Vader plotseling overleden en ik zit net in mijn proeftijd..

Je kunt maar 1x rouwen om het verlies van je vader en dat is nu ! Snap wel dat je bent gaan werken, maar vind het -zoals al eerder gezegd - belachelijk met een ! dat je niet naar huis bent gestuurd. Als ik erop afgerekend zou worden dat ik minder loyaal naar mijn baas ben dan naar mijn vader, dan stikken ze er maar in. En nee, niet makkelijk gezegd want ik heb mijn baan op het spel gezet voor mijn dochter. Nog nooit spijt van deze keuze gehad.



Gecondoleerd!

@vlinder: gecondoleerd; wat rot voor je en dan net in je proeftijd. snap wel dat je je er druk om maakt. mijn vader is overleden toen ik 3 maanden bij een nieuwe baas zat, dus wel door de proeftijd, maar had toen een jaarcontract.



mocht toen zoveel tijd nemen als ik nodig had en heb dat ook gedaan. daarna met de dubbele dosis ertegenaan gegaan en qua werk is het dus helemaal goedgekomen. ik was blij met werkgever dat ze er zo tof mee omgingen en werkgever was blij dat ik na die rotperiode weer goed functioneerde.



wat ik je nog wel wil meegeven is het volgende:



maak je niet druk om je werk nu. als ze jou niet door je proeftijd laten komen omdat je rouwt om je vader, dan wil je waarschijnlijk helemaal niet bij dit bedrijf werken omdat ze dan niet goed met hun personeel omgaan.



sterkte met alles, eerst met je vader en later pas weer met je werk

@Dollie



Wat Wuiles ook al zei, je kunt als werkgever niet voor je werknemer uitmaken of die er al dan niet goed aan doet om in zo'n situatie te gaan werken.





@ Vlinker_vlinder

Hoe gaat het nu met je?

Vlinder, gecondoleerd! Wat een nare situatie...



Ik zou mij op dit moment niet zo druk maken over je werk. Zoals de anderen ook al schrijven, je toont veel inzet door toch grotendeels te blijven werken. Als je baas dat niet inziet is hij je inzet ook niet waard vind ik. Op dit moment is je werk niet het belangrijkst, maar ja, brood op de plank, jij leeft wel door natuurlijk. Als je gewoon open en eerlijk blijft lijkt het me sterk dat je ontslagen zou worden.



Toen mijn vader overleed was ik zelf in het buitenland aan het werk op een groot zeilschip. Het duurde 2 dagen voor ik een vlucht naar huis kreeg. Die vlucht van bijna ¤ 400,- moest ik zelf betalen en ik hoefde ook niet terug te komen. Later kwam ik erachter hoe fout die reder bezig was want als er naaste familie van een zeevarende die onderweg is overlijdt, dient de reder ervoor te zorgen dat de werknemer zo snel mogelijk thuis kan zijn. Op kosten van de reder. Desnoods met een helicopter op laten halen als ver op zee, zeg maar.



Als ik jouw verhaal zo lees is jouw baas een stuk meelevender dan de mijne destijds.



Wat veel belangrijker is, is hoe jij je voelt.

Verschrikkelijk dat hij nog zo ver weg is. Dat je geen afscheid kon nemen. Ik vind dat nog steeds heel erg. De laatste woorden die ik live op het vliegveld met mijn vader wisselde waren: veel plezier, tot over een paar maanden! Het werd tot in de eeuwigheid. Ik had nog zoveel willen zeggen... Als je alles vantevoren weet...



Nogmaals, ik vind het heel knap dat je toch grotendeels naar je werk gaat. Maar ik wil je wel waarschuwen. Bij mij duurde het vrij lang voor het echte besef kwam: papa is voor altijd weg. Eigenlijk geloofde ik het pas echt, toen ik hem in zijn kist zag liggen. En pas tijdens de begrafenis kwam voor mij de echte klap, toen ik met mijn broer, moeder en tante en vrienden van papa de kist in de grond lieten zakken. Zo f*cking definitief...

Ik zit nu weer hardop te janken, het is al bijna 6 jaar geleden...



Heel veel sterkte Vlinder, ik hoop dat je lieve mensen in de buurt hebt die je wat kunnen opvangen. En niet alleen tot de crematie, maar juist ook daarna, als het leven weer zijn loop zal nemen. Rouw is niet zomaar voorbij, dat duurt jaren...

Gecondoleerd. Wat rot voor je! Nou ik kan het me heel goed voorstellen dat je het even hebt gehad met alles. Werken komt dan echt wel op de laatste plaats. Ik snap dat je ermee zit dat je nog in je proeftijd zit, maar denk gewoon 'het is niet anders'. Dat je vader is overleden is erger. Ik ben eens mijn baan verloren doordat ik een operatie moest ondergaan. Ze zeiden het niet letterlijk, maar het kwam erop neer.......Ook in mijn proeftijd. Ik baalde even erg, maar het is allemaal goed gekomen. Gewoon ook even vragen wat er in de CAO geregeld is. Ik snap trouwens niet dat ze dat niet even tegen je zeggen, dan weet je wat wel en niet kan. Ze moeten ook gewoon wat door de vingers zien vind ik en je laten gaan als je echt niet kunt. Praat erover.



Sterkte.

Allereerst gecondoleerd!!



De vader van mijn man overleed ploteseling op zondag, terwijl hij de dag erna in een nieuwe baan zou beginnen.

Er zijn zelfs diverse mensen van dat bedrijf op de begrafenis geweest -terwijl ie er nog geen dag gewerkt had-.

Het heeft verder ook geen enkele nadelige invloed gehad.

Aan een CAO of zoiets, zul je in dit geval niet veel hebben, want daar is niets meer of minder in geregeld dan het aantal dagen dat je extra verlof krijgt in zo'n situatie.



Kijk wat je aan kunt en je ziet wel hoe het gaat aflopen. En misschien simpel, maar als je om deze reden ontslagen wordt, kun je je afvragen of je uberhaupt bij een bedrijf wil werken dat zo met medewerkers omgaat.



Heel veel sterkte!

Vlinder, wat vreselijk voor je...



Aan de ene kant is het bewonderenswaardig dat je toch naar je werk wilt gaan, maar aan de andere kant moet je jezelf ook de tijd gunnen om dit te verwerken. Rouwen is zwaar, vooral in de eerste weken kun je ook lichamelijk helemaal kapot zijn van de emoties. Je moet vooral doen wat jou helpt. Als je op het werk wat afleiding kunt vinden en wat steun kunt krijgen, kun je er best geen gaan, maar verwacht niet teveel van jezelf en bedenk je ook dat je nú nog alle begrip krijgt als je een weekje thuisblijft, maar als je nu doorbuffelt en de klap komt later, heb je het én extra zwaar, én zal je werkgever misschien ook minder mild zijn. En in de grote lijn der dingen is dit verlies veel groter en heftiger voor je dan die nieuwe baan... Dus gun jezelf dat te doen wat je nodig hebt. Wat dat ook is.



Heel veel sterkte!!

Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je vader.



Ik vind het knap van je dat je sowieso gewoon bent gaan werken. Ik weet niet hoe het precies zit maar ik neem aan dat een bedrijf (je baas) hier toch wel begrip voor op moet brengen?



Mocht je toch ontslagen worden houd dan in je achterhoofd dat het klote is maar voor een baas die hier geen begrip voor zou opbrengen, wil je volgens mij niet eens werken!



Veel sterkte!

Gecondoleerd vlinder, sterkte!

Mijn vader is heel onverwacht en veel te jong overleden twee weken voor ik met een nieuwe baan zou beginnen. Ik ben meteen gestopt bij de werkgever waar ik op dat moment werkte (ik zou er nog een paar dagen moeten werken en dan nog wat verlofuren opnemen, en ze hadden er alle begrip voor dat ik die dagen niet meer zou komen). Bij mijn nieuwe werkgever zou ik de eerste twee maanden worden opgeleid in een heel nieuw vakgebied. Ik kon ook totaal niets opnemen, was er niet bij met mijn gedachten en voelde me dommer dan ooit. Ik vreesde echt niet door mijn proeftijd heen te komen. Toen ik een keer bij mijn leidinggevende geroepen werd voor een serieus gesprek waarin aangegeven werd dat mijn prestaties eigenlijk toch wel tegenvielen heb ik pas verteld dat mijn vader een maand geleden overleden was. Ze hadden er het volste begrip voor dat ik me minder goed kon concentreren en zeiden ook dat het niet erg was dat ik misschien wat minder zou presteren. Ik vond het heel fijn dat ze er in ieder geval van op de hoogte waren, en dat ze dus wisten dat ik normaal waarschijnlijk wel beter zou functioneren, waardoor er een hele last van mijn schouders viel. Ik ben gewoon door mijn proeftijd heengekomen. Wat ik eigenlijk wil zeggen hiermee: een goede werkgever snapt echt wel dat je nu met je hoofd bij hele andere dingen bent en zal je daar echt niet op afrekenen.

Sterkte!