Ziekmelding en wensen werkgever

Vanwege herkenbaarheid heb ik een ander account aangemaakt dan waarmee ik normaal forum.

Eind mei ben ik bevallen van een meisje. Ruim zeven weken te vroeg en helaas met veel medisch ingrijpen. Ik ben met licht en geluidssignalen afgevoerd naar het ziekenhuis, omdat de navelstreng was ingezakt. Na een spoedkeizersnede is ons meisje gezond ter wereld gekomen. Al snel ging het echter bergafwaarts en is zij - zonder dat ik haar heb vast kunnen houden of goed heb kunnen zien - met spoed afgevoerd naar een ander ziekenhuis. Dat ziekenhuis had de beschikking over een NICU en benodigde beademingsapparatuur. Ik mocht pas een paar dagen later bij haar. Dat waren de zwaarste en meest beangstigende dagen uit mijn leven.
Het is uiteindelijk gelukkig allemaal goed gekomen. Zes weken later hebben we een gezonde meid mee naar huis genomen.

Nog steeds heb ik heel veel moeite om die gebeurtenissen een plek te geven. Ik herbeleef veel en vaak. Als ik een ambulance zie dan krijg ik geen lucht. Als ik denk aan die dagen dan stromen de tranen ongelimiteerd. Daarnaast voel ik heel veel woede en angst. Omdat het zoveel ruimte inneemt in mijn hoofd heb ik mij ziek gemeld op het werk. Mijn verlof zit er inmiddels op, maar ik ben totaal nog niet klaar om aan de slag te gaan. Volgende week heb ik een afspraak bij de bedrijfsarts en over twee weken kan ik (eindelijk) terecht bij de psycholoog.

Mijn leidinggevende wil dat ik ook met de vertrouwenspersoon ga praten. Ik weet niet of ik dat wel wil. Ik praat niet graag en makkelijk over wat er gebeurd is. De bedrijfsarts en psycholoog lijken mij voldoende. Ik wil echter niet beschuldigd worden van het tegenwerken van mijn herstel. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?