Werk & Studie
alle pijlers
Spijt
maandag 19 mei 2008 om 09:35
Hee allemaal,
Vorig jaar heb ik een rigoreuze beslissing genomen om van baan te veranderen en met mijn buitenlandse vriendin naar het buitenland te gaan. Ik voel me hier fijn en hebben een huis gekocht waar we volgende week intrekken.
Het punt is dat ik mijn werk gewoon niet leuk vind. Ik werk bij een bedrijf waar alles tot in de puntjes geregeld is, het loon is okay, ik heb alle vrijheid, kan de taal leren in de tijd van de baas en de cursus wordt ook nog betaald, het is relaxed werken hier en ik kan gewoon niks negatiefs zeggen.
Het punt is dat ik het gewoon niet leuk werk vind. Ik ben nu verantwoordelijk voor een heel land terwijl ik helemaal niet verantwoordelijk wil zijn voor een heel land. Ik ben nieuw in deze branche en moet mijn collega's in dat andere land instrueren hoe ze dingen moeten doen en zorgen dat ze hun budget halen. Ik ben geen managerstype terwijl ik dat wel ben nu. Ik vind het vreselijk, krijg de hele tijd vragen waar ik geen antwoord op weet, voel me doodonzeker.
In mijn eerdere baan voelde ik me zeker, ik was de beste in wat ik deed en dat geeft me voldoening. Nu ben ik zeer onervaren in deze tak en mijn rol als eindverantwoordelijke voor alles jaagt me de stuipen op het lijf.
Maar ja, wel net een huis gekocht en ik kan in dit land niet zo makkelijk switchen van baan. Ik spreek de taal nog niet vloeiend genoeg.
Zijn er anderen die ook een soortgelijke situatie hadden en er een oplossing voor gevonden hebben?
Vorig jaar heb ik een rigoreuze beslissing genomen om van baan te veranderen en met mijn buitenlandse vriendin naar het buitenland te gaan. Ik voel me hier fijn en hebben een huis gekocht waar we volgende week intrekken.
Het punt is dat ik mijn werk gewoon niet leuk vind. Ik werk bij een bedrijf waar alles tot in de puntjes geregeld is, het loon is okay, ik heb alle vrijheid, kan de taal leren in de tijd van de baas en de cursus wordt ook nog betaald, het is relaxed werken hier en ik kan gewoon niks negatiefs zeggen.
Het punt is dat ik het gewoon niet leuk werk vind. Ik ben nu verantwoordelijk voor een heel land terwijl ik helemaal niet verantwoordelijk wil zijn voor een heel land. Ik ben nieuw in deze branche en moet mijn collega's in dat andere land instrueren hoe ze dingen moeten doen en zorgen dat ze hun budget halen. Ik ben geen managerstype terwijl ik dat wel ben nu. Ik vind het vreselijk, krijg de hele tijd vragen waar ik geen antwoord op weet, voel me doodonzeker.
In mijn eerdere baan voelde ik me zeker, ik was de beste in wat ik deed en dat geeft me voldoening. Nu ben ik zeer onervaren in deze tak en mijn rol als eindverantwoordelijke voor alles jaagt me de stuipen op het lijf.
Maar ja, wel net een huis gekocht en ik kan in dit land niet zo makkelijk switchen van baan. Ik spreek de taal nog niet vloeiend genoeg.
Zijn er anderen die ook een soortgelijke situatie hadden en er een oplossing voor gevonden hebben?
maandag 19 mei 2008 om 10:39
Ik werk als pedagoge in een tehuis voor volwassen mentaal gehandicapten. Daar werd ik - als jonge, nog niet zo ervaren medewerker- meteen teamhoofd van 15 mensen (begeleiders), waarvan de meesten een stuk ouder en meer ervaren waren dan ik. Ik kreeg ook over alles eindverantwoordelijkheid (financieel, ortho-agogisch,..), ook over de levensloop van meer dan 40 volwassen gehandicapte personen.
Ik herken jouw gevoel van in mijn beginperiode.. Ik voelde me vaak vreselijk onzeker, had het gevoel dat iedereen me dingen kwam vragen waar ik het antwoord niet op wist, enz. Maar: ik heb volgehouden... Ik zeg niet dat jij dit moet doen - iedere situatie is anders- maar mijn ervaring is wel, dat je uiteindelijk toch in je job en in je rol groeit. Ik ben nu jaren verder en ik kan nu wel zeggen dat ik best goed ben ik mijn job, ik weet waarover ik spreek, handel met gemak 3 functioneringsgesprekken per dag af en los daarnaast nog een paar crisissen op tussen de maaltijden door (bij wijze van spreken). Ik heb nu een gevoel van controle en het heeft toch wel zeker een jaar (!) geduurd eer ik dat zo ervaarde...
Ik hoop dus dat bij jou het onwennige gevoel ook met de tijd plaats zal maken voor een gevoel van trots en zekerheid in wat je doet! Succes nog!
Ik herken jouw gevoel van in mijn beginperiode.. Ik voelde me vaak vreselijk onzeker, had het gevoel dat iedereen me dingen kwam vragen waar ik het antwoord niet op wist, enz. Maar: ik heb volgehouden... Ik zeg niet dat jij dit moet doen - iedere situatie is anders- maar mijn ervaring is wel, dat je uiteindelijk toch in je job en in je rol groeit. Ik ben nu jaren verder en ik kan nu wel zeggen dat ik best goed ben ik mijn job, ik weet waarover ik spreek, handel met gemak 3 functioneringsgesprekken per dag af en los daarnaast nog een paar crisissen op tussen de maaltijden door (bij wijze van spreken). Ik heb nu een gevoel van controle en het heeft toch wel zeker een jaar (!) geduurd eer ik dat zo ervaarde...
Ik hoop dus dat bij jou het onwennige gevoel ook met de tijd plaats zal maken voor een gevoel van trots en zekerheid in wat je doet! Succes nog!
maandag 19 mei 2008 om 10:51
Als een andere baan geen optie is zijn er nog wel mogelijkheden om je zelfvertrouwen op te bouwen.
Je kunt een coach zoeken die je begeleidt in je ontwikkeling als leidinggevende. Of je zoekt een mentor binnen het bedrijf zelf. Iemand bij wie je je kwetsbaar kan opstellen en die het leuk vindt je de klappen van de zweep te leren kennen.
Verder denk ik dat je je goed moet beseffen dat het meestal minimaal 6 maanden duurt voordat je je thuisvoelt in een nieuwe baan (onder normale omstandigheden). Bij jou kan het nog wel langer duren want tenslotte heb je veel moeten achterlaten: NL, familie, vrienden en je oude baan die je waarschijnlijk al een tijdje deed en je dus erg ervaren en vertrouwd in voelde.
Een verandering heeft altijd meer impact dan je denkt en het kan langer duren voordat je helemaal geaard bent in je nieuwe land. Misschien wonen er wat NLders of expats in de buurt. Dat kan ook heel gezellig zijn, en je leert gelijk wat mensen kennen zodat je minder afhankelijk bent van je partner.
Ik wens je veel geduld en zelfvertrouwen toe. Ik kan je ook het boek Slagen als leidinggevende van Michael Watkins aanraden. Erg leerzaam.
Succes,
Max
Je kunt een coach zoeken die je begeleidt in je ontwikkeling als leidinggevende. Of je zoekt een mentor binnen het bedrijf zelf. Iemand bij wie je je kwetsbaar kan opstellen en die het leuk vindt je de klappen van de zweep te leren kennen.
Verder denk ik dat je je goed moet beseffen dat het meestal minimaal 6 maanden duurt voordat je je thuisvoelt in een nieuwe baan (onder normale omstandigheden). Bij jou kan het nog wel langer duren want tenslotte heb je veel moeten achterlaten: NL, familie, vrienden en je oude baan die je waarschijnlijk al een tijdje deed en je dus erg ervaren en vertrouwd in voelde.
Een verandering heeft altijd meer impact dan je denkt en het kan langer duren voordat je helemaal geaard bent in je nieuwe land. Misschien wonen er wat NLders of expats in de buurt. Dat kan ook heel gezellig zijn, en je leert gelijk wat mensen kennen zodat je minder afhankelijk bent van je partner.
Ik wens je veel geduld en zelfvertrouwen toe. Ik kan je ook het boek Slagen als leidinggevende van Michael Watkins aanraden. Erg leerzaam.
Succes,
Max
maandag 19 mei 2008 om 13:22
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Ik krijg er bijna van in mijn ogen. Het zit me gewoon zo hoog, ik wil niet mislukken.
Ik woon sinds augustus vorig jaar hier dus dat is al best lang. Ik voel me echt fijn hier en het feit dat ik familie en vrienden moet missen gaat me ook wel goed af.
Ik heb me al vaker zelf gezegd dat ik ook de kans moet krijgen om te groeien in deze job. Het is ook een branche waar ik eerder totaal niks vanaf wist. Maar ja, we zijn wel nu 9 maanden verder en dan krijg ik mails van: We missen nog 1.000.000 euro in juni, wat is je plan van aanpak? Ik durf me inderdaad hier niet kwetsbaar op te stellen want ze kunnen je zo de laan uit sturen hier in dit land.
Ik ga dat boek zeker lezen Max, dank je voor de tip. Maar weet je wat het is, ik wil helemaal geen manager zijn met al die poeha. Ik ben maar een normale jongen en ik wil in een team de beste zijn en daardoor respect afdwingen. Ik heb nooit een grote mond maar zorg dat ik de beste ben.
Maar hoelang moet je het geven voordat je kan zeggen: nee, dit gaat niet. Ik hoop echt op een a ha moment op korte termijn. Mijn baas is wispelturig, soms heb ik fijne gesprekken maar soms ook dramatische. Hij kan me makkelijk het gevoel geven het grootste mispunt ter wereld te zijn...
Ik woon sinds augustus vorig jaar hier dus dat is al best lang. Ik voel me echt fijn hier en het feit dat ik familie en vrienden moet missen gaat me ook wel goed af.
Ik heb me al vaker zelf gezegd dat ik ook de kans moet krijgen om te groeien in deze job. Het is ook een branche waar ik eerder totaal niks vanaf wist. Maar ja, we zijn wel nu 9 maanden verder en dan krijg ik mails van: We missen nog 1.000.000 euro in juni, wat is je plan van aanpak? Ik durf me inderdaad hier niet kwetsbaar op te stellen want ze kunnen je zo de laan uit sturen hier in dit land.
Ik ga dat boek zeker lezen Max, dank je voor de tip. Maar weet je wat het is, ik wil helemaal geen manager zijn met al die poeha. Ik ben maar een normale jongen en ik wil in een team de beste zijn en daardoor respect afdwingen. Ik heb nooit een grote mond maar zorg dat ik de beste ben.
Maar hoelang moet je het geven voordat je kan zeggen: nee, dit gaat niet. Ik hoop echt op een a ha moment op korte termijn. Mijn baas is wispelturig, soms heb ik fijne gesprekken maar soms ook dramatische. Hij kan me makkelijk het gevoel geven het grootste mispunt ter wereld te zijn...
maandag 19 mei 2008 om 14:46
He don't try so hard,
Misschien is dat nu juist het moeilijke: altijd de beste willen zijn en dan nu iets 'moeten' doen wat je nog moet leren.
De kernvraag is of je nu moeite hebt met je baan omdat je uit je comfortzone bent gehaald of omdat je kwaliteiten en ambities werkelijk ergens anders liggen. Die vraag kun je natuurlijk alleen zelf beantwoorden. (Lees eens What colour is my parachute)
Ik heb het idee dat je misschien door al het nieuwe overdonderd bent en je daarom wel (te?) veel aan jezelf twijfelt. Een tip is om niet alles alleen te doen maar ook je manager (en andere managers) te betrekken bij de uitdaging waar je voor staat: kaats de bal terug: hoe willen jullie graag dat ik het oplos? Verschuil je desnoods achter je NL'se cultuur (bij ons doen we het anders).
Zelf heb ik een karateleraar die mij altijd het gevoel gaf ik het nooit goed was, je erg confronteerde met wat er niet goed ging tijdens de les. Daar kon ik erg gefrustreerd over zijn. Het feit is dat dit mee zei over mij dan over hem: geconfronteerd worden met je zwakke punten is nl. nooit leuk. Totdat ik mij realiseerde dat ik daar niet elke week voor hem stond maar voor mijzelf, toen ging het beter. En hij als leraar wil natuurlijk niet kwetsen maar juist dat ik beter word.
Negen maanden in je nieuwe baan vind ik nog helemaal niet lang. Ook de tijd dat je daar woont niet. Aanpassen aan veranderingen kunnen veel langer duren. Je geeft ook aan dat je de branche (nog) niet goed kent. Geef jezelf dan ook de tijd om die te leren kennen. Verder zeg je dat je helemaal geen managerstype bent. Bestaat zo'n type dan? Beter kun je op zoek gaan naar een stijl van leidinggeven die bij jou en je team past. Zo zul je zien dat niet iedereen dezelfde behoeftes heeft en je sommige meer moet sturen dan anderen.
En als je het helemaal niet meer trekt: Kun je ook misschien intern solliciteren naar een andere functie? Dat je aangeeft dat je wel graag bij het bedrijf wilt blijven maar niet in deze functie?
Maar mijn algemene advies: Wees eens lief voor jezelf en stel niet zulke onmogelijke eisen. Gun jezelf minimaal nog een half jaar om erachter te komen wat je wilt. En geef jezelf de kans om in deze nieuwe baan te groeien!
Max
Misschien is dat nu juist het moeilijke: altijd de beste willen zijn en dan nu iets 'moeten' doen wat je nog moet leren.
De kernvraag is of je nu moeite hebt met je baan omdat je uit je comfortzone bent gehaald of omdat je kwaliteiten en ambities werkelijk ergens anders liggen. Die vraag kun je natuurlijk alleen zelf beantwoorden. (Lees eens What colour is my parachute)
Ik heb het idee dat je misschien door al het nieuwe overdonderd bent en je daarom wel (te?) veel aan jezelf twijfelt. Een tip is om niet alles alleen te doen maar ook je manager (en andere managers) te betrekken bij de uitdaging waar je voor staat: kaats de bal terug: hoe willen jullie graag dat ik het oplos? Verschuil je desnoods achter je NL'se cultuur (bij ons doen we het anders).
Zelf heb ik een karateleraar die mij altijd het gevoel gaf ik het nooit goed was, je erg confronteerde met wat er niet goed ging tijdens de les. Daar kon ik erg gefrustreerd over zijn. Het feit is dat dit mee zei over mij dan over hem: geconfronteerd worden met je zwakke punten is nl. nooit leuk. Totdat ik mij realiseerde dat ik daar niet elke week voor hem stond maar voor mijzelf, toen ging het beter. En hij als leraar wil natuurlijk niet kwetsen maar juist dat ik beter word.
Negen maanden in je nieuwe baan vind ik nog helemaal niet lang. Ook de tijd dat je daar woont niet. Aanpassen aan veranderingen kunnen veel langer duren. Je geeft ook aan dat je de branche (nog) niet goed kent. Geef jezelf dan ook de tijd om die te leren kennen. Verder zeg je dat je helemaal geen managerstype bent. Bestaat zo'n type dan? Beter kun je op zoek gaan naar een stijl van leidinggeven die bij jou en je team past. Zo zul je zien dat niet iedereen dezelfde behoeftes heeft en je sommige meer moet sturen dan anderen.
En als je het helemaal niet meer trekt: Kun je ook misschien intern solliciteren naar een andere functie? Dat je aangeeft dat je wel graag bij het bedrijf wilt blijven maar niet in deze functie?
Maar mijn algemene advies: Wees eens lief voor jezelf en stel niet zulke onmogelijke eisen. Gun jezelf minimaal nog een half jaar om erachter te komen wat je wilt. En geef jezelf de kans om in deze nieuwe baan te groeien!
Max
