Werk & Studie
alle pijlers
Werkdilemma's.... raad nodig en ervaringen
maandag 25 mei 2020 om 18:11
Ik heb even getwijfeld of ik dit onder "Psyche" moet zetten of onder "Werk", maar omdat mijn werk mijn Psyche dwars zit, maar hier!
Graag zou ik wat reflectie en inzichten krijgen, want ik blijf in kringetjes denken.
Jarenlang ben ik voortgestuwd door ambities die ik had, maar nu ik 41 ben geworden, heb ik opeens geen richting meer. En begrijp mij niet verkeerd...ik heb alles bereikt wat ik wilde. Meestal voel ik mij ook blij en gelukkig, maar ik mis een nieuwe droom/uitdaging merk ik. Ik vind 41 ook te jong om een beetje stil te gaan staan en tevreden te zijn met wat ik heb. Maar hoe moet je nou verder?
Om het bij mijn werk te houden: ik heb carrière gemaakt en 5 jaar geleden kreeg ik mijn droombaan bij het bedrijf waar ik al jaren wilde werken (bedrijf A), in een starters- positie. Helaas ben ik nu door een reorganisatie vanuit hogerhand bij een dochter-onderneming terecht gekomen, met de toezegging dat ik over enige tijd weer terug mag komen. Mijn oud-collega's zijn hard voor mij aan het lobbyen, maar het was best een rollercoaster in die tijd. Ik werk nu sinds 6 maanden bij de dochteronderneming.
Helaas ben ik er wel achter gekomen dat mijn "droomplek" niet zo mooi is als ik dacht; lange dagen, vele uren, en een strenge hiërarchie. Voor mijn gevoel moet ik veel offers brengen om daar te werken, en ik denk dat ik daar nooit aan de top ga komen/bereiken wat ik wil. Het is echt een politiek steekspel, met "bondjes", achterkamertjes en voornamelijk bekenden die elkaar nieuwe posities geven. Hoewel ik mijn "mannetje" wel sta, merkte ik toch dat ik moeite had om bij iedereen in de gratie te blijven en mijn positie te verdedigen. Het kostte veel energie en tijd, terwijl ik ook gewoon werkplezier wil hebben. Aan de andere kant was het werk inhoudelijk precies wat ik leuk vind, maar ik voelde mij vaak gefrustreerd omdat ik goede ideeën had, of mijzelf wilde ontwikkelen binnen het bedrijf maar dat er actieve tegenkrachten waren die met zichzelf en hun positie bezig waren. Niet direct tegen mij gericht, maar veel voelde als tegen de stroom inzwemmen. (om een idee te hebben -ik zit in een universitaire wetenschappelijke wereld)
Bij de dochter-onderneming waar ik nu werk heerst een veilige en relaxte sfeer en mag iedereen doen wat hij/zij wil. Er is geen concurrentie, weinig hiërarchie, en daar zit ik vanwege mijn eerdere staat van dienst aan de top. Hier merk ik weer dat ik wat indut en de uitdaging mis. Ik vind het lastig om mijzelf steeds gaande te houden en te zoeken naar uitdaging.
Tja en nu....eigenlijk voel ik mij zowel bij bedrijf A als bedrijf B niet geheel op mijn plek, met verschillende redenen. Lastige is- ik werk in een niche; ergens anders solliciteren is niet makkelijk omdat er weinig werk is, en omdat iedereen elkaar kent in mijn wereld...dus ik gooi deels mijn glazen in door ergens anders te gaan werken/solliciteren. Mocht ik ergens anders gaan werken kan ik niet meer terug naar bedrijf A en zal ik ook mijn collega's teleurstellen die nu zo hard hun best voor mijn doen.
Mijn drie opties nu zijn:
1. Blijven waar ik ben, en afwachten/mijn best doen voor de baan bij bedrijf A en dat er dan toch dingen veranderd zijn (wat kan, ook vanwege die reorganisatie)
2. Toch ergens anders solliciteren, baan bij zowel bedrijf A als B kwijt, maar dan misschien wel DE baan die ik wilde. Risico is dat ik ook "vijanden" maak en dat ook de nieuwe baan niet brengt wat ik zoek
3. Mijn roer compleet omgooien en uit deze niche stappen (maar dan gooi ik wel 23 jaar ervaring in dit werk "weg") - en ik heb wel wat ideeën wat ik dan zou willen, maar geen garantie op succes. Ik ben dan toch bang dat ik dan een stuk minder succesvol ben dan nu en dat het gaat voelen als falen.
Alledrie de opties kunnen. Wat betreft optie drie heb ik naast mijn werk een kleine onderneming waarmee ik mijzelf kan onderhouden en door kan op mijn spaargeld met wat minder luxe dan nu. Die onderneming zou ik verder kunnen uitbouwen, maar een passie is het niet.
Natuurlijk verwacht ik niet dat jullie weten wat te doen. Maar ik ben vooral op zoek naar ervaringen.
Zijn er mensen die gestopt zijn met de goede baan die ze hadden en het roer hebben omgegooid? En wat heeft dat gebracht?
Of heb je juist op zeker gespeeld en ben je daar achteraf heel blij mee?
Of, (een optie die ik ook in mijn hoofd heb), ben je met iets nieuws gestart tijdens je baan in heb je dat uitgebouwd?
Ik ben ook ontzettend leergierig, dus een totaal nieuwe baan aanleren lijkt mij ook geweldig, maar het voelt bijna als verraad.
Graag zou ik wat reflectie en inzichten krijgen, want ik blijf in kringetjes denken.
Jarenlang ben ik voortgestuwd door ambities die ik had, maar nu ik 41 ben geworden, heb ik opeens geen richting meer. En begrijp mij niet verkeerd...ik heb alles bereikt wat ik wilde. Meestal voel ik mij ook blij en gelukkig, maar ik mis een nieuwe droom/uitdaging merk ik. Ik vind 41 ook te jong om een beetje stil te gaan staan en tevreden te zijn met wat ik heb. Maar hoe moet je nou verder?
Om het bij mijn werk te houden: ik heb carrière gemaakt en 5 jaar geleden kreeg ik mijn droombaan bij het bedrijf waar ik al jaren wilde werken (bedrijf A), in een starters- positie. Helaas ben ik nu door een reorganisatie vanuit hogerhand bij een dochter-onderneming terecht gekomen, met de toezegging dat ik over enige tijd weer terug mag komen. Mijn oud-collega's zijn hard voor mij aan het lobbyen, maar het was best een rollercoaster in die tijd. Ik werk nu sinds 6 maanden bij de dochteronderneming.
Helaas ben ik er wel achter gekomen dat mijn "droomplek" niet zo mooi is als ik dacht; lange dagen, vele uren, en een strenge hiërarchie. Voor mijn gevoel moet ik veel offers brengen om daar te werken, en ik denk dat ik daar nooit aan de top ga komen/bereiken wat ik wil. Het is echt een politiek steekspel, met "bondjes", achterkamertjes en voornamelijk bekenden die elkaar nieuwe posities geven. Hoewel ik mijn "mannetje" wel sta, merkte ik toch dat ik moeite had om bij iedereen in de gratie te blijven en mijn positie te verdedigen. Het kostte veel energie en tijd, terwijl ik ook gewoon werkplezier wil hebben. Aan de andere kant was het werk inhoudelijk precies wat ik leuk vind, maar ik voelde mij vaak gefrustreerd omdat ik goede ideeën had, of mijzelf wilde ontwikkelen binnen het bedrijf maar dat er actieve tegenkrachten waren die met zichzelf en hun positie bezig waren. Niet direct tegen mij gericht, maar veel voelde als tegen de stroom inzwemmen. (om een idee te hebben -ik zit in een universitaire wetenschappelijke wereld)
Bij de dochter-onderneming waar ik nu werk heerst een veilige en relaxte sfeer en mag iedereen doen wat hij/zij wil. Er is geen concurrentie, weinig hiërarchie, en daar zit ik vanwege mijn eerdere staat van dienst aan de top. Hier merk ik weer dat ik wat indut en de uitdaging mis. Ik vind het lastig om mijzelf steeds gaande te houden en te zoeken naar uitdaging.
Tja en nu....eigenlijk voel ik mij zowel bij bedrijf A als bedrijf B niet geheel op mijn plek, met verschillende redenen. Lastige is- ik werk in een niche; ergens anders solliciteren is niet makkelijk omdat er weinig werk is, en omdat iedereen elkaar kent in mijn wereld...dus ik gooi deels mijn glazen in door ergens anders te gaan werken/solliciteren. Mocht ik ergens anders gaan werken kan ik niet meer terug naar bedrijf A en zal ik ook mijn collega's teleurstellen die nu zo hard hun best voor mijn doen.
Mijn drie opties nu zijn:
1. Blijven waar ik ben, en afwachten/mijn best doen voor de baan bij bedrijf A en dat er dan toch dingen veranderd zijn (wat kan, ook vanwege die reorganisatie)
2. Toch ergens anders solliciteren, baan bij zowel bedrijf A als B kwijt, maar dan misschien wel DE baan die ik wilde. Risico is dat ik ook "vijanden" maak en dat ook de nieuwe baan niet brengt wat ik zoek
3. Mijn roer compleet omgooien en uit deze niche stappen (maar dan gooi ik wel 23 jaar ervaring in dit werk "weg") - en ik heb wel wat ideeën wat ik dan zou willen, maar geen garantie op succes. Ik ben dan toch bang dat ik dan een stuk minder succesvol ben dan nu en dat het gaat voelen als falen.
Alledrie de opties kunnen. Wat betreft optie drie heb ik naast mijn werk een kleine onderneming waarmee ik mijzelf kan onderhouden en door kan op mijn spaargeld met wat minder luxe dan nu. Die onderneming zou ik verder kunnen uitbouwen, maar een passie is het niet.
Natuurlijk verwacht ik niet dat jullie weten wat te doen. Maar ik ben vooral op zoek naar ervaringen.
Zijn er mensen die gestopt zijn met de goede baan die ze hadden en het roer hebben omgegooid? En wat heeft dat gebracht?
Of heb je juist op zeker gespeeld en ben je daar achteraf heel blij mee?
Of, (een optie die ik ook in mijn hoofd heb), ben je met iets nieuws gestart tijdens je baan in heb je dat uitgebouwd?
Ik ben ook ontzettend leergierig, dus een totaal nieuwe baan aanleren lijkt mij ook geweldig, maar het voelt bijna als verraad.
maandag 25 mei 2020 om 19:23
Eerste reactie bij het lezen van je stuk: het is nooit te vroeg om tevreden te zijn met wat je hebt. Dat lijkt me juist een ultiem doel.
Je bedoelt het denk ik in de betekenis van gelatenheid, stilstand, maar het is denk ik de moeite waard het van een andere kant te bekijken.
Wat is het dat je zoekt in hogerop komen? Wat drijft je? Welke kernwaarden en ideeën zou je in het ideale geval leidend laten zijn, en dat n hoeverre herken je die in je drie opties?
Toevallig sta ik nu zelf ook op een kruising in een klein, universitair wereldje. Het stukje naam maken en profileren uit naam van een instituut staat me tegen, ben ik ben er niet goed in. Ik wil de verdieping, inhoudelijk nuttige dingen doen, niet een nieuwe visie ontwikkelen omdat het anders moet dan bij de 'concurrent', of leuke kansen laten liggen omdat ze buiten mijn takenpakket vallen.
Ik ga daarom stoppen. Ook zodat ik weer een fijne balans heb tussen thuis en werk, en weer hobby's op kan pakken die al jaren zijn blijven liggen. Zodat ik ruimte heb om de leuke projecten wél te doen.
En alsof de duvel ermee speelt: een week na dit besluit lijkt er nu iets nieuws op mijn pad te komen, iets dat ik niet eens had kunnen overwegen als ik zou blijven waar ik zit.
Het helpt wel dat ik twee banen heb; ik raak geen zekerheid kwijt, alleen een beetje inkomen. En een positie die een hoop meer aanzien heeft dan mijn andere baan.
Je bedoelt het denk ik in de betekenis van gelatenheid, stilstand, maar het is denk ik de moeite waard het van een andere kant te bekijken.
Wat is het dat je zoekt in hogerop komen? Wat drijft je? Welke kernwaarden en ideeën zou je in het ideale geval leidend laten zijn, en dat n hoeverre herken je die in je drie opties?
Toevallig sta ik nu zelf ook op een kruising in een klein, universitair wereldje. Het stukje naam maken en profileren uit naam van een instituut staat me tegen, ben ik ben er niet goed in. Ik wil de verdieping, inhoudelijk nuttige dingen doen, niet een nieuwe visie ontwikkelen omdat het anders moet dan bij de 'concurrent', of leuke kansen laten liggen omdat ze buiten mijn takenpakket vallen.
Ik ga daarom stoppen. Ook zodat ik weer een fijne balans heb tussen thuis en werk, en weer hobby's op kan pakken die al jaren zijn blijven liggen. Zodat ik ruimte heb om de leuke projecten wél te doen.
En alsof de duvel ermee speelt: een week na dit besluit lijkt er nu iets nieuws op mijn pad te komen, iets dat ik niet eens had kunnen overwegen als ik zou blijven waar ik zit.
Het helpt wel dat ik twee banen heb; ik raak geen zekerheid kwijt, alleen een beetje inkomen. En een positie die een hoop meer aanzien heeft dan mijn andere baan.
What a nuanced anxiety
maandag 25 mei 2020 om 21:29
Dank voor je reactie, doet het mij weer op een andere manier bekijken! Het is een mooi advies om eerst zo duidelijk mogelijk te krijgen wat mijn drijfveren zijn.
En het klopt wat je zegt....het is de stilstand die mij ontevreden maakt. Doordat ik nu bij de dochteronderneming werk voelt het zelfs als een soort achteruitgang in mijn carrière. Terwijl -objectief bekeken- veel mensen heel tevreden zouden zijn met mijn baan.
En stiekem wil ik dus ook niet meer "vooruit" en weer terug naar het goed aangeschreven bedrijf waar ik vandaan kom.
Mooi om te lezen dat jij een knoop hebt doorgehakt. Ik neig daar ook steeds meer naar, maar ik hoop het komende jaar nog iets meer zekerheid te willen opbouwen en wat dingen verder uit te zoeken. Merk dat ik nog erg zoek naar wat ik precies wil...al komt dat qua inhoud wel overeen met wat jij beschrijft. Ik doe graag iets wat inhoud heeft en ertoe doet en waarbij ik mijn creativiteit kan uitleven, maar ik ook voldoende tijd heb voor gezin en vrienden. Het gaat mij niet zo zeer om een zo hoog mogelijk inkomen, of het aanzien, maar veel meer om de inhoud.
Het lastigste aan de keuze om het roer om te gooien vind ik dat ik voor mijn gevoel mogelijk schepen verbrand en dat ik daar dan toch spijt van ga krijgen.
En het klopt wat je zegt....het is de stilstand die mij ontevreden maakt. Doordat ik nu bij de dochteronderneming werk voelt het zelfs als een soort achteruitgang in mijn carrière. Terwijl -objectief bekeken- veel mensen heel tevreden zouden zijn met mijn baan.
En stiekem wil ik dus ook niet meer "vooruit" en weer terug naar het goed aangeschreven bedrijf waar ik vandaan kom.
Mooi om te lezen dat jij een knoop hebt doorgehakt. Ik neig daar ook steeds meer naar, maar ik hoop het komende jaar nog iets meer zekerheid te willen opbouwen en wat dingen verder uit te zoeken. Merk dat ik nog erg zoek naar wat ik precies wil...al komt dat qua inhoud wel overeen met wat jij beschrijft. Ik doe graag iets wat inhoud heeft en ertoe doet en waarbij ik mijn creativiteit kan uitleven, maar ik ook voldoende tijd heb voor gezin en vrienden. Het gaat mij niet zo zeer om een zo hoog mogelijk inkomen, of het aanzien, maar veel meer om de inhoud.
Het lastigste aan de keuze om het roer om te gooien vind ik dat ik voor mijn gevoel mogelijk schepen verbrand en dat ik daar dan toch spijt van ga krijgen.
maandag 25 mei 2020 om 22:41
Zo herkenbaar, de angst voor 'geen weg meer terug'. Welke keuze je ook maakt, je sluit daarmee ook dingen uit. Anders zou het ook niet zo moeilijk zijn. Wat je ook kiest, je kiest dan iets anders niet, dat kan niet anders. Het helpt mij wel om te bedenken dat er niet echt een verkeerde keuze is.
En dat wat je ook kiest, dat niet betekent dat je dáár dan weer voor altijd aan vast zit.
Mensen gaven mij het advies om niet te vergeten mijn gevoel mee te nemen in mijn besluit, niet alleen afgaan op rationele voors en tegens. Als je van jezelf weet dat je rationeel sterk bent, en je dus niet geneigd bent alleen uit emotie te handelen, kan het juist heel goed zijn om gevoel wél mee te laten wegen.
Bijvoorbeeld door tijdens een wandeling, of op een rustige plek, te visualiseren hoe elk van de drie situaties eruit zou zien, en kijken wat je daarbij voelt.
En dat wat je ook kiest, dat niet betekent dat je dáár dan weer voor altijd aan vast zit.
Mensen gaven mij het advies om niet te vergeten mijn gevoel mee te nemen in mijn besluit, niet alleen afgaan op rationele voors en tegens. Als je van jezelf weet dat je rationeel sterk bent, en je dus niet geneigd bent alleen uit emotie te handelen, kan het juist heel goed zijn om gevoel wél mee te laten wegen.
Bijvoorbeeld door tijdens een wandeling, of op een rustige plek, te visualiseren hoe elk van de drie situaties eruit zou zien, en kijken wat je daarbij voelt.
What a nuanced anxiety
maandag 25 mei 2020 om 23:56
Toch ergens anders solliciteren, baan bij zowel bedrijf A als B kwijt, maar dan misschien wel DE baan die ik wilde. Risico is dat ik ook "vijanden" maak en dat ook de nieuwe baan niet brengt wat ik zoek
Is dit een angst of een zekerheid? Het is toch prima uit te leggen aan je collega's dat je het gevoel hebt dat je nu bij bedrijf B stilstaat, je graag weer verder wil en niet meer wil wachten of je überhaupt niet terug kunt naar bedrijf A? Waarom zou je daar vijanden mee maken?
dinsdag 26 mei 2020 om 15:35
Het is een klein wereldje waarin ik werk en het is “not done” om zomaar ergens anders te gaan werken, juist omdat bedrijf A wel moeite in mij gestopt heeft en nog steeds bezig is om mij daar weer te laten werken. Veel wisselen van plek (er zijn maar een paar plekken in deze regio) wordt meestal gezien als een teken dat je mensen die in je investeren laat zitten zodra je de kans krijgt.
Maar aan de andere kant heb je ook gelijk hoor; dat zijn mijn gevoelens en ideeen, gebaseerd op wat ik eerder van anderen hoorde die van plek wisselenden.
Uiteindelijk ben ik dus nu op zoek naar werk waar ik blij van word, en dan moet ik misschien niet zo hard doordenken over wat anderen vinden
Maar aan de andere kant heb je ook gelijk hoor; dat zijn mijn gevoelens en ideeen, gebaseerd op wat ik eerder van anderen hoorde die van plek wisselenden.
Uiteindelijk ben ik dus nu op zoek naar werk waar ik blij van word, en dan moet ik misschien niet zo hard doordenken over wat anderen vinden
