vakantiedagen opmaken zodat collega's aan het werk kunnen

Ik ben het met je eens, maar zijn hier geen regels voor? Staat me iets van bij, maar dat is een beetje een klok/klepel iets.

Echt netjes is het niet. Bij ons is het zo dat je maar 1 werkweek mag meenemen naar een volgend jaar. Bij ons kun je dus ook nooit zoveel uren opsparen. Wie aan het eind van het jaar nog teveel uren heeft moet deze opnemen omdat ze anders verloren gaan. Dit vind ik opzich redelijk. Ik weet niet hoe het officieel bij jullie geregeld is (hoeveel uur je me mag nemen naar een volgend jaar) Staat er net zoiets als bij ons op papier? Hebben ze elk jaar hun ogen dichtgehouden? Dan ben ik bang dat je niks kunt inbrengen tegen hun besluit. Zijn er bij jullie geen regels? Dan zou ik er tegenin gaan want net wat je zegt, vrije dagen zijn leuk maar wel wanneer je ze zelf wilt.

Als er langdurig geen werk meer is mag het volgens mij wel.Toen de gekke koeieziekte uitbrak moesten ze dat in de vleessector ook,dus bij noodgevallen mag men denk ik werknemers wel verplichten hun veel opgespaarde uren op te nemen zodat hun medecollega's wel werk houden.

Bij reorganisatie komt dat op hetzelfde neer.

Hmm...ik weet niet of er tijdens reorganisaties een uitzondering gemaakt mag worden, maar in principe moet jouw werkgever zich aan de betreffende CAO houden. En als die er niet is aan het arbeidsvoorwaardenreglement. En als daar in staat dat je bijvoorbeeld 3 weken verlof mag opsparen, dan kan hij daar volgens mij niet zo maar iets aan veranderen. Maar nogmaals, misschien zijn er inderdaad uitzonderingsregels bij reorganisaties.



Ben je lid van een vakbond? Hebben jullie een OR? Lijkt me een mooie zaak voor hen!

Lijkt me erg zinvol om op je rechten te blijven staan als daardoor het bedrijf failliet gaat en je allemaal op straat komt. Ik weet niet of de nood zo hoog is.



Bij ons mag je maximal twee weken meenemen elk jaar, de rest krijg je uitbetaald als je het niet opneemt.

Heb je enig idee hoe het gesteld is met dat mismanagement? is er een kans dat het bedrijf failliet gaat als werknemers geen gehoor geven aan het verzoek?

ja je hebt die uren verdiend, je hebt er recht op om ze op te nemen zoals jij het wilt,maar:

Als het zou betekenen dat het bedrijf daadwerkelijk failliet gaat als alle medewerkers uitbetaling eisen, dan snij je jezelf lelijk in de vingers.



Want dan zit je mss wel veel langer dan twee maanden thuis en ben je dat geld ook nog eens kwijt omdat andere schuldeisers voorgaan. in je recht staan is fijn, maar soms is het effect daarvan negatiever dan een stukje van je recht opgeven.



Als er geen fallisement dreigt zou ik zeggen hou het bij je voorstel 1 dag per week en laat een gedeelte uitbetalen. Als faillisement wel aan de orde zou kunnen zijn kun je mss toch beter wat meer vrij nemen dan 1 dag per week.

leuk dat laatste stukje van je, duizendschoon.. ik zie drie zinnen die alledrie met 'ik' beginnen.. laat wel zien hoe je tegen de situatie aankijkt

Ik vind het niet gek dat TO er op die manier tegen aan kijkt. Zij heeft in de afgelopen jaren die dagen niet opgenomen en zou dus nu ineens gedwongen moeten worden om ze op te nemen wanneer de baas het wil? Terwijl haar collega's in het verleden lalalala hebben kunnen doen op de momenten dat het hen uitkwam?



En reorganisatie betekent niet noodzakelijkerwijs ook dat een bedrijf op het punt staat failliet te gaan. Van de reorganisaties die ik zelf voorbij heb zien komen of de reorganisaties die ik voorbij heb horen komen via anderen, heb ik nog nooit gehoord dat het echt heel close was met betrekking tot het failliet gaan.



Vaak heb je bij bedrijven regelingen dat ze een beperkt aantal vakantiedagen mag inplannen vast, maar dan moet dat doorgaans echt wel aan het begin van het jaar bekend zijn. Zo heb je bedrijven die in de zomer bepaalde weken dicht zijn of die je dwingen om tussen kerst en oud en nieuw vrij te nemen. Volgens mij mag zoiets onder bepaalde voorwaarden wel. Maar nu ineens spontaan en ook nog bijna alle vakantiedagen? Volgens mij kan dat niet.



Let wel op, na een bepaald aantal jaren zijn je vakantiedagen ook niet meer geldig. Dat van "je mag maar één week aan vakantiedagen meenemen naar volgend jaar" is sowieso een kolder verhaal omdat het wettelijk gezien niet mag. Wel is een vakantiedag vanaf het moment dat je ze gekregen hebt dacht ik maar 2 jaar geldig (of was het 5 jaar?) en je moet dan wel zorgen dat je het voor die tijd opgemaakt hebt. Anders vervallen ze.

duizendschoon2 schreef op 05 december 2007 @ 18:13:

Leuk Lotteke dat jij weet hoe ik tegen de situatie aankijk. Daar gaat het helemaal niet om. Hoe zou dit opgelost worden als iedereen zijn/haar uren wel had op kunnen maken want vergeet niet door de hoge werkdruk in de zorg is vakantie nemen vaak heel moeilijk. Het is dus niet zo gek dat mijn collega's en ik heel veel uren hebben staan.Ik werk er al meer dan 20 jaar dus dat loopt op. Foei gebruik ik weer dat woord ik.

Moeilijk om op te nemen of niet, meer dan 20 jaar uren op blijven sparen kan over het algemeen gewoon niet. (Dan zouden ook de werknemers zomaar aan het eind van jaar 20 ofzo 2 maanden vrij kunnen gaan nemen). Zou dus eerst maar eens in de CAO-voorwaarden kijken wat hierover is vastgelegd. Dan heb je misschien minder te zeggen over die opgebouwde uren dan je nu denkt.

Het vaststellen van vakantie tegen de wens van de werknemer in is volgens artikel 7:638 lid 2 BW slechts mogelijk, indien dit bij schriftelijk overeenkomst, CAO of regeling van een bestuursorgaan is geregeld. In beginsel is het dus mogelijk om rechtsgeldig overeen te komen dat de werknemer gedurende een bepaalde periode verplicht vakantie dient op te nemen. Hierbij moet echter wel aan de gestelde schriftelijkheidseis worden voldaan.

Niet-opgenomen vakantiedagen vervallen na 5 jaar. in principe is je werkgever trouwnes verplicht om je de gelegenheid te geven het wettelijk verplicht aantal vrije uren ook daadwerkelijk te laten opnemen in een jaar.



Overigens geldt dat alleen voor echte vakantie uren. ADV uren en tijd-voor-tijd uren, daar gelden andere bepalingen voor en die mag een werkgever wel laten vervallen. Dus als de werkgever bepaald dat jij je overuren voor een bepaalde datum moet opnemen en anders vervallen ze, dan staat ie hoogstwaarschijnlijk in zijn recht.

Moeilijk om op te nemen of niet, meer dan 20 jaar uren op blijven sparen kan over het algemeen gewoon niet. (Dan zouden ook de werknemers zomaar aan het eind van jaar 20 ofzo 2 maanden vrij kunnen gaan nemen). Zou dus eerst maar eens in de CAO-voorwaarden kijken wat hierover is vastgelegd. Dan heb je misschien minder te zeggen over die opgebouwde uren dan je nu denkt.[/quote]



Je redenering is niet geheel juist.... Want....

Vakantiedagen verjaren (vervallen) pas na vijf jaar. Als u vakantiedagen opneemt, worden eerst de 'oude' dagen (dat zijn de dagen die u van het vorige jaar hebt meegenomen) van uw saldo afgeboekt. Wie gewoon af en toe vakantie opneemt, krijgt dus niet met verjaring van vakantiedagen te maken. De bepaling is voornamelijk van belang als u na het einde van uw contract nog dagen over hebt en uw ex-werkgever weigert die uit te betalen. U moet dan binnen vijf jaar in actie komen en betaling vorderen.

En dan nog een leuke voor alle werknemers die denken dat aan het eind van het jaar vakantiedagen vervallen:



Een regeling dat niet opgenomen vakantiedagen aan het eind van het jaar vervallen, of dat er een maximum aantal dagen is dat u mee mag nemen naar het volgende jaar, is niet geldig. Uw werkgever kan natuurlijk wel afspraken met u maken over het opmaken van vakantiedagen.



Kortom VAKANTIEDAGEN BEN JE NOOIT KWIJT!

Niet helemaal waar natuurlijk, want vakantiedagen verjaren zoals je elders al zegt na 5 jaar. In de praktijk natuurlijk zul je daar niet snel tegen aan lopen omdat inderdaad eerst de oude uren/dagen opgenomen worden.



Bij een fulltime werk verband waar je per jaar 20 vakantiedagen hebt, komt het er dus min of meer op neer dat je niet meer dan 100 vakantiedagen tegelijk open kunt hebben staan.....



En ik meen dat voor alle bovenwettelijke dagen vaak weer iets anders geregeld is.

Bovenwettelijke vakantiedagen zijn inderdaad anders. Die mag je verkopen/tussentijds laten uitbetalen (dit in tegenstelling tot wettelijke vakantiedagen die alleen aan het eind van een dienstverband mogen worden uitbetaald.

Overigens zou ik niet zo snel laten uitbetalen want dat kost je meer dan de helft van de waarde aan belasting. Tenzij je het resterende geld meer kunt gebruiken dan die vrije tijd, zou ik ze dan opnemen.

kiks76 schreef op 05 december 2007 @ 18:03:

Let wel op, na een bepaald aantal jaren zijn je vakantiedagen ook niet meer geldig. Dat van "je mag maar één week aan vakantiedagen meenemen naar volgend jaar" is sowieso een kolder verhaal omdat het wettelijk gezien niet mag. Wel is een vakantiedag vanaf het moment dat je ze gekregen hebt dacht ik maar 2 jaar geldig (of was het 5 jaar?) en je moet dan wel zorgen dat je het voor die tijd opgemaakt hebt. Anders vervallen ze.

Hmm...onderstaand artikel zegt toch duidelijk iets anders...





Werkgever mag overhevelen van vakantiedagen beperken



Een werkgever mag bedingen dat zijn werknemers slechts een beperkt aantal overgebleven vakantiedagen naar een opvolgend jaar mogen meenemen. Een opmerkelijke uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam. De meeste rechters oordeelden tot nu toe dat dit in strijd is met de wet, die dwingend voorschrijft dat de aanspraak op vakantiedagen pas na vijf jaar verjaart. De rechter biedt werkgevers nu een stevige steun in de rug.



De casus. Een adjunct-directeur neemt per 1 juni 2001 afscheid van zijn werkgever. De partijen komen een reguliere afwikkeling van het dienstverband overeen. Daaronder valt de uitbetaling van het saldo resterende vakantiedagen. Dan ontstaat tussen partijen een meningsverschil over de berekening van dit saldo. De werkgever stelt met een beroep

op een bepaling in de toepasselijke Personeelsgids dat de werknemer van het voorgaande jaar slechts vijf dagen mag meenemen. De werknemer antwoordt dat deze bepaling in strijd is met de wet, waarin dwingend is voorgeschreven dat de aanspraak op vakantiedagen pas vijf jaar na het ontstaan ervan verjaart. De werknemer legt zijn vordering tot uitbetaling van de 59 gedurende het dienstverband opgebouwde vakantiedagen voor aan de rechter. Bij de kantonrechter krijgt de werknemer gelijk, maar het Gerechtshof te Amsterdam fluit dat oordeel in hoger beroep terug.



Personeelsgids leidraad

Eerst onderzoekt het Hof of de werknemer aan de regeling uit de Personeelsgids is gebonden. Dat blijkt het geval. De werknemer was met de inhoud ervan bekend en paste deze zelf vanuit zijn functie als adjunct-directeur op de andere werknemers toe. Het staat hem dan ook niet vrij nu het standpunt in te nemen dat hij in afwijking van de Personeelsgids wel onbeperkt vakantiedagen naar het volgende jaar zou kunnen meenemen.



Spitsvondige redenatie

Anders dan de werknemer betoogt, oordeelt het Hof dat de gewraakte bepaling in de Personeelsgids niet in strijd is met de wet. Het Hof erkent dat artikel 7:641 uit het Burgerlijk Wetboek dwingend voorschrijft dat de aanspraak op vakantiedagen eerst na vijf jaar verjaart, maar voegt daaraan toe dat deze wettelijke bepaling uitsluitend ziet op het geval dat een werknemer bij het einde van de arbeidsovereenkomst nog aanspraak op vakantie heeft. Deze bepaling heeft volgens het Hof geen betrekking op het mogen meenemen van een beperkt aantal vakantiedagen naar het opvolgende jaar. Het is de

werkgever toegestaan dat aantal tijdens de duur van de dienstbetrekking te beperken, mits uiteraard op een juiste wijze overeengekomen.



Voorkomen oververmoeidheid

Hier voegt het Hof scherpzinnig aan toe dat de regeling uit de Personeelsgids, waarin is bepaald dat slechts een beperkt aantal vakantiedagen mogen worden meegenomen naar een opvolgend jaar, in overeenstemming is met een andere wettelijke bepaling, te weten artikel 7:640 uit het BW. Met die bepaling beoogt de wetgever te bevorderen dat werknemers daadwerkelijk hun vakanties opnemen. Dit met het oog op de zogenoemde ‘recuperatiefunctie’ van vakanties. Het is de uitdrukkelijke, historische bedoeling van de wetgever dat werknemers tijdig ter voorkoming van oververmoeidheid - en daaruit voortvloeiende ziektes en ongelukken - van de hun toekomende vakantiedagen gebruikmaken (JAR 2004, 181).



Mr. Marco C.J. Swart

www.advocaatarbeidsrecht.nl



Commentaar



Mr. Marco C.J. Swart

advocaat

Schakenraad Advocaten

Eindhoven



In de praktijk bestaat sinds jaar en dag verwarring over de vraag of de werkgever het aantal mee te nemen vakantiedagen mag beperken. De wet lijkt dit niet toe te staan, omdat in art. 7:641 BW is uitgemaakt dat de aanspraak op vakantiedagen pas na vijf jaar mag verjaren. Dat is dwingend voorgeschreven, hetgeen wil zeggen dat partijen in individuele gevallen hierover geen afwijkende afspraken mogen maken. Het Gerechtshof Amsterdam legt deze wettelijke bepaling nu beperkt uit. Het oordeelt dat deze aanspraak weliswaar pas na vijf jaar mag verjaren, maar dat die verjaring alleen geldt voor het saldo aan vakantiedagen waarop aan het einde van het dienstverband nog aanspraak kan worden gemaakt. De werkgever mag volgens dit oordeel van het Gerechtshof Amsterdam beperkingen stellen aan het aantal tijdens de loop van het dienstverband naar een opvolgend jaar mee te nemen vakantiedagen. Het stellen door de werkgever van zo’n beperking is, aldus Hof Amsterdam, zelfs in overeenstemming met een andere wettelijke bepaling, te weten art. 7:640 BW, waarmee de wetgever beoogt te bevorderen dat de werknemer daadwerkelijk zijn vakantiedagen opneemt.

Deze spitsvondige rechterlijke redenering is een steun in de rug van werkgevers. Waar de wetgever, versterkt door rechterlijke uitspraken, enerzijds aan werknemers een stevige bescherming biedt als zij ziek worden of tijdens het dienstverband een ongeluk krijgen, verwacht Hof Amsterdam anderzijds kennelijk dat de werknemer op tijd zijn rust neemt door tijdig zijn vakantiedagen op te nemen. Het Hof verwijst daarbij naar de ‘recuperatiefunctie’ van vakanties. Het recht op vakantiedagen is niet voor niets aan werknemers toegekend. De wetgever heeft hiermee uitdrukkelijk de bedoeling gehad dat werknemers tijdig hun vakantiedagen opnemen om tot rust te komen en te herstellen, zodat zij niet oververmoeid raken, en daarna hun werkzaamheden fris kunnen oppakken. Dat kan veel ongelukken en langdurig ziekteverzuim, zoals overspannenheid en burn out, voorkomen. Het is niet bekend of de ongelukkige werknemer uit deze rechterlijke uitspraak beroep in cassatie heeft ingesteld. Het is interessant om te weten of de Hoge Raad dan wel de andere vier Gerechtshoven de gedachtegang van het Gerechtshof Amsterdam volgen. Dat kan aan de verschillende inzichten uit de alledaagse rechtspraktijk over dit vraagstuk definitief een einde maken. Zolang de Hoge Raad de knoop hierover niet heeft doorgehakt, hebben de werkgevers met dit arrest een slag teruggewonnen.

Staaft bovenstaande niet mijn stelling dat het alleen mag in geval van bovenwettelijke vakantiedagen? In het kader van de recuperatiefunctie moeten de wettelijke dagen nl worden opgenomen (recupereren is een mooi woord voor herstellen, bijkomen).

Je kunt je dus afvragen hoe duizendschoon uberhaupt aan zoveel dagen is gekomen: krijgt ze zo mega-veel dagen, of heeft ze de afgelopen jaren amper vrij genomen? 2 maanden vrij kunnen nemen is al gauw 40 werkdagen....

Om weer op de vraag van to uit te komen: ik denk dat de werkgever alleen mag eisen dat zij die dagen opneemt als het onomstotelijk is vastgesteld (bv bekrachtigd door rechter of vakbond) dat het in het belang van het bedrijf is. Vraag me overigens ook af welke zin het financieel gezien voor werkgever heeft aangezien de loonkosten hiermee gelijk blijven:

@ duizendschoon, kan jouw baas hiermee een aantal werkplekken (bv kantoor of productiehal) sluiten en daarmee besparen op de facilitaire kosten?

duizendschoon2 schreef op 06 december 2007 @ 12:24:

Ika ik wil helemaal geen 2 maanden vakantie achter elkaar nemen, daar gaat nu juist dit topic over.

Gewoon geleidelijk de uren opmaken is mijn wens, bijv. 1 dag per week worden uitgepland.

De werkgever wil juist mensen met veel vakantieuren nu naar huis sturen om zijn of haar uren op te snoepen.

Wil ik wel eigenlijk, maar dan in de maanden juli en augustus, Jaaaaaah, maar dan kan het niet he.

Dat snapte ik wel duizendschoon.

Het was meer om te illustreren waarom het vanuit de werkgever gezien niet slim is om werknemers onbeperkt uren te laten sparen.



Je draait trouwens je argument van gisteren over het arbeidsritme "Ik ga toch niet 2 maanden thuis zitten, raak echt uit het arbeidsritme" hier weer de das om door te zeggen dat je in juli aug best wel vrij had willen nemen.



Ik snap best dat je je niet alles wilt laten voorschrijven door je werkgever met betrekking tot vrije dagen opnemen, maar ik sluit me aan bij een eerdere poster: het is wel heel erg ikke ikke.

Je werkgever wil iets opdringen, het is netter om dat in overleg te regelen, maar dat geldt net zo goed voor jou als werknemer.