Werk & Studie
alle pijlers
Personeelsuitje en ik zie er zo tegenop.
maandag 10 september 2007 om 13:53
Hallo, a.s. donderdag heb ik een personeelsuitje van mijn werk. De afdeling waar ik onder val bestaat uit 5 personen waaronder ik. Die andere 4 personen zijn mijn leidinggevende, een mannelijke collega, en 2 vrouwelijke collega's die al jaren met elkaar werken en erg close zijn. Hoewel ik het diverse malen heb geprobeerd krijg ik nauwelijks aansluiting bij mijn vrouwelijke collega's. Zij zitten ook samen met elkaar op een kantoor wat ook niet echt meewerkt. Ik zie er dus verschrikkelijk tegenop om mee te gaan. Ik zit er echt hard over te denken om mezelf ziek te melden zodat ik niet mee hoef. Wat vinden jullie ervan?
maandag 10 september 2007 om 14:00
Wat voor uitje is het? Gaan jullie uit eten, of eerst nog een activiteit doen? 't Is lastig inderdaad als jij steeds moeite doet en zij je niet echt de kans geven 'erbij' te komen. Hoe is jouw contact met je mannelijke collega en leidinggevende? Kliekjesvorming kan je niet voorkomen; ik herken het wel van m'n eigen werksituatie. Als je iets meer info geeft kan ik je misschien wel een beetje helpen.
maandag 10 september 2007 om 14:09
maandag 10 september 2007 om 14:22
Ik snap wat je voelt. Ik weet zeker dat wanneer je terugkomt van je uitje, je niet kunt begrijpen dat je je zo druk hebt gemaakt. Ga lekker, geniet. Zo leer je elkaar op een ander manier kennen en kan jij laten zien dat je een heel mooi mens bent. Laat je weten hoe het is gegaan? Heel veel succes en wees jezelf!
maandag 10 september 2007 om 14:54
Het is moeilijk om die stap te zetten om te gaan. Maar ik denk ook dat je het wel moet doen. Zo kun jij ook laten zien wie je bent, en wie weet is het wel heel erg gezellig! ALs je niet gaat dan zullen ze het vast ook een beetje vreemd vinden en krijg je zeker geen contact!
Gewoon gaan dus
veel succes (f)
Gewoon gaan dus
veel succes (f)
maandag 10 september 2007 om 15:27
Mijn leidinggevende en mijn mannelijke collega zijn ook dikke vrienden. Het is ook op een dag dat ik normaal gesproken vrij ben. Ik werk er nu 7 maanden en nog steeds heb ik het gevoel dat ik er niet bij hoor. Het is ook zo'n ongelukkig aantal 5. Als we nu met z'n zessen waren ofzo. Ik zie er ook het nut niet van in om te gaan. En jullie hebben wel gelijk, mijn gevoel zegt me ook dat ik moet gaan. Als het hierna niets meer wordt, wordt het nooit meer iets.
maandag 10 september 2007 om 16:05
maandag 10 september 2007 om 17:25
Ik sluit me bij de rest aan: vooral wel gaan! Dit is in ieder geval een kans om contact met ze te kunnen maken in een ontspannen sfeer en wellicht een opening te vinden om beter contact op de werkvloer te krijgen.
Mocht het toch tegenvallen, dan is het maximaal dat dagje even doorbijten maar dan weet je in ieder geval hoe het was ipv dat je je achteraf blijft afvragen of dit nou de kans op beter contact met je collega's was.
Mocht het toch tegenvallen, dan is het maximaal dat dagje even doorbijten maar dan weet je in ieder geval hoe het was ipv dat je je achteraf blijft afvragen of dit nou de kans op beter contact met je collega's was.
maandag 10 september 2007 om 20:23
Jah even een lekkere tegendraadse reactie van mijn kant 
Soof, het klinkt niet alsof je echt om advies vraagt maar om bevestiging van het feit dat je niet moet gaan... "leidinggevende...
dikke maatjes... normaal vrij.. dochter terug van kamp... 5 ongelukkig aantal..." om maar even een paar van je argumenten aan te halen.
Ik wil echt niet vervelend tegen je doen (echt niet) maar als je voor jezelf nou besloten hebt dat je dit gewoon niet wilt op je vrije dag, wees dan een kerel ( of zoiets) en ga gewoon niet!!!
Soof, het klinkt niet alsof je echt om advies vraagt maar om bevestiging van het feit dat je niet moet gaan... "leidinggevende...
dikke maatjes... normaal vrij.. dochter terug van kamp... 5 ongelukkig aantal..." om maar even een paar van je argumenten aan te halen.
Ik wil echt niet vervelend tegen je doen (echt niet) maar als je voor jezelf nou besloten hebt dat je dit gewoon niet wilt op je vrije dag, wees dan een kerel (
of zoiets) en ga gewoon niet!!!
maandag 10 september 2007 om 20:35
Je kan voor de makkelijke en veilige weg kiezen en je afmelden. Met als gevolg dat je de dagen na het personeelsuitje niet kan mee praten en je waarschijnlijk nog meer buitengesloten gaat voelen.
Je kan ook met een open mind meegaan en je niet in een hoekje laten drukken. Meng je in de gesprekken en laat zien dat jij er ook bent!
Je collega's werken al jaren met elkaar samen schrijf je en dus zullen ze wel helemaal op elkaar ingespeeld zijn maar dat betekent niet dat jij er niet bij kan. Dus ga ervoor! En geniet ervan!
Je kan ook met een open mind meegaan en je niet in een hoekje laten drukken. Meng je in de gesprekken en laat zien dat jij er ook bent!
Je collega's werken al jaren met elkaar samen schrijf je en dus zullen ze wel helemaal op elkaar ingespeeld zijn maar dat betekent niet dat jij er niet bij kan. Dus ga ervoor! En geniet ervan!
dinsdag 11 september 2007 om 08:26
Als je nou niet mee zal gaan zal waarschijnlijk het gevoel van er niet bij horen alleen maar toenmen..
Grijp deze kans om de anderen beter(en hun jou) te leren kennen,zet jezelf er voor in en je zult zien dat het allemaal gerust gezellig wordt..
Succes en laat je nog even weten of het je bevallen is ok?
Grijp deze kans om de anderen beter(en hun jou) te leren kennen,zet jezelf er voor in en je zult zien dat het allemaal gerust gezellig wordt..
Succes en laat je nog even weten of het je bevallen is ok?
dinsdag 11 september 2007 om 08:45
Bedankt voor de reacties en de adviezen. Eigenlijk had ik al sowieso besloten om wel te gaan. Nog steeds absuluut niet van harte maar niet meegaan dat schiet helemaal niet op. Dat werkt zeker averechts. En de datum was al lang van te voren bekend dus afzeggen kan ik gewoon echt niet maken. En ik zie er zo tegenop dat het alleen maar mee kan vallen.
Maar net weer zoiets. Mijn leidinggevende is binnenkort jarig en 1 van mijn vrouwelijke collega's is nu zo'n beetje zijn secretaresse (niet officieel). Ook zij werken al jaren met elkaar. Nu zamelt zij geld in voor zijn verjaardag en zij geeft 10 euro. Ik vind dat veel te veel geld. Er waren onlangs 2 andere collega's jarig en die hebben niets gekregen. Ik ben van mening dat het gelijke monikken, gelijke kappen moet zijn. Dus ik ga 2,50 geven want ik vind het ook niet eerlijk tegenover die andere collega's. Als we nu voor iedereen 5 euro zouden geven vind ik het geen probleem. Nee, het blijft een niet zo geweldig werkklimaat.
Maar net weer zoiets. Mijn leidinggevende is binnenkort jarig en 1 van mijn vrouwelijke collega's is nu zo'n beetje zijn secretaresse (niet officieel). Ook zij werken al jaren met elkaar. Nu zamelt zij geld in voor zijn verjaardag en zij geeft 10 euro. Ik vind dat veel te veel geld. Er waren onlangs 2 andere collega's jarig en die hebben niets gekregen. Ik ben van mening dat het gelijke monikken, gelijke kappen moet zijn. Dus ik ga 2,50 geven want ik vind het ook niet eerlijk tegenover die andere collega's. Als we nu voor iedereen 5 euro zouden geven vind ik het geen probleem. Nee, het blijft een niet zo geweldig werkklimaat.
dinsdag 11 september 2007 om 08:59
Okee, als zij 5 euro wil geven moet zij weten. Persoonlijk vind ik dat ook vrij veel, maar het hangt er ook vanaf met hoeveel mensen je iets inzamelt en wat je wilt geven. Als jij 2,50 genoeg vind kan je dat gewoon zeggen lijkt me. Misschien kun jij voorstellen, als 'nieuwe eend in de bijt' dat het je leuk lijkt voortaan voor alle collega's hetzelfde bedrag in te zamelen voor verjaardagen.
En over dat brainstormen...waarschijnlijk komt ook het thema Communicatie wel ter sprake, dat is een geliefd onderwerp op dat soort uitjes. Kun jij gelijk rustig vertellen dat je het prettig zou vinden meer betrokken te worden bij bepaalde zaken, dat je je nu het gevoel hebt dat dat niet het geval is, of zoiets dergelijks. Daar zijn dit soort personeelsuitjes ook voor. Om in een andere omgeving dingen van elkaar te horen, zonder elkaar af te zeiken natuurlijk, ik bedoel, kun/durf jij dat daar op jou manier te verwoorden ? Het kan heel verhelderend werken. Misschien zijn betreffende collega's zich niet eens bewust van het feit dat jij je bij deze werksituatie ongemakkelijk voelt.
Goed van je trouwens dat je toch besloten hebt om te gaan! En als jullie daar een soort van cursusleider hebben zorgt die er meestal wel voor dat de werkkliekjes uit elkaar gehaald worden!
Succes!!
En over dat brainstormen...waarschijnlijk komt ook het thema Communicatie wel ter sprake, dat is een geliefd onderwerp op dat soort uitjes. Kun jij gelijk rustig vertellen dat je het prettig zou vinden meer betrokken te worden bij bepaalde zaken, dat je je nu het gevoel hebt dat dat niet het geval is, of zoiets dergelijks. Daar zijn dit soort personeelsuitjes ook voor. Om in een andere omgeving dingen van elkaar te horen, zonder elkaar af te zeiken natuurlijk, ik bedoel, kun/durf jij dat daar op jou manier te verwoorden ? Het kan heel verhelderend werken. Misschien zijn betreffende collega's zich niet eens bewust van het feit dat jij je bij deze werksituatie ongemakkelijk voelt.
Goed van je trouwens dat je toch besloten hebt om te gaan! En als jullie daar een soort van cursusleider hebben zorgt die er meestal wel voor dat de werkkliekjes uit elkaar gehaald worden!
Succes!!
vrijdag 14 september 2007 om 10:38
Hoi hoi! Het personeelsuitje is ontzettend tegengevallen, waar ik dus al bang voor was. En waar ik ook al bang voor was gebeurde, ik hoorde er dus niet echt bij. Ik viel iedere keer duidelijk buiten de boot. Het uitje was in Amsterdam en daar kwam iedereen dus ook vandaan. Ik was de enige van buitenaf. Dus al mijn collega's zette het op een drinken behalve ik. Ik voelde me eigenlijk doodongelukkig terwijl ik werkelijk m'n best heb gedaan om gezellig te zijn.
Maar ik kreeg echt geen aansluiting. Gelukkig was het eten wel lekker. Maar ik heb er spijt van dat ik het ophalen van m'n dochter er voor heb laten schieten. Wel ga ik het er met mijn leidingevende over hebben want ik vind dat hij wel een steek heeft laten vallen ten opzichte van mij.
Maar ik kreeg echt geen aansluiting. Gelukkig was het eten wel lekker. Maar ik heb er spijt van dat ik het ophalen van m'n dochter er voor heb laten schieten. Wel ga ik het er met mijn leidingevende over hebben want ik vind dat hij wel een steek heeft laten vallen ten opzichte van mij.
vrijdag 14 september 2007 om 16:24
Wat een asociale collega's heb jij dan. Ik begrijp namelijk dat je collega's geen moeite hebben gedaan om je ook bij het uitje te betrekken? Je kunt mij niet wijs maken dat ze zo'n bord voor hun kop hebben dat ze het niet in de gaten hadden! Mocht er niets uit het gesprek komen met je leidinggevende, zou ik toch beginnen te zoeken naar een andere baan, ik zou er niet tegen kunnen.
vrijdag 14 september 2007 om 18:47
Inderdaad, wat asociaal van je collega's. Een beetje een normaal persoon valt het op een gegeven moment wel op dat er iemand wat buiten valt en die probeert dan wel contact te zoeken. Als geen enkele collega dat probeert....
Ik zou het inderdaad maar eens bij je leidinggevende aankaarten of in de groep gooien bij iedereen. Misschien hebben ze het echt wel niet in de gaten en als ze merken hoe het voor jou is proberen ze er alsnog wat aan te veranderen.... En anders is het afwachten tot er nog een nieuw iemand bijkomt en/of toch op zoek gaan naar niets anders bij een socialer bedrijf.
Ik zou het inderdaad maar eens bij je leidinggevende aankaarten of in de groep gooien bij iedereen. Misschien hebben ze het echt wel niet in de gaten en als ze merken hoe het voor jou is proberen ze er alsnog wat aan te veranderen.... En anders is het afwachten tot er nog een nieuw iemand bijkomt en/of toch op zoek gaan naar niets anders bij een socialer bedrijf.
vrijdag 14 september 2007 om 21:54
Hoi Soofje,
Ik heb (te) lang in zo'n sfeer gewerkt en ik werd er erg ongelukkig van. Dat ging ook ten koste van mijn prive leven, ik werd er zelf niet gezelliger op. Niet zo lang geleden heb ik de stap genomen om ergens anders te gaan werken en dat bevalt me zo goed. Ik vraag me nu echt af waarom ik daar zolang ben gebleven. Als er geen uitzicht is op verandering van de sfeer, raad ik je echt aan om iets anders te zoeken.
Veel succes.
Ik heb (te) lang in zo'n sfeer gewerkt en ik werd er erg ongelukkig van. Dat ging ook ten koste van mijn prive leven, ik werd er zelf niet gezelliger op. Niet zo lang geleden heb ik de stap genomen om ergens anders te gaan werken en dat bevalt me zo goed. Ik vraag me nu echt af waarom ik daar zolang ben gebleven. Als er geen uitzicht is op verandering van de sfeer, raad ik je echt aan om iets anders te zoeken.
Veel succes.
dinsdag 18 september 2007 om 09:33
Hallo, ik ben het helemaal met jullie eens. Het is belachelijk hoe ze zich gedragen hebben. En ze hoeven ook niet meer met smoesjes aan te komen dat ze niets in de gaten hebben. Ik praat dus over volwassenen tussen de 35 en 45 en niet over kinderen van 17 of 18. Ik ben inderdaad op zoek naar iets anders. Ik weet je werk is je werk maar ik zit er zoveel uur in de week dat het ook wel gezellig moet zijn. Ik heb gelukkig destijds kunnen bedingen dat ik geen opzegtermijn heb. Dus als ik wat anders heb (moet vanmiddag op een tweede gesprek) ben ik van de ene op de andere dag weg. Zij houden ook geen rekening met mij dus ik hoef ook geen rekening meer met hen te houden.
Wel jammer dat het zo moet want ik heb destijds niet voor niets gesolliciteerd op deze baan.
Wel jammer dat het zo moet want ik heb destijds niet voor niets gesolliciteerd op deze baan.
dinsdag 2 oktober 2007 om 15:58
Hoewel je al naar het personeelsuitje bent geweest (dit kan altijd nog erger....van het kruitvat b.v.), blijft de situatie van een nare werksfeer gewoon nog bestaan.
Graag zou ik nog een beter beeld willen krijgen van je situatie: Hoe lang werk je er? Is er een reden dat ze zich zo gedragen? Hoe uit dit buitensluiten zich; b.v. in niets antwoorden als je iets vraagt of een stom antwoord geven, niet met je praten, je heel de tijd raar aankijken?
Graag zou ik nog een beter beeld willen krijgen van je situatie: Hoe lang werk je er? Is er een reden dat ze zich zo gedragen? Hoe uit dit buitensluiten zich; b.v. in niets antwoorden als je iets vraagt of een stom antwoord geven, niet met je praten, je heel de tijd raar aankijken?
