Werk & Studie
alle pijlers
Wet poortwachter / reintegratie / arbeidsconflict
zondag 4 november 2007 om 11:20
Mijn schoonzus is vanaf vorig jaar september t/m december behoorlijk ernstig ziek geweest, succesvol (in ieder geval tot nu toe) behandeld en vanaf februari/maart dit jaar weer langzaam begonnen met halve dagen werken. Haar doel is/was voor het eind van het jaar weer voltijds aan de slag te komen.
Zij werkt als afdelingssecretaresse bij een klein kantoor van een behoorlijk grote organisatie en heeft tot nu toe altijd zeer goede beoordelingen gehad.
Nu is het zo dat tijdens haar reïntegratie de werkgever bedacht heeft haar functie (zonder inspraak) aan te passen en haar (en haar collega's) naast haar normale werk receptiediensten te laten draaien. Dit voelt voor haar zowel als een demotie als dat het haar reïntegratie in de weg staat vanwege het meer lichamelijke karakter van dit werk.
Mijn gevoel zegt mij dat schoonzus, terwijl zij het emotioneel al behoorlijk zwaar heeft vanwege haar ziekte, vanwege de starre opstelling van haar werkgever emotioneel behoorlijk belast wordt en dicht in de buurt van overspannen zit. Inmiddels zijn de verhoudingen dusdanig op scherp komen te staan dat zij een advocaat in de arm heeft genomen. Deze advocaat (mijn mening) stuurt toch wel erg op de demotiekant van het verhaal en houdt erg weinig rekening met het feit dat mijn schoonzus simpelweg werk nodig heeft om überhaupt te kunnen reïntegreren.
Wanneer wij zoeken naar onderwerpen als “Wet verbetering poortwachter”, “arbeidsconflict tijdens ziekte” of soortgelijke, dan vinden we nog erg weinig informatie over de precieze rechten en plichten van zowel werkgever als werknemer. Heeft iemand ervaring in soortgelijke situaties en wellicht tips waarmee mijn schoonzus zeker rekening moet houden? Weet iemand of de werkgever in dit soort situaties ontslag mag aanvragen? Wat ze al wel gedaan heeft is een zogenaamd “deskundigenoordeel” bij het UWV aangevraagd. Heeft iemand daar ervaring mee? Mag ze daar iets positiefs van verwachten?
Kortom, wat is wijsheid in deze situatie? Moet ze maar slikken en accepteren in de hoop zo snel mogelijk weer voltijds te werken en dan een andere baan te vinden, met de kans op wellicht een burnout. Moet ze aansturen op een beëindiging van het arbeidscontract met het risico in de WW terecht te komen en nooit meer goed een baan te vinden vanwege haar ziektehistorie? Of zijn er nog andere oplossingen?
Zij werkt als afdelingssecretaresse bij een klein kantoor van een behoorlijk grote organisatie en heeft tot nu toe altijd zeer goede beoordelingen gehad.
Nu is het zo dat tijdens haar reïntegratie de werkgever bedacht heeft haar functie (zonder inspraak) aan te passen en haar (en haar collega's) naast haar normale werk receptiediensten te laten draaien. Dit voelt voor haar zowel als een demotie als dat het haar reïntegratie in de weg staat vanwege het meer lichamelijke karakter van dit werk.
Mijn gevoel zegt mij dat schoonzus, terwijl zij het emotioneel al behoorlijk zwaar heeft vanwege haar ziekte, vanwege de starre opstelling van haar werkgever emotioneel behoorlijk belast wordt en dicht in de buurt van overspannen zit. Inmiddels zijn de verhoudingen dusdanig op scherp komen te staan dat zij een advocaat in de arm heeft genomen. Deze advocaat (mijn mening) stuurt toch wel erg op de demotiekant van het verhaal en houdt erg weinig rekening met het feit dat mijn schoonzus simpelweg werk nodig heeft om überhaupt te kunnen reïntegreren.
Wanneer wij zoeken naar onderwerpen als “Wet verbetering poortwachter”, “arbeidsconflict tijdens ziekte” of soortgelijke, dan vinden we nog erg weinig informatie over de precieze rechten en plichten van zowel werkgever als werknemer. Heeft iemand ervaring in soortgelijke situaties en wellicht tips waarmee mijn schoonzus zeker rekening moet houden? Weet iemand of de werkgever in dit soort situaties ontslag mag aanvragen? Wat ze al wel gedaan heeft is een zogenaamd “deskundigenoordeel” bij het UWV aangevraagd. Heeft iemand daar ervaring mee? Mag ze daar iets positiefs van verwachten?
Kortom, wat is wijsheid in deze situatie? Moet ze maar slikken en accepteren in de hoop zo snel mogelijk weer voltijds te werken en dan een andere baan te vinden, met de kans op wellicht een burnout. Moet ze aansturen op een beëindiging van het arbeidscontract met het risico in de WW terecht te komen en nooit meer goed een baan te vinden vanwege haar ziektehistorie? Of zijn er nog andere oplossingen?
zondag 4 november 2007 om 11:34
Deja, zij moet zelf wel actief meehelpen aan haar reïntegratie, maar die verplichting ligt er ook voor haar werkgever. Ook de werkgever zal dus moeite doen voor haar reïntegratie door een duidelijk plan te stellen en rekening te houden met de werkzaamheden die je zus moet doen. Als de werkgever deze inspanning níet heeft verricht, krijgen ze geen ontslagvergunning van het UWV. Ook wordt er geen ontslagvergunning verleend zolang je zus nog in de ziektewet zit, mits ze korter dan 2 jaar ziek is. Goed dat jullie het UWV er snel bij betrokken hebben en dat je zus er zelf alles aan doet om te reïntegreren. Op de site van het UWV staat veel over reïntegratie hoor :-). Probeer het niet op een conflict aan te laten komen, dan kan een contract namelijk wél ontbonden worden. Wíl je zus daar wel blijven werken? Zo niet, lijkt het me verstandig dat ze gewoon alvast gaat rondkijken op de arbeidsmarkt...
zondag 4 november 2007 om 12:01
Op termijn zal zij daar niet willen blijven werken, sterker nog hoe eerder ze weg kan hoe beter.
Het probleem is de spagaat waar ze in gedwongen is. Enerzijds maakt het bedrijf (voor haar gevoel) goede reïntegratie bijna onmogelijk, anderzijds, zonder goede reïntegratie zijn haar kansen op de arbeidsmarkt een stuk kleiner.
Alle mooie plannen en procedures liggen er wel, maar de uitvoering klopt gewoon van geen kant lijkt het. Een arboarts die zogenaamd heel meelevend is, maar die geen enkele rekening wil houden met de spanningen die de door de werkgever gecreerde situatie bij haar oproept. Een bekend aspect van haar ziekte en de behandeling is langdurige vermoeidheidsverschijnselen. Extra spanningen zijn dus erg contra-productief.
Dus ja, een conflict is zeker niet handig, maar overspannen worden is ook niet handig. Het lijkt wel alsof veel bedrijven uiteindelijk toch alles proberen om 'werknemers met een vlekje' zo goedkoop mogelijk af te serveren en dat arboartsen daar helaas alle medewerking aan verlenen!
En ja, op de UWV site staan best veel foldertjes, maar toch wel erg algemeen en oppervlakkig hoor.
Het probleem is de spagaat waar ze in gedwongen is. Enerzijds maakt het bedrijf (voor haar gevoel) goede reïntegratie bijna onmogelijk, anderzijds, zonder goede reïntegratie zijn haar kansen op de arbeidsmarkt een stuk kleiner.
Alle mooie plannen en procedures liggen er wel, maar de uitvoering klopt gewoon van geen kant lijkt het. Een arboarts die zogenaamd heel meelevend is, maar die geen enkele rekening wil houden met de spanningen die de door de werkgever gecreerde situatie bij haar oproept. Een bekend aspect van haar ziekte en de behandeling is langdurige vermoeidheidsverschijnselen. Extra spanningen zijn dus erg contra-productief.
Dus ja, een conflict is zeker niet handig, maar overspannen worden is ook niet handig. Het lijkt wel alsof veel bedrijven uiteindelijk toch alles proberen om 'werknemers met een vlekje' zo goedkoop mogelijk af te serveren en dat arboartsen daar helaas alle medewerking aan verlenen!
En ja, op de UWV site staan best veel foldertjes, maar toch wel erg algemeen en oppervlakkig hoor.
zondag 4 november 2007 om 17:12
Je schoonzus heeft de juiste weg bewandeld door een UWV-arts in te schakelen. In principe is zij verplicht om te reintegreren voor zover als de arbo-arts zegt dat zij het aankan. Als de arbo-arts er een andere mening op na houdt dan je schoonzusje, dan kan zij het UWV om een "second opinion" vragen. Het UWV beoordeeld dat in hoeverre het advies van de arbo-arts juist is geweest.
Het is altijd verstandig om naar de UWV-arts ook zoveel mogelijk info van de behandelend arts(en) mee te nemen, of het UWV c.q. de arbo-arts toestemming te verlenen om informatie op te vragen bij de behandelend
arts(en). (Alhoewel je het in het laatste geval aan de artsen ter beoordeling laat om de behandelend artsen wel of niet te raadplegen, info meebrengen heeft dus de voorkeur). Wanneer zij namelijk info hebben van de behandelend arts(en), dan kunnen zij dat niet zonder meer naast zeer neerleggen en kun je die info ook in een eventuele gerechtelijke procedure (mocht het daar uiteindelijk op aan komen) aan de rechter overleggen.
Het is altijd verstandig om naar de UWV-arts ook zoveel mogelijk info van de behandelend arts(en) mee te nemen, of het UWV c.q. de arbo-arts toestemming te verlenen om informatie op te vragen bij de behandelend
arts(en). (Alhoewel je het in het laatste geval aan de artsen ter beoordeling laat om de behandelend artsen wel of niet te raadplegen, info meebrengen heeft dus de voorkeur). Wanneer zij namelijk info hebben van de behandelend arts(en), dan kunnen zij dat niet zonder meer naast zeer neerleggen en kun je die info ook in een eventuele gerechtelijke procedure (mocht het daar uiteindelijk op aan komen) aan de rechter overleggen.
dinsdag 6 november 2007 om 10:45
Afgezien van het demotie verhaal is het de vraag of jouw schoonzus het receptiewerk wel kan uitvoeren met haar ziekte.
Bij ziekte wordt gekeken in eerste knstantie naar eigen werk, maar als dat niet kan ook naar passend werk. Als de arbo-arts ( en de UWV-arts) van mening is dat het receptionisten werk "passend werk"is. Dan zal je schoonzus dat gewoon moeten doen. Bij het eskundigenoordeel zal dat als het goed is getoetst zijn. Omdat wij je schoonzus niet kennen en niet precies weten wat haar mankeert, is het vanaf hier moeilijk te zeggen wat ze hiervan kan verwachten.
Van een werkgever wordt in ieder geval verwacht dat hij zijn best doet om de zieke medewerker te re-integreren in "passend werk". het si an de artsen om te beoordelen of de huidige werkzaamheden passend zijn.
Bij ziekte wordt gekeken in eerste knstantie naar eigen werk, maar als dat niet kan ook naar passend werk. Als de arbo-arts ( en de UWV-arts) van mening is dat het receptionisten werk "passend werk"is. Dan zal je schoonzus dat gewoon moeten doen. Bij het eskundigenoordeel zal dat als het goed is getoetst zijn. Omdat wij je schoonzus niet kennen en niet precies weten wat haar mankeert, is het vanaf hier moeilijk te zeggen wat ze hiervan kan verwachten.
Van een werkgever wordt in ieder geval verwacht dat hij zijn best doet om de zieke medewerker te re-integreren in "passend werk". het si an de artsen om te beoordelen of de huidige werkzaamheden passend zijn.
dinsdag 6 november 2007 om 17:24
Das het trieste juist. Haar eigen, oorspronkelijk werk kan ze meer dan prima doen. Juist deze aanpassing belemmert haar reintegratie. Zowel fysiek als mentaal!
En wanneer je dan een arboarts hebt die eigenlijk alleen maar zijn drieregelige rapportjes schrijft met geen bezwaar/geen bezwaar/geen bezwaar dan loopt zij tegen muren op die zij als individue niet lijkt te kunnen slechten.
Zijn er uberhaupt arboartsen die deugen? Ik heb nu een keer of drie / vier zo'n figuur van enigszins dichtbij meegemaakt en ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat deze lieden daadwerkelijk voor arts hebben gestudeerd. De adviezen die worden afgegeven hebben in ieder geval niets met onpartijdigheid of diepgaand medisch onderzoek van doen. Ik heb zo langzamerhand het idee dat de kneusjes van de medische opleidingen maar arboarts worden ofzo.
Ik hoop van harte dat zo'n UWV deskundigenoordeel wat voorstelt.
En wanneer je dan een arboarts hebt die eigenlijk alleen maar zijn drieregelige rapportjes schrijft met geen bezwaar/geen bezwaar/geen bezwaar dan loopt zij tegen muren op die zij als individue niet lijkt te kunnen slechten.
Zijn er uberhaupt arboartsen die deugen? Ik heb nu een keer of drie / vier zo'n figuur van enigszins dichtbij meegemaakt en ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat deze lieden daadwerkelijk voor arts hebben gestudeerd. De adviezen die worden afgegeven hebben in ieder geval niets met onpartijdigheid of diepgaand medisch onderzoek van doen. Ik heb zo langzamerhand het idee dat de kneusjes van de medische opleidingen maar arboarts worden ofzo.
Ik hoop van harte dat zo'n UWV deskundigenoordeel wat voorstelt.
woensdag 7 november 2007 om 09:25
Verzekeringsartsen worden idd beschouwd als de kneusjes van de opleiding. Diegenen met talent worden wel specialist.
de originele functie van jouw schoonzus bestaat helaas niet meer. haar andere collega's hebben die taken er ook bijgekregen, dus het is niet zo dat jouw schoonzus de enige is die deze wijziging heeft gehad. meestal kan veranderen van iemands takenpakket niet zomaar, maar dat is een heel andere vraagstelling. Op dit moment vehoren die receptietaken bij haar huidige functie.
het UWV heeft een computersysteem met daarin alle gangbare functies en hub belastingen. De arts kijkt alleen maar of jouw schoonzus die bewuste belasting op dit moment aan kan. Kan ze dat volgens de arts, dan is zegeschikt voor eigen werk en dus niet meer ziek. Of ze zelf er eigenlijk geen zin in heeft doet er dan niet zoveel toe.
Als de arts vind dat ze dat werk niet kan, dan kan ze eventueel een vrijstelling krijgen van die bewuste taken tijdens haar re-integratietraject.
kans is wel dat dit de band met haar collega's die dat werk er dan wel bij moeten doen, verslechterd.
de originele functie van jouw schoonzus bestaat helaas niet meer. haar andere collega's hebben die taken er ook bijgekregen, dus het is niet zo dat jouw schoonzus de enige is die deze wijziging heeft gehad. meestal kan veranderen van iemands takenpakket niet zomaar, maar dat is een heel andere vraagstelling. Op dit moment vehoren die receptietaken bij haar huidige functie.
het UWV heeft een computersysteem met daarin alle gangbare functies en hub belastingen. De arts kijkt alleen maar of jouw schoonzus die bewuste belasting op dit moment aan kan. Kan ze dat volgens de arts, dan is zegeschikt voor eigen werk en dus niet meer ziek. Of ze zelf er eigenlijk geen zin in heeft doet er dan niet zoveel toe.
Als de arts vind dat ze dat werk niet kan, dan kan ze eventueel een vrijstelling krijgen van die bewuste taken tijdens haar re-integratietraject.
kans is wel dat dit de band met haar collega's die dat werk er dan wel bij moeten doen, verslechterd.
