát ik nu weet dat er een eind aan gaat komen.
Ik dacht hier (bij een kleine stichting voor kunst- en cultuureducatie) een relaxt baantje voor 12 uur per week te hebben. Mooi te combineren met mijn gezin (2 jonge kinderen) en andere ambities die ik heb. Flexibel werk, min of meer om de hoek, wat wilde ik nog meer. Een basis-salaris en alle mogelijkheden met mijn andere activiteiten nog aanvullend te verdienen.
Het pakte heel anders uit. Mijn werk bleek veel meer specifieke boekhoudkundige werkzaamheden te bevatten dan was aangegeven. Ik heb daar lang mee geworsteld en uiteindelijk - bijna overspannen - aangegeven dat het moest worden uitbesteed en dat ik anders ontslag zou nemen. Dat werd ingewilligd, tegen mijn verwachtingen in. Dit is nu een maand of twee geleden. Omdat ik toen éigenlijk al het besluit genomen had, maar men tegen mijn verwachtingen in mijn wensen honoreerde, ben ik doorgegaan. Maar sinds mijn oudste op school zit en ik die tijden erbij heb om rekening mee te houden, trek ik het steeds moeilijker. Schooltijden, dagverblijftijden, onregelmatige diensten en vaak reizen man... bovendien zijn mijn kinderen heel vaak ziek en dan lopen alle zorgvuldige planningen in het honderd.
Aan mijn andere ambities kwam ik totaal niet toe.
Nu heb ik dus voor rust gekozen. Rust en zelfstandigheid. Heel spannend, maar het voelt goed.
xx lisa.
Ik heb vorige week ook ontslag genomen. Dat wil zeggen, aangegeven dat ik ga stoppen. Mijn contract loopt t/m december. Ik zie nog niet gebeuren dat men dan al een opvolger voor me heeft, en ik wil best nog een tijdje doorwerken tot dat wél zo is. Dus voorlopig zit ik er nog wel. Maar het gevoel is nu al anders. Deze week heb ik een beetje twijfel, heb ik er echt goed aan gedaan? Ik zit hier toch leuk? Maar dat komt denk ik juist doordát ik nu weet dat er een eind aan gaat komen.
Ik dacht hier (bij een kleine stichting voor kunst- en cultuureducatie) een relaxt baantje voor 12 uur per week te hebben. Mooi te combineren met mijn gezin (2 jonge kinderen) en andere ambities die ik heb. Flexibel werk, min of meer om de hoek, wat wilde ik nog meer. Een basis-salaris en alle mogelijkheden met mijn andere activiteiten nog aanvullend te verdienen.
Het pakte heel anders uit. Mijn werk bleek veel meer specifieke boekhoudkundige werkzaamheden te bevatten dan was aangegeven. Ik heb daar lang mee geworsteld en uiteindelijk - bijna overspannen - aangegeven dat het moest worden uitbesteed en dat ik anders ontslag zou nemen. Dat werd ingewilligd, tegen mijn verwachtingen in. Dit is nu een maand of twee geleden. Omdat ik toen éigenlijk al het besluit genomen had, maar men tegen mijn verwachtingen in mijn wensen honoreerde, ben ik doorgegaan. Maar sinds mijn oudste op school zit en ik die tijden erbij heb om rekening mee te houden, trek ik het steeds moeilijker. Schooltijden, dagverblijftijden, onregelmatige diensten en vaak reizen man... bovendien zijn mijn kinderen heel vaak ziek en dan lopen alle zorgvuldige planningen in het honderd.
Aan mijn andere ambities kwam ik totaal niet toe.
Nu heb ik dus voor rust gekozen. Rust en zelfstandigheid. Heel spannend, maar het voelt goed.
xx lisa.
dinsdag 13 november 2007 om 18:43
Ik wil jullie allemaal(!) erg bedanken voor jullie reacties, het geeft me kracht & moed dat er inderdaad ergens wél een hele leuke baan is voor mij waar ik bijna elke dag met plezier naar toe ga! Erg goed om te lezen dat ik absoluut niet* de enige ben in deze situatie!
Het is inderdaad een mega riscico die ik neem, maar ja, je kan beter een risico nemen dan de rest van je leven denken "had ik maar..". Natuurlijk heb ik het geluk om wat spaargeld op mijn rekening te hebben & een enorm lieve vriend die me ook bij "noodsituaties"kan helpen (ookal wil hij mij financieel vanaf dag 1 al helpen
het voelt toch erg goed! Een last van mijn schouder helemaal weg!
Vandaag heb ik mijn CV op twee grote vacaturessites gezet, nog geen leuke reacties maar dat komt wel, even geduld hebben.. ik houd jullie op de hoogte!
Euphoria, ik vind jou echt heel stoer!, als ik dat zo even mag zeggen... grijns! Om weer helemaal te starten met een opleiding en volledig te gaan voor wat jij wil, ookal is het even moeilijk en zwaar... toch je dromen achtervolgen! Je mag trots op jezelf zijn! En vergeet niet.. de tijd vliegt zo voorbij! nu even hardwerken.. & zo maar genieten van je (aan)winst!
Het is inderdaad een mega riscico die ik neem, maar ja, je kan beter een risico nemen dan de rest van je leven denken "had ik maar..". Natuurlijk heb ik het geluk om wat spaargeld op mijn rekening te hebben & een enorm lieve vriend die me ook bij "noodsituaties"kan helpen (ookal wil hij mij financieel vanaf dag 1 al helpen
het voelt toch erg goed! Een last van mijn schouder helemaal weg! Vandaag heb ik mijn CV op twee grote vacaturessites gezet, nog geen leuke reacties maar dat komt wel, even geduld hebben.. ik houd jullie op de hoogte!
Euphoria, ik vind jou echt heel stoer!, als ik dat zo even mag zeggen... grijns! Om weer helemaal te starten met een opleiding en volledig te gaan voor wat jij wil, ookal is het even moeilijk en zwaar... toch je dromen achtervolgen! Je mag trots op jezelf zijn! En vergeet niet.. de tijd vliegt zo voorbij! nu even hardwerken.. & zo maar genieten van je (aan)winst!
