Werk & Studie
alle pijlers
wel of niet ontslag nemen?
zondag 27 januari 2008 om 16:10
Hallo allemaal,
Ik heb een klein half jaar geleden een andere baan gevonden. Ik was super enthousiast want ik zou eindelijk werk gaan doen waar ik ook echt voor geleerd had dus carriere technisch was het een goede stap en ik had er zin in. Vanaf het begin ging het eigenlijk al anders dan ik gehoopt had. Qua werk was het allemaal heel goed te doen maar ik dacht dat dat gewoon erbij hoorde met inwerken en dat ik het wel drukker zou krijgen.
Na ruim 2 maanden kwam toch de twijfel. Ik weet exact wat ik moet doen (alle functies zijn echt afgebakend) en ik zie daar heel weinig uitdaging in, over een half jaar doe ik nog exact hetzelfde. Dat was nu juist een van de redenen dat ik wegging, ik zocht meer uitdaging en afwisseling in mn werk waar ik ook kon doorgroeien. Kortom, qua werk valt het behoorlijk tegen.
Daarnaast heb ik niet echt een klik met m'n collega's. Er wordt flink geroddeld op de afdeling en ik hou daar totaal niet van. Dus hou ik me daar afzijdig van maar ik heb ook gewoon andere interesses. Op zich niet erg, alleen ik voel me gewoon vaak alleen. Ik vertrouw ook niemand en let ook echt op wat ik zeg.
Kortom, ik heb het totaal niet naar m'n zin. Ik vind mezelf niet passen bij het bedrijf en hoe de werkwijze is. Bovendien tel ik de uren af totdat het weekend is en ik ga echt met lood in m'n schoenen naar het werk. Het is al zo erg dat ik soms gewoon huilend thuis kom en op zondagavond lig ik tot diep in de nacht te piekeren en te huilen.
Ik ben er ook wel achter dat dit niet de baan is wat ik had gehoopt. En ik ben ook al druk bezig met solliciteren. Eigenlijk zou het misschien beter zijn om gewoon maar te stoppen. Financieel zou dat geen probleem moeten zijn (ik woon samen en mijn vriend kan dat wel even opbrengen en heeft wederom gezegd dat het beter is dat ik daar stop). Alleen, ik kan gewoon slecht tegen die onzekerheid. Bovendien heb ik de instellling dat ik eerst een andere baan moet hebben voordat ik op kan zeggen maar alles kost me nu zo ontzettend veel energie! Ik zie er ook wel tegenop om dan thuis te zitten, niks doen (nou ja, in ieder geval niet werken bij een bedrijf) en af te moeten wachten. Op zich heb ik geen slecht cv dus als ik wil zou ik denk ik wel redelijk snel werk kunnen krijgen. Alleen wil ik dus niet nog een keer zo'n fout maken die ik nu heb gemaakt en me zo ongelukkig ergens voelen. Het heeft zo ontzettend veel invloed op mezelf want verder gaat alles heel erg goed in m'n priveleven maar mn werk krijg wel invloed op mn priveleven....
Ik heb ergens al de keuze gemaakt om te gaan stoppen maar toch, die stap zetten om zelf ontslag te nemen... Aan de ene kant zou ik niets liever willen terwijl ik aan de andere kant zoiets heb van gewoon even doorbijten. Zou het echt heel erg tegen je werken als je een paar maanden evt geen werk zou hebben?
Als er nog iemand nuttige tips heeft, ik hoor ze graag!
Ik heb een klein half jaar geleden een andere baan gevonden. Ik was super enthousiast want ik zou eindelijk werk gaan doen waar ik ook echt voor geleerd had dus carriere technisch was het een goede stap en ik had er zin in. Vanaf het begin ging het eigenlijk al anders dan ik gehoopt had. Qua werk was het allemaal heel goed te doen maar ik dacht dat dat gewoon erbij hoorde met inwerken en dat ik het wel drukker zou krijgen.
Na ruim 2 maanden kwam toch de twijfel. Ik weet exact wat ik moet doen (alle functies zijn echt afgebakend) en ik zie daar heel weinig uitdaging in, over een half jaar doe ik nog exact hetzelfde. Dat was nu juist een van de redenen dat ik wegging, ik zocht meer uitdaging en afwisseling in mn werk waar ik ook kon doorgroeien. Kortom, qua werk valt het behoorlijk tegen.
Daarnaast heb ik niet echt een klik met m'n collega's. Er wordt flink geroddeld op de afdeling en ik hou daar totaal niet van. Dus hou ik me daar afzijdig van maar ik heb ook gewoon andere interesses. Op zich niet erg, alleen ik voel me gewoon vaak alleen. Ik vertrouw ook niemand en let ook echt op wat ik zeg.
Kortom, ik heb het totaal niet naar m'n zin. Ik vind mezelf niet passen bij het bedrijf en hoe de werkwijze is. Bovendien tel ik de uren af totdat het weekend is en ik ga echt met lood in m'n schoenen naar het werk. Het is al zo erg dat ik soms gewoon huilend thuis kom en op zondagavond lig ik tot diep in de nacht te piekeren en te huilen.
Ik ben er ook wel achter dat dit niet de baan is wat ik had gehoopt. En ik ben ook al druk bezig met solliciteren. Eigenlijk zou het misschien beter zijn om gewoon maar te stoppen. Financieel zou dat geen probleem moeten zijn (ik woon samen en mijn vriend kan dat wel even opbrengen en heeft wederom gezegd dat het beter is dat ik daar stop). Alleen, ik kan gewoon slecht tegen die onzekerheid. Bovendien heb ik de instellling dat ik eerst een andere baan moet hebben voordat ik op kan zeggen maar alles kost me nu zo ontzettend veel energie! Ik zie er ook wel tegenop om dan thuis te zitten, niks doen (nou ja, in ieder geval niet werken bij een bedrijf) en af te moeten wachten. Op zich heb ik geen slecht cv dus als ik wil zou ik denk ik wel redelijk snel werk kunnen krijgen. Alleen wil ik dus niet nog een keer zo'n fout maken die ik nu heb gemaakt en me zo ongelukkig ergens voelen. Het heeft zo ontzettend veel invloed op mezelf want verder gaat alles heel erg goed in m'n priveleven maar mn werk krijg wel invloed op mn priveleven....
Ik heb ergens al de keuze gemaakt om te gaan stoppen maar toch, die stap zetten om zelf ontslag te nemen... Aan de ene kant zou ik niets liever willen terwijl ik aan de andere kant zoiets heb van gewoon even doorbijten. Zou het echt heel erg tegen je werken als je een paar maanden evt geen werk zou hebben?
Als er nog iemand nuttige tips heeft, ik hoor ze graag!
zondag 27 januari 2008 om 16:23
Jammer dat je nieuwe baan en je werkomgeving zo tegenvalt!
Ik snap je probleem nu: je wilt eerst wat anders voordat je opzegt maar van de andere kant hou je het hier nu amper vol.
Ik denk dat het beter is als je toch opzegt (of jezelf een deadline stelt: nog twee maanden hard solliciteren en dan sowieso opzeggen, of je nu wat anders hebt of niet).
Ik ben bang dat je op overspannenheid afstevent als je op de oude voet doorgaat: de eerste tekenen zijn er al! Laat het niet zover komen want dan ben je nog verder van huis (eerst herstellen van je ziekte en dan pas weer toe aan een nieuwe baan). Je bent niet de eerste die de eer aan zichzelf houdt en voor zijn welzijn en gezondheid kiest.
Ik snap je probleem nu: je wilt eerst wat anders voordat je opzegt maar van de andere kant hou je het hier nu amper vol.
Ik denk dat het beter is als je toch opzegt (of jezelf een deadline stelt: nog twee maanden hard solliciteren en dan sowieso opzeggen, of je nu wat anders hebt of niet).
Ik ben bang dat je op overspannenheid afstevent als je op de oude voet doorgaat: de eerste tekenen zijn er al! Laat het niet zover komen want dan ben je nog verder van huis (eerst herstellen van je ziekte en dan pas weer toe aan een nieuwe baan). Je bent niet de eerste die de eer aan zichzelf houdt en voor zijn welzijn en gezondheid kiest.
zondag 27 januari 2008 om 16:37
Eens met jesper. Als je zo ongelukkig bent straal je dat ook uit bij sollicitaties. Neem ontslag, solliciteer je een slag in de rondte en als je na zeg, pakweg, twee maanden niets anders hebt gevonden, kun je ook tijdelijk uitzendwerk gaan doen. Van andere collega's en andere taken wordt een mens over het algemeen een stuk frisser in z'n hoofd.
Ehm, even denken...
zondag 27 januari 2008 om 17:32
Als je het inderdaad financieel kunt redden, zou ik gewoon opzeggen. Jij wordt hier inderdaad doodongelukkig van, en dat lijkt het me niet waard. Bovendien vind ik het niet een kwestie van zwakte, maar juist een bewuste keuze maken over wat goed voor jou is. Je hebt het nu twee maanden geprobeerd, dus het is ook niet zo dat je na een dagje weer weggelopen bent of zo. Ik ben ook wel eens veel te lang in iets blijven hangen, en het heeft best wat tijd gekost om daar weer overheen te komen. Dat is het echt niet waard!
Als je denkt dat je in jouw vak snel weer aan de slag zult kunnen, zou je niet te lang thuis moeten zitten. En misschien kun je in de tussentijd iets anders doen (vrijwilligerswerk, overblijfmoeder, een cursus die je zelf leuk vind, enz), zodat je niet het gevoel hebt dat je 'niks' doet.
Als je denkt dat je in jouw vak snel weer aan de slag zult kunnen, zou je niet te lang thuis moeten zitten. En misschien kun je in de tussentijd iets anders doen (vrijwilligerswerk, overblijfmoeder, een cursus die je zelf leuk vind, enz), zodat je niet het gevoel hebt dat je 'niks' doet.
zondag 27 januari 2008 om 18:17
Ik zou door blijven werken. Vanuit een werkende situatie een nieuwe baan vinden is gewoon makkelijker. Ze vragen altijd naar je laatst verdiende salaris en je laatste loonstrook. Lijkt me vervelend om er dan een mee te moeten nemen van 3 maanden bv. En waarom ben je dan gestopt? Ik vind het ook een soort van zwakte om te stoppen voordat je wat anders hebt, en ik denk dat werkgevers dat ook zo zien.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je je aanstelt, helemaal niet, ik weet hoe het is om een rotbaan met collega`s te hebben waarmee het helemaal niet klikt en dat zuigt energie en je wordt er ongelukkig van. Toch zeg ik doorbijten, dit soort dingen horen erbij, het arbeidsleven is niet altijd leuk en soms zelf keihard, maar ervoor weglopen is niet de oplossing. En bovendien kan dat nu misschien financieel wel maar als zoiets in de toekomst gebeurt wellicht niet meer. Dus daarom: Kin op, borst vooruit en laat je niet kisten!
En ondertussen natuurlijk volop solliciteren en zo snel mogelijk weg!
Succes en sterkte!
Daarmee wil ik niet zeggen dat je je aanstelt, helemaal niet, ik weet hoe het is om een rotbaan met collega`s te hebben waarmee het helemaal niet klikt en dat zuigt energie en je wordt er ongelukkig van. Toch zeg ik doorbijten, dit soort dingen horen erbij, het arbeidsleven is niet altijd leuk en soms zelf keihard, maar ervoor weglopen is niet de oplossing. En bovendien kan dat nu misschien financieel wel maar als zoiets in de toekomst gebeurt wellicht niet meer. Dus daarom: Kin op, borst vooruit en laat je niet kisten!
En ondertussen natuurlijk volop solliciteren en zo snel mogelijk weg!
Succes en sterkte!
zondag 27 januari 2008 om 21:27
@TheEmpress: ik vind niet dat 'ervoor weglopen' altijd slecht is. Als je hier echt heel erg ongelukkig van wordt, en je hebt de mogelijkheid om te stoppen, dan zou ik dat doen.
Ik vind voor jezelf kiezen helemaal niet zwak (mits je er voor gezorgd hebt dat je voor jezelf kunt zorgen natuurlijk). Ik zou alleen wel nu alvast bedenken hoe je goed uit kunt leggen waarom je weg gegaan bent, want ze zullen er waarschijnlijk wel naar vragen. En iets als:'ik vond het er vreselijk', klinkt waarschijnlijk niet zo goed.
Ik vind voor jezelf kiezen helemaal niet zwak (mits je er voor gezorgd hebt dat je voor jezelf kunt zorgen natuurlijk). Ik zou alleen wel nu alvast bedenken hoe je goed uit kunt leggen waarom je weg gegaan bent, want ze zullen er waarschijnlijk wel naar vragen. En iets als:'ik vond het er vreselijk', klinkt waarschijnlijk niet zo goed.
maandag 28 januari 2008 om 00:24
@TheEmpress: ik denk dat TO heel goed omschrijft waarom ze wil stoppen: het werk bleek anders verwacht, te weinig uitdaging en ontwikkelingsmogelijkheden, geen klik met collega´s, niet passen bij het bedrijf en de werkwijze. Volgens mij zijn dit best logische redenen om weg te willen. Een werkgever wil toch ook een werknemer die het naar z´n zin heeft?
Wat je wel kunt doen is een gesprek aangaan met je leidinggevende, en kijken wat er kan veranderen. Je zit er nu een half jaar, je inwerkperiode is voorbij, en als je nu aangeeft dat jij eigenlijk met tegenzin naar je werk gaat, kan er óf nog wat veranderen waardoor het voor jou leuker wordt (en kun je na een jaar nog steeds je contract beëindigen, maar heb je het wel wat leuker gehad) óf je kunt misschien afspreken om toch wat eerder weg te kunnen als dat Kiks76 tip het geval is.
Wat je wel kunt doen is een gesprek aangaan met je leidinggevende, en kijken wat er kan veranderen. Je zit er nu een half jaar, je inwerkperiode is voorbij, en als je nu aangeeft dat jij eigenlijk met tegenzin naar je werk gaat, kan er óf nog wat veranderen waardoor het voor jou leuker wordt (en kun je na een jaar nog steeds je contract beëindigen, maar heb je het wel wat leuker gehad) óf je kunt misschien afspreken om toch wat eerder weg te kunnen als dat Kiks76 tip het geval is.
maandag 28 januari 2008 om 08:29
Hoi,
Als ik dit lees, dan vraag ik me af of je al stappen hebt ondernomen om je huidige situatie te verbeteren? Heb je bij je sollicitatie aangegeven dat je meer afwisseling en uitdaging wilde en heb jij je leidinggevende erop aangesproken dat dit er in de praktijk niet uitkomt? Heb je bij je leidinggevende aangegeven dat de roddelsfeer jou erg hoog zit? Heb je al bespreekbaar gemaakt dat je echt met tegenzin naar je werk gaat?
Zo niet, dan zou ik dat eerst eens doen. Misschien helpt het. En zo niet, dan heb je in elk geval alles gedaan wat binnen jouw vermogen lag om de situatie te verbeteren. Dat lijkt misschien niet zo belangrijk, maar uiteindelijk zul jij daar zelf het beste gevoel aan overhouden.
Mocht het allemaal niet helpen (of heb je het al geprobeerd en heeft het niet geholpen) dan is ander werk zoeken inderdaad een oplossing. Maar zoals Kiks al schreef, controleer eerst of je wel tussentijds op kunt zeggen in je contract. Als je nu opzegt, bereid je er dan wel op voor dat werkgevers zullen vragen waarom je hebt opgezegd. En de boodschap "ik trok mijn roddelende collega's niet" zal niet zo goed vallen. Natuurlijk zegt dit dat je zelf niet roddelt, wat op zich positief is, maar in elk bedrijf wordt geroddeld en elke leidinggevende/HRMer waar je een gesprek mee voert, weet dat. Beter is dus om het op het inhoudelijke van het werk te gooien. Als je dan ook nog aan kunt geven dat je zelf meerdere gesprekken hebt gevoerd om te bekijken of dat te verbeteren viel, dan zal dat op je nieuwe werkgever een positievere indruk maken.
Als ik dit lees, dan vraag ik me af of je al stappen hebt ondernomen om je huidige situatie te verbeteren? Heb je bij je sollicitatie aangegeven dat je meer afwisseling en uitdaging wilde en heb jij je leidinggevende erop aangesproken dat dit er in de praktijk niet uitkomt? Heb je bij je leidinggevende aangegeven dat de roddelsfeer jou erg hoog zit? Heb je al bespreekbaar gemaakt dat je echt met tegenzin naar je werk gaat?
Zo niet, dan zou ik dat eerst eens doen. Misschien helpt het. En zo niet, dan heb je in elk geval alles gedaan wat binnen jouw vermogen lag om de situatie te verbeteren. Dat lijkt misschien niet zo belangrijk, maar uiteindelijk zul jij daar zelf het beste gevoel aan overhouden.
Mocht het allemaal niet helpen (of heb je het al geprobeerd en heeft het niet geholpen) dan is ander werk zoeken inderdaad een oplossing. Maar zoals Kiks al schreef, controleer eerst of je wel tussentijds op kunt zeggen in je contract. Als je nu opzegt, bereid je er dan wel op voor dat werkgevers zullen vragen waarom je hebt opgezegd. En de boodschap "ik trok mijn roddelende collega's niet" zal niet zo goed vallen. Natuurlijk zegt dit dat je zelf niet roddelt, wat op zich positief is, maar in elk bedrijf wordt geroddeld en elke leidinggevende/HRMer waar je een gesprek mee voert, weet dat. Beter is dus om het op het inhoudelijke van het werk te gooien. Als je dan ook nog aan kunt geven dat je zelf meerdere gesprekken hebt gevoerd om te bekijken of dat te verbeteren viel, dan zal dat op je nieuwe werkgever een positievere indruk maken.
maandag 28 januari 2008 om 08:57
Mag ik even de gelegenheid nemen om hier 's iets over te zeggen?
Ik heb nooit maar dan ook nooit een loonstrook van vorige werkgever meegenomen en ik zou dat ook nooit doen! Daar heeft men nl. niets mee te maken. Je zegt wat je aan salaris wil hebben en met doet een tegenvoorstel, of andersom eventueel. Dan onderhandel je.
Het schijnt dat vrouwen niet zo goed zijn in salarisonderhandelingen, en het meenemen van een vorige salarisstrook zou wel eens een oorzaak kunnen zijn als ik dit zo hoor.
Ja, men heeft mij wel eens gevraagd wat ik bij de vorige werkgever verdiende en ja, ik heb daar a) wel eerlijk op geantwoord maar ook gezegd dat ik in deze (nieuwe) baan een stap vooruit wil maken, en b) het bedrag ook wel eens aangedikt.
Nogmaals, wat heeft de nieuwe werkgever met jouw vroegere loonstrookjes te maken?!
maandag 28 januari 2008 om 16:01
Een teken van zwakte?? Waarom? Omdat je voor jezelf kiest als je ergens doodongelukkig bent? Dat is geen zwakte, dat is juist dapper!:
Ik zou door blijven werken. Vanuit een werkende situatie een nieuwe baan vinden is gewoon makkelijker. Ze vragen altijd naar je laatst verdiende salaris en je laatste loonstrook. Lijkt me vervelend om er dan een mee te moeten nemen van 3 maanden bv. En waarom ben je dan gestopt? Ik vind het ook een soort van zwakte om te stoppen voordat je wat anders hebt, en ik denk dat werkgevers dat ook zo zien.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je je aanstelt, helemaal niet, ik weet hoe het is om een rotbaan met collega`s te hebben waarmee het helemaal niet klikt en dat zuigt energie en je wordt er ongelukkig van. Toch zeg ik doorbijten, dit soort dingen horen erbij, het arbeidsleven is niet altijd leuk en soms zelf keihard, maar ervoor weglopen is niet de oplossing. En bovendien kan dat nu misschien financieel wel maar als zoiets in de toekomst gebeurt wellicht niet meer. Dus daarom: Kin op, borst vooruit en laat je niet kisten!
En ondertussen natuurlijk volop solliciteren en zo snel mogelijk weg!
Succes en sterkte!
maandag 28 januari 2008 om 20:39
Een daad kan dapper zijn en tegelijkertijd onverstandig. Of dat hier opgaat kan ik echter niet beoordelen omdat veel relevante informatie nog ontbreekt.
@TO, je bericht roept bij mij veel vragen op. Hoelang heb je bijvoorbeeld bij je vorige werkgever gewerkt? Hoeveel werkervaring heb je? Wat is je huidige opzegtermijn? Hoe is de werkgelegenheid in jouw vakgebied? Ben je al aan het solliciteren en welke ervaring heb je daarmee opgedaan? Kun en wil je het je veroorloven om zes tot tien maanden geen inkomsten te hebben? Etcetera.
Het zou kunnen dat jouw situatie zodanig is dat nu al opzeggen een klein risico met zich meebrengt; het kan ook zo zou dat nu opzeggen een groot risico met zich meebrengt. In het algemeen geldt dat solliciteren terwijl je een baan hebt vele malen makkelijker is dan solliciteren vanuit werkloosheid. Het lijkt me dat de antwoorden op bovengenoemde vragen de balans kunnen doen doorslaan naar het één of het ander.
@TO, je bericht roept bij mij veel vragen op. Hoelang heb je bijvoorbeeld bij je vorige werkgever gewerkt? Hoeveel werkervaring heb je? Wat is je huidige opzegtermijn? Hoe is de werkgelegenheid in jouw vakgebied? Ben je al aan het solliciteren en welke ervaring heb je daarmee opgedaan? Kun en wil je het je veroorloven om zes tot tien maanden geen inkomsten te hebben? Etcetera.
Het zou kunnen dat jouw situatie zodanig is dat nu al opzeggen een klein risico met zich meebrengt; het kan ook zo zou dat nu opzeggen een groot risico met zich meebrengt. In het algemeen geldt dat solliciteren terwijl je een baan hebt vele malen makkelijker is dan solliciteren vanuit werkloosheid. Het lijkt me dat de antwoorden op bovengenoemde vragen de balans kunnen doen doorslaan naar het één of het ander.
