Werk & Studie
alle pijlers
werk én studie, ik kan niet meer
zondag 28 oktober 2007 om 09:21
Hoi allemaal,
afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst op mijn werk "ingestort". Ik werk op een middelbare school, als muziekjuf, en ben bezig met een tweede studie. Ik werk 2 dagen per week, en studeer de overige 5 dagen per week. Dit is mijn tweede jaar dat ik deze combinatie heb. Ik kom net niet rond, en leen dus geld bij.
Mijn studie vind ik geweldig, maar wat is het zwaar. Ik doe een conservatorium-opleiding, waarin altijd meer inzet, meer zelfstudie, meer discipline wordt geeist. Na een jaar weet mijn docent eindelijk dat ik ook nog werk, en heeft hij dat min of meer geaccepteerd ("nee, ik kan me niet ziek melden, ook niet één keertje, ik kan niet meer studeren"). Nouja, neem maar aan dat het een gevecht was om dat duidelijk te krijgen. Ik heb nooit op een vast tijdstip les, moet regelmatig 's avonds komen opdraven, en heb meestal ook op zaterdag, soms op zondag lessen of -verplichte- concerten. Ik vind m'n studie geweldig, leer iedere dag wat bij, maar het is heel zwaar. Eigenlijk meer dan fulltime, en ik prop het in m'n week.
Met m'n studie kan ik vrijwel niets. Het is hartstikke leuk, maar ik word niet opgeleid voor een reële arbeidsmarkt. Het is één grote luchtbel, en wat ik er feitelijk mee wil -lesgeven-, kan ik nu ook al. Wat niet wil zeggen dat ik er verder niets mee wil -muzikale ontwikkeling, ontplooing etc. Maar wat betreft toekomstperspectief is dat echt alleen voor mijn eigen plezier.
Mijn baan vind ik geweldig. De leerlingen zijn leuk, ik kan echt wel wat met ze. Mijn collega's zijn super en behulpzaam. Maar ik sta al een tijdje zo afwezig en moe voor de klas. Vrijdag ben ik in de pauze ingestort, niet waar leerlingen bij waren. Andere collega's hebben mijn klassen opgevangen en weggestuurd. Ik ben té moe, ik kan niet meer.
Ik moet nu beslissingen gaan nemen, want m'n studie duurt nog 2,5 jaar:
-minder gaan werken (wíl ik niet, kan financieel ook niet)
-stoppen met studie (wíl ik niet!)
-minder tijd in studie steken (één groot conflict met docent waiting to happen?!)
-schrappen op andere dingen (wat dan?)
Ik zit alweer huilend te typen, voel me kut, en heb in een ander document m'n lessen voor morgen klaarstaan. Ik kan zo niet door. Help?
afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst op mijn werk "ingestort". Ik werk op een middelbare school, als muziekjuf, en ben bezig met een tweede studie. Ik werk 2 dagen per week, en studeer de overige 5 dagen per week. Dit is mijn tweede jaar dat ik deze combinatie heb. Ik kom net niet rond, en leen dus geld bij.
Mijn studie vind ik geweldig, maar wat is het zwaar. Ik doe een conservatorium-opleiding, waarin altijd meer inzet, meer zelfstudie, meer discipline wordt geeist. Na een jaar weet mijn docent eindelijk dat ik ook nog werk, en heeft hij dat min of meer geaccepteerd ("nee, ik kan me niet ziek melden, ook niet één keertje, ik kan niet meer studeren"). Nouja, neem maar aan dat het een gevecht was om dat duidelijk te krijgen. Ik heb nooit op een vast tijdstip les, moet regelmatig 's avonds komen opdraven, en heb meestal ook op zaterdag, soms op zondag lessen of -verplichte- concerten. Ik vind m'n studie geweldig, leer iedere dag wat bij, maar het is heel zwaar. Eigenlijk meer dan fulltime, en ik prop het in m'n week.
Met m'n studie kan ik vrijwel niets. Het is hartstikke leuk, maar ik word niet opgeleid voor een reële arbeidsmarkt. Het is één grote luchtbel, en wat ik er feitelijk mee wil -lesgeven-, kan ik nu ook al. Wat niet wil zeggen dat ik er verder niets mee wil -muzikale ontwikkeling, ontplooing etc. Maar wat betreft toekomstperspectief is dat echt alleen voor mijn eigen plezier.
Mijn baan vind ik geweldig. De leerlingen zijn leuk, ik kan echt wel wat met ze. Mijn collega's zijn super en behulpzaam. Maar ik sta al een tijdje zo afwezig en moe voor de klas. Vrijdag ben ik in de pauze ingestort, niet waar leerlingen bij waren. Andere collega's hebben mijn klassen opgevangen en weggestuurd. Ik ben té moe, ik kan niet meer.
Ik moet nu beslissingen gaan nemen, want m'n studie duurt nog 2,5 jaar:
-minder gaan werken (wíl ik niet, kan financieel ook niet)
-stoppen met studie (wíl ik niet!)
-minder tijd in studie steken (één groot conflict met docent waiting to happen?!)
-schrappen op andere dingen (wat dan?)
Ik zit alweer huilend te typen, voel me kut, en heb in een ander document m'n lessen voor morgen klaarstaan. Ik kan zo niet door. Help?
zondag 28 oktober 2007 om 09:26
Jeetje muziekmeisje,
wat vervelend voor je! Je studie is zwaar en mijn ervaring is dat voor klas staan ook zwaar is! Misschien is deze combinatie niet zo handig? Voor het geld hoef je het niet te doen in het onderwijs, is er niet ergens anders een baan vrij voor 2 dagen waar je geen werk thuis hebt?
Verder vroeg ik mij af of je dit al echt een keer goed hebt besproken op je opleiding? Misschien kunnen zij je wel helpen of of je werk?
Succes juffertje
wat vervelend voor je! Je studie is zwaar en mijn ervaring is dat voor klas staan ook zwaar is! Misschien is deze combinatie niet zo handig? Voor het geld hoef je het niet te doen in het onderwijs, is er niet ergens anders een baan vrij voor 2 dagen waar je geen werk thuis hebt?
Verder vroeg ik mij af of je dit al echt een keer goed hebt besproken op je opleiding? Misschien kunnen zij je wel helpen of of je werk?
Succes juffertje
Een zoon!
zondag 28 oktober 2007 om 10:02
Meid, wat akelig.
Ik heb zelf een kunstvakopleiding gedaan en ik snap heel goed dat de combinatie met een baan veel te zwaar is. Ik vind het al heel knap dat je het tot nu toe hebt volgehouden.
Eigenlijk denk ik dat je eerst eens goed zou moeten uitrusten, voor je dit soort moeilijke beslissingen neemt. Maar ja, daar heb je misschien de ruimte niet voor? Kun je je niet een week ziek melden? Ja, ik weet dat not done is op een school en in de muziek, maar als je griep had zou je ook thuis moeten blijven. En als je echt een burn out krijgt, ben je een paar jaar bezig met opkrabbelen, in plaats van een week.
Met de beslissing wel of niet stoppen met de studie kan ik je niet helpen. Ik heb mijn studie afgemaakt en ik doe er weinig mee, maar als ik hem niet had afgemaakt had ik waarschijnlijk altijd spijt gehad. Kun je niet een jaar pauze nemen, en dan volgend jaar weer verder?
Zijn er andere taken die je kunt uitbesteden? Heb je bijvoorbeeld een vriendin die elke avond kookt en voor wie het geen moeite is een extra prakje voor jou te maken? Heb je een huishoudster?
Ik heb zelf een kunstvakopleiding gedaan en ik snap heel goed dat de combinatie met een baan veel te zwaar is. Ik vind het al heel knap dat je het tot nu toe hebt volgehouden.
Eigenlijk denk ik dat je eerst eens goed zou moeten uitrusten, voor je dit soort moeilijke beslissingen neemt. Maar ja, daar heb je misschien de ruimte niet voor? Kun je je niet een week ziek melden? Ja, ik weet dat not done is op een school en in de muziek, maar als je griep had zou je ook thuis moeten blijven. En als je echt een burn out krijgt, ben je een paar jaar bezig met opkrabbelen, in plaats van een week.
Met de beslissing wel of niet stoppen met de studie kan ik je niet helpen. Ik heb mijn studie afgemaakt en ik doe er weinig mee, maar als ik hem niet had afgemaakt had ik waarschijnlijk altijd spijt gehad. Kun je niet een jaar pauze nemen, en dan volgend jaar weer verder?
Zijn er andere taken die je kunt uitbesteden? Heb je bijvoorbeeld een vriendin die elke avond kookt en voor wie het geen moeite is een extra prakje voor jou te maken? Heb je een huishoudster?
zondag 28 oktober 2007 om 10:18
Goeie morgen Muziekmeisje,
als je over je werk schrijft ben je zo positief. Dan straal je volgens mij helemaal. Klinkt zo leuk en positief.
Over je studie ben je nogal negatief, je weet eigenlijk zelf wel dat je ermee zou moeten stoppen.
Zonder studie sta je niet meer moe voor de klas en kun je gaan genieten van het overbrengen van je kennis aan je leerlingen en je hebt leuke collega's. Geen studieschuld meer!
Kun je op de school niet meer uren aan de slag?
Heel veel succes met het maken van een keuze, want die zul je toch moeten maken. Denk om jezelf, niemand anders doet het!
Sterkte!
Munadiz
als je over je werk schrijft ben je zo positief. Dan straal je volgens mij helemaal. Klinkt zo leuk en positief.
Over je studie ben je nogal negatief, je weet eigenlijk zelf wel dat je ermee zou moeten stoppen.
Zonder studie sta je niet meer moe voor de klas en kun je gaan genieten van het overbrengen van je kennis aan je leerlingen en je hebt leuke collega's. Geen studieschuld meer!
Kun je op de school niet meer uren aan de slag?
Heel veel succes met het maken van een keuze, want die zul je toch moeten maken. Denk om jezelf, niemand anders doet het!
Sterkte!
Munadiz
zondag 28 oktober 2007 om 10:37
Hoi allemaal, bedankt voor jullie reacties... Ik heb net met mijn pianodocent gesproken, en heb een weekje "studievrij". Hij was er niet blij mee, maar m'n volgende les is pas over 3 weken. Dus hij denkt: nu een weekje niet, en dan twee weken extra hard aan de slag... Nouja, in ieder geval heb ik toestemming om even niets te doen. Mss geeft dat wat ruimte.
Juffertje: ik vind dit werk écht leuk, en hier ben ik in m'n vorige opleiding voor opgeleid. Het is zwaar, maar ik denk dat het probleem nu echt in m'n studie ligt, dat werk, daar wil ik echt mee door. Ik heb vrijdag met een van de docentbegeleiders gesproken, en zit voorlopig weer in de begeleiding, maar dit keer niet voor lesgeven, maar voor 'mezelf'.
Korenwolf: ik ben al zo lang druk, dat ik nauwelijks meer weet hoe dat moet, uitrusten. Maar mss deze week; niet studeren, scheelt echt al zeeën van tijd. Maar het is ook wat je zegt: als ik nu stop, kan ik het waarschijnlijk nooit meer oppakken, en heb ik eeuwig spijt. En ik vind het nog steeds leuk en leerzaam... maar gewoon te veel.
Munadiz: je hebt gelijk, op m'n werk weet ik tenminste waar ik het voor doe. Die studie, da's alleen voor mezelf, en niemand die daar ooit wat aan gaat hebben. En toch... Ik houd heel erg van m'n instrument, wil er zo graag beter op worden.
Ik weet het echt nog niet, maar word helemaal gek van mezelf. Ik zit nu alweer te relativeren "ach, zo druk is het toch niet, even een weekje opladen, en dan gewoon weer verder, over 9 weken alweer kerstvakantie. Kom op, feitelijk ben ik echt niet de héle dag bezig, stel je eens niet zo aan zeg, gewoon nog even doorbijten". Maar dat werkt echt niet meer.
Zucht. Ik ga naar de kerk. Een goed voornemen dat ik alweer een jaar had staan, maar waar ik nooit tijd voor had.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben er nog lang niet uit, maar vind het wel heel fijn feedback te krijgen...
Juffertje: ik vind dit werk écht leuk, en hier ben ik in m'n vorige opleiding voor opgeleid. Het is zwaar, maar ik denk dat het probleem nu echt in m'n studie ligt, dat werk, daar wil ik echt mee door. Ik heb vrijdag met een van de docentbegeleiders gesproken, en zit voorlopig weer in de begeleiding, maar dit keer niet voor lesgeven, maar voor 'mezelf'.
Korenwolf: ik ben al zo lang druk, dat ik nauwelijks meer weet hoe dat moet, uitrusten. Maar mss deze week; niet studeren, scheelt echt al zeeën van tijd. Maar het is ook wat je zegt: als ik nu stop, kan ik het waarschijnlijk nooit meer oppakken, en heb ik eeuwig spijt. En ik vind het nog steeds leuk en leerzaam... maar gewoon te veel.
Munadiz: je hebt gelijk, op m'n werk weet ik tenminste waar ik het voor doe. Die studie, da's alleen voor mezelf, en niemand die daar ooit wat aan gaat hebben. En toch... Ik houd heel erg van m'n instrument, wil er zo graag beter op worden.
Ik weet het echt nog niet, maar word helemaal gek van mezelf. Ik zit nu alweer te relativeren "ach, zo druk is het toch niet, even een weekje opladen, en dan gewoon weer verder, over 9 weken alweer kerstvakantie. Kom op, feitelijk ben ik echt niet de héle dag bezig, stel je eens niet zo aan zeg, gewoon nog even doorbijten". Maar dat werkt echt niet meer.
Zucht. Ik ga naar de kerk. Een goed voornemen dat ik alweer een jaar had staan, maar waar ik nooit tijd voor had.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben er nog lang niet uit, maar vind het wel heel fijn feedback te krijgen...
zondag 28 oktober 2007 om 10:51
Nou, dat zeg ik niet echt - volgens mij kun je het prima later weer oppakken. Als je een tijdje gewerkt hebt, heb je vaak wat reserve opgebouwd (geld), waarmee je dan weer een tijd zou kunnen studeren. Ook kun je bijvoorbeeld een jaar pauze nemen.
Ik weet wel wat ze altijd zeggen: stilstand is achteruitgang. Maar er zijn meer manieren om te studeren, en er zijn meer tempo's (tempi?) waarin je vooruit zou kunnen gaan. Dat hoef je niet door de opleiding te laten bepalen.
Is het conservatorium de enige plek waar je op dat niveau les kunt krijgen? Kun je niet een prive-docent vinden, bij wie je in eigen tempo kunt studeren?
Ik heb ontdekt dat oplossingen zich eigenlijk altijd vanzelf aandienen. Als je niet probeert ze te forceren, en gewoon een paar weken wacht. Waarschijnlijk wordt het je dan vanzelf duidelijk wat je moet doen. En waarschijnlijk weet je het nu "ergens" ook al, maar ben je nog teveel aan het beredeneren en argumenteren.
Als je nu, zonder ook maar een tel na te denken, zou zeggen wat je het best kan doen, wat is dat dan?
zondag 28 oktober 2007 om 10:52
Zoiets als een conservatorium bieden ze zeker niet in deeltijd he? Dat is waarschijnlijk alles of niets?
Als ik het goed begrijp is je toekomstbeeld voor jezelf in ieder geval voor de klas staan en dat doe je nu al en daar geniet je van. Het conservatorium is voor jou meer een soort droom lijkt het wel, misschien een stukje perfectionisme met betrekking tot het kunnen bespelen van je instrument.
Ga voor jezelf eens na of het inderdaad perfectionisme is om op deze manier met je instrument te kunnen omgaan. Ga voor jezelf ook na wat je met muziek en je instrument wilt: wil je ervan genieten of wil je de (sub)top bereiken?
Als je het doet uit perfectionisme, dan raad ik je aan om daar vooral niet mee door te gaan.... dat is in mijn ogen nooit een goede drijfveer als dat je in een burn out kan helpen terwijl je eigenlijk wellicht niet eens een doel voor ogen hebt met het beter kunnen zijn op je instrument.
Als ik het goed begrijp is je toekomstbeeld voor jezelf in ieder geval voor de klas staan en dat doe je nu al en daar geniet je van. Het conservatorium is voor jou meer een soort droom lijkt het wel, misschien een stukje perfectionisme met betrekking tot het kunnen bespelen van je instrument.
Ga voor jezelf eens na of het inderdaad perfectionisme is om op deze manier met je instrument te kunnen omgaan. Ga voor jezelf ook na wat je met muziek en je instrument wilt: wil je ervan genieten of wil je de (sub)top bereiken?
Als je het doet uit perfectionisme, dan raad ik je aan om daar vooral niet mee door te gaan.... dat is in mijn ogen nooit een goede drijfveer als dat je in een burn out kan helpen terwijl je eigenlijk wellicht niet eens een doel voor ogen hebt met het beter kunnen zijn op je instrument.
zondag 28 oktober 2007 om 12:47
Wat een moeilijke keuze!! Ik zelf doe ook een HBO opleiding en werk daar 40 uur in de week bij maar mijn studie is te combineren met mijn baan. Het is wel heel zwaar ja. Maar in jou geval zijn er bijna geen keuzes! Je moet blijven werken vanwege je inkomen, je studie vind je veels te leuk. kan je niet werk zoeken in de richting waarin je nu studeert? of is daar helemaal geen werk in te vinden? Een studie doen is hardstikke leuk, mega zwaar maar het moet wel voldoening opleveren. En in jouw geval lijkt het mij een haast onmogelijke opgave. Is er geen andere oplossing dat je meer gaat werken en je studie beperkt tot een deeltijd variant? Als dat mogelijk is? Straks heb je je studie af en een mega hoge schulden post en ben je miscchien wel helemaal opgebrand... Ik wens je veel succes bij het nemen van een beslissing!!
zondag 28 oktober 2007 om 18:54
Korenwolf: als ik m'n docent zeg dat ik een jaar er tussenuit wil, wil hij me geen les meer geven. Het is een beetje een raar soort instituut, maar je doet alleen aan "rustpauzes" wanneer je last van blessures hebt. Leraar zegt spring, ik vraag hoe hoog. Deze week vrij is al echt buitengewoon.
Priveles zou kunnen, maar dan vallen alle ensembles, groepslessen enzo weg, die echt wel verschil maken, die mij echt wel een betere muzikant maken... Owja, en priveles van dit soort docenten is écht niet te betalen (minstens E150,- per uur
).
Zonder na te denken wat ik zou willen? Doorbijten en alles kunnen behappen. Keihard studeren en werken en dat volhouden.
Korenwolf, wat voor opleiding heb je gedaan (als je dat wilt vertellen)?
Kiks: de (sub)top ga ik niet bereiken. Daar ben ik te oud voor, daar studeer ik te weinig voor en daar ga ik ook helemaal niet voor. Ik wil les geven op mijn instrument, en veel samenspelen. Daarbij wil ik wel dat ik veel beter thuis ben in verschillende stijlen, dat mijn techniek geen belemmering meer is, dat ik dus beter onderlegd ben. Dat bedoel ik eigenlijk met "beter worden". Lesgeven kan ik zeker al wel, maar daar denk ik ook nog in te kunnen groeien. Ik kan er zeker niet m'n brood mee gaan verdienen, maar het is zeker wel iets waar ik veel uit denk te kunnen halen. Perfectionistisch ben ik zeker ook, en dat wordt door alle individuele lessen zeker versterkt; iedereen eist het voor jou maximaal haalbare. En ik zou het mezelf heel erg kwalijk nemen als ik dit niet blijk te "kunnen" afmaken. Ook een stukje trots dus.
Norma: conservatorium kan niet echt in deeltijd. De "hoofdvakles", instrumentale les dus, is individueel, en kost dus behoorlijk wat geld. Je hebt gewoon maar 4 jaar 'recht' op les. Sommige studenten lopen wel eens wat uit met de losse vakken eromheen, maar dat scheelt maar heel weinig tijd. Hoe doe jij dat, 40 uur werk en studie?
Ik geef trouwens al wel wat lesjes op mijn instrument, maar in die branche wordt steeds meer bezuinigd. Het middelbaar onderwijs is een veel solidere werkgever, en betaalt ook beter :-). Enne... maakt niet uit hoeveel instrumentale les ik geef, ik moet gewoon heel veel uren zelf studeren, daar kan ik niet op schrappen...
Ik zou vandaag niet studeren, maar binnen een uur was ik toch achter m'n instrument gekropen. Oude stukken gespeeld, heerlijk... Gewoon lekker spelen, niet te kritisch zijn, gewoon gaan. Mén, wat is dit lastig. En morgen weer fris voor de klas.
Ik ben er nog lang niet uit.
Priveles zou kunnen, maar dan vallen alle ensembles, groepslessen enzo weg, die echt wel verschil maken, die mij echt wel een betere muzikant maken... Owja, en priveles van dit soort docenten is écht niet te betalen (minstens E150,- per uur
).Zonder na te denken wat ik zou willen? Doorbijten en alles kunnen behappen. Keihard studeren en werken en dat volhouden.
Korenwolf, wat voor opleiding heb je gedaan (als je dat wilt vertellen)?
Kiks: de (sub)top ga ik niet bereiken. Daar ben ik te oud voor, daar studeer ik te weinig voor en daar ga ik ook helemaal niet voor. Ik wil les geven op mijn instrument, en veel samenspelen. Daarbij wil ik wel dat ik veel beter thuis ben in verschillende stijlen, dat mijn techniek geen belemmering meer is, dat ik dus beter onderlegd ben. Dat bedoel ik eigenlijk met "beter worden". Lesgeven kan ik zeker al wel, maar daar denk ik ook nog in te kunnen groeien. Ik kan er zeker niet m'n brood mee gaan verdienen, maar het is zeker wel iets waar ik veel uit denk te kunnen halen. Perfectionistisch ben ik zeker ook, en dat wordt door alle individuele lessen zeker versterkt; iedereen eist het voor jou maximaal haalbare. En ik zou het mezelf heel erg kwalijk nemen als ik dit niet blijk te "kunnen" afmaken. Ook een stukje trots dus.
Norma: conservatorium kan niet echt in deeltijd. De "hoofdvakles", instrumentale les dus, is individueel, en kost dus behoorlijk wat geld. Je hebt gewoon maar 4 jaar 'recht' op les. Sommige studenten lopen wel eens wat uit met de losse vakken eromheen, maar dat scheelt maar heel weinig tijd. Hoe doe jij dat, 40 uur werk en studie?
Ik geef trouwens al wel wat lesjes op mijn instrument, maar in die branche wordt steeds meer bezuinigd. Het middelbaar onderwijs is een veel solidere werkgever, en betaalt ook beter :-). Enne... maakt niet uit hoeveel instrumentale les ik geef, ik moet gewoon heel veel uren zelf studeren, daar kan ik niet op schrappen...
Ik zou vandaag niet studeren, maar binnen een uur was ik toch achter m'n instrument gekropen. Oude stukken gespeeld, heerlijk... Gewoon lekker spelen, niet te kritisch zijn, gewoon gaan. Mén, wat is dit lastig. En morgen weer fris voor de klas.
Ik ben er nog lang niet uit.
zondag 28 oktober 2007 om 22:28
Pfoeh, muziekmeisje... Het eerste wat ik dacht was 'wat een arrogantie'. Van die docenten dus. Ze zijn ongetwijfeld goed in hun vak, en kunnen jou heel veel leren, maar die houding van 'je zet je 600% in, alles moet wijken voor Het Vak, en anders wil je kennelijk niet genoeg'. Bah.
Want uit alles spreekt dat je wél wil. En dat je ook al een hele poos onmogelijk hard gewerkt hebt. Dat je zo ver bent gekomen, dat zegt al heel wat over je wilskracht een doorzettingsvermogen. Ga daar alsjeblieft niet aan twijfelen. En ik vind het ontzettend goed van je dat je concrete maatregelen neemt nu, weekje studievrij, de begeleiding. Ik denk dat het spelen op je instrument zoals je dat vandaag hebt gedaan, dus zonder de dwang van 'ik Moet Studeren' juist heel ontspannend voor je werkt. Gewoon lekker doen dus! En verder, behalve de 2 dagen werken, deze week even alleen maar doen waar je zelf zin in hebt. Oók als dat de hele dag in je bed liggen is. Niet schuldig over voelen.
Wat je precies moet doen kan ik je niet vertellen. Wél dat mijn ervaring dezelfde is als die van Korenwolf. Het komt altijd wel goed, het wordt vanzelf wel duidelijk wat je moet doen. Ik ben overspannen geraakt, zag het niet meer zitten in mijn baan, geen idee meer wat ik wel wilde, en toen opeens wel: ik ga weer studeren. Dat houdt ook in dat ik weer bij mijn ouders ga wonen (na bijna 10 jaar), dat ik financieel flink inlever, dat ik wéér naar een andere kant van het land verkas... 1001 redenen dus om het niet te doen. Maar ik doe het wel, want dit is voor mij de juiste keuze. Met deze studie kan ik wel 'iets worden', maar ik doe het toch vooral omdat ik het zelf razend interessant vind (en studeren leuk vind). Dat is heel in het kort mijn verhaal, waarmee ik wil aangeven dat oplossingen soms in erg onverwachte hoeken liggen.
Verder kan ik je aanraden om er met mensen over te praten die dicht bij je staan (dus die je niet zoveel hoeft uit te leggen, ik heb bijv. veel met mijn ouders gepraat). Al pratende krijg je vaak zelf ideeën, maar ook andere mensen kunnen je op ideeën brengen. Laat je fantasie de vrije loop gaan en je in eerste instantie nog niet al te veel belemmeren door praktische bezwaren. Daar is vaak wel een mouw aan te passen.
En is er misschien binnen de opleiding iemand (mede-student of docent of studie-adviseur of...) waar je eens mee zou kunnen brainstormen?
Je hebt een hele sterke en positieve uitstraling, vind ik, ondanks dat je het nu even niet meer ziet zitten. Je komt er wel, echt. Linksom of rechtsom, en misschien is waar je uitkomt niet wat je van tevoren bedacht had. Maar je komt er wel.
Want uit alles spreekt dat je wél wil. En dat je ook al een hele poos onmogelijk hard gewerkt hebt. Dat je zo ver bent gekomen, dat zegt al heel wat over je wilskracht een doorzettingsvermogen. Ga daar alsjeblieft niet aan twijfelen. En ik vind het ontzettend goed van je dat je concrete maatregelen neemt nu, weekje studievrij, de begeleiding. Ik denk dat het spelen op je instrument zoals je dat vandaag hebt gedaan, dus zonder de dwang van 'ik Moet Studeren' juist heel ontspannend voor je werkt. Gewoon lekker doen dus! En verder, behalve de 2 dagen werken, deze week even alleen maar doen waar je zelf zin in hebt. Oók als dat de hele dag in je bed liggen is. Niet schuldig over voelen.
Wat je precies moet doen kan ik je niet vertellen. Wél dat mijn ervaring dezelfde is als die van Korenwolf. Het komt altijd wel goed, het wordt vanzelf wel duidelijk wat je moet doen. Ik ben overspannen geraakt, zag het niet meer zitten in mijn baan, geen idee meer wat ik wel wilde, en toen opeens wel: ik ga weer studeren. Dat houdt ook in dat ik weer bij mijn ouders ga wonen (na bijna 10 jaar), dat ik financieel flink inlever, dat ik wéér naar een andere kant van het land verkas... 1001 redenen dus om het niet te doen. Maar ik doe het wel, want dit is voor mij de juiste keuze. Met deze studie kan ik wel 'iets worden', maar ik doe het toch vooral omdat ik het zelf razend interessant vind (en studeren leuk vind). Dat is heel in het kort mijn verhaal, waarmee ik wil aangeven dat oplossingen soms in erg onverwachte hoeken liggen.
Verder kan ik je aanraden om er met mensen over te praten die dicht bij je staan (dus die je niet zoveel hoeft uit te leggen, ik heb bijv. veel met mijn ouders gepraat). Al pratende krijg je vaak zelf ideeën, maar ook andere mensen kunnen je op ideeën brengen. Laat je fantasie de vrije loop gaan en je in eerste instantie nog niet al te veel belemmeren door praktische bezwaren. Daar is vaak wel een mouw aan te passen.
En is er misschien binnen de opleiding iemand (mede-student of docent of studie-adviseur of...) waar je eens mee zou kunnen brainstormen?
Je hebt een hele sterke en positieve uitstraling, vind ik, ondanks dat je het nu even niet meer ziet zitten. Je komt er wel, echt. Linksom of rechtsom, en misschien is waar je uitkomt niet wat je van tevoren bedacht had. Maar je komt er wel.
-
maandag 29 oktober 2007 om 12:23
Hoi! Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar mn zusje wel. Zij werkt ook full-time (basisonderwijs) en volgt daarnaast een master-opleiding. Is ook érg druk. Mijn zusje woont alleen, maar eet vaak mee bij mij/mn ouders/ vrienden/ warmt eten op dat mn ouders haar meegeven.
Verder helpt mn moeder vaak eens in de zoveel tijd met het schoonmaken van haar huis. Op die manier houdt mn zusje tóch nog wat tijd over die ze weer kan besteden aan haar studie.
Ik wil je veel succes wensen! Kan me voorstellen dat je zowel je baan als je studie niet wilt opgeven....
Pien
Verder helpt mn moeder vaak eens in de zoveel tijd met het schoonmaken van haar huis. Op die manier houdt mn zusje tóch nog wat tijd over die ze weer kan besteden aan haar studie.
Ik wil je veel succes wensen! Kan me voorstellen dat je zowel je baan als je studie niet wilt opgeven....
Pien
dinsdag 30 oktober 2007 om 12:31
Goeiemorgen,
gisteren wel weer voor de klas gestaan. Wat kostte dat een energie zeg... Het was ook daarna echt helemaal op. Nu de hele ochtend niets gedaan, boekje gelezen, alleen zit ik mezelf nu aan te praten dat ik me aanstel, dat ik gewoon aan het werk zou moeten gaan. Zucht, ik zit met mezelf te vechten nu.
Time-management, ik weet het niet. Ik werk al met ontzettend veel planningen, afstreeplijstjes etc. Ik plan sportmomenten in, studiemomenten, ook wel ontspanmomenten (maar niet zoveel). Vogens mij staat er gewoon te veel op die planningen...
Ik heb trouwens niet helemaal vrij, alleen van zelfstudie. Ik zit nu alweer op te hikken tegen mijn éne leerling van vanmiddag, 30 minuutjes les. Morgen ook wat groepsrepetities. Maar de grootste bulk is er even af. Nu daar nog van genieten.
Ik kreeg net een heel lief mailtje van m'n leidinggevende; dat hij had gehoord dat ik er even zo doorheen zat en dat hij me aanraadde goed de tijd te nemen, en desnoods wat minder energie in m'n werk te steken... Ik schoot weer helemaal vol.
gisteren wel weer voor de klas gestaan. Wat kostte dat een energie zeg... Het was ook daarna echt helemaal op. Nu de hele ochtend niets gedaan, boekje gelezen, alleen zit ik mezelf nu aan te praten dat ik me aanstel, dat ik gewoon aan het werk zou moeten gaan. Zucht, ik zit met mezelf te vechten nu.
Time-management, ik weet het niet. Ik werk al met ontzettend veel planningen, afstreeplijstjes etc. Ik plan sportmomenten in, studiemomenten, ook wel ontspanmomenten (maar niet zoveel). Vogens mij staat er gewoon te veel op die planningen...
Ik heb trouwens niet helemaal vrij, alleen van zelfstudie. Ik zit nu alweer op te hikken tegen mijn éne leerling van vanmiddag, 30 minuutjes les. Morgen ook wat groepsrepetities. Maar de grootste bulk is er even af. Nu daar nog van genieten.
Ik kreeg net een heel lief mailtje van m'n leidinggevende; dat hij had gehoord dat ik er even zo doorheen zat en dat hij me aanraadde goed de tijd te nemen, en desnoods wat minder energie in m'n werk te steken... Ik schoot weer helemaal vol.
dinsdag 30 oktober 2007 om 12:58
Hm.... eigenlijk moet ikzelf ook werken nu...
Maar ik denk dat je gelijk hebt: time management werkt alleen als je een redelijke hoeveelheid werk in je week hebt gepland. Jij hebt echter een meer dan fulltime studie plus een halve baan in een week gepropt. Dan kun je planningen maken wat je wilt, maar dat gaat gewoon niet.
Ik wou dat ik je een goed advies kon geven maar ik weet het zelf ook niet goed. Wel zou ik je willen vragen een beetje voorzichtig op jezelf te zijn, jezelf niet te veel onder druk te zetten. Als je jezelf te lang te veel onder druk zet, zie je op een gegeven moment de lol niet meer van al die dingen waarvan je nu zo houdt. Dan ben je zo moe, dat je niet eens meer geraakt wordt door muziek... en dan kan je instrument je gestolen worden. Het lijkt me dat je dat te allen tijde wilt voorkomen. Dus misschien liever nu toch wat minder op je tanden bijten en doorzetten, zodat je het plezier in wat je wél kunt doen in elk geval behoudt?
Ik heb overigens kunstacademie gedaan. Lang niet zo zwaar en gedisciplineerd als conservatorium... maar ik moet zeggen dat het me ook ergens wel aantrekkelijk in de oren klinkt, docenten die je zo aansporen als die van jou. Wat ik mij later wel heb afgevraagd van mijn docenten op de academie: wat lulden ze nou over je helemaal inzetten voor de kunst? Ze hadden toch zelf ook een docentenbaantje om de huur te kunnen betalen? Hadden ze niet een wat realistischer, menselijker beeld kunnen schetsen van de kunstpraktijk? Of moesten de studenten soms alles gaan waarmaken wat de docent niet gelukt was?
Hoe zit dat met jouw docenten, denk je?
Maar ik denk dat je gelijk hebt: time management werkt alleen als je een redelijke hoeveelheid werk in je week hebt gepland. Jij hebt echter een meer dan fulltime studie plus een halve baan in een week gepropt. Dan kun je planningen maken wat je wilt, maar dat gaat gewoon niet.
Ik wou dat ik je een goed advies kon geven maar ik weet het zelf ook niet goed. Wel zou ik je willen vragen een beetje voorzichtig op jezelf te zijn, jezelf niet te veel onder druk te zetten. Als je jezelf te lang te veel onder druk zet, zie je op een gegeven moment de lol niet meer van al die dingen waarvan je nu zo houdt. Dan ben je zo moe, dat je niet eens meer geraakt wordt door muziek... en dan kan je instrument je gestolen worden. Het lijkt me dat je dat te allen tijde wilt voorkomen. Dus misschien liever nu toch wat minder op je tanden bijten en doorzetten, zodat je het plezier in wat je wél kunt doen in elk geval behoudt?
Ik heb overigens kunstacademie gedaan. Lang niet zo zwaar en gedisciplineerd als conservatorium... maar ik moet zeggen dat het me ook ergens wel aantrekkelijk in de oren klinkt, docenten die je zo aansporen als die van jou. Wat ik mij later wel heb afgevraagd van mijn docenten op de academie: wat lulden ze nou over je helemaal inzetten voor de kunst? Ze hadden toch zelf ook een docentenbaantje om de huur te kunnen betalen? Hadden ze niet een wat realistischer, menselijker beeld kunnen schetsen van de kunstpraktijk? Of moesten de studenten soms alles gaan waarmaken wat de docent niet gelukt was?
Hoe zit dat met jouw docenten, denk je?
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:11
Je haalt echt het maximale uit jezelf, met dit type docenten. Alleen sta je ook standaard onder druk. Op zich zijn onze docenten trouwens wel echt ook uitvoerende musici; mijn docent woont en concerceert in Wenen, tourt regelmatig door Japan, en heeft een zo belachelijk schema, dat hij niet eens meer tijd heeft om ziek te worden. Lesgeven doet hij vanuit een passie, want hij kan echt wel rondkomen van z'n concerten. En zo zijn er meer, hoewel we idd ook docenten hebben die het net niet gemaakt hebben. Maarja, ik wil het helemaal niet 'maken' op die manier... En mijn docent weet ook welke richting ik op wil; doceren, kamermuziek. Ik heb het wel eens met hem gehad over de "niet bestaande beroepspraktijk", maar dan zei hij dat dit een opleiding voor de Kunsten was, voor het groter goed van de maatschappij ofzo. Muziek is goed voor de ziel en voor de maatschappij. Eehm, yeah right.
Jij hebt uiteindelijk niet je beroep kunnen maken van je opleiding? Ben je heel ergens anders terecht gekomen? En had je dat van tevoren aan zien komen?
Pfoei, ik ben een beetje bang dat dit langer gaat duren dan een paar dagen niksen...
anoniem_10739 wijzigde dit bericht op 30-10-2007 13:13
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:49
Misschien dat ik vanavond even tijd heb om er wat meer over te schrijven.
vrijdag 2 november 2007 om 22:33
Hoi muziekmeisje,
ik begrijp heel goed wat je bedoelt!
Ik ben zelf ook muzikant (al doe ik er nu niet zo veel meer mee omdat ik in TR zit...), heb 3 diploma's gehaald en toelatings examen gedaan voor het conservatorium. Omdat ik wat lichamelijke problemen heb, hebben ze me afgewezen (ze durfden het niet aan)
Ik weet maar al te goed hoe die docenten zijn!!
Mijn muziekleraar was net zo! Toen ik voor m'n C-diploma op moest (ik had daar maar 7 weken voor!!!) zei hij me vaak genoeg: je kan het niet, we kunnen beter stoppen, als je straks langs de bakker komt moet je maar vragen of ze geen baantje voor je hebben...
Hoe vaker/harder hij dat zei, hoe meer ik m'n best ging doen, want ik wist dat ik het WEL kon! En ik kon het!!
Toen m'n toelatingsexamen... Eigenlijk ging het heel goed em ben zelf nog steeds tevrden hoe ik het toen heb gedaan.
Ik heb zoveel gespeeld dat het uiteindelijk ten koste ging van m'n gezondheid. Ik liep stage, moest naar school en alle overige tijd ging in de muziek.
Muziek betekent heel erg veel voor me en ik zou er heel erg graag m'n beroep van hebben gemaakt, maar ben nu ook blij dat ik toen niet aangenomen ben. Ik weet dat ik de opleiding lichamelijk gezien niet had aangekunt, want het is echt heel zwaar!!!
Het is moelijk voor jou om een keuze te maken, want dit is hetgeen wat je het liefste doet!
Maar vergeet jezelf ook niet! Denk aan langer termijn!
ik begrijp heel goed wat je bedoelt!
Ik ben zelf ook muzikant (al doe ik er nu niet zo veel meer mee omdat ik in TR zit...), heb 3 diploma's gehaald en toelatings examen gedaan voor het conservatorium. Omdat ik wat lichamelijke problemen heb, hebben ze me afgewezen (ze durfden het niet aan)
Ik weet maar al te goed hoe die docenten zijn!!
Mijn muziekleraar was net zo! Toen ik voor m'n C-diploma op moest (ik had daar maar 7 weken voor!!!) zei hij me vaak genoeg: je kan het niet, we kunnen beter stoppen, als je straks langs de bakker komt moet je maar vragen of ze geen baantje voor je hebben...
Hoe vaker/harder hij dat zei, hoe meer ik m'n best ging doen, want ik wist dat ik het WEL kon! En ik kon het!!
Toen m'n toelatingsexamen... Eigenlijk ging het heel goed em ben zelf nog steeds tevrden hoe ik het toen heb gedaan.
Ik heb zoveel gespeeld dat het uiteindelijk ten koste ging van m'n gezondheid. Ik liep stage, moest naar school en alle overige tijd ging in de muziek.
Muziek betekent heel erg veel voor me en ik zou er heel erg graag m'n beroep van hebben gemaakt, maar ben nu ook blij dat ik toen niet aangenomen ben. Ik weet dat ik de opleiding lichamelijk gezien niet had aangekunt, want het is echt heel zwaar!!!
Het is moelijk voor jou om een keuze te maken, want dit is hetgeen wat je het liefste doet!
Maar vergeet jezelf ook niet! Denk aan langer termijn!
zaterdag 3 november 2007 om 12:09
Hey, Muziekmeisje, ik heb ongeveer hetzelfde gedaan als jij. Vroeger jazzzang gestudeerd en onlangs afgestudeerd 1ste graads schoolmuziek. Ik sta nu 4 jaar voor de klas ( VO).
Ik heb destijds mijn baan in het onderwijs gezocht, omdat ik als zangeres geen droog brood verdiende. Ik heb wel een tijdje heel commercieel werk gedaan ( bruiloftband) maar had daar schoon genoeg van. Ik wilde geen concessies meer doen op kunstgebied.
Maar mijn werkgever wilde wel dat ik dan mijn bevoegdheid om voor de klas te staan haalde. En dat heb ik dus gedaan. De ( deeltijd) opleiding duurde twee jaar, al die tijd ging ik maandagavond naar het conservatorium ( in Den Haag) en daarvoor reed ik 160 km. Ik woon nl in Oost NL...
Vier dagen per week gaf ik les.
Heel, heel erg zwaar. Maar ik moest wel en had ook een eindtermijn in zicht: twee jaar is een periode die te overzien is.
Ik heb mijn examen gedaan in nov 2006, precies een jaar geleden dus. Ik was aan het eind van mijn Latijn. Het had niet langer moeten duren.
Vraag aan jou: moet je misschien veel reizen voor je baan en/of studie? Want lange reistijd maakt het extra zwaar. Hoe is je baan op school, goede sfeer? Goede betrouwbare collega's? Leuke kinderen? Goed leslokaal? Dat laatste is niet onbelangrijk bij een vak als muziek.
Al die randvoorwaarden bepalen de werkbaarheid van je baan en studie. Kun je daar eens wat meer over vertellen?
Ik heb destijds mijn baan in het onderwijs gezocht, omdat ik als zangeres geen droog brood verdiende. Ik heb wel een tijdje heel commercieel werk gedaan ( bruiloftband) maar had daar schoon genoeg van. Ik wilde geen concessies meer doen op kunstgebied.
Maar mijn werkgever wilde wel dat ik dan mijn bevoegdheid om voor de klas te staan haalde. En dat heb ik dus gedaan. De ( deeltijd) opleiding duurde twee jaar, al die tijd ging ik maandagavond naar het conservatorium ( in Den Haag) en daarvoor reed ik 160 km. Ik woon nl in Oost NL...
Vier dagen per week gaf ik les.
Heel, heel erg zwaar. Maar ik moest wel en had ook een eindtermijn in zicht: twee jaar is een periode die te overzien is.
Ik heb mijn examen gedaan in nov 2006, precies een jaar geleden dus. Ik was aan het eind van mijn Latijn. Het had niet langer moeten duren.
Vraag aan jou: moet je misschien veel reizen voor je baan en/of studie? Want lange reistijd maakt het extra zwaar. Hoe is je baan op school, goede sfeer? Goede betrouwbare collega's? Leuke kinderen? Goed leslokaal? Dat laatste is niet onbelangrijk bij een vak als muziek.
Al die randvoorwaarden bepalen de werkbaarheid van je baan en studie. Kun je daar eens wat meer over vertellen?
zondag 4 november 2007 om 12:07
Muziekmeisje,
wat een moeilijke situatie...
Dat soort opleidingen doet inderdaad geen consessies... ze verwachten ten minste 200% inzet. Geldt voor alle uitvoerende kunsten. En dan nog is het onbekend of het ooit genóeg zal zijn. Jij hebt al aangegeven dat je liever wil blijven lesgeven. Ik snap dat je een heleboel passie voelt voor je instrument, je bent nu binnen en je wilt het afmaken. Je studie is aan de ene kant geweldig en aan de andere kant vraagt het zóveel van je... Hoe langer je doorgaat, hoe meer je van je passie kwijtraakt en hoe meer het 'werk' wordt. Soms is het zo ontspannend om je passie echt een hobby te laten en niet élke dag weer verder te willen, beter te worden.... Ook zonder je studie raak je nooit je instrument kwijt, kun je altijd blijven genieten. Niet dat ik zeg dat je direct je studie op moet geven, maar ik hoop wel dat je snapt dat je je passie niet kwijtraakt mócht je beslissen je studie niet af te maken. Als je wel door wilt gaan, sja, dan zul je keuzes moeten maken. Je hebt al aangegeven dat je je werk ook niet neer wil en kan leggen. Dus dan zul je helaas nog meer moeten knippen in je privéleven, minder tijd vrijmaken voor sport... Dat is afzien en het is aan jou om te bedenken of je dat kán en wíl...
Heel veel succes, luister goed naar jezelf en als je besluit iets op te geven (of het nu studie, lesgeven of iets anders is); dat is géén falen maar keuzes maken! En je mag jezelf je keuzes niet kwalijk nemen, je maakt ze namelijk zo goed mogelijk..
Succes.
wat een moeilijke situatie...
Dat soort opleidingen doet inderdaad geen consessies... ze verwachten ten minste 200% inzet. Geldt voor alle uitvoerende kunsten. En dan nog is het onbekend of het ooit genóeg zal zijn. Jij hebt al aangegeven dat je liever wil blijven lesgeven. Ik snap dat je een heleboel passie voelt voor je instrument, je bent nu binnen en je wilt het afmaken. Je studie is aan de ene kant geweldig en aan de andere kant vraagt het zóveel van je... Hoe langer je doorgaat, hoe meer je van je passie kwijtraakt en hoe meer het 'werk' wordt. Soms is het zo ontspannend om je passie echt een hobby te laten en niet élke dag weer verder te willen, beter te worden.... Ook zonder je studie raak je nooit je instrument kwijt, kun je altijd blijven genieten. Niet dat ik zeg dat je direct je studie op moet geven, maar ik hoop wel dat je snapt dat je je passie niet kwijtraakt mócht je beslissen je studie niet af te maken. Als je wel door wilt gaan, sja, dan zul je keuzes moeten maken. Je hebt al aangegeven dat je je werk ook niet neer wil en kan leggen. Dus dan zul je helaas nog meer moeten knippen in je privéleven, minder tijd vrijmaken voor sport... Dat is afzien en het is aan jou om te bedenken of je dat kán en wíl...
Heel veel succes, luister goed naar jezelf en als je besluit iets op te geven (of het nu studie, lesgeven of iets anders is); dat is géén falen maar keuzes maken! En je mag jezelf je keuzes niet kwalijk nemen, je maakt ze namelijk zo goed mogelijk..
Succes.
zondag 4 november 2007 om 18:37
Ik lees nu trouwens op het middelbaar onderwijstopic, dat je alleen VMBO klassen hebt, Muziekmeisje. Voornamelijk Lwoo-, BL- en KL- klassen. Dat is m.i.nogal wat vermoeiender dan Havo- en Vwo-klassen. Kun je niet wat klassen ruilen met de andere muziekdocent? (Ik weet niet hoe groot jullie school is.) Wat meer een gemixte samenstelling van je klassen bevordert nl ook wel je motivatie.
zondag 4 november 2007 om 21:26
Hoi allemaal,
bedankt voor jullie reacties! Mijn studievrije week zit er bijna op, en ik heb daardoor veel kunnen nadenken. Af en toe kwamen de muren op me af, wat heb ik lang niet niks gedaan...
Ik kwam er wel achter dat ik écht m'n studie wil afmaken. Niet studeren is wel gelukt, maar ik heb wel heel veel gespeeld. Gewoon oude stukken, stukken van blad, en af en toe zat ik jankend achter m'n instrument omdat ik het zo mooi vond, omdat het me zo raakte. Was ik even kwijtgeraakt. Ik wil heel graag verder, omdat het zo gaaf is zoveel nieuwe stukken te leren spelen, zoveel nieuwe dingen te leren over stijlen / technieken / repertoire... Maar ik moet een hoop gaan veranderen. Eén rustdag per week, ook al betekent dat dat ik minder snel ga. Het zal wel moeten. En vaker thuis bewust rust nemen, vaker m'n computer uit (die staat áltijd aan). Eerder naar bed. Geconcentreerd studeren, en daarna ook bewust níet studeren.
Binnenkort maar eens met mijn docent om tafel gaan zitten. Die zal niet blij zijn, maar kan me ook weinig maken; ik heb m'n propedeuse. Dat is mss nog wel het engste; hem vertellen dat ik bewust minder ga doen... En toch, als het al escaleert, zie ik dan wel weer verder. Het moet nu echt anders.
Pfff, Zamirah, klinkt heel zwaar, wat jij hebt gedaan... Ik wil best op het eind even doorbijten, maar daarvoor duurt het nu nog te lang...
Tja, m'n werk. Ik vind het weer leuk, maar had deze week dan ook écht energie ervoor, omdat ik zo weinig had gedaan. Ik ga dit jaar wat minder nieuwe dingen uitproberen dan vorig jaar, niet teveel spannende (lees: energievretende) projecten, wat meer de dingen die mij goed liggen. Ik heb ook weer begeleiding aangevraagd, niet voor m'n lessen, maar voor mezelf. En dat is heerlijk. Ik krijg van alle kanten lieve mailtjes en opbeurende briefjes van collega's, met vooral de tip om niet teveel te willen.
Ik moet 50 minuten bussen om op m'n werk te komen. Da's niet ideaal, maar wel te doen. Voor m'n studie ben ik niet zo lang onderweg, dat is in mijn woonplaats. De sfeer op m'n werk is goed, al hebben we pas nogal een conflict in de sectie gehad (= opgelost gelukkig...). Veel leuke collega's, het is een heel open team, leuke vakgroep. Vanuit de directie wordt er veel aan parttimers getrokken om bij alle mogelijke vergaderingen aanwezig te zijn, maar daar heb ik nu eindelijk m'n vrijstelling voor rond. Er wordt dit schooljaar een nieuw muzieklokaal gebouwd, het huidige lokaal is veel te klein.
@ Zamirah: de leerlingen zijn zonder meer leuk, maar ook moeilijk. Ik werk op een VMBO-school, ik geef dit jaar alleen BL klassen (met LWOO) les. Kleine klassen, maximaal 16 ll per klas, 2 uur per week per klas. De leerlingen zijn heel direct, meestal heel onzeker, willen heel graag, en krijgen vaak te weinig ondersteuning van thuis. Ik ben vooral praktisch bezig, als het al over noten gaat, gaat het over open noten, tweelingnoten en dichte noten... Ik vind ze geweldig, het spelen met hun spanningsbogen, kijken hoe je de stof zo eenvoudig mogelijk kan brengen, hoe je zo snel mogelijk zo praktisch mogelijk bezig kan zijn. En ik wil dit graag 'onder de knie krijgen', hier in groeien. Maar je hebt gelijk dat het zwaar is, je kan ze weinig zelfstandig laten werken, niet even je aandacht verliezen.
@tangerine: ik wil juist niet nog verder knippen in sociaal en sport... Ik merkte van de week, dat ik gewoon spelen heerlijk vind. Ik wil eerst proberen, of ik met duidelijke studiedoelen, wat minder uren, het ook red. Daar zal m'n docent in eerste instantie niet blij mee zijn, maar hij weet ook dat ik nu echt niet meer zo door kan, en hij wil niet dat ik stop. Wie weet, is hij begripvoller dan ik denk (ik hoop hard...). Ik wil niet nog 2,5 jaar op m'n tandvlees, dat trek ik niet. Bedankt trouwens, ik vind het zóooo moeilijk om dingen níet meer te kunnen... Keuzes maken is niet leuk...
Ik ben een stukje verder, maar nu eens gaan uitproberen. Morgen start m'n eerste gewone week weer, met wél weer studeren. Eerst maar eens kijken of dat wel weer gaat, of ik al die nieuwe plannen in praktijk kan brengen, of ik niet na een dag studeren weer opgebrand ben.
Ik ga slapen, morgen een nieuwe week...
Heel erg bedankt voor het meedenken...
bedankt voor jullie reacties! Mijn studievrije week zit er bijna op, en ik heb daardoor veel kunnen nadenken. Af en toe kwamen de muren op me af, wat heb ik lang niet niks gedaan...
Ik kwam er wel achter dat ik écht m'n studie wil afmaken. Niet studeren is wel gelukt, maar ik heb wel heel veel gespeeld. Gewoon oude stukken, stukken van blad, en af en toe zat ik jankend achter m'n instrument omdat ik het zo mooi vond, omdat het me zo raakte. Was ik even kwijtgeraakt. Ik wil heel graag verder, omdat het zo gaaf is zoveel nieuwe stukken te leren spelen, zoveel nieuwe dingen te leren over stijlen / technieken / repertoire... Maar ik moet een hoop gaan veranderen. Eén rustdag per week, ook al betekent dat dat ik minder snel ga. Het zal wel moeten. En vaker thuis bewust rust nemen, vaker m'n computer uit (die staat áltijd aan). Eerder naar bed. Geconcentreerd studeren, en daarna ook bewust níet studeren.
Binnenkort maar eens met mijn docent om tafel gaan zitten. Die zal niet blij zijn, maar kan me ook weinig maken; ik heb m'n propedeuse. Dat is mss nog wel het engste; hem vertellen dat ik bewust minder ga doen... En toch, als het al escaleert, zie ik dan wel weer verder. Het moet nu echt anders.
Pfff, Zamirah, klinkt heel zwaar, wat jij hebt gedaan... Ik wil best op het eind even doorbijten, maar daarvoor duurt het nu nog te lang...
Tja, m'n werk. Ik vind het weer leuk, maar had deze week dan ook écht energie ervoor, omdat ik zo weinig had gedaan. Ik ga dit jaar wat minder nieuwe dingen uitproberen dan vorig jaar, niet teveel spannende (lees: energievretende) projecten, wat meer de dingen die mij goed liggen. Ik heb ook weer begeleiding aangevraagd, niet voor m'n lessen, maar voor mezelf. En dat is heerlijk. Ik krijg van alle kanten lieve mailtjes en opbeurende briefjes van collega's, met vooral de tip om niet teveel te willen.
Ik moet 50 minuten bussen om op m'n werk te komen. Da's niet ideaal, maar wel te doen. Voor m'n studie ben ik niet zo lang onderweg, dat is in mijn woonplaats. De sfeer op m'n werk is goed, al hebben we pas nogal een conflict in de sectie gehad (= opgelost gelukkig...). Veel leuke collega's, het is een heel open team, leuke vakgroep. Vanuit de directie wordt er veel aan parttimers getrokken om bij alle mogelijke vergaderingen aanwezig te zijn, maar daar heb ik nu eindelijk m'n vrijstelling voor rond. Er wordt dit schooljaar een nieuw muzieklokaal gebouwd, het huidige lokaal is veel te klein.
@ Zamirah: de leerlingen zijn zonder meer leuk, maar ook moeilijk. Ik werk op een VMBO-school, ik geef dit jaar alleen BL klassen (met LWOO) les. Kleine klassen, maximaal 16 ll per klas, 2 uur per week per klas. De leerlingen zijn heel direct, meestal heel onzeker, willen heel graag, en krijgen vaak te weinig ondersteuning van thuis. Ik ben vooral praktisch bezig, als het al over noten gaat, gaat het over open noten, tweelingnoten en dichte noten... Ik vind ze geweldig, het spelen met hun spanningsbogen, kijken hoe je de stof zo eenvoudig mogelijk kan brengen, hoe je zo snel mogelijk zo praktisch mogelijk bezig kan zijn. En ik wil dit graag 'onder de knie krijgen', hier in groeien. Maar je hebt gelijk dat het zwaar is, je kan ze weinig zelfstandig laten werken, niet even je aandacht verliezen.
@tangerine: ik wil juist niet nog verder knippen in sociaal en sport... Ik merkte van de week, dat ik gewoon spelen heerlijk vind. Ik wil eerst proberen, of ik met duidelijke studiedoelen, wat minder uren, het ook red. Daar zal m'n docent in eerste instantie niet blij mee zijn, maar hij weet ook dat ik nu echt niet meer zo door kan, en hij wil niet dat ik stop. Wie weet, is hij begripvoller dan ik denk (ik hoop hard...). Ik wil niet nog 2,5 jaar op m'n tandvlees, dat trek ik niet. Bedankt trouwens, ik vind het zóooo moeilijk om dingen níet meer te kunnen... Keuzes maken is niet leuk...
Ik ben een stukje verder, maar nu eens gaan uitproberen. Morgen start m'n eerste gewone week weer, met wél weer studeren. Eerst maar eens kijken of dat wel weer gaat, of ik al die nieuwe plannen in praktijk kan brengen, of ik niet na een dag studeren weer opgebrand ben.
Ik ga slapen, morgen een nieuwe week...
Heel erg bedankt voor het meedenken...
maandag 5 november 2007 om 20:07
Klinkt alsof je gaat proberen je tijd net even iets beter in te delen, net even iets strakker alles in te delen ook. Klinkt een beetje als een planning maken (al is het eventueel alleen in je hoofd) en je daar strict aan te houden.
Klinkt ook alsof jij soortgelijke neigingen hebt als ik: net iets langer bij het een of ander blijven hangen dan noodzakelijk waardoor je toch wel de nodige tijd verliest die je nuttiger had kunnen inzetten. En dat "blijven hangen" is dan ook niet zomaar van die tijd dat je gewoon lekker aan het relaxen bent. Als dat zo is, dan is het zeker goed om wat stricter met je tijd om te gaan.
In ieder geval heel erg veel succes ermee!
Klinkt ook alsof jij soortgelijke neigingen hebt als ik: net iets langer bij het een of ander blijven hangen dan noodzakelijk waardoor je toch wel de nodige tijd verliest die je nuttiger had kunnen inzetten. En dat "blijven hangen" is dan ook niet zomaar van die tijd dat je gewoon lekker aan het relaxen bent. Als dat zo is, dan is het zeker goed om wat stricter met je tijd om te gaan.
In ieder geval heel erg veel succes ermee!
