Werk & Studie
alle pijlers
Weet het niet meer...
zaterdag 17 januari 2009 om 13:52
Hoi,
Ik zit in een lastige situatie, zowel privé als op mijn werk. Ik zal het kort proberen te houden, maar het is wel een lang verhaal.
Jaren geleden ben ik in WAO terecht gekomen wegens psychische klachten. Na de laatste herkeuring ben ik niet volledig goedgekeurd, 35% afgekeurd met de mededeling dat ik niet meer dan 32 uur per week mag werken en geen baan mag uitoefenen waar de druk te hoog is. Na deze herkeuring heb ik een baan gevonden voor 32 uur. Op zich wel een leuke baan tot een paar maanden geleden, wanneer wij nieuwe baas hebben gekregen die denkt dat iedereen eigenlijk moet alleen meer werk krijgen en bijna elke week blijven overwerken. En echt letterlijk zo. Als je tegen hem zegt dat dit niet zo verstandig is, omdat uiteindelijk mensen zullen zich ziek gaan melden en uitvallen, is zijn reactie zo van, nou ja pech dan. En dat is nu ook gebeurd. Ik heb me paar weken geleden ziek gemeld en nu krijg ik te horen dat nog twee collega's ziek thuis zijn, wegens overspannenheid, net als ik.
In mijn geval is ook nog dat ik een hele zware jaar achter de rug heb wegens privé omstandigheden. Dus bij me is het uitval een samenstelling van beide geweest. Na mijn bezoek bij huisarts heb ik te horen gekregen dat ik i.i.g. komende weken mag niet werken en acuut hulp gaan zoeken bij een psycholoog of maatschappelijke werker. Ik had ook bezoek van een arboarts en na mijn verhaal had zij ook iets van, jeetje dit is niet niets, blijf thuis lekker rusten en ook van haar moest ik contact opnemen met een hulpverlenende instantie. Toen ik dit alles heb teruggekoppeld aan mijn werkgever, heb ik gevoel gekregen dat zij hiermee niet echt blij zijn. Zij hebben dit natuurlijk niet gezegd, maar het gevoel was daar...
Mijn vraag is eigenlijk de volgende. Kan mijn werkgever nu ik ziek ben een ontslag voor mij aanvragen bij UWV, want ik denk dat zij zitten daarover echt te denken en wat kan ik zelf aan doen om dit te voorkomen of in ieder geval schade te beperken. Ik zou ook graag op een andere afdeling willen gaan werken, binnen het bedrijf zelf, maar op dit moment zijn geen plekken beschikbaar en vrijwel overal is werkdruk te hoog. Moet ik een ander baan gaan zoeken of afwachten wat er gaat gebeuren? Ik zit hiermee echt in mijn maag, want ik heb een baan echt nodig, lees inkomen, na alles wat er vorige jaar in mijn privé leven is gebeurd. En omdat ik me zoveel zorgen over dit maak, kan ik mij niet ontspannen en eigenlijk beginnen met een herstel proces, als jullie weten wat ik bedoel. Graag hoor ik jullie reacties en ervaringen hierover. Alvast dank,
Belvedere
Ik zit in een lastige situatie, zowel privé als op mijn werk. Ik zal het kort proberen te houden, maar het is wel een lang verhaal.
Jaren geleden ben ik in WAO terecht gekomen wegens psychische klachten. Na de laatste herkeuring ben ik niet volledig goedgekeurd, 35% afgekeurd met de mededeling dat ik niet meer dan 32 uur per week mag werken en geen baan mag uitoefenen waar de druk te hoog is. Na deze herkeuring heb ik een baan gevonden voor 32 uur. Op zich wel een leuke baan tot een paar maanden geleden, wanneer wij nieuwe baas hebben gekregen die denkt dat iedereen eigenlijk moet alleen meer werk krijgen en bijna elke week blijven overwerken. En echt letterlijk zo. Als je tegen hem zegt dat dit niet zo verstandig is, omdat uiteindelijk mensen zullen zich ziek gaan melden en uitvallen, is zijn reactie zo van, nou ja pech dan. En dat is nu ook gebeurd. Ik heb me paar weken geleden ziek gemeld en nu krijg ik te horen dat nog twee collega's ziek thuis zijn, wegens overspannenheid, net als ik.
In mijn geval is ook nog dat ik een hele zware jaar achter de rug heb wegens privé omstandigheden. Dus bij me is het uitval een samenstelling van beide geweest. Na mijn bezoek bij huisarts heb ik te horen gekregen dat ik i.i.g. komende weken mag niet werken en acuut hulp gaan zoeken bij een psycholoog of maatschappelijke werker. Ik had ook bezoek van een arboarts en na mijn verhaal had zij ook iets van, jeetje dit is niet niets, blijf thuis lekker rusten en ook van haar moest ik contact opnemen met een hulpverlenende instantie. Toen ik dit alles heb teruggekoppeld aan mijn werkgever, heb ik gevoel gekregen dat zij hiermee niet echt blij zijn. Zij hebben dit natuurlijk niet gezegd, maar het gevoel was daar...
Mijn vraag is eigenlijk de volgende. Kan mijn werkgever nu ik ziek ben een ontslag voor mij aanvragen bij UWV, want ik denk dat zij zitten daarover echt te denken en wat kan ik zelf aan doen om dit te voorkomen of in ieder geval schade te beperken. Ik zou ook graag op een andere afdeling willen gaan werken, binnen het bedrijf zelf, maar op dit moment zijn geen plekken beschikbaar en vrijwel overal is werkdruk te hoog. Moet ik een ander baan gaan zoeken of afwachten wat er gaat gebeuren? Ik zit hiermee echt in mijn maag, want ik heb een baan echt nodig, lees inkomen, na alles wat er vorige jaar in mijn privé leven is gebeurd. En omdat ik me zoveel zorgen over dit maak, kan ik mij niet ontspannen en eigenlijk beginnen met een herstel proces, als jullie weten wat ik bedoel. Graag hoor ik jullie reacties en ervaringen hierover. Alvast dank,
Belvedere
zaterdag 17 januari 2009 om 13:57
Je verhaal is wat warrig maar ik kan je verzekeren dat je werkgever geen ontslagvergunning bij het UWV zal kunnen krijgen omdat het UWV daar niet over gaat. Als je werkgever je zal willen ontslaan dan zal hij een ontslagvergunning moeten aanvragen bij CWI of de rechter. Als je ziekgemeld bent kun je in principe niet ontslagen worden. Behalve natuurlijk wanneer je nalatig bent of anderszins regels hebt overtreden.
Weet je zeker dat de arboarts bij je thuis is geweest en niet een gewone controleur? Het is niet gebruikelijk dat je van een arboarts het advies krijgt om lekker thuis te blijven dus daar zet ik wat vraagtekens bij.
Weet je zeker dat de arboarts bij je thuis is geweest en niet een gewone controleur? Het is niet gebruikelijk dat je van een arboarts het advies krijgt om lekker thuis te blijven dus daar zet ik wat vraagtekens bij.
zaterdag 17 januari 2009 om 14:09
Hoi Belvedere,
Wat een ontzettende rotsituatie! Ik snap dat jij je zorgen maakt over je huidige situatie en ik denk dat het daarom verstandig is als je nog eens contact opneemt met het UWV. Zij moeten je precies kunnen vertellen wat de risico's op ontslag zijn en hoe dat eventueel financieel geregeld wordt als je inderdaad ontslagen zou mogen worden.
Ik durf deze vraag niet zo goed te beantwoorden omdat ik denk dat de "normale" regels van tegenwoordig niet zonder meer op jouw situatie van toepassing zijn. Als jij nog onder de oude WAO-regelgeving valt, dan val je waarschijnlijk niet onder de nieuwe WIA-wetgeving en de Wet Poortwachter die tegenwoordig van toepassing zijn. Daarnaast ben je - als ik het goed begrijp - ook als gedeeltelijk arbeidsongeschikt bij je huidige werkgever in dienst gekomen en dat kan ook weer zo zijn voordelen hebben voor jouw situatie.
Kortom, neem echt even contact op met het UWV om wat meer duidelijkheid - en vooral zekerheid over jou financiele - situatie te krijgen.
Voor het overige is het van belang dat je probeert alles te doen wat binnen jouw vermogen ligt om weer zo snel mogelijk te herstellen. Dat doe je enerzijds door rust te brengen in je situatie (bijv. door het UWV te bellen) en anderzijds door de adviezen van artsen in acht te nemen en daar zsm wat mee te doen. Het is ook erg belangrijk dat je de adviezen van de arbo-arts direct opvolgt.
En voor wat je werkgever betreft, het is mij meer dan duidelijk dat je te maken hebt met een leidinggevende die zijn mensen overvraagt. Zeker als je vertelt dat er meer mensen van de afdeling overspannen thuis zijn. Het lijkt me verstandig dat je dit ook nog eens met de arbo-arts bespreekt en dat je de arbo-arts vraagt om dit met de werkgever (liefst de baas van jouw baas) op te nemen. Deze situatie moet zsm aangepakt worden om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen. Maar meld het alleen en zorg ervoor dat anderen dit verder oppakken en dat jij er verder buiten blijft. Jij bent ziek en moet nu eerst aan jezelf gaan denken.
Ik wens je veel sterkte!
Wat een ontzettende rotsituatie! Ik snap dat jij je zorgen maakt over je huidige situatie en ik denk dat het daarom verstandig is als je nog eens contact opneemt met het UWV. Zij moeten je precies kunnen vertellen wat de risico's op ontslag zijn en hoe dat eventueel financieel geregeld wordt als je inderdaad ontslagen zou mogen worden.
Ik durf deze vraag niet zo goed te beantwoorden omdat ik denk dat de "normale" regels van tegenwoordig niet zonder meer op jouw situatie van toepassing zijn. Als jij nog onder de oude WAO-regelgeving valt, dan val je waarschijnlijk niet onder de nieuwe WIA-wetgeving en de Wet Poortwachter die tegenwoordig van toepassing zijn. Daarnaast ben je - als ik het goed begrijp - ook als gedeeltelijk arbeidsongeschikt bij je huidige werkgever in dienst gekomen en dat kan ook weer zo zijn voordelen hebben voor jouw situatie.
Kortom, neem echt even contact op met het UWV om wat meer duidelijkheid - en vooral zekerheid over jou financiele - situatie te krijgen.
Voor het overige is het van belang dat je probeert alles te doen wat binnen jouw vermogen ligt om weer zo snel mogelijk te herstellen. Dat doe je enerzijds door rust te brengen in je situatie (bijv. door het UWV te bellen) en anderzijds door de adviezen van artsen in acht te nemen en daar zsm wat mee te doen. Het is ook erg belangrijk dat je de adviezen van de arbo-arts direct opvolgt.
En voor wat je werkgever betreft, het is mij meer dan duidelijk dat je te maken hebt met een leidinggevende die zijn mensen overvraagt. Zeker als je vertelt dat er meer mensen van de afdeling overspannen thuis zijn. Het lijkt me verstandig dat je dit ook nog eens met de arbo-arts bespreekt en dat je de arbo-arts vraagt om dit met de werkgever (liefst de baas van jouw baas) op te nemen. Deze situatie moet zsm aangepakt worden om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen. Maar meld het alleen en zorg ervoor dat anderen dit verder oppakken en dat jij er verder buiten blijft. Jij bent ziek en moet nu eerst aan jezelf gaan denken.
Ik wens je veel sterkte!
zaterdag 17 januari 2009 om 14:11
Oh, en ga zeker niet nu op zoek naar ander werk! Je bent ziek en moet nu eerst aan jezelf denken voordat je weer verder kunt gaan met toekomstplannen. Als je nu een andere baan zoekt, dan is dat gedoemd om te mislukken. Een nieuwe baan vraagt altijd enorm veel energie en inzet en dat heb je nu gewoon even niet!
zaterdag 17 januari 2009 om 14:13
zaterdag 17 januari 2009 om 14:14
Hoi Wuiles,
Dank je voor je reactie. Ja, ik weet het zeker dat de arboarts bij me thuis was, want dat heeft ze zelf gezegd. En zij zei letterlijk tegen me, meestal spreek ik met de patiënten af wanneer zij weer hun werk kunnen hervatten, maar bij jou doe ik dat niet, want jou situatie is echt ernstig en je moet nu vooral gaan rusten en hulp gaan zoeken.
En sorry dat mijn verhaal een beetje warrig is, komt misschien omdat ik me heel gestrest voel.
Dank je voor je reactie. Ja, ik weet het zeker dat de arboarts bij me thuis was, want dat heeft ze zelf gezegd. En zij zei letterlijk tegen me, meestal spreek ik met de patiënten af wanneer zij weer hun werk kunnen hervatten, maar bij jou doe ik dat niet, want jou situatie is echt ernstig en je moet nu vooral gaan rusten en hulp gaan zoeken.
En sorry dat mijn verhaal een beetje warrig is, komt misschien omdat ik me heel gestrest voel.
zaterdag 17 januari 2009 om 14:22
Hoi Nummerzoveel,
Jij ook dank voor je reactie en advies. Het is wel een goed idee om met UWV te gaan bellen. Ga ik zeker doen. Misschien brengt het wat meer rust in mijn hoofd, zodat ik mij meer kan ontspannen. Mijn zwakte is ook dat ik me heel erg schuldig voel dat de dingen zo zijn gelopen. Ik krijg verwijten van mijn collega's dat ik ze in de steek heb gelaten en zo, maar ja, ik kan er ook niets aan doen. Ik heb zo lang geprobeerd vol te houden, maar nu is echt heel erg geworden. Dus, ik heb nu gewoon voor mijzelf gekozen.
Jij ook dank voor je reactie en advies. Het is wel een goed idee om met UWV te gaan bellen. Ga ik zeker doen. Misschien brengt het wat meer rust in mijn hoofd, zodat ik mij meer kan ontspannen. Mijn zwakte is ook dat ik me heel erg schuldig voel dat de dingen zo zijn gelopen. Ik krijg verwijten van mijn collega's dat ik ze in de steek heb gelaten en zo, maar ja, ik kan er ook niets aan doen. Ik heb zo lang geprobeerd vol te houden, maar nu is echt heel erg geworden. Dus, ik heb nu gewoon voor mijzelf gekozen.
zaterdag 17 januari 2009 om 14:30
Collega's helpen elkaar in moeilijke tijden, dat is nu eenmaal collegiaal. En dat betekent ook dat je elkaar respecteert en begrijpt als het even niet meer gaat. Uit jouw laatste post maak ik op dat jouw collega's jou nu niet de rust geven die je nodig hebt, maar jou er juist nog een schuldgevoel bij aan praten. Dat is dus enorm oncollegiaal!!!
Ik zou je daarom adviseren om even geen contact meer met je collega's te onderhouden. Extra stress en verwijten vanaf de werkvloer lossen jouw probleem niet op maar maken het juist nog groter. Jij hebt nu genoeg aan jezelf en elke stress die jij daar extra bij krijgt zorgt ervoor dat het langer duurt voordat je weer tot rust bent gekomen.
Ook is het zo dat collega's vaak pas snappen dat iemand echt ziek is als er ook echt afstand is. Als je vanuit huis wel gewoon nog bereikbaar bent voor een "gezellig" praatje en werkvragen e.d. dan is de kans groot dat zij denken dat het allemaal wel meevalt. Je kunt ze dan eigenlijk ook niet echt kwalijk nemen dat ze niet goed begrijpen hoe serieus jouw situatie is.
Dus, neem meer afstand en zorg ervoor dat dergelijke verwijten jou niet meer kunnen bereiken.
Ik zou je daarom adviseren om even geen contact meer met je collega's te onderhouden. Extra stress en verwijten vanaf de werkvloer lossen jouw probleem niet op maar maken het juist nog groter. Jij hebt nu genoeg aan jezelf en elke stress die jij daar extra bij krijgt zorgt ervoor dat het langer duurt voordat je weer tot rust bent gekomen.
Ook is het zo dat collega's vaak pas snappen dat iemand echt ziek is als er ook echt afstand is. Als je vanuit huis wel gewoon nog bereikbaar bent voor een "gezellig" praatje en werkvragen e.d. dan is de kans groot dat zij denken dat het allemaal wel meevalt. Je kunt ze dan eigenlijk ook niet echt kwalijk nemen dat ze niet goed begrijpen hoe serieus jouw situatie is.
Dus, neem meer afstand en zorg ervoor dat dergelijke verwijten jou niet meer kunnen bereiken.
zaterdag 17 januari 2009 om 15:11
Ja, Nummerzoveel, je hebt helemaal gelijk. Ik heb al afstand van mijn werk en mijn collega's genomen want mijn mening is net zo als die van jou. Verwijten eigenlijk kwam op dezelfde dag dat ik me ziek heb gemeld, hoewel ik al heb aangegeven, toen ik nog werkte, dat met zulk tempo ik niet lang volhouden zal zijn. Maar ja, het is gebeurd. I.i.g. ik ga doen wat ik moet doen en als zij moeite hiermee hebben, dan is het hun probleem. Dat is mijn mening tenminste. Dank je voor je steun en begrip. Het betekent heel veel voor mij, want op dit moment heb ik dat vrijwel van niemand.
zaterdag 17 januari 2009 om 15:18
Graag gedaan, belvedere. Het kan heel eenzaam zijn als je het gevoel hebt dat je slecht begrepen wordt. Misschien kan het je helpen om je in de anderen te verplaatsen. Vaak is het heel eenvoudig om te begrijpen dat iemand ziek is, als het heel duidelijk zichtbaar is. Een gebroken arm of been, daar kunnen mensen niet omheen. Maar iemand die iets heeft wat in zichzelf zit, dat is vaak veel moeilijker te begrijpen. Zelfs bij mensen met hele nare en gevaarlijke ziektes als kanker hoor je nog wel eens opmerkingen als "volgens mij valt het allemaal wel mee want pietje ziet er blakend uit en is nog net zo dik als vroeger" oid.
Veel mensen zijn bang voor ziektes en proberen daar zo min mogelijk over na te denken en bij stil te staan. Als je erkent dat zoiets bij een ander gebeurt, dan betekent dat ook dat het jezelf zou kunnen overkomen.
Veel mensen zijn bang voor ziektes en proberen daar zo min mogelijk over na te denken en bij stil te staan. Als je erkent dat zoiets bij een ander gebeurt, dan betekent dat ook dat het jezelf zou kunnen overkomen.
zaterdag 17 januari 2009 om 15:40
Dat is ook zo Nummerzoveel,
Ik heb dingen in mijn leven meegemaakt die mensen niet echt dagelijks meemaken. Oorlog, vlucht, nieuwe begin vanaf de nul, vallen en opstaan en dat alles heeft heel veel littekens bij me achtergelaten met als gevolg dat ik het niet zoveel meer kan hebben. Ik word snel moe, snel overspannen. Maar mensen zien iemand die jong is en goed eruitziet en dan is snel de conclusie dat je je eigenlijk aanstelt omdat je zo gezond eruitziet als je snap wat ik bedoel. En heel vaak voelt dat oneerlijk, want jezelf zou willen dat het anders kan. Ik heb ook iets waarom ik niet kan functioneren als anderen, maar het gaat gewoon niet en ik moet dat accepteren.
Ik heb dingen in mijn leven meegemaakt die mensen niet echt dagelijks meemaken. Oorlog, vlucht, nieuwe begin vanaf de nul, vallen en opstaan en dat alles heeft heel veel littekens bij me achtergelaten met als gevolg dat ik het niet zoveel meer kan hebben. Ik word snel moe, snel overspannen. Maar mensen zien iemand die jong is en goed eruitziet en dan is snel de conclusie dat je je eigenlijk aanstelt omdat je zo gezond eruitziet als je snap wat ik bedoel. En heel vaak voelt dat oneerlijk, want jezelf zou willen dat het anders kan. Ik heb ook iets waarom ik niet kan functioneren als anderen, maar het gaat gewoon niet en ik moet dat accepteren.
