Zou je het vertellen?

In het algemeen ben ik nooit voor het buiten hangen van de vuile was en al helemaal niet in sollicitatiegesprekken. Maar in dit geval gaat het niet om de vuile was van het bedrijf of om het (dis)functioneren van de medewerker of de leidinggevende. Het gaat er om dat er om persoonlijke redenen een onhoudbare situatie was ontstaan. En ik denk dat ik het in dat geval wel gewoon zou zeggen. Het is namelijk wel een heel plausibele reden om een andere baan te zoeken. Ik zou het dan overigens wel zo neutraal mogelijk proberen te brengen.

Ben het helemaal eens met nummerzoveel. Een nieuwe werkgever zal ook wel meteen aanvoelen, dat zoiets zwaarwegends geen smoesje is, om een andere reden (eigen fouten) te verzwijgen. Ik denk, dat eerlijkheid altijd wel op prijs wordt gesteld in dit soort gevallen. Persoonlijke redenen kun je volgens mij sowieso wat opener behandelen dan bijv. redenen die puur met het werk te maken hebben. Dan gaat het idd vaak over het disfunctioneren, meningsverschillen die niet goed werden opgelost enz. enz. en dat werpt sneller een "slecht" beeld op jouzelf dan een persoonlijke kwestie met een plausibele verklaring erachter.

Misschien ben ik niet geschikt voor een baas, maar ik heb nog nooit zoveel dubbele agenda's, mensen die ja zeggen en nee bedoelen etc. gezien als tijdens mijn werk. Zelfs bij overheidsbedrijven heb ik nog een flinke zak geld tegoed wegens niet uitbetaalde overuren. Ik vind wel degelijk dat bepaalde bedrijven het verdienen om de waarheid te vertellen. Wat moet ik als mijn werkgever een achterstand heeft van 4 maanden salaris uitbetalen? Liegen?

Ik vind dit een lastige stelling. Ik ben ook wel eens ergens weggegaan, ik werkte bij een slagerij, in de tijd van BSE, varkenspest en toen kwam er nog vogelgriep achteraan (al een behoorlijk aantal jaar geleden hoor). Het ging steeds slechter, en uiteindelijk werd ons gezegd: als het zo doorgaat moet er iemand weg. Ik heb dat niet afgewacht en ben ergens anders begonnen. De reden die ik toen opgaf was simpel: Ik wil graag eens wat anders. Hoewel de waarheid waarschijnlijk in dit geval ook goed was geweest. De slager was overigens niet blij met mijn besluit, hij had iemand anders in gedachten, maar goed.



Mijn nieuwe baas heeft mijn referenties niet nagetrokken, die vond 6 jaar bij 1 werkgever referentie genoeg, en mijn oude baas zei altijd: Ik zou niet de laatste, maar de een na laatste werkgever bellen. Die zijn eerlijker.



Wat bereik je met de waarheid. Je nieuwe baas zou wel eens kunnen vinden dat je straks ook zo over zijn bedrijf zult praten. In het verhaal van TO zou ik hooguit gezegd hebben dat ik in het huidige bedrijf een relatie heb met een andere werknemer, en dat dat niet goed werkt. Dan heb je niet gelogen, en toch niet teveel gezegd. Voor de hele waarheid zou ik niet kiezen, stel je voor dat je nieuwe chef ook getrouwd is en er tegelijkertijd nog iemand anders op nahoudt. In theorie moet hij/zij dat zelf weten, het is dat het om haar eigen vriend ging, anders was het gewoon een sappige roddel geweest, en niet iets om ontslag te nemen. Dus nee, ik zou de waarheid niet (helemaal) vertellen.... denk ik!

Ik heb mijn nieuwe baas gewoon verteld dat ik bij het vorige bedrijf weg ben gegaan omdat het daar financieel slecht ging en ik het niet meer met de baas kon vinden door wanbeleid, en dat ik geen plezier had in mijn werk daardoor. Maar daarnaast heb ik ook de positieve punten verteld. Dus het was geen negatief spreken.

ík zou het wél vertellen als daar tijdens het gesprek een aanleiding voor ontstaat. Evt. vertellen dat het met privé-omstandigheden te maken heeft (en dus niet in details treden zeg maar). Echter dan loop je wel de kans dat je 'mogelijk nieuwe werkgever' aan jou gaat twijfelen natuulijk....prive-redenen kunnen natuurlijk vanálles zijn (dus ook voor hem minder leuke dingen, zoals bv heel erg veel ziek zijn...) Dus als het voor mij beter zou zijn om het in het gesprek (dus wel 'in detail') te zeggen, zou ik dat zeker doen. Zou me mijn mogelijke nieuwe baan niet aan mn neus voorbij laten gaan door een ex-vriend die zn handjes niet van mn baas kon afhouden....Maar dan wel kort en bondig zeg maar, en niet een half uur gaan zitten zeuren hoe beláchelijk die baas wel niet was om zoiets te doen.

Moet trouwens zeggen dat ik het wel erg netjes vind van je ex-collega dat zij niets tegen jullie gezegd heeft over die geheime relatie toen ze ontslag nam (dat dat de werkelijke reden was). Kan me er enigszins iets bij voorstellen dat je ontzettend woest bent en daardoor wel eens wat zegt wat je achteraf beter niet had kunnen zeggen....