Werk & Studie
alle pijlers
Wie is er nog meer hoogopgeleid maar niet ambitieus?
donderdag 14 maart 2024 om 15:26
Ok, even met de billen bloot. Ik ben hoogopgeleid, 47 jaar en altijd een goede baan gehad. Na een burnout voor mezelf begonnen in hetzelfde werkveld met het idee meer mijn eigen pad te kunnen bewandelen. En nu, 4 jaar later, denk ik dat ik eigenlijk al een jaar of 15 weet dat ik niet in deze tak van sport verder wil. Het bezorgt me bijna dagelijks stress, ik kan veel maar voel me continu onzeker (perfectionist), ik heb geen lol meer in hetgeen mijn passie was en waar ik mijn werk van gemaakt heb. Ik heb door de jaren heen al vaker geprobeerd dit gespreksonderwerp te starten bij vrienden en familie maar telkens was de reactie op het feit dat ik iets, dat ik volgens hen goed kan en waar ik al 25 jaar ervaring in heb, op zou willen geven dúsdanig dat er geen openheid ontstond om het gesprek voort te zetten. En telkens werd ik aan het twijfelen gebracht en ben ik toch maar doorgegaan met hetzelfde werk. Ik heb er geen lol meer in, word er niet gelukkig van. En als ik diep van binnen kijk dan denk ik dat ik eigenlijk nu het liefst 'een simpele' baan zou willen, zonder stress, zonder maar hogerop te willen, zonder een groot salaris na te streven. Een 'simpel' leven. Eigenlijk heb ik gewoon totaal geen ambitie meer.
Wie heeft nog meer na een goede opleiding gekozen voor een 'eenvoudiger' leven, zonder ambitie, of wie heeft deze omslag gemaakt na een x-aantal jaren?
Wie heeft nog meer na een goede opleiding gekozen voor een 'eenvoudiger' leven, zonder ambitie, of wie heeft deze omslag gemaakt na een x-aantal jaren?
donderdag 14 maart 2024 om 16:40
Ik herken dit wel en heb daarom weer loopbaan twijfels. Ik heb een master, wat postmasters, buitenland ervaring en ben inmiddels zo'n 6 jaar werkzaam als adviseur in de accountancy (ben nu halverwege 30).
Onlangs een overstap gemaakt naar een nieuwe werkgever, in de hoop enkele ergernissen weg te nemen, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat dit het gewoon niet is voor mij, wellicht door een gebrek aan ambitie dat in deze sector automatisch verondersteld wordt.
Het zijn niet alleen de mensen die er automatisch maar vanuit gaan dat je jezelf wil 'profileren' en wil doorgroeien, maar ook cliënten en collega's die verwachten dat ik met een soort toverstokje kan zwaaien om hun half legale borrelpraat voor ze te realiseren of hun zelf veroorzaakte dumpster fires voor ze op te lossen (voor een appel en een ei uiteraard), meetings die niks toevoegen, eindeloos gezever over tijdschrijven. Het beroep past niet bij me en ik zie gewoon niet wat ik er leuk aan moet vinden.
Ik heb dit beroep destijds benaderd als een bestendige manier om in mijn bestaan te voorzien en niet meer dan dat. Het is gewoon werk.
Ik heb aan mijn familie uitgelegd dat het enige werk dat ik ooit leuk gevonden heb, thuiszorgwerk is. Vervolgens krijg je de opmerking "maar dat is toch niet uitdagend genoeg voor je."
Ik ben echter een beetje moe van die "uitdagingen" (= meer dumpster fires) en het waar-zie-je-jezelf-over-5-jaar-spelletje. Geen tips helaas, het gebrek aan ambitie is bij mij helaas geëvolueerd naar een gebrek aan überhaupt werkplezier. Ik ben me nu aan het oriënteren op omscholen.
Onlangs een overstap gemaakt naar een nieuwe werkgever, in de hoop enkele ergernissen weg te nemen, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat dit het gewoon niet is voor mij, wellicht door een gebrek aan ambitie dat in deze sector automatisch verondersteld wordt.
Het zijn niet alleen de mensen die er automatisch maar vanuit gaan dat je jezelf wil 'profileren' en wil doorgroeien, maar ook cliënten en collega's die verwachten dat ik met een soort toverstokje kan zwaaien om hun half legale borrelpraat voor ze te realiseren of hun zelf veroorzaakte dumpster fires voor ze op te lossen (voor een appel en een ei uiteraard), meetings die niks toevoegen, eindeloos gezever over tijdschrijven. Het beroep past niet bij me en ik zie gewoon niet wat ik er leuk aan moet vinden.
Ik heb dit beroep destijds benaderd als een bestendige manier om in mijn bestaan te voorzien en niet meer dan dat. Het is gewoon werk.
Ik heb aan mijn familie uitgelegd dat het enige werk dat ik ooit leuk gevonden heb, thuiszorgwerk is. Vervolgens krijg je de opmerking "maar dat is toch niet uitdagend genoeg voor je."
Ik ben echter een beetje moe van die "uitdagingen" (= meer dumpster fires) en het waar-zie-je-jezelf-over-5-jaar-spelletje. Geen tips helaas, het gebrek aan ambitie is bij mij helaas geëvolueerd naar een gebrek aan überhaupt werkplezier. Ik ben me nu aan het oriënteren op omscholen.
donderdag 14 maart 2024 om 16:40
Ik ben wel ambitieus in de zin dat ik niet stil wil staan. Ik ben continu bezig nieuwe dingen te leren en heb zodoende ook al meerdere malen zelf een nieuwe functie gecreeerd. Maar 'hoger op', als in een management functie en mensen aansturen... hou op. Totaal geen zin in.
Ooit ben ik gevraagd om een een team aan te sturen en daar heb ik voor bedankt. Dat vond men best wel vreemd want het zou een mooie stap zijn. In salaris misschien maar niet in werk/levensgeluk. Ik vind het wel goed zo.
Ooit ben ik gevraagd om een een team aan te sturen en daar heb ik voor bedankt. Dat vond men best wel vreemd want het zou een mooie stap zijn. In salaris misschien maar niet in werk/levensgeluk. Ik vind het wel goed zo.
donderdag 14 maart 2024 om 16:46
Waarom zou je niet 'gewoon' in een ander werkveld gaan werken?!
Ik zit op HR en ben verantwoordelijk voor onze werving en selectie (MBO+ functie, ik ben universitair opgeleid btw
) En hoe vaak wij reacties krijgen van mensen zoals jij - hoogopgeleid, soms tot op managementniveau banen gehad - die nu voor iets relatief 'eenvoudigs' solliciteren.. Het gebeurt echt zo vaak! De motivatie van deze mensen? Altijd iets in de trant van 'ik wil heel graag iets betekenen voor de maatschappij en jullie sector spreekt me zo aan'.
Ik wijs deze mensen nooit bij voorbaat af, wij doen niet aan 'te hoog opgeleid' of 'te zwaar' als criterium. We gaan graag met zo iemand in gesprek maar vragen dan wel door: hoe zie jij jezelf dan in deze functie, waarom denk jij dat het past?
Ook na 25 jaar kun jij prima iets anders gaan doen. Onderzoek waar je hart nu ligt, waar word je blij van? En je bent nooit te oud om te switchen. Wij namen vorige maand iemand aan die net 64 is geworden. Wil de komende 3 jaar zich graag voor ons inzetten. Helemaal top!
Ik zit op HR en ben verantwoordelijk voor onze werving en selectie (MBO+ functie, ik ben universitair opgeleid btw
) En hoe vaak wij reacties krijgen van mensen zoals jij - hoogopgeleid, soms tot op managementniveau banen gehad - die nu voor iets relatief 'eenvoudigs' solliciteren.. Het gebeurt echt zo vaak! De motivatie van deze mensen? Altijd iets in de trant van 'ik wil heel graag iets betekenen voor de maatschappij en jullie sector spreekt me zo aan'. Ik wijs deze mensen nooit bij voorbaat af, wij doen niet aan 'te hoog opgeleid' of 'te zwaar' als criterium. We gaan graag met zo iemand in gesprek maar vragen dan wel door: hoe zie jij jezelf dan in deze functie, waarom denk jij dat het past?
Ook na 25 jaar kun jij prima iets anders gaan doen. Onderzoek waar je hart nu ligt, waar word je blij van? En je bent nooit te oud om te switchen. Wij namen vorige maand iemand aan die net 64 is geworden. Wil de komende 3 jaar zich graag voor ons inzetten. Helemaal top!
donderdag 14 maart 2024 om 16:47
Mijn werkgeschiedenis is nog geen 25 jaar, maar toen ik na mijn burnout ontslag had genomen en weer aan de slag moest ben ik in de drukste periode van het jaar bij intertoys gaan werken. Was na 2,5 jaar thuiswerken door coronatijd echt heerlijk. Fysiek moe aan het eind van de dag ipv mentaal. Nu werk ik 24 uur in een administratieve functie. Ook helemaal prima, en beter voor het betalen van mijn rekeningen.
Maar werken in een koffietentje, ijssalon of chocoladewinkel lijkt me voor een tijdje ook heerlijk. Ik denk dat ik me op een gegeven moment zou vervelen maar zie een baan sowieso niet snel als voor de rest van mijn leven.
Maar werken in een koffietentje, ijssalon of chocoladewinkel lijkt me voor een tijdje ook heerlijk. Ik denk dat ik me op een gegeven moment zou vervelen maar zie een baan sowieso niet snel als voor de rest van mijn leven.
donderdag 14 maart 2024 om 17:05
Ik heb ook deze variant.Muggle22 schreef: ↑14-03-2024 16:02Vroeger was ik behoorlijk ambitieus. Ik wilde altijd de beste van de klas zijn (en was dit ook meestal). Ik heb een universitaire studie afgerond, in het buitenland gestudeerd, etc.
En toen had ik mijn eerste echte serieuze baan. Man, wat viel ik in een zwart gat. Ik had het idee dat hoe harder ik het probeerde, hoe minder het lukte. Ik vond het idee dat ik dit moest doen tot mijn pensioen ook ronduit deprimerend. Ik was echt een jobhopper in die tijd, maar liep overal tegen hetzelfde aan. Uiteindelijk heb ik een burnout gehad.
Daarna ben ik gaan freelancen. Ben ik nu ambitieus? Hmm... Ik ben erg trots op mijn werk/mijn bedrijf. Er zijn momenten dat ik veel projecten tegelijk heb, en veel werk. En er zijn momenten zoals nu, waarop ik gewoon NIKS te doen heb.
Eigenlijk is het fijne aan mijn werk dat ik zo flexibel ben, en gewoon kan doen en laten wat ik wil. Ik kan mijn laptop pakken en bij een vriendin die ver weg woont gaan logeren. Ik bepaal zelf wanneer ik vrij neem (kan niet te vaak natuurlijk, anders raak ik klanten kwijt). Als ik midden in de week een afspraak heb, dan kan dat gewoon. Dus ja, misschien niet heel ambitieus.
Ik heb ook geen topsalaris (als je bedenkt dat ik een master heb), en weinig doorgroeimogelijkheden. Maar voor nu ben ik echt blij met mijn werk
Ik zou niet zeggen dat ik niet ambitieus ben. Wel heb ik last van ADD en faalangst waardoor ik te veel druk ervaar als ik dit werk fulltime en/of in loondienst zou doen.
Ik heb ook een tijdje simpelere banen gehad. Maar dan begon het op den duur te kriebelen en wilde ik toch verder in mijn vakgebied.
Dus je kunt ook nog zoals ik gewoon de hele tijd blijven switchen ofzo.
donderdag 14 maart 2024 om 17:18
Het is overal wel iets
Ga gewoon doen wat je leuk vind als je denkt daarvan rond te kunnen komen.
Werk is werk en is helaas niet altijd leuk dit geldt ook voor simpelere baantjes. Als je echt fysiek en mentaal last van hebt zou ik dat wel serieus nemen. Los van wat andere ervan vinden die hebben daar niets mee te maken.
De enige die er wat van mag vinden is je partner als je financieel in de shit zou kunnen komen, omdat je een bepaalde levensstandaard gewend bent.
Ga gewoon doen wat je leuk vind als je denkt daarvan rond te kunnen komen.
Werk is werk en is helaas niet altijd leuk dit geldt ook voor simpelere baantjes. Als je echt fysiek en mentaal last van hebt zou ik dat wel serieus nemen. Los van wat andere ervan vinden die hebben daar niets mee te maken.
De enige die er wat van mag vinden is je partner als je financieel in de shit zou kunnen komen, omdat je een bepaalde levensstandaard gewend bent.
donderdag 14 maart 2024 om 17:29
Iemand heeft een keer tegen me gezegd: je bent veel te veel bezig om te laten zien wat je kunt, maar niet met wat je wil.
Ik liep een beetje vast omdat ik 'de hoogte' in was gegroeid maar dat paste niet bij me.
Gekke samenloop waarbij man ineens een sprong maakte in zijn salaris, ik bleek een chronische ziekte te hebben en kreeg een baan onder mijn neus op mbo niveau, weinig reistijd, leuke werkplek.
Ik geloof erg in tekenen en toen ik binnenkwam hing mijn lievelingstrui er, die ik jaren geleden was kwijtgeraakt. Die ging er al jaren en niemand wist hoe dat ding daar kwam.
Salaris was wel erg zuur.
Het was echt precies die trui, inclusief pennevlek.
Werk ondertussen weer op mijn eigen niveau maar kies ervoor om me te verdiepen inplaats van 'te stijgen' en krijg daar alle ruimte en middelen voor.
Ik vond mijn 'hogere' functie een stuk saaier en minder uitdagend dan mijn huidige functie.
Ik liep een beetje vast omdat ik 'de hoogte' in was gegroeid maar dat paste niet bij me.
Gekke samenloop waarbij man ineens een sprong maakte in zijn salaris, ik bleek een chronische ziekte te hebben en kreeg een baan onder mijn neus op mbo niveau, weinig reistijd, leuke werkplek.
Ik geloof erg in tekenen en toen ik binnenkwam hing mijn lievelingstrui er, die ik jaren geleden was kwijtgeraakt. Die ging er al jaren en niemand wist hoe dat ding daar kwam.
Salaris was wel erg zuur.
Het was echt precies die trui, inclusief pennevlek.
Werk ondertussen weer op mijn eigen niveau maar kies ervoor om me te verdiepen inplaats van 'te stijgen' en krijg daar alle ruimte en middelen voor.
Ik vond mijn 'hogere' functie een stuk saaier en minder uitdagend dan mijn huidige functie.
donderdag 14 maart 2024 om 17:36
Een tijdje terug zag ik een stukje van Pieter Derks, dat Nederland te hoog opgeleid is. Je hoort vaak mensen die van een hoogopgeleide bureaubaan opeens bakker of timmerman worden, en maar weinig hoveniers die zeggen: 'dat systeemplafond van een kantoorpand, daar had ik zo'n zin in'.
Ik vond het sowieso een geweldige sketch. Je staat dus niet alleen! https://www.youtube.com/watch?v=wziLeaRwR6s
Volg je hart! Ga lekker iets doen waar je zin in hebt. Als je maar geen coach wordt, want daar zijn er teveel van. https://op1npo.nl/2023/03/06/elfanie-to ... n-coaches/ In Utrecht is er een coach op elke 110 inwoners.
Ik vond het sowieso een geweldige sketch. Je staat dus niet alleen! https://www.youtube.com/watch?v=wziLeaRwR6s
Volg je hart! Ga lekker iets doen waar je zin in hebt. Als je maar geen coach wordt, want daar zijn er teveel van. https://op1npo.nl/2023/03/06/elfanie-to ... n-coaches/ In Utrecht is er een coach op elke 110 inwoners.
donderdag 14 maart 2024 om 17:52
Ik wàs ambitieus. Opgeleid op HBO niveau, daarna nog door geleerd/gespecialiseerd en had een goede baan in de zorgsector. 2x burnout geweest.
Tijdens de tweede burnout me na een jaar ziekte gerealiseerd: het is op en ik wil dit niet meer.
Ik heb nu, sinds kort een functie op MBO niveau, wel in de zorgsector maar een totaal andere functie. Het is nog "vers" maar ik voel me heel prettig bij deze switch. Geen stress, ik krijg de ruimte om te groeien in deze functie en er valt nog een hoop te leren en dasr heb ik zowaar weer war zin in.
Ik wil nooit meer de achtbaan in.
Tijdens de tweede burnout me na een jaar ziekte gerealiseerd: het is op en ik wil dit niet meer.
Ik heb nu, sinds kort een functie op MBO niveau, wel in de zorgsector maar een totaal andere functie. Het is nog "vers" maar ik voel me heel prettig bij deze switch. Geen stress, ik krijg de ruimte om te groeien in deze functie en er valt nog een hoop te leren en dasr heb ik zowaar weer war zin in.
Ik wil nooit meer de achtbaan in.
donderdag 14 maart 2024 om 18:36
Ik lees dat je je denkt in termen van ‘25 jaar ervaring door het putje’ en ‘zomaar stoppen’.
Maar je ervaring heb je altijd bij je. Je hebt ook heel veel andere dingen geleerd in die 25 jaar die ook van pas komen op andere vlakken in je leven en in andere functies.
Bovendien maak je geen besluit voor je leven, je besluit voor nu. En als je na 2 weken, 2 maanden of 2 jaar terug wil je eigen werkveld in kan dat óók.
Of als je 50/50 wil doorgaan met wat je doet en daarnaast vast in die boekwinkel wil werken kan dat vast ook gewoon.
Wat houdt je nou eigenlijk tegen?
Maar je ervaring heb je altijd bij je. Je hebt ook heel veel andere dingen geleerd in die 25 jaar die ook van pas komen op andere vlakken in je leven en in andere functies.
Bovendien maak je geen besluit voor je leven, je besluit voor nu. En als je na 2 weken, 2 maanden of 2 jaar terug wil je eigen werkveld in kan dat óók.
Of als je 50/50 wil doorgaan met wat je doet en daarnaast vast in die boekwinkel wil werken kan dat vast ook gewoon.
Wat houdt je nou eigenlijk tegen?
•
vrijdag 15 maart 2024 om 09:34
Ik heb een eigen bedrijf, met personeel en alles. Maar eigenlijk vind ik er niks aan. Ik vind mijn werk heel erg leuk, maar hoe groter het wordt, hoe minder ik er aan toe kom om het werk te doen wat ik leuk vind. Steeds meer managen, dingen regelen, personeel aansturen, plannen, opdrachten binnenhalen. Ik denk dat ik goed ben in mijn vak, maar ik ben een waardeloze manager.
Ik fantaseer er regelmatig over om het bedrijf te verkopen en als ZZP-er kleinschalig verder te gaan, maar die onzekerheid vind ik dan ook wel weer een beetje eng.
Meer concreet is het plan om gewoon zo door te gaan en te proberen om heel vroeg met pensioen te kunnen. Dan kan ik daarnaast misschien alsnog wel wat ZZP-en, want helemaal niks doen zit ook niet zo in me, maar ik wil zeker niet tot mijn 68e 'directeurtje' spelen.
Ik fantaseer er regelmatig over om het bedrijf te verkopen en als ZZP-er kleinschalig verder te gaan, maar die onzekerheid vind ik dan ook wel weer een beetje eng.
Meer concreet is het plan om gewoon zo door te gaan en te proberen om heel vroeg met pensioen te kunnen. Dan kan ik daarnaast misschien alsnog wel wat ZZP-en, want helemaal niks doen zit ook niet zo in me, maar ik wil zeker niet tot mijn 68e 'directeurtje' spelen.
vrijdag 15 maart 2024 om 09:52
Ik heb al van kleins af aan geen enkele andere ambitie gehad dan doen wat ik leuk vond. Ik ben dus mislukt, volgens mensen die daar meer verstand van hebben dan ik. Maar persoonlijk vind ik het heerlijk. En weet je, wat je ook bereikt, over 500 jaar is iedereen je echt vergeten. Tenzij je miljoenen mensen vermoordt, dat is de enige manier om de eeuwen te doorstaan.Slaapmonster schreef: ↑14-03-2024 15:48Dat klinkt goed Oude Man, Mangogo en Mielimburg! Helemaal waar ik nu zin in zou hebben. Maar die stap nemen voelt nu nog als falen.
anoniem_65fc39b29bca3 wijzigde dit bericht op 15-03-2024 10:59
Reden: tmi
Reden: tmi
53.41% gewijzigd
vrijdag 15 maart 2024 om 10:09
Ik heb inmiddels een visitekaartjesmuseum. Eerder schaamde ik me daarvoor, al die mislukkingen. Nu denk ik, wat tof dat ik het gewoon deed. En van elk project leer je weer iets.Oude_Man_2 schreef: ↑15-03-2024 09:59
- Ik heb nog steeds een grote stapel nutteloze visitekaartjes
Dus zeg het maar, was dat falen of succes? Op de bankrekening was het zeker falen. Maar ik noem het succes.
Er is geen reisgids voor jouw persoonlijke reis
vrijdag 15 maart 2024 om 10:13
Ik lees wel vaker van mensen die zeggen dat hun loopbaan vooruit kijkend er raar uit zag, maar terugkijkend eigenlijk heel logisch. Als ik mijn LinkedIn-profiel bekijk herken ik dat wel inmiddels
vrijdag 15 maart 2024 om 10:21
Ik ben ook niet erg ambitieus. Na mijn HBO studie ben ik een master gaan doen, maar dat deed ik omdat ik geen zin had om te gaan werken en ik de vrijheid van studeren heerlijk vond. Mijn eerste echte baan viel me ook heel erg tegen.
Uiteindelijk doe ik wel iets wat een beetje in de richting is van de master die ik heb gedaan, maar niet op wo niveau. Ik vind mijn collega's, de afdeling en het onderwerp van mijn werk leuk. Maar ik 'kan' wel meer.
Uiteindelijk doe ik wel iets wat een beetje in de richting is van de master die ik heb gedaan, maar niet op wo niveau. Ik vind mijn collega's, de afdeling en het onderwerp van mijn werk leuk. Maar ik 'kan' wel meer.
vrijdag 15 maart 2024 om 10:50
Ik kan best ambitieus zijn, maar niet als het gaat om een standaard loopbaan. Wel twee universitaire studies afgemaakt, gelijktijdig, zonder vertraging. Maar ik had toen ik afstudeerde een dochter van 2 en mijn man en ik vonden het beter als ik voor haar thuis bleef. Ook al omdat ik niet echt een persoon ben voor loondienst vanwege ADHD en hoogbegaafdheid. Ik ben officieel ondernemer. Maar dat is een hobby waar ik werk van heb gemaakt.
vrijdag 15 maart 2024 om 12:25
Ik herken het wel, d.w.z ik werk dan weliswaar niet ‘onder mijn niveau’, want ik heb als universitair geschoolde een senior functie als jurist binnen een gemeente, maar ik gedij het beste in niet teveel veranderingen en heb totaal geen ambitie om een hogere functie (coördinerend of leidinggevend) na te streven. Deze functie vind ik intellectueel voldoende uitdagend en geeft soms wel stress, soms minder. Maar ik denk dat ik de komende ruim 20 jr niet meer hogerop zal komen en mij vooral dus horizontaal verder zal ontwikkelen en dat vind ik dus bij voorbaat prima. Ik heb veel vriendinnen die zichzelf nog enorm ontwikkeld hebben als jurist, door bijvoorbeeld een advocatenopleiding of een Grotius. Dat heb en hoef ik niet. Ik doe zo nu en dan een inhoudelijke verdiepingscursus van een dag of wat en dat is het wel.
Life is what happens to you while making other plans
vrijdag 15 maart 2024 om 15:42
zaterdag 16 maart 2024 om 07:16
Dit herken ik helemaal. Zelf denk ik niet in niveaus, voor mij is belangrijk dat ik plezier heb in mijn werk. Een "hogere" functie ambieer ik ab-so-luut niet, ik moet er niet aan denken. Ik ben nogal chaotisch en paniekerig en binnen wat ik nu doe ben ik lekker bezig met waar ik goed in ben en het levert me weinig stres op.
Ik verdien goed en ik heb het naar mijn zin. Maar groeien....het woord alleen al, no way.
Ik verdien goed en ik heb het naar mijn zin. Maar groeien....het woord alleen al, no way.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
