Werk & Studie
alle pijlers
Wie is er nog meer hoogopgeleid maar niet ambitieus?
donderdag 14 maart 2024 om 15:26
Ok, even met de billen bloot. Ik ben hoogopgeleid, 47 jaar en altijd een goede baan gehad. Na een burnout voor mezelf begonnen in hetzelfde werkveld met het idee meer mijn eigen pad te kunnen bewandelen. En nu, 4 jaar later, denk ik dat ik eigenlijk al een jaar of 15 weet dat ik niet in deze tak van sport verder wil. Het bezorgt me bijna dagelijks stress, ik kan veel maar voel me continu onzeker (perfectionist), ik heb geen lol meer in hetgeen mijn passie was en waar ik mijn werk van gemaakt heb. Ik heb door de jaren heen al vaker geprobeerd dit gespreksonderwerp te starten bij vrienden en familie maar telkens was de reactie op het feit dat ik iets, dat ik volgens hen goed kan en waar ik al 25 jaar ervaring in heb, op zou willen geven dúsdanig dat er geen openheid ontstond om het gesprek voort te zetten. En telkens werd ik aan het twijfelen gebracht en ben ik toch maar doorgegaan met hetzelfde werk. Ik heb er geen lol meer in, word er niet gelukkig van. En als ik diep van binnen kijk dan denk ik dat ik eigenlijk nu het liefst 'een simpele' baan zou willen, zonder stress, zonder maar hogerop te willen, zonder een groot salaris na te streven. Een 'simpel' leven. Eigenlijk heb ik gewoon totaal geen ambitie meer.
Wie heeft nog meer na een goede opleiding gekozen voor een 'eenvoudiger' leven, zonder ambitie, of wie heeft deze omslag gemaakt na een x-aantal jaren?
Wie heeft nog meer na een goede opleiding gekozen voor een 'eenvoudiger' leven, zonder ambitie, of wie heeft deze omslag gemaakt na een x-aantal jaren?
dinsdag 19 maart 2024 om 12:00
Ik ben niet ambitieus maar wel gedreven om door te leren in mijn interessegebieden. Niet helder hebben wat ik echt graag zou willen doen qua werk en een bepaalde onzekerheid over mijn mentale belasting spelen hier een grote rol in. Maar vind het prima zo. Geen stress en tijd en ruimte voor dingen die mijn prioriteit hebben.
.
dinsdag 19 maart 2024 om 14:35
Interessant topic Slaapmonster! Merk dat ik veel herkenning haal uit de dingen die geschreven worden.
Nu ik bijna bij de hoogste functie hoor van de organisatie waar ik werk, merk ik dat de feedback steeds vaker wordt dat ik out-of-my-comfort-zone moet komen. Maar ergens wil ik dat helemaal niet. Ik vind het lekker om te doen wat herkenbaar is en te weten dat ik het redelijk binnen de reguliere uren kan ipv dat ik weer moet overwerken.
In mijn droom werk ik in een boekenwinkel, spelletjeswinkel en nu mn kids op school zitten lijkt het basisonderwijs me ook wel weer interessant. Maar ja, verheerlijk je dat dan weer niet, met ouders die van alles dan weer willen en vinden?
En het opgeven van salaris vind ik ook nog wel een ding. Merk dat ik het wel fijn vind dat ik me om geld geen zorgen hoef te maken. Tegelijkertijd zou ik er ook geen boterham minder om eten als ik 30% inlever ofzo.
En niet ambitieus, ja vanuit welk perspectief niet? Ambitieus zijn hoort nu vaak bij meer salaris/meer leidinggeven/meer koers uitzetten. Maar maak je niet hartstikke veel impact als je er meer bent voor jezelf/familie/kinderen/collega's of voor natuur/maatschappij of een ander.
Nu ik bijna bij de hoogste functie hoor van de organisatie waar ik werk, merk ik dat de feedback steeds vaker wordt dat ik out-of-my-comfort-zone moet komen. Maar ergens wil ik dat helemaal niet. Ik vind het lekker om te doen wat herkenbaar is en te weten dat ik het redelijk binnen de reguliere uren kan ipv dat ik weer moet overwerken.
In mijn droom werk ik in een boekenwinkel, spelletjeswinkel en nu mn kids op school zitten lijkt het basisonderwijs me ook wel weer interessant. Maar ja, verheerlijk je dat dan weer niet, met ouders die van alles dan weer willen en vinden?
En het opgeven van salaris vind ik ook nog wel een ding. Merk dat ik het wel fijn vind dat ik me om geld geen zorgen hoef te maken. Tegelijkertijd zou ik er ook geen boterham minder om eten als ik 30% inlever ofzo.
En niet ambitieus, ja vanuit welk perspectief niet? Ambitieus zijn hoort nu vaak bij meer salaris/meer leidinggeven/meer koers uitzetten. Maar maak je niet hartstikke veel impact als je er meer bent voor jezelf/familie/kinderen/collega's of voor natuur/maatschappij of een ander.
dinsdag 19 maart 2024 om 14:50
Ik ben van Nachthoofd in een streekziekenhuis, op een woongroepgaan werken met geestelijk gehandicapten...En nu doe ik weer iets anders: werk in een dagopvang met mensen die zware autisme hebben.... Nooit meer onregelmatig,geen zeurende patienten meer voor mij. Mijn loon is minder,maar ik kom niet meer leeggezogen thuis...
woensdag 20 maart 2024 om 08:43
Heel interessant topic.
Ik vind mezelf niet ambitieus. Toch heb ik 2 universitaire studies gedaan, een PhD en daarna nog een opleiding. Mijn vader was wel ambitieus en verwachtte dat ook van mij.
Ik heb een baan op mijn niveau maar ik wil niet meer. Ik wil eigenlijk best graag mijn kennis en hersens inzetten, maar niet meer de druk en de stress die bij mijn vakgebied op dit niveau horen. Ik heb de beslissing genomen dat ik iets anders ga doen, maar weet nog niet zo goed wat. Die beslissing heeft me overigens veel hoofdbrekens gekost want ik kan niet meer terug als ik stop, niet meer in dit vakgebied. En ja ook salaris, zonde van opleiding, wat zullen mensen wel niet denken etc. En vooral de vraag: wat dan? Het lukte me maar niet de knoop door te hakken, maar nu burnout (niet alleen door werk overigens) dus het is tijd. De tweede helft van mijn leven gaat niet alleen maar om studeren, werk en stress draaien.
Ik vind mezelf niet ambitieus. Toch heb ik 2 universitaire studies gedaan, een PhD en daarna nog een opleiding. Mijn vader was wel ambitieus en verwachtte dat ook van mij.
Ik heb een baan op mijn niveau maar ik wil niet meer. Ik wil eigenlijk best graag mijn kennis en hersens inzetten, maar niet meer de druk en de stress die bij mijn vakgebied op dit niveau horen. Ik heb de beslissing genomen dat ik iets anders ga doen, maar weet nog niet zo goed wat. Die beslissing heeft me overigens veel hoofdbrekens gekost want ik kan niet meer terug als ik stop, niet meer in dit vakgebied. En ja ook salaris, zonde van opleiding, wat zullen mensen wel niet denken etc. En vooral de vraag: wat dan? Het lukte me maar niet de knoop door te hakken, maar nu burnout (niet alleen door werk overigens) dus het is tijd. De tweede helft van mijn leven gaat niet alleen maar om studeren, werk en stress draaien.
anoniem_672d07c2e9073 wijzigde dit bericht op 20-03-2024 09:40
1.88% gewijzigd
woensdag 20 maart 2024 om 08:56
Ik ben goed opgeleid, heb daar ook de vruchten van geplukt aan het begin van mijn werkende leven.
Nu werk ik part-time en heb pas op de plaats gemaakt qua werk. Ik zit inmiddels wat onder mijn niveau, kan niet meer hogerop wegens mijn uren en wil dat ook niet meer. Ik kan nog steeds mijn ei kwijt in wat ik doe, vind dat best leuk en verdien er een redelijk salaris mee. De zin van mijn leven haal ik uit andere dingen die ik nu belangrijker vind.
Mijn man heeft die stap al veel eerder gemaakt. Hij heeft een technische HBO-opleiding gedaan en had een leidinggevende functie en realiseerde zich al snel dat hij het veel leuker vindt om zelf iets met zijn handen te doen. Hij heeft al vrij aan het begin van zijn werkzame leven heel bewust de overstap naar de werkvloer gemaakt. Werkt dus behoorlijk onder zijn niveau, heeft veel ingeleverd qua salaris, maar is ontzettend blij met wat hij doet.
Nu werk ik part-time en heb pas op de plaats gemaakt qua werk. Ik zit inmiddels wat onder mijn niveau, kan niet meer hogerop wegens mijn uren en wil dat ook niet meer. Ik kan nog steeds mijn ei kwijt in wat ik doe, vind dat best leuk en verdien er een redelijk salaris mee. De zin van mijn leven haal ik uit andere dingen die ik nu belangrijker vind.
Mijn man heeft die stap al veel eerder gemaakt. Hij heeft een technische HBO-opleiding gedaan en had een leidinggevende functie en realiseerde zich al snel dat hij het veel leuker vindt om zelf iets met zijn handen te doen. Hij heeft al vrij aan het begin van zijn werkzame leven heel bewust de overstap naar de werkvloer gemaakt. Werkt dus behoorlijk onder zijn niveau, heeft veel ingeleverd qua salaris, maar is ontzettend blij met wat hij doet.
woensdag 20 maart 2024 om 09:37
Mijn man is juist omhooggeklommen in zij vakgebied en de volgende stap is vestigingsmanager met oorspronkelijk een technische mbo-4 start. Maar ergens zou hij ook een omscholingsstap willen maken naar docent basisonderwijs. Echter zit de salarisval dan wel in de weg en de langere omschoolperiode omdat hij geen zijinstromer kan worden door gebrek aan afgerond hbo hiervoor.
woensdag 20 maart 2024 om 09:55
Het nadeel van iets al jaren doen: je bent geneigd om in hetzelfde te blijven zoeken of te denken dat er geen andere mogelijkheden zijn dan héél veel 'lager'.
Ik heb ruim 15 jaar lang schoongemaakt. Zag toen een advertentie voor een meubelzaak, die zochten een weekendverkoper. Ik kreeg een kans, als in: je mag een dag meelopen, verkoop een bank en je hebt de baan
.
Mega leuk werk, alleen jammer van de targets, die braken me echt op. Toen kwam in bij de klantenservice terecht van een online webshop. Ook top, alleen waren ze niet aangesloten bij een pensioenfonds. Toen ben ik overgestapt op een andere klantenservice, overheid dit keer. Ook leuk, maar na twee jaar had ik het wel gezien, waarna ik doorging voor klantenservice voor een andere meubelwinkel.
Dat bleek aftersales te zijn, waar ook een stukje planning bij hoorde.
Mijn huidige werkgever solliciteerde bij mij. En hier komt alles van de vorige banen bij elkaar. Bedrijfsbureau van een IT bedrijf. Ad hoc kunnen reageren, problemen oplossen, collega's ondersteunen, planning, contracten aanpassen, orderentry, debiteurenbewaking... Maar alles precies goed qua niveau en stress, aan het einde van de dag is mijn mailbox leeg en takenlijst afgevinkt.
Maar... toen ik de functieomschrijving las dacht ik: dat is niks voor mij. Het is dat de recruiter zei: volgens mij past jouw cv perfect bij deze functie. Het is jammer dat bedrijven daar niet wat helderder in zijn.
Moraal van dit verhaal: als je het je financieel kunt veroorloven, ga dan eens bij een uitzendbureau langs, of zo'n recruitersbureau. Leg daar op tafel wat je kunt, wat je wilt. En laat hun eens met een voorstel komen.
Bevalt het niet, dan ga je door naar de volgende. Al werkende merk je prima wat je wel en niet leuk vindt.
De kans dat je langer dan een week zonder werk zit is klein in deze tijd.
Bij mij is het trouwens precies andersom: ik ben intelligent genoeg, maar ik had altijd een pesthekel aan school, dus strikt genomen ben ik niet hoogopgeleid. Maar uiteindelijk blijft de basis hetzelfde: als je ergens al jaren inzit is je omgeving geneigd om je daar te houden.
Ik heb ruim 15 jaar lang schoongemaakt. Zag toen een advertentie voor een meubelzaak, die zochten een weekendverkoper. Ik kreeg een kans, als in: je mag een dag meelopen, verkoop een bank en je hebt de baan
.Mega leuk werk, alleen jammer van de targets, die braken me echt op. Toen kwam in bij de klantenservice terecht van een online webshop. Ook top, alleen waren ze niet aangesloten bij een pensioenfonds. Toen ben ik overgestapt op een andere klantenservice, overheid dit keer. Ook leuk, maar na twee jaar had ik het wel gezien, waarna ik doorging voor klantenservice voor een andere meubelwinkel.
Dat bleek aftersales te zijn, waar ook een stukje planning bij hoorde.
Mijn huidige werkgever solliciteerde bij mij. En hier komt alles van de vorige banen bij elkaar. Bedrijfsbureau van een IT bedrijf. Ad hoc kunnen reageren, problemen oplossen, collega's ondersteunen, planning, contracten aanpassen, orderentry, debiteurenbewaking... Maar alles precies goed qua niveau en stress, aan het einde van de dag is mijn mailbox leeg en takenlijst afgevinkt.
Maar... toen ik de functieomschrijving las dacht ik: dat is niks voor mij. Het is dat de recruiter zei: volgens mij past jouw cv perfect bij deze functie. Het is jammer dat bedrijven daar niet wat helderder in zijn.
Moraal van dit verhaal: als je het je financieel kunt veroorloven, ga dan eens bij een uitzendbureau langs, of zo'n recruitersbureau. Leg daar op tafel wat je kunt, wat je wilt. En laat hun eens met een voorstel komen.
Bevalt het niet, dan ga je door naar de volgende. Al werkende merk je prima wat je wel en niet leuk vindt.
De kans dat je langer dan een week zonder werk zit is klein in deze tijd.
Bij mij is het trouwens precies andersom: ik ben intelligent genoeg, maar ik had altijd een pesthekel aan school, dus strikt genomen ben ik niet hoogopgeleid. Maar uiteindelijk blijft de basis hetzelfde: als je ergens al jaren inzit is je omgeving geneigd om je daar te houden.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 20 maart 2024 om 10:08
Herkenbaar, ik ben net geswitcht naar een ambitieuzere/serieuzere baan dan die ik hiervoor had. Juist omdat ik op m'n 45ste dacht: ik sukkel in. Riant salaris, kenniswerk met weinig verantwoordelijkheden. En nu zit ik hier en niemand weet hier wat ie aan het doen is, hier en daar giftige cultuur. En ik zie ook weer dezelfde issues als bij mijn vorige werk. De vele onvruchtbare meetings. Urenlange Teams-calls. Volgeplempte Miro-boards maar geen beslissingen. Een borrel, een teamdag maar alles blijft hetzelfde. Ik doe dit nu al 20 jaar! Dit alles maakt dat ik denk: was ik maar ijsjesverkoper/natuurbeheerder/ouderenverzorger (maar wel graag minimaal 5k per maand, thank you). Mensen blij maken en helpen en je steentje echt bijdragen. Dat zijn eigenlijk toch wel kernwaarden die ik heb. Die passen minder goed bij ambitie, meer willen, verticaal groeien, leiden, veel geld verdienen. Ik hoef dat eigenlijk allemaal niet. Maar ik zit tot nu toe nog helemaal vast in de corporate-fuik. Ik heb jonge kinderen en een hypotheek. Hiermee wil ik maar zeggen: jullie zijn niet de enigen.
Edit: ik lees nu terug en iemand zei iets over dat je wellicht wilt of wilde laten zien dat je iets kan'. Daar zit zeker wel wat in. Is ambitie niet grotendeels gelijk aan bewijsdrang? Je kunt je afvragen wie je daar gelukkig mee maakt.
Edit: ik lees nu terug en iemand zei iets over dat je wellicht wilt of wilde laten zien dat je iets kan'. Daar zit zeker wel wat in. Is ambitie niet grotendeels gelijk aan bewijsdrang? Je kunt je afvragen wie je daar gelukkig mee maakt.
woensdag 20 maart 2024 om 10:54
Mooie eerlijke post. En dikgedrukte is er eentje om over na te denken.elninjaa schreef: ↑20-03-2024 10:08Herkenbaar, ik ben net geswitcht naar een ambitieuzere/serieuzere baan dan die ik hiervoor had. Juist omdat ik op m'n 45ste dacht: ik sukkel in. Riant salaris, kenniswerk met weinig verantwoordelijkheden. En nu zit ik hier en niemand weet hier wat ie aan het doen is, hier en daar giftige cultuur. En ik zie ook weer dezelfde issues als bij mijn vorige werk. De vele onvruchtbare meetings. Urenlange Teams-calls. Volgeplempte Miro-boards maar geen beslissingen. Een borrel, een teamdag maar alles blijft hetzelfde. Ik doe dit nu al 20 jaar! Dit alles maakt dat ik denk: was ik maar ijsjesverkoper/natuurbeheerder/ouderenverzorger (maar wel graag minimaal 5k per maand, thank you). Mensen blij maken en helpen en je steentje echt bijdragen. Dat zijn eigenlijk toch wel kernwaarden die ik heb. Die passen minder goed bij ambitie, meer willen, verticaal groeien, leiden, veel geld verdienen. Ik hoef dat eigenlijk allemaal niet. Maar ik zit tot nu toe nog helemaal vast in de corporate-fuik. Ik heb jonge kinderen en een hypotheek. Hiermee wil ik maar zeggen: jullie zijn niet de enigen.
Edit: ik lees nu terug en iemand zei iets over dat je wellicht wilt of wilde laten zien dat je iets kan'. Daar zit zeker wel wat in. Is ambitie niet grotendeels gelijk aan bewijsdrang? Je kunt je afvragen wie je daar gelukkig mee maakt.
Ik kwam er pas tegen mijn veertigste achter dat sommige van mijn dromen puur vanuit bewijsdrang waren, om de wereld te laten zien dat ik het kan, dat ik betekenis heb. Omdat iets of iemand vroeger ooit me het gevoel heeft gegeven dat ik niets kon (ik deed het niet zo goed op school).
Terwijl de wereld min of meer zwijgend toekijkt hoe je jezelf in de nesten werkt en alles goed wil doen. Ik heb zo'n verdriet gehad om mezelf toen ik dat besefte. Kind je bent toch goed genoeg en je bent vrij. Waarom doe je niet gewoon wat je leuk vindt? Ik heb geen hypotheek, kinderen, geen partner, geen ouders, niemand dwingt me om iets te doen wat ik niet wil.
Maar die overtuiging helemaal loslaten is best lastig, het sijpelt zomaar door alles heen wat je dagelijks doet. Het is ook misschien ergens wel veilig om in een harnas te zitten.
donderdag 21 maart 2024 om 06:52
bijtie schreef: ↑20-03-2024 10:54Mooie eerlijke post. En dikgedrukte is er eentje om over na te denken.
Ik kwam er pas tegen mijn veertigste achter dat sommige van mijn dromen puur vanuit bewijsdrang waren, om de wereld te laten zien dat ik het kan, dat ik betekenis heb. Omdat iets of iemand vroeger ooit me het gevoel heeft gegeven dat ik niets kon (ik deed het niet zo goed op school).
Terwijl de wereld min of meer zwijgend toekijkt hoe je jezelf in de nesten werkt en alles goed wil doen. Ik heb zo'n verdriet gehad om mezelf toen ik dat besefte. Kind je bent toch goed genoeg en je bent vrij. Waarom doe je niet gewoon wat je leuk vindt? Ik heb geen hypotheek, kinderen, geen partner, geen ouders, niemand dwingt me om iets te doen wat ik niet wil.
Maar die overtuiging helemaal loslaten is best lastig, het sijpelt zomaar door alles heen wat je dagelijks doet. Het is ook misschien ergens wel veilig om in een harnas te zitten.
Wat een mooi topic, het geeft mij ook wel inzicht. Niet nieuwe inzichten maar meer ‘ja, zo voel ik het en dat is ok’. Maar ik weet nog niet goed hoe ik het voor elkaar ga krijgen.
Ik begon bij een baan die voor de buitenwereld heel leuk en spannend leek maar de organisatie was vrij toxic en bovendien betaalde het heel slecht.
Na een burn-out weet ik heel goed wat ik wel en niet wil maar omdat ik een hoogvlieger met veel verantwoordelijkheidsgevoel ben heb ik nu toch weer die positie met extra taken die ik goed kan maar niet wil.
Ik wil gewoon uitvoeren. En bovendien verdient dat uitvoeren hetzelfde als mijn taaie extra taken. Ik weet wat ik wil maar het lukt me niet om daar ook te ‘blijven’. Als ik word gevraagd voor die extra taken dan voel ik me ergens ook vereerd en gezien (en durf ik geen nee te zeggen). Terwijl ik letterlijk gisteren weer een hele dag achter een beeldscherm zat en dacht, laat mij maar lekker doen in plaats van bedenken.
donderdag 21 maart 2024 om 08:50
Totale herkenning. Maar het blijft dus lastig. Toegeven aan wat je van nature echt zou willen én ook nog eens flink wat euro’s inleveren.Paaytje schreef: ↑21-03-2024 06:52Wat een mooi topic, het geeft mij ook wel inzicht. Niet nieuwe inzichten maar meer ‘ja, zo voel ik het en dat is ok’. Maar ik weet nog niet goed hoe ik het voor elkaar ga krijgen.
Ik begon bij een baan die voor de buitenwereld heel leuk en spannend leek maar de organisatie was vrij toxic en bovendien betaalde het heel slecht.
Na een burn-out weet ik heel goed wat ik wel en niet wil maar omdat ik een hoogvlieger met veel verantwoordelijkheidsgevoel ben heb ik nu toch weer die positie met extra taken die ik goed kan maar niet wil.
Ik wil gewoon uitvoeren. En bovendien verdient dat uitvoeren hetzelfde als mijn taaie extra taken. Ik weet wat ik wil maar het lukt me niet om daar ook te ‘blijven’. Als ik word gevraagd voor die extra taken dan voel ik me ergens ook vereerd en gezien (en durf ik geen nee te zeggen). Terwijl ik letterlijk gisteren weer een hele dag achter een beeldscherm zat en dacht, laat mij maar lekker doen in plaats van bedenken.
donderdag 21 maart 2024 om 09:24
Lastig hè, en ik zou nog niet eens euro’s hoeven inleveren. Ik sta nu op het punt om een nieuwe baan te zoeken in de hoop me weer los te maken van die extra taken maar dat vind ik geen lange termijn oplossing want in een volgende baan kan dat weer gebeuren natuurlijk.
donderdag 21 maart 2024 om 16:56
Ja goed punt. Ik moet het ook niet te groot maken. Ik wil vooral werk dat gewoon in de tijd die je ervoor krijgt gedaan kan worden (is op de universiteit niet het geval) zodat ik daarnaast tijd voor mijn interesses heb. Maar dit is natuurlijk niet zo'n goede motivatie voor in een sollicitatiegesprek... (als ik er ooit een krijg)
vrijdag 22 maart 2024 om 16:26
Mooie post. Zoals jij het omschrijft, voel ik het ook. Ambitie zit voor mij niet in een hoger salaris, meer aanzien met werk, een hogere functie. Je kunt rete-ambitieus zijn zonder al deze dingen na te streven.bijtie schreef: ↑20-03-2024 10:54Mooie eerlijke post. En dikgedrukte is er eentje om over na te denken.
Ik kwam er pas tegen mijn veertigste achter dat sommige van mijn dromen puur vanuit bewijsdrang waren, om de wereld te laten zien dat ik het kan, dat ik betekenis heb. Omdat iets of iemand vroeger ooit me het gevoel heeft gegeven dat ik niets kon (ik deed het niet zo goed op school).
Terwijl de wereld min of meer zwijgend toekijkt hoe je jezelf in de nesten werkt en alles goed wil doen. Ik heb zo'n verdriet gehad om mezelf toen ik dat besefte. Kind je bent toch goed genoeg en je bent vrij. Waarom doe je niet gewoon wat je leuk vindt? Ik heb geen hypotheek, kinderen, geen partner, geen ouders, niemand dwingt me om iets te doen wat ik niet wil.
Maar die overtuiging helemaal loslaten is best lastig, het sijpelt zomaar door alles heen wat je dagelijks doet. Het is ook misschien ergens wel veilig om in een harnas te zitten.
Ik heb het losgelaten toen ik eindelijk mijn "droomjob" had. Een functie waar ik al twintig jaar naar streefde, met dito aanzien en salaris. Nou, ik heb het geweten. De immense werkdruk, de kille en competitieve sfeer, de stress. Na drie maanden ben ik afgehaakt. Niets voor mij. Dan maar minder salaris, minder invloed.
Nu ligt mijn ambitie op heel andere vlakken. De dag op een prettige manier doorkomen. Stabiel blijven (ik ben bipolair), elke dag iets doen wat me blij maakt. Plezier hebben in mijn werk, en dingen los kunnen laten.
Nooit meer in dat harnas inderdaad, er is zoveel meer in het leven dan slaaf zijn van je werk en je ambitie. Ik vertrek binnenkort naar het buitenland. Mijn ambitie? Gewoon, leven. Nieuwe dingen ontdekken, mensen leren kennen. Misschien werken, misschien ook niet. De toekomst ligt open.
En ja, ik ben hoogopgeleid, maar dat heeft steeds minder betekenis voor mij.
zondag 24 maart 2024 om 09:38
Interessant topic.
En inderdaad; wat versta je onder ambitie? Of succes?
Voor mij is het niet het hoogste salaris of hoger op de hiërarchische ladder. Voor mij geen leven meer waarin ik me identificeer met mijn werk. Of waarin ik structureel stress om werk ervaar.
Ik wil vooral dat mijn werk aansluit op mijn kernwaarden of missie (ik ben behoorlijk idealistisch). Of het moet zo goed betalen dat ik buiten werktijd met (meer impact met) mijn idealen aan de slag kan.
Op dit moment werk ik drie dagen, het salaris is voor mijn huidige omstandigheden goed genoeg en de inhoud is voor mij relevant (ik stimuleer en ondersteun professionals tot vernieuwing/transformatie). Daarnaast doe ik vrijwilligerwerk waarmee ik mensen in een kwetsbare positie help, en werk ik vrijwillig als belangenbehartiger / beleidsadviseur. Maar mijn zoon, met extra zorg- en ondersteuningsbehoeften, zie ik als mijn grootste prioriteit. Al het andere is erom heen georganiseerd.
Ik zie mijzelf zeker als ambitieus. Ik geloof in voorleven en gewoon doen: ‘wees de verandering die jij in de wereld wil zien’. Ik probeer op maatschappelijk en individueel niveau een klein verschil te maken, en tegelijkertijd voor te leven dat het leven niet gaat om prestaties maar om zingeving en goed voor jezelf zorgen. Maar dat is niet wat in de traditionele zin met ambitie wordt bedoeld..
En inderdaad; wat versta je onder ambitie? Of succes?
Voor mij is het niet het hoogste salaris of hoger op de hiërarchische ladder. Voor mij geen leven meer waarin ik me identificeer met mijn werk. Of waarin ik structureel stress om werk ervaar.
Ik wil vooral dat mijn werk aansluit op mijn kernwaarden of missie (ik ben behoorlijk idealistisch). Of het moet zo goed betalen dat ik buiten werktijd met (meer impact met) mijn idealen aan de slag kan.
Op dit moment werk ik drie dagen, het salaris is voor mijn huidige omstandigheden goed genoeg en de inhoud is voor mij relevant (ik stimuleer en ondersteun professionals tot vernieuwing/transformatie). Daarnaast doe ik vrijwilligerwerk waarmee ik mensen in een kwetsbare positie help, en werk ik vrijwillig als belangenbehartiger / beleidsadviseur. Maar mijn zoon, met extra zorg- en ondersteuningsbehoeften, zie ik als mijn grootste prioriteit. Al het andere is erom heen georganiseerd.
Ik zie mijzelf zeker als ambitieus. Ik geloof in voorleven en gewoon doen: ‘wees de verandering die jij in de wereld wil zien’. Ik probeer op maatschappelijk en individueel niveau een klein verschil te maken, en tegelijkertijd voor te leven dat het leven niet gaat om prestaties maar om zingeving en goed voor jezelf zorgen. Maar dat is niet wat in de traditionele zin met ambitie wordt bedoeld..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
