Werk & Studie
alle pijlers
Vergadering over mijn slechte functioneren
donderdag 22 oktober 2020 om 21:00
Hallo iedereen,
Ik heb morgen een vergadering (via Zoom) en ik kijk er enorm tegenop.
Ik ben verantwoordelijk voor een afdeling binnen het bedrijf en om eerlijk te zijn laat mijn functioneren te wensen over. Zo is op mijn productiviteit geen peil te trekken, waardoor ik soms dagen doe over een paar simpele taken omdat ik mij zo moeilijk kan motiveren. Vooral als ze mijn interesse niet hebben blijf ik ze maar voor mij uitduwen. Ik vergeet ook echt VEEL. Soms heb ik een enorme hyperfocus en verzet ik heel veel werk. Deze vergadering is een terugkerende met mijn meerdere en andere afdelingshoofden. Het gaat tijdens deze vergadering natuurlijk over de lopende zaken en zo komen we al gauw bij mij uit, want bij mij blijven dingen hangen. Eigenlijk gaat het in groepsverband over mijn (dis)functioneren. Natuurlijk staan ze daarbij in hun recht, het zijn mijn verantwoordelijkheden.. Nu ben ik bijvoorbeeld iets vergeten (ik kwam er eergisteren achter) dat het bedrijf geld gaat kosten. Ik baal op die momenten enorm van mezelf en het brengt mij veel stress. Ik weet dat ik mij na de vergadering beschaamd ga voelen, en als een loser. Ik voel mij schuldig naar collega's. Ik probeer het écht maar hoe hard ik ook probeer mee te draaien, het lukt maar matig. Ik denk er vaak aan ander werk te zoeken, maar overal waar ik heb gewerkt loop ik tegen mezelf aan.
Weet niet echt wat ik hiermee wil, maar bedankt dat ik hier mijn zorg kan delen..
Ik heb morgen een vergadering (via Zoom) en ik kijk er enorm tegenop.
Ik ben verantwoordelijk voor een afdeling binnen het bedrijf en om eerlijk te zijn laat mijn functioneren te wensen over. Zo is op mijn productiviteit geen peil te trekken, waardoor ik soms dagen doe over een paar simpele taken omdat ik mij zo moeilijk kan motiveren. Vooral als ze mijn interesse niet hebben blijf ik ze maar voor mij uitduwen. Ik vergeet ook echt VEEL. Soms heb ik een enorme hyperfocus en verzet ik heel veel werk. Deze vergadering is een terugkerende met mijn meerdere en andere afdelingshoofden. Het gaat tijdens deze vergadering natuurlijk over de lopende zaken en zo komen we al gauw bij mij uit, want bij mij blijven dingen hangen. Eigenlijk gaat het in groepsverband over mijn (dis)functioneren. Natuurlijk staan ze daarbij in hun recht, het zijn mijn verantwoordelijkheden.. Nu ben ik bijvoorbeeld iets vergeten (ik kwam er eergisteren achter) dat het bedrijf geld gaat kosten. Ik baal op die momenten enorm van mezelf en het brengt mij veel stress. Ik weet dat ik mij na de vergadering beschaamd ga voelen, en als een loser. Ik voel mij schuldig naar collega's. Ik probeer het écht maar hoe hard ik ook probeer mee te draaien, het lukt maar matig. Ik denk er vaak aan ander werk te zoeken, maar overal waar ik heb gewerkt loop ik tegen mezelf aan.
Weet niet echt wat ik hiermee wil, maar bedankt dat ik hier mijn zorg kan delen..
vrijdag 23 oktober 2020 om 07:13
Waarom kun je de taken nu je een diagnose hebt ineens wel? Of krijg je medicijnen?cupcake-baby schreef: ↑22-10-2020 22:35Het is alsof ik het zelf anderhalfjaar geleden had kunnen posten. Nu 32 en anderhalf jaar geleden, na een soortgelijke situatie mij eindelijk eens laten testen op Adhd. Ik liep ook altijd tegen mijzelf aan, was bewust van mijn fouten en had ook na een half jaar bij mijn huidige baan, waar ik slecht functioneerde, weer de neiging om te vluchten.
Ik heb nu de diagnose adhd. Het lost echt niet alles op, maar zoveel dingen die jij noemt, zijn voor mij nu taken die er gewoon bij horen en die ik kan doen zonder ze voor mij uit te schuiven.
Er zijn soms echt nog wel situaties waarin het niet lukt, maar het is zoveel beter geworden.
Adhd centraal kan ik je aanraden. Die hebben binnen 1 dag je diagnose en zijn gespecialiseerd in volwassene met adhd. Het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik eindelijk een opleiding durf te doen en nog steeds bij dezelfde baas werk, als waar ik zo slecht functioneerde.
Gun jezelf rust en accepteer niet dat dit het is. Je kunt beter, je hebt er alleen wat hulp bij nodig. Schaam je daar niet voor.
vrijdag 23 oktober 2020 om 07:34
Jouw (slechte?) functioneren moet je niet in groepsverband bespreken.
Leg het voor aan je leidinggevende en zeg dat je dit ná de algemene vergadering met hem wilt bespreken..
Het kan zijn dat je nu tegen de grenzen van thuiswerken aanloopt. Daar hebben meer mensen last van.
Is het mogelijk om meer naar de werkplek te komen?
Leg het voor aan je leidinggevende en zeg dat je dit ná de algemene vergadering met hem wilt bespreken..
Het kan zijn dat je nu tegen de grenzen van thuiswerken aanloopt. Daar hebben meer mensen last van.
Is het mogelijk om meer naar de werkplek te komen?
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 23 oktober 2020 om 09:29
redbulletje schreef: ↑23-10-2020 08:37Proactief bluffen en benoemen wat je allemaal wel goed doet. Daar komen ze in de politiek ook mee weg.
Zo werkt dat in het bedrijfsleven natuurlijk niet. In de politiek kunnen ze je op een zijspoor zetten. Zelfs de slechtste bestuurders krijgen daar nog een erebaantje bij één of andere Autoriteit Persoonsgegevens. In het bedrijfsleven meld je je ziek, zit je 2 jaar thuis en krijg je de bons. Of je contract wordt na een jaar niet verlengd.
vrijdag 23 oktober 2020 om 09:47
Het is jammer dat TO niet meer gereageerd heeft. We weten dus niet of onze reacties bruikbaar zijn.
Mijn gevoel zegt me dat de functie iets te hoog gegrepen is voor TO. Dat is niet omdat ze het inhoudelijk niet zou kunnen, maar meer omdat ik denk dat de functie met bepaalde werkzaamheden komt die ze gewoon niet leuk vindt om te doen. Ik herken dat sterk bij mezelf (Myers Briggs test: ENTP) en toen ik eenmaal tot die conclusie kwam, zorgde dat ervoor dat heel veel dingen ineens op z'n plek vielen.
Dus TO: doe even de Myers Briggs test en kijk eens naar de uitkomst.
Mijn gevoel zegt me dat de functie iets te hoog gegrepen is voor TO. Dat is niet omdat ze het inhoudelijk niet zou kunnen, maar meer omdat ik denk dat de functie met bepaalde werkzaamheden komt die ze gewoon niet leuk vindt om te doen. Ik herken dat sterk bij mezelf (Myers Briggs test: ENTP) en toen ik eenmaal tot die conclusie kwam, zorgde dat ervoor dat heel veel dingen ineens op z'n plek vielen.
Dus TO: doe even de Myers Briggs test en kijk eens naar de uitkomst.
vrijdag 23 oktober 2020 om 10:05
Kan zijn dat TO het topic al om 18 uur gemaakt heeft, en op een gegeven moment gestopt is met kijken. (was 1e post en dat kan lang duren voordat deze goedgekeurd wordt)
Dus het kan zijn dat TO nog wel komt. Soms weet je al dat iemand een 1 post forummer is. In dit geval geef ik haar nog het voordeel van de twijfel.
Dus het kan zijn dat TO nog wel komt. Soms weet je al dat iemand een 1 post forummer is. In dit geval geef ik haar nog het voordeel van de twijfel.
vrijdag 23 oktober 2020 om 11:41
Je hebt gelijk.Hunebed schreef: ↑23-10-2020 04:14Dat is wat TO ervan maakt.
Deze vergadering is een terugkerende met mijn meerdere en andere afdelingshoofden. Het gaat tijdens deze vergadering natuurlijk over de lopende zaken en zo komen we al gauw bij mij uit, want bij mij blijven dingen hangen. Eigenlijk gaat het in groepsverband over mijn (dis)functioneren
Het is gewoon een periodieke vergadering. En ja, ook de zaken van de afdeling van TO worden besproken.
Voor de vergadering. Bereid je goed voor en hou het feitelijk. Bespreek na de meeting je zorgen met je LG.
Ik hoop dat TO iets kan met deze reacties!
vrijdag 23 oktober 2020 om 12:05
Nou dit.Feefeline schreef: ↑23-10-2020 05:18Zonder verder op diagnoses of problemen in te gaan, daar heb ik geen verstand van wil ik wel reageren. Ik heb gewerkt voor een teamleider als jij en dat was echt heel vervelend. Ze wist het van zichzelf maar bleef toch op haar plek. Soms lukte iets wel en daar moesten we dan met zijn allen heel blij mee zijn.... De enige motivatie die ik kon bedenken was het salaris, want ze vond het overduidelijk niet leuk en ze kon het gewoon niet.
Was is de reden dat je dit blijft doen? Salaris? Gezichtverlies? Status? Ik zou toch eens onderzoeken wat je motieven zijn. Bewust worden wat je een team aandoet en eens aan je lg vragen wat hij denkt dat beter bij je zou kunnen passen.
Het is niet alleen heel rot voor jezelf maar je trekt een heel team met je mee.
Hoe kom je in zo'n functie terecht?
vrijdag 23 oktober 2020 om 15:32
Dus jij vind als iemand astma klachten heeft of burn out klachten ze het niet moeten uitzoeken om wellicht een diagnose te krijgen en ze maar rustiger aan moeten doen?Knuddestudder schreef: ↑23-10-2020 00:01Ik weet niet waarom hier een diagnose aan te pas zou moeten komen. Het komt op mij over alsof je:
- werk doet waar je inhoudelijk niet warm voor loopt
- verantwoordelijkheid draagt waar je niet warm voor loopt
- inhoudelijk en/of qua verantwoordelijkheid tekort schiet
Kortom, het klinkt alsof je op de verkeerde plek en/of functie en/of branche zit. Ga onderzoeken wat je wel leuk vindt of lijkt en wat past binnen je mogelijkheden, voorkeuren en karakter.
De mensen die hebben aangegeven om eens uit te zoeken of het wellicht AD(H)D is hebben het denk ik zelf of kennen iemand en herkennen daardoor een paar (pijnlijke) punten:
- (simpele) taken uitstellen waarvoor je jezelf moet motiveren
- Hyperfocus
- Dingen vergeten
- Je heel erg schuldig voelen over dingen en daarover doorpiekeren
- Steeds ergens opnieuw beginnen qua werk en tegen hetzelfde aanlopen
Toen ik het stuk las voelde het voor mij als ik het voor een deel zelf had geschreven en dacht ik ook meteen Ad(H)D. Ik heb in maart de diagnose gekregen en dat heeft mij zo geholpen doordat ik mezelf nu snap en ik juist aan die (pijn) punten kan werken.
Ik ben natuurlijk geen psychiater dus ik kan de diagnose niet maken, maar stel ze heeft wel en als TO een stap naar beneden gaat doen qua functie of ander werk gaat zoeken dan is de kans groot dat ze weer in hetzelfde riedeltje komt waar ze nu in zit, en zo blijf je maar bezig en ga je je steeds slechter voelen.
Als jij een nieuwe plant koopt en je geeft de plant steeds teveel water waardoor hij dood gaat en je koopt daarna een wat grotere plant en geeft dan weer hetzelfde hoeveelheid water omdat ie nu groter is, maar als je naar de plantendokter was geweest kwam je er achter dat het een cactus was en dat die plant juist niet veel water nodig heeft.. Dat is dan toch fijn dat je weet waar de fout vandaan komt en je er wat mee kan doen.
vrijdag 23 oktober 2020 om 15:35
Je kunt alles wel medicaliseren, maar een ziekte maakt nog steeds niet dat je je aan je verantwoordelijheid kunt onttrekken. Het zoeken van de juiste hulp begint toch echt bij jezelf, de huisarts en de bedrijfsarts. Dan wel toegeven dat je dat niet gaat doen en verantwoordelijkheid nemen voor je functioneren middels een coachingstraject. Ook iemand die ziek is, hoeft het er niet steeds op aan laten komen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 23 oktober 2020 om 15:39
Volledig eens! Word er niet goed van hoe vaak een etiketje als excuus wordt gebruikt.viva-amber schreef: ↑23-10-2020 15:35Je kunt alles wel medicaliseren, maar een ziekte maakt nog steeds niet dat je je aan je verantwoordelijheid kunt onttrekken. Het zoeken van de juiste hulp begint toch echt bij jezelf, de huisarts en de bedrijfsarts. Dan wel toegeven dat je dat niet gaat doen en verantwoordelijkheid nemen voor je functioneren middels een coachingstraject. Ook iemand die ziek is, hoeft het er niet steeds op aan laten komen.
Als je je werk niet naar behoren kunt uitvoeren dan is dat nu eenmaal zo en moet je iets anders zoeken wat je wél aankunt.
vrijdag 23 oktober 2020 om 16:28
Zie jij ergen staan dat ik dat zeg? Ik zeg het als tip om eens te kijken of TO AD(H)D heeft, en indien dat zo is dat kan ze daar middels een coachingtraject en wellicht medicijnen naar de punten kijken waarin ze tegen aanloopt op haar werk zodat ze daar niet meer tegen aanloopt.viva-amber schreef: ↑23-10-2020 15:35Je kunt alles wel medicaliseren, maar een ziekte maakt nog steeds niet dat je je aan je verantwoordelijheid kunt onttrekken. Het zoeken van de juiste hulp begint toch echt bij jezelf, de huisarts en de bedrijfsarts. Dan wel toegeven dat je dat niet gaat doen en verantwoordelijkheid nemen voor je functioneren middels een coachingstraject. Ook iemand die ziek is, hoeft het er niet steeds op aan laten komen.
En AD(H)D heeft niet alleen negatieve kanten maar juist ook heel veel positieve
vrijdag 23 oktober 2020 om 16:29
Over welke etiketten heb je het dan?Metallover schreef: ↑23-10-2020 15:39Volledig eens! Word er niet goed van hoe vaak een etiketje als excuus wordt gebruikt.
Als je je werk niet naar behoren kunt uitvoeren dan is dat nu eenmaal zo en moet je iets anders zoeken wat je wél aankunt.
vrijdag 23 oktober 2020 om 16:34
Soms werken de een zijn hersenen anders dan een ander zijn hersenen. Adhders kunnen uit sommige simpele taken dusdanig weinig voldoening halen dat ze het voor zich uit blijven schuiven. Dat betekent niet dat we het niet kunnen of zelfs niet willen. Er gaat iets, chemisch gezien, gewoon net even niet zoals het hoort in de hersenen. En daarom is er medicatie. Die zorgt voor extra endorfine. Zodat we zelfs uit simpele, voor ons saaie taken, voldoening kunnen halen. Zodat we de rest van de taken die bij de baan horen, taken waar we vanuit onze nature wel voldoening uithalen, kunnen uitvoeren zoals het hoort.Metallover schreef: ↑23-10-2020 15:39Volledig eens! Word er niet goed van hoe vaak een etiketje als excuus wordt gebruikt.
Als je je werk niet naar behoren kunt uitvoeren dan is dat nu eenmaal zo en moet je iets anders zoeken wat je wél aankunt.
Soms is er nou eenmaal een labeltje nodig om mee te komen met de labelloze samenleving. Of je kunt het label adhder er aan vast plakken, of je kunt door de rest van de samenleving het label lui er aan vast laten plakken.
Een adhder voelt zich niet lui, doet dingen niet omdat ze er geen zin in hebben of omdat ze expres mensen dwars willen zitten. Ze zijn zich vaak heel erg bewust van hun tekortkomingen maar snappen zelf ook niet waarom ze daar tegen aan blijven lopen. Waarom ze niet gewoon net als de rest die taken kunnen uitvoeren. Dat is niet altijd op te lossen met "gewoon beter je best doen".
Ik ben het er ook niet mee eens dat we overal een label op moeten plakken, maar laten we vooral dáár weer niet in doorslaan en mensen die het label wel echt nodig hebben, om op hun niveau te presteren, dat ontnemen.
vrijdag 23 oktober 2020 om 16:41
Medicatie inderdaad. Waardoor ik in bepaalde 'saaie' taken inmiddels een routine heb ontwikkeld, waardoor ik op goeie dagen (uitgeslapen) het ook prima af kan zonder medicatie. Die routine had ik nooit zonder de medicatie kunnen opbouwen. Nu kan ik bergen van het zelfde werk verzetten, zonder medicatie, op een veel hoger tempo dan mijn collega's. Werk wat ik anderhalf jaar geleden zoveel mogelijk probeerde te ontwijken.aardbeienslof schreef: ↑23-10-2020 07:13Waarom kun je de taken nu je een diagnose hebt ineens wel? Of krijg je medicijnen?
vrijdag 23 oktober 2020 om 17:01
Tja, maar als je niet weet dat je 'ziek' bent, hoe moet je dan weten dat je hulp nodig hebt? En sterker, wat als je door deze 'ziekte' juist dingen die voor het gros van de mensen normaal (lijken te) zijn niet kunt, is echt niet het eerst wat je denkt 'o, misschien heb ik wel een etiketje'. Nee, je voelt je juist dom en mislukt omdat iets wat iedereen kan voor jou niet is weggelegd. En dat heeft niks te maken met of je je werk wel of niet leuk vindt of er wel of niet goed in bent.viva-amber schreef: ↑23-10-2020 15:35Je kunt alles wel medicaliseren, maar een ziekte maakt nog steeds niet dat je je aan je verantwoordelijheid kunt onttrekken. Het zoeken van de juiste hulp begint toch echt bij jezelf, de huisarts en de bedrijfsarts. Dan wel toegeven dat je dat niet gaat doen en verantwoordelijkheid nemen voor je functioneren middels een coachingstraject. Ook iemand die ziek is, hoeft het er niet steeds op aan laten komen.
vrijdag 23 oktober 2020 om 17:03
Mooi omschreven voorgaande stuk en bovenstaande ook!cupcake-baby schreef: ↑23-10-2020 16:41Medicatie inderdaad. Waardoor ik in bepaalde 'saaie' taken inmiddels een routine heb ontwikkeld, waardoor ik op goeie dagen (uitgeslapen) het ook prima af kan zonder medicatie. Die routine had ik nooit zonder de medicatie kunnen opbouwen. Nu kan ik bergen van het zelfde werk verzetten, zonder medicatie, op een veel hoger tempo dan mijn collega's. Werk wat ik anderhalf jaar geleden zoveel mogelijk probeerde te ontwijken.
Bij mij is het niet alleen de medicijnen wat helpt maar ook dat ik eindelijk snap waardoor sommige dingen komen waardoor ik beter in mijn vel zit en minder onzeker ben, wat ook weer helpt tijdens het werk.
En wat ik al zei Ad(H)D'ers hebben vaak ook heel veel positieve punten door hun 'brein' waar veel mensen ook graag gebruik van maken.
vrijdag 23 oktober 2020 om 19:30
Ik heb zelf ADHD en ik vind wat je schrijft heel herkenbaar. Ik heb er wel mijn weg in gevonden, waardoor ik over het algemeen eigenlijk heel goed in mijn werk ben. Daar is wel een tijd psycho-educatie, coaching en een tijd medicatie voor nodig geweest. Medicatie is nu mijn back-up, voor als het weer een tijdje helemaal mis gaat.
Misschien ligt er bij jou wel iets heel anders aan ten grondslag hoor, misschien past het werk je gewoon niet, misschien is er een ander etiketje, misschien moet je sommige competenties verder ontwikkelen, dat kan allemaal. Maar als je er veel vaker tegenaan loopt (je geeft aan dat je het in je vorige werk ook had), dan kan het allicht geen kwaad eens met je huisarts te kletsen.
Misschien ligt er bij jou wel iets heel anders aan ten grondslag hoor, misschien past het werk je gewoon niet, misschien is er een ander etiketje, misschien moet je sommige competenties verder ontwikkelen, dat kan allemaal. Maar als je er veel vaker tegenaan loopt (je geeft aan dat je het in je vorige werk ook had), dan kan het allicht geen kwaad eens met je huisarts te kletsen.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
vrijdag 23 oktober 2020 om 19:49
Hoi iedereen,
Hartelijk dank voor de fijne reacties, ik kan hier echt wat mee. Dat sommigen van jullie het herkennen doet mij heel goed, soms voelt het echt alsof ik de enige ben die niet gewoon doet wat er van haar verwacht wordt.
De reactie van iemand die hier aangaf zelf ooit voor een teamleider gewerkt te hebben die ook tot weinig kwam deed mij veel. Ik voel mij erg schuldig naar mijn collega's toe (we zijn maar met drie dus gelukkig geen groot team) en besef mij dat ik zo niet langer kan doorgaan. Ik ben al een tijd op zoek naar een andere baan maar raak steeds gedemotiveerd omdat ik hier steeds opnieuw tegenaan blijf lopen. Dan is het moeilijk om je te 'verkopen', dat voelt eigenlijk een beetje alsof ik ze bedrieg, want ik weet eigenlijk dat ik het niet kan waarmaken. Dat vind ik momenteel nog een te moeilijke stap, dus had ik vanmiddag (uiteraard tijdens het ontwijken van mijn werk..) bedacht dat ik in ieder geval bij mijn manager ga aankaarten dat de teamleider rol mij niet past. Op die manier gooi ik het tenminste open en kan ik samen met hen bedenken wat dan een goede oplossing zou zijn. Ik heb het al ingepland, omdat ik weet dat ik het anders ga ontwijken. Dank persoon met vervelende teamleider voor je reactie want het heeft mijn status quo doorbroken.
Ik heb trouwens echt enorm veel geprobeerd. Mijn kast puilt uit van de persoonlijke effectiviteit boeken, time management cursus heb ik gedaan (twee keer zelfs), een training plannen en organiseren. Ik houd het altijd een tijdje vol, maar dan wordt het te moeilijk. Ik maak in de ochtend altijd een dagdoel (dat realistisch is) en bedenk daar taken bij. Het lukt mij alleen vaak niet.. Dan vergeet ik toch weer iets essentieels of lukt het gewoon niet te focussen. Ik zeg 'gewoon' maar het is een gevecht met mezelf. Ik moet mij continu terugleiden naar het werk, mijn gemoed zakt tot ver onder het nulpunt en dan heb ik nog 'radio inner dialogue' die steeds een tikkie aanzwelt in volume.
Ik heb nu trouwens een baan op Hbo niveau, dat past qua intelligentie wel (tenminste, het is niet dat ik inhoudelijk verzuip), maar ik loop steeds tegen 'mezelf' aan. Ook tijdens mijn studie had ik verschillende bijbanen, in zogezegd 'makkelijk' werk. Maar ook daar kwam het probleem van gebrek aan focus, mij niet kunnen zetten tot dingen, voor. Op school idem.
Ik werd er toen depressief van en heb hiervoor een psycholoog bezocht. Die psycholoog heeft ook een keer uitgesproken dat ze in mij een aantal add kenmerken herkende (ze werkte voorheen met kinderen met die problematiek) en adviseerde mij te laten testen. Ik voelde mij na afronding van die therapie zóveel beter dat ik in mijn naïviteit dacht dat dat probleem wel weg zou zijn, dat het altijd aan die depressie had gelegen. Ik ga volgende week toch eens contact opnemen met de huisarts voor het maken van een afspraak. Als ik het heb, dan kan ik er in ieder geval beter leren mee om te gaan.
Ik heb trouwens tijdens het overleg veel gehad aan de mensen die mij hier adviseerden om er pro actief op te reageren. Ik heb de neiging om er in mijn 'zie je wel ik zuig' modus van te schieten en ik merkte aan mijn collega's dat ze op deze manier minder lang erover doorgingen en mee begonnen te denken in oplossingen.
Thanks nogmaals iedereen.
Hartelijk dank voor de fijne reacties, ik kan hier echt wat mee. Dat sommigen van jullie het herkennen doet mij heel goed, soms voelt het echt alsof ik de enige ben die niet gewoon doet wat er van haar verwacht wordt.
De reactie van iemand die hier aangaf zelf ooit voor een teamleider gewerkt te hebben die ook tot weinig kwam deed mij veel. Ik voel mij erg schuldig naar mijn collega's toe (we zijn maar met drie dus gelukkig geen groot team) en besef mij dat ik zo niet langer kan doorgaan. Ik ben al een tijd op zoek naar een andere baan maar raak steeds gedemotiveerd omdat ik hier steeds opnieuw tegenaan blijf lopen. Dan is het moeilijk om je te 'verkopen', dat voelt eigenlijk een beetje alsof ik ze bedrieg, want ik weet eigenlijk dat ik het niet kan waarmaken. Dat vind ik momenteel nog een te moeilijke stap, dus had ik vanmiddag (uiteraard tijdens het ontwijken van mijn werk..) bedacht dat ik in ieder geval bij mijn manager ga aankaarten dat de teamleider rol mij niet past. Op die manier gooi ik het tenminste open en kan ik samen met hen bedenken wat dan een goede oplossing zou zijn. Ik heb het al ingepland, omdat ik weet dat ik het anders ga ontwijken. Dank persoon met vervelende teamleider voor je reactie want het heeft mijn status quo doorbroken.
Ik heb trouwens echt enorm veel geprobeerd. Mijn kast puilt uit van de persoonlijke effectiviteit boeken, time management cursus heb ik gedaan (twee keer zelfs), een training plannen en organiseren. Ik houd het altijd een tijdje vol, maar dan wordt het te moeilijk. Ik maak in de ochtend altijd een dagdoel (dat realistisch is) en bedenk daar taken bij. Het lukt mij alleen vaak niet.. Dan vergeet ik toch weer iets essentieels of lukt het gewoon niet te focussen. Ik zeg 'gewoon' maar het is een gevecht met mezelf. Ik moet mij continu terugleiden naar het werk, mijn gemoed zakt tot ver onder het nulpunt en dan heb ik nog 'radio inner dialogue' die steeds een tikkie aanzwelt in volume.
Ik heb nu trouwens een baan op Hbo niveau, dat past qua intelligentie wel (tenminste, het is niet dat ik inhoudelijk verzuip), maar ik loop steeds tegen 'mezelf' aan. Ook tijdens mijn studie had ik verschillende bijbanen, in zogezegd 'makkelijk' werk. Maar ook daar kwam het probleem van gebrek aan focus, mij niet kunnen zetten tot dingen, voor. Op school idem.
Ik werd er toen depressief van en heb hiervoor een psycholoog bezocht. Die psycholoog heeft ook een keer uitgesproken dat ze in mij een aantal add kenmerken herkende (ze werkte voorheen met kinderen met die problematiek) en adviseerde mij te laten testen. Ik voelde mij na afronding van die therapie zóveel beter dat ik in mijn naïviteit dacht dat dat probleem wel weg zou zijn, dat het altijd aan die depressie had gelegen. Ik ga volgende week toch eens contact opnemen met de huisarts voor het maken van een afspraak. Als ik het heb, dan kan ik er in ieder geval beter leren mee om te gaan.
Ik heb trouwens tijdens het overleg veel gehad aan de mensen die mij hier adviseerden om er pro actief op te reageren. Ik heb de neiging om er in mijn 'zie je wel ik zuig' modus van te schieten en ik merkte aan mijn collega's dat ze op deze manier minder lang erover doorgingen en mee begonnen te denken in oplossingen.
Thanks nogmaals iedereen.
vrijdag 23 oktober 2020 om 19:49
Dat kan zijn, maar de werkplek is wellicht niet de plek om dat allemaal neer te leggen. In een grote overheidsorganisatie is wellicht soms de ruimte om de werknemer eens goed te laten onderzoeken wat ze allemaal wel en niet kan, maar als je (andere uiterste) een bedrijf met drie werknemers hebt moet je er toch niet aan denken dat een werknemer niet doet waar ze voor betaald wordt en eerst eens een diagnose/hulpverlenings/coachingstraject in moet voordat ze in staat is haar werk te doen.cupcake-baby schreef: ↑23-10-2020 16:34
Ik ben het er ook niet mee eens dat we overal een label op moeten plakken, maar laten we vooral dáár weer niet in doorslaan en mensen die het label wel echt nodig hebben, om op hun niveau te presteren, dat ontnemen.
TO schrijft zelf dat ze overal tegen dat probleem aanloopt, dus het zit bij haar. Tijd om uit te zoeken waar dat vandaan komt en er wat aan te doen, maar wel dat ze daar zelf regie in neemt. En daar kan ook bij horen dat ze niet langer deze verantwoordelijkheid op zich neemt als ze het niet aan kan/wil.
Ik heb ook wel eens een promotie ongedaan gemaakt omdat ik niet lekker in de taak en rol zat. Je moet ook realistisch zijn over wat je zelf te bieden hebt.
Toevoeging: geschreven voor laatste update van TO
vrijdag 23 oktober 2020 om 19:57
To, zou je werkgever bereid zijn om je een traject aan te bieden bij een arbeidspsycholoog (individueel, bijv.Gortcoaching)? Niet alleen om je gedrag bij te stellen maar ook om te ontdekken wat je wel ligt. Zou een creatief beroep niet beter bij je passen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
