Werk & Studie
alle pijlers
Werk, studie en gezin met zorgintensief kind. Hoe dan?
vrijdag 12 mei 2023 om 09:43
Eerst even zo kort mogelijk de situatie omschrijven. Ik ben achter in de 40. Heb geen diploma's. Tot 10 jaar geleden gewerkt in sales functies bij grote bedrijven. Een tijdje gestopt geweest na de geboorte van mijn zoon van nu 11 maar ook op een gegeven moment weer aan het werk gegaan en weer gestopt en was nu alweer bijna 5 jaar thuis.
Mijn zoon is geboren met een syndroom, verstandelijke beperking, ASS, ernstige hartafwijking, heeft 4 openhartoperaties gehad en heeft sinds zijn 3e ook een hoge complete dwarslaesie vanaf zijn borst door een complicatie na een hartoperatie.
Sociaal-emotioneel is hij heel jong, 1-2 jaar en cognitief rond de 3. En door de dwarslaesie heeft hij hele broze botten en nu elke keer dijbeenbreuken (al 7x!) en hij heeft ook een scoliose waarvoor hij nu sinds 3 jaar een groeisysteem heeft en binnen nu en een jaar wordt zijn rug vastgezet.
We besteden tegenwoordig veel zorg uit (ma-vrij het grootste deel) maar vooral de medische problemen blijven veel aandacht vragen. Verkoudheidsvirussen die tot longontsteking leiden omdat hij niet goed kan hoesten, de dijbeenbreuken, decubitus door het gips, alles vergroeid als een malle en dan nu weer binnen het komende jaar een hartkatheterisatie en een scoliose operatie. Het is veel en het breekt me op.
Maar ik maakte me ook zorgen om mijn eigen toekomst. Ik ben dus 5 jaar fulltime thuis geweest en kon dat omdat ik mezelf kon uitbetalen vanuit het PGB van mijn zoon. Toen we gingen nadenken over een woonplek voor hem - ik zou dat wel al over een paar jaar willen en partner wil het liefst dat hij zo lang mogelijk thuis blijft - realiseerde ik me ook dat als hij op zijn 18e in een woonvorm gaat wonen ik halverwege de 50 ben, geen inkomen meer heb, al 13 jaar uit het arbeidsproces ben en ook nog een onopgeleid.
Daarom ben ik ruim een jaar geleden aan de opleiding HBO social work begonnen. Deze flexibele deeltijd is voor mensen die al werkzaam zijn binnen het sociaal domein of zich willen laten omscholen. Je kunt deze opleiding niet doen zonder baan of stageplek binnen het werkveld.
Ik ben eerst met stage begonnen maar de organisaties die me aanspraken wilden allemaal 3-4 dagen per week stage. Nu heb ik een baan gevonden en werk ik sinds begin dit jaar 3 dagen per week bij een welzijnsorganisatie. Ik vind zowel de baan als de organisatie echt heel erg leuk en het past ook heel goed bij me. Ik ben sociaal werker in opleiding en kan echt lekker pionieren binnen mijn functie. Ik zit omdat ik mijn opleiding niet heb wel een schaal lager dan normaal maar prima.
Maar de combinatie van 3 dagen werken, de studie (er staat ongeveer 20u per week zelfstudie voor) en de situatie thuis zijn erg uitdagend. Zoon heeft weer een beenbreuk gehad en nu decubitus. In de afgelopen 2 maanden zijn we 5x in het ziekenhuis geweest, 2x een afspraak op school, 1x een afspraak voor spalken, 1x bij de wondverpleegkundige. 2x afmelding door ziekte van een zorgverlener en geen vervanging, zoon zelf ook 2x ziek en altijd weer spannend, ik zelf ook een keer ziek. Ben ook nog op mijn al geplande alleen vakantie geweest want ik had het zo nodig. En tenslotte hebben we door zoon de laatste tijd ook weer regelmatig gebroken nachten.
Al deze dingen gaan niet ten koste van werk. Want als we een dag naar het ziekenhuis moeten dat ik werk ga ik schuiven. Maar het gaat wel ten koste van mijn studie. In het weekend lukt het ook gewoon niet om tijd aan de studie te besteden. Alles draait dan om zoon en partner zegt wel vaak 'ga dan even een uurtje boven zitten' maar dat werkt echt niet zo. Ik moet vooral verslagen schrijven en het duurt vaak een uur om er weer een beetje in te komen.
Ook hebben we veel gedoe met zorgverleners. We hebben iemand fulltime in dienst die inwoont bij ons en 3 0-uren contracten. En ik ben eigenlijk niet tevreden over de fulltimer. Ik denk dat ze dol is om onze zoon maar eigenlijk de baan gewoon niet leuk vindt. Maar het was al zo moeilijk om haar te krijgen dus het is ook niet zo dat ik even zo haar contract opzeg en er een ander klaar staat.
Tenslotte zijn er ook spanningen tussen mij en partner. We zitten niet op 1 lijn over de toekomst. Zoals dat hij wil dat zoon zo lang mogelijk thuis blijft wonen en ik nu echt de zorg al als te belastend begin te voelen. Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik kamp dus al weken met heel veel spanning in mijn lijf en ik ben gewoon ook heel moe door die spanning en het slechte slapen. Ik wil zo graag die opleiding doen (ben pas halverwege het eerste jaar maar ben al ruim een jaar bezig) want dat is mijn zekerheid voor de toekomst. Daar moet ik bij werken of stage lopen en dan is dit echt de leukste baan die ik kan wensen. Dus dat wil ik ook niet opgeven. Ik ben dus op zoek naar een oplossing die me verlichting gaat brengen.
Ik overweeg mijn baas te vragen of ik 2 dagen kan werken. Weet niet of hij daar 'ja' op gaat zeggen. Dan heb ik 3 dagen voor de studie en kan ik wat gemakkelijker de onverwachte dingen opvangen. Ik overweeg ook toch te stoppen met de studie. Er staat nergens in mijn arbeidscontract dat ik de studie verplicht moet afmaken. Bovendien werk ik niet met een kwetsbare doelgroep maar zit ik in de vrijwilligerswerk hoek. Een medestudent gaat na de zomer overstappen naar de MBO4 sociaal werk opleiding. Zij zit bij een vergelijkbare welzijnsorganisatie. Dat is een optie die mijn werkgever vast ok vindt want vanwege personeelstekorten worden er nu ook MBOers aangenomen op functies die voorheen alleen door HBOers ingevuld mochten worden. Maar wat is wijsheid. Ik zou ook zo trots op mezelf zijn als ik een HBO diploma haal. Ik moet nog bijna 20 jaar werken. Dus ik weet het gewoon even niet zo goed wat wijsheid is.
Al met al best een lang verhaal geworden. Sorry. Ik stel jullie mening op prijs. Maar ook fijn om het even van me af te tikken (terwijl ik eigenlijk nu zou moeten studeren
)
Mijn zoon is geboren met een syndroom, verstandelijke beperking, ASS, ernstige hartafwijking, heeft 4 openhartoperaties gehad en heeft sinds zijn 3e ook een hoge complete dwarslaesie vanaf zijn borst door een complicatie na een hartoperatie.
Sociaal-emotioneel is hij heel jong, 1-2 jaar en cognitief rond de 3. En door de dwarslaesie heeft hij hele broze botten en nu elke keer dijbeenbreuken (al 7x!) en hij heeft ook een scoliose waarvoor hij nu sinds 3 jaar een groeisysteem heeft en binnen nu en een jaar wordt zijn rug vastgezet.
We besteden tegenwoordig veel zorg uit (ma-vrij het grootste deel) maar vooral de medische problemen blijven veel aandacht vragen. Verkoudheidsvirussen die tot longontsteking leiden omdat hij niet goed kan hoesten, de dijbeenbreuken, decubitus door het gips, alles vergroeid als een malle en dan nu weer binnen het komende jaar een hartkatheterisatie en een scoliose operatie. Het is veel en het breekt me op.
Maar ik maakte me ook zorgen om mijn eigen toekomst. Ik ben dus 5 jaar fulltime thuis geweest en kon dat omdat ik mezelf kon uitbetalen vanuit het PGB van mijn zoon. Toen we gingen nadenken over een woonplek voor hem - ik zou dat wel al over een paar jaar willen en partner wil het liefst dat hij zo lang mogelijk thuis blijft - realiseerde ik me ook dat als hij op zijn 18e in een woonvorm gaat wonen ik halverwege de 50 ben, geen inkomen meer heb, al 13 jaar uit het arbeidsproces ben en ook nog een onopgeleid.
Daarom ben ik ruim een jaar geleden aan de opleiding HBO social work begonnen. Deze flexibele deeltijd is voor mensen die al werkzaam zijn binnen het sociaal domein of zich willen laten omscholen. Je kunt deze opleiding niet doen zonder baan of stageplek binnen het werkveld.
Ik ben eerst met stage begonnen maar de organisaties die me aanspraken wilden allemaal 3-4 dagen per week stage. Nu heb ik een baan gevonden en werk ik sinds begin dit jaar 3 dagen per week bij een welzijnsorganisatie. Ik vind zowel de baan als de organisatie echt heel erg leuk en het past ook heel goed bij me. Ik ben sociaal werker in opleiding en kan echt lekker pionieren binnen mijn functie. Ik zit omdat ik mijn opleiding niet heb wel een schaal lager dan normaal maar prima.
Maar de combinatie van 3 dagen werken, de studie (er staat ongeveer 20u per week zelfstudie voor) en de situatie thuis zijn erg uitdagend. Zoon heeft weer een beenbreuk gehad en nu decubitus. In de afgelopen 2 maanden zijn we 5x in het ziekenhuis geweest, 2x een afspraak op school, 1x een afspraak voor spalken, 1x bij de wondverpleegkundige. 2x afmelding door ziekte van een zorgverlener en geen vervanging, zoon zelf ook 2x ziek en altijd weer spannend, ik zelf ook een keer ziek. Ben ook nog op mijn al geplande alleen vakantie geweest want ik had het zo nodig. En tenslotte hebben we door zoon de laatste tijd ook weer regelmatig gebroken nachten.
Al deze dingen gaan niet ten koste van werk. Want als we een dag naar het ziekenhuis moeten dat ik werk ga ik schuiven. Maar het gaat wel ten koste van mijn studie. In het weekend lukt het ook gewoon niet om tijd aan de studie te besteden. Alles draait dan om zoon en partner zegt wel vaak 'ga dan even een uurtje boven zitten' maar dat werkt echt niet zo. Ik moet vooral verslagen schrijven en het duurt vaak een uur om er weer een beetje in te komen.
Ook hebben we veel gedoe met zorgverleners. We hebben iemand fulltime in dienst die inwoont bij ons en 3 0-uren contracten. En ik ben eigenlijk niet tevreden over de fulltimer. Ik denk dat ze dol is om onze zoon maar eigenlijk de baan gewoon niet leuk vindt. Maar het was al zo moeilijk om haar te krijgen dus het is ook niet zo dat ik even zo haar contract opzeg en er een ander klaar staat.
Tenslotte zijn er ook spanningen tussen mij en partner. We zitten niet op 1 lijn over de toekomst. Zoals dat hij wil dat zoon zo lang mogelijk thuis blijft wonen en ik nu echt de zorg al als te belastend begin te voelen. Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik kamp dus al weken met heel veel spanning in mijn lijf en ik ben gewoon ook heel moe door die spanning en het slechte slapen. Ik wil zo graag die opleiding doen (ben pas halverwege het eerste jaar maar ben al ruim een jaar bezig) want dat is mijn zekerheid voor de toekomst. Daar moet ik bij werken of stage lopen en dan is dit echt de leukste baan die ik kan wensen. Dus dat wil ik ook niet opgeven. Ik ben dus op zoek naar een oplossing die me verlichting gaat brengen.
Ik overweeg mijn baas te vragen of ik 2 dagen kan werken. Weet niet of hij daar 'ja' op gaat zeggen. Dan heb ik 3 dagen voor de studie en kan ik wat gemakkelijker de onverwachte dingen opvangen. Ik overweeg ook toch te stoppen met de studie. Er staat nergens in mijn arbeidscontract dat ik de studie verplicht moet afmaken. Bovendien werk ik niet met een kwetsbare doelgroep maar zit ik in de vrijwilligerswerk hoek. Een medestudent gaat na de zomer overstappen naar de MBO4 sociaal werk opleiding. Zij zit bij een vergelijkbare welzijnsorganisatie. Dat is een optie die mijn werkgever vast ok vindt want vanwege personeelstekorten worden er nu ook MBOers aangenomen op functies die voorheen alleen door HBOers ingevuld mochten worden. Maar wat is wijsheid. Ik zou ook zo trots op mezelf zijn als ik een HBO diploma haal. Ik moet nog bijna 20 jaar werken. Dus ik weet het gewoon even niet zo goed wat wijsheid is.
Al met al best een lang verhaal geworden. Sorry. Ik stel jullie mening op prijs. Maar ook fijn om het even van me af te tikken (terwijl ik eigenlijk nu zou moeten studeren
)
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 12 mei 2023 om 09:48
Tja,
Wat je man betreft, hij kan veel willen maar zoals ik het lees heeft hij vooral zijn eigen leven en moet jij de zorg voor je zoon doen. Niet eerlijk verdeeld dus. Als hij wil dat jullie zoon thuis blijft wonen mag hij ook wel eens wat meer gaan bijdragen.
Je studie zou ik niet opgeven en je werk ook niet. is er geen organisatie voor mensen met een beperking die met je mee kan denken en waar zoon evt. al op de wachtlijst voor woonzorg kan komen te staan. Ik werk zelf voor zo'n organisatie en hier is echt wel een wachtlijst voor woners.
Wat je man betreft, hij kan veel willen maar zoals ik het lees heeft hij vooral zijn eigen leven en moet jij de zorg voor je zoon doen. Niet eerlijk verdeeld dus. Als hij wil dat jullie zoon thuis blijft wonen mag hij ook wel eens wat meer gaan bijdragen.
Je studie zou ik niet opgeven en je werk ook niet. is er geen organisatie voor mensen met een beperking die met je mee kan denken en waar zoon evt. al op de wachtlijst voor woonzorg kan komen te staan. Ik werk zelf voor zo'n organisatie en hier is echt wel een wachtlijst voor woners.
vrijdag 12 mei 2023 om 09:51
Ik ben gestopt met lezen toen ik las hoeveel je man werkt. Het lijkt mij dat daar het probleem zit. Hij heeft waarschijnlijk niet door hoe zwaar de zorg voor jullie zoon is aangezien hij de hele week gewoon kan werken.
Ik denk dat het goed is om met hem daar afspraken over te maken, wellicht kan hij een dag minder gaan werken zodat hij dan de zorg over jullie zoon kan overnemen en jij tijd hebt om te studeren. Daarnaast vind ik dat hij ook wel een stapje kan terug doen in al die besturen en zomeractiviteiten, beseft hij wel dat hij die tijd ook in de zorg van jullie zoon kan steken en jou daarmee kan ontlasten.
Wellicht als hij zelf meer zorg op zich neemt hij ook inziet dat jullie zoon beter in een woonvorm kan wonen, omdat dit erg intensief is.
Ik denk dat je er goed aan doet door aan te geven hoe belangrijk jou studie voor je is en daarin ook verwachtingen naar hem opstelt.
Ik heb niet goed gelezen of jullie al hulp hebben in bijvoorbeeld huishouding / koken (naast de zorg voor jullie zoon dus) wellicht valt daarin nog iets te behalen.
Ik denk dat het goed is om met hem daar afspraken over te maken, wellicht kan hij een dag minder gaan werken zodat hij dan de zorg over jullie zoon kan overnemen en jij tijd hebt om te studeren. Daarnaast vind ik dat hij ook wel een stapje kan terug doen in al die besturen en zomeractiviteiten, beseft hij wel dat hij die tijd ook in de zorg van jullie zoon kan steken en jou daarmee kan ontlasten.
Wellicht als hij zelf meer zorg op zich neemt hij ook inziet dat jullie zoon beter in een woonvorm kan wonen, omdat dit erg intensief is.
Ik denk dat je er goed aan doet door aan te geven hoe belangrijk jou studie voor je is en daarin ook verwachtingen naar hem opstelt.
Ik heb niet goed gelezen of jullie al hulp hebben in bijvoorbeeld huishouding / koken (naast de zorg voor jullie zoon dus) wellicht valt daarin nog iets te behalen.
vrijdag 12 mei 2023 om 09:56
Oh begrijp me niet verkeerd. Mijn partner doet veel in de fysieke zorg. Meer dan ik tegenwoordig. We hebben 5 zorgmomenten per dag en in de weekenden doet hij die bijna allemaal tenzij hij er niet is en in de ochtend dat hij uit mag slapen. En doordeweeks is er nog een late avondzorg moment en die pakt hij ook allemaal omdat ik eerder naar bed ga. Dit is zo gegroeid omdat zoon echt zwaar wordt nu (40kg) en ook omdat hij er zo op hamert om het zelf te blijven doen. En hij klaagt niet daarover. Hij vindt het ergens ook fijn om die fysieke zorg te doen. Alle dingen eromheen - gesprekken met school, artsen, verpleegkundigen, WMO, zorgkantoor, planningen, medicijnen, contracten, personeel, bestellingen, etc. doe ik).Subnautica schreef: ↑12-05-2023 09:48Tja,
Wat je man betreft, hij kan veel willen maar zoals ik het lees heeft hij vooral zijn eigen leven en moet jij de zorg voor je zoon doen. Niet eerlijk verdeeld dus. Als hij wil dat jullie zoon thuis blijft wonen mag hij ook wel eens wat meer gaan bijdragen.
Je studie zou ik niet opgeven en je werk ook niet. is er geen organisatie voor mensen met een beperking die met je mee kan denken en waar zoon evt. al op de wachtlijst voor woonzorg kan komen te staan. Ik werk zelf voor zo'n organisatie en hier is echt wel een wachtlijst voor woners.
We moeten idd op zoek gaan naar mogelijkheden voor wonen. Weet niet zo goed waar we moeten beginnen. Mijn gevoel zegt dat een goede plek voor een kind met een zeer ernstige lichamelijke beperking die voor alle ADL afhankelijk is van anderen maar die verstandelijk op randje licht tot matige verstandelijke beperking functioneert niet zo gemakkelijk te vinden zal zijn.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 12 mei 2023 om 09:58
Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Hier gaat het mis.
Hier moet meer balans in.
Als hij de vruchten wil plukken van je opleiding, zal hij deze jaren ook moeten investeren in jouw opleiding. En dus de kar een beetje meer mee trekken.
Hier gaat het mis.
Hier moet meer balans in.
Als hij de vruchten wil plukken van je opleiding, zal hij deze jaren ook moeten investeren in jouw opleiding. En dus de kar een beetje meer mee trekken.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:02
Wat een rot situatie. Ik kan me goed voorstellen dat je je gevangen voelt.
Mijn inziens is het na al die jaren zeker tijd om aan jezelf te denken. De situatie gaat niet veranderen tenzij jij dit in gang zet. En ondertussen is dit wel het leven dat je leidt/lijdt.
Ik denk dat het begint bij een meer eerlijke verdeling tussen man en jou. Hij heeft een heel leven naast het gezin, en belemmert daarmee jou om dit ook op te bouwen. Het is geen eerlijke balans, en hij is geen deelgenoot van jouw probleem/ongelukkige levenssituatie. Hij zou medeverantwoordelijk moeten zijn om voor jouw welzijn een oplossing te vinden. (Edit: Je omschrijft hem overigens als een lieve en betrokken vader)
Verder is studie en werk veel inderdaad icm jouw thuissituatie. Zijn er mogelijkheden om het werk te doen dat je zou willen, zonder opleiding? Ik denk dat jouw prive ervaringen en de daarmee gepaarde intrinsieke motivatie goud zijn voor werken binnen het sociaal domein. Zo nee, dan in gesprek met je huidige werkgever. Qua studie in het weekend, zou je ook buitenshuis kunnen studeren. Plan een vaste dag of dagdeel en ga naar de bieb. Je partner staat er dan maar even alleen voor.
Succes!!
(Onze situatie is heel anders, maar het gevangen zitten herken ik goed. Ik ben eruit gekomen, dus dat moet jou zeker ook gaan lukken).
Mijn inziens is het na al die jaren zeker tijd om aan jezelf te denken. De situatie gaat niet veranderen tenzij jij dit in gang zet. En ondertussen is dit wel het leven dat je leidt/lijdt.
Ik denk dat het begint bij een meer eerlijke verdeling tussen man en jou. Hij heeft een heel leven naast het gezin, en belemmert daarmee jou om dit ook op te bouwen. Het is geen eerlijke balans, en hij is geen deelgenoot van jouw probleem/ongelukkige levenssituatie. Hij zou medeverantwoordelijk moeten zijn om voor jouw welzijn een oplossing te vinden. (Edit: Je omschrijft hem overigens als een lieve en betrokken vader)
Verder is studie en werk veel inderdaad icm jouw thuissituatie. Zijn er mogelijkheden om het werk te doen dat je zou willen, zonder opleiding? Ik denk dat jouw prive ervaringen en de daarmee gepaarde intrinsieke motivatie goud zijn voor werken binnen het sociaal domein. Zo nee, dan in gesprek met je huidige werkgever. Qua studie in het weekend, zou je ook buitenshuis kunnen studeren. Plan een vaste dag of dagdeel en ga naar de bieb. Je partner staat er dan maar even alleen voor.
Succes!!
(Onze situatie is heel anders, maar het gevangen zitten herken ik goed. Ik ben eruit gekomen, dus dat moet jou zeker ook gaan lukken).
_horizon_ wijzigde dit bericht op 12-05-2023 10:11
2.69% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2023 om 10:03
Hoe staat je man tegenover jouw opleiding?
Ik denk dat je namelijk nodig hebt dat hij er 200% achter staat dat jij deze afmaakt. Dat hij jou door de moeilijke momenten heen trekt, als je twijfelt over stoppen. Dat hij je dan vertelt door te zetten, en dat hij dan zelf een tandje bijzet om jou te ontlasten tot het weer wat beter gaat.
Jij hebt de afgelopen 5 jaar de derde shift gehad. De komende 5 jaar zijn voor hem. Hij regelt dus maar hoe het loopt thuis, jij bent nu aan de beurt om je met 40u per week plus nog allerlei hobbies en activiteiten terug te trekken van de gezinstaken.
Ik zou het in eerste instantie echt proberen heel strikt en hard te spelen, zodat jullie er allebei aan kunnen wennen dat jij niet als eerste opstaat als er iets geregeld moet worden.
Jij hoeft dan ook niet voor hem te beslissen of hij dingen moet laten vallen van zijn hobbies: hij kan zelf kijken of hij het redt of niet, alles samen. Maar jij gaat niet de gaten voor hem dichtlopen.
Sterkte, het klinkt zeker niet als een makkelijke situatie.
Ik denk dat je namelijk nodig hebt dat hij er 200% achter staat dat jij deze afmaakt. Dat hij jou door de moeilijke momenten heen trekt, als je twijfelt over stoppen. Dat hij je dan vertelt door te zetten, en dat hij dan zelf een tandje bijzet om jou te ontlasten tot het weer wat beter gaat.
Jij hebt de afgelopen 5 jaar de derde shift gehad. De komende 5 jaar zijn voor hem. Hij regelt dus maar hoe het loopt thuis, jij bent nu aan de beurt om je met 40u per week plus nog allerlei hobbies en activiteiten terug te trekken van de gezinstaken.
Ik zou het in eerste instantie echt proberen heel strikt en hard te spelen, zodat jullie er allebei aan kunnen wennen dat jij niet als eerste opstaat als er iets geregeld moet worden.
Jij hoeft dan ook niet voor hem te beslissen of hij dingen moet laten vallen van zijn hobbies: hij kan zelf kijken of hij het redt of niet, alles samen. Maar jij gaat niet de gaten voor hem dichtlopen.
Sterkte, het klinkt zeker niet als een makkelijke situatie.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:04
En dat zijn juist de dingen die tijdens kantooruren plaatsvinden, waardoor jij in de knoop komt met werk en studie.boannan schreef: ↑12-05-2023 09:56Oh begrijp me niet verkeerd. Mijn partner doet veel in de fysieke zorg. Meer dan ik tegenwoordig. We hebben 5 zorgmomenten per dag en in de weekenden doet hij die bijna allemaal tenzij hij er niet is en in de ochtend dat hij uit mag slapen. En doordeweeks is er nog een late avondzorg moment en die pakt hij ook allemaal omdat ik eerder naar bed ga. Dit is zo gegroeid omdat zoon echt zwaar wordt nu (40kg) en ook omdat hij er zo op hamert om het zelf te blijven doen. En hij klaagt niet daarover. Hij vindt het ergens ook fijn om die fysieke zorg te doen. Alle dingen eromheen - gesprekken met school, artsen, verpleegkundigen, WMO, zorgkantoor, planningen, medicijnen, contracten, personeel, bestellingen, etc. doe ik).
Ik zou ook zeggen: Hij een dag minder werken zodat jij die hele dag aan je studie kan besteden. Plus bv een half dag (dus niet een uurtje hier en daar) in het weekend.
Ik neem trouwens mijn petje voor jullie af, jullie hebben het niet makkelijk.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:06
vrijdag 12 mei 2023 om 10:07
Er zijn ouderinitiatieven voor de combinatie zorg en wonen voor mensen als jouw zoon. Een kennis werkt in de zorg bij mensen met een verstandelijke beperking in combinatie met ernstige fysieke problematiek, bij deze organisatie: https://woondroomzorg.nl/samenwerkingspartner/ Als je inzoomt op het kaartje rechts dan zie je waar al die woonplekken zijn.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:14
Misschien zeg ik nu wel iets heel geks (en geen idee of het er is) maar is een ‘gewone’ deeltijdstudie dan niet iets voor jou? Dan kun je altijd nog versnellen. Dan heb je het vaste werk er niet naast maar één blok per collegejaar met een stage. Nu heb je heel veel vaste afspraken die moeilijk te verzetten zijn (werk, één dag opleiding schat ik zo in?). Ik weet van mijn laatste deeltijdopleiding dat er halverwege veel mensen bijkwamen die vanuit het zij-instromerstraject kwamen (werken en studeren) omdat ze ook de boel niet geregeld kregen thuis met gezin/mantelzorg/stage/bijbaan/studie. Die deden dan een jaartje langer over de deeltijd t.o.v. deeltijders die al werkzaam waren in het veld (en dus vrijstelling voor stages hadden).
Ik weet niet of het veel zoden aan de dijk gaat zetten voor jou als je man vraagt te stoppen met die besturen (twee avonden in de maand?) of met het organiseren van die zomeractiviteiten (uurtje hier, uurtje daar en een dag de ‘uitvoering’). Die band zal hij wel nodig hebben ter ontspanning. Denk ook dat minder werken niet een optie is voor jullie als er maar één inkomen binnen komt momenteel (en ik denk dat jullie veel geld kwijt zijn aan zaken rondom zoon zoals aangepast vervoer/vakantie/etc.).
Dat jullie niet op één lijn zitten is erg vervelend. Ik snap dat je inmiddels ‘op’ bent, door alles te regelen ben je er 24/7 in je hoofd mee bezig, steeds een plan B en C bedenken, enz. Toch anders dan als je een praktische taak hebt die je gewoon uitvoert en klaar.
Ik weet niet of het veel zoden aan de dijk gaat zetten voor jou als je man vraagt te stoppen met die besturen (twee avonden in de maand?) of met het organiseren van die zomeractiviteiten (uurtje hier, uurtje daar en een dag de ‘uitvoering’). Die band zal hij wel nodig hebben ter ontspanning. Denk ook dat minder werken niet een optie is voor jullie als er maar één inkomen binnen komt momenteel (en ik denk dat jullie veel geld kwijt zijn aan zaken rondom zoon zoals aangepast vervoer/vakantie/etc.).
Dat jullie niet op één lijn zitten is erg vervelend. Ik snap dat je inmiddels ‘op’ bent, door alles te regelen ben je er 24/7 in je hoofd mee bezig, steeds een plan B en C bedenken, enz. Toch anders dan als je een praktische taak hebt die je gewoon uitvoert en klaar.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:16
Heb je misschien ook belang bij een mantelzorgmakelaar?
https://www.mantelzorg.nl/onderwerpen/o ... gmakelaar/
Een mantelzorgmakelaar ondersteunt mantelzorgers bij uitzoekwerk en regeltaken op het gebied van zorg, wonen, welzijn, financiën en de combinatie werk/mantelzorg. Doel is het terugdringen of voorkomen van overbelasting. Informatie, kortdurende ondersteuning en praktische oplossingen helpen mantelzorgers om langer te kunnen blijven zorgen.
https://www.mantelzorg.nl/onderwerpen/o ... gmakelaar/
Een mantelzorgmakelaar ondersteunt mantelzorgers bij uitzoekwerk en regeltaken op het gebied van zorg, wonen, welzijn, financiën en de combinatie werk/mantelzorg. Doel is het terugdringen of voorkomen van overbelasting. Informatie, kortdurende ondersteuning en praktische oplossingen helpen mantelzorgers om langer te kunnen blijven zorgen.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:26
Ik begrijp dat je moe bent, want naast zorg, werk en studie heb jij zelf geen sociale activiteiten waar je energie van krijgt. Je hebt dus wel energievreters, maar geen energiegevers.
Je man zorgt beter voor zichzelf, zo te lezen, door naast zorg en werk ook tijd te nemen voor een weekend weg met vrienden. Om zelf beter in je vel te zitten en alle taken weer aan te kunnen zal jij energiegevers voor jezelf moeten vinden. Wat vind je leuk om te doen? Plan daar tijd voor in. Aan je man zal het niet liggen, want die neemt nu ook taken over als het zo uit komt.
Je man zorgt beter voor zichzelf, zo te lezen, door naast zorg en werk ook tijd te nemen voor een weekend weg met vrienden. Om zelf beter in je vel te zitten en alle taken weer aan te kunnen zal jij energiegevers voor jezelf moeten vinden. Wat vind je leuk om te doen? Plan daar tijd voor in. Aan je man zal het niet liggen, want die neemt nu ook taken over als het zo uit komt.
feline wijzigde dit bericht op 12-05-2023 10:27
0.00% gewijzigd
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:26
vrijdag 12 mei 2023 om 10:26
. Alle dingen eromheen - gesprekken met school, artsen, verpleegkundigen, WMO, zorgkantoor, planningen, medicijnen, contracten, personeel, bestellingen, etc. doe ik).
Ik zou zeggen schrijf ze allemaal op een post it. Stop die in een pot en man en jij trekken dan allebei de helft. Hij kan ook medicijnen bestellen hoor. School is voortaan zijn pakkie aan. Planning maken lukt hem ook vast. Die jij het personeel en contact met ziekenhuis.
Man van 5 naar 4 dagen en jij een extra dag studie. Het is ook jouw leven. Je hebt er waarschijnlijk maar 1. Daar moet je het mee doen, dus maak er snel werk van om het voor jezelf ook een beetje aangenaam te maken.
Ik snap het totale wegcijferen echt wel. Zeker de eerste jaren. Maar die tijd is geweest, pak de regie terug en ga zelf ook weer wat meer leven!!
Ik zou zeggen schrijf ze allemaal op een post it. Stop die in een pot en man en jij trekken dan allebei de helft. Hij kan ook medicijnen bestellen hoor. School is voortaan zijn pakkie aan. Planning maken lukt hem ook vast. Die jij het personeel en contact met ziekenhuis.
Man van 5 naar 4 dagen en jij een extra dag studie. Het is ook jouw leven. Je hebt er waarschijnlijk maar 1. Daar moet je het mee doen, dus maak er snel werk van om het voor jezelf ook een beetje aangenaam te maken.
Ik snap het totale wegcijferen echt wel. Zeker de eerste jaren. Maar die tijd is geweest, pak de regie terug en ga zelf ook weer wat meer leven!!
anoniem_6500601441f07 wijzigde dit bericht op 12-05-2023 10:29
10.99% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2023 om 10:27
Feline schreef: ↑12-05-2023 10:26Ik begrijp dat je moe bent, want naast zorg, werk en studie heb jij zelf geen sociale activiteiten waar je energie van krijgt. Je hebt dus wel energievreters, maar geen energiegevers.
Je man zorgt beter voor zichzelf, zo te lezen, door naast zorg en werk ook tijd te nemen voor een weekend weg met vrienden. Om zelf beter in je vel te zitten en alle taken weer aan te kunnen zal jij energiegevers voor jezelf moeten vinden. Wat vindt je leuk om te doen? Plan daar tijd voor in. Aan je man zal het niet liggen, want die neemt nu ook taken over als het zo uit komt.
Nou, klinkt mij dus wel als een probleem.
Jaja.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:30
Omdat hij wel eens taken overneemt als zo uitkomt ofzo.sneeuwwitje80 schreef: ↑12-05-2023 10:02Dus je man werkt 5 dagen......nou ik zie een oplossing hoor. Ik begrijp niet dat jij hem niet ziet. Waarom is dat de olifant in de kamer?
En omdat nog steeds veel vrouwen zo geprogrammeerd lijken dat ze niet met hun vuist op tafel durven te slaan bij partners die niet uit zich zelf begrijpen dat ook hun taak is om te zorgen en de partner wat ruimte en vrije tijd te gunnen.
En als ze dat dan aankaarten kan allemaal niet, niet qua werk of geld.
Jaja.
vrijdag 12 mei 2023 om 10:51
Dank voor jullie reacties. Toch denk ik dat het bij ons niet het probleem is dat mijn partner niet genoeg doet. Hij doet veel. Echt. Maar hij is denk ik ook belastbaarder dan ik. Om een aantal redenen. Hij ervaart de zorg niet als zwaar en ik wel. Misschien is hij wel zorgzamer dan ik waardoor het hem gemakkelijker afgaat.
Ik ben ook een piekeraar en een stresskip. Ik zet me letterlijk en figuurlijk schrap voor alles wat er komen gaat. Voor de volgende onverwachte medische situatie met zoon, voor de confrontatie met die zorgverlener waardoor we moeten concluderen dat die schoen eigenlijk toch niet past en ook voor de volgende aanvaring met partner. Wat die zijn er ook genoeg. Dus deels is het een probleem van mij. Ik praat daar ook met iemand over.
Ik heb overigens ook wel energiegevers. Ik heb een aantal lieve vriendinnen met wie ik regelmatig leuke dingen doe, ik ga 2x per jaar een weekje alleen weg om even alleen met mezelf bezig te hoeven zijn en ik krijg echt wel energie uit mijn nieuwe werk. Ook veel complimenten/erkenning dat ik het goed doe.
Het ging ook best wel goed met me totdat de baan en de studie erbij kwamen en alles onder druk zette.
Deze opleiding bestaat niet als gewone deeltijd volgens mij. Je moet er altijd stage bij lopen of bij werken. En ik ga liever werken dan stage lopen. Als stagiair ben je boventallig en mag je niet zoveel. Ik haal echt veel energie uit mijn werk. Als ze ja zeggen op 2 dagen dan denk ik dat ik wel al een heel eind ben. Hoop ik.
Ik ben ook een piekeraar en een stresskip. Ik zet me letterlijk en figuurlijk schrap voor alles wat er komen gaat. Voor de volgende onverwachte medische situatie met zoon, voor de confrontatie met die zorgverlener waardoor we moeten concluderen dat die schoen eigenlijk toch niet past en ook voor de volgende aanvaring met partner. Wat die zijn er ook genoeg. Dus deels is het een probleem van mij. Ik praat daar ook met iemand over.
Ik heb overigens ook wel energiegevers. Ik heb een aantal lieve vriendinnen met wie ik regelmatig leuke dingen doe, ik ga 2x per jaar een weekje alleen weg om even alleen met mezelf bezig te hoeven zijn en ik krijg echt wel energie uit mijn nieuwe werk. Ook veel complimenten/erkenning dat ik het goed doe.
Het ging ook best wel goed met me totdat de baan en de studie erbij kwamen en alles onder druk zette.
Deze opleiding bestaat niet als gewone deeltijd volgens mij. Je moet er altijd stage bij lopen of bij werken. En ik ga liever werken dan stage lopen. Als stagiair ben je boventallig en mag je niet zoveel. Ik haal echt veel energie uit mijn werk. Als ze ja zeggen op 2 dagen dan denk ik dat ik wel al een heel eind ben. Hoop ik.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 12 mei 2023 om 11:14
Precies. En dat betekend dat er wat naar partner moet, of moet uit te besteden zijn.
Jaja.
vrijdag 12 mei 2023 om 11:30
Waarom spreek je zo negatief over jezelf en zo positief over je man?boannan schreef: ↑12-05-2023 10:51Dank voor jullie reacties. Toch denk ik dat het bij ons niet het probleem is dat mijn partner niet genoeg doet. Hij doet veel. Echt. Maar hij is denk ik ook belastbaarder dan ik. Om een aantal redenen. Hij ervaart de zorg niet als zwaar en ik wel. Misschien is hij wel zorgzamer dan ik waardoor het hem gemakkelijker afgaat.
Ik ben ook een piekeraar en een stresskip. Ik zet me letterlijk en figuurlijk schrap voor alles wat er komen gaat. Voor de volgende onverwachte medische situatie met zoon, voor de confrontatie met die zorgverlener waardoor we moeten concluderen dat die schoen eigenlijk toch niet past en ook voor de volgende aanvaring met partner. Wat die zijn er ook genoeg. Dus deels is het een probleem van mij. Ik praat daar ook met iemand over.
Ik heb overigens ook wel energiegevers. Ik heb een aantal lieve vriendinnen met wie ik regelmatig leuke dingen doe, ik ga 2x per jaar een weekje alleen weg om even alleen met mezelf bezig te hoeven zijn en ik krijg echt wel energie uit mijn nieuwe werk. Ook veel complimenten/erkenning dat ik het goed doe.
Het ging ook best wel goed met me totdat de baan en de studie erbij kwamen en alles onder druk zette.
Deze opleiding bestaat niet als gewone deeltijd volgens mij. Je moet er altijd stage bij lopen of bij werken. En ik ga liever werken dan stage lopen. Als stagiair ben je boventallig en mag je niet zoveel. Ik haal echt veel energie uit mijn werk. Als ze ja zeggen op 2 dagen dan denk ik dat ik wel al een heel eind ben. Hoop ik.
Als hij zo zorgzaam is, waarom werkt hij dan 5 dagen en zit hij op zondag bij zijn band? Dus hij is 1.5 dag heel zorgzaam naast het laatste zorgmoment voor zoon op de dag. Dan tilt hij met zijn sterke armen zijn zoon van 40kg op.
Dat hij de rest van de week geen oog heeft voor jou en jouw belangen vegen we maar van tafel, want ach je bent toch een piekeraar??
Ziet hij je wel? En dan dus niet fysiek, maar alles wat jij bent, naast moeder van jullie zoon.
vrijdag 12 mei 2023 om 11:30
Volgens mij zit een oplossing in het weekend.
Niet af en toe een uurtje naar boven, maar ‘gewoon’ afspreken dat jij zaterdagmiddag- én avond onbereikbaar bent wegens studie.
En studie niet zien als me-time, vergelijkbaar met oefenen met de band, maar als werk.
En kijk jij eens kritisch of het niet de hoogste tijd is om een deel van de derde shift over te dragen aan de vader. Het was vast logisch dat jij dat deed omdat jij thuis was, maar die situatie is blijvend veranderd. Het is vast zo dat jij het nu nog sneller kan en beter overziet, maar dat is een slechte reden om het de rest van je langzalzelevensdagen allemaal zelf te blijven doen.
En misschien jullie zorgen wat meer opdelen. Het is héél veel wat jullie blijvend voor jullie kiezen krijgen. En nu komen daar twee grote dingen bij: praktische problemen doordat ook jij wilt/gaat/moet werken en dus minder belastbaar bent dan eerder én een verschillend toekomstbeeld.
Zou je die laatste kunnen ‘parkeren’ tot ca. een jaar na het afronden van je studie?
Niet af en toe een uurtje naar boven, maar ‘gewoon’ afspreken dat jij zaterdagmiddag- én avond onbereikbaar bent wegens studie.
En studie niet zien als me-time, vergelijkbaar met oefenen met de band, maar als werk.
En kijk jij eens kritisch of het niet de hoogste tijd is om een deel van de derde shift over te dragen aan de vader. Het was vast logisch dat jij dat deed omdat jij thuis was, maar die situatie is blijvend veranderd. Het is vast zo dat jij het nu nog sneller kan en beter overziet, maar dat is een slechte reden om het de rest van je langzalzelevensdagen allemaal zelf te blijven doen.
En misschien jullie zorgen wat meer opdelen. Het is héél veel wat jullie blijvend voor jullie kiezen krijgen. En nu komen daar twee grote dingen bij: praktische problemen doordat ook jij wilt/gaat/moet werken en dus minder belastbaar bent dan eerder én een verschillend toekomstbeeld.
Zou je die laatste kunnen ‘parkeren’ tot ca. een jaar na het afronden van je studie?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 12 mei 2023 om 11:32
TO is het niet mogelijk dat jouw kind parttime naar een zorghuis gaat? Een logeerhuis? Bijvoorbeeld 2 weekenden per maand zodat je dan extra tijd voor je studie hebt dan en even kan bijtanken? Dan kan jouw man er ook langzaam aan wennen dat kind op termijn uit huis gaat. Jij ervaart de zorg als zwaar en hij niet. Dat zegt niets over hoeveel jullie van jullie kind houden. Dat jij dit als zwaar ervaart daar zal hij toch wat mee moeten.
vrijdag 12 mei 2023 om 11:32
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
