10 weken, zo misselijk

19-01-2020 16:55 31 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Dit word een beetje een 'ik voel me zo zielig' topic. Iets dat ik heel erg niet wilde. Ik ben zo dankbaar dat ik, alleenstaand, zwanger ben. Met iui poging nummer 6 nog wel, in mijn eigen cyclus. Als ik hier weleens verhalen lees over jaren proberen voel ik mij schuldig.

In de tussentijd ben ik stront en stront misselijk. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Vanaf week 4. Ik voel me extreem naar als ik honger heb maar bijna direct na het eten word ik misselijk. Een soort wagenziek, achtbaanachtige misselijkheid in het kwadraat. Ik werk vijf dagen (ik sta voor de klas) en heb soms zo'n moeite om het te verbergen.

Tot nu toe heb ik maar één keer overgegeven. Dat dan weer wel. Maar koken is een hele opgave en dochter van tien helpt mee. Voor haar is dit ook niet leuk.

Wat ik hiermee wil? Een beetje herkenning. En graag van me afschrijven want de schaamte om dit in het openbaar uit te spreken is te groot. Dit wilde ik toch?

Groetjes, @
Schaamte? Wat kan jij er aan doen dat je zo misselijk bent dan? 🤔
Alle reacties Link kopieren
Ik schaam me niet dat ik misselijk ben. Wel dat ik het zo ongelooflijk zat ben en dat ik mezelf even heel zielig vind. Zeker als je bedenkt dat er mensen zo lang proberen en er alles voor over hebben.
Zwanger zijn is gewoon niet altijd leuk. Je hebt alle recht om je zo te voelen. Ik was ook altijd de eerste 16 weken kotsmisselijk en het ging zover dat ik soms bijna flauwviel door gebrek aan voedingsstoffen.
Het enige wat je kunt doen is eraan toegeven en rustig aan doen. Laat het koken voorlopig even over aan je partner en voel je niet schuldig . Het goede nieuws? Er komt een dag dat dit voorbij is. :hug:
Alle reacties Link kopieren
ik kotste de eerste zes maanden bij onze 2e :)
Kwam de dag door, door een voorzichtig toastje te eten op bed
Dan reed ik naar mijn werk, meestal haalde ik dat, gaf ik daar over. Uurtje later kon ik dan ontbijten

Kortom... sterkte, het is volkomen klote!!
Tja. Je kiest ergens voor. Dat betekent niet dat dat zonder weerstand gaat en dat je minder recht hebt om je naar te voelen. Dit zegt ook niks over hoe graag je de baby wilt. Vertel het gewoon aan mensen, dan kunnen ze er rekening mee houden. Wees eens lief voor jezelf.
apestaartje30 schreef:
19-01-2020 16:59
Ik schaam me niet dat ik misselijk ben. Wel dat ik het zo ongelooflijk zat ben en dat ik mezelf even heel zielig vind. Zeker als je bedenkt dat er mensen zo lang proberen en er alles voor over hebben.
En mochten die mensen ooit ook zwanger worden, voelen ze zich wellicht net zo lamlendig of erger dan jij . Dit is jouw zwangerschap, je hebt niks met anderen te maken.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt ook gewoon erg (extreem) misselijk zijn bij een zwangerschap. Niets om je voor te schamen. Ff naar huisarts en vragen om medicatie?
Ik dronk altijd crodino of gingerale. Hielp tegen de misselijkheid .
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Vanaf nu de aanloop naar deze zwangerschap niet meer mee laten spelen in je hoofd: schaamtegevoel is nergens voor nodig. Vanaf nu ben je gewoon net als al die anderen zwanger. Hoera, je bent zwanger! En (als het zoals bij jou gewoon even niet zo florissant verloopt) je mag ook gewoon zeggen 'blegh, ik ben zo zwanger... '. En iedere zwangerschap is weer anders.
Geen misselijkheid tips verder, ik ben er twee keer wat dat aangaat heerlijk doorheen gezwijnd zonder kotsneigingen.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de tip Calypso. Morgen gelijk halen.

De huisarts wil niets voorschrijven want ik geef niet over.

Ik heb het nog niet veel mensen verteld maar het niet willen zeuren zit inderdaad echt in mij.

Maar gedeelde smart is halve smart en het hier schrijven is wel even lekker. Dank jullie wel.
Alle reacties Link kopieren
Dat misselijk zijn is ook echt echt heel naar en kan zo erg zijn dat je weinig meer kan.

Bij vriendinnen en bij mijzelf was het in week 17 over.

Houd vol, het is niet voor altijd (al voelt dat soms wel zo).
Alle reacties Link kopieren
Ik ben een van die vrouwen die er lang over heeft gedaan om zwanger te worden. Nu bijna 10 weken zwanger en ook ik heb veel last van kwaaltjes en klaag daar regelmatig over tegen mijn man. Dus schaam je niet tegenover “vrouwen zoals ik “ (ook al dacht ik misschien voordat ik zwanger werd en jouw bericht zou hebben gelezen ook van kom op ik zou er alles voor over hebben). Maar nu ik het zelf mee maak weet ik dat het gewoon niet altijd leuk is.

Beetje off-topic maar ik sta ook 5 dagen in de week voor de klas en vind dat ook heel erg pittig. Rond 2en kun je me opvegen. En thuis komt er dus ook niks meer uit mijn handen.
apestaartje30 schreef:
19-01-2020 17:09
Bedankt voor de tip Calypso. Morgen gelijk halen.

De huisarts wil niets voorschrijven want ik geef niet over.
Belachelijk!
Geef aan dat je door de misselijkheid niets kan doen, beetje aandikken.
Alle reacties Link kopieren
Bij mij duurde het tot 17 weken. Sterkte. Het is uitzitten.
Alle reacties Link kopieren
apestaartje30 schreef:
19-01-2020 16:59
Ik schaam me niet dat ik misselijk ben. Wel dat ik het zo ongelooflijk zat ben en dat ik mezelf even heel zielig vind. Zeker als je bedenkt dat er mensen zo lang proberen en er alles voor over hebben.

Joh, ik heb er 5 jaar over gedaan en toen het eindelijk zover was: hyperemesis gravidarum (aka eindeloos veel overgeven, kotsmisselijk, ziekenhuisopnames door uitdroging). Ik vond er geen moer aan, terwijl ik jarenlang niets liever wilde (nu gelukkig wat opgeknapt met 24 weken). Zo gaat dat als het zwaar valt.
Voel je niet schuldig dat je het ook zwaar vindt en de balen hebt. Het is ook balen om je constant slecht te voelen.

Er bestaat trouwens ook zoiets als ‘droge hyperemesis gravidarum’, waarbij je dus extreem misselijk bent zonder (veel) overgeven. Dat kan evengoed ontzettend rot zijn. Daar kunnen medicijnen bij helpen, dus ik zou echt terug naar de huisarts. Benadruk hoe je je voelt en desnoods dik je het overgeven wat aan, als dat de enige manier is om serieus genomen te worden.
Heel veel sterkte!
Je moet niet alles geloven wat je denkt
Alle reacties Link kopieren
Je mag je zo voelen hoor!

Ik ben ook extreem misselijk geweest (en gaf daarnaast wel regelmatig over), ik heb toen Emesafene gekregen van de huisarts.
Dat haalde wel iets de scherpe randjes er vanaf.
Je mag het best een beetje aandikken hoor, desnoods zeg je dat je veel overgeeft.

Wat mij destijds écht geeft geholpen is acupunctuur.
Noem het zweverig (en ik ben echt de laatste die zweverig is) maar dat heeft mij door die heftige weken gesleept.
Alle reacties Link kopieren
Heb je alcohol? Zo’n flesje van de drogist om iets mee te ontsmetten? Doe dat op een watje en ruik daar aan. Ik voelde dan de misselijkheid wegzakken.
En ook al ben je blij dat je nog een kind krijgt, zwanger zijn kan zoooo klote zijn!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben de eerste weken ook misselijk geweest. Hele dagen lang maar overgeven hoefde ik ook niet. Wat mij enigszins hielp was blijven eten (kilo’s vlogen daardoor er helaas ook aan). Bij de oudste vond ik ook dat ik me niet moest aanstellen bij 9w eindelijk huisarts gebeld en ik kreeg emesafene. Mijn huisarts was iets makkelijker. Bij de 2e was ik makkelijker toen belde ik bij de 5 weken al. Hier was ik vanaf moment bevruchting misselijk. Ik wist voordat ik testte of het wel of niet raak was.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar!
Bij mij helpen maagzuur remmers om alles een beetje rustig te houden.

Sterkte hopelijk zwakt het snel af!
Bij alledrie mijn zwangerschappen heb ik Hyperemesis Gravidarum gehad en zit nu in week 30 van nr 3. Vanmiddag nog een aanval gehad waarbij ik strontmisselikk werd. 🤢 Zwanger zijn vind ik echt geen reet aan. Heb 5 opnames achter de rug inclusief sondevoeding, TPV en thuisinfuus. Lig voornamelijk in bed.

Dus ja, klagen mag hoor. Als je Nog tips wil of van je af wil schrijven, er is een FB groep voor HG en extreme zwangerschapsmisselijkheid.
Alle reacties Link kopieren
Hi! Er bestaat medicatie tegen misselijkheid die je veilig kunt gebruiken tijdend een zwangerschap.
Ik had hyperemesis gravidarum en gebruikte ook medicatie (en infuus soms). Misschien even bespreken met gyn of huisarts? Of heb je al medicatie?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook één van die vrouwen die na 7 jaar eindelijk zwanger was. Nou blegh, zwanger zijn is ellende en echt bij lange na niet een hobby van me, maar ja, je moet er doorheen...

Lekker van je af klagen en hopelijk helpt dat een beetje en belangrijker gaat het met de weken over. Oh en gefeliciteerd!
Alle reacties Link kopieren
Ga terug naar je huisarts. Ik vond misselijk zijn echt heel verlammend. Ik hoefde ook niet over te geven, maar dat was meer omdat ik dat echt het allerergste vind dat er is. Niet omdat ik niet kotsmisselijk was. Dus hup terug naar de huisarts.

En bij mij hielp blijven eten. Kilo's vlogen er daardoor wel aan, maar ik was wel minder misselijk.
Alle reacties Link kopieren
Schaamte is toch nergens voor nodig? Misselijkheid is hels......

Het is gewoon klote, ongeacht of je nu heel snel zwanger bent geworden of er eeuwen over hebt gedaan.

Ik heb er zelf 4 jaar over gedaan. Als ik mensen heel onverschillig hoor doen over het "nemen" van kinderen dan vind ik dat stom, maar het hebben van serieuze klachten tijdens de zwangerschap staat daar toch helemaal los van?

Dus gewoon klagen hoor, als je je kut voelt!

Een knuffel en veel sterkte!! :hug: Hopelijk gaat het snel beter.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven