Zwanger
alle pijlers
16 weken zwanger en gebroken vliezen!
zondag 2 september 2012 om 13:10
donderdag 13 september 2012 om 09:47
donderdag 13 september 2012 om 15:10
donderdag 13 september 2012 om 18:00
zondag 16 september 2012 om 13:52
Lieve allemaal,
Gisteren hebben we Flore begraven. Ik voel me zo machteloos nu, ik kan niets doen. Niets om haar bij me te houden. Ze is nu echt weg. Het was een prachtige dienst, ik kan niet anders zeggen. De begrafenis was in besloten kring, maar iedereen die we er graag bij wilden hebben, was er. Vrienden, familie etc. En daar voelden we ons door gesteund. Heel rustig en liefdevol hebben we met hen de tijd genomen om Flore te herdenken en te koesteren. Mijn vriend heeft mooie woorden gesproken en er is muziek gespeeld. Ze heeft een waardig afscheid gekregen.
Maar ik ben na de begrafenis echt in een zwart gat gevallen. Het is zo definitief nu. Ze is weg en ze komt nooit meer terug. Het leven is zo oneerlijk! We hadden haar zo ontzettend graag bij ons gehouden, ik kan het je niet zeggen hoe graag. Nu moeten we verder. Verder met herinneringen aan Flore. Want vergeten zullen we haar nooit.
Nooit voelden jouw voetjes waarvoor gras is bedoeld
de warmte van de zon heb jij nog nooit gevoeld
je haartjes hebben nooit gewapperd in de wind
en ik heb geen idee welke liedjes jij leuk vindt
Je handjes hebben nooit kunnen spelen
je beentjes hebben nooit op de wereld gestaan
Toch hoor jij...
er altijd bij...
Nooit voelde ik jou liefde, zo sterk als dit moment
een voortdurend warme gloed, waar jij de bron van bent
Ik draag je in mijn hart, mijn kindje voor altijd
en op die manier raak ik jou nooit kwijt
Liefde geven is jou nu los te laten
terug te geven aan vanwaar jij ook komt
Toch hoor jij......er altijd bij
Gisteren hebben we Flore begraven. Ik voel me zo machteloos nu, ik kan niets doen. Niets om haar bij me te houden. Ze is nu echt weg. Het was een prachtige dienst, ik kan niet anders zeggen. De begrafenis was in besloten kring, maar iedereen die we er graag bij wilden hebben, was er. Vrienden, familie etc. En daar voelden we ons door gesteund. Heel rustig en liefdevol hebben we met hen de tijd genomen om Flore te herdenken en te koesteren. Mijn vriend heeft mooie woorden gesproken en er is muziek gespeeld. Ze heeft een waardig afscheid gekregen.
Maar ik ben na de begrafenis echt in een zwart gat gevallen. Het is zo definitief nu. Ze is weg en ze komt nooit meer terug. Het leven is zo oneerlijk! We hadden haar zo ontzettend graag bij ons gehouden, ik kan het je niet zeggen hoe graag. Nu moeten we verder. Verder met herinneringen aan Flore. Want vergeten zullen we haar nooit.
Nooit voelden jouw voetjes waarvoor gras is bedoeld
de warmte van de zon heb jij nog nooit gevoeld
je haartjes hebben nooit gewapperd in de wind
en ik heb geen idee welke liedjes jij leuk vindt
Je handjes hebben nooit kunnen spelen
je beentjes hebben nooit op de wereld gestaan
Toch hoor jij...
er altijd bij...
Nooit voelde ik jou liefde, zo sterk als dit moment
een voortdurend warme gloed, waar jij de bron van bent
Ik draag je in mijn hart, mijn kindje voor altijd
en op die manier raak ik jou nooit kwijt
Liefde geven is jou nu los te laten
terug te geven aan vanwaar jij ook komt
Toch hoor jij......er altijd bij
Enjoy the little things in life, for one day you`ll look back, and realize they were the big things
zondag 16 september 2012 om 17:50
Lieve R, je hebt er zo naar toegeleefd en ineens is het daar... de afgrond, de onmetelijke diepte. Ook wel genoemd: rouw, in al zijn rauwheid. Mensen kunnen tot ver met je oplopen maar de allerzwaarste gang moet je helaas zelf in je eentje maken. Jullie Flore zal altijd in je hart verder leven ook al is dit nu voor je een schrale troost omdat je graag had gewild dat ze nog volop in je buik groeide. Maar helaas is het niet anders.
Heb begrip voor jouw partner en jouw andere kind als hun rouw niet gelijk met jouw opgaan. Iedereen verwerkt zijn of haar verdriet op een andere manier. Niet slechter of beter maar anders. Raak elkaar daardoor alsjeblieft niet kwijt en zoek eventueel hulp om elkaar te blijven vinden.
Sterkte en warme knuffel van mij
Heb begrip voor jouw partner en jouw andere kind als hun rouw niet gelijk met jouw opgaan. Iedereen verwerkt zijn of haar verdriet op een andere manier. Niet slechter of beter maar anders. Raak elkaar daardoor alsjeblieft niet kwijt en zoek eventueel hulp om elkaar te blijven vinden.
Sterkte en warme knuffel van mij
maandag 17 september 2012 om 14:46
Tranen in mijn ogen, wat een zwaar verdriet!
Lieve r2306, ik wens jou en je man alle kracht om dit een plekje te kunnen geven. Woorden heb ik verder niet
En verder de verhalen die ik lees van alle andere moeders die dit hebben moeten meemaken, wat zijn jullie sterk!
Lieve r2306, ik wens jou en je man alle kracht om dit een plekje te kunnen geven. Woorden heb ik verder niet
En verder de verhalen die ik lees van alle andere moeders die dit hebben moeten meemaken, wat zijn jullie sterk!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
woensdag 19 september 2012 om 12:09
quote:exces schreef op 18 september 2012 @ 10:13:
Heel veel sterkte.
Je kunt niet praten
Met iemand die er niet meer is.
Je kunt niet lachen
Met iemand die er niet meer is.
Je kunt niet huilen
Met iemand die er niet meer is.
Maar je kunt wel houden
Van iemand die er niet meer is.
Voor altijd in jullie hart
Wat ontzettend mooi!
Lieve TO, wat afschuwelijk! Ik heb er geen woorden voor. Heel veel sterkte. Wat schiet taal toch ontzettend tekort op momenten als dit.
Heel veel sterkte.
Je kunt niet praten
Met iemand die er niet meer is.
Je kunt niet lachen
Met iemand die er niet meer is.
Je kunt niet huilen
Met iemand die er niet meer is.
Maar je kunt wel houden
Van iemand die er niet meer is.
Voor altijd in jullie hart
Wat ontzettend mooi!
Lieve TO, wat afschuwelijk! Ik heb er geen woorden voor. Heel veel sterkte. Wat schiet taal toch ontzettend tekort op momenten als dit.
