Werk & Studie
alle pijlers
Over werkgevers (management / leidinggevenden) die er een potje van maken...
vrijdag 20 april 2007 om 16:42
Hallo allemaal,
Hoewel de arbeidsmarkt krapper wordt, en je dus zou verwachten dat werkgevers meer aandacht gaan besteden aan hoe ze personeel aan zich kunnen binden, gaan sommige bedrijven wel heel raar en slordig met hun personeel om.
Ben erg benieuwd naar jullie ervaringen, en nog meer naar wat jullie er aan of mee gedaan hebben.
Ik zal aftrappen met mijn eigen ervaringen:
Ikzelf werk nu bijna 2 jaar bij een uitzendorganisatie, en ben sinds kort doorgestroomd van de functie van intercedent naar de functie van Vestigingsmanger. Nouja, eigenlijk ben ik nog steeds intercedent, want ik wordt betaald als intercedent. Heb een inwerktraject van een half jaar waarvoor ik een paar kleine opdrachten moet doen en eens per 2 weken een coachingsgesprek met mijn leidingevende. Na dit half jaar wordt ik dan pas echt benoemd als Vestigingsmanager. Hierin krijg ik van haar alleen te horen 'dat het wel goed gaat' En voor de rest... mag ik het allemaal zelf uitzoeken. En tussendoor ook nog even een nieuwe medewerker inwerken voor mijn vestiging, moet er ook nog even bij. Specifieke trainingen voor mijn nieuwe functie krijg ik pas over 5 maand, maar het mooiste van alles is, dat ik het werk van een vestigingsmanager dus al doe, en naar buiten toe ook doorga als de nieuwe vestigingsmanager.
Dan verwacht je dus, als je bovenstaande zaken aangeeft bij je leidinggevende en dat ze er wat mee gaat doen. Nou nee dus, met een simpel: "tja, zo is het nu eenmaal, dat is een keus" was het afgedaan. Ook als je het uitlegd als: Slecht voor het bedrijf dat ik misschien dingen doe die ik beter anders had kunnen aanpakken en waardoor we omzet mis lopen, vindt ze het niet nodig om actie te ondernemen. Lekker motiverend.
Of wat te denken van de verplichte vergaderingen 's avonds of uitzendkrachtenfeestjes in het weekend waar je geen geld of tijd voor terugkrijgt maar waarop je verplicht aanwezig dient te zijn. Daar moet je dan dus naar toe. Heb mijn baas fijntjes uitgelegd dat ik een arbeidsovereenkomst van 40 uur heb, mijn werktijden tussen half 9 en half 6 liggen, en dat zij dus geen enkele basis heeft waarop ze me dit verplicht kan stellen. Haar antwoord: "ja maar toch is het verplicht" jaja. Het stomme is dat zo'n feestje eigenlijk heel leuk is, en ik zeker weten zou zijn gekomen indien ze het me niet verplicht hadden.
Slechts een paar voorbeelden, maar erg demotiverend. Om me heen zie ik collega's vertrekken die er genoeg van hebben. Het verloop stijgt, maar iets doen aan de oorzaken, ho maar. De exitgesprekken hebben ze voor het gemak ook maar afgeschaft.
Wat zijn jullie ervaringen met werkgevers die je domweg niet serieus nemen en wat hebben jullie er aan gedaan of er aan kunnen doen?
En hebben jullie nog tips die werken tegen blinde leidingevenden?
Muis
Hoewel de arbeidsmarkt krapper wordt, en je dus zou verwachten dat werkgevers meer aandacht gaan besteden aan hoe ze personeel aan zich kunnen binden, gaan sommige bedrijven wel heel raar en slordig met hun personeel om.
Ben erg benieuwd naar jullie ervaringen, en nog meer naar wat jullie er aan of mee gedaan hebben.
Ik zal aftrappen met mijn eigen ervaringen:
Ikzelf werk nu bijna 2 jaar bij een uitzendorganisatie, en ben sinds kort doorgestroomd van de functie van intercedent naar de functie van Vestigingsmanger. Nouja, eigenlijk ben ik nog steeds intercedent, want ik wordt betaald als intercedent. Heb een inwerktraject van een half jaar waarvoor ik een paar kleine opdrachten moet doen en eens per 2 weken een coachingsgesprek met mijn leidingevende. Na dit half jaar wordt ik dan pas echt benoemd als Vestigingsmanager. Hierin krijg ik van haar alleen te horen 'dat het wel goed gaat' En voor de rest... mag ik het allemaal zelf uitzoeken. En tussendoor ook nog even een nieuwe medewerker inwerken voor mijn vestiging, moet er ook nog even bij. Specifieke trainingen voor mijn nieuwe functie krijg ik pas over 5 maand, maar het mooiste van alles is, dat ik het werk van een vestigingsmanager dus al doe, en naar buiten toe ook doorga als de nieuwe vestigingsmanager.
Dan verwacht je dus, als je bovenstaande zaken aangeeft bij je leidinggevende en dat ze er wat mee gaat doen. Nou nee dus, met een simpel: "tja, zo is het nu eenmaal, dat is een keus" was het afgedaan. Ook als je het uitlegd als: Slecht voor het bedrijf dat ik misschien dingen doe die ik beter anders had kunnen aanpakken en waardoor we omzet mis lopen, vindt ze het niet nodig om actie te ondernemen. Lekker motiverend.
Of wat te denken van de verplichte vergaderingen 's avonds of uitzendkrachtenfeestjes in het weekend waar je geen geld of tijd voor terugkrijgt maar waarop je verplicht aanwezig dient te zijn. Daar moet je dan dus naar toe. Heb mijn baas fijntjes uitgelegd dat ik een arbeidsovereenkomst van 40 uur heb, mijn werktijden tussen half 9 en half 6 liggen, en dat zij dus geen enkele basis heeft waarop ze me dit verplicht kan stellen. Haar antwoord: "ja maar toch is het verplicht" jaja. Het stomme is dat zo'n feestje eigenlijk heel leuk is, en ik zeker weten zou zijn gekomen indien ze het me niet verplicht hadden.
Slechts een paar voorbeelden, maar erg demotiverend. Om me heen zie ik collega's vertrekken die er genoeg van hebben. Het verloop stijgt, maar iets doen aan de oorzaken, ho maar. De exitgesprekken hebben ze voor het gemak ook maar afgeschaft.
Wat zijn jullie ervaringen met werkgevers die je domweg niet serieus nemen en wat hebben jullie er aan gedaan of er aan kunnen doen?
En hebben jullie nog tips die werken tegen blinde leidingevenden?
Muis
vrijdag 20 april 2007 om 18:04
Mijn baas doet alles om ons tevreden te stellen, maar voor andere mensen is misschien dit stuk uit mijn blog wel herkenbaar:Iedereen weet mijn mening over managers. In het bijzonder managers met stropdas. En mijn theorie dat de stropdas het bloedsomloop naar de hersenen zwaar beschadigd, met alle gevolgen van dien. Maar de stralen van mobiele telefoons (want ze hebben minimaal er twee), draadloos Internet en laptops kunnen ook medeoorzaak van de hersenschade zijn. Die managers, vooral in de ICT zijn interessante wezens om te bestuderen. Ze lopen in hun dure pakken rond, hebben altijd een mobiel aan hun oor hangen (het liefst handsfree) en hun favoriete woord is druk druk druk, naast productiviteit. De verstoorde bloedsomloop heeft andere gevolgen. Ze kunnen bijvoorbeeld niet meer in gewone taal praten. Ze hebben het over content in plaats van inhoud, over sales in plaats van verkoop en over meeten in plaats van vergaderen. Ze kunnen niet eens meer in het Nederlands schelden. Waar is die vertrouwde "klootzaak" en "kut" gebleven? Nu hoor ik om me heen alleen "zon of a bitch", "fuck" (niet eens in goede engels uitgesproken) en "shit". Nog een verschijnsel van de ziekte van de managers is dat ze niet meer over koeien en kalfjes kunnen spreken, maar over lease wagons, lap tops en andere, voor gewone mensen, onbegrijpelijke onderwerpen. Ze hebben en slechte gehoor en nog slechtere geheugen. Ze vergeten afspraken met medewerkers (maar niet met klanten, gelukkig!) en over terugbellen of mailen hebben ze nooit gehoord. Laatst wilde een van die manager een kop koffie aanbieden (je moet ze vriend houden, want ze kunnen gevaarlijk zijn). Ik liep naar zijn bureau, deed mijn mond open en dan ging zijn mobiel. Na 5 minuten zei hij tussen door: je kunt een server request met je vraag naar me mailen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik liet zijn mok met de lauwe koffie op mijn bureau en mailde een server request: "ik heb verse koffie gezet. Wil je het zwart of met alles erop en eraan?". Daarna had ik sterke twijfels: moest ik "critical" "urgent" "can wait" of "not important" invullen? Toch "critical" ingevuld, want de koffie werd koud. Na 2 uur kreeg ik een mail terug: hij had mijn server request ontvangen en zou zo spoedig mogelijk eraan werken. Twee weken later kreeg ik eindelijk antwoord: "zwart graag". Dan heb ik de mok met koude koffie en groene schimmel erop naar hem toe gebracht met de mededeling: Twee weken geleden was het nog zwart.
zaterdag 21 april 2007 om 14:59
Hoi Muisje,
Ik herken jouw verhaal helemaal, zit in precies dezelfde situatie. Ik werk ook in de uitzendbranche en ben ook bezig om hogerop te komen.
Van mijn huidige manager, wiens taken ik dus waarneem, hoef ik niet veel te verwachten. Coaching is voor haar mensen afzeiken en vertellen wat ze niet goed doen. Ik heb 2 directe collega's die nog vrij kort in dienst zijn en die ik moet begeleiden. Ik doe mijn best (ik hoef je wrs niet ui te leggen dat het druk is), maar als mijn manager er dan wel een keer is, doet ze zo negatief, dat mijn beide collega's inmiddels op zoek zijn naar een andere baan. En dan vraag ik me ook wel af, waarom doe ik dit nog?
Het verloop in de uitzendbrache is altijd al hoog geweest, maar dat wordt nu alleen maar erger. En waarom? Ik denk dat een heel belangrijke reden het salaris is, dat is gewoon erg laag vergeleken met andere functies/bedrijven. Maar ik heb al een aantal gevallen meegemaakt waar het management ook niet erg veel doet om medewerkers te behouden. Gaat het even niet helemaal zoals het moet? Dan ga je toch, we zoeken wel iemand anders, dat idee een beetje.....
Tja en dan al die dingen buiten werktijd. Het is echt niet zo dat ik voor iedere bijeenkomst die er 's avonds is een halve dag vrij wil, maar ik kan ook niet tegen het verplichte. Ik werk vaak over, zit dan gerust tot half 8 te werken, is niet erg, maar als ik dan een keer een uurtje eerder weg wil moet dat ook kunnen vind ik.... En daar wordt natuurlijk moeilijk over gedaan.....
Ik herken jouw verhaal helemaal, zit in precies dezelfde situatie. Ik werk ook in de uitzendbranche en ben ook bezig om hogerop te komen.
Van mijn huidige manager, wiens taken ik dus waarneem, hoef ik niet veel te verwachten. Coaching is voor haar mensen afzeiken en vertellen wat ze niet goed doen. Ik heb 2 directe collega's die nog vrij kort in dienst zijn en die ik moet begeleiden. Ik doe mijn best (ik hoef je wrs niet ui te leggen dat het druk is), maar als mijn manager er dan wel een keer is, doet ze zo negatief, dat mijn beide collega's inmiddels op zoek zijn naar een andere baan. En dan vraag ik me ook wel af, waarom doe ik dit nog?
Het verloop in de uitzendbrache is altijd al hoog geweest, maar dat wordt nu alleen maar erger. En waarom? Ik denk dat een heel belangrijke reden het salaris is, dat is gewoon erg laag vergeleken met andere functies/bedrijven. Maar ik heb al een aantal gevallen meegemaakt waar het management ook niet erg veel doet om medewerkers te behouden. Gaat het even niet helemaal zoals het moet? Dan ga je toch, we zoeken wel iemand anders, dat idee een beetje.....
Tja en dan al die dingen buiten werktijd. Het is echt niet zo dat ik voor iedere bijeenkomst die er 's avonds is een halve dag vrij wil, maar ik kan ook niet tegen het verplichte. Ik werk vaak over, zit dan gerust tot half 8 te werken, is niet erg, maar als ik dan een keer een uurtje eerder weg wil moet dat ook kunnen vind ik.... En daar wordt natuurlijk moeilijk over gedaan.....
zaterdag 21 april 2007 om 17:17
Leuk stukje MEFS maar als een medewerker bij mij dit zal doen zal ik wel gelijk de vraag stellen of hij / zij niets beters te doen heeft dan zich druk te maken over een kop koffie. Door een kop koffie net zo lang op je nureau te laten staan totdat je de manager er een keer mee kan confronteren vind ik nou ook niet echt een positieve instelling. Er spelen vaak wel wat belangrijkere zaken op de werkvloer
zondag 22 april 2007 om 11:06
He Muisje en Eef,
Wat een herkenbare verhalen! Ik denk dat de problemen die jullie branche eigen zijn, want ik maak precies hetzelfde mee!
Begin vorig jaar ben ik benoemd tot vestigingsmanager van de vestiging waar ik al werkte. Ook ik werd in het diepe gegooid, en als klap op de vuurpijl hadden de overige intercedenten net ontslag genomen! Dus ik moest ineens nieuwe mensen aannemen en inwerken, nieuwe baan waar ik aan moest wennen, etc..... Gelukkig wel officieel in de rol van vestigingsmanager met bijbehorend loon!
Maar, geen trainingen, een leidinggevende die ook nieuw in functie was, en dus ook moest wennen. Een heel nieuw team, dat suk voor stuk ook nog ouder was dan ik ben! Wat heb ik eraan gedaan? Gelukkig heb ik een leidinggevende waar ik over het algemeen heel goed mee kan sparren. Ik kan alles bij haar neerleggen en krijg altijd haar feedback. Tuurlijk, af en toe is dit niet bevredigend. Gelukkig laat ze zelf ook geregeld weten dat ze vindt dat ik het goed doe. En ik denk echt dat het branche eigen is. Daarnaast heb ik 9 maanden lang "gezeurd" om een ervaren vestigingsmanager als coach. Dus naast mijn eigen leidinggevende. Met haar kan ik heel goed over de dingen waar ik tegenaan loop praten. De toegevoegde waarde is dat zij een ander licht op de situatie kan laten schijnen. En omdat zij geen direct leidinggevende is, is de communicatie toch wat anders. Daarnaast denk ik dat het inderdaad een kwestie is van vallen en opstaan. Tuurlijk is dit frustrerend, helemaal als je denk dat je omzet misloopt. Maar het heeft ook wel weer een bepaalde charme, je doet het echt helemaal zelf, dus de successen zijn ook voor jezelf. Je bent zelf je goortste coach.
Hoe is het mij vergaan in mijn eerste jaar? Eigenlijk heel goed. Achteraf zou ik een heel aantal dingen anders hebben aangepakt, en lag ik nu om de dingen die ik lastig vond. Maar we hebben vorig jaar een record winst gehaald, een aantal awards binnengehaald en gelukkig een geweldig team om dit mee te vieren. Maar ik ben nog lang niet klaar, ik loop nu weer tegen hele andere dingen aan. Volgend jaar zal ik daar waarschijnlijk ook weer om lachen.....
Daarnaast de dingen buiten werktijd, ja, die horen erbij. Maar ik krijg er gelukkig wel tijd voor terug. En als ik een uurtje eerder naar huis wil, ga ik. Mijn team stuur ik ook rustig eerder naar huis. Ook dat vind ik erbij horen. Ik moet zeggen dat ik het niet zo erg vind, ben erg bewust bezig met mijn carriere. Ik denk dat alles wat ik er nu in stop, het er ook wel uit komt.
Zo een heel verhaal! Maar ik ben wel erg benieuwd hoe het jullie vergaat!
Wat een herkenbare verhalen! Ik denk dat de problemen die jullie branche eigen zijn, want ik maak precies hetzelfde mee!
Begin vorig jaar ben ik benoemd tot vestigingsmanager van de vestiging waar ik al werkte. Ook ik werd in het diepe gegooid, en als klap op de vuurpijl hadden de overige intercedenten net ontslag genomen! Dus ik moest ineens nieuwe mensen aannemen en inwerken, nieuwe baan waar ik aan moest wennen, etc..... Gelukkig wel officieel in de rol van vestigingsmanager met bijbehorend loon!
Maar, geen trainingen, een leidinggevende die ook nieuw in functie was, en dus ook moest wennen. Een heel nieuw team, dat suk voor stuk ook nog ouder was dan ik ben! Wat heb ik eraan gedaan? Gelukkig heb ik een leidinggevende waar ik over het algemeen heel goed mee kan sparren. Ik kan alles bij haar neerleggen en krijg altijd haar feedback. Tuurlijk, af en toe is dit niet bevredigend. Gelukkig laat ze zelf ook geregeld weten dat ze vindt dat ik het goed doe. En ik denk echt dat het branche eigen is. Daarnaast heb ik 9 maanden lang "gezeurd" om een ervaren vestigingsmanager als coach. Dus naast mijn eigen leidinggevende. Met haar kan ik heel goed over de dingen waar ik tegenaan loop praten. De toegevoegde waarde is dat zij een ander licht op de situatie kan laten schijnen. En omdat zij geen direct leidinggevende is, is de communicatie toch wat anders. Daarnaast denk ik dat het inderdaad een kwestie is van vallen en opstaan. Tuurlijk is dit frustrerend, helemaal als je denk dat je omzet misloopt. Maar het heeft ook wel weer een bepaalde charme, je doet het echt helemaal zelf, dus de successen zijn ook voor jezelf. Je bent zelf je goortste coach.
Hoe is het mij vergaan in mijn eerste jaar? Eigenlijk heel goed. Achteraf zou ik een heel aantal dingen anders hebben aangepakt, en lag ik nu om de dingen die ik lastig vond. Maar we hebben vorig jaar een record winst gehaald, een aantal awards binnengehaald en gelukkig een geweldig team om dit mee te vieren. Maar ik ben nog lang niet klaar, ik loop nu weer tegen hele andere dingen aan. Volgend jaar zal ik daar waarschijnlijk ook weer om lachen.....
Daarnaast de dingen buiten werktijd, ja, die horen erbij. Maar ik krijg er gelukkig wel tijd voor terug. En als ik een uurtje eerder naar huis wil, ga ik. Mijn team stuur ik ook rustig eerder naar huis. Ook dat vind ik erbij horen. Ik moet zeggen dat ik het niet zo erg vind, ben erg bewust bezig met mijn carriere. Ik denk dat alles wat ik er nu in stop, het er ook wel uit komt.
Zo een heel verhaal! Maar ik ben wel erg benieuwd hoe het jullie vergaat!
zaterdag 5 mei 2007 om 21:41
Hoi Eef en Ongeduld,
Hoe gaat het met jullie? Herkenbare verhalen hoor, het zal inderdaad wel een beetje bij de uitzendbranche horen. Ik heb me er ondertussen bij neergelegd dat alles met vallen en opstaan gaat, en alleen dat geeft al een stuk meer rust. Daarnaast heeft het 'alles maar zelf moeten uitzoeken' ook het voordeel dat ik in grote mate mijn eigen gang kan gaan, waar ik dan nu ook maar volledig doe. Ondertussen zijn mijn nieuwe medewerkers redelijk ingewerkt, waardoor ik wat meer tijd overhoud om met mijn eigen nieuwe functie bezig te zijn.
Verder heb ik net zo lang zitten zeuren totdat ik toch deel kan nemen aan de verkooptraining die binnenkort gaat plaatsvinden. Mijn coach en leidinggevende heb ik nog steeds niets aan, en indien ik op of aanmerkingen heb op mijn inwerktraject, weigert ze pertinent dit in de verslaglegging op te nemen, onder het mom van "P&O" hoeft niet alles te weten, dus dat schrijven we niet in het verslag" Maar ik heb besloten om me niet meer druk om haar te maken, ik heb daar alleen mezelf mee.
Ik steek geen tijd in het zelf uitpluizen van dingen die ok erg ingewikkeld vind, maar zadel mijn leidinggevende hier mee op, waardoor ze het me wel moet uitleggen. Dat de coachingsgesprekken hierdoor langer duren dan zij gepland had, en dat haar dan helemaal niet goed uitkomt, tja, dat is dan haar probleem.
Als ik verder iets voorelkaar wil krijgen wordt ik er steeds beter in om hiervoor een prachtargumentatie te bedenken. Als wat ik wil, kan en mag betekent dat meer omzet grote voordelen blabla voor het bedrijf, als wat ik wil niet mag, leg ik dit uit als nadelig voor het bedrijf. Verder knik ik ja en amen en doe ik ondertussen vooral wat ik zelf wil en goed vind.
Verder bespreek ik veel zaken met collega VM's waar ik wel veel van kan leren.
En zo maken (en laat ik mij maken tot) ze je van kritische en meedenkende eerlijke collega tot een ... rat .... althans, voor mijn gevoel dan.
Hoe vergaat het jullie?
Groetjes,
Muis
Hoe gaat het met jullie? Herkenbare verhalen hoor, het zal inderdaad wel een beetje bij de uitzendbranche horen. Ik heb me er ondertussen bij neergelegd dat alles met vallen en opstaan gaat, en alleen dat geeft al een stuk meer rust. Daarnaast heeft het 'alles maar zelf moeten uitzoeken' ook het voordeel dat ik in grote mate mijn eigen gang kan gaan, waar ik dan nu ook maar volledig doe. Ondertussen zijn mijn nieuwe medewerkers redelijk ingewerkt, waardoor ik wat meer tijd overhoud om met mijn eigen nieuwe functie bezig te zijn.
Verder heb ik net zo lang zitten zeuren totdat ik toch deel kan nemen aan de verkooptraining die binnenkort gaat plaatsvinden. Mijn coach en leidinggevende heb ik nog steeds niets aan, en indien ik op of aanmerkingen heb op mijn inwerktraject, weigert ze pertinent dit in de verslaglegging op te nemen, onder het mom van "P&O" hoeft niet alles te weten, dus dat schrijven we niet in het verslag" Maar ik heb besloten om me niet meer druk om haar te maken, ik heb daar alleen mezelf mee.
Ik steek geen tijd in het zelf uitpluizen van dingen die ok erg ingewikkeld vind, maar zadel mijn leidinggevende hier mee op, waardoor ze het me wel moet uitleggen. Dat de coachingsgesprekken hierdoor langer duren dan zij gepland had, en dat haar dan helemaal niet goed uitkomt, tja, dat is dan haar probleem.
Als ik verder iets voorelkaar wil krijgen wordt ik er steeds beter in om hiervoor een prachtargumentatie te bedenken. Als wat ik wil, kan en mag betekent dat meer omzet grote voordelen blabla voor het bedrijf, als wat ik wil niet mag, leg ik dit uit als nadelig voor het bedrijf. Verder knik ik ja en amen en doe ik ondertussen vooral wat ik zelf wil en goed vind.
Verder bespreek ik veel zaken met collega VM's waar ik wel veel van kan leren.
En zo maken (en laat ik mij maken tot) ze je van kritische en meedenkende eerlijke collega tot een ... rat .... althans, voor mijn gevoel dan.
Hoe vergaat het jullie?
Groetjes,
Muis
