Werk & Studie
alle pijlers
Werken in de palliatieve zorg (terminale clienten)
zaterdag 19 januari 2008 om 09:31
Ik werk in de gezondheidszorg en nu is er een mogelijkheid op mijn pad gekomen om te gaan werken in de palliatieve zorg.
Dat houdt in dat je mensen verzorgt, begeleidt en ondersteund die in een terminale fase zijn gekomen. De bedoeling is dat die mensen in hun eigen huis gaan sterven.
Nu is het wel zo dat de dood gerelateerd is aan het werken in de gezondheidszorg, maar die heel intensieve begeleiding is nieuw voor mij. Het is niet alleen de bedoeling om de stervende mens te begeleiden, maar ook de naasten. En om de huishouding draaiende te houden. Ik zit dus niet alleen te waken aan een sterfbed.
Ik breek mijn hoofd erover om op dit aanbod in te gaan. Er gaat een korte, maar intensieve training aan vooraf.
Zijn er heel misschien mensen hier die er ervaring in hebben?
Ik wil ook graag de mening horen van anderen. Hoe zouden jullie er tegenover staan?
Dat houdt in dat je mensen verzorgt, begeleidt en ondersteund die in een terminale fase zijn gekomen. De bedoeling is dat die mensen in hun eigen huis gaan sterven.
Nu is het wel zo dat de dood gerelateerd is aan het werken in de gezondheidszorg, maar die heel intensieve begeleiding is nieuw voor mij. Het is niet alleen de bedoeling om de stervende mens te begeleiden, maar ook de naasten. En om de huishouding draaiende te houden. Ik zit dus niet alleen te waken aan een sterfbed.
Ik breek mijn hoofd erover om op dit aanbod in te gaan. Er gaat een korte, maar intensieve training aan vooraf.
Zijn er heel misschien mensen hier die er ervaring in hebben?
Ik wil ook graag de mening horen van anderen. Hoe zouden jullie er tegenover staan?
zaterdag 19 januari 2008 om 09:42
Orkaankracht. Ik doe zelf dit werk niet, maar heb er soms zijdelings mee te maken. Ik denk dat het heel mooi en dankbaar werk is. Maar natuurlijk ook geestelijk zwaar. Ik denk dat je vooral de afweging moet maken of je 'er tegen kunt'. Ik heb in elk geval veel bewondering en waardering voor de mensen die het doen.
Succes met je keuze.
Succes met je keuze.
zaterdag 19 januari 2008 om 09:55
Iemoni, dat is juist ook waarom ik het zo lastig vind. Hoe weet je namelijk of je er tegen kunt? Dat kan je alleen weten als je het werk doet.
Ik werk in de ouderenzorg en de dood is daar natuurlijk iets vanzelfsprekends en daar heb ik ook geen moeite mee. Maar in de palliatieve zorg krijg je te maken met verschillende leeftijden. Hoe kijk ik er tegenaan als een leeftijdsgenoot van mij op sterven ligt? Ik zou het niet weten eigenlijk..
Ik werk in de ouderenzorg en de dood is daar natuurlijk iets vanzelfsprekends en daar heb ik ook geen moeite mee. Maar in de palliatieve zorg krijg je te maken met verschillende leeftijden. Hoe kijk ik er tegenaan als een leeftijdsgenoot van mij op sterven ligt? Ik zou het niet weten eigenlijk..
zaterdag 19 januari 2008 om 13:59
Ik heb als maatschappelijk werker terminale patienten en hun naasten begeleid, ook veel jonge mensen. Enerzijds is het zwaar, anderzijds vond ik het geweldig werk. Je kunt zoveel doen voor mensen die aan het eind van hun leven staan, vaak zijn kleine gebaren voor hun van onschatbare waarde.
Mijn ervaring is, dat het went. Het motto waar ik jarenlang dit werk op vol heb gehouden, was: Deze mensen gaan toch dood. Of ik er nu wel of niet naast sta. Als ik er naast sta, kan ik tenminste nog wat voor ze betekenen.
Maar na tien jaar was ik wel toe aan wat anders.
Mijn ervaring is, dat het went. Het motto waar ik jarenlang dit werk op vol heb gehouden, was: Deze mensen gaan toch dood. Of ik er nu wel of niet naast sta. Als ik er naast sta, kan ik tenminste nog wat voor ze betekenen.
Maar na tien jaar was ik wel toe aan wat anders.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 20 januari 2008 om 03:21
Vanuit een ziekenhuis. Eerst in de kliniek op oa neurologie, later op revalidatie. Klinkt gek, revalidatie en stervensbegeleiding, maar daar komen veel mensen met ongeneeslijke spierziekten, zoals ALS, voor hulpmiddelen en aanpassingen en om zo lang mogelijk zo optimaal mogelijk te blijven functioneren.
Je moet er wel tegen kunnen, sommige dingen wennen nooit helemaal. Niet zozeer de heftige problematiek en emoties die je tegenkomt maken het werk zwaar, maar meer de dingen die erbij komen. Zoals je positie als mw-er, die is niet eenvoudig in een ziekenhuis. Daar was ik na 10 jaar echt helemaal klaar mee.
Bovendien kreeg ik naarmate ik zelf iets ouder werd, last van hypochondrische beroepsdeformatie. Elk pijntje was kanker, bij wijze van spreke. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij de mensen om me heen. Toen ik echt pijn op de borst kreeg als ik een groep voor hartpatienten had gedraaid, ben ik er mee opgehouden.
Je moet er wel tegen kunnen, sommige dingen wennen nooit helemaal. Niet zozeer de heftige problematiek en emoties die je tegenkomt maken het werk zwaar, maar meer de dingen die erbij komen. Zoals je positie als mw-er, die is niet eenvoudig in een ziekenhuis. Daar was ik na 10 jaar echt helemaal klaar mee.
Bovendien kreeg ik naarmate ik zelf iets ouder werd, last van hypochondrische beroepsdeformatie. Elk pijntje was kanker, bij wijze van spreke. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij de mensen om me heen. Toen ik echt pijn op de borst kreeg als ik een groep voor hartpatienten had gedraaid, ben ik er mee opgehouden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
