Werk & Studie
alle pijlers
Venijn op het werk
vrijdag 11 mei 2007 om 15:10
Ik heb net het artikel gelezen; Mei Li Vos over vrouwenvenijn.
Dit was heel herkenbaar voor mij.
Zelf ben ik in de 20 en wat werk betreft gaat het behoorlijk goed met me.
Sinds kort vervul ik een functie waarin ik mijn leidinggevende ondersteun.
Ik vind dit een hele leuke functie, de enige factor wat het een stuk minder leuk maakt zijn mijn collega's.
Zij kunnen niet begrijpen waarom ik deze functie heb gekregen en waarom de taken (die bij deze functie horen) niet verdeeld zijn.
Daarnaast lijkt het of men mij deze rol niet gunt. Punt 1; omdat ik jong ben. En punt 2; omdat ik (volgens hen) niet zoveel kwaliteiten en ervaring heb als zij hebben.
Dit heb ik moeten horen van 1 van mijn collega's die zo eerlijk was om mij te vertellen hoe er binnen het team over mij gesproken wordt.
Achter mijn rug om dus...Het wordt me niet gegund.
Stom misschien, maar nu pas ik mij aan aan het team. Om maar te zorgen dat iedereen tevreden is. Maar goed, zo bespaar ik wel een hoop ellende.
Groetjes, Lauw.
Dit was heel herkenbaar voor mij.
Zelf ben ik in de 20 en wat werk betreft gaat het behoorlijk goed met me.
Sinds kort vervul ik een functie waarin ik mijn leidinggevende ondersteun.
Ik vind dit een hele leuke functie, de enige factor wat het een stuk minder leuk maakt zijn mijn collega's.
Zij kunnen niet begrijpen waarom ik deze functie heb gekregen en waarom de taken (die bij deze functie horen) niet verdeeld zijn.
Daarnaast lijkt het of men mij deze rol niet gunt. Punt 1; omdat ik jong ben. En punt 2; omdat ik (volgens hen) niet zoveel kwaliteiten en ervaring heb als zij hebben.
Dit heb ik moeten horen van 1 van mijn collega's die zo eerlijk was om mij te vertellen hoe er binnen het team over mij gesproken wordt.
Achter mijn rug om dus...Het wordt me niet gegund.
Stom misschien, maar nu pas ik mij aan aan het team. Om maar te zorgen dat iedereen tevreden is. Maar goed, zo bespaar ik wel een hoop ellende.
Groetjes, Lauw.
vrijdag 11 mei 2007 om 15:26
zaterdag 12 mei 2007 om 23:08
Kan je niet aan je leidinggevende vragen om de rest van het team een uitleg te geven waarom jij er bent als haar ondersteuner en zij de taken niet heeft onderverdeeld? Ik weet niet of jullie iets van afdelingsoverleg hebben, misschien dat het hierin kan. Of via een mail. Dat zou het voor iedereen duidelijk zijn en kan jij je met je taken bezig houden in plaats van je vervelend te voelen hierover.
zondag 13 mei 2007 om 08:50
Ik zou er helemaal niks van zeggen en gewoon je werk doen. Het is toch niet jouw beslissing geweest maar die van je leidinggevende; die vond je geschikt genoeg. Als je collega's problemen hebben met jou als nieuwe ondersteuner van je leidinggevende dan moeten ze daar maar gaan klagen. Mensen moeten gewoon altijd wat te zeuren hebben.
zondag 13 mei 2007 om 20:46
Ik heb ook zoiets meegemaakt. Ik was nieuw in de organisatie en kreeg een functie die zittende collega´s ook graag gehad zouden willen hebben. Er is toen flink achter mijn rug om gekletst en geklaagd en helaas geloofde de directeur hen zodat ik het veld moest ruimen.
Ik heb ervan geleerd dat ik sterker in mijn schoenen had moeten staan zodat ik niet onzeker werd door hen. Toon begrip toe naar je collega´s maar blijf zelfverzekerd je werk doen.
Ik heb ervan geleerd dat ik sterker in mijn schoenen had moeten staan zodat ik niet onzeker werd door hen. Toon begrip toe naar je collega´s maar blijf zelfverzekerd je werk doen.
dinsdag 15 mei 2007 om 21:38
Fijn om te lezen hoe anderen hierover denken. Vooral omdat het lijkt of er op je werk alleen maar naar negatieve zaken wordt gekeken.
Ik heb besloten gewoon mijn werk goed te doen en natuurlijk begrip te tonen naar mijn collega's.
Maar net zoals in 1 van de reacties stond; ik ben bang dat ik ook het veld moet ruimen. Maar dat is waarschijnlijk onzekerheid en daar probeer ik dan maar niet aan toe te geven.
Is er ook iemand bekend met het feit dat collega's dubbelzinnige opmerkingen maken? Bijv. zeggen van; daar is ons nieuw afdelingshoofd? Of; Daar is de directrice!: Dit gaat altijd met een glimlach alsof ze het niet verkeerd bedoelen, maar ik krijg sterk het gevoel dat hier meer achterschuilt.
x.
Ik heb besloten gewoon mijn werk goed te doen en natuurlijk begrip te tonen naar mijn collega's.
Maar net zoals in 1 van de reacties stond; ik ben bang dat ik ook het veld moet ruimen. Maar dat is waarschijnlijk onzekerheid en daar probeer ik dan maar niet aan toe te geven.
Is er ook iemand bekend met het feit dat collega's dubbelzinnige opmerkingen maken? Bijv. zeggen van; daar is ons nieuw afdelingshoofd? Of; Daar is de directrice!: Dit gaat altijd met een glimlach alsof ze het niet verkeerd bedoelen, maar ik krijg sterk het gevoel dat hier meer achterschuilt.
x.
zaterdag 26 mei 2007 om 19:11
Wat een nare situatie Lauw... Ik zou je graag helpen maar ben er net achter dat ik t zelf ook helemaal verkeerd heb aangepakt met mijn collega's...
Mijn collega's zeiden juist nooit een woord verkeerd, alleen tussen de regels door en in de toon/gezichtsuitdrukking was merkbaar wat er werkelijk werd bedoeld. Zoals op een flauw toontje laten vallen dat ik iets had moeten weten/dat het altijd zo gaat, als er weer eens onenigheid/onduidelijkheid over iets bestond (lees: ik me aan de oude afspraken hield, die kennelijk ineens veranderd waren na het vertrek van een andere collega, die daarvoor de boel bij elkaar hield). Ik heb een paar maanden geprobeerd het goed te krijgen, veel duidelijkheid te vragen, dingen uit te praten en het toch maar zo goed mogelijk te doen, maar had het achteraf beter meteen met onze leidinggevende kunnen bespreken. En niet meteen alles bij mezelf te leggen. Nu is het te groot geworden en geven zij aan dat ze mij niet 'stevig' genoeg vinden (wat ik nu ook helemaal niet meer ben door de hele situatie), iets dat in ons werkveld als belangrijk wordt gezien. Gevolg: ik doe het overgrote deel van mijn werk naar ieders tevredenheid, maar vanwege dat niet stevig zijn moet ik alsnog op zoek naar ander werk. Had de leidinggevende het eerder geweten, dan had er misschien nog op een goede manier over kunnen worden gepraat en dan had zij geweten in welk licht ze de 'twijfels' van mijn collega's moest zien.
Als ik jou was zou ik er toch over denken om dit met je leidinggevende te bespreken. Nu kun je er nog iets aan doen. Als het je collega's lukt om jou in diskrediet te brengen, ben je te laat....
Mijn collega's zeiden juist nooit een woord verkeerd, alleen tussen de regels door en in de toon/gezichtsuitdrukking was merkbaar wat er werkelijk werd bedoeld. Zoals op een flauw toontje laten vallen dat ik iets had moeten weten/dat het altijd zo gaat, als er weer eens onenigheid/onduidelijkheid over iets bestond (lees: ik me aan de oude afspraken hield, die kennelijk ineens veranderd waren na het vertrek van een andere collega, die daarvoor de boel bij elkaar hield). Ik heb een paar maanden geprobeerd het goed te krijgen, veel duidelijkheid te vragen, dingen uit te praten en het toch maar zo goed mogelijk te doen, maar had het achteraf beter meteen met onze leidinggevende kunnen bespreken. En niet meteen alles bij mezelf te leggen. Nu is het te groot geworden en geven zij aan dat ze mij niet 'stevig' genoeg vinden (wat ik nu ook helemaal niet meer ben door de hele situatie), iets dat in ons werkveld als belangrijk wordt gezien. Gevolg: ik doe het overgrote deel van mijn werk naar ieders tevredenheid, maar vanwege dat niet stevig zijn moet ik alsnog op zoek naar ander werk. Had de leidinggevende het eerder geweten, dan had er misschien nog op een goede manier over kunnen worden gepraat en dan had zij geweten in welk licht ze de 'twijfels' van mijn collega's moest zien.
Als ik jou was zou ik er toch over denken om dit met je leidinggevende te bespreken. Nu kun je er nog iets aan doen. Als het je collega's lukt om jou in diskrediet te brengen, ben je te laat....
