Werk & Studie
alle pijlers
Vastlopen in studie
zaterdag 14 november 2020 om 11:49
Hoi lieve Viva-mensen,
Het is al een tijd geleden dat ik hier een topic heb geplaatst.
In 2017 heb ik een topic met de naam 'moedeloos' geplaatst en bepaalde dingen zijn in de jaren daarna op hun plek gevallen.
De diagnose bipolaire stoornis bleek niet te kloppen. In plaats daarvan is gebleken dat ik ADD heb.
Dit verklaarde voor mij een hoop! Sinds het stellen van die diagnose ben ik dingen anders aan gaan pakken. Namelijk: 'Zolang je doet wat je blijft doen, krijg je wat je altijd kreeg'.
Ik ben mijn eigen koppigheid en intuïtie gaan volgen en voel mij stukken beter dan in 2017.
Echter, de studie waar ik toen mee worstelde is nog steeds niet voltooid. Met hangen en wurgen heb ik de eerste drie jaar van de studie gehaald.
Nu heb de stage die bij het eerste halfjaar van het vierde jaar hoort tot twee keer toe niet gehaald. Ik ga hierover maandag verder in gesprek met de docent die mij beoordeeld. Eerlijk gezegd ben ik het helemaal zat. Ik twijfel er soms over of het hbo te hoog gegrepen is, maar dan denk ik aan de minor die ik vrij gemakkelijk ben doorlopen (ook op hbo-niveau) en ook aan de hoge uitschieters van cijfers die ik in de studie heb gehaald.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat vooral de omvang van de stageopdracht en de onduidelijkheid hierover voor mij (ik heb al meerdere keren feedback gehad en heb deze verwerkt, maar blijkbaar niet op de goede manier) mij nekt. En dat dit door de ADD komt.
De situatie is nu dat ik bezig ben bij de bibliotheek voor mijn afstuderen. Dit is een plek waar ik altijd al heb willen werken. Nu blijkt dat ik wéér dingen moet verbeteren aan de stageopdracht, zit ik er doorheen. Ik ben intussen 29 jaar en heb alleen mijn havo-diploma op zak doordat dit de derde studie is waarmee ik ben begonnen. Toen ik aan deze derde studie begon, dacht ik 'deze ga ik afmaken, al kost het mij bloed, zweet en tranen'. Intussen heb ik al twee jaar vertraging en heeft het mij inderdaad veel tranen gekost. Mijn ouders heeft het ook geld gekost, waardoor ik mij verplicht voel dit diploma te halen. Toch denk ik nu 'kan ik dit wel?' en 'is dit het waard?'.
Ik weet van mezelf dat ik er wel kom, dat ik het hoe dan ook red en dat ik meer iemand ben die al doende leert. Zodra ik beoordeeld wordt, gaat het mis. Door de ADD denk ik anders en interpreteer ik opdrachten soms anders dan dat ze bedoeld zijn. Ik ben hiervan bewust, heb het geprobeerd te veranderen, maar telkens loop ik tegen dezelfde steen aan. Ik zie mijn vrienden levens opbouwen en ik denk hoe langer hoe meer dat deze studie niet mijn bestemming is.
De consequenties van nu stoppen zijn: een studieschuld van 32.000 euro, teleurgestelde ouders en geen diploma.
De consequenties van doorgaan zijn: een steeds lager zelfbeeld en zelfvertrouwen, tijd die doortikt waarin ik andere dingen kan doen die mij wél levensenergie geven.
Als ik het zo opschrijf klinkt het logisch om door te gaan. Toch zegt alles in mij dat ik wel genoeg gegeven heb voor deze studie en dat mijn (mentale) gezondheid op één staat en hiervoor beschadigd raakt.
PS: het is niet het geval dat ik geen interesses heb of geen zin heb om dingen te doen. Ik zou mij dolgraag bij de bibliotheek blijven inzetten, ik houd van schrijven, heb in het begin van de eerste coronagolf online taalles aan nieuwe Nederlanders gegeven en heb ook stukjes tekst voor een nieuwe website geschreven. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in psychologie, gezondheid en minimalisme. Ik denk eraan om, stel dat ik deze studie opgeef, mij in te schrijven voor een thuisstudie. Ik denk dat een thuisstudie mij beter ligt, omdat ik zo een beter overzicht heb en bovendien de rust om zonder prikkels de opdrachten te maken. Bovendien kan een thuisstudie in een eigen tempo gedaan worden, zodat ik de druk minder voel.
Dit is een heel verhaal geworden en ik zou graag van onbekenden horen wat zij hierover denken.
Wat is verstandig?
Alvast bedankt voor het meedenken!
Het is al een tijd geleden dat ik hier een topic heb geplaatst.
In 2017 heb ik een topic met de naam 'moedeloos' geplaatst en bepaalde dingen zijn in de jaren daarna op hun plek gevallen.
De diagnose bipolaire stoornis bleek niet te kloppen. In plaats daarvan is gebleken dat ik ADD heb.
Dit verklaarde voor mij een hoop! Sinds het stellen van die diagnose ben ik dingen anders aan gaan pakken. Namelijk: 'Zolang je doet wat je blijft doen, krijg je wat je altijd kreeg'.
Ik ben mijn eigen koppigheid en intuïtie gaan volgen en voel mij stukken beter dan in 2017.
Echter, de studie waar ik toen mee worstelde is nog steeds niet voltooid. Met hangen en wurgen heb ik de eerste drie jaar van de studie gehaald.
Nu heb de stage die bij het eerste halfjaar van het vierde jaar hoort tot twee keer toe niet gehaald. Ik ga hierover maandag verder in gesprek met de docent die mij beoordeeld. Eerlijk gezegd ben ik het helemaal zat. Ik twijfel er soms over of het hbo te hoog gegrepen is, maar dan denk ik aan de minor die ik vrij gemakkelijk ben doorlopen (ook op hbo-niveau) en ook aan de hoge uitschieters van cijfers die ik in de studie heb gehaald.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat vooral de omvang van de stageopdracht en de onduidelijkheid hierover voor mij (ik heb al meerdere keren feedback gehad en heb deze verwerkt, maar blijkbaar niet op de goede manier) mij nekt. En dat dit door de ADD komt.
De situatie is nu dat ik bezig ben bij de bibliotheek voor mijn afstuderen. Dit is een plek waar ik altijd al heb willen werken. Nu blijkt dat ik wéér dingen moet verbeteren aan de stageopdracht, zit ik er doorheen. Ik ben intussen 29 jaar en heb alleen mijn havo-diploma op zak doordat dit de derde studie is waarmee ik ben begonnen. Toen ik aan deze derde studie begon, dacht ik 'deze ga ik afmaken, al kost het mij bloed, zweet en tranen'. Intussen heb ik al twee jaar vertraging en heeft het mij inderdaad veel tranen gekost. Mijn ouders heeft het ook geld gekost, waardoor ik mij verplicht voel dit diploma te halen. Toch denk ik nu 'kan ik dit wel?' en 'is dit het waard?'.
Ik weet van mezelf dat ik er wel kom, dat ik het hoe dan ook red en dat ik meer iemand ben die al doende leert. Zodra ik beoordeeld wordt, gaat het mis. Door de ADD denk ik anders en interpreteer ik opdrachten soms anders dan dat ze bedoeld zijn. Ik ben hiervan bewust, heb het geprobeerd te veranderen, maar telkens loop ik tegen dezelfde steen aan. Ik zie mijn vrienden levens opbouwen en ik denk hoe langer hoe meer dat deze studie niet mijn bestemming is.
De consequenties van nu stoppen zijn: een studieschuld van 32.000 euro, teleurgestelde ouders en geen diploma.
De consequenties van doorgaan zijn: een steeds lager zelfbeeld en zelfvertrouwen, tijd die doortikt waarin ik andere dingen kan doen die mij wél levensenergie geven.
Als ik het zo opschrijf klinkt het logisch om door te gaan. Toch zegt alles in mij dat ik wel genoeg gegeven heb voor deze studie en dat mijn (mentale) gezondheid op één staat en hiervoor beschadigd raakt.
PS: het is niet het geval dat ik geen interesses heb of geen zin heb om dingen te doen. Ik zou mij dolgraag bij de bibliotheek blijven inzetten, ik houd van schrijven, heb in het begin van de eerste coronagolf online taalles aan nieuwe Nederlanders gegeven en heb ook stukjes tekst voor een nieuwe website geschreven. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in psychologie, gezondheid en minimalisme. Ik denk eraan om, stel dat ik deze studie opgeef, mij in te schrijven voor een thuisstudie. Ik denk dat een thuisstudie mij beter ligt, omdat ik zo een beter overzicht heb en bovendien de rust om zonder prikkels de opdrachten te maken. Bovendien kan een thuisstudie in een eigen tempo gedaan worden, zodat ik de druk minder voel.
Dit is een heel verhaal geworden en ik zou graag van onbekenden horen wat zij hierover denken.
Wat is verstandig?
Alvast bedankt voor het meedenken!
zaterdag 14 november 2020 om 12:05
bij mijn opleiding (natuurkunde, universiteit) was de stage bij een onderzoeksgroep aan de faculteit.
Ik neem aan dat bij een hbo-opleiding de stage buiten de school is.
Hoe oordeelde de werkgever over uw stage?
Ik neem aan dat bij een hbo-opleiding de stage buiten de school is.
Hoe oordeelde de werkgever over uw stage?
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
zaterdag 14 november 2020 om 12:08
Heb je niet gewoon last van faalangst? Ik herken het een beetje. Heb 7 jaar over mijn HBO gedaan en dat kwam omdat ik in het 4de jaar van mijn opleiding bang was om te falen. Had die vakken al voor de 2de keer opnieuw moeten doen, opleiding was compleet veranderd waardoor oude vakken werden vervangen door nieuwe, etc.
Ik ben naar een pycholoog gegaan en bleek faalangst te hebben. Daar ben ik voor behandeld en daarna ging het stukken beter. Ook bleek ik nog met dingen van het verleden rond te lopen waar ik onbewust last van had. Ik moest nog vanalles verwerken.
Daarna ben ik verder gegaan met mijn opleiding en is het uiteinlijk gelukt.
Ik ben naar een pycholoog gegaan en bleek faalangst te hebben. Daar ben ik voor behandeld en daarna ging het stukken beter. Ook bleek ik nog met dingen van het verleden rond te lopen waar ik onbewust last van had. Ik moest nog vanalles verwerken.
Daarna ben ik verder gegaan met mijn opleiding en is het uiteinlijk gelukt.
zaterdag 14 november 2020 om 12:09
Ik heb stoppen gestemd. Het klinkt als een punt waar je echt gewoon vast gaat lopen en alleen maar slechter uit kan komen. Een tijdje iets totaal anders doen, bv werken, en daarmee je zelfvertrouwen opkrikken lijkt mij een stuk slimmer. Je kan bewijzen dat je HBO werk- en denkniveau hebt, dus dat helpt al een boel.
Ben je klaar als je stage is afgerond of zit er nog meer aan vast? Heb je met je stagebegeleider gehad over je diagnose? En is er hulp mogelijk vanuit je opleiding ivm de diagnose?
Ben je klaar als je stage is afgerond of zit er nog meer aan vast? Heb je met je stagebegeleider gehad over je diagnose? En is er hulp mogelijk vanuit je opleiding ivm de diagnose?
zaterdag 14 november 2020 om 12:23
Ik denk dat als je stopt dat je dan laat zien dat je geen doorzettingsvermogen hebt. Want dan heb je 3 keer een studie niet afgerond. Dat is best veel. Mensen oordelen al gauw als ze dat op je cv zien. Ik vind dat ze bij mij al snel oordelen omdat ik 7 jaar over mijn HBO heb gedaan en ik verder geen andere studie gedaan/gestopt heb.
Helaas is een diploma vaak vereist en kom je met alleen een havo diploma niet ver.
Helaas is een diploma vaak vereist en kom je met alleen een havo diploma niet ver.
zaterdag 14 november 2020 om 12:30
Maar als de stage niet lukt, is stoppen beter.ExodusRedux schreef: ↑14-11-2020 12:23Ik denk dat als je stopt dat je dan laat zien dat je geen doorzettingsvermogen hebt. Want dan heb je 3 keer een studie niet afgerond. Dat is best veel. Mensen oordelen al gauw als ze dat op je cv zien. Ik vind dat ze bij mij al snel oordelen omdat ik 7 jaar over mijn HBO heb gedaan en ik verder geen andere studie gedaan/gestopt heb.
Helaas is een diploma vaak vereist en kom je met alleen een havo diploma niet ver.
Of het over een jaar opnieuw proberen.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
zaterdag 14 november 2020 om 12:34
ExodusRedux:
Vanuit mijn opleiding worden verschillende cursussen aangeboden, waaronder een cursus waarin je leert omgaan met faalangst. Deze cursus heb ik gevolgd en ik ben mij bewust van het denkmechanisme. Daarnaast heb ik nog een cursus mindfullness gedaan en een cursus 'stoppen met uitstellen'. Ik heb uit al die cursussen wat opgepikt en in theorie weet ik wat ik moet doen, maar in de praktijk gaat het zo stroef.
327:
Als ik deze opdracht wel haal, moet ik daarna alleen nog de opdracht van mijn afstuderen halen. Ik heb het met de stagebegeleider gehad over de diagnose en ook gezegd wat voor mij helpt. Ik moet zeggen dat mijn docenten erg welwillend en behulpzaam zijn, maar toch, ondanks die hulp, blijft het stroef gaan. De onduidelijkheid en grootsheid van de opdrachten is denk ik het grootste struikelpunt voor mij.
Vanuit mijn opleiding worden verschillende cursussen aangeboden, waaronder een cursus waarin je leert omgaan met faalangst. Deze cursus heb ik gevolgd en ik ben mij bewust van het denkmechanisme. Daarnaast heb ik nog een cursus mindfullness gedaan en een cursus 'stoppen met uitstellen'. Ik heb uit al die cursussen wat opgepikt en in theorie weet ik wat ik moet doen, maar in de praktijk gaat het zo stroef.
327:
Als ik deze opdracht wel haal, moet ik daarna alleen nog de opdracht van mijn afstuderen halen. Ik heb het met de stagebegeleider gehad over de diagnose en ook gezegd wat voor mij helpt. Ik moet zeggen dat mijn docenten erg welwillend en behulpzaam zijn, maar toch, ondanks die hulp, blijft het stroef gaan. De onduidelijkheid en grootsheid van de opdrachten is denk ik het grootste struikelpunt voor mij.
zaterdag 14 november 2020 om 12:35
wat is er niet goederisaltijdhoop schreef: ↑14-11-2020 12:07Hoi docotrandus,
De werkgever was niet tevreden.
De docent van mijn opleiding gaf mij echter de kans de opdracht te herkansen.
Deze herkansing is (weer) niet goed, vandaar mijn twijfels wat nu verstandig is om te doen!
weet je omgeving van je add
heb je hulp ( troepen )
zaterdag 14 november 2020 om 12:36
Als je stopt met je studie kun je niet zomaar vanaf dat punt verder gaan. Je moet niet zomaar stoppen. Je kunt wel ingeschreven blijven staan maar dat kost geld, een half jaar of een jaar werken en daarna weer stage proberen.docotrandus schreef: ↑14-11-2020 12:30Maar als de stage niet lukt, is stoppen beter.
Of het over een jaar opnieuw proberen.
zaterdag 14 november 2020 om 12:36
maar daar is toch wel wat aan te doenerisaltijdhoop schreef: ↑14-11-2020 12:34. De onduidelijkheid en grootsheid van de opdrachten is denk ik het grootste struikelpunt voor mij.
hulp voor
zaterdag 14 november 2020 om 12:38
Je kunt beter naar een psycholoog gaan ipv zulke cursussen volgen. Die kunnen je echt persoonlijk helpen. Praat eens met de POH GGZ van je huisarts.erisaltijdhoop schreef: ↑14-11-2020 12:34ExodusRedux:
Vanuit mijn opleiding worden verschillende cursussen aangeboden, waaronder een cursus waarin je leert omgaan met faalangst. Deze cursus heb ik gevolgd en ik ben mij bewust van het denkmechanisme. Daarnaast heb ik nog een cursus mindfullness gedaan en een cursus 'stoppen met uitstellen'. Ik heb uit al die cursussen wat opgepikt en in theorie weet ik wat ik moet doen, maar in de praktijk gaat het zo stroef.
327:
Als ik deze opdracht wel haal, moet ik daarna alleen nog de opdracht van mijn afstuderen halen. Ik heb het met de stagebegeleider gehad over de diagnose en ook gezegd wat voor mij helpt. Ik moet zeggen dat mijn docenten erg welwillend en behulpzaam zijn, maar toch, ondanks die hulp, blijft het stroef gaan. De onduidelijkheid en grootsheid van de opdrachten is denk ik het grootste struikelpunt voor mij.
zaterdag 14 november 2020 om 12:44
Clivia52:
Komende week ga ik in gesprek met de docent om te horen wat er nu niet goed is.
Mijn omgeving weet van de ADD.
Ik heb hulptroepen in de zin dat er begrip is. Mijn ouders steunen mij ook veel in praktische zin, bijvoorbeeld door financiële hulp.
Toch merk ik emotioneel gezien dat ik de laatste tijd veel voor mezelf houd.
ExodusRexus:
Ik heb ook een cursus gevolgd vanuit het GGZ waarin ik heb geleerd om te gaan met de ADD. Deze cursus heb ik als erg leerzaam ervaren.
Daarnaast heb ik ook gesprekken met psychologen en de praktijkondersteuner gehad. Waar het op neerkomt, is dat ik in theorie goed door heb wat ik moet veranderen, maar in de praktijk lijken sommige dingen niet te lukken.
Daarnaast ben ik er intussen zo klaar mee om in 'het malletje' te passen. Ik wil mezelf kunnen zijn, vanuit mijn eigen kracht dingen kunnen doen en ik wil mijn zelfvertrouwen van vroeger weer terug.
Komende week ga ik in gesprek met de docent om te horen wat er nu niet goed is.
Mijn omgeving weet van de ADD.
Ik heb hulptroepen in de zin dat er begrip is. Mijn ouders steunen mij ook veel in praktische zin, bijvoorbeeld door financiële hulp.
Toch merk ik emotioneel gezien dat ik de laatste tijd veel voor mezelf houd.
ExodusRexus:
Ik heb ook een cursus gevolgd vanuit het GGZ waarin ik heb geleerd om te gaan met de ADD. Deze cursus heb ik als erg leerzaam ervaren.
Daarnaast heb ik ook gesprekken met psychologen en de praktijkondersteuner gehad. Waar het op neerkomt, is dat ik in theorie goed door heb wat ik moet veranderen, maar in de praktijk lijken sommige dingen niet te lukken.
Daarnaast ben ik er intussen zo klaar mee om in 'het malletje' te passen. Ik wil mezelf kunnen zijn, vanuit mijn eigen kracht dingen kunnen doen en ik wil mijn zelfvertrouwen van vroeger weer terug.
zaterdag 14 november 2020 om 13:27
Ik zeg NIET stoppen, maar echt uitvinden waarom dit niet lukt? Ben je theoretisch beter dan praktisch? Wat was je feedback kan je er iets mee doen? Weten ze van je add?erisaltijdhoop schreef: ↑14-11-2020 12:34ExodusRedux:
Vanuit mijn opleiding worden verschillende cursussen aangeboden, waaronder een cursus waarin je leert omgaan met faalangst. Deze cursus heb ik gevolgd en ik ben mij bewust van het denkmechanisme. Daarnaast heb ik nog een cursus mindfullness gedaan en een cursus 'stoppen met uitstellen'. Ik heb uit al die cursussen wat opgepikt en in theorie weet ik wat ik moet doen, maar in de praktijk gaat het zo stroef.
327:
Als ik deze opdracht wel haal, moet ik daarna alleen nog de opdracht van mijn afstuderen halen. Ik heb het met de stagebegeleider gehad over de diagnose en ook gezegd wat voor mij helpt. Ik moet zeggen dat mijn docenten erg welwillend en behulpzaam zijn, maar toch, ondanks die hulp, blijft het stroef gaan. De onduidelijkheid en grootsheid van de opdrachten is denk ik het grootste struikelpunt voor mij.
Ik liep ook vast op mijn studie moet nog wel wat dingen herkansen en nog doen ik ben praktisch sterker dan theoretisch, bij mij was het c ptss liep al heel lang met vage dingen waaronder geheugen en concentratie problemen waardoor ook faalangst kwam.
Je bent er bijna zet even door! Je kan het hoe min je nu ook denkt want idd we willen succes en als dat regelmatig niet is gaat het niet in je koude kleren zitten maar hoe lekker is het als je het straks wel gehaald hebt!
Of wil je weer iets anders gaan doen?
zaterdag 14 november 2020 om 13:27
Ik zou toch proberen om het af te maken. Ik zou het voor mezelf teleurstellend vinden om zoveel jaar gestudeerd te hebben zonder een diploma als afsluiting. Je bent er bijna!
Misschien kun je proberen om iets 'uit te zoomen' (overzicht voor jezelf creëren). Wellicht helpt het om een overzicht te maken waarin je opschrijft welke opdrachten je nog moet doen en hoe jij de opdrachten interpreteert. Vraag jezelf af: wanneer moet het af zijn, hoe ga ik deze opdrachten uitvoeren, wat zijn van tevoren mijn ideeën over deze opdracht? Misschien kun je met een docent voor het begin van een opdracht jouw plan van aanpak doornemen. Op die manier worden de denkfouten misschien eerder onderschept en hoef je het niet zo vaak opnieuw te doen.
Misschien doe je dit al wel allemaal hoor (in dat geval heb ik niks gezegd haha), maar ik zou het wel echt proberen af te maken.
Aanvulling: ik kan me ook voorstellen dat het helemaal niet prettig is om nu te stoppen. Dan stop je op een punt dat gevoelsmatig echt negatief is en dat draag je dan toch met je mee denk ik.
Misschien kun je proberen om iets 'uit te zoomen' (overzicht voor jezelf creëren). Wellicht helpt het om een overzicht te maken waarin je opschrijft welke opdrachten je nog moet doen en hoe jij de opdrachten interpreteert. Vraag jezelf af: wanneer moet het af zijn, hoe ga ik deze opdrachten uitvoeren, wat zijn van tevoren mijn ideeën over deze opdracht? Misschien kun je met een docent voor het begin van een opdracht jouw plan van aanpak doornemen. Op die manier worden de denkfouten misschien eerder onderschept en hoef je het niet zo vaak opnieuw te doen.
Misschien doe je dit al wel allemaal hoor (in dat geval heb ik niks gezegd haha), maar ik zou het wel echt proberen af te maken.
Aanvulling: ik kan me ook voorstellen dat het helemaal niet prettig is om nu te stoppen. Dan stop je op een punt dat gevoelsmatig echt negatief is en dat draag je dan toch met je mee denk ik.
rainydays wijzigde dit bericht op 14-11-2020 13:29
10.01% gewijzigd
Here am I in my little bubble
zaterdag 14 november 2020 om 13:28
Is dit niet heel erg korte termijn denken? Want: hoe zou je je voelen als je het straks wel gehaald hebt?erisaltijdhoop schreef: ↑14-11-2020 11:49De consequenties van doorgaan zijn: een steeds lager zelfbeeld en zelfvertrouwen, tijd die doortikt waarin ik andere dingen kan doen die mij wél levensenergie geven.
Om te kunnen slagen:
- Wat heb je nodig van je stagebegeleider?
- Wat heb je nodig van de school?
- Wat heb je nodig van je omgeving?
- Wat heb je nodig van jezelf?
zaterdag 14 november 2020 om 13:51
Je bent al heel ver gevorderd in je opleiding. Mert jouw HBO-niveau zit het wel goed. Als je geen HBO-niveau zou hebben dan zou je nooit zo ver zijn gekomen. Ik zou deze opleiding afmaken. Dat zou toch moeten lukken nu je zo te lezen al in de eindfase van je opleiding bent beland.
Eventueel kun je hierover in gesprek gaan met de decaan zodat die je evt. kan doorverwijzen naar de schoolpsycholoog (= gratis) of kan wijzen op een korte gerichte cursus tegen bijv. faalangst.
Dan heb je ook nog een studielopbaanbegeleider/ studiecoach bij wie je terecht zou moeten kunnen. Wellicht ook anderen.
Elke hogeschool heeft hier voorzieningen voor (= een verplichting).
Meer sporten en andere activiteiten kunnen ook energie geven.
Er zijn echt mogelijkheden om hiermee om te gaan. Wel moet je zelf het initiatief nemen.
Eventueel kun je hierover in gesprek gaan met de decaan zodat die je evt. kan doorverwijzen naar de schoolpsycholoog (= gratis) of kan wijzen op een korte gerichte cursus tegen bijv. faalangst.
Dan heb je ook nog een studielopbaanbegeleider/ studiecoach bij wie je terecht zou moeten kunnen. Wellicht ook anderen.
Elke hogeschool heeft hier voorzieningen voor (= een verplichting).
Meer sporten en andere activiteiten kunnen ook energie geven.
Er zijn echt mogelijkheden om hiermee om te gaan. Wel moet je zelf het initiatief nemen.
zaterdag 14 november 2020 om 13:54
Je hebt de diagnose add. Heb je daar verder nog wat bij? Medicatie of therapie?
Want het fijne aan add is dat je je van alles kan bedenken. Het nare van add is dat je dat waarschijnlijk niet op de juiste manier denkt.
Ik ben ook bezig met een hbo opleiding. Ik ben 41. En ik merk aan mijzelf dat als ik het moeilijker vind dat ik dan eigenlijk wil afhaken. Want ik haal het toch vast niet.
Wat ik nu probeer te doen als ik een opdracht terug krijg die niet goed is, mij te bedenken dat door hem opnieuw te maken ik er weer van leer. En het dus leer om het op de juiste manier te doen.
Veel feedback van de docent vragen als het je niet duidelijk is. En als je denkt dat het duidelijk is, de check doen of het klopt wat jij denkt. Want bij mij ging het steeds mis in het denken dat ik het wel snapte. Bleek ik het net verkeerd begrepen te hebben.
Want het fijne aan add is dat je je van alles kan bedenken. Het nare van add is dat je dat waarschijnlijk niet op de juiste manier denkt.
Ik ben ook bezig met een hbo opleiding. Ik ben 41. En ik merk aan mijzelf dat als ik het moeilijker vind dat ik dan eigenlijk wil afhaken. Want ik haal het toch vast niet.
Wat ik nu probeer te doen als ik een opdracht terug krijg die niet goed is, mij te bedenken dat door hem opnieuw te maken ik er weer van leer. En het dus leer om het op de juiste manier te doen.
Veel feedback van de docent vragen als het je niet duidelijk is. En als je denkt dat het duidelijk is, de check doen of het klopt wat jij denkt. Want bij mij ging het steeds mis in het denken dat ik het wel snapte. Bleek ik het net verkeerd begrepen te hebben.
zaterdag 14 november 2020 om 13:55
Dankjewel allemaal voor het meedenken, dat waardeer ik echt!
Ik zie dat de meesten hier zeggen dat doorgaan het beste is.
En dat er mogelijkheden zijn!
Wat UnexpectedMom zegt, vind ik ook een goed uitgangspunt, want ik realiseer mij dat ik waar dan ook toch tegen dezelfde dingen aan ga lopen. Dan kan ik beter tijdens deze studie dit aanpakken.
Iemand anders nog meer tips?
Ik zie dat de meesten hier zeggen dat doorgaan het beste is.
En dat er mogelijkheden zijn!
Wat UnexpectedMom zegt, vind ik ook een goed uitgangspunt, want ik realiseer mij dat ik waar dan ook toch tegen dezelfde dingen aan ga lopen. Dan kan ik beter tijdens deze studie dit aanpakken.
Iemand anders nog meer tips?
zaterdag 14 november 2020 om 14:06
Je verhaal klinkt mij erg bekend in de oren.
Ik ben 32, heb sinds een paar jaar ook de diagnose ADD en ook ik loop al een tijdje vast in mijn HBO-studie.
Ik deed eerst een opleiding richting zorg/welzijn, totdat ik een stage moest doen, omdat ik compleet vastliep in de opdrachten bij een organisatie die nog nooit HBO-studenten had begeleid. Ik kon het ook niet goed vinden met mijn stagebegeleider. Ik moest veel schrijven, maar vind het fijner om bij iemand anders af te kijken, zodat ik de structuur begrijp en zie wat er van me verwacht wordt. Als ik dan zie hoe een ander de opdracht inkleed, kan ik daarna zelf mijn eigen opdracht maken. Dat verbood mijn stagebegeleider me.
Uiteindelijk ben ik naar een soortgelijke opleiding geswitcht. Ik blijf nu weer hangen bij de stageopdrachten van het derde jaar. Ik schaam me rot en voel me ontzettend schuldig tegenover mijn begeleiders. Die stage was in 2018-2019 en ik heb nu twee opdrachten van de zes gemaakt. Mijn minor van het vierde jaar heb ik wel afgerond en op mijn tentamens scoor ik prima. Het zijn alleen die rottige opdrachten. Ik denk constant van mezelf dat ik het niet kan en tegelijkertijd ben ik behoorlijk perfectionistisch. In februari dit jaar had ik de moed weer wat verzameld en had ik een studiemaatje gevonden. Nu is dat helaas ook weer van de baan ivm corona. Ik heb al die tijd mijn kop in het zand gestoken.
Aankomende maandag heb ik weer een gesprek met mijn begeleider vanuit de opleiding. Ook omdat mijn opleiding verdwijnt en ik dus moet bepalen of ik die opdrachten voor februari afkrijg, dan kan afstuderen in een half jaar; en als ik denk dat dat niet lukt dat ik dan weer moet switchen naar een soortgelijke opleiding.
Er speelt nog het een en ander in mijn leven, waarvoor ik psychische hulp heb gezocht. Zodat ik onder andere een beter zelfbeeld hoop te ontwikkelen. Voor mijn studie is dat echter al te laat.
Ik stop nog niet, maar soms zou ik wel willen.
Mijn minoropdrachten moest ik trouwens ook schrijven en was ik ook veel te laat aan begonnen en een beetje hetzelfde verhaal. De druk was best hoog, dus ik heb letterlijk een paar dagen van 9 tot middernacht door zitten ploeteren, met pauzes, maar heb het wel gehaald. Dat het cijfer dan eigenlijk niet past bij wat ik van mezelf verwacht, dat ben ik toen gauw vergeten. Ik heb de beoordeling door een vriendin laten bekijken. Ik kan het dus wel.
Ik ben 32, heb sinds een paar jaar ook de diagnose ADD en ook ik loop al een tijdje vast in mijn HBO-studie.
Ik deed eerst een opleiding richting zorg/welzijn, totdat ik een stage moest doen, omdat ik compleet vastliep in de opdrachten bij een organisatie die nog nooit HBO-studenten had begeleid. Ik kon het ook niet goed vinden met mijn stagebegeleider. Ik moest veel schrijven, maar vind het fijner om bij iemand anders af te kijken, zodat ik de structuur begrijp en zie wat er van me verwacht wordt. Als ik dan zie hoe een ander de opdracht inkleed, kan ik daarna zelf mijn eigen opdracht maken. Dat verbood mijn stagebegeleider me.
Uiteindelijk ben ik naar een soortgelijke opleiding geswitcht. Ik blijf nu weer hangen bij de stageopdrachten van het derde jaar. Ik schaam me rot en voel me ontzettend schuldig tegenover mijn begeleiders. Die stage was in 2018-2019 en ik heb nu twee opdrachten van de zes gemaakt. Mijn minor van het vierde jaar heb ik wel afgerond en op mijn tentamens scoor ik prima. Het zijn alleen die rottige opdrachten. Ik denk constant van mezelf dat ik het niet kan en tegelijkertijd ben ik behoorlijk perfectionistisch. In februari dit jaar had ik de moed weer wat verzameld en had ik een studiemaatje gevonden. Nu is dat helaas ook weer van de baan ivm corona. Ik heb al die tijd mijn kop in het zand gestoken.
Aankomende maandag heb ik weer een gesprek met mijn begeleider vanuit de opleiding. Ook omdat mijn opleiding verdwijnt en ik dus moet bepalen of ik die opdrachten voor februari afkrijg, dan kan afstuderen in een half jaar; en als ik denk dat dat niet lukt dat ik dan weer moet switchen naar een soortgelijke opleiding.
Er speelt nog het een en ander in mijn leven, waarvoor ik psychische hulp heb gezocht. Zodat ik onder andere een beter zelfbeeld hoop te ontwikkelen. Voor mijn studie is dat echter al te laat.
Ik stop nog niet, maar soms zou ik wel willen.
Mijn minoropdrachten moest ik trouwens ook schrijven en was ik ook veel te laat aan begonnen en een beetje hetzelfde verhaal. De druk was best hoog, dus ik heb letterlijk een paar dagen van 9 tot middernacht door zitten ploeteren, met pauzes, maar heb het wel gehaald. Dat het cijfer dan eigenlijk niet past bij wat ik van mezelf verwacht, dat ben ik toen gauw vergeten. Ik heb de beoordeling door een vriendin laten bekijken. Ik kan het dus wel.
zaterdag 14 november 2020 om 14:54
Vraag eens op school na wat voor extra begeleiding zij kunnen bieden, bijv in de vorm van extra begeleidingsuren door de normale docent of een aparte studiebegeleider / coach die juist in ADD gespecialiseerd is. Er is vaak veel mogelijk, maar je moet wel zelf aan de bel trekken.
En al je gevoelens steeds meer voor je houden vind ik ook niet verstandig. Als het allemaal even flink tegen zit, dan kan erover praten juist veel lucht geven, terwijl het allemaal binnen houden juist steeds zwaarder op je gaat drukken. En bovendien zorgt praten ervoor dat je jouw gedachten ordent. Zeker met ADD ga je anders steeds meer in je hoofd zitten, waardoor je uiteindelijk zelfs het overzicht op je eigen gedachten kunt verliezen.
En al je gevoelens steeds meer voor je houden vind ik ook niet verstandig. Als het allemaal even flink tegen zit, dan kan erover praten juist veel lucht geven, terwijl het allemaal binnen houden juist steeds zwaarder op je gaat drukken. En bovendien zorgt praten ervoor dat je jouw gedachten ordent. Zeker met ADD ga je anders steeds meer in je hoofd zitten, waardoor je uiteindelijk zelfs het overzicht op je eigen gedachten kunt verliezen.
