Wat nu?

Frietjespeciaal maandag 29 januari 2024 om 23:26

Zonder al te ver in te gaan op alle emotionele ellende, heb ik een praktische vraag.
Mijn moeder is ernstig ziek.
Dit heeft mij diep geraakt en helemaal van mijn stuk gebracht.
Ze is nog (veel te) jong en ik had dit niet zien aankomen.
Ik merk dat ik niks kan hebben, ik was al behoorlijk op mijn tenen aan het lopen op mijn werk om alles onder controle te houden, en nu is alles te veel.
Ik heb me ziek gemeld, maar met momenten gaat het dan even (vooral overdag, als de zon schijnt en ik wat ‘fijne’ afleiding heb, voel ik me met momenten een beetje oké)
Ik voel op zo’n moment meteen de plicht om toch weer het werk op te pakken.
Maar nu denk ik; waarom heb ik gezegd morgen weer te gaan werken?!
Dit wisselt 10 x per dag.
En ik weet natuurlijk niet hoe het allemaal gaat lopen.
Heeft iemand advies voor mij?
In mijn werk ben ik veel in contact met mensen, dit is moeilijk uit de weg te gaan. Ik voel mij er te labiel voor maar voel me schuldig als ik thuis zit.

dweedledee maandag 29 januari 2024 om 23:40

Overleg morgen even met je leidinggevende. Gezien de aard van je werk wil hij/zij ook waarschijnlijk niet dat je daar mentaal maar “half” aanwezig bent.

Heel veel sterkte!

m-april maandag 29 januari 2024 om 23:45

Ik zou je toch adviseren om opnieuw hulp te zoeken voor je stemmingswisselingen. Op het moment dat de klachten die je ervaart je belemmeren in je dagelijks functioneren (en dat is nu zeker het geval), is er echt aanleiding om opnieuw hulp te zoeken. Dat het eerder niet veel heeft geholpen betekent niet dat het nu niet zou kunnen helpen.

Ik zou je voor nu ziekmelden en contact met de huisarts opnemen voor een verwijzing naar psychische hulpverlening. Bespreek in het gesprek met de arbo-arts wat het probleem is.

Frietjespeciaal maandag 29 januari 2024 om 23:48

Maar zijn dit stemmingswisselingen? Is het niet normaal om je zo te voelen na zo’n heftig nieuws?

Frietjespeciaal maandag 29 januari 2024 om 23:49

Ik heb opnieuw hulp opgestart (buitenom huisarts, dan kan ik een jaar wachten of overbruggen bij de praktijkondersteuner, maar daar heb ik eerder echt niks aan gehad)

m-april maandag 29 januari 2024 om 23:58

Frietjespeciaal schreef: ↑
29-01-2024 23:48
Maar zijn dit stemmingswisselingen? Is het niet normaal om je zo te voelen na zo’n heftig nieuws?

Ik denk dat het een combinatie is, het is logisch om van slag te zijn door zulk heftig nieuws, maar de manier waarop het je dagelijks leven beïnvloed vind ik vrij heftig. Ook dat je het ene moment je goed genoeg voelt om te werken en dan gelijk zegt de dag daarna weer te komen en daar vervolgens toch eigenlijk helemaal niet aan toe zijn, komt op mij wel over als iets dat gestuurd wordt door iets anders dan alleen wat er speelt met je moeder.

m-april dinsdag 30 januari 2024 om 00:00

Frietjespeciaal schreef: ↑
29-01-2024 23:49
Ik heb opnieuw hulp opgestart (buitenom huisarts, dan kan ik een jaar wachten of overbruggen bij de praktijkondersteuner, maar daar heb ik eerder echt niks aan gehad)

Dat is goed om te horen. Misschien kun je met deze hulpverlening ook bespreken hoe je hier mee om kunt gaan.

Frietjespeciaal dinsdag 30 januari 2024 om 00:03

m-april schreef: ↑
29-01-2024 23:58
Ik denk dat het een combinatie is, het is logisch om van slag te zijn door zulk heftig nieuws, maar de manier waarop het je dagelijks leven beïnvloed vind ik vrij heftig. Ook dat je het ene moment je goed genoeg voelt om te werken en dan gelijk zegt de dag daarna weer te komen en daar vervolgens toch eigenlijk helemaal niet aan toe zijn, komt op mij wel over als iets dat gestuurd wordt door iets anders dan alleen wat er speelt met je moeder.

Ik voel mij gewoon verantwoordelijk en meld mij het liefst niet ziek. Heb dat ook nog bijna nooit gedaan. Daarom denk ik bij een moment dat het even iets minder zwaar voelt, dat ik het kan gaan proberen.

Ik weet ook niet hoe anderen dit ervaren of hiermee omgaan in hun dagelijks leven. Ik weet niet wat normaal is en of ik daarvan afwijk. Misschien kom ik daarom hier ook wel pijlen hoe anderen dit zouden aanpakken.

patchouli_ dinsdag 30 januari 2024 om 00:32

Wanneer heb je gehoord dat je moeder ernstig ziek is? En is te voorzien dat ze op korte termijn kan overlijden?
Zulk naar nieuws moet ook even settelen bij jezelf; wat betekent het voor jou en je functioneren op werk, maar ook thuis?

Met veel werkgevers is het echt wel te bespreken dat je even pas op de plaats moet maken om dingen op je in te laten werken en te dealen met bijkomende klachten zoals slapeloosheid etc.

Voor nu even ziekmelden, direct contact met je leidinggevende en maak duidelijke afspraken. “Ik meld me deze week ziek en vrijdag hebben we contact over hoe dat voor volgende week is.” Wees duidelijk en denk in kleine stappen. Eind van de week kun je er heel anders bij zitten.

Goed van slag zijn en daar mentale en fysieke klachten van hebben is een legitieme reden om je ziek te melden. Even goed pas op de plaats kunnen maken, adem in, adem uit, maakt dat je vaak sneller weer aan de slag kan dan dat je er even niet en dan weer wel en dan weer niet bent. Dat laatste is ook voor je werkgever en collega’s veel belastender dan je voor een overzienbare periode even volledig af te melden.

debuurvrouw dinsdag 30 januari 2024 om 00:54

Ga in gesprek met de bedrijfsarts, die kan je hierbij helpen.

Verbinder dinsdag 30 januari 2024 om 01:39

m-april schreef: ↑
29-01-2024 23:58
Ik denk dat het een combinatie is, het is logisch om van slag te zijn door zulk heftig nieuws, maar de manier waarop het je dagelijks leven beïnvloed vind ik vrij heftig. Ook dat je het ene moment je goed genoeg voelt om te werken en dan gelijk zegt de dag daarna weer te komen en daar vervolgens toch eigenlijk helemaal niet aan toe zijn, komt op mij wel over als iets dat gestuurd wordt door iets anders dan alleen wat er speelt met je moeder.

Dit inderdaad.
Je reakties zijn continu vrij impulsief en het lijkt dat er meer aan de hand is

Frietjespeciaal dinsdag 30 januari 2024 om 07:01

Hmm oké.
Er zal dan inderdaad wel wat met mij aan de hand zijn want ik heb er niet eens bij stilgestaan dat ik impulsief ben nu.
Ik ben een paar dagen thuis geweest, wilde het proberen, en toen viel mij dat zwaarder dan verwacht.
Pak dit wel verder op met mijn therapeut en/of bedrijfsarts.

Tantesaartje dinsdag 30 januari 2024 om 07:44

Wat een naar bericht

Natuurlijk ben je nu wat impulsiever. Je wordt heen en weer geslingerd tussen wat jij nodig hebt en je verantwoordelijkheidsgevoel. Maar op dit moment is wat jij nodig hebt het belangrijkst.

dianaf dinsdag 30 januari 2024 om 08:54

Tantesaartje schreef: ↑
30-01-2024 07:44
Wat een naar bericht
Natuurlijk ben je nu wat impulsiever. Je wordt heen en weer geslingerd tussen wat jij nodig hebt en je verantwoordelijkheidsgevoel. Maar op dit moment is wat jij nodig hebt het belangrijkst.

Inderdaad. Ik vind jouw gedrag niet heel raar. Wel verstandig om contact op te nemen met de huisarts, maar ook de bedrijfsarts en je leidinggevende. Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat je de komende tijd gewoon minder belastbaar bent.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Waitingforthenight dinsdag 30 januari 2024 om 09:30

Natuurlijk is je reactie normaal, zulk nieuws hakt er in. Het is dan heel raar dat de wereld gewoon doordraait en je verantwoordelijkheden voelen extra zwaar.
Tegelijkertijd is het niet realistisch om hierdoor voor langere tijd te stoppen met werken. Je zult dus een balans moeten vinden tussen een stapje terugdoen en toch ook de afspraken met je werkgever nakomen. Ik zou hierover in gesprek gaan. Hoe kun toch weer aan het werk, zonder dat het zo belastend is dat je wellicht uitvalt? Kun je je uren iets terugschroeven wellicht? Dat zal je werkgever niet leuk vinden, maar jou helemaal kwijtraken is voor hem/haar nog vervelender.
Overigens is er geen 'normale' manier om te reageren op nieuwe als is, dat is voor iedereen anders. Boosheid, verdriet, je lamgeslagen voelen, het zijn allemaal gevoelens die vaak voorkomen in zo'n situatie. Je werk kan je alleen ook afleiding bieden en structuur.

canis-felis dinsdag 30 januari 2024 om 09:35

Ik denk dat het goed is om de context ook mee te nemen. Je schrijft hier zelf al dat je al op je tenen liep. In andere topics lees ik ook wat mentale instabiliteit (ik heb even geloept omdat ik de indruk kreeg dat enkele reageerders dat ook hadden gedaan). Het heftige nieuws 'landt' in deze situatie, waarbij het denk ik zeker zinnig is dat je hulp zoekt. En zoals iemand al schreef zal de aard van de ziekte en de context daarvan ook een rol spelen. Ik zelf heb een ouder die een nare diagnose kreeg, dat gaat om een chronische en progressieve ziekte, waar je niet per se eerder aan overlijdt. Daarin kijken we tegen een situatie aan waar in toenemende mate hulp nodig is, die de partner in dit geval grotendeels kan verlenen samen met thuisondersteuning etc. Mijn andere ouder bleek uitgezaaide kanker te hebben, dan kijk je weer tegen een ander traject inclusief emoties aan. Maakt(e) voor mijn werk ook verschil.

Maar goed, best kans dat er nu nog veel onzekerheid voor jullie is. Wat ook al zwaar is. Ik zou zoals anderen zeggen je deze week ziekmelden en dan in overleg met leidinggevende en arbo-arts verder kijken.

Overigens heb ik in de periode dat mijn ouder aan kanker overleed en er veel geregel was, er rekening mee gehouden dat ik nog wel een 'emotionele tik' zou krijgen. Ook omdat ik al niet goed in mijn energie zit om verschillende redenen. Ik heb toen ik daar inderdaad tegenaan bleek te lopen dus hulp voor mezelf ingeschakeld. Ook om te voorkomen dat ik burn-out raak. Ik volg zgn. vaktherapie. Dat valt niet onder GGZ, minder wachtlijsten maar wel (deels) zelf betalen.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis dinsdag 30 januari 2024 om 09:37

Waitingforthenight schreef: ↑
30-01-2024 09:30
Natuurlijk is je reactie normaal, zulk nieuws hakt er in. Het is dan heel raar dat de wereld gewoon doordraait en je verantwoordelijkheden voelen extra zwaar.
Tegelijkertijd is het niet realistisch om hierdoor voor langere tijd te stoppen met werken. Je zult dus een balans moeten vinden tussen een stapje terugdoen en toch ook de afspraken met je werkgever nakomen. Ik zou hierover in gesprek gaan. Hoe kun toch weer aan het werk, zonder dat het zo belastend is dat je wellicht uitvalt? Kun je je uren iets terugschroeven wellicht? Dat zal je werkgever niet leuk vinden, maar jou helemaal kwijtraken is voor hem/haar nog vervelender.
Overigens is er geen 'normale' manier om te reageren op nieuwe als is, dat is voor iedereen anders. Boosheid, verdriet, je lamgeslagen voelen, het zijn allemaal gevoelens die vaak voorkomen in zo'n situatie. Je werk kan je alleen ook afleiding bieden en structuur.

Mooie post.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Anoniem_65c29b33320d9 dinsdag 30 januari 2024 om 12:42

Sterkte! Wat een naar nieuws zeg! Kan me helemaal voorstellen dat je daar lamgeslagen door bent.

Ik zou dit eerlijk melden met je werkgever wellicht kan hij je wat korten in de uren en alleen het hoogst noodzakelijke laten doen als je hiervoor in staat bent.

In overleg is best veel mogelijk.

anoniem_65c29b33320d9 wijzigde dit bericht op 02-02-2024 00:37

36.40% gewijzigd

Frietjespeciaal dinsdag 30 januari 2024 om 16:53

Bedankt voor jullie reacties en medeleven. Ik heb mijn leidinggevende gesproken en er was alle begrip en ruimte om flexibel te zijn in wat wel en niet kan.

Wat nu?

Actieve topics