Werk & Studie
alle pijlers
Opleiding KP, PT, GZ
dinsdag 22 oktober 2024 om 13:35
Beste allemaal,
Ik net klaar met mijn PT opleiding.
Echter, nog altijd continue last van faalangst en onzekerheid in mijn werk.
Zijn hier GZ-psychologen, KPers of PTers die dit overspoelende en vaak continue aanwezige gevoel herkennen? Of ook soms serieus overwegen om te stoppen met dit werk en iets te doen wat minder stress geeft?
Groet T
Ik net klaar met mijn PT opleiding.
Echter, nog altijd continue last van faalangst en onzekerheid in mijn werk.
Zijn hier GZ-psychologen, KPers of PTers die dit overspoelende en vaak continue aanwezige gevoel herkennen? Of ook soms serieus overwegen om te stoppen met dit werk en iets te doen wat minder stress geeft?
Groet T
dinsdag 22 oktober 2024 om 15:53
Heb je geen intervisiegroep of nog doorlopende leertherapie? Bij PT opleiding hoort toch ook leertherapie?
Want ja, die onzekerheid is normaal. En zeker als je net klaar bent met iets en nog af moet wachten wat er qua rollen en verwachtingen nu zal veranderen. Maar als het goed is, trekt dat wel bij. En als dat niet zo is: doe als een "normaal persoon", en zoek een goede therapeut. Want jezelf vooruit helpen is een stuk moeilijker dan anderen helpen.
Want ja, die onzekerheid is normaal. En zeker als je net klaar bent met iets en nog af moet wachten wat er qua rollen en verwachtingen nu zal veranderen. Maar als het goed is, trekt dat wel bij. En als dat niet zo is: doe als een "normaal persoon", en zoek een goede therapeut. Want jezelf vooruit helpen is een stuk moeilijker dan anderen helpen.
dinsdag 22 oktober 2024 om 18:49
Ik zou dit inderdaad ook in een intervisiegroep bespreken. Is dit niet ook aan bod gekomen in de supervisie of leertherapie tijdens je PT opleiding?
Ik herken het wel van tijdens mijn GZ opleiding, het idee dat ik net zoveel zou moeten kunnen en weten als mijn werkbegeleider met 15+ jaar ervaring als ik klaar ben (en het gevoel dat ik dat niet kan). Mijn supervisor maakte daarover de opmerking: als je klaar bent, ben je een GZ psycholoog zonder ervaring (als GZ'er dus). Dat hielp me wel om mijn eigen lat lager te leggen.
Maar, het overspoelde me niet en als jij dat wel hebt is dat wel een teken dat je er iets mee moet. Hoe realistisch is dit gevoel? Je hebt een universitair diploma behaald, bent geselecteerd voor de PT opleiding én hebt die succesvol afgerond. Dat heb je zelf, op eigen kracht gedaan. Dat was geen toeval en je hebt die diploma's niet cadeau gekregen toen je een pakje boter kocht. Je supervisoren/werkbegeleiders zien dat je dit kan, anders krijg je geen voldoende beoordeling. Waarom zie jij dit anders? Waarom hebben zij wel dat vertrouwen in jou, en jij niet in jezelf? Waarom vertrouw jij hun oordeel niet, terwijl dat ervaren collega's zijn die prima in staat zijn om een oordeel te kunnen/ mogen hebben hierover.
Het is zonde als dit maakt dat je afhaakt en iets anders zoekt. Gun het jezelf om die antwoorden te zoeken. Kan je daarna altijd nog in een bakkerij gaan werken om lekker de hele dag taartjes te gaan verkopen
Ik herken het wel van tijdens mijn GZ opleiding, het idee dat ik net zoveel zou moeten kunnen en weten als mijn werkbegeleider met 15+ jaar ervaring als ik klaar ben (en het gevoel dat ik dat niet kan). Mijn supervisor maakte daarover de opmerking: als je klaar bent, ben je een GZ psycholoog zonder ervaring (als GZ'er dus). Dat hielp me wel om mijn eigen lat lager te leggen.
Maar, het overspoelde me niet en als jij dat wel hebt is dat wel een teken dat je er iets mee moet. Hoe realistisch is dit gevoel? Je hebt een universitair diploma behaald, bent geselecteerd voor de PT opleiding én hebt die succesvol afgerond. Dat heb je zelf, op eigen kracht gedaan. Dat was geen toeval en je hebt die diploma's niet cadeau gekregen toen je een pakje boter kocht. Je supervisoren/werkbegeleiders zien dat je dit kan, anders krijg je geen voldoende beoordeling. Waarom zie jij dit anders? Waarom hebben zij wel dat vertrouwen in jou, en jij niet in jezelf? Waarom vertrouw jij hun oordeel niet, terwijl dat ervaren collega's zijn die prima in staat zijn om een oordeel te kunnen/ mogen hebben hierover.
Het is zonde als dit maakt dat je afhaakt en iets anders zoekt. Gun het jezelf om die antwoorden te zoeken. Kan je daarna altijd nog in een bakkerij gaan werken om lekker de hele dag taartjes te gaan verkopen
dinsdag 22 oktober 2024 om 21:45
Bij het lezen van de titel dacht ik bij PT echt aan personal trainer
en toen vroeg ik me af wat voor andere sportieve dingen de KP en de GZ dan waren. Ik zit duidelijk niet in de gezondheidszorg.
dinsdag 22 oktober 2024 om 22:07
Je werkomgeving maakt ook uit. Als je gewend bent om bijvoorbeeld op een universitaire instelling of een andere werkplek waar iedereen elkaar de loef af probeert te steken qua onderzoek doen en dergelijke, dan kan een wat meer relaxte setting bij een psychologenpraktijk al een stuk relaxter zijn qua sfeer.
Dus ga zeker rondkijken op wat voor soort werkplek jij je het prettigst voelt en daardoor zekerder van je eigen kunnen zal worden. Tijdens zon opleiding krijg je zo vaak feedback over wat niet goed gaat, moet je je naar andermans wensen voegen, dat je vrij weinig tijd hebt om comfortabel te worden met je eigen werkstijl. Welke vormen vind je leuk en welke wil je na je opleiding echt voorlopig niet meer doen?
En als de stress toch hoog blijft: kies een plek met relatief kortdurende, protocolaire contacten of ga tijdelijk meer de diagnostiek op of wat je ook maar ligt. Je hoeft niet meteen heel andere of moeilijkere dingen dan je voor je opleiding deed te doen. RB schap hebben houdt ook niet enorm veel anders in.
Dus ga zeker rondkijken op wat voor soort werkplek jij je het prettigst voelt en daardoor zekerder van je eigen kunnen zal worden. Tijdens zon opleiding krijg je zo vaak feedback over wat niet goed gaat, moet je je naar andermans wensen voegen, dat je vrij weinig tijd hebt om comfortabel te worden met je eigen werkstijl. Welke vormen vind je leuk en welke wil je na je opleiding echt voorlopig niet meer doen?
En als de stress toch hoog blijft: kies een plek met relatief kortdurende, protocolaire contacten of ga tijdelijk meer de diagnostiek op of wat je ook maar ligt. Je hoeft niet meteen heel andere of moeilijkere dingen dan je voor je opleiding deed te doen. RB schap hebben houdt ook niet enorm veel anders in.
donderdag 24 oktober 2024 om 14:40
Dankje voor de reacties 
Dit is zeker in supervisie en leertherapie aan bod gekomen, maar het gevoel blijft. En daar lijd ik echt onder.
Ik durf niet aan te geven dat enkelvoudige problematiek beter bij mij past ....uit angst voor een negatief oordeel van collega's. Want "wie doet een PT opleiding van een aantal jaar en gaat dan niet als PTer aan de slag? Dat kan echt niet. Dat is not done in dit werkveld." Althans, dat is wat mijn Kritische Kant zegt. Daarom voel ik mij eenzaam in dit geheel en ben ik op zoek naar mensen die deze worsteling herkennen.
Ik moet zeggen dat de dingen die zijn opgeschreven (zoals dat anderen mijn kwaliteiten zien, ik niet voor niets ben aangenomen voor de PT) zeker wel helpend zijn (!), maar zoals we weten: de gerustelling van buitenaf werkt even. Het zal echt vanuit mijn binnenkant moeten komen.
Dit is zeker in supervisie en leertherapie aan bod gekomen, maar het gevoel blijft. En daar lijd ik echt onder.
Ik durf niet aan te geven dat enkelvoudige problematiek beter bij mij past ....uit angst voor een negatief oordeel van collega's. Want "wie doet een PT opleiding van een aantal jaar en gaat dan niet als PTer aan de slag? Dat kan echt niet. Dat is not done in dit werkveld." Althans, dat is wat mijn Kritische Kant zegt. Daarom voel ik mij eenzaam in dit geheel en ben ik op zoek naar mensen die deze worsteling herkennen.
Ik moet zeggen dat de dingen die zijn opgeschreven (zoals dat anderen mijn kwaliteiten zien, ik niet voor niets ben aangenomen voor de PT) zeker wel helpend zijn (!), maar zoals we weten: de gerustelling van buitenaf werkt even. Het zal echt vanuit mijn binnenkant moeten komen.
zondag 27 oktober 2024 om 18:50
Enkelvoudige problematiek verdient ook een goed opgeleide behandelaar. Ga je niet schamen dat het perse ingewikkeld moet zijn. Zeker niet als je merkt dat je er, in jouw huidige levensfase, even niks voor voelt. Er zijn zoveel dingen mogelijk buiten de directe clientcontacten, die je als psychotherapeut goed kunt doen.
maandag 28 oktober 2024 om 14:22
Ik vind het van wijsheid getuigen om als onervaren psychotherapeut met enkelvoudige problematiek te beginnen. Je moet ergens beginnen, waarom dan niet niet met enkelvoudige problematiek.
Dit is toch geen beslissing met gevolgen voor de rest van je leven?
Ik zou denken: maak eerst vlieguren, kweek zelfvertrouwen en kijk of je hier voldoening uit haalt.
Mocht dat niet zo zijn, dan komt er vanzelf problematiek op je pad die bij je past en waarbij jij je ei kwijt kunt.
Enkelvoudige problematiek is niet hetzelfde als eenvoudige problematiek.
Dit is toch geen beslissing met gevolgen voor de rest van je leven?
Ik zou denken: maak eerst vlieguren, kweek zelfvertrouwen en kijk of je hier voldoening uit haalt.
Mocht dat niet zo zijn, dan komt er vanzelf problematiek op je pad die bij je past en waarbij jij je ei kwijt kunt.
Enkelvoudige problematiek is niet hetzelfde als eenvoudige problematiek.
maandag 28 oktober 2024 om 20:34
Ik ga aankomend jaar starten met de KP opleiding en denk dat dit deels ook echt iets is wat bij het vak hoort. Veel GZ-collega's die ik spreek kennen deze onzekerheid wel (misschien alleen niet zo overspoelend zoals jij omschrijft).
Het past ook wel bij het werk. Want ja, er zijn protocollen en richtlijnen, maar geen één behandeling of probleem is hetzelfde en het blijft dus toch vaak zoeken. Het is niet constant hetzelfde 'kunstje' doen en dat maakt het werk ook interessant, maar ook zeker pittig en stressvol met tijden.
Ik heb inmiddels wel ontdekt dat heel vaak, op heel veel vlakken, iedereen in bepaalde mate 'maar wat doet' en die gedachte helpt. Ik bedoel dat niet op een negatieve manier hoor, iedereen doet juist wat met de kennis en ervaring die ze hebben opgedaan en dat is na al die opleidingen heel wat, maar ik geloof er wel in dat er niet één juist antwoord/oplossing/behandelmethode bestaat per casus. Als je er op die manier over denkt wordt de noodzaak om het allemaal goed te willen doen ook wat minder.
Overigens kan ik soms ook over mijn eigen werk denken: ooooh deed ik maar iets meer 'recht toe recht aan' type werk, maar tegelijkertijd zou ik waarschijnlijk veel te snel verveeld zijn haha.
Het past ook wel bij het werk. Want ja, er zijn protocollen en richtlijnen, maar geen één behandeling of probleem is hetzelfde en het blijft dus toch vaak zoeken. Het is niet constant hetzelfde 'kunstje' doen en dat maakt het werk ook interessant, maar ook zeker pittig en stressvol met tijden.
Ik heb inmiddels wel ontdekt dat heel vaak, op heel veel vlakken, iedereen in bepaalde mate 'maar wat doet' en die gedachte helpt. Ik bedoel dat niet op een negatieve manier hoor, iedereen doet juist wat met de kennis en ervaring die ze hebben opgedaan en dat is na al die opleidingen heel wat, maar ik geloof er wel in dat er niet één juist antwoord/oplossing/behandelmethode bestaat per casus. Als je er op die manier over denkt wordt de noodzaak om het allemaal goed te willen doen ook wat minder.
Overigens kan ik soms ook over mijn eigen werk denken: ooooh deed ik maar iets meer 'recht toe recht aan' type werk, maar tegelijkertijd zou ik waarschijnlijk veel te snel verveeld zijn haha.
anoniem_2611 wijzigde dit bericht op 28-10-2024 20:36
8.54% gewijzigd
maandag 28 oktober 2024 om 20:36
Waarschijnlijk heb je in de PT ook de basisopleiding schema gehad toch? Het klinkt alsof je kritische en/of straffende ouder erg op de voorgrond kan treden. Wat heeft je kind dan nodig, hoe kan je die ouder buiten de deur zetten? Het kan helpen om voor situaties waarin je voelt dat het oploopt het uit te werken op papier (je bewijzen voor en tegen, welke modi eraan gaan etc), zodat je wat liever voor je kind kan worden.
dinsdag 29 oktober 2024 om 16:15
Hoi allemaal,
Dank weer voor de reacties!
Een lastig proces om in te zitten, maar het delen met anderen, al is het online en anoniem op zo'n forum, geeft toch even wat lucht!
Op werk durf ik het namelijk niet meer te delen want 'dit mag ik niet meer voelen zo richting het einde van mijn opleiding.' Dat voelt zo beklemmend uiteindelijk.
Het is nogmaals fijn dat jullie de tijd namen om mee te lezen en mee te denken.
Ik ben nu naast een baan als PTer ook aan het kijken voor wat enkelvoudiger werk. Eens kijken hoe dat zou zijn voor mij!
Dank weer voor de reacties!
Een lastig proces om in te zitten, maar het delen met anderen, al is het online en anoniem op zo'n forum, geeft toch even wat lucht!
Op werk durf ik het namelijk niet meer te delen want 'dit mag ik niet meer voelen zo richting het einde van mijn opleiding.' Dat voelt zo beklemmend uiteindelijk.
Het is nogmaals fijn dat jullie de tijd namen om mee te lezen en mee te denken.
Ik ben nu naast een baan als PTer ook aan het kijken voor wat enkelvoudiger werk. Eens kijken hoe dat zou zijn voor mij!
dinsdag 29 oktober 2024 om 16:27
Je bent wel heel streng voor jezelf.
Soms moet je iets ervaren om te weten of het je past of niet. Ik geloof niet dat het issue je kwaliteiten zijn, maar wel dat je er geen plezier aan beleeft.
Niemand is verplicht een baan uit te voeren 'omdat ze er nu eenmaal een opleiding voor heeft gedaan'. Iedereen ontwikkelt zich op verschillende manieren, ervaring leidt ook tot iets.
Aan jou om iets met je inzicht te doen, of jezelf gevangen te houden in de strenge regels van je kritische kant.
Soms moet je iets ervaren om te weten of het je past of niet. Ik geloof niet dat het issue je kwaliteiten zijn, maar wel dat je er geen plezier aan beleeft.
Niemand is verplicht een baan uit te voeren 'omdat ze er nu eenmaal een opleiding voor heeft gedaan'. Iedereen ontwikkelt zich op verschillende manieren, ervaring leidt ook tot iets.
Aan jou om iets met je inzicht te doen, of jezelf gevangen te houden in de strenge regels van je kritische kant.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
woensdag 30 oktober 2024 om 08:49
Heel herkenbaar. Ik werk sinds ruim een jaar als GZ-psycholoog en waar ik hoopte dat de onzekerheid zou afnemen, merk ik dat het nog steeds een hele grote rol speelt. Het gevoel kan me inderdaad overspoelen, vooral als ik na een vakantie weer aan de slag moet, of na een weekend. En de gedachte om maar iets heel anders te gaan doen komt steeds vaker bij me op. Terwijl ik eigenlijk verder wil, een andere setting, de KP, maar ik durf niet zo goed andere stappen te nemen.
Nu speelt er bij mij wel iets anders (mogelijk ADHD) wat een rol kan spelen. Uiteindelijk door de faalangst en onzekerheid wel besloten hier hulp voor te zoeken. Ik merk dat ik mijn keuzes voor werkplek, problematiek etc te veel maak vanuit vermijding en veiligheid, niet meer vanuit wat ik zelf wil.
Wel jammer dat je op je werk niet de ruimte hebt (of voelt dat je niet de ruimte hebt) om je onzekerheden te delen. Ik heb met verschillende PT-ers gewerkt en veel van hen geleerd, juist omdat zij ook vaak hun twijfels en onzekerheden deelden. Het zou wellicht wat meer lucht geven soms wel iets van je gevoelens te delen.
Het is in ieder geval herkenbaar en er zijn ook al mooie adviezen gegeven hier.
Nu speelt er bij mij wel iets anders (mogelijk ADHD) wat een rol kan spelen. Uiteindelijk door de faalangst en onzekerheid wel besloten hier hulp voor te zoeken. Ik merk dat ik mijn keuzes voor werkplek, problematiek etc te veel maak vanuit vermijding en veiligheid, niet meer vanuit wat ik zelf wil.
Wel jammer dat je op je werk niet de ruimte hebt (of voelt dat je niet de ruimte hebt) om je onzekerheden te delen. Ik heb met verschillende PT-ers gewerkt en veel van hen geleerd, juist omdat zij ook vaak hun twijfels en onzekerheden deelden. Het zou wellicht wat meer lucht geven soms wel iets van je gevoelens te delen.
Het is in ieder geval herkenbaar en er zijn ook al mooie adviezen gegeven hier.
Een juichtoon da’vre langs de velden..
dinsdag 5 november 2024 om 13:18
Hoi Speuk,
Ik herken de veiligheid zoeken en de vermijding. Wat vervelend dat jij daar ook last van kunt hebben. Dat is gewoon echt een rot gevoel. Je hebt hulp gezocht lees ik. Hopelijk gaat dat je wat opleveren aangezien ik ook las dat je misschien de KP wil doen. Het feit dat je die wens (voor KP) kunt voelen getuigt naar mijn idee wel van enige stevigheid die je binnenin jezelf voelt als therapeut! Dat neemt natuurlijk niet weg dat die momenten van overspoeling gewoon heel naar zijn.
Mag ik je vragen waar jij onzeker over bent?
Ik herken de veiligheid zoeken en de vermijding. Wat vervelend dat jij daar ook last van kunt hebben. Dat is gewoon echt een rot gevoel. Je hebt hulp gezocht lees ik. Hopelijk gaat dat je wat opleveren aangezien ik ook las dat je misschien de KP wil doen. Het feit dat je die wens (voor KP) kunt voelen getuigt naar mijn idee wel van enige stevigheid die je binnenin jezelf voelt als therapeut! Dat neemt natuurlijk niet weg dat die momenten van overspoeling gewoon heel naar zijn.
Mag ik je vragen waar jij onzeker over bent?
dinsdag 5 november 2024 om 23:14
Ik (nu nog slechts een simpele basispsycholoog met GZ ambities ) denk dat psychologen/therapeuten sowieso enorm vatbaar zijn voor onzekerheid, faalangst en imposter syndrome. Ik ken eigenlijk vrij weinig collega’s die van, laten we zeggen 8 van de 10 sessies, kunnen zeggen ‘Ik ben helemaal tevreden over deze sessie’.
Ik werk zelf in de sGGZ met een complexe doelgroep en echt vrijwel geen van mijn sessies lopen ‘zoals het hoort’. En hoewel ik weet dat mijn doelgroep niet voor een protocol te vangen is (wie eigenlijk wel?) praat ik mezelf regelmatig aan dat ik tekort schiet. Het helpt mij altijd om dit in supervisie en intervisie te bespreken. En te merken dat zelfs de meest ervaren KP’ers nog wel het gevoel hebben dat ze soms gevoelsmatig echt ‘geen idee’ hebben wat ze aan het doen zijn. Nogmaals, ik ben nu nog basispsycholoog dus jij hebt uiteraard hele andere verantwoordelijkheden en kennis dan ik, maar mijn meer ervaren collega’s zijn nog net zo onzeker als ik, bedoel ik te zeggen!
Sterker nog, hoe meer ik leer en kan, hoe onzekerder ik word. Omdat ik me bewuster word van hoeveel kennis er ligt die ik nog niet heb of waar me nog niet altijd helemaal zeker in voel. Ik probeer op die onzekere momenten te denken aan hoe fijn het is dat mijn cliënten iemand hebben om naartoe te gaan, die naar ze luistert, met ze meedenkt en helpt om aan zichzelf te werken.
Ik denk dat je jezelf serieus mag nemen en zeker mag gaan ontdekken of enkelvoudige problematiek je voor nu meer rust gaat geven of een wat zelfverzekerder gevoel. Zoals hierboven al gezegd wordt: ook enkelvoudige problematiek verdient een ervaren behandelaar!
) denk dat psychologen/therapeuten sowieso enorm vatbaar zijn voor onzekerheid, faalangst en imposter syndrome. Ik ken eigenlijk vrij weinig collega’s die van, laten we zeggen 8 van de 10 sessies, kunnen zeggen ‘Ik ben helemaal tevreden over deze sessie’. Ik werk zelf in de sGGZ met een complexe doelgroep en echt vrijwel geen van mijn sessies lopen ‘zoals het hoort’. En hoewel ik weet dat mijn doelgroep niet voor een protocol te vangen is (wie eigenlijk wel?) praat ik mezelf regelmatig aan dat ik tekort schiet. Het helpt mij altijd om dit in supervisie en intervisie te bespreken. En te merken dat zelfs de meest ervaren KP’ers nog wel het gevoel hebben dat ze soms gevoelsmatig echt ‘geen idee’ hebben wat ze aan het doen zijn. Nogmaals, ik ben nu nog basispsycholoog dus jij hebt uiteraard hele andere verantwoordelijkheden en kennis dan ik, maar mijn meer ervaren collega’s zijn nog net zo onzeker als ik, bedoel ik te zeggen!
Sterker nog, hoe meer ik leer en kan, hoe onzekerder ik word. Omdat ik me bewuster word van hoeveel kennis er ligt die ik nog niet heb of waar me nog niet altijd helemaal zeker in voel. Ik probeer op die onzekere momenten te denken aan hoe fijn het is dat mijn cliënten iemand hebben om naartoe te gaan, die naar ze luistert, met ze meedenkt en helpt om aan zichzelf te werken.
Ik denk dat je jezelf serieus mag nemen en zeker mag gaan ontdekken of enkelvoudige problematiek je voor nu meer rust gaat geven of een wat zelfverzekerder gevoel. Zoals hierboven al gezegd wordt: ook enkelvoudige problematiek verdient een ervaren behandelaar!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
