Werk & Studie
alle pijlers
Stoppen met opleiding door presentatieangst?
dinsdag 26 februari 2008 om 20:26
Hallo dames,
Ik zit nu in het tweede jaar van mijn opleiding 'docent beeldende kunst en vormgeving'. Nu moet ik daarbij natuurlijk veel voor de klas staan, maar daar heb ik veel moeite mee.
Soms gaat het presenteren goed, dan weet ik precies wat ik wil vertellen en komt het er ook goed uit. Het gebeurt echter veel vaker dat mijn hart op hol slaat, ik begin te blozen en te stotteren. Ik bloos zowiezo al erg snel, soms zelfs als iemand mij een gewone onschuldige vraag stelt, waar ik gemakkelijk antwoord op kan geven. Bij stages heb ik er ook regelmatig last van.
Ik heb zo langzamerhand genoeg van die presentaties die het dan weer voor mij verpesten. Ik voel me er zelfs zo ongemakkelijk bij dat ik er over denk om alsnog te stoppen met deze opleiding.
Hebben jullie hier misschien ervaring mee of tips voor mij? Ook ben ik benieuwd naar ervaringen met een cursus presentatietechnieken.
Groetjes!
Ik zit nu in het tweede jaar van mijn opleiding 'docent beeldende kunst en vormgeving'. Nu moet ik daarbij natuurlijk veel voor de klas staan, maar daar heb ik veel moeite mee.
Soms gaat het presenteren goed, dan weet ik precies wat ik wil vertellen en komt het er ook goed uit. Het gebeurt echter veel vaker dat mijn hart op hol slaat, ik begin te blozen en te stotteren. Ik bloos zowiezo al erg snel, soms zelfs als iemand mij een gewone onschuldige vraag stelt, waar ik gemakkelijk antwoord op kan geven. Bij stages heb ik er ook regelmatig last van.
Ik heb zo langzamerhand genoeg van die presentaties die het dan weer voor mij verpesten. Ik voel me er zelfs zo ongemakkelijk bij dat ik er over denk om alsnog te stoppen met deze opleiding.
Hebben jullie hier misschien ervaring mee of tips voor mij? Ook ben ik benieuwd naar ervaringen met een cursus presentatietechnieken.
Groetjes!
dinsdag 26 februari 2008 om 20:49
Hoi!
ik heb vroeger ook last gehad van verschrikkelijk blozen, bang voor presentaties etc.
Wat mij geholpen heeft is een beetje raar maar ik heb animatiewerk gedaan waarbij ik in het Engels (een van mijn grootste angsten) op het podium moest presenteren etc. Omdat ik moest zette ik me over al mn gene heen en ben gewoon gegaan.
Wat me ook heeft geholpen is het van te voren zeggen bij een presentatie dat je zenuwachtig bent, dan is die drempel voor jezelf weg.
En bij elke keer iets presenteren etc gewoon denken dat het je helpt bij het bereiken van je einddoel en dat het volgende keer beter zal gaan.
Ook ben ik lid geworden van een studentenvereniging en ben actief geworden binnen het studentenleven waardoor ik elke keer ook op vreemde mensen moest afstappen en regelmatig dingen moest presenteren. Op een gegeven moment had ik er geen probleem meer mee.
Daarnaast is het misschien wel slim om te bedenken of het beroep iets voor je is. Zelf moet ik er nog steeds niet aan denken om voor de klas te gaan staan. Maar ik denk dat bij beeldende vorming het ook een passie is en als je die kunt overdragen op je leerlingen dan is dat het belangrijkste punt.
Succes ermee!
Een cursus presenteertechnieken kan je allicht helpen.
ik heb vroeger ook last gehad van verschrikkelijk blozen, bang voor presentaties etc.
Wat mij geholpen heeft is een beetje raar maar ik heb animatiewerk gedaan waarbij ik in het Engels (een van mijn grootste angsten) op het podium moest presenteren etc. Omdat ik moest zette ik me over al mn gene heen en ben gewoon gegaan.
Wat me ook heeft geholpen is het van te voren zeggen bij een presentatie dat je zenuwachtig bent, dan is die drempel voor jezelf weg.
En bij elke keer iets presenteren etc gewoon denken dat het je helpt bij het bereiken van je einddoel en dat het volgende keer beter zal gaan.
Ook ben ik lid geworden van een studentenvereniging en ben actief geworden binnen het studentenleven waardoor ik elke keer ook op vreemde mensen moest afstappen en regelmatig dingen moest presenteren. Op een gegeven moment had ik er geen probleem meer mee.
Daarnaast is het misschien wel slim om te bedenken of het beroep iets voor je is. Zelf moet ik er nog steeds niet aan denken om voor de klas te gaan staan. Maar ik denk dat bij beeldende vorming het ook een passie is en als je die kunt overdragen op je leerlingen dan is dat het belangrijkste punt.
Succes ermee!
Een cursus presenteertechnieken kan je allicht helpen.
dinsdag 26 februari 2008 om 21:29
Inderdaad, oefenen, oefenen, oefenen.
Een training is een goed idee, misschien geven ze die op je opleiding ook wel? Tijdens mijn vorige studie heb ik ook lesgegeven, en voorafgaand daaraan moesten we een cursus volgen. Daarbij moest je een les geven aan je groepsgenoten, en dat werd op video opgenomen. Doodeng natuurlijk, maar het grappige was dat het letterlijk iedereen ontzettend meeviel hoe hij overkwam. Met die wetenschap in je achterhoofd sta je daar de volgende keer alweer een stuk lekkerder! Misschien kun je om te beginnen jezelf eens opnemen terwijl je de presentatie oefent in je eigen kamer, zonder publiek. (Lekker tegen je kat of je knuffelbeer aanpraten
)
Wat je misschien ook merkt, is dat je een beetje in een vicieuze cirkel terechtkomt: je vindt presenteren eng, daardoor ben je van tevoren al zenuwachtig, daardoor gaat de presentatie niet zo goed (denk jij althans, het kan best meevallen!), waardoor de volgende presentatie wéér enger is.
Ik bloos zelf ook snel, en heb inmiddels gemerkt dat het sneller over is als ik er gewoon zelf wat van zeg: goh, ik krijg er een kleur van! Verder heb ik vaak een trillend been als ik wat gespannen ben, heel irritant. Dus als het even kan zorg ik dat ik kan zitten
Misschien is dit inderdaad niet de juiste opleiding voor je, maar het zou zonde zijn om je door je presentatieangst te laten weerhouden. Dat is namelijk echt iets wat je wel kunt leren.
Een training is een goed idee, misschien geven ze die op je opleiding ook wel? Tijdens mijn vorige studie heb ik ook lesgegeven, en voorafgaand daaraan moesten we een cursus volgen. Daarbij moest je een les geven aan je groepsgenoten, en dat werd op video opgenomen. Doodeng natuurlijk, maar het grappige was dat het letterlijk iedereen ontzettend meeviel hoe hij overkwam. Met die wetenschap in je achterhoofd sta je daar de volgende keer alweer een stuk lekkerder! Misschien kun je om te beginnen jezelf eens opnemen terwijl je de presentatie oefent in je eigen kamer, zonder publiek. (Lekker tegen je kat of je knuffelbeer aanpraten
)Wat je misschien ook merkt, is dat je een beetje in een vicieuze cirkel terechtkomt: je vindt presenteren eng, daardoor ben je van tevoren al zenuwachtig, daardoor gaat de presentatie niet zo goed (denk jij althans, het kan best meevallen!), waardoor de volgende presentatie wéér enger is.
Ik bloos zelf ook snel, en heb inmiddels gemerkt dat het sneller over is als ik er gewoon zelf wat van zeg: goh, ik krijg er een kleur van! Verder heb ik vaak een trillend been als ik wat gespannen ben, heel irritant. Dus als het even kan zorg ik dat ik kan zitten
Misschien is dit inderdaad niet de juiste opleiding voor je, maar het zou zonde zijn om je door je presentatieangst te laten weerhouden. Dat is namelijk echt iets wat je wel kunt leren.
-
dinsdag 26 februari 2008 om 21:35
er is mij altijd verteld dat angst een slechte raadgever is....
alles is te leren... en door "gewoon" te doen krijg je vanzelf steeds meer zelfvertrouwen... een cursus kan je daarbij helpen hoewel ik daar geen ervaring mee heb
maar als het toekomstige werk echt niet bij je persoonlijkheid past is het misschien toch goed om eens rond te kijken naar andere opleidingen die beter bij je passen.
alles is te leren... en door "gewoon" te doen krijg je vanzelf steeds meer zelfvertrouwen... een cursus kan je daarbij helpen hoewel ik daar geen ervaring mee heb
maar als het toekomstige werk echt niet bij je persoonlijkheid past is het misschien toch goed om eens rond te kijken naar andere opleidingen die beter bij je passen.
dinsdag 26 februari 2008 om 21:38
Bij bijna iedere opleiding moet je weleens presenteren en ook op je werk zul je het later tegen komen... Stoppen met je opleiding heeft naar mijn idee dus weinig zin. En trouwens, een school is er niet voor niets: die kunnen jou leren een presentatie te geven zonder dat je de kluts kwijt raakt en zenuwachig wordt. Dus zoals Anemoon ook al zegt: trainen, trainen, oefenen, oefenen!!!
(En denk trouwens niet dat degene waarvan het lijkt alsof het bij hen vlekkeloos gaat niet zenuwachtig zijn voor een presentatie!!! Die hebben dat ook, alleen die gaan er anders mee om en dat moet jij ook leren!!!)
Succes!!!
(En denk trouwens niet dat degene waarvan het lijkt alsof het bij hen vlekkeloos gaat niet zenuwachtig zijn voor een presentatie!!! Die hebben dat ook, alleen die gaan er anders mee om en dat moet jij ook leren!!!)
Succes!!!
dinsdag 26 februari 2008 om 22:08
Wauw! geweldig, nu al zo veel reacties, dankjewel allemaal!
Eerlijk gezegd ben ik blij dat er veel meer mensen zo mee zitten of mee te maken hebben.
De opleiding die ik doe spreekt mij verder wel heel erg aan, beeldende vorming is helemaal mijn ding. Ik kan heerlijk creatief bezig zijn en ik vind het ook geweldig om dat dan weer op anderen over te dragen. Zowiezo ben ik erg geïnteresseerd in de kunstwereld.
Als ik de opleiding heb afgerond hoef ik niet persé het onderwijs in, er zijn genoeg andere mogelijkheden: musea, educatieve projecten, lesmethodes ontwikkelen, cursussen geven, werken met kinderen (hoe jonger ze zijn, hoe gemakkelijker het me afgaat) enzovoorts...
Wat er verder op school wordt aangeboden aan cursussen valt erg tegen, we hebben in twee jaar tijd 3 keer een workshop gehad van 2,5 uur en dat was het.
@ lucky_birdy: gezelli dat je meeleest, hopelijk heb je er wat aan! mag ik vragen wat voor opleiding je doet/deed? en waar kijk je het meest tegenop bij het presenteren?
@ mariposa2: Het lijkt mij ook een goed idee om te proberen op het podium te gaan staan, misschien is een toneelvereniging wel iets...ik ga meteen op onderzoek uit! dankjewel!
@ anemoon: Dat van die camera lijkt me een heel goed idee! ik ga het binnenkort uitproberen. Op de een of andere manier vind ik het lastig om zelf iets te zeggen over mijn blozen, maar misschien is dat juist wel goed, dan kan ik daarna weer (iets rustiger) verder praten.
Ik denk dat jullie wel gelijk hebben wat angst betreft, ik kijk altijd heel erg tegen het presenteren op. Heel soms heb ik van tevoren het 'gevoel' dat het allemaal goed gaat, en dan lukt het meestal ook. Wanneer ik denk dat het niet gaat lukken, of ik zit niet lekker in mijn vel, dan gaat het meestal ook helemaal mis.
De komende weken ga ik jullie tips allemaal uitproberen en ik zal mijn best doen me over mijn angst heen te zetten.
Als ik iets ontdek dat voor mij heel goed werkt dan zal ik het hier wel posten, wie weet hebben anderen er ook wat aan.
(ik voel me stiekem nu al iets beter, heb er weer wat vertrouwen in!
)
groetjes aan jullie allemaal!
Eerlijk gezegd ben ik blij dat er veel meer mensen zo mee zitten of mee te maken hebben.
De opleiding die ik doe spreekt mij verder wel heel erg aan, beeldende vorming is helemaal mijn ding. Ik kan heerlijk creatief bezig zijn en ik vind het ook geweldig om dat dan weer op anderen over te dragen. Zowiezo ben ik erg geïnteresseerd in de kunstwereld.
Als ik de opleiding heb afgerond hoef ik niet persé het onderwijs in, er zijn genoeg andere mogelijkheden: musea, educatieve projecten, lesmethodes ontwikkelen, cursussen geven, werken met kinderen (hoe jonger ze zijn, hoe gemakkelijker het me afgaat) enzovoorts...
Wat er verder op school wordt aangeboden aan cursussen valt erg tegen, we hebben in twee jaar tijd 3 keer een workshop gehad van 2,5 uur en dat was het.
@ lucky_birdy: gezelli dat je meeleest, hopelijk heb je er wat aan! mag ik vragen wat voor opleiding je doet/deed? en waar kijk je het meest tegenop bij het presenteren?
@ mariposa2: Het lijkt mij ook een goed idee om te proberen op het podium te gaan staan, misschien is een toneelvereniging wel iets...ik ga meteen op onderzoek uit! dankjewel!
@ anemoon: Dat van die camera lijkt me een heel goed idee! ik ga het binnenkort uitproberen. Op de een of andere manier vind ik het lastig om zelf iets te zeggen over mijn blozen, maar misschien is dat juist wel goed, dan kan ik daarna weer (iets rustiger) verder praten.
Ik denk dat jullie wel gelijk hebben wat angst betreft, ik kijk altijd heel erg tegen het presenteren op. Heel soms heb ik van tevoren het 'gevoel' dat het allemaal goed gaat, en dan lukt het meestal ook. Wanneer ik denk dat het niet gaat lukken, of ik zit niet lekker in mijn vel, dan gaat het meestal ook helemaal mis.
De komende weken ga ik jullie tips allemaal uitproberen en ik zal mijn best doen me over mijn angst heen te zetten.
Als ik iets ontdek dat voor mij heel goed werkt dan zal ik het hier wel posten, wie weet hebben anderen er ook wat aan.
(ik voel me stiekem nu al iets beter, heb er weer wat vertrouwen in!
)groetjes aan jullie allemaal!
dinsdag 26 februari 2008 om 23:12
dinsdag 26 februari 2008 om 23:19
Ik vraag me af of je vantevoren al van je presentatie angst afwist. Er zijn natuurlijk een hoop kunstzinnige opleidingen en ik vraag mij dan eigenlijk ook af waarom je juist voor deze opleiding gekozen hebt. Het lijkt mij dat je op het moment dat je een docenten opleiding kiest ook kiest voor het lesgeven of heb ik dat mis?
Overgens denk ik ook dat je het kunt leren. Ik heb veel toneel gespeeld en dat helpt mij echt enorm op het moment dat ik voor de klas sta. Misschien is dat een tip
Overgens denk ik ook dat je het kunt leren. Ik heb veel toneel gespeeld en dat helpt mij echt enorm op het moment dat ik voor de klas sta. Misschien is dat een tip
dinsdag 26 februari 2008 om 23:20
Als je beeldende kunst zo leuk vindt en dat ook wil overdragen op anderen, kan je er misschien ook voor kiezen om mensen / studenten / leerlingen te begeleiden, in plaats van klassikaal les te geven. Misschien is een ander soort onderwijs meer iets voor jou, bijvoorbeeld waar de leerlingen zelfstandig aan taken werken.
Als je je er echt niet prettig bij voelt, er echt zo erg tegenop ziet steeds, dan zou ik er niet mee doorgaan. Geloof me, dan duurt je opleiding nog wel heel erg lang.
Als je je er echt niet prettig bij voelt, er echt zo erg tegenop ziet steeds, dan zou ik er niet mee doorgaan. Geloof me, dan duurt je opleiding nog wel heel erg lang.
woensdag 27 februari 2008 om 07:19
Of je kunt je afvragen wat je angst is? Ga ij jezelf eens na wat het ergste is dat je kan overkomen? Stotteren? Je woorden kwijt zijn? Ja ok lastig maar wat dan? Je ent aan het leren meis en ieder mens maakt fouten/vergissingen.
Ik ken iemand die het gedaan heeft en ook vreselijk nerveus was steeds mar nu wel een eigen zaak runt in vormgeving. De ene opdracht na de andere rolt binnen en zij geeft nu de presentaties met heel veel plezier.
Dus ik persoonlijk zou niet te snel opgeven hoor. Als anderen het kunnen kan jij het ook meid!
En gaat het fout nou dan gaat het fout. Weg met de angst en je zal zien hoe goed het gaat.
GENIET !!!
SUCCES MEIS...
XXXXXXX
Ik ken iemand die het gedaan heeft en ook vreselijk nerveus was steeds mar nu wel een eigen zaak runt in vormgeving. De ene opdracht na de andere rolt binnen en zij geeft nu de presentaties met heel veel plezier.
Dus ik persoonlijk zou niet te snel opgeven hoor. Als anderen het kunnen kan jij het ook meid!
En gaat het fout nou dan gaat het fout. Weg met de angst en je zal zien hoe goed het gaat.
GENIET !!!
SUCCES MEIS...
XXXXXXX
woensdag 27 februari 2008 om 08:39
zoals de meeste hier al zeggen,,
heel veel oefenen! dat helpt echt!
ik moet bij mijn opleidng ook veel presenteren en vond dat ook doodeng!
maar hoe vaker ik t nu doe hoe minder eng het wordt.
probeer je te concentreren op wat je wil vertellen en denk de rest van de mensen een beetje weg.
ik gebruik ook altijd een powerpoint bij de presentatie en zo is de aandacht niet de hele tijd op jou gericht. vind ik zelf wel fijn idee..
heel veel oefenen! dat helpt echt!
ik moet bij mijn opleidng ook veel presenteren en vond dat ook doodeng!
maar hoe vaker ik t nu doe hoe minder eng het wordt.
probeer je te concentreren op wat je wil vertellen en denk de rest van de mensen een beetje weg.
ik gebruik ook altijd een powerpoint bij de presentatie en zo is de aandacht niet de hele tijd op jou gericht. vind ik zelf wel fijn idee..
woensdag 27 februari 2008 om 21:12
rapunzel;
het is een engelstalig opleiding, dus de presentaties waren / zijn ook in het engels. Het is een opleiding die met muziek te maken heeft, maar dan achter de schermen..
Wat meespeelt is ook dat we ALLES in groepjes moeten doen, en hun cijfer hangt dus ook af van de manier waarop jij presenteert..
Het feit dat alles in het engels is maakt het ook wat moeilijk.. want mijn engels is wel goed (anders zou ik natuurlijk ook geen engelstalige opleiding doen) Maar als er mensen in de klas zitten die uit engeland oid komen is het toch anders.. Bovendien vind ik (persoonlijk) het accent wat de meeste nederlanders hebben als ze engels spreken verschrikkelijk.. dus daar probeer ik dan ook op te letten..
en ik ben er nu achter gekomen dat ik een perfectionist ben.. ook niet altijd handig..
het is een engelstalig opleiding, dus de presentaties waren / zijn ook in het engels. Het is een opleiding die met muziek te maken heeft, maar dan achter de schermen..
Wat meespeelt is ook dat we ALLES in groepjes moeten doen, en hun cijfer hangt dus ook af van de manier waarop jij presenteert..
Het feit dat alles in het engels is maakt het ook wat moeilijk.. want mijn engels is wel goed (anders zou ik natuurlijk ook geen engelstalige opleiding doen) Maar als er mensen in de klas zitten die uit engeland oid komen is het toch anders.. Bovendien vind ik (persoonlijk) het accent wat de meeste nederlanders hebben als ze engels spreken verschrikkelijk.. dus daar probeer ik dan ook op te letten..
en ik ben er nu achter gekomen dat ik een perfectionist ben.. ook niet altijd handig..
woensdag 27 februari 2008 om 22:58
In de meeste gevallen zou ik het met je eens zijn, maar presenteren is ten eerste iets wat je écht kunt leren. Sommigen zijn er van nature beter in dan anderen, maar echt iedereen kan leren om fatsoenlijk een verhaal over te brengen. Ten tweede zou ik het zonde vinden om om een 'bijkomstigheid' de opleiding die je inhoudelijk zo leuk vindt (daar even vanuit gaande) te laten schieten. En ten derde: presenteren moet je bijna overal. Beetje extreem misschien, maar tegen iemand met pleinvrees roep je natuurlijk niet meteen: hoppa, niet zo aanstellen, we gaan die winkelstraat in op zaterdag, maar je zegt ook niet: okee, blijf de rest van je leven maar binnen. Oefenen, steeds een stapje verder. Tot je misschien de winkelstraat niet in durft op zaterdag, maar wel op maandagmiddag.
Het zou toch ook supercool zijn als TO hier nu zelf flink aan gaat werken, en over een tijdje kan constateren dat ze het helemaal zelf voor elkaar gekregen heeft om dit te leren, dat ze zelfverzekerd voor een groep staat, terwijl ze het zo eng en vervelend vond. Da's pas een boost voor je zelfvertrouwen! En daar hoef je heus niet de nieuwe *noemt u maar een presentator* voor te worden.
Maar je hebt wel gelijk dat als het zo'n invloed blijft houden, dat dat je opleiding dan heel zwaar maakt. In dit geval zou ik dus echter niet kiezen voor vluchten, maar voor vechten.
-
woensdag 27 februari 2008 om 23:06
Luckie_birdie, ik weet niet meer wie het tegen mij zei, het zou zomaar mijn psych geweest kunnen zijn, maar ik heb het laatst in iets andere bewoordingen ook van iemand anders gehoord, of misschien wel hier gelezen op het forum, dat kan ook nog. (Haha, niet allemaal tegen mij hoor, gelukkig )
"Wat ben jij eigenlijk arrogant, dat je vindt dat je zo perfect moet zijn. Kennelijk vind je dat je beter bent dan de rest, want van anderen accepteer je het wel als ze iets niet helemaal goed doen. Wat maakt jou nou zoveel meer dan die anderen, dat jij het wél perfect moet doen?"
Dat is ook een manier om ernaar te kijken
Werkt ook wel een beetje bij groepjes. Het maakt de druk wel groter, als jouw presteren ook hun cijfer bepaalt, maar hoe boos zou jij op je groepsgenootje zijn als die niet zo lekker uit haar woorden komt bij een presentatie? En vergelijk dat eens met hoe boos je op jezelf zou zijn in die situatie?
Misschien is in jouw geval een Engelse conversatiecursus wel wat, als je je daar erg onzeker over voelt?
)"Wat ben jij eigenlijk arrogant, dat je vindt dat je zo perfect moet zijn. Kennelijk vind je dat je beter bent dan de rest, want van anderen accepteer je het wel als ze iets niet helemaal goed doen. Wat maakt jou nou zoveel meer dan die anderen, dat jij het wél perfect moet doen?"
Dat is ook een manier om ernaar te kijken
Werkt ook wel een beetje bij groepjes. Het maakt de druk wel groter, als jouw presteren ook hun cijfer bepaalt, maar hoe boos zou jij op je groepsgenootje zijn als die niet zo lekker uit haar woorden komt bij een presentatie? En vergelijk dat eens met hoe boos je op jezelf zou zijn in die situatie?
Misschien is in jouw geval een Engelse conversatiecursus wel wat, als je je daar erg onzeker over voelt?
-
donderdag 28 februari 2008 om 10:37
@ Anemoon Die quote was van mij, ooit zelf te horen gekregen van een docent en het was voor mij een echte eyeopener.
Voor wat betreft het presenteren, dat kun je inderdaad leren. De ervaring helpt je om het steeds beter te doen. Ik had (en heb) er ook een pesthekel aan. Ik voel me ook altijd een enorme stuntel en erg opgelaten, maar van collega's en medestudenten krijg/kreeg ik altijd te horen dat ik dat helemaal niet uitstraal tijdens een presentatie of cursus.
Aan de ene kant is dat techniek. Ik doe voor mezelf altijd net ik op het toneel sta en aan het acteren ben. Daardoor komt het wat verder van mij af te staan, net of ik er niet zelf sta maar dat ik een type neerzet. Dat helpt mij enorm omdat ik, doordat ik mij minder bewust ben van mezelf, ik mij ook minder bewust ben van mijn risico om af te gaan.
En wat mij ook altijd heeft geholpen, is kennis. Jij bent degene die de presentatie geeft en dus ben jij degene die zich in de materie heeft verdiept en dat maakt jou op dat moment de expert! Zorg dus dat je de stof goed beheerst en zeker bent van je kennis. Als iets na aan je hart ligt en je veel over dat onderwerp weet, en je gaat er over in gesprek met familie of vrienden, dan zul je daar ook met vuur een betoog over kunnen houden. Probeer datzelfde te doen in een presentatie.
Voor wat betreft het presenteren, dat kun je inderdaad leren. De ervaring helpt je om het steeds beter te doen. Ik had (en heb) er ook een pesthekel aan. Ik voel me ook altijd een enorme stuntel en erg opgelaten, maar van collega's en medestudenten krijg/kreeg ik altijd te horen dat ik dat helemaal niet uitstraal tijdens een presentatie of cursus.
Aan de ene kant is dat techniek. Ik doe voor mezelf altijd net ik op het toneel sta en aan het acteren ben. Daardoor komt het wat verder van mij af te staan, net of ik er niet zelf sta maar dat ik een type neerzet. Dat helpt mij enorm omdat ik, doordat ik mij minder bewust ben van mezelf, ik mij ook minder bewust ben van mijn risico om af te gaan.
En wat mij ook altijd heeft geholpen, is kennis. Jij bent degene die de presentatie geeft en dus ben jij degene die zich in de materie heeft verdiept en dat maakt jou op dat moment de expert! Zorg dus dat je de stof goed beheerst en zeker bent van je kennis. Als iets na aan je hart ligt en je veel over dat onderwerp weet, en je gaat er over in gesprek met familie of vrienden, dan zul je daar ook met vuur een betoog over kunnen houden. Probeer datzelfde te doen in een presentatie.
vrijdag 29 februari 2008 om 15:55
:
Luckie_birdie, ik weet niet meer wie het tegen mij zei, het zou zomaar mijn psych geweest kunnen zijn, maar ik heb het laatst in iets andere bewoordingen ook van iemand anders gehoord, of misschien wel hier gelezen op het forum, dat kan ook nog. (Haha, niet allemaal tegen mij hoor, gelukkig
"Wat ben jij eigenlijk arrogant, dat je vindt dat je zo perfect moet zijn. Kennelijk vind je dat je beter bent dan de rest, want van anderen accepteer je het wel als ze iets niet helemaal goed doen. Wat maakt jou nou zoveel meer dan die anderen, dat jij het wél perfect moet doen?"
Dat is ook een manier om ernaar te kijken
Werkt ook wel een beetje bij groepjes. Het maakt de druk wel groter, als jouw presteren ook hun cijfer bepaalt, maar hoe boos zou jij op je groepsgenootje zijn als die niet zo lekker uit haar woorden komt bij een presentatie? En vergelijk dat eens met hoe boos je op jezelf zou zijn in die situatie?
Misschien is in jouw geval een Engelse conversatiecursus wel wat, als je je daar erg onzeker over voelt?
da's een goeie.. die ga ik onthouden!
Het vreemde is trouwens wel dat ik met een vriendin die uit engeland komt rustig de hele dag engels spreek, en als ik met vreemde mensen spreek vind ik het ook niet erg.. vooral als ik weet dat die persoon niet zo goed engels spreekt. Dan ben ik op mn best
(vreemd eigenlijk... als iemand dus minder durft dan mij, dan durf ik dus ineens veel meer..)
maar zo gauw het dus bekende mensen zijn, is er toch een soort drempel.
Ik ga eens kijken of er ergens een presentatie cursus is..
vrijdag 29 februari 2008 om 23:34
Ik ben ook ontzettend perfectionistisch, ik vind het ontzettend lastig om tegen mezelf te zeggen dat het niet perfect hoeft. Waarschijnlijk komt het doordat ik altijd een goede leerling was, en ik van mezelf er altijd het beste uit moest halen. Op zich is het voor mijn gevoel geen slechte eigenschap, ik werk hard en ben ook trots op de resultaten. Ik moet alleen in de gaten houden dat ik niet doorsla en te hoge eisen ga stellen.
@ Esth3r: ik doe de opleiding in arnhem, en jij?
@ Lucky_birdy en annemoon: geweldig uitspraak over dat perfectionisme, slaat echt de spijker op z'n kop!
Ondertussen is er een hoop gebeurd! Ik ben nu net met m'n stage bezig. Ik loop stage op een middelbare school, en moest meteen lessen overnemen. De eerste les die ik moest doen was kleien met een eerste klas, het was een eenvoudige opdracht en het ging behoorlijk goed. Ik was heel blij dat de klas nog zo rustig was en dat ik goed kan praten met mijn begeleider, daardoor had ik ook niet zoveel spanning in mijn lijf.
Daarna moest ik bij een toets surveilleren, daar was geen begeleiding bij, ik was dus alleen met de groep. Stiekem vond ik het van tevoren wel spannend, maar zodra ik het lokaal binnen was ging het eigenlijk vanzelf. (Ontzettend grappig, ik hoor mezelf alle zinnetjes van mijn docenten vroeger gebruiken )
Tenslotte nog een les kleien met eerstejaars. Dit ging iets minder goed dan 's morgens. Er waren nog een aantal oudere leerlingen in een hoek van het lokaal aan het werk, daardoor werd het erg druk. Voortaan gewoon één klas in mijn lokaal. Toch had ik er een redelijk goed gevoel bij. Het uitleggen en voor de groep staan ging lekker. Ik moest van mijn begeleidster de klas er eerst op aanspreken dat ze te laat waren. Dat vond ik behoorlijk eng, maar het ging allemaal goed: Ik concentreer me langzamerhand iets meer op wat ik ga zeggen in plaats van op mijn zenuwen. Achteraf besprak ik met mijn begeleidster dat ik niet altijd aardig gevonden hoef te worden (waar ik nog wel erg mee bezig ben). Dat wordt nu maar even mijn motto.
Ik merk nu ook dat ik me prettiger voel als ik voor een groep kinderen sta, dan voor een groep volwassenen. Bij volwassenen ben ik al snel bang dat zij het veeeeeeeel beter kunnen dan ik en dat ze me aan het beoordelen zijn. Daardoor word ik erg onzeker en gaat het slechter, waardoor ik nog onzekener word enzovoorts...
Nog meer goed nieuws: via een vriendin kan ik een keer gratis naar een presentatie-workshop: Alles valt opeens op z'n plek!
Wat een zelfanalyse
Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het gaat. Volgende week weer een paar lessen, oefenen, oefenen, oefenen!
@ Esth3r: ik doe de opleiding in arnhem, en jij?
@ Lucky_birdy en annemoon: geweldig uitspraak over dat perfectionisme, slaat echt de spijker op z'n kop!
Ondertussen is er een hoop gebeurd! Ik ben nu net met m'n stage bezig. Ik loop stage op een middelbare school, en moest meteen lessen overnemen. De eerste les die ik moest doen was kleien met een eerste klas, het was een eenvoudige opdracht en het ging behoorlijk goed. Ik was heel blij dat de klas nog zo rustig was en dat ik goed kan praten met mijn begeleider, daardoor had ik ook niet zoveel spanning in mijn lijf.
Daarna moest ik bij een toets surveilleren, daar was geen begeleiding bij, ik was dus alleen met de groep. Stiekem vond ik het van tevoren wel spannend, maar zodra ik het lokaal binnen was ging het eigenlijk vanzelf. (Ontzettend grappig, ik hoor mezelf alle zinnetjes van mijn docenten vroeger gebruiken )
Tenslotte nog een les kleien met eerstejaars. Dit ging iets minder goed dan 's morgens. Er waren nog een aantal oudere leerlingen in een hoek van het lokaal aan het werk, daardoor werd het erg druk. Voortaan gewoon één klas in mijn lokaal. Toch had ik er een redelijk goed gevoel bij. Het uitleggen en voor de groep staan ging lekker. Ik moest van mijn begeleidster de klas er eerst op aanspreken dat ze te laat waren. Dat vond ik behoorlijk eng, maar het ging allemaal goed: Ik concentreer me langzamerhand iets meer op wat ik ga zeggen in plaats van op mijn zenuwen. Achteraf besprak ik met mijn begeleidster dat ik niet altijd aardig gevonden hoef te worden (waar ik nog wel erg mee bezig ben). Dat wordt nu maar even mijn motto.
Ik merk nu ook dat ik me prettiger voel als ik voor een groep kinderen sta, dan voor een groep volwassenen. Bij volwassenen ben ik al snel bang dat zij het veeeeeeeel beter kunnen dan ik en dat ze me aan het beoordelen zijn. Daardoor word ik erg onzeker en gaat het slechter, waardoor ik nog onzekener word enzovoorts...
Nog meer goed nieuws: via een vriendin kan ik een keer gratis naar een presentatie-workshop: Alles valt opeens op z'n plek!
Wat een zelfanalyse
Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het gaat. Volgende week weer een paar lessen, oefenen, oefenen, oefenen!
vrijdag 29 februari 2008 om 23:42
...en ik was nog niet klaar...
@ nummerzoveel: dat acteren ken ik, ik voel me ook veel prettiger als ik 'juf' of 'mevrouw' speel, dan voel ik me iets minder kwetsbaar. Ook mag ik dan van mezelf lekker bazig en een beetje gemeen doen. (gemeen doen in de zin van: nu ben ik de baas en mag ik de bevelen uit delen).
Dat leer ik trouwens ontzettend goed van die stage, roep maar eens een groep kinderen bij elkaar en krijg ze stil. Als dat dan lukt is het echt een heerlijk gevoel, meteen een boost voor je zelfvertrouwen.
@ lucky birdy: Goed idee om een presentatiecursus te doen, soms worden die wel via de bibliotheek of de volksuniversiteit georganiseerd. (ik had ook al gezocht en daar vond ik de meest betaalbare). Ik vroeg me af of je in het Nederlands wel gemakkelijk presenteert, ligt het echt aan de taal, of zie je soms ook tegen een Nederlandstalige presentatie op?
dat was het dan echt voor nu! groetjes!
@ nummerzoveel: dat acteren ken ik, ik voel me ook veel prettiger als ik 'juf' of 'mevrouw' speel, dan voel ik me iets minder kwetsbaar. Ook mag ik dan van mezelf lekker bazig en een beetje gemeen doen. (gemeen doen in de zin van: nu ben ik de baas en mag ik de bevelen uit delen).
Dat leer ik trouwens ontzettend goed van die stage, roep maar eens een groep kinderen bij elkaar en krijg ze stil. Als dat dan lukt is het echt een heerlijk gevoel, meteen een boost voor je zelfvertrouwen.
@ lucky birdy: Goed idee om een presentatiecursus te doen, soms worden die wel via de bibliotheek of de volksuniversiteit georganiseerd. (ik had ook al gezocht en daar vond ik de meest betaalbare). Ik vroeg me af of je in het Nederlands wel gemakkelijk presenteert, ligt het echt aan de taal, of zie je soms ook tegen een Nederlandstalige presentatie op?
dat was het dan echt voor nu! groetjes!
zaterdag 1 maart 2008 om 19:38
@ TO,
Een paar jaar geleden had ik erge faalangst en jouw verhaal is daarom ook erg herkenbaar. Onzeker zijn, bang zijn dat je iets fout doet, bang zijn dat wanneer je iets fout zou doen je "tot op de grond toe wordt afgemaakt ;) ". Doordat je zo bang bent om iets fout te doen (of bijv. rood te worden) gat het zeker fout (word je zeker rood) en kom je in een soort vicieuze cirkel (ik iig).
Bij mij werd het echt heel erg; ik had het niet alleen bij presentaties, maar ook bij tentamens, rijexamens etc. Op dat moment beheerstte het een groot deel van mn leven. Omdat ik merkte dat het uit de hand ging lopen (uit de hand was gelopen) ben ik in rationeel effectieve therapie (RET) gegaan. Daar heb ik geleerd (wat ik ergens diep vanbinnen wel wist) dat mijn gedachten niet klopten: ik kon het wel al dacht ik van niet. Zo leerde ik mijn verkeerde gedachten om te zetten in juiste (kloppende ) en door daar veel mee te oefenen verdwenen mijn problemen langzaam maar zeker naar de achtergrond.
Het wil niet zeggen dat mijn faalangstige gedachten helemaal weg zijn, af en toe steken ze de kop nog op, maar ik heb er geen last meer van.
Een presentatiecursus had bij mij niet geholpen, want ik kon het wel, maar ik had last van perfectionisme en was daarom bang om fouten te maken, waardoor het juist fout ging. En tuurlijk leer je veel van een presentatiecursus, maar als ik je verhaal zo ( tussen de regels door) lees, dan denk ik dat je mogelijk meer gebaat bent bij een RET therapie.
Een paar jaar geleden had ik erge faalangst en jouw verhaal is daarom ook erg herkenbaar. Onzeker zijn, bang zijn dat je iets fout doet, bang zijn dat wanneer je iets fout zou doen je "tot op de grond toe wordt afgemaakt ;) ". Doordat je zo bang bent om iets fout te doen (of bijv. rood te worden) gat het zeker fout (word je zeker rood) en kom je in een soort vicieuze cirkel (ik iig).
Bij mij werd het echt heel erg; ik had het niet alleen bij presentaties, maar ook bij tentamens, rijexamens etc. Op dat moment beheerstte het een groot deel van mn leven. Omdat ik merkte dat het uit de hand ging lopen (uit de hand was gelopen) ben ik in rationeel effectieve therapie (RET) gegaan. Daar heb ik geleerd (wat ik ergens diep vanbinnen wel wist) dat mijn gedachten niet klopten: ik kon het wel al dacht ik van niet. Zo leerde ik mijn verkeerde gedachten om te zetten in juiste (kloppende ) en door daar veel mee te oefenen verdwenen mijn problemen langzaam maar zeker naar de achtergrond.
Het wil niet zeggen dat mijn faalangstige gedachten helemaal weg zijn, af en toe steken ze de kop nog op, maar ik heb er geen last meer van.
Een presentatiecursus had bij mij niet geholpen, want ik kon het wel, maar ik had last van perfectionisme en was daarom bang om fouten te maken, waardoor het juist fout ging. En tuurlijk leer je veel van een presentatiecursus, maar als ik je verhaal zo ( tussen de regels door) lees, dan denk ik dat je mogelijk meer gebaat bent bij een RET therapie.
zaterdag 1 maart 2008 om 19:47
Hallo Rapunzel,
Het is inderdaad erg lastig dat je het eng vind om te presenteren terwijl je voor de klas staat.
Ik zelf heb rechten gestudeerd en had het zelfde probleem. Ik durfde ook geen presentaties te geven uit angst iets verkeerds te zeggen of uitgelachen te worden. Maar dat is niet erg handig als je voor een rechtbank moet staan.
Mijn angst heb ik inmiddels grotendeels overwonnen. Hiervoor heb ik een aantal dingen moeten doen:
- Prent jezelf goed in dat iedereen het eng vind om daar te gaan staan (wat ze ook zeggen). Iedereen is bang de mist in te gaan
- Bereid je goed voor. Als je weet waar je over praat kun je bijna niet de mist in gaan. Hooguit een verschil van mening hebben of een andere opvatting.
- En probeer te oefenen. Soms doet een cursus presenteren wonderen. Ik zelf heb tijdens de oefenrechtbank regelmatig videobeelden moeten terug kijken van mezelf. Dan zie je jezelf zoals anderen je zien. En wat ik zag was bij lange na niet zo onzeker als ik zelf dacht. Ik hoorde zelfs van anderen dat ze mij zeker vonden overkomen. En dat terwijl mijn hart in mijn keel bonkte en mijn hoofd van roodheid uit elkaar leek te klappen
Op sommige scholen wordt zo'n cursus presenteren aangeboden....
Ga eens informeren...want stoppen met je opleiding kan altijd nog.
SUCCES!!!!
Het is inderdaad erg lastig dat je het eng vind om te presenteren terwijl je voor de klas staat.
Ik zelf heb rechten gestudeerd en had het zelfde probleem. Ik durfde ook geen presentaties te geven uit angst iets verkeerds te zeggen of uitgelachen te worden. Maar dat is niet erg handig als je voor een rechtbank moet staan.
Mijn angst heb ik inmiddels grotendeels overwonnen. Hiervoor heb ik een aantal dingen moeten doen:
- Prent jezelf goed in dat iedereen het eng vind om daar te gaan staan (wat ze ook zeggen). Iedereen is bang de mist in te gaan
- Bereid je goed voor. Als je weet waar je over praat kun je bijna niet de mist in gaan. Hooguit een verschil van mening hebben of een andere opvatting.
- En probeer te oefenen. Soms doet een cursus presenteren wonderen. Ik zelf heb tijdens de oefenrechtbank regelmatig videobeelden moeten terug kijken van mezelf. Dan zie je jezelf zoals anderen je zien. En wat ik zag was bij lange na niet zo onzeker als ik zelf dacht. Ik hoorde zelfs van anderen dat ze mij zeker vonden overkomen. En dat terwijl mijn hart in mijn keel bonkte en mijn hoofd van roodheid uit elkaar leek te klappen
Op sommige scholen wordt zo'n cursus presenteren aangeboden....
Ga eens informeren...want stoppen met je opleiding kan altijd nog.
SUCCES!!!!
