verzorgende

Ik werk ook als verzorgende (sinds 2 maanden verzorgingshuis, daarvoor thuiszorg) en vind het een mooi, maar wel zwaar beroep. Iemand heeft me wel eens gezegd: je moet ervoor in de wieg gelegd zijn, anders hou je het niet vol. Ik denk dat daar ook de kern ligt. Je doet het met plezier en neemt de minder leuke kanten voor lief en hebt voldoening van je werk en plezier in het contact met de mensen. Of je baalt als een stekker en doet er verstandig aan iets anders te zoeken. Want een hulpbehoevend persoon zit niet te wachten op een zuchtende en steunende verzorgende met een lang gezicht, echt niet.

Hoi Minke,



Ik heb zelf ook in de zorg gewerkt, dat was echt mijn ding.

Eigenlijk nog, maar helaas kan het niet meer door chronische pijnen..

Ik vind het vooral fijn, om bewoners te helpen en de dankbaarheid die je er voor terug krijgt. Kon er gewoon van genieten, dat de mensen blij zijn als je een praatje maakt of helpt met douchen etc.



Het is ook wel eens anders, maar dat is overal.

Niet iedereen is geschikt voor het vak, schuldig hoef je je er niet door te voelen hoor.

De éen weet het beter te rooien dan de ander..

Lichamelijk zwaar is het inderdaad wel, maar dat nam ik maar voor lief. Vooral omdat ik zóveel plezier had in m'n werk.



Maak je niet druk, jij vind ook wel iets waar je je eigen ik in kwijt kunt !!

Wat maakt het uit wat anderen leuk / zwaar vinden aan de zorg? Jij vindt het niet leuk, dus tijd voor een andere baan, die wél bij je past!

Het lijkt me kutwerk. Ik heb respect voor de mensen die het wel willen doen. Maar ik geef je groot gelijk dat je je om hebt laten scholen waardoor je betere werktijden krijgt en makkelijker soort werk.

Voor een deel is je verhaal wel herkenbaar voor mij. Ik werk inmiddels 11 jaar als verpleegkundige. Het werk is over het algemeen loodzwaar, het vraagt zowel fysiek als mentaal heel veel van me. Ik heb lang op een afdeling interne/longgeneeskunde gewerkt. Na 9 jaar en een burn out was ik daar wel klaar mee. Er overlijden veel mensen aan ernstige ziekten en fysiek is het enorm zwaar. Na een paar interne korte detacheringen, ben ik uiteindelijk op een andere afdeling komen te werken en mijn werkplezier is een stuk groter geworden. Het werk is er fysiek minder zwaar, het betreft een ander specialisme, wat nieuw voor me is.



Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat ook jij toe bent aan een andere werkplek. Ik neem aan dat je niet voor niets een opleiding hebt gedaan tot dokterassistente. Misschien ligt daar je toekomst wel.



Wat betreft het klagen/zeuren van patienten of bewoners: daar kan ik ook niet zo goed tegen hoor! Heb er bijvoorbeeld een hekel aan als mensen bijvoorbeeld een nieuwe heup hebben gekregen en vervolgens zeggen dat ze hun brood niet meer kunnen smeren, om maar es wat te noemen. Daar ben je dus niet de enige in!



Veel succes!

Als je er geen plezier in hebt, zoek wat anders.

Ik vind het ook een ontzettend 'mooi' beroep en heb heel veel bewondering voor de mensen die dit doen. Het is zwaar en betaalt slecht. En de mensen kunnen heel dankbaar zijn, maar dat zou voor mij dit alles niet compenseren. Het zou mijn werk niet zijn, ik zou het echt niet hele dagen op kunnen brengen, daar ben ik heel eerlijk in.



Ik ben dan ook superblij dat er mensen zijn die dit wel kunnen, want ze zijn heel hard nodig. Mijn schoonmama zit in een verzorgingstehuis en ik moet zeggen: top-verpleegsters. Minpuntje is dat ze haar een keer hebben laten vallen toen ze van bed naar rolstoel moest en ze daardoor haar heup gebroken heeft. Maar verder, allemaal super vriendelijk. Gister kwamen we en hadden ze voor de feestdagen haar nagels gelakt. Dat ze de tijd nemen voor zulke dingen (ondanks het tekort aan personeel): petje af!

Mijn schoonmama is dan ook een super-bewoonster. Ze is altijd vrolijk en klaagt nooit. Alle verpleegsters mogen haar. (dat klagen mag ze trouwens wel eens doen van ons, want doordat ze niet wil klagen heeft ze 3 dagen met een gebroken heup en sleutelbeen gelegen/gezeten voordat ze doorhadden dat er toch echt iets stuk gegaan was tijdens die val...)