Werk & Studie
alle pijlers
Werk en depressie
woensdag 30 januari 2008 om 22:14
Dag dames,
Ik wil graag jullie mening/ervaringen over het volgende.
Sinds een aantal maanden heb ik een nieuwe baan. Het is voor 2,5 dag per week (ik heb een kind, vandaar dat ik parttime werk).
Het is op zich een leuke werkplek, maar zoals ik ook al verwachtte is het niet erg uitdagend en ook niet direct de branche die ik interessant vind. Maar ik ben blij dat ik in ieder geval werk heb en het is in mijn vakgebied en dat is al heel wat in de arbeidsmarkt van tegenwoordig.
Ik heb al een tijdje te kampen met een depressie. Ook in mijn vorige baan vond ik dat moeilijk te combineren.
Op je werk wordt verwacht dat je enthousiast, fanatiek en initiatiefrijk bent. Ik kan dit maar moeilijk opbrengen. Om die reden heb ik ook wel eens slechte functioneringsgesprekken gehad, waar ik erg van baalde. Maar ik kon me wel voorstellen dat ze ontevreden waren, een werknemer met zo'n houding is niet echt iets om tevreden over te zijn...
Maar ook in mijn huidige baan valt het me steeds zwaarder om me naar mn werk te slepen en enthousiast over te komen.
Waar ik nu mee worstel is het volgende: moet ik gewoon de schijn ophouden en als collega's en baas vragen of het me bevalt gewoon zeggen dat ik het erg leuk vind? Of moet je in zo'n geval open kaart spelen over je depressie. Ikzelf denk eigenlijk niet dat dat een slimme zet is. Want wat heeft een werkgever aan zo'n werknemer? Een werkgever is in mijn ogen niet de partij om je zwakheden mee te bespreken. Anderszijds, als je bijvoorbeeld een lichamelijke ziekte zou hebben die je werk zou beinvloeden zou je daarover ook met je baas praten...
Ik heb een tijdje in een uitkeringssituatie gezeten maar daar werd ik nog ongelukkiger van.
Kortom, wat moet ik?
Ik werk wel aan mijn depressie op verschillende manieren en de hoop is natuurlijk dat ik me langzaam beter zal gaan voelen.
Maar tot die tijd vind ik het zo zwaar. En vraag ik me af wat mijn baas en collega's wel niet van me moeten denken als ik steeds somber, initiatiefloos en bleek eruit zie.
Ander werk zoeken heb ik ook overwogen. Het zou kunnen dat ik in een baan die meer bji me past me beter voel en dus enthousiaster kan zijn, ondanks mijn depressie.
Ik weet het even niet meer. Jullie? Tips of ervaringen?
Ik wil graag jullie mening/ervaringen over het volgende.
Sinds een aantal maanden heb ik een nieuwe baan. Het is voor 2,5 dag per week (ik heb een kind, vandaar dat ik parttime werk).
Het is op zich een leuke werkplek, maar zoals ik ook al verwachtte is het niet erg uitdagend en ook niet direct de branche die ik interessant vind. Maar ik ben blij dat ik in ieder geval werk heb en het is in mijn vakgebied en dat is al heel wat in de arbeidsmarkt van tegenwoordig.
Ik heb al een tijdje te kampen met een depressie. Ook in mijn vorige baan vond ik dat moeilijk te combineren.
Op je werk wordt verwacht dat je enthousiast, fanatiek en initiatiefrijk bent. Ik kan dit maar moeilijk opbrengen. Om die reden heb ik ook wel eens slechte functioneringsgesprekken gehad, waar ik erg van baalde. Maar ik kon me wel voorstellen dat ze ontevreden waren, een werknemer met zo'n houding is niet echt iets om tevreden over te zijn...
Maar ook in mijn huidige baan valt het me steeds zwaarder om me naar mn werk te slepen en enthousiast over te komen.
Waar ik nu mee worstel is het volgende: moet ik gewoon de schijn ophouden en als collega's en baas vragen of het me bevalt gewoon zeggen dat ik het erg leuk vind? Of moet je in zo'n geval open kaart spelen over je depressie. Ikzelf denk eigenlijk niet dat dat een slimme zet is. Want wat heeft een werkgever aan zo'n werknemer? Een werkgever is in mijn ogen niet de partij om je zwakheden mee te bespreken. Anderszijds, als je bijvoorbeeld een lichamelijke ziekte zou hebben die je werk zou beinvloeden zou je daarover ook met je baas praten...
Ik heb een tijdje in een uitkeringssituatie gezeten maar daar werd ik nog ongelukkiger van.
Kortom, wat moet ik?
Ik werk wel aan mijn depressie op verschillende manieren en de hoop is natuurlijk dat ik me langzaam beter zal gaan voelen.
Maar tot die tijd vind ik het zo zwaar. En vraag ik me af wat mijn baas en collega's wel niet van me moeten denken als ik steeds somber, initiatiefloos en bleek eruit zie.
Ander werk zoeken heb ik ook overwogen. Het zou kunnen dat ik in een baan die meer bji me past me beter voel en dus enthousiaster kan zijn, ondanks mijn depressie.
Ik weet het even niet meer. Jullie? Tips of ervaringen?
woensdag 30 januari 2008 om 22:22
hoi hoi!
Op elke werkplaats worden er veel dingen van je verwacht. Maar dat is niet alleen op het werk maar ook thuis. Heb je jezelf wel eens afgevraagd waar de depressie vandaan komt. Is het puur alleen het werk? Ik denk dat het verstandig is om open kaart te spelen.Je kan aangeven dat je het werk niet zo geweldig vind , en dat je het soms moeilijk vind om je over dit gevoel heen te zetten. Je hoeft het woord depressie niet te gebruiken als je je daar niet goed bij voelt. Het is wel belangrijk dat je eerlijk bent. Daar heb je veel meer aan.
en je weet het: Het mooiste wat je kunt worden is: JEZELF!
Succes
Shelleke
Op elke werkplaats worden er veel dingen van je verwacht. Maar dat is niet alleen op het werk maar ook thuis. Heb je jezelf wel eens afgevraagd waar de depressie vandaan komt. Is het puur alleen het werk? Ik denk dat het verstandig is om open kaart te spelen.Je kan aangeven dat je het werk niet zo geweldig vind , en dat je het soms moeilijk vind om je over dit gevoel heen te zetten. Je hoeft het woord depressie niet te gebruiken als je je daar niet goed bij voelt. Het is wel belangrijk dat je eerlijk bent. Daar heb je veel meer aan.
en je weet het: Het mooiste wat je kunt worden is: JEZELF!
Succes
Shelleke
woensdag 30 januari 2008 om 22:24
Lieve Labamboeh,
Een depressie is erg vervelend om te hebben. Ik weet er alles van. Het heeft overal een negatieve invloed op, ook op werk. Dat is waar je zogenaamd moet presteren, vol zelfvertrouwen moet zijn. Ik weet hoe moeilijk het is om te werken als je depressief bent. Je leidt als het ware een dubbelleven. Thuis ben je depressief en op je werk probeer je dat dwangmatig te verbergen.
Op deze manier kun je niet doorgaan dat is duidelijk.
Wat moet je dan wel? Heb je een collega waar je het goed mee kunt vinden of die je kunt vertrouwen? Probeer er voorzichtig over te praten. Vertel dat je op zich blij bent met je werk maar dat je je eigenlijk behoorlijk somber voelt. Dit is geen gek idee. Als je je verhaal kwijt bent valt er al een last van je schouders af. Is er ook een vertrouwenspersoon / psycholoog aanwezig op je werk waar je mee kunt praten?
Ik zou in ieder geval nog even proberen om binnen je werk iemand te vinden en daar mee gaan praten. Misschien kan hij /zij je advies geven. Blijf er vooral niet alleen mee rondlopen. En als het echt niet gaat zoals je ook al aangeeft dan moet je toch tijdig aan de bel trekken. Hoe moeilijk dat ook is. Probeer dan open kaart te spelen met je werkgever maar blijf vooral positief over het werk wat je doet. Misschien dat deze je steun kan geven. In ieder geval veel succes!!!
Groetjes ,
Rosanne
P.s wat voor werk doe je trouwens of in wat voor branche zit je?
Een depressie is erg vervelend om te hebben. Ik weet er alles van. Het heeft overal een negatieve invloed op, ook op werk. Dat is waar je zogenaamd moet presteren, vol zelfvertrouwen moet zijn. Ik weet hoe moeilijk het is om te werken als je depressief bent. Je leidt als het ware een dubbelleven. Thuis ben je depressief en op je werk probeer je dat dwangmatig te verbergen.
Op deze manier kun je niet doorgaan dat is duidelijk.
Wat moet je dan wel? Heb je een collega waar je het goed mee kunt vinden of die je kunt vertrouwen? Probeer er voorzichtig over te praten. Vertel dat je op zich blij bent met je werk maar dat je je eigenlijk behoorlijk somber voelt. Dit is geen gek idee. Als je je verhaal kwijt bent valt er al een last van je schouders af. Is er ook een vertrouwenspersoon / psycholoog aanwezig op je werk waar je mee kunt praten?
Ik zou in ieder geval nog even proberen om binnen je werk iemand te vinden en daar mee gaan praten. Misschien kan hij /zij je advies geven. Blijf er vooral niet alleen mee rondlopen. En als het echt niet gaat zoals je ook al aangeeft dan moet je toch tijdig aan de bel trekken. Hoe moeilijk dat ook is. Probeer dan open kaart te spelen met je werkgever maar blijf vooral positief over het werk wat je doet. Misschien dat deze je steun kan geven. In ieder geval veel succes!!!
Groetjes ,
Rosanne
P.s wat voor werk doe je trouwens of in wat voor branche zit je?
woensdag 30 januari 2008 om 22:28
woensdag 30 januari 2008 om 22:33
Ja de depressie is al veel langer gaande en heeft in dat opzicht niks met mijn werk te maken. Wel kan ik me voorstellen dat ik me beter zou voelen als ik werk had waar ik echt mijn ei in kwijt kon.
Het is maar een klein bedrijfje dus er is geen interne vertrouwenspersoon.
Andere taken doen, ik zie zo direct geen mogelijkheden in die richting. Ik ben de enige met mijn functie zeg maar, en aangezien het erg klein is heeft iedereen een duidelijk afgebakend takenpakket. Ik probeer wel nieuwe uitdagingen te zoeken en zelf initiatieven te nemen. Maar je wilt niet weten hoeveel moeite me dat kost.
Het liefste zou ik ontslag willen nemen. Maarja financieel is dat geen optie.
En ziekmelden vind ik wel erg zwak, dus dat doe ik ook niet.
Inderdaad is erover praten misschien toch een optie. Maar ik zit er nog niet zo lang en durf dat echt niet!
Wel bedankt voor jullie reacties tot nu toe.
Het is maar een klein bedrijfje dus er is geen interne vertrouwenspersoon.
Andere taken doen, ik zie zo direct geen mogelijkheden in die richting. Ik ben de enige met mijn functie zeg maar, en aangezien het erg klein is heeft iedereen een duidelijk afgebakend takenpakket. Ik probeer wel nieuwe uitdagingen te zoeken en zelf initiatieven te nemen. Maar je wilt niet weten hoeveel moeite me dat kost.
Het liefste zou ik ontslag willen nemen. Maarja financieel is dat geen optie.
En ziekmelden vind ik wel erg zwak, dus dat doe ik ook niet.
Inderdaad is erover praten misschien toch een optie. Maar ik zit er nog niet zo lang en durf dat echt niet!
Wel bedankt voor jullie reacties tot nu toe.
woensdag 30 januari 2008 om 22:49
Wellicht dat je dat bij je werkgever / leidinggevende kan aankaarten. Dat je last hebt van je depressie, maar dat het niet door je werk komt.
Persoonlijk denk ik dat je nu niet te snel moet opgeven. Dat je het gevoel hebt dat je niet helemaal op je plek zit kan ook veroorzaakt worden door de depressie. Wat al eerder opgemerkt werd, als je er over praat valt er wel een last van je schouder. Door open te zijn kan er ook begrip vanuit je collega's komen als je je een keer wat minder voelt. Maar dat werkt ook alleen als je je niet constant wat minder voelt.
Is jouw huidige werkgever wel tevreden over de kwaliteit van jouw werk? Indien dat het geval is heb je alvast een credit opgebouwd. Kwaliteit van het werk staat los van enthousiasme dat je uitdraagd.
Persoonlijk denk ik dat je nu niet te snel moet opgeven. Dat je het gevoel hebt dat je niet helemaal op je plek zit kan ook veroorzaakt worden door de depressie. Wat al eerder opgemerkt werd, als je er over praat valt er wel een last van je schouder. Door open te zijn kan er ook begrip vanuit je collega's komen als je je een keer wat minder voelt. Maar dat werkt ook alleen als je je niet constant wat minder voelt.
Is jouw huidige werkgever wel tevreden over de kwaliteit van jouw werk? Indien dat het geval is heb je alvast een credit opgebouwd. Kwaliteit van het werk staat los van enthousiasme dat je uitdraagd.
woensdag 30 januari 2008 om 22:57
Labamboeh; ik herken het. En het is zwaar. Maar ik kan alleen mijn eigen ervaring met je delen, omdat er zoveel verschillende soorten en zwaarten aan depressiviteit zijn.
Toen het bij mij duidelijk werd, ben ik naar mijn leidinggevende gegaan. Ik werkte fulltime en aangezien ik naar een psycholoog wilde, moest ik toch uit gaan leggen waarom ik er één keer in de week een paar uurtjes niet zou zijn. Mijn leidinggevende heeft heel fijn gereageerd. Hij zei eerlijk, dat hij er geen klap van afwist en van begreep, maar dat ik alle ruimte kreeg om te gaan. Hij vroeg ook of hij en mijn collega's iets konden doen voor me en ik heb aangegeven 'als ik met de tranen over mijn gezicht zit te werken, laat me dan maar, gaat wel weer weg'. En soms heb ik een gesprekje gehad over hoe het voelt dan, uit interesse. Ik heb hem wel gevraagd het op onze afdeling te houden en niet het hele bedrijf door en dat heeft hij ook gedaan.
Ik heb ook altijd doorgewerkt. Soms met de tranen op m'n gezicht en een enkele keer ben ik aan het eind van de dag eerder naar huis gegaan. Maar verder ben ik gewoon doorgegaan. Ik was er van overtuigd, dat als ik eenmaal thuis zou gaan zitten, het a) steeds moeilijker zou worden om terug te gaan en b) het alleen maar erger zou gaan worden. Ook gaf mijn toenmalige werk mij uitdaging genoeg, waardoor ik heel vaak ook urenlang geen tijd had om beroerd te zijn of na te denken. 's Avonds was ik vaak kapot en deed ik verder niets, maar werken ging ik elke dag weer.
In die zin, zou ik dus zeggen, zoek werk waarbij je het naar je zin hebt, waar je uitdagingen hebt en druk bent. Dat leidt af.
Ik hoop, dat je je weg kunt vinden. Succes!
Toen het bij mij duidelijk werd, ben ik naar mijn leidinggevende gegaan. Ik werkte fulltime en aangezien ik naar een psycholoog wilde, moest ik toch uit gaan leggen waarom ik er één keer in de week een paar uurtjes niet zou zijn. Mijn leidinggevende heeft heel fijn gereageerd. Hij zei eerlijk, dat hij er geen klap van afwist en van begreep, maar dat ik alle ruimte kreeg om te gaan. Hij vroeg ook of hij en mijn collega's iets konden doen voor me en ik heb aangegeven 'als ik met de tranen over mijn gezicht zit te werken, laat me dan maar, gaat wel weer weg'. En soms heb ik een gesprekje gehad over hoe het voelt dan, uit interesse. Ik heb hem wel gevraagd het op onze afdeling te houden en niet het hele bedrijf door en dat heeft hij ook gedaan.
Ik heb ook altijd doorgewerkt. Soms met de tranen op m'n gezicht en een enkele keer ben ik aan het eind van de dag eerder naar huis gegaan. Maar verder ben ik gewoon doorgegaan. Ik was er van overtuigd, dat als ik eenmaal thuis zou gaan zitten, het a) steeds moeilijker zou worden om terug te gaan en b) het alleen maar erger zou gaan worden. Ook gaf mijn toenmalige werk mij uitdaging genoeg, waardoor ik heel vaak ook urenlang geen tijd had om beroerd te zijn of na te denken. 's Avonds was ik vaak kapot en deed ik verder niets, maar werken ging ik elke dag weer.
In die zin, zou ik dus zeggen, zoek werk waarbij je het naar je zin hebt, waar je uitdagingen hebt en druk bent. Dat leidt af.
Ik hoop, dat je je weg kunt vinden. Succes!
donderdag 31 januari 2008 om 02:05
Het hangt er een beetje vanaf wat voor werkgever je hebt en hoe het nu op je werk gaat.
Als je depressie je beperkt in je presteren is het misschien wel fijn om te vertellen hoe en waarom, zodat je baas het niet als bijvoorbeeld des-interesse ziet. Jij bepaald zelf wat je wil vertellen en hoe. Misschien is het ook wel duidelijk om te hebben hoe je zelf tegenover je depressie staat. Dat je iets hebt, waar je moeite mee hebt, maar dat je zeer zeker wel de moeite waard bent/een goede werknemer bent. Is wel lastig met een depressie, omdat je vaak zelf te negatief tegenover jezelf staat. Overleg het anders eens met je psycholoog.
In ieder geval kost het ook veel moeite om de hele tijd maar mooi weer te moeten spelen.
Op zich is het ook heel goed om te werken met een depressie, zodat je een beetje structuur en afleiding hebt (alhoewel een kind daarin ook wel helpt).
In principe mogen bedrijven je niet ontslaan vanwege ziekte. Tegenwoordig zijn werknemers zelf financieel verantwoordelijk voor hun zieke werknemers, daarom zijn ze tegenwoordig veel actiever in preventie van ziekteverzuim. Je kunt eens informeren bij je bedrijfsarts.
Als je depressie je beperkt in je presteren is het misschien wel fijn om te vertellen hoe en waarom, zodat je baas het niet als bijvoorbeeld des-interesse ziet. Jij bepaald zelf wat je wil vertellen en hoe. Misschien is het ook wel duidelijk om te hebben hoe je zelf tegenover je depressie staat. Dat je iets hebt, waar je moeite mee hebt, maar dat je zeer zeker wel de moeite waard bent/een goede werknemer bent. Is wel lastig met een depressie, omdat je vaak zelf te negatief tegenover jezelf staat. Overleg het anders eens met je psycholoog.
In ieder geval kost het ook veel moeite om de hele tijd maar mooi weer te moeten spelen.
Op zich is het ook heel goed om te werken met een depressie, zodat je een beetje structuur en afleiding hebt (alhoewel een kind daarin ook wel helpt).
In principe mogen bedrijven je niet ontslaan vanwege ziekte. Tegenwoordig zijn werknemers zelf financieel verantwoordelijk voor hun zieke werknemers, daarom zijn ze tegenwoordig veel actiever in preventie van ziekteverzuim. Je kunt eens informeren bij je bedrijfsarts.
donderdag 31 januari 2008 om 09:49
@ TO
Ik denk dat jouw onvrede met je werk voor een groot deel voortkomt uit je depressie. Bij een depressie is het erg lastig om je ergens enthousiast over te maken en de kans is groot dat je het bij ander werk ook niet naar je zin zal hebben. Een van de kenmerken van een depressie is natuurlijk dat je veel meer denkt vanuit het negatieve dan vanuit het positieve en ik elke baan zijn negatieven te vinden die door een depressie uitvergroot kunnen worden.
Ik zou je dus niet adviseren om ander werk te gaan zoeken maar juist om nog even te blijven waar je zit. Een nieuwe baan met uitdagendere taken kost juist nog meer energie, en dat heb je nu even niet. En bovendien, als het weer tegen zou vallen dat kan dat ook nog eens een aanslag zijn op je zelfvertrouwen mbt het werk.
Of je er over moet praten, weet ik niet. Dat ligt er aan of jij je daar veilig genoeg voor voelt bij je baas en je collega's. Mocht als je er wel over gaan praten, dan adviseer ik je om het inderdaad bij jezelf te houden. Geef aan dat je een moeilijke periode door maakt en helemaal niet lekker in je vel zit. Maar ook dat je graag wilt blijven werken en om die reden gewoon wel elke keer aanwezig bent. En benoem dat je al hulp hebt gezocht en dat je hard met jezelf aan het werk bent, dat vinden werkgevers vaak erg belangrijk.
Ik denk niet dat dit zwak overkomt, maar juist heel sterk. Net wat je zegt, als je een gebroken been hebt dan vertel je het toch ook? Ik zou zelf, als werkgever, juist heel erg blij zijn als iemand het me verteld en hem/haar proberen daar zo goed mogelijk in te steunen. Het kan een goede werkgever/werknemer relatie opbouwen voor het leven, als je met dit soort dingen beiden goed om kunt gaan.
Ik wens je veel sterkte!
Ik denk dat jouw onvrede met je werk voor een groot deel voortkomt uit je depressie. Bij een depressie is het erg lastig om je ergens enthousiast over te maken en de kans is groot dat je het bij ander werk ook niet naar je zin zal hebben. Een van de kenmerken van een depressie is natuurlijk dat je veel meer denkt vanuit het negatieve dan vanuit het positieve en ik elke baan zijn negatieven te vinden die door een depressie uitvergroot kunnen worden.
Ik zou je dus niet adviseren om ander werk te gaan zoeken maar juist om nog even te blijven waar je zit. Een nieuwe baan met uitdagendere taken kost juist nog meer energie, en dat heb je nu even niet. En bovendien, als het weer tegen zou vallen dat kan dat ook nog eens een aanslag zijn op je zelfvertrouwen mbt het werk.
Of je er over moet praten, weet ik niet. Dat ligt er aan of jij je daar veilig genoeg voor voelt bij je baas en je collega's. Mocht als je er wel over gaan praten, dan adviseer ik je om het inderdaad bij jezelf te houden. Geef aan dat je een moeilijke periode door maakt en helemaal niet lekker in je vel zit. Maar ook dat je graag wilt blijven werken en om die reden gewoon wel elke keer aanwezig bent. En benoem dat je al hulp hebt gezocht en dat je hard met jezelf aan het werk bent, dat vinden werkgevers vaak erg belangrijk.
Ik denk niet dat dit zwak overkomt, maar juist heel sterk. Net wat je zegt, als je een gebroken been hebt dan vertel je het toch ook? Ik zou zelf, als werkgever, juist heel erg blij zijn als iemand het me verteld en hem/haar proberen daar zo goed mogelijk in te steunen. Het kan een goede werkgever/werknemer relatie opbouwen voor het leven, als je met dit soort dingen beiden goed om kunt gaan.
Ik wens je veel sterkte!
woensdag 6 februari 2008 om 11:37
Nummerzoveel: er zit inderdaad wat in dat als ik nu een andere baan zou vinden het misschein wat te veel gevraagd is van mij op dit moment.
Aan de andere kant...ik heb inspiratie nodig! En in mijn huidige baan is die ver te zoeken. Ook is het werk gewoon onder mijn niveau, ik realiseerde me van de week dat ik eigenlijk dezelfde taken uitvoer als die ik uitvoerde toen ik een starter was. En dat is inmiddels meer dan 4 jaar geleden. Dat is toch triest? Mijn hoofd heeft het nodig om dingen te doen die ik interessant vind en waarbij ik na moet denken. Mijn huidige werk biedt dat niet.
Ik overweeg het probleem nog steeds te bespreken met de directie. Tegelijkertijd denk ik: wat heb ik daar aan? Wordt het daar beter van? Of druk ik alleen maar een stempel op mezelf door dat te doen?
In ieder geval houd ik de vacatures goed in de gaten en is het toch wel mijn voornemen om ander werk te vinden. Maar tot die tijd is het verdomd zwaar af en toe om de dagen door te komen (klinkt wat overdreven, maar zo voelt het nou eenmaal op het moment)
Aan de andere kant...ik heb inspiratie nodig! En in mijn huidige baan is die ver te zoeken. Ook is het werk gewoon onder mijn niveau, ik realiseerde me van de week dat ik eigenlijk dezelfde taken uitvoer als die ik uitvoerde toen ik een starter was. En dat is inmiddels meer dan 4 jaar geleden. Dat is toch triest? Mijn hoofd heeft het nodig om dingen te doen die ik interessant vind en waarbij ik na moet denken. Mijn huidige werk biedt dat niet.
Ik overweeg het probleem nog steeds te bespreken met de directie. Tegelijkertijd denk ik: wat heb ik daar aan? Wordt het daar beter van? Of druk ik alleen maar een stempel op mezelf door dat te doen?
In ieder geval houd ik de vacatures goed in de gaten en is het toch wel mijn voornemen om ander werk te vinden. Maar tot die tijd is het verdomd zwaar af en toe om de dagen door te komen (klinkt wat overdreven, maar zo voelt het nou eenmaal op het moment)
vrijdag 8 februari 2008 om 18:21
Labamboeh, ook ik heb gewerkt met een (zware) depressie. En ook ik denk dat je onvrede vwb je werk, voor een groot deel hieruit voortkomt. Ik werk er nu na mijn depressie nog steeds, m'n droombaan is het niet, maar ik ga er niet meer naartoe met de gedachte "ik wil weg!!" Als ik jou was, zou ik in ieder geval een beetje open kaart spelen met je werkgever. Dus niet alle ns en outs over die depressie vertellen, maar wel zeggen dat geconstateerd is dat je last hebt van een depressie en dat je daardoor tijdelijk wat minder lekker in je vel zit en iets minder goed presteert. Ben je onder behandeling, en/of krijg je antidepressiva? Vertel dat er dan zeker bij! Je werkgever wee dan dat je even iets onder je kunnen zit, maar er alles aan doet om aan je herstel te werken. En dat je niet iemand bent die zich snel ziekmeldt. (Ik moest me overigens uiteindelijk wel ziekmelden, ben er best lang uitgeweest. Maar omdat mijn werkgever op de hoogte was, heb ik alle ruimte en begrip gekregen. M'n baas kwam zelfs na een paar maanden bij me op visite 
met een fruitmandje namens alle collegae)
met een fruitmandje namens alle collegae)
zaterdag 9 februari 2008 om 18:24
Ik ben gevoelig voor depressiviteit. De laatste jaren ben ik sowieso gevoelig, vanwege gezondheidsklachten ed. Als ik werk heb waarin ik word uitgedaagd en geïnspireerd, ik mensen om me heen heb waarmee het klikt en waarmee ik op dezelfde golflengte zit, kan ik me ondanks de lichamelijke klachten tevreden en vrij gelukkig voelen.
Als ik werk doe wat voor mijn gevoel beneden mijn niveau ligt, en/of ik veel met mensen te maken heb die ik niet mag, neig ik naar depressiviteit. En ja, dat ligt dan aan mijn gevoeligheid en niet aan de omstandheden. Ik werd op die manier gedwongen werk te vinden waarbij ik me goed voelde, en mensen die mij geen prettig gevoel geven enigszins te mijden.
Moraal van het verhaal: ik kan me dan weer wél voorstellen dat nu jij last hebt van depressiviteit, dit verergerd kan worden door een werksituatie die niet voegt, en dat je situatie kan verbeteren door een baan te vinden die jou uitdaagt en inspireert. Ik begrijp ook dat het moeilijk is stappen te ondernemen als je depressief bent, en ook dat een nieuwe functie dan veel van je vraagt.
Ik heb verder geen tips, maar wilde zeggen dat bij mij, in tegenstelling tot andere forumers, een bepaalde werksituatie wel depressiviteit kan versterken of in stand kan houden.
Volgens mij heb ik weer drie keer hetzelfde in één alinea getypt, het is tijd voor een late middagdut
.
Ik wens je heel veel sterkte.
Als ik werk doe wat voor mijn gevoel beneden mijn niveau ligt, en/of ik veel met mensen te maken heb die ik niet mag, neig ik naar depressiviteit. En ja, dat ligt dan aan mijn gevoeligheid en niet aan de omstandheden. Ik werd op die manier gedwongen werk te vinden waarbij ik me goed voelde, en mensen die mij geen prettig gevoel geven enigszins te mijden.
Moraal van het verhaal: ik kan me dan weer wél voorstellen dat nu jij last hebt van depressiviteit, dit verergerd kan worden door een werksituatie die niet voegt, en dat je situatie kan verbeteren door een baan te vinden die jou uitdaagt en inspireert. Ik begrijp ook dat het moeilijk is stappen te ondernemen als je depressief bent, en ook dat een nieuwe functie dan veel van je vraagt.
Ik heb verder geen tips, maar wilde zeggen dat bij mij, in tegenstelling tot andere forumers, een bepaalde werksituatie wel depressiviteit kan versterken of in stand kan houden.
Volgens mij heb ik weer drie keer hetzelfde in één alinea getypt, het is tijd voor een late middagdut
. Ik wens je heel veel sterkte.
