Werk & Studie
alle pijlers
Re-integreren hoera!
dinsdag 13 februari 2024 om 14:34
in 2017 ben ik door psychische klachten arbeidsongeschikt geraakt. Het gaat nu al een paar jaar een stuk beter, ondertussen ook moeder mogen worden van baby Green (maar een fysiek zware zwangerschap, dus daardoor nog steeds arbeidsongeschikt in die tijd), en nu is het dan eindelijk zover; re-integreren.
Het UWV laat zich wat dat betreft ook van zijn beste kant zijn. Ik ben nog steeds voor 60% arbeidsongeschikt en mijn oude werk is sowieso ongeschikt, dus ik mag me gaan omscholen. Ik start over een paar maanden met een omscholingstraject van 3, later 4 dagen per week. Op dit moment ben ik zelf al aan het studeren tijdens babydutjes en kan ik op een re-integratielocatie deze uren opbouwen tot de opleiding begint.
Ik heb er enorm zin in, maar merk dat ik het ook wel spannend vind. Ik zit al zó lang thuis. De uitdaging zit denk ik ook vooral in het combineren met het gezinsleven. Een ritme heb ik al, baby Green houdt me enorm bezig (het is eigenlijk best een verademing om in een rustige kantoorruimte te studeren voor een halve dag). Maar ochtendspits thuis, baby Green naar de opvang brengen, filerijden, studeren, weer filerijden, avondspits en dan ook nog gebroken nachten erbij is wel echt pittig. Ik ben dan ook blij dat ik rustig de tijd krijg om alles op te bouwen en we thuis de boel ook weer beter kunnen verdelen.
Met welk doel ik dit topic start? Geen idee. Ik ben vooral erg trots op mijn harde werk van de afgelopen jaren, en heel blij en dankbaar dat ik deze kans krijg, dat ik mijn gezondheid terug heb. Ik wil het vieren en ik denk; om tips vragen? Wie kan me wat wijsheid meegeven voor deze periode?
Het UWV laat zich wat dat betreft ook van zijn beste kant zijn. Ik ben nog steeds voor 60% arbeidsongeschikt en mijn oude werk is sowieso ongeschikt, dus ik mag me gaan omscholen. Ik start over een paar maanden met een omscholingstraject van 3, later 4 dagen per week. Op dit moment ben ik zelf al aan het studeren tijdens babydutjes en kan ik op een re-integratielocatie deze uren opbouwen tot de opleiding begint.
Ik heb er enorm zin in, maar merk dat ik het ook wel spannend vind. Ik zit al zó lang thuis. De uitdaging zit denk ik ook vooral in het combineren met het gezinsleven. Een ritme heb ik al, baby Green houdt me enorm bezig (het is eigenlijk best een verademing om in een rustige kantoorruimte te studeren voor een halve dag). Maar ochtendspits thuis, baby Green naar de opvang brengen, filerijden, studeren, weer filerijden, avondspits en dan ook nog gebroken nachten erbij is wel echt pittig. Ik ben dan ook blij dat ik rustig de tijd krijg om alles op te bouwen en we thuis de boel ook weer beter kunnen verdelen.
Met welk doel ik dit topic start? Geen idee. Ik ben vooral erg trots op mijn harde werk van de afgelopen jaren, en heel blij en dankbaar dat ik deze kans krijg, dat ik mijn gezondheid terug heb. Ik wil het vieren en ik denk; om tips vragen? Wie kan me wat wijsheid meegeven voor deze periode?
dinsdag 13 februari 2024 om 14:44
dank je
Ik vind het dus wel lastig, want hoe ga ik mijn grenzen bewaken en die rust pakken? In hoeverre kan ik tijdens die opleiding zeggen; joh, het is me allemaal even te veel, ik sla een dagje over? Vragen die ik overigens ook wel daar neer ga leggen.
We zoeken het nu (thuis) vooral in dingen niet moeilijker maken als het makkelijker kan en veel dingen vrij letterlijk laten liggen. Als het niet hoeft, hoeft het niet. Zolang de woonkamer is opgeruimd, de was niet uitpuilt en iedereen genoeg te eten heeft vinden we het beide wel prima. En soms blok ik een niet-mama-dag in de agenda. Man gaat graag wat doen met vrienden terwijl ik het soms nodig heb om een halve dag op bed te liggen met een goed boek ook al ga ik niks buitenshuis doen. Dat soort dingen.
Gelukkig blijk ik ook best een relaxte moeder te zijn.
dinsdag 13 februari 2024 om 15:05
Klinkt goed, maar volhouden dus, ook als je denkt dat je dat middagje bedhangen wel kan skippenGreenLadyFern schreef: ↑13-02-2024 14:44dank je
Ik vind het dus wel lastig, want hoe ga ik mijn grenzen bewaken en die rust pakken? In hoeverre kan ik tijdens die opleiding zeggen; joh, het is me allemaal even te veel, ik sla een dagje over? Vragen die ik overigens ook wel daar neer ga leggen.
We zoeken het nu (thuis) vooral in dingen niet moeilijker maken als het makkelijker kan en veel dingen vrij letterlijk laten liggen. Als het niet hoeft, hoeft het niet. Zolang de woonkamer is opgeruimd, de was niet uitpuilt en iedereen genoeg te eten heeft vinden we het beide wel prima. En soms blok ik een niet-mama-dag in de agenda. Man gaat graag wat doen met vrienden terwijl ik het soms nodig heb om een halve dag op bed te liggen met een goed boek ook al ga ik niks buitenshuis doen. Dat soort dingen.
Gelukkig blijk ik ook best een relaxte moeder te zijn.
dinsdag 13 februari 2024 om 16:04
Ik ben weer aan het werk na ruim een jaar thuis te hebben gezeten. Wel dezelfde functie bij dezelfde werkgever, dus wellicht is mijn ervaring anders dan die van jou.
Wat ik vooral geleerd heb is dat ik aan het begin veel onzekerheid voelde. Kan ik het wel? Past dit wel bij me? Stel ik niet teveel vragen? Inmiddels kan ik zeggen dat die onzekerheid ook weer afneemt. Wat mij hielp is om het er gewoon even te laten zijn, jezelf de check vraag te stellen: ben ik nog in balans? Doe ik niet teveel, of iets te weinig?
Je zegt dat je zin hebt om weer aan de slag te gaan. Laat dat vooral de boventoon voeren! Hoe mooi dat je na een moeilijke periode je nu zo goed voelt.
Wat ik vooral geleerd heb is dat ik aan het begin veel onzekerheid voelde. Kan ik het wel? Past dit wel bij me? Stel ik niet teveel vragen? Inmiddels kan ik zeggen dat die onzekerheid ook weer afneemt. Wat mij hielp is om het er gewoon even te laten zijn, jezelf de check vraag te stellen: ben ik nog in balans? Doe ik niet teveel, of iets te weinig?
Je zegt dat je zin hebt om weer aan de slag te gaan. Laat dat vooral de boventoon voeren! Hoe mooi dat je na een moeilijke periode je nu zo goed voelt.
dinsdag 13 februari 2024 om 19:30
Sta jezelf toe dat het ook wel eens een beetje aanrommelen is. Dat je wel eens iets te ver gaat of achteraf denkt dat je meer had gekund. Goede voornemens had die niet helemaal uitpakten zoals je wilde, ineens verrast werd door iets dat lukte of juist niet. Het is geen rechte lijn en het is niet altijd zo dat hoe hard je ook maar je best doet om 'zo goed mogelijk' te re-integreren, hoe hard het gaat. Soms doe je alles goed, let je goed op je grenzen en gaat het ineens toch minder goed dan je dacht. Het is een grillig proces vol vallen en opstaan met alle emoties die erbij horen. Beetje mild zijn voor jezelf helpt. Het is meer een zoektocht naar wat wel en niet werkt voor jou en als je denkt dat je het door hebt blijkt het na een tijdje ineens toch weer anders
En in mijn ervaring: goede dagen zijn moeilijker dan slechte. In de slechte dagen voelde ik mijn grenzen en wist ik weer even waarom ik ook alweer niet alles aan kon, op goede dagen veel minder en dan walste ik er dwars overheen.
En sta af en toe even stil om te vieren hoe ver je gekomen bent!
En in mijn ervaring: goede dagen zijn moeilijker dan slechte. In de slechte dagen voelde ik mijn grenzen en wist ik weer even waarom ik ook alweer niet alles aan kon, op goede dagen veel minder en dan walste ik er dwars overheen.
En sta af en toe even stil om te vieren hoe ver je gekomen bent!
Tjezus, wat vals
dinsdag 13 februari 2024 om 19:58
Daar zeg je wat MJ, ga ik zeker meenemen. Ik mag ook gewoon wat aanrommelen. Die moet ik echt op een post it opschrijven en op mijn spiegel plakken ofzo.
Dit is bijvoorbeeld ook zo'n week; ik ben ongesteld (en dus ziek in mijn geval), daarbovenop ook echt snot en snotverkouden én baby Green slaapt enorm slecht dus ik ben echt helemaal brak. Ik vind het ergens dan heel moeilijk om niet mezelf te pushen en toch wat te gaan schoonmaken, toch het dutje van Green te gebruiken om te studeren.
Heb het niet gedaan en wat aangemodderd vandaag, niks gedaan wat niet hoefde en vooral gewoon voor de kleine gezorgd maar het is lastig om dan geen onrust te ervaren met het idee 'straks moet ik ook gewoon door'. Maar dat is natuurlijk niet zo. Straks moet ik ook mijn grenzen voelen en respecteren en niemand gaat dood als ik een dag niks doe.
Dit is bijvoorbeeld ook zo'n week; ik ben ongesteld (en dus ziek in mijn geval), daarbovenop ook echt snot en snotverkouden én baby Green slaapt enorm slecht dus ik ben echt helemaal brak. Ik vind het ergens dan heel moeilijk om niet mezelf te pushen en toch wat te gaan schoonmaken, toch het dutje van Green te gebruiken om te studeren.
Heb het niet gedaan en wat aangemodderd vandaag, niks gedaan wat niet hoefde en vooral gewoon voor de kleine gezorgd maar het is lastig om dan geen onrust te ervaren met het idee 'straks moet ik ook gewoon door'. Maar dat is natuurlijk niet zo. Straks moet ik ook mijn grenzen voelen en respecteren en niemand gaat dood als ik een dag niks doe.
dinsdag 13 februari 2024 om 21:20
Ik heb echt moeten leren om meerdere keren per dag even stil te staan (letterlijk) en even te voelen hoe het gaat. Dus even ervaren hoe je lichaam voelt. Ben ik moe, hoe voelt dat, kan er nog iets of is dit het even, waar heeft mijn lichaam behoefte aan? Ik vond dat echt heel moeilijk in eerste instantie, maar je moet het echt even inbouwen af en toe. En je mag soms ook gewoon energie overhouden soms, het hoeft niet helemaal 'op' elke dag.
En dat "er gaat niemand dood als ik even wat minder hard ga" was voor mij ook een zinnetje dat ik vaak herhaalde. De meeste mensen hebben geen werk waarbij even iets minder hard lopen meteen dramatische gevolgen heeft, laat staan als het om je huishouden of je opleiding gaat.
En dat "er gaat niemand dood als ik even wat minder hard ga" was voor mij ook een zinnetje dat ik vaak herhaalde. De meeste mensen hebben geen werk waarbij even iets minder hard lopen meteen dramatische gevolgen heeft, laat staan als het om je huishouden of je opleiding gaat.
Tjezus, wat vals
woensdag 14 februari 2024 om 14:34
Wat een fijne stap!
Ik hoop dat het je naast een nieuw papiertje veel succeservaringen, positiviteit en ervaringen gaat opleveren.
Zelf ben ik na ziekte ook helemaal opnieuw in een compleet andere branche gaan werken inclusief opleiding. Ik vond het pittig met een kleintje (toen 1) thuis, heb wat vertraging opgelopen maar het wel gehaald!
Zorg voor een goed, open contact met je begeleider, dat helpt.
Daarnaast echt goed plannen en met goed plannen bedoel ik niet alleen studie-uren en huishouden maar julst: rust, ontspanning, oplaadtijd.
Doordat ik dat laatste niet goed gedaan heb heb ik juist vertraging opgelopen.
Hoeveel dagen gaat de baby naar de opvang? En hoeveel dagen daarvan ben jij echt de hele dag op je nieuwe opleiding?
Wat ga je doen?
Praktijkgericht leren, hbo, uni?
Veel thuisstudie of juist niet?
Veel tentamens of juist veel werkstukken?
Ik hoop dat het je naast een nieuw papiertje veel succeservaringen, positiviteit en ervaringen gaat opleveren.
Zelf ben ik na ziekte ook helemaal opnieuw in een compleet andere branche gaan werken inclusief opleiding. Ik vond het pittig met een kleintje (toen 1) thuis, heb wat vertraging opgelopen maar het wel gehaald!
Zorg voor een goed, open contact met je begeleider, dat helpt.
Daarnaast echt goed plannen en met goed plannen bedoel ik niet alleen studie-uren en huishouden maar julst: rust, ontspanning, oplaadtijd.
Doordat ik dat laatste niet goed gedaan heb heb ik juist vertraging opgelopen.
Hoeveel dagen gaat de baby naar de opvang? En hoeveel dagen daarvan ben jij echt de hele dag op je nieuwe opleiding?
Wat ga je doen?
Praktijkgericht leren, hbo, uni?
Veel thuisstudie of juist niet?
Veel tentamens of juist veel werkstukken?
woensdag 14 februari 2024 om 14:57
Het is een opleiding op HBO+ niveau voor neurodiverse mensen met een goed stel hersens die om allerlei uiteenlopende redenen niet via een regulier traject aan het werk zijn gegaan/gebleven en ze werken intensief samen met het UWV. Het gaat niet om een reguliere opleiding dus, en dat scheelt al heel veel! De opleiding zelf duurt 9 maanden, dan 2-6 maanden werkervaringsplaats (afhankelijk van de opdracht), en daarna een detachering van 18 maanden. Dit ook met jobcoaching vanuit de opleiding. Vakgebied is IT. Ik heb overigens ook een uitgebreide screening en assessment gehad om te kijken of ik de opleiding aan kan.
Dat scheelt dus een heleboel. De studiebelasting naast de opleidingsdagen valt gelukkig enorm mee, maar het ligt een beetje aan het onderwerp en hoe snel ik dit oppak dus het kan per week verschillen. Het is echt projectmatig leren, wel een examen hier en daar maar het is software ontwikkelen en dus voornamelijk vaardigheden ontwikkelen.
Ik begin met 3 dagen opleiding (en dat zijn wel echt volle dagen inclusief de reistijd), dan gaat baby Green 2 dagen naar de opvang en is 1 dag thuis bij mijn man. Na een paar maanden ga ik 4 dagen naar de opleiding, dan gaat ze 3 dagen naar de opvang.
ik wil niet dat ze meer naar de opvang gaat dan dat en wil ook nog wat tijd met haar hebben natuurlijk! Maar door dit te schrijven; als ik er kinderopvangtoeslag voor kan krijgen is het misschien wel een idee dat ze al eerder naar 3 dagen opvang gaat, zodat ik dan even wat bij kan tanken.
Ik ben nu dus al wel aan het opbouwen en ben volgens de planning voordat de opleiding van start gaat al 3 volle dagen zelf op locatie aan het studeren, en baby Green gaat dan ook al naar de opvang voor 2 dagen.
Dat scheelt dus een heleboel. De studiebelasting naast de opleidingsdagen valt gelukkig enorm mee, maar het ligt een beetje aan het onderwerp en hoe snel ik dit oppak dus het kan per week verschillen. Het is echt projectmatig leren, wel een examen hier en daar maar het is software ontwikkelen en dus voornamelijk vaardigheden ontwikkelen.
Ik begin met 3 dagen opleiding (en dat zijn wel echt volle dagen inclusief de reistijd), dan gaat baby Green 2 dagen naar de opvang en is 1 dag thuis bij mijn man. Na een paar maanden ga ik 4 dagen naar de opleiding, dan gaat ze 3 dagen naar de opvang.
ik wil niet dat ze meer naar de opvang gaat dan dat en wil ook nog wat tijd met haar hebben natuurlijk! Maar door dit te schrijven; als ik er kinderopvangtoeslag voor kan krijgen is het misschien wel een idee dat ze al eerder naar 3 dagen opvang gaat, zodat ik dan even wat bij kan tanken.
Ik ben nu dus al wel aan het opbouwen en ben volgens de planning voordat de opleiding van start gaat al 3 volle dagen zelf op locatie aan het studeren, en baby Green gaat dan ook al naar de opvang voor 2 dagen.
woensdag 14 februari 2024 om 17:27
Wat leuk om te lezen dat je aan het re integreren bent en dat je de ruimte krijgt om naar jezelf te luisteren (zo klinkt het in ieder geval). En ook spannend en intensief allemaal, zeker met een kleine erbij. Het klinkt alsof je goed bewust bezig bent.
Ik haak even aan omdat ik op zoek ben naar ervaringen van anderen. Ook ik ben sinds 3 jaar thuis door psychische klachten en sta nu, na de nodige therapie, op het punt om weer stappen richting werk te nemen. Ik ben nog niet zover als jij maar ben me wel aan het voorbereiden op de mogelijkheden. Ook mijn ervaring met het UWV is positief en hier ben ik enorm dankbaar voor. Daardoor heb ik in alles rust aan mijn herstel kunnen werken, en hier ben ik nog mee bezig.
Wat ik me afvroeg is hoe jij tot dit traject bent gekomen? Had je zelf een idee welke richting je op wilde? En heb je zelf aangegeven een opleiding te willen doen of kwam het UWV hiermee? Het klinkt super in ieder geval dus ben benieuwd of hier ook dergelijke mogelijkheden zijn!
Ik haak even aan omdat ik op zoek ben naar ervaringen van anderen. Ook ik ben sinds 3 jaar thuis door psychische klachten en sta nu, na de nodige therapie, op het punt om weer stappen richting werk te nemen. Ik ben nog niet zover als jij maar ben me wel aan het voorbereiden op de mogelijkheden. Ook mijn ervaring met het UWV is positief en hier ben ik enorm dankbaar voor. Daardoor heb ik in alles rust aan mijn herstel kunnen werken, en hier ben ik nog mee bezig.
Wat ik me afvroeg is hoe jij tot dit traject bent gekomen? Had je zelf een idee welke richting je op wilde? En heb je zelf aangegeven een opleiding te willen doen of kwam het UWV hiermee? Het klinkt super in ieder geval dus ben benieuwd of hier ook dergelijke mogelijkheden zijn!
woensdag 14 februari 2024 om 17:49
Wat goed dat je weer aan de slag gaat. Ik lees ook even mee, ben ook aan het reïntegreren, en het valt mij op dit moment niet mee.
Wel heel goed gestart, ik vind mijn werk ook heel leuk en heb heel veel steun en ruimte gekregen. Maar ik ben zelf echt te snel gegaan en daar pluk ik nu de zure vruchten van. Het is moeilijker om een stapje terug te doen dan een stapje erbij.
Ik moet mezelf nu ook écht afremmen, nu voorlopig niks erbij, de overige tijd rustig houden en een wat lagere standaard voor mezelf, op het werk en thuis.
Wel heel goed gestart, ik vind mijn werk ook heel leuk en heb heel veel steun en ruimte gekregen. Maar ik ben zelf echt te snel gegaan en daar pluk ik nu de zure vruchten van. Het is moeilijker om een stapje terug te doen dan een stapje erbij.
Ik moet mezelf nu ook écht afremmen, nu voorlopig niks erbij, de overige tijd rustig houden en een wat lagere standaard voor mezelf, op het werk en thuis.
maandag 4 maart 2024 om 12:19
Ik up dit topic even, heb al een tijdje geen werk en begin mij nogal lamlendig te voelen. Ik zit wel sinds kort weer in een reëintegratietraject maar ik weet niet hoe lang dat gaat duren en sowieso gaan we eerst een werkervaringsplek (een soort stage) zoeken.
Situatie: Ik ben 41 en hoor als Wajonger bij de zogeheten 'lastige doelgroepen om aan het werk te komen'. Desondanks tot nu toe altijd gewerkt, ik zat erg lang bij een leuke maar ook chaotische stichting waar ik 1 jaar vrijwillig en 12 jaar als betaalde kracht gewerkt heb. Omdat ik na jaren ook wat andners wilde ben ik uiteindelijk daar weggegaan omdat ik een andere baan had waar ik na een jaar weg ben gegaan omdat ik het werk niet meer leuk vond en besloten had dat die paar uurtjes die ik kan werken ivm mijn (uren) beperking enkel wilde besteden aan iets wat ik leuk vond en ook dat ik maar eens hulp ging zoeken bij het vinden van een baan ivm het zelf doen wat me de laatste jaren vooral veel frustratie en afwijzing oplevert. Dit heeft tot nu toe weinig opgeleverd, behalve een paar maanden proefplaatsing in een ziekenhuis waar ik te maken kreeg met erg veel onbegrip.
Overigens heb ik genoeg om handen, ik heb een kat, ik sport, doe yoga en wandel. Ook doe ik voor de lol een thuisstudie Spaans en heb ik aangezien ik alleen woon ook genoeg andijvie-klusjes maar toch voel ik mij sinds een paar weken een beetje lamlendig en nutteloos.
Ik heb ook het gevoel dat ik de enige werkloze in Nederland ben (zal wel niet...) terwijl ik momenteel best behoefte heb aan lotgenoten. (Waarom ik overigens geen vrijwilligerswerk doe? Daar ben ik mee bezig geweest, zal je verbazen maar dat gaat dus ook niet zo gemakkelijk. Ik heb een poging of 6 gedaan, soms niet eens reactie gekregen, of ik had er zelf geen goed gevoel bij en het is ook een paar x gebeurd dat ik op een vrijwilligersvacature reageerde maar daar dan toch geen plek was. En nu denk ik dat het wat te veel wordt omdat ik met dat traject bezig ben en dan zou ik er dus weer mee moeten stoppen als ik een werkervaringsplek zou vinden. Al weet je natuurlijk niet of dat zo snel gaat en of dat uberhaupt lukt dus van de andere kant kan ik dat natuurlijk toch proberen (ik heb nog wel een idee voor een leuke plek) en maar zien hoe het loopt...)
Trouwens ik zit desondanks niet helemaal stil, ik ben door mijn gemeente een tijdje geleden uitgenodigd voor het meedoen aan een burgerberaad, daar heb ik me voor ingeschreven en ik mag mee doen, maar goed dat is maar een paar x maar het is in ieder geval wel een leuke bezigheid. Ook help ik een anderstalige maar dit is online en is 1 a 2 uur per week. Genoeg bezigheden maar begin steeds minder zin te krijgen...
Situatie: Ik ben 41 en hoor als Wajonger bij de zogeheten 'lastige doelgroepen om aan het werk te komen'. Desondanks tot nu toe altijd gewerkt, ik zat erg lang bij een leuke maar ook chaotische stichting waar ik 1 jaar vrijwillig en 12 jaar als betaalde kracht gewerkt heb. Omdat ik na jaren ook wat andners wilde ben ik uiteindelijk daar weggegaan omdat ik een andere baan had waar ik na een jaar weg ben gegaan omdat ik het werk niet meer leuk vond en besloten had dat die paar uurtjes die ik kan werken ivm mijn (uren) beperking enkel wilde besteden aan iets wat ik leuk vond en ook dat ik maar eens hulp ging zoeken bij het vinden van een baan ivm het zelf doen wat me de laatste jaren vooral veel frustratie en afwijzing oplevert. Dit heeft tot nu toe weinig opgeleverd, behalve een paar maanden proefplaatsing in een ziekenhuis waar ik te maken kreeg met erg veel onbegrip.
Overigens heb ik genoeg om handen, ik heb een kat, ik sport, doe yoga en wandel. Ook doe ik voor de lol een thuisstudie Spaans en heb ik aangezien ik alleen woon ook genoeg andijvie-klusjes maar toch voel ik mij sinds een paar weken een beetje lamlendig en nutteloos.
Ik heb ook het gevoel dat ik de enige werkloze in Nederland ben (zal wel niet...) terwijl ik momenteel best behoefte heb aan lotgenoten. (Waarom ik overigens geen vrijwilligerswerk doe? Daar ben ik mee bezig geweest, zal je verbazen maar dat gaat dus ook niet zo gemakkelijk. Ik heb een poging of 6 gedaan, soms niet eens reactie gekregen, of ik had er zelf geen goed gevoel bij en het is ook een paar x gebeurd dat ik op een vrijwilligersvacature reageerde maar daar dan toch geen plek was. En nu denk ik dat het wat te veel wordt omdat ik met dat traject bezig ben en dan zou ik er dus weer mee moeten stoppen als ik een werkervaringsplek zou vinden. Al weet je natuurlijk niet of dat zo snel gaat en of dat uberhaupt lukt dus van de andere kant kan ik dat natuurlijk toch proberen (ik heb nog wel een idee voor een leuke plek) en maar zien hoe het loopt...)
Trouwens ik zit desondanks niet helemaal stil, ik ben door mijn gemeente een tijdje geleden uitgenodigd voor het meedoen aan een burgerberaad, daar heb ik me voor ingeschreven en ik mag mee doen, maar goed dat is maar een paar x maar het is in ieder geval wel een leuke bezigheid. Ook help ik een anderstalige maar dit is online en is 1 a 2 uur per week. Genoeg bezigheden maar begin steeds minder zin te krijgen...
maandag 4 maart 2024 om 12:28
Zo, sorry voor de late reactie
@Seriously: Bij mij benoemde de arbeidsdeskundige deze opleiding als een goede optie voor mij. Toevallig had ik hier zelf ook al naar gekeken. Ik ben er toen wel zelf actief achteraan gegaan, wat mijn toenmalige werkadviseur hield er een bijzonder langzaam tempo op aan. Uiteindelijk ben ik ook overgestapt naar een andere werkadviseur. Ik denk dat het helpt als je zelf ook actief op zoek gaat, maar het uwv heeft wel een veel beter overzicht van wat er allemaal mogelijk is.
@VivaRosa: Het is zeker moeilijk om niet te snel te gaan. Hier worstel ik ook wel mee hoor, ik heb het idee dat het niet een keertje niet mag lukken als ik eenmaal echt aan de opleiding begin. Maar deze opleiding is speciaal opgezet voor neurodiverse mensen die om diverse redenen niet aan het werk zijn. Als er ergens begrip voor is, moet het daar wel zijn.
Laatst heb ik wel een re-integratiedag afgezegd en heb ik thuis gestudeerd. Dat voelde eerst heel moeilijk, maar achteraf kan ik trots zijn en zeggen dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
@Phoebe: Wat jammer dat je alweer een tijdje thuis zit! Ik herken het wel hoor, het gevoel dat je de enige werkeloze bent. Ik ben ook blij dat ik nu weer wat omhanden heb, al is het nu maar anderhalve dag in de week. Ik ga naar kantoor, ik zie andere mensen, ik sta in de file. Heel eerlijk had ik dat een paar jaar geleden niet voor mogelijk gehouden, dat mijn dag er (weer) zo uit zou kunnen zien.
Al zal het gouden randje om die file er vast snel vanaf zijn
Hopelijk is er snel een fijne werkervaringsplaats voor je. In wat voor sector zoek je?
@Seriously: Bij mij benoemde de arbeidsdeskundige deze opleiding als een goede optie voor mij. Toevallig had ik hier zelf ook al naar gekeken. Ik ben er toen wel zelf actief achteraan gegaan, wat mijn toenmalige werkadviseur hield er een bijzonder langzaam tempo op aan. Uiteindelijk ben ik ook overgestapt naar een andere werkadviseur. Ik denk dat het helpt als je zelf ook actief op zoek gaat, maar het uwv heeft wel een veel beter overzicht van wat er allemaal mogelijk is.
@VivaRosa: Het is zeker moeilijk om niet te snel te gaan. Hier worstel ik ook wel mee hoor, ik heb het idee dat het niet een keertje niet mag lukken als ik eenmaal echt aan de opleiding begin. Maar deze opleiding is speciaal opgezet voor neurodiverse mensen die om diverse redenen niet aan het werk zijn. Als er ergens begrip voor is, moet het daar wel zijn.
Laatst heb ik wel een re-integratiedag afgezegd en heb ik thuis gestudeerd. Dat voelde eerst heel moeilijk, maar achteraf kan ik trots zijn en zeggen dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
@Phoebe: Wat jammer dat je alweer een tijdje thuis zit! Ik herken het wel hoor, het gevoel dat je de enige werkeloze bent. Ik ben ook blij dat ik nu weer wat omhanden heb, al is het nu maar anderhalve dag in de week. Ik ga naar kantoor, ik zie andere mensen, ik sta in de file. Heel eerlijk had ik dat een paar jaar geleden niet voor mogelijk gehouden, dat mijn dag er (weer) zo uit zou kunnen zien.
Al zal het gouden randje om die file er vast snel vanaf zijn
Hopelijk is er snel een fijne werkervaringsplaats voor je. In wat voor sector zoek je?
maandag 4 maart 2024 om 17:12
Voedingsadvies/gewichtsconsulente, bloggen over voeding en omdat dat een wat lastige richting is en ik mode ook leuk vind kijken we ook naar 2e handskledingwinkels, en dan in mijn woonplaats aangezien reistijd erg vermoeiend voor mij is. Ik snap helemaal dat je daar blij mee bent! Aangezien ik moeilijk op mijn kont kan blijven zitten en je daar ook niet blij van word heb ik mijzelf vanmorgen toch weer even een schop onder mijn kont gegeven waardoor ik een aantal dingen heb gedaan dus ik voel me weer wat blijer. (Zeker omdat ik net wat plantjes heb gekocht voor mijn balkonnetje!)GreenLadyFern schreef: ↑04-03-2024 12:28Zo, sorry voor de late reactie
@Seriously: Bij mij benoemde de arbeidsdeskundige deze opleiding als een goede optie voor mij. Toevallig had ik hier zelf ook al naar gekeken. Ik ben er toen wel zelf actief achteraan gegaan, wat mijn toenmalige werkadviseur hield er een bijzonder langzaam tempo op aan. Uiteindelijk ben ik ook overgestapt naar een andere werkadviseur. Ik denk dat het helpt als je zelf ook actief op zoek gaat, maar het uwv heeft wel een veel beter overzicht van wat er allemaal mogelijk is.
@VivaRosa: Het is zeker moeilijk om niet te snel te gaan. Hier worstel ik ook wel mee hoor, ik heb het idee dat het niet een keertje niet mag lukken als ik eenmaal echt aan de opleiding begin. Maar deze opleiding is speciaal opgezet voor neurodiverse mensen die om diverse redenen niet aan het werk zijn. Als er ergens begrip voor is, moet het daar wel zijn.
Laatst heb ik wel een re-integratiedag afgezegd en heb ik thuis gestudeerd. Dat voelde eerst heel moeilijk, maar achteraf kan ik trots zijn en zeggen dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
@Phoebe: Wat jammer dat je alweer een tijdje thuis zit! Ik herken het wel hoor, het gevoel dat je de enige werkeloze bent. Ik ben ook blij dat ik nu weer wat omhanden heb, al is het nu maar anderhalve dag in de week. Ik ga naar kantoor, ik zie andere mensen, ik sta in de file. Heel eerlijk had ik dat een paar jaar geleden niet voor mogelijk gehouden, dat mijn dag er (weer) zo uit zou kunnen zien.
Al zal het gouden randje om die file er vast snel vanaf zijn
Hopelijk is er snel een fijne werkervaringsplaats voor je. In wat voor sector zoek je?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in