Werk & Studie
alle pijlers
Wie is ook ongelukkig in haar werk?
dinsdag 20 november 2007 om 10:29
Hallo,
Ik werk op dit moment als Marketing & Communicatie medewerker (de enige van de organisatie) bij een klein IT bedrijf. Ik heb het totaal niet naar mijn zin. IT spreekt mij niet aan, ik zit dag in dag uit 8 uur lang achter de computer, ik ben totaal niet ingewerkt, heb geen aanspreekpunt etc. Kortom, het valt ontzettend tegen. Ik heb gewoon een fout gemaakt om daar te gaan werken. Ik ben daarom aan het verder kijken. Lastig, want ik ga nu twijfelen of Marketing wel iets voor mij is. Bij mijn vorige werkgever had ik het wel naar mijn zin, maar door bezuinigingen werden heel veel mensen ontslagen, waaronder ik omdat ik een jaarcontract had. Toch vond ik het toen ook niet leuk om de hele dag achter de computer te zitten en was ik blij als ik weer naar huis mocht. Toen ik studeerde, was het heel anders. Ik vond het super leuk om naar college te gaan. Het is dus niet zo dat ik lui ben.
Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik ben geen salestype, want ik krijg altijd te horen dat ik te lief ben. Misschien is een socialer beroep iets voor mij. Maar ja, dan moet ik met een nieuwe studie beginnen en ik kan niet minder gaan werken, omdat ik net een nieuw huis heb gekocht. Daarnaast moest ik van mijn huidige werkgever beginnen met de opleiding Marketing-Nima b en dat doe ik dus al in de avonduren voor de komende 9 maanden.
Ik zit er aan te denken om in januari naar een loopbaancoach te gaan. Misschien komen we er samen achter welk beroep bij mij past. Het blijft moeilijk vind ik, omdat je je al snel helemaal moet laten omscholen.
Ik ben wel aan het kijken naar nieuwe Marketingfuncties. Ik denk dat als ik werk voor een product dat me echt aanspreekt, ik het wel leuk vind. Het probleem is alleen dat ik 2 maanden opzegtermijn heb. Ik heb nu al 3 keer gezien dat ik met nog een iemand overbleef na de sollicitatiegesprekken en dat diegene werd aangenomen, omdat die gelijk kon beginnen.
Ik wil nu gewoon eens een baan waar ik de komende 10 jaar of langer met veel plezier naar toe ga! Wie heeft dit ook (gehad)? Wat doe jij er aan?
Ik werk op dit moment als Marketing & Communicatie medewerker (de enige van de organisatie) bij een klein IT bedrijf. Ik heb het totaal niet naar mijn zin. IT spreekt mij niet aan, ik zit dag in dag uit 8 uur lang achter de computer, ik ben totaal niet ingewerkt, heb geen aanspreekpunt etc. Kortom, het valt ontzettend tegen. Ik heb gewoon een fout gemaakt om daar te gaan werken. Ik ben daarom aan het verder kijken. Lastig, want ik ga nu twijfelen of Marketing wel iets voor mij is. Bij mijn vorige werkgever had ik het wel naar mijn zin, maar door bezuinigingen werden heel veel mensen ontslagen, waaronder ik omdat ik een jaarcontract had. Toch vond ik het toen ook niet leuk om de hele dag achter de computer te zitten en was ik blij als ik weer naar huis mocht. Toen ik studeerde, was het heel anders. Ik vond het super leuk om naar college te gaan. Het is dus niet zo dat ik lui ben.
Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik ben geen salestype, want ik krijg altijd te horen dat ik te lief ben. Misschien is een socialer beroep iets voor mij. Maar ja, dan moet ik met een nieuwe studie beginnen en ik kan niet minder gaan werken, omdat ik net een nieuw huis heb gekocht. Daarnaast moest ik van mijn huidige werkgever beginnen met de opleiding Marketing-Nima b en dat doe ik dus al in de avonduren voor de komende 9 maanden.
Ik zit er aan te denken om in januari naar een loopbaancoach te gaan. Misschien komen we er samen achter welk beroep bij mij past. Het blijft moeilijk vind ik, omdat je je al snel helemaal moet laten omscholen.
Ik ben wel aan het kijken naar nieuwe Marketingfuncties. Ik denk dat als ik werk voor een product dat me echt aanspreekt, ik het wel leuk vind. Het probleem is alleen dat ik 2 maanden opzegtermijn heb. Ik heb nu al 3 keer gezien dat ik met nog een iemand overbleef na de sollicitatiegesprekken en dat diegene werd aangenomen, omdat die gelijk kon beginnen.
Ik wil nu gewoon eens een baan waar ik de komende 10 jaar of langer met veel plezier naar toe ga! Wie heeft dit ook (gehad)? Wat doe jij er aan?
vrijdag 23 november 2007 om 15:19
Zuss, je hebt gelijk. Ik heb ook wel een plan klaar liggen als die dagen toch wegvallen.
Lucht op he, als je je gesprek aanvraagt. Herken dat gevoel, Duploo. Het lijkt me inderdaad een lastige beslissing als je daardoor een studieschuld krijgt. Ik ben zelf een type die dat niet wil en dus maar kiest om door te werken, omdat je zo bent opgevoed. Is natuurlijk grote onzin, want als je om je heen kijkt zijn er zat mensen die dat ook hebben en aar prima mee kunnen leven.
Heb het gesprek nu laten berusten en trek inderdaad mijn conclusies. Dit is niet de manier waarop ik wil werken. In essentie is de baan leuk, maar de bedrijfssfeer is niet zoals het hoort.Ik kan wel vechten tegen de bierkaai, maar die tijd en energie beter steken in de ontwikkeling van mezelf op een andere plek. Al is de weg van de minse weerstand kiezen niet mijn stijl.
Ben jij spreekwoordelijk ook zo'n loyale hond, Duploo?
Lucht op he, als je je gesprek aanvraagt. Herken dat gevoel, Duploo. Het lijkt me inderdaad een lastige beslissing als je daardoor een studieschuld krijgt. Ik ben zelf een type die dat niet wil en dus maar kiest om door te werken, omdat je zo bent opgevoed. Is natuurlijk grote onzin, want als je om je heen kijkt zijn er zat mensen die dat ook hebben en aar prima mee kunnen leven.
Heb het gesprek nu laten berusten en trek inderdaad mijn conclusies. Dit is niet de manier waarop ik wil werken. In essentie is de baan leuk, maar de bedrijfssfeer is niet zoals het hoort.Ik kan wel vechten tegen de bierkaai, maar die tijd en energie beter steken in de ontwikkeling van mezelf op een andere plek. Al is de weg van de minse weerstand kiezen niet mijn stijl.
Ben jij spreekwoordelijk ook zo'n loyale hond, Duploo?
vrijdag 23 november 2007 om 15:46
Zima,
Die studieschuld heeft me ook behoorlijk lang dat stemmetje in mijn hoofd gesmoord. Ik heb alleen ook al jaren aan lopen modderen met mijn scriptie en daar dan toch van geleerd sneller eerlijker tegen mezelf te zijn, ipv steeds maar proberen, en proberen... Op het eind word je daar alleen maar diepongelukkig van en heeft het in de tijd van mijn scriptie diepe littekens achter gelaten in mijn eigenwaarde en relatie. Ik waak ervoor dat weer te laten gebeuren en gooi nu eerder het roer om! Met mijn scriptie (gewoon afgemaakt hoor!) is het uiteindelijk ook goed gekomen.
Elke maand dat ik hier langer blijf werken levert me ongeveer 1000,- euro minder studieschuld per maand op. Maar toch.. om hier, in deze functie, nog 2 jaar te blijven zitten....(Tel maar uit over wat voor bedrag ik het heb....) Ik heb het er niet voor over... Het is ontzettend slikken, maar er zijn ergere dingen. Het gevoel van opluchting dat ik nu heb is voor mij een teken dat ik er goed aan heb gedaan!
Ik denk echt dat op de langere termijn die studieschuld alleen maar minder heftig valt. Als ik nu al een keuze maak in de richting die ik echt wil maak, dan denk ik dat dat op den duur ook financieel beter op ga worden.
Ik ben in veel gevallen een spreekwoordelijke trouwe hond. Maar heb dus ook geleerd wel geleerd vooral trouw te zijn aan mezelf. Daar wordt iedereen op den duur beter van!
Ik vind je baan opzeggen helemaal niet de weg van de minste weerstand! Het is juist dapper als je niet weet wat je daarna te wachten staat en welke richting je dan precies op wilt! Bij jou is de situatie misschien wel anders, omdat de baan in potentie wel leuk is en je wel op je plek zou zitten. Als jou toch een paar dingen dwars zitten en hierover zijn beloftes tot verbetering gedaan, dan heb je toch ook niet de weg van de minste weerstand genomen? Wees vooral eerlijk tegenover jezelf. Ook tegen je manager of eventuele andere personen in je bedrijf die je zouden kunnen helpen. Misschien hebben zij oplossingen waar jijzelf nog niet aan hebt gedacht!
In een volgende baan zullen er ook wel weer dingen zijn die je niet ziet zitten. Besef dat wel! We leven wel in een cultuur van switchen als het even niet meer zint. In werk en in relatie's is dat de realiteit van alledag.
Ik vind heus dat mensen soms te snel switchen van werk/relatie, maar als jij toch echt ongelukkig bent in je baan en er alles aan hebt gedaan om dit te verbeteren, dan is het alleen maar goed dat je zo'n keuze maakt.
Sorry, lange post. Ik hoop dat je er wat aan hebt! Wat zijn nu eigenlijk de concrete vervolgstappen die genomen worden na jouw gesprek van gisteren? Wat voor afspraken/ beloftes zijn er gedaan? Weet je zelf al wat je wilt?
Die studieschuld heeft me ook behoorlijk lang dat stemmetje in mijn hoofd gesmoord. Ik heb alleen ook al jaren aan lopen modderen met mijn scriptie en daar dan toch van geleerd sneller eerlijker tegen mezelf te zijn, ipv steeds maar proberen, en proberen... Op het eind word je daar alleen maar diepongelukkig van en heeft het in de tijd van mijn scriptie diepe littekens achter gelaten in mijn eigenwaarde en relatie. Ik waak ervoor dat weer te laten gebeuren en gooi nu eerder het roer om! Met mijn scriptie (gewoon afgemaakt hoor!) is het uiteindelijk ook goed gekomen.
Elke maand dat ik hier langer blijf werken levert me ongeveer 1000,- euro minder studieschuld per maand op. Maar toch.. om hier, in deze functie, nog 2 jaar te blijven zitten....(Tel maar uit over wat voor bedrag ik het heb....) Ik heb het er niet voor over... Het is ontzettend slikken, maar er zijn ergere dingen. Het gevoel van opluchting dat ik nu heb is voor mij een teken dat ik er goed aan heb gedaan!
Ik denk echt dat op de langere termijn die studieschuld alleen maar minder heftig valt. Als ik nu al een keuze maak in de richting die ik echt wil maak, dan denk ik dat dat op den duur ook financieel beter op ga worden.
Ik ben in veel gevallen een spreekwoordelijke trouwe hond. Maar heb dus ook geleerd wel geleerd vooral trouw te zijn aan mezelf. Daar wordt iedereen op den duur beter van!
Ik vind je baan opzeggen helemaal niet de weg van de minste weerstand! Het is juist dapper als je niet weet wat je daarna te wachten staat en welke richting je dan precies op wilt! Bij jou is de situatie misschien wel anders, omdat de baan in potentie wel leuk is en je wel op je plek zou zitten. Als jou toch een paar dingen dwars zitten en hierover zijn beloftes tot verbetering gedaan, dan heb je toch ook niet de weg van de minste weerstand genomen? Wees vooral eerlijk tegenover jezelf. Ook tegen je manager of eventuele andere personen in je bedrijf die je zouden kunnen helpen. Misschien hebben zij oplossingen waar jijzelf nog niet aan hebt gedacht!
In een volgende baan zullen er ook wel weer dingen zijn die je niet ziet zitten. Besef dat wel! We leven wel in een cultuur van switchen als het even niet meer zint. In werk en in relatie's is dat de realiteit van alledag.
Ik vind heus dat mensen soms te snel switchen van werk/relatie, maar als jij toch echt ongelukkig bent in je baan en er alles aan hebt gedaan om dit te verbeteren, dan is het alleen maar goed dat je zo'n keuze maakt.
Sorry, lange post. Ik hoop dat je er wat aan hebt! Wat zijn nu eigenlijk de concrete vervolgstappen die genomen worden na jouw gesprek van gisteren? Wat voor afspraken/ beloftes zijn er gedaan? Weet je zelf al wat je wilt?
vrijdag 23 november 2007 om 17:44
He Duploo, dat is een mooie, trouw zijn aan jezelf. Die moet ik opschrijven en op mijn computer plakken! Ik vind het goed van je dat je je studieschuld begint te accepteren. Als je dat niet doet blijven de gevolgen van je scriptie je volgens mij achtervolgen en doe je daardoor nu nog steeds niet de dingen die je wil doen. En ik vind een leuk en interessant leven belangrijker dan een hoop geld.
Bedankt voor je lange post, ik heb er zeker wat aan! het is altijd goed om na te denken hoe je zelf de situatie naar je hand te zetten. Het gesprek gesprek van gisteren is de eerste stap. Mijn leidinggevende heeft beloofd de planning eerder klaar te hebben. Ik ben echt afhankelijk van haar planning voor ik aan de slag ga. Daarnaast krijg ik meer feedback, zodat ik mezelf kan verbeteren. Ik ben vaak voor de deadline klaar, dus ik wil mezelf ook dwingen om in tweede instantie nog eens goed naar het eindresultaat te kijken en te gaan voor het beste resultaat. Meer uit mezelf halen.
Ik werk maar met een klein aantal mensen samen en we zijn buiten de normale organisatiestructuur geplaatst. In principe kunnen we doen wat we willen en leggen we alleen verantwoordelijkheid aan het bestuur af. Klagen over mijn leidinggevende, betekent dus klagen tegen de directie. En dat kan grote gevolgen hebben voor onze onafhankelijkse positie binnen de organisatie. Dat maakt de zaak dus extra gecompliceerd.
Ik ben zeker een vechter, iemand die niet snel opgeeft. Ik herken wel dat mensen snel weggaan als het tegenzit, maar zo steek ik niet in elkaar. Ik besef terdege dat je in een volgende organisatie tegen een soortgelijk probleem op kunt lopen. Wat mij wel helpt zijn lijstjes maken met dingen die ik leuk vind van het werk en een lijst met dingen die ik geleerd heb. Ik dwing mezelf ook om voor een 9 te gaan in plaats van een zesje.
Ook een hele post geworden, maar het is wel heel fijn om dit eens met neutrale mensen te bespreken! Heb jij al een plan de campagne opgesteld?
Bedankt voor je lange post, ik heb er zeker wat aan! het is altijd goed om na te denken hoe je zelf de situatie naar je hand te zetten. Het gesprek gesprek van gisteren is de eerste stap. Mijn leidinggevende heeft beloofd de planning eerder klaar te hebben. Ik ben echt afhankelijk van haar planning voor ik aan de slag ga. Daarnaast krijg ik meer feedback, zodat ik mezelf kan verbeteren. Ik ben vaak voor de deadline klaar, dus ik wil mezelf ook dwingen om in tweede instantie nog eens goed naar het eindresultaat te kijken en te gaan voor het beste resultaat. Meer uit mezelf halen.
Ik werk maar met een klein aantal mensen samen en we zijn buiten de normale organisatiestructuur geplaatst. In principe kunnen we doen wat we willen en leggen we alleen verantwoordelijkheid aan het bestuur af. Klagen over mijn leidinggevende, betekent dus klagen tegen de directie. En dat kan grote gevolgen hebben voor onze onafhankelijkse positie binnen de organisatie. Dat maakt de zaak dus extra gecompliceerd.
Ik ben zeker een vechter, iemand die niet snel opgeeft. Ik herken wel dat mensen snel weggaan als het tegenzit, maar zo steek ik niet in elkaar. Ik besef terdege dat je in een volgende organisatie tegen een soortgelijk probleem op kunt lopen. Wat mij wel helpt zijn lijstjes maken met dingen die ik leuk vind van het werk en een lijst met dingen die ik geleerd heb. Ik dwing mezelf ook om voor een 9 te gaan in plaats van een zesje.
Ook een hele post geworden, maar het is wel heel fijn om dit eens met neutrale mensen te bespreken! Heb jij al een plan de campagne opgesteld?
vrijdag 7 december 2007 om 14:36
Blij te lezen dat ik lang niet de enige ben die het totaal niet naar haar zin heeft in haar werk.
Ik zit vaak de hele dag te internetten omdat er erg weinig werk te doen is. Dit heb ik al herhaaldelijk hogerop aangekaart maar er is nog geen veranderig in gekomen.
Ik vind het ook moeilijk om me aan de werktijden te houden, gewoon omdat ik niks te doen heb. Zijn er anderen die hier ook last van hebben?
Ben ondertussen aan het solliciteren. Hopelijk gaat het snel lukken!
Ik zit vaak de hele dag te internetten omdat er erg weinig werk te doen is. Dit heb ik al herhaaldelijk hogerop aangekaart maar er is nog geen veranderig in gekomen.
Ik vind het ook moeilijk om me aan de werktijden te houden, gewoon omdat ik niks te doen heb. Zijn er anderen die hier ook last van hebben?
Ben ondertussen aan het solliciteren. Hopelijk gaat het snel lukken!
vrijdag 7 december 2007 om 22:16
Hier nog zo'n twijfelaar. Heb een paar jaar geleden een HBO-opleiding afgerond en ben ook in dat vakgebied gaan werken maar ik kom er de afgelopen maanden, jaar eigenlijk, steeds meer achter dat dit zeker niet mijn vak is. Ik weet ook wel wat wél mijn vak zou zijn, maar helaas is dat momenteel door fysieke gebreken (en faalangst) onmogelijk. Komt hopelijk ooit wel goed, maar hoe nu verder? Ik ben drie maanden geleden overspannen thuis komen te zitten. Het liep al een tijdje niet zo lekker maar ik ging maar door. Ik was wel moe, maar dacht dat dat normaal was, ibuprofennetje en redbull erin en dan kon ik er weer tegen. Totdat ik een auto van mijn baas op een haar na in de vangrail parkeerde. Ik werd naar huis gestuurd en klapte daar helemaal in elkaar. Het was al snel duidelijk dat ik niet terug kon keren naar mijn huidige werkplek (daar hadden ze al een opvolger voor benoemd) maar ik kreeg een plek aangeboden beduidend onder mijn huidige niveau - met binnen een paar maanden uitzicht op een baan buiten mijn huidige vakgebied. Rationeel was dat een mooie deal, helaas was mijn gevoel het er niet mee eens. Ik heb een paar jaar prima gefunctioneerd en dan is dit mijn 'straf'. Het voelde heel onrechtvaardig. Heel wat tranen heb ik vergoten: ik was al totaal niet gemotiveerd meer in mijn huidige vakgebied en dan kreeg ik als bonus ook nog eens de rotste baan binnen dit vak. Onder het mom dat rouleren goed is....
Gelukkig heb ik ook vanuit mijn werkgever goede begeleiding gekregen. Zo heb ik inmiddels helder dat het gebrek aan motivatie vooral komt omdat ik graag nuttig werk wil doen (en daar hoort mijn vak niet echt bij) en graag in een team wil werken (ik had een soloplek) waar ik veilig kan werken (huidige baas is een typische 'politicus' - als het hem uitkomt laat 'ie me fijn vallen). Nou, heel fijn, maar wat nu? De ARBO-arts heeft geadviseerd een loopbaantraject in te zetten om mij elders aan het werk te krijgen. Wel binnen deze organisatie. Maar ja, wat moet ik dan? Ik heb maar één diploma... Mijn werkgever heeft toegezegd dat hij een bureau gaat inhuren om te achterhalen waar mijn kwaliteiten liggen en waar ik echt van toegevoegde waarde kan zijn. Maar dat gaat echt op een overheidstempo.... en mijn opvolger gaat toch echt op 1 januari op mijn stoel zitten. Onzekerheid troef dus, hier. Niet alleen over mijn toekomst, maar ook over mezelf. Mijn lijf heeft me gewoon laten zitten en ik moet nu aan iets nieuws gaan beginnen. Ik weet wel, dat wil ik zelf - heel graag zelfs! Maar ik maak me er echt druk om, onzekerheid is zeker not my cup of tea! Ik moet het voor een deel ook uit handen geven dat vind ik ronduit eng. Ik mis nu ook heel erg een partner om even mee te sparren, maar goed, dat is niet anders!
Heeft iemand nog goede tips, adviezen voor mijn situatie? Alvast bedankt..
Gelukkig heb ik ook vanuit mijn werkgever goede begeleiding gekregen. Zo heb ik inmiddels helder dat het gebrek aan motivatie vooral komt omdat ik graag nuttig werk wil doen (en daar hoort mijn vak niet echt bij) en graag in een team wil werken (ik had een soloplek) waar ik veilig kan werken (huidige baas is een typische 'politicus' - als het hem uitkomt laat 'ie me fijn vallen). Nou, heel fijn, maar wat nu? De ARBO-arts heeft geadviseerd een loopbaantraject in te zetten om mij elders aan het werk te krijgen. Wel binnen deze organisatie. Maar ja, wat moet ik dan? Ik heb maar één diploma... Mijn werkgever heeft toegezegd dat hij een bureau gaat inhuren om te achterhalen waar mijn kwaliteiten liggen en waar ik echt van toegevoegde waarde kan zijn. Maar dat gaat echt op een overheidstempo.... en mijn opvolger gaat toch echt op 1 januari op mijn stoel zitten. Onzekerheid troef dus, hier. Niet alleen over mijn toekomst, maar ook over mezelf. Mijn lijf heeft me gewoon laten zitten en ik moet nu aan iets nieuws gaan beginnen. Ik weet wel, dat wil ik zelf - heel graag zelfs! Maar ik maak me er echt druk om, onzekerheid is zeker not my cup of tea! Ik moet het voor een deel ook uit handen geven dat vind ik ronduit eng. Ik mis nu ook heel erg een partner om even mee te sparren, maar goed, dat is niet anders!
Heeft iemand nog goede tips, adviezen voor mijn situatie? Alvast bedankt..
zondag 9 december 2007 om 00:11
M'n werk is geweldig! Het klimaat (letterlijk) is niet harden. Het is zooo benauwd en zooo warm! Nooit gedacht dat zoiets zo'n issue zou kunnen worden. Maar ik raak er steeds gefrustreerder door (geen lucht krijgen want er mag geen raam open en alleen maar zwart kunnen dragen anders zie je die zweetplekken)
dinsdag 11 december 2007 om 16:14
Hoi, hier nog een! Ben managementassistente en heb in 3 jaar tijd al 6 banen gehad (detachering) als secretaresse/managementassistente. Heb het helemaal NIET naar mijn zin in al die banen. Ik verveel me ALTIJD en vaak heb ik gewoon niks te doen. Als ik al wat te doen heb, is het vaak zulk geestdodend werk. Ik word er suicidaal depressief van...
dinsdag 11 december 2007 om 16:32
Oei, tientje, dat is een heftig verhaal. Ik ben blij dat het bij mij nog niet zover is en ik probeer er voor te waken dat het ook niet zover komt. Ik weet dat ik voor het juiste vakgebeid heb gekozen, alleen in deze organisatie zit ik niet op mijn plek. Ik heb bij toeval nu superinspirerende gesprekken met een persoon binnen de organisatie. In mijn vakgebied is veel te dromen en ik ga concrete stappen zetten, zodat die dromen ook uitkomen.
@Nellie, is een opleiding niet iets voor jou? Dat je iets anders doet dan secretaresse voor iemand zijn, maar aan een project werkt dat helemaal voor jezelf is?
@Miezjuh: Geen oplossing, maar ik voel met je mee. Aargh. Misschien zijn er meer meiden die dit probleem hebben en kun je er een los topic over openen. Ben bang dat je hier weinig respons krijgt en in de hitte blijft zitten.
@Nellie, is een opleiding niet iets voor jou? Dat je iets anders doet dan secretaresse voor iemand zijn, maar aan een project werkt dat helemaal voor jezelf is?
@Miezjuh: Geen oplossing, maar ik voel met je mee. Aargh. Misschien zijn er meer meiden die dit probleem hebben en kun je er een los topic over openen. Ben bang dat je hier weinig respons krijgt en in de hitte blijft zitten.
dinsdag 11 december 2007 om 16:34
woensdag 12 december 2007 om 00:30
@ Zima: thanks, je bent niet de eerste die het tegen me zegt. Maar voor mezelf kiezen zit nog niet zo heel erg in me: ik heb uit een vorm van idealisme besloten dat ik voor de overheid wil werken en me ten dienste van de maatschappij wil stellen. En dat idealisme houdt in mijn geval ook in dat ik ver ga, te ver voor mij, blijkt nu. Ik zal idd moeten leren wat afstand te houden van mijn werk. Wat wel helpt is zien dat alles gewoon doordraait, ook als je er niet meer bent. Al doet het wel zeer om je opvolger in te moeten werken en zelf niet te weten waar je zelf zult belanden. Maar goed, wie 'A' zegt, moet ook 'B' zeggen. En ik heb ontdekt dat als je in die put zit, je vrienden oneindig meer waard zijn dan veel van je collega's. Maar aan de andere kant komen er ook collega's naar me toe van wie ik het nooit verwacht had om oprecht geinteresseerd te vragen hoe het met me is. Ik heb van de afgelopen tijd geleerd. Is het toch nog ergens goed voor....
