Werk & Studie
alle pijlers
Sollicitatie zenuwen!!
maandag 3 december 2007 om 09:56
Ja hoor, binnenkort mn eerste gesprek voor een stage...
Ik vind het zo spannend, heb wel eerder gesprekken gehad (vorig jaar, ben ook aangenomen maar moest stoppen ivm ziekte) en ja, toen was ik ook zo zenuwachtig.
Gelukkig zie je het niet zo aan me van buiten, maar van binnen... kook ik. Vooral de 'voor-zenuwen' zeg maar. Ik wil hier echt vanaf, vind het heel vervelend! Een beetje zenuwen is prima, normaal, maar ik heb echt stress. Vooral het idee dat ik helemaal beoordeeld word (van binnen, buiten, alles) vind ik, perfectionist zijnde, enggg... Ik wil alles goed doen, goed zeggen, goed weten, uitstekend voorbereid zijn, en dat doe ik dan ook. Maar dat neemt de angst nog niet weg.
Iemand tips, ervaringen, hulp? Zou ik goed kunnen gebruiken
Ik vind het zo spannend, heb wel eerder gesprekken gehad (vorig jaar, ben ook aangenomen maar moest stoppen ivm ziekte) en ja, toen was ik ook zo zenuwachtig.
Gelukkig zie je het niet zo aan me van buiten, maar van binnen... kook ik. Vooral de 'voor-zenuwen' zeg maar. Ik wil hier echt vanaf, vind het heel vervelend! Een beetje zenuwen is prima, normaal, maar ik heb echt stress. Vooral het idee dat ik helemaal beoordeeld word (van binnen, buiten, alles) vind ik, perfectionist zijnde, enggg... Ik wil alles goed doen, goed zeggen, goed weten, uitstekend voorbereid zijn, en dat doe ik dan ook. Maar dat neemt de angst nog niet weg.
Iemand tips, ervaringen, hulp? Zou ik goed kunnen gebruiken
maandag 3 december 2007 om 10:01
Ik ken de voorzenuwen 
En ik heb één keer gehad dat mn trein opeens stopte en niet meer verder reed terwijll ik een moeilijk tentamen had... weg stress Tentamen gehaald Nu probeer ik de tijd van te voren (dat je dus zit te stressen 's ochtends) niet alleen door te brengen of een afspraak te maken dat ik druk ben en me ergens anders zorgen over kan maken, helpt bij mij erg goed
En de voorbereidingen heb je dan al gedaan, je weet dat je alles weet en je goed voobereid bent en die ochtend zelf ga je lekker iets anders doen waar je druk mee móet zijn ;)
Hm dit ziet er een beetje warrig uit... hoop dat je het snapt
En ik heb één keer gehad dat mn trein opeens stopte en niet meer verder reed terwijll ik een moeilijk tentamen had... weg stress Tentamen gehaald Nu probeer ik de tijd van te voren (dat je dus zit te stressen 's ochtends) niet alleen door te brengen of een afspraak te maken dat ik druk ben en me ergens anders zorgen over kan maken, helpt bij mij erg goed En de voorbereidingen heb je dan al gedaan, je weet dat je alles weet en je goed voobereid bent en die ochtend zelf ga je lekker iets anders doen waar je druk mee móet zijn ;)
Hm dit ziet er een beetje warrig uit... hoop dat je het snapt
maandag 3 december 2007 om 14:28
Succes met je gesprek. En geweldig dat je na je ziekte weer aan de slag gaat. Als je je goed voorbereid is dat natuurlijk al het halve werk, maar als perfectionist doe je dat vast. Wil je net als ik ook altijd je allerbeste best doen? Vraag jezelf af wat er gebeurt als je die stage niet krijgt. Vergaat de wereld dan?
Bij mij werkt het wel door even te benoemen dat ik zenuwachtig ben. Ik verpak de boodschap positief, met een innemende lach aan het begin van het gesprek. Ik ga er dus niet heel diep op in, want dan kom ik onzeker over, maar met een lach en de koppeling dat het komt omdat ik die baan zo graag wil hebben.
Ik probeer me voor het gesprek te ontspannen. Ga tutten om me mooi te presenteren en doe daarna iets leuks, lees een mooi boek in de trein etc. En als het echt om mijn droombaan gaat, dan slik ik nog weleens nervofit. Is een homeopatisch middeltje, waardoor je de spanning minder voelt.
Ook bij mij is het een warrig verhaal geworden, hoop dat je het snapt
Bij mij werkt het wel door even te benoemen dat ik zenuwachtig ben. Ik verpak de boodschap positief, met een innemende lach aan het begin van het gesprek. Ik ga er dus niet heel diep op in, want dan kom ik onzeker over, maar met een lach en de koppeling dat het komt omdat ik die baan zo graag wil hebben.
Ik probeer me voor het gesprek te ontspannen. Ga tutten om me mooi te presenteren en doe daarna iets leuks, lees een mooi boek in de trein etc. En als het echt om mijn droombaan gaat, dan slik ik nog weleens nervofit. Is een homeopatisch middeltje, waardoor je de spanning minder voelt.
Ook bij mij is het een warrig verhaal geworden, hoop dat je het snapt
maandag 3 december 2007 om 21:13
Summerparty,
Het is lastig om algemene tips te geven. Als je een concrete vraag hebt wil ik graag m'n best doen om met je mee te denken. Ik zit aan de andere kant van de tafel en soms geeft dat een nieuw perspectief aan de zaak.
Eén gedachte kun je beter laten varen, je wordt namelijk niet "helemaal beoordeeld, Van binnen en van buiten, alles". Dat kán ook helemaal niet. Je werkervaring, je opleiding en je optreden tijdens het gesprek worden vergeleken met de eisen en verwachtingen die men heeft bij de functie. Meer niet. Het is dus zaak om je goed in te leven in het bedrijf en de vacature en na te denken hoe jouw profiel daarbij past. Realiseer je dat het normaal is om zenuwachtig te zijn. Zoals iemand anders al schreef: je mag dat best benoemen in het gesprek. Als je dan ook nog zorgt dat je schoon bent, netjes gekleed bent, op tijd aanwezig bent, je brief & CV & aantekeningenblok bij je hebt, dan heb je vijftig procent van alle andere sollicitanten al achter je gelaten.
Het is lastig om algemene tips te geven. Als je een concrete vraag hebt wil ik graag m'n best doen om met je mee te denken. Ik zit aan de andere kant van de tafel en soms geeft dat een nieuw perspectief aan de zaak.
Eén gedachte kun je beter laten varen, je wordt namelijk niet "helemaal beoordeeld, Van binnen en van buiten, alles". Dat kán ook helemaal niet. Je werkervaring, je opleiding en je optreden tijdens het gesprek worden vergeleken met de eisen en verwachtingen die men heeft bij de functie. Meer niet. Het is dus zaak om je goed in te leven in het bedrijf en de vacature en na te denken hoe jouw profiel daarbij past. Realiseer je dat het normaal is om zenuwachtig te zijn. Zoals iemand anders al schreef: je mag dat best benoemen in het gesprek. Als je dan ook nog zorgt dat je schoon bent, netjes gekleed bent, op tijd aanwezig bent, je brief & CV & aantekeningenblok bij je hebt, dan heb je vijftig procent van alle andere sollicitanten al achter je gelaten.
dinsdag 4 december 2007 om 21:18
Erg bedankt voor jullie reacties! Geven mij al goede nieuwe inzichten en een beetje meer rust. Ben gelukkig ook al wel wat minder gestressed.
xxx en Zima, ik begrijp jullie goed hoor, vind het niet warrig, fijn om over soortgelijke gevoelens te lezen.
Zima, het is ook heel waar wat je zegt, hoe erg is het nou als het niet lukt? Dan vind ik wel weer een andere. Als ik mn best gedaan heb is het goed genoeg. En benoemen dat ik zenuwen heb kan idd ook al een kalmerend effect hebben.
Wulles, fijn ook om van iemand van de andere tafel te lezen. Je hebt ook gelijk, ik maak het allemaal veel te groot in mn hoofd, dat ik binnenstebuiten gekeerd zou worden of iets dergelijks is natuurlijk ook niet waar. Het gaat idd om een zakelijke overeenkomst, past mijn profiel bij hun bedrijf. Ik denk dat het probleem wat ik heb daar ook mee samenhangt: ik kan niet zo goed zakelijk denken. Ik ben altijd heel erg mezelf en vind het moeilijk om in zo'n situatie als in zo'n gesprek, naast mezelf te zijn, ook professionaliteit en zakelijkheid of zoiets uit te stralen. Is natuurlijk ook iets wat ik nu moet gaan leren, jarenlang met mn neus in de boeken en nu voor het eerst een kijkje in de arbeidsmarkt, een wereld van verschil natuurlijk. Nu moet ik er niet alleen met mn hoofd zijn, maar ook met mn lijf, mn lichaamstaal, mn woorden. Het is denk ik erg wennen om mn lichaamstaal, intonatie en woorden als geheel te stroomlijnen op een professionele manier.
Zoiets, dat is denk ik concreet waar mijn angst zich vestigt, je vroeg om concreetheid namelijk. Vond ik een moeilijke vraag, want ik weet ook niet zo goed wat nou heel concreet mijn vraag of probleem is. Ik denk waar ik, naast 'zakelijk leren worden' ook een angst voor heb is, dat ik angst heb om meteen mn woorden bijna gelijk paraat moet hebben tijdens het gesprek. Ik ben een enorme denker, schrijf meestal dingen, ben daar heel goed in, ben ook beter in schrijven dan in praten (niet dat ik niet goed ben in praten, maar ben beter in schrijven). Ook omdat ik bij het schrijven rustiger mijn gedachten kan ordenen en goed kan nadenken en nauwkeurig mijn zinnen kan formuleren. In zo'n gesprek is daar maar nauwelijks tijd voor. In een gesprek wordt je vragen gesteld, stel je vragen, je bent in dialoog. Je kan tijdens een gesprek wel zeggen van 'even denken hoe ik dat wil zeggen' of iets dergelijks, maar het is natuurlijk niet vergelijkbaar met tekst op papier zetten, dat vind ik zoveel makkelijker. In het schrijven ben ik heel goed, maar het praten is heel anders, veel directer en minder genuanceerd en minder precies, daarom vind ik het denk ik zoveel enger. Bang dat ik niet op de juiste tekst kan komen. Dat ik vergeet wat ik belangrijk vind om te zeggen. Hopelijk heb ik mijn probleem zo een beetje concreter gemaakt, en hopelijk heb je nog meer ideeën/tips voor me?
En ook van anderen hoor ik graag nog reacties
xxx en Zima, ik begrijp jullie goed hoor, vind het niet warrig, fijn om over soortgelijke gevoelens te lezen.
Zima, het is ook heel waar wat je zegt, hoe erg is het nou als het niet lukt? Dan vind ik wel weer een andere. Als ik mn best gedaan heb is het goed genoeg. En benoemen dat ik zenuwen heb kan idd ook al een kalmerend effect hebben.
Wulles, fijn ook om van iemand van de andere tafel te lezen. Je hebt ook gelijk, ik maak het allemaal veel te groot in mn hoofd, dat ik binnenstebuiten gekeerd zou worden of iets dergelijks is natuurlijk ook niet waar. Het gaat idd om een zakelijke overeenkomst, past mijn profiel bij hun bedrijf. Ik denk dat het probleem wat ik heb daar ook mee samenhangt: ik kan niet zo goed zakelijk denken. Ik ben altijd heel erg mezelf en vind het moeilijk om in zo'n situatie als in zo'n gesprek, naast mezelf te zijn, ook professionaliteit en zakelijkheid of zoiets uit te stralen. Is natuurlijk ook iets wat ik nu moet gaan leren, jarenlang met mn neus in de boeken en nu voor het eerst een kijkje in de arbeidsmarkt, een wereld van verschil natuurlijk. Nu moet ik er niet alleen met mn hoofd zijn, maar ook met mn lijf, mn lichaamstaal, mn woorden. Het is denk ik erg wennen om mn lichaamstaal, intonatie en woorden als geheel te stroomlijnen op een professionele manier.
Zoiets, dat is denk ik concreet waar mijn angst zich vestigt, je vroeg om concreetheid namelijk. Vond ik een moeilijke vraag, want ik weet ook niet zo goed wat nou heel concreet mijn vraag of probleem is. Ik denk waar ik, naast 'zakelijk leren worden' ook een angst voor heb is, dat ik angst heb om meteen mn woorden bijna gelijk paraat moet hebben tijdens het gesprek. Ik ben een enorme denker, schrijf meestal dingen, ben daar heel goed in, ben ook beter in schrijven dan in praten (niet dat ik niet goed ben in praten, maar ben beter in schrijven). Ook omdat ik bij het schrijven rustiger mijn gedachten kan ordenen en goed kan nadenken en nauwkeurig mijn zinnen kan formuleren. In zo'n gesprek is daar maar nauwelijks tijd voor. In een gesprek wordt je vragen gesteld, stel je vragen, je bent in dialoog. Je kan tijdens een gesprek wel zeggen van 'even denken hoe ik dat wil zeggen' of iets dergelijks, maar het is natuurlijk niet vergelijkbaar met tekst op papier zetten, dat vind ik zoveel makkelijker. In het schrijven ben ik heel goed, maar het praten is heel anders, veel directer en minder genuanceerd en minder precies, daarom vind ik het denk ik zoveel enger. Bang dat ik niet op de juiste tekst kan komen. Dat ik vergeet wat ik belangrijk vind om te zeggen. Hopelijk heb ik mijn probleem zo een beetje concreter gemaakt, en hopelijk heb je nog meer ideeën/tips voor me
? En ook van anderen hoor ik graag nog reacties
dinsdag 4 december 2007 om 21:23
Welk beeld heb je bij zakelijkheid en professionaliteit? Hoe ziet iemand met die kwaliteiten eruit volgens jou? En hoe gedraagt iemand die "goed met woorden" is zich?
Dat lijken misschien rare vragen maar jij hebt er een beeld bij en dat beeld zou kunnen afwijken van mijn beeld. Daarom zou ik graag iets meer willen weten.
Dat lijken misschien rare vragen maar jij hebt er een beeld bij en dat beeld zou kunnen afwijken van mijn beeld. Daarom zou ik graag iets meer willen weten.
dinsdag 4 december 2007 om 21:49
Het beeld dat ik heb bij zakelijkheid en professionaliteit, is misschien beter uit te leggen vanaf het beeld dat ik bij informeel zijn (het tegenovergestelde van zakelijk en formeel) heb. Ik ben zelf erg open, spontaan, grapjes maken. Ben gewend te zeggen wat ik voel en denk (geen lompe dingen hoor). En bij zakelijkheid moet je dat volgens mij wat intomen. Iets meer gesloten, niet te lacherig natuurlijk, niet al te open. Wel eerlijk zijn, maar dan verpakt in een jasje ofzoiets. Een jasje van gepastheid. Het is denk ik tamelijk ongepast om bv. tijdens zo'n gesprek alles maar te zeggen wat in je opkomt, je moet meer opletten dat wat je zegt ook nuttig is of een doel heeft.
Goed met woorden, kan je op meerdere manieren hebben, ik maak onderscheid in schrijven en praten. Bij het schrijven kan je nalezen, herformuleren, nuanceren, toevoegen. En uiteindelijk heb ik vaak duidelijk precies staan hoe ik het wil. Mn sollicitatiebrieven zijn heel goed. In een gesprek kan je niet alleen met je eigen hoofd zijn, je krijgt input van de ander, je krijgt vragen waar je aardig snel een passend antwoord bij moet bedenken, en dat antwoord moet geen onzin zijn. Je kan moeilijk een minuut nadenken voor je antwoord geeft. Je hebt gewoon niet die totale controle als die je wel hebt wanneer je schrijft. Goed in woorden bij praten is dus vind ik veel moeilijker. Omdat je niet altijd gelijk op de tekst kan komen die je zoekt (soms pas na het gesprek), omdat je niet constant kunt verbeteren, herformuleren (het kan wel, maar niet zoals bij schrijven, het is verwarrender omdat je niet kunt nalezen wat je gezegd hebt). En ik vind het ook veel moeilijker om in een gesprek heel helder te blijven denken omdat ik telkens nieuwe vragen krijg en daar in de war van kan raken als ik niet zo snel goed weet wat ik wil antwoorden. Je kan wel even pauze nemen om te denken, maar niet heel lang natuurlijk, en daar word ik best zenuwachtig van.
Goed met woorden, kan je op meerdere manieren hebben, ik maak onderscheid in schrijven en praten. Bij het schrijven kan je nalezen, herformuleren, nuanceren, toevoegen. En uiteindelijk heb ik vaak duidelijk precies staan hoe ik het wil. Mn sollicitatiebrieven zijn heel goed. In een gesprek kan je niet alleen met je eigen hoofd zijn, je krijgt input van de ander, je krijgt vragen waar je aardig snel een passend antwoord bij moet bedenken, en dat antwoord moet geen onzin zijn. Je kan moeilijk een minuut nadenken voor je antwoord geeft. Je hebt gewoon niet die totale controle als die je wel hebt wanneer je schrijft. Goed in woorden bij praten is dus vind ik veel moeilijker. Omdat je niet altijd gelijk op de tekst kan komen die je zoekt (soms pas na het gesprek), omdat je niet constant kunt verbeteren, herformuleren (het kan wel, maar niet zoals bij schrijven, het is verwarrender omdat je niet kunt nalezen wat je gezegd hebt). En ik vind het ook veel moeilijker om in een gesprek heel helder te blijven denken omdat ik telkens nieuwe vragen krijg en daar in de war van kan raken als ik niet zo snel goed weet wat ik wil antwoorden. Je kan wel even pauze nemen om te denken, maar niet heel lang natuurlijk, en daar word ik best zenuwachtig van.
woensdag 5 december 2007 om 08:57
Omdat je toch enigszins zakelijk over moet komen. Als ik me gedraag totaal zoals ik ben, vind ik dat niet helemaal gepast. Ik kan niet de hele tijd superspontaan doen, grapjes maken, lachen. Een beetje kan natuurlijk wel, dat begrijp ik. Maar ik ben een zeer uitbundig persoon, heel direct en open, zeg precies wat ik denk en voel. Bij een sollicitatiegesprek (en onder werktijd) moet je wel ietsje rustiger zijn. Ik moet ook cliënten gaan helpen, en dan moet je ook wel iets rustiger en ingetogener gedragen dan als ik normaal ben. Het is niet heel gepast in mijn vakgebied om je heel uitbundig en druk te gedragen. En je moet in je werk toch een zekere professionaliteit uitstralen, vind ik. Er zijn gewoonweg een soort van ongeschreven regels voor formeel versus informeel gedrag.
woensdag 5 december 2007 om 11:30
He summerparty,
ik ken het gevoel, en ik denk dat iedereen dat eigenlijk wel kent hoor. Ik dacht ook altijd dat ik enige was zooo zenuwachtig was, tot ik van allerlei mensen hoorde dat zij precies hetzelfde hadden. Ook van mensen die ik als heel zelfverzekerd beschouwde. Het is denk ik heel belangrijk om je te realiseren dat bijna iedereen echt heel zenuwachtig is (behalve als je de baan niet echt wilt natuurlijk), en dat je dat vaak veel minder uitstraalt dan je denkt. Ik krijg heel vaak te horen dat ik zo zeker overkom, terwijl ik van binnen sta te trillen. Als je dat eenmaal weet, maak je je er ook minder druk over.
En verder, ik zou niet te veel proberen om anders te zijn dan je bent hoor. Als jij spontaan bent, mogen ze dat best weten. Ik zou inderdaad iet meteen gaan vertellen wat je van het weekend allemaal uitgespookt hebt, maar ik neem aan dat je dat toch niet zo snel zou doen. Als ze iemand zoeken die heel anders is dan jij, wil je waarschijnlijk toch liever ergens anders werken.
Oh, en besef dat je 'nog maar' stagair bent, en dat dus niemand van jou verwacht dat je je net zo gedraagt als iemand van 45 met 20 jaar ervaring.
ik ken het gevoel, en ik denk dat iedereen dat eigenlijk wel kent hoor. Ik dacht ook altijd dat ik enige was zooo zenuwachtig was, tot ik van allerlei mensen hoorde dat zij precies hetzelfde hadden. Ook van mensen die ik als heel zelfverzekerd beschouwde. Het is denk ik heel belangrijk om je te realiseren dat bijna iedereen echt heel zenuwachtig is (behalve als je de baan niet echt wilt natuurlijk), en dat je dat vaak veel minder uitstraalt dan je denkt. Ik krijg heel vaak te horen dat ik zo zeker overkom, terwijl ik van binnen sta te trillen. Als je dat eenmaal weet, maak je je er ook minder druk over.
En verder, ik zou niet te veel proberen om anders te zijn dan je bent hoor. Als jij spontaan bent, mogen ze dat best weten. Ik zou inderdaad iet meteen gaan vertellen wat je van het weekend allemaal uitgespookt hebt, maar ik neem aan dat je dat toch niet zo snel zou doen. Als ze iemand zoeken die heel anders is dan jij, wil je waarschijnlijk toch liever ergens anders werken.
Oh, en besef dat je 'nog maar' stagair bent, en dat dus niemand van jou verwacht dat je je net zo gedraagt als iemand van 45 met 20 jaar ervaring.
woensdag 5 december 2007 om 15:16
donderdag 6 december 2007 om 21:01
Summerparty,
Als ik het goed begrijp heb je een beeld van de ideale sollicitant en denk je daar niet of slechts met veel moeite aan te kunnen voldoen.
Het is interessant om na te gaan of jouw beeld wel helemaal klopt. Je mag namelijk best grapjes maken en lachen tijdens een sollicitatiegesprek en enthousiasme tonen is zelfs noodzakelijk. Straal uit en spreek uit dat je graag wilt leren. Dat is voor een stagiair het belangrijkste. Tijdens het gesprek zal ongetwijfeld worden gevraagd wat je graag zou willen leren. Dat is een goed moment om aan te geven dat je wilt leren je beroep op een professionele manier uit te voeren zonder daarbij je extraverte karakter te verloochenen. Als je er in slaagt om op tijd te komen voor je gesprek, er netjes uit te zien, je goed voorbereid te hebben én kunt aangeven wat je graag zou willen leren, dan kan er bijna niets meer misgaan.
Kun je hier iets mee?
Als ik het goed begrijp heb je een beeld van de ideale sollicitant en denk je daar niet of slechts met veel moeite aan te kunnen voldoen.
Het is interessant om na te gaan of jouw beeld wel helemaal klopt. Je mag namelijk best grapjes maken en lachen tijdens een sollicitatiegesprek en enthousiasme tonen is zelfs noodzakelijk. Straal uit en spreek uit dat je graag wilt leren. Dat is voor een stagiair het belangrijkste. Tijdens het gesprek zal ongetwijfeld worden gevraagd wat je graag zou willen leren. Dat is een goed moment om aan te geven dat je wilt leren je beroep op een professionele manier uit te voeren zonder daarbij je extraverte karakter te verloochenen. Als je er in slaagt om op tijd te komen voor je gesprek, er netjes uit te zien, je goed voorbereid te hebben én kunt aangeven wat je graag zou willen leren, dan kan er bijna niets meer misgaan.
Kun je hier iets mee?
donderdag 6 december 2007 om 22:20
Ik was zelfs drie kwartier te laat voor mijn eerste sollicitatiegespek, en ben toch aangenomen. Ok, ik kon er niks aan doen, want het treinverkeer heeft urenlang volledig stil gelegen, en ik heb meteen gebeld om te zeggen dat ik met een bus moest, en dus pas later kon komen. En gevraagd of dat zin had, of dat ze dan geen tijd meer hadden. Toen was het dus geen enkel probleem, waarschijnlijk gewoon omdat ik het zo netjes mogelijk had opgelost. Dat is professioneel zijn, niet dat je nooit mag lachen of zo.
(Ik zou te laat komen overigens persoonlijk nog steeds niet aanraden hoor, maar om even aan te geven dat je het allemaal niet te zwaar op moet vatten).
(Ik zou te laat komen overigens persoonlijk nog steeds niet aanraden hoor, maar om even aan te geven dat je het allemaal niet te zwaar op moet vatten).
dinsdag 11 december 2007 om 10:36
waaaaaah
de ochtend van mn gesprek....
Heb me tot nu prima weten voorhouden niet zo te stressen.
En nu,,, kabam!
Het komt wel goed, zeg ik ook tegen mezelf, relax...
En dan een ander deel dat zegt 'wat als je niks onthoudt van wat je allemaal wil zeggen, wat als dit wat als dat wat als......"
Soms word ik echt gek van me zelf hoor!!!!!! Ik hoop echt ooit om te kunnen gaan met stress/zenuwen, want ik haaaaat dit echt !!!!!
En nog heel erg bedankt voor jullie adviezen... het heeft geholpen.. tot nu, het zo dichtbij is.......
de ochtend van mn gesprek....
Heb me tot nu prima weten voorhouden niet zo te stressen.
En nu,,, kabam!
Het komt wel goed, zeg ik ook tegen mezelf, relax...
En dan een ander deel dat zegt 'wat als je niks onthoudt van wat je allemaal wil zeggen, wat als dit wat als dat wat als......"
Soms word ik echt gek van me zelf hoor!!!!!! Ik hoop echt ooit om te kunnen gaan met stress/zenuwen, want ik haaaaat dit echt !!!!!
En nog heel erg bedankt voor jullie adviezen... het heeft geholpen.. tot nu, het zo dichtbij is.......
dinsdag 11 december 2007 om 10:38
woensdag 12 december 2007 om 11:43
Gefeliciteerd! Ze waren vast onder de indruk van je eerlijke persoonlijkheid . Mag ik vragen wat je gaat doen, of wil je dat hier liever niet vertellen?
Ik heb trouwens zelf vorige week ook gesolliciteerd, en had besloten mijn eigen tips ook maar te gebruiken, me niet anders voordoen dat ik ben. En bij mij heeft het ook gewerkt, ik ben ook aangenomen!
. Mag ik vragen wat je gaat doen, of wil je dat hier liever niet vertellen?Ik heb trouwens zelf vorige week ook gesolliciteerd, en had besloten mijn eigen tips ook maar te gebruiken, me niet anders voordoen dat ik ben. En bij mij heeft het ook gewerkt, ik ben ook aangenomen!
